Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Voor mij, mijn goede vriend, kunt gij nooit oud zijn. Want hoe gij was toen onze blikken elkaar voor het eerst kruisten, zo lijkt uw schoonhid nog altijd.
De jonge sterrenchef Isabel arriveert in de idyllische Provence, klaar voor een nieuw leven met haar vriend Bas. Wanneer hij niet opdaagt in het station, rijdt Isabel naar het hotel waar hij al een week verblijft. Diezelfde avond vindt ze een milt in haar bed. Bas lijkt spoorloos verdwenen. Met de hulp van wijnbouwer en oud-gendarme David begint Isabel te graven in het verleden van haar vriend in de hoop hem te vinden. Terwijl almaar meer verborgen facetten van Bas aan de oppervlakte komen en Isabels wereld instort, groeien zij en David naar elkaar toe. Wanneer ze verwikkeld raken in een gevaarlijk web van pooiers, ex-legionairs en orgaanhandelaars is vluchten niet langer mogelijk. Kunnen ze een list bedenken om zich te redden?
VROUW ONTROERT VELEN MET ACHTERGELATEN BRIEF......
VROUW ONTROERT VELEN MET ACHTERGELATEN BRIEF......
Door de huidige vergrijzing zijn er steeds meer ouderen in onze maatschappij. Dit zijn over het algemeen mensen die hard gewerkt hebben en nu genieten van hun vrije tijd en familie. Maar niet iedereen heeft het geluk om op latere leeftijd nog veel vrienden en familie om zich heen te hebben.
De vrouw die onderstaande brief schreef was ook iemand die grote eenzaamheid ervoer. Ze leefde in een verpleeghuis en bracht haar laatste jaren door met de verzorgsters/verzorgers die allen hun best deden om de vrouw het nog zo comfortabel mogelijk te maken. Uiteindelijk overleed ze in haar slaap.
Dit is de brief die ze achterliet:
Wat zie je, verzorgende, wat zie je?
Denk je, als je naar me kijkt:
Wat een nurkse oude vrouw, ze is niet erg wijs,
en onzeker in haar bewegingen, met wazige ogen.
Die kleine hapjes van haar eten neemt en geen antwoord geeft,
als je op luide toon zegt — “Probeer het toch eens.”
Die er geen erg in schijnt te hebben wat je doet,
en altijd een kous of schoen kwijt is.
Die tegenstribbelend of juist heel meegaand,
je je gang laat gaan, met baden en voeden,
een lange dag nog te gaan.
Wat denk je dan, is dat wat je ziet?
Kijk dan beter, verzorgster, je kijkt naar MIJ…
Ik zal je vertellen wie ik ben, nu ik hier zo stil lig;
Als ik opsta als jij het zegt, als ik eet wanneer jij dat wilt.
Ik ben het jongste kind uit een gezin
van tien met een vader en moeder,
broers en zussen, die van elkaar hielden,
een jong meisje van zestien met vleugels aan.
Dromend dat ze binnenkort een vriendje heeft;
een bruid van twintig jaar — mijn hart maakt een sprong,
me mijn beloftes herinnerend die ik heb gegeven;
toen ik 25 was had ik zelf kinderen,
waarvoor een veilig, gelukkig thuis nodig was;
een vrouw van 30, met opgroeiende kinderen,
aan elkaar verbonden door een band die hecht was;
toen ik 40 was waren mijn zoons al groot en uit huis,
maar met mijn man aan mijn zijde rouwde ik er niet om;
toen ik 50 was waren er nieuwe baby’s in huis,
opnieuw was het huis vol, het huis van mijn geliefde en mij.
Toen kwamen de donkere tijden, mijn man overleed,
ik keek naar de toekomst, met angstig gemoed,
want mijn kinderen hadden nu een eigen gezin,
en ik denk aan de jaren van liefde die ik heb gekend;
ik ben nu een oude vrouw en de natuur is wreed —
Het zit in de aard van de natuur om oude mensen
als gekken eruit te laten zien.
Het lichaam is verschrompeld, elegantie
en levensvreugde zijn verdampt,
er zit nu een steen op de plek waar ooit mijn hart zat,
maar binnen in dit oude lichaam
zit nog steeds een jong meisje dat hunkert.
En zo nu en dan zwelt mijn oude hart nog op.
Ik herinner me de vreugde, Ik herinner me de pijn,
en af en toe herbeleef ik mijn leven,
ik denk aan al die jaren, veel te weinig
— veel te snel voorbij gegaan,
en accepteer dat alles eindig is —
Dus open je ogen, verzorgster, open ze en kijk,
geen kribbige oude vrouw, kijk beter, verzorgster — kijk naar MIJ!
Veel oudere mensen leven in eenzaamheid. Sommige bejaarden willen hun kinderen liever niet opzadelen met deze last en zeggen hier niks over. Het is belangrijk dat erover gesproken wordt, niet alleen in Nederland op hoog niveau, maar zeker ook met elkaar.
Ga eens wat vaker langs bij je vader, moeder, oma, opa of overgrootouders. Het is zo makkelijk om hun dag met jouw bezoek op te fleuren.
IN DEZE VERWARRENDE TIJDEN ZIE IK MEER DAN ANDERS TERUG MENSEN GRIJPEN NAAR HET GEBED EN ZIE IK OP VELE PLAATSEN HOE VEEL KAARSEN ER WORDEN AANGESTOKEN. DIE KAARSEN STAAN NIET ENKEL BIJ HET BEELD VAN MARIA MAAR ZOWAT BIJ ELKE HEILIGE WAAR MEN EEN BELD BEMERKT.
Alleen eenzame mensen kennen de colpete vreugdde van vriendschap. Anderen hebben familie, maar voor een eenzaam of verbannen mens zijn z'n vrienden alles.
Dr. Sofia Maniewski, krijgt tijdens haar werk een angstaanjagend telefoontje van haar 11-jarige dochter Lorena, met de mededeling dat er mannen in het huis zijn, die haar vader hebben neergeschoten .Sofia haast zich naar huis en houdt gedurende de hele rit contact met haar dochter die zich heeft verstopt …. Plotseling hoort zij een angstaanjagend gelach en een mannenstem roep Gotha!
Het verhaal kent twee verhaallijnen. Het verhaal van Sofia , hoe zij in de tien jaar, na de ontvoering van haar man en kind het leven weer oppakt, weer verliest en weer oppakt en het verhaal van Rani, inspecteur bij de politie.
Maria-Geboorte of Geboorte van de Moeder Gods is een Mariafeest in de rooms-katholieke en de orthodoxe Kerk, dat jaarlijks wordt gevierd op 8 september. De Orthodoxie viert Maria's geboorte met een aparte liturgie, in de Katholieke Kerk geldt het als feest en wordt gevierd zonder octaaf.
Het feest viert de geboorte van Maria, dochter van Anna en Joachim. De ontvangenis van Maria en haar geboorte worden het eerst beschreven in de tweede eeuw, namelijk in het apocriefe 'Evangelie over de geboorte van Maria' (ook wel ‘Proto-evangelie van Jacobus’ genoemd.[1] De eerste bronnen die de viering van Maria's geboorte bevestigen, dateren uit de 6e eeuw. De feestdag werd aanvankelijk vooral gevierd in Jeruzalem als kerkwijdingsfeest van de basiliek H. Anna, Maria's moeder. Deze basiliek was voor de herbouw in de 6e eeuw gewijd aan Maria. Vervolgens verspreidde de devotie zich naar het westen en was in de Middeleeuwen al een van de belangrijke kerkelijke feestdagen (octaaf van enkele ritus) geworden. Het octaaf werd in 1955 afgeschaft, terwijl het feest behouden bleef.
De datering op 8 september is ontleend aan de traditie. Op basis van deze datum werd later de viering van Maria-Onbevlekte-Ontvangenis bepaald (nl. 8 december, 9 maanden voor 8 september).
Maria-Geboorte is tevens het patroonfeest onder de naam 'Oorzaak onzer Blijdschap' van het bisdom Hasselt. Wanneer dit feest samenvalt met een zondag, heeft dit enkel voorrang op de zondagsliturgie in de kathedraal en de basiliek van Tongeren als hoogfeest.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.