Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Dit is absoluut een van de beste boeken van Loes den Hollander, ik heb het in één ruk uitgelezen, kon het niet aan de kant leggen. Aanvankelijk vond ik het meer een roman, maar gaandeweg bleek het wel degelijk een spannende thriller. Astrid, de moeder van Bjorn (28 jaar en nog thuiswonend), maakt zich grote zorgen om haar zoon. Ze heeft aanwijzingen dat hij erge dingen gedaan heeft en twijfelt of ze hem nog kan vertrouwen. Desondanks houdt ze Bjorn steeds de hand boven het hoofd, wat haar huwelijk niet ten goede komt. En waardoor ze zich begint af te vragen of ze zo niet medeplichtig is aan de daden van haar zoon. Een dilemma waar je als moeder maar mee te maken zult krijgen! Astrid heeft geen contact meer met haar eigen moeder. Als ze alleen is praat ze soms tegen haar. In cursief gedrukte hoofdstukken staan de gesprekken, die Astrid inspreekt op haar mobieltje. De lezer komt zo meer te weten over haar jeugd, die niet echt fijn was. Astrids moeder is een fanatiek lid van de Jehova's getuige (een groepering die door Loes erg negatief afgeschilderd wordt) en Astrid wilde daar geen deel meer van uitmaken.
Alles wat zonder liefde is,is arm of koud. Liefde heeft zoveel gezichten en elk gezicht, gerimpeld grijzend of getekend,is prachtig.De kracht van liefde is allesomvattend.het valt met niets te vergelijken.En is door niets te overtreffen.Liefde kent geen schaduw, geen achterkant,geen zwarte bladzijde.het is licht,sterk,wijs en het is groter dan de dood.Liefde zit in je hele ziel,en dat voel je,het hangt om je heen. Eigenlijk hoef je het woord niet eens uit te spreken.Het is volmaakt
Het huwelijk van Rob en Lilian Dijkman lijkt stabiel. Toch is er iets mis. Grandioos mis. Lilian staat op het punt om haar geluk in een andere richting te zoeken, als Rob wordt vermoord. Ze zoekt steun bij de mensen die dicht bij haar staan en die ze kan vertrouwen. Maar is dat wel zo?
Macramé is een handwerktechniek, verwant aan kantklossen, die bestaat uit het knopen van draden zodat een patroon verschijnt. Deze draden worden met de hand geknoopt. Aangevuld met kerstdecoratie,drogend. Mogelijkheid om elk jaar opnieuw te decoreren .
Een oude man krijgt een hartinfarct in de kerk van het Brugse Begijnhof terwijl hij een non bedreigt met een pistool. Van In stelt een onderzoek in, maar de zaak blijft zonder gevolg doordat het slachtoffer geen klacht wil indienen tegen haar belager. Enkele dagen later treft de eigenaar van de Lucifernum, een diabolische bar in de Brugse binnenstad, een vreselijk verminkt lijkt aan in de toiletten. Het spoort leidt al vlug naar een geheimzinnig genootschap dat zich de Gezellen van de Brugse Beer noemt.
Het was al donker in de polder, toen ik die slecht verlichte weg inreed en mijn snelheid verminderde voor de verkeersdrempels, in die onoverzichtelijke bocht.
Daar was ze.
Ineens.
Vlak naast m’n auto.
Donker haar, donkere kleding, donkere fiets.
Het enige dat oplichtte, waren haar witte oortjes waar ze waarschijnlijk de nieuwste hits van de nieuwste artiesten op hoog volume beluisterde.
Misschien was ze 14. Misschien 15. Misschien was ze jouw dochter. Misschien jouw jongere zus. Misschien jouw kleindochter. Misschien je nichtje.
Voor ik het wist schoot ze naar links.
Geen richting aangevend. Voor ik het wist lag ze, met haar fiets, onder mijn wielen. En stortte de dood en immens diepzwart verdriet zich in de levens van iedereen die het meisje kende. Iedereen.
En míjn leven. Haar ouders zouden het mij nooit vergeven.
Ook al hadden ze hun dochter laten fietsen zonder zichtbare verlichting; ik zou voor hen levenslang 'dat monster in die auto' zijn.
En voor de Wet ben ik als bestuurder aansprakelijk wegens haar dood.
Maar dankzij mijn snelle reactievermogen, mijn perfecte remmen, kon ze gelukkig onverlicht doorfietsen, levend(ig) en wel.
Mijn geschrokken getoeter beantwoordde ze, zoals het hormoon-gedreven pubers betaamt, met een boos opgestoken 'Fuck jou man' middelvinger, uitgestoken tong en ze fietste verder, het duister in.
Op weg naar het huis waar haar ouders blij waren dat ze veilig weer thuis was.
Het waren 5 centimeters geweest tussen thuiskomen of de dood.
5 Centimeters tussen 'hoi mam, ik ben weer thuis' of twee agenten aan de deur die vragen of u 'de ouders bent van...'
"De jeugd van tegenwoordig houdt van luxe, heeft slechte manieren, veracht alle gezag en toont geen respect. De jeugd praat als ze zouden moeten werken. Jongeren spreken hun ouders voortdurend tegen, kletsen in gezelschap, schrokken hun eten naar binnen en tiranniseren hun leraren.”
Socrates
En ik maar denken dat het over deze tijd ging. Er is dus weinig tot niets veranderd!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
