Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Wat moesten onze ouders elke dag vroeg uit bed en hard werken voor hun gezin, nooit koffiepauze, geen moderne keukentoestellen en geen personal coach, en we hebben ze nooit horen klagen over vermoeid zijn, depressief of de meest moderne variant hiervan "burn out" Altijd met de glimlach en veel geduld tijd genomen voor hun gezin, zij verdienen een gouden handdruk!
'Herberekening' is de steengoede tweede thriller van Frederik Baas, na 'Dagboek uit de rivier'.
In ‘Herberekening’ van Frederik Baas (pseudoniem van Jan van Mersbergen) komt schoolverlater Leon op straat bij toeval een meisje tegen dat hij van school kent en dat nu al aan het werk is. Ze rijdt in een huurauto en moet ergens papieren ophalen. Ze vraagt hem om even op de huurauto te passen. Dat doet Leon, het meisje komt echter niet meer terug. Dan hoort hij vanuit de auto de stem van de navigatie: ‘Volg de weergegeven route.’ Leon besluit in te stappen en de taak van het meisje over te nemen. Hij gaat op pad, zonder te weten waarheen en wat hij vervoert. De navigatie leidt hem. In eerste instantie voelt dat goed: hij heeft een taak en een doel, alles is overzichtelijk en eenvoudig en ook belangrijk. Maar langzaam wordt hem duidelijk dat het een duistere zaak is en hij worstelt met zijn ongevraagde betrokkenheid en daarmee samenhangende schuldvraag. ‘Herberekening’ is de steengoede tweede thriller van Frederik Baas, na ‘Dagboek uit de rivier’
Don Bosco stapt een kapperszaak binnen. Een klein ventje van 11 jaar komt hem inzepen, Carlo Gastini. Don Bosco is een van zijn eerste klanten. Hij laat zich – tot grote ontsteltenis van de baas van het salon – ook scheren. De kleine rilt als een espenblad van schrik: dat heeft hij nog nooit gedaan. Don Bosco raakt veilig en wel zijn baard kwijt en de jongen glundert als een volmaakte kapper. Enkele maanden later zit de jongen op straat: zijn vader en moeder zijn gestorven en de baas heeft hem weggestuurd. Don Bosco komt hem tegen in de stad en neemt hem in zijn huis op. ‘Kom mee,’ zegt hij, ‘ik ben maar een arme priester maar zolang ik één stuk brood heb, zal ik het met je delen.’ Carlo bleef meer dan vijftig jaar bij hem. Nog jaren na de dood van Don Bosco zei hij telkens opnieuw: ‘Don Bosco hield veel van mij. Hij deelde met mij zijn brood.’
Nauwelijks voelbaar, zichzelf herhalend, je tergend met de verwachting van de volgende, en weer de volgende: de martelmethode waarbij je vastgebonden wordt en er om de paar seconden een druppel water op je hoofd valt is gekmakend. Steeds hoop je dat het zal ophouden, maar het stopt niet. Het gaat maar door. Vervolgens ga je uitkijken naar de druppel, dan ga je hem missen als hij opeens verdwenen is. En na verloop van tijd word je gek.
Na een personeelsfeestje belandt Sigrid ongepland in een rendez-voushotel met haar baas, Nick. Het wordt een gênante avond die ze zo snel mogelijk wil vergeten. Tot een opsporingsbericht haar doet beseffen dat zij en Nick getuigen zijn in een verdwijningszaak. Nick, gelukkig getrouwd, weigert elke medewerking. Sigrid zet door, maar de politie wimpelt haar af. Wie gaat er immers alleen naar een rendez-voushotel? Wanneer ze ontgoocheld afdruipt, botst Sigrid op Guy Depreter, een uitgebluste flik die niets liever doet dan in de beerput roeren, al was het maar om zijn diepgewortelde frustraties af te reageren. Hij besluit haar te helpen. Wat Depreter opvist uit de drek is zo verdor ven dat hij niet alleen zijn langverwachte pensioen zal moeten uitstellen, maar moet vechten voor zijn leven. En voor dat van Sigrid.
Sneeuw is een mooie en spannende detectiveroman die over zoveel meer gaat dan alleen een moord. Het boek heeft een mooie setting op het platteland van Ierland, waar naast verwondering over de moord en de moordzaak, ook de turbulente godsdienstgeschiedenis van het eiland veel aan bod komt. Onze verteller Strafford is van huis uit protestants en pastoor Tom was een katholieke priester die zich inliet met protestanten. Door godsdienst bij het verhaal te betrekken krijgt het plot een extra dimensie en wordt het leuker en interessanter om te lezen.
De setting van het boek is heel mooi. Aan de ene kant is het precies de setting die je verwacht van een detectiveroman: oud landhuis, mysterieuze familie, geheimzinnige personages, maar tegelijkertijd voelt het ook allemaal wat anders en vernieuwender. De actie speelt zich niet alleen in het landhuis af, maar ook eromheen. Strafford bevindt zich in het midden van de zaak, maar tegelijkertijd ook erbuiten. Sneeuw geeft het detective verhaal een extra boost.
De personages in het boek zijn ook leuk bedacht. Ook hier voelen ze vertrouwd, net als personages uit een heleboel andere detective verhalen, maar toch hebben ze wat verfrissends. Daarnaast reflecteren de personages ook op de detectiveroman door bijvoorbeeld andere grote detectiveschrijvers aan te halen en er een beetje de spot mee te drijven.
Vijf vrijgezelle vriendinnen beleven een zinderende zomervakantie in Italië. Maar wat zo mooi begon, eindigde in een nachtmerrie: slechts vier van hen keerden terug naar huis.
Wanneer Charlie jaren later een oude ansichtkaart ontvangt, wordt ze in een keer teruggeworpen in de tijd. Al twintig jaar lang dragen zij en haar oude vriendengroep een duister geheim met zich mee. Maar wie probeert hun zorgvuldig opgebouwde levens te ontwrichten
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
