Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Hoeveel vluchtige ontmoetingen telt een mensenleven? Wat had kunnen zijn, maar nooit zal zijn, je heel even benevelt en voorbijvliegt. Elke dag van ke leven is een mand vol gemiste kansen, van misgelopen lotswendingen. Het heeeft zin erom te zuchten, je moet je eigen weg weten te waarderen.
'Heb jij dan nooit aan je geloof getwijfeld?', vroeg me een dame. Mijn antwoord was: 'Denk je dan dat ik een heilige ben? Heiligheid vind je alleen bij armen van geest; een denkend mens worden zware beproevingen gezonden. Goed is niet die hij geen verleidingen kent, maar hij die deze overwint. Iemand die nooit aan iets twijfelt, heeft een dode ziel. Maar twijfel aan mijn geloof werd al gauw weggenomen om plaats te nemen voor VERRTROUWEN, mijn grootste wapen.
Weet je, opeens komt er een moment in je leven waarop je voelt dat het zo niet langer kan. Dan moet je stil blijven staan, om je heen kijken, luisteren naar de stilte en iets wezenlijks over jezelf begrijpen. Misschien ook het moment om bewuster en langer bij Onze-Lieve-Heer te verwijlen, te zwijgen en te weten dat er een nieuwe weg voor je open ligt.
Bij deze ook "Gelukkige Verjaardag zus!" Mogen al je dromen dit jaar uitkomen, en dat zijn er ondertussen drie!
Ik ben een heel gewoon boek aan het lezen, een roman, maar plots raakt me die ene zin waardoor ik lang door het raam bleef staren. Ik dacht dat deze wel de moeite was te overwegen. Hier gaat hij.
"En toen Christus aan het kruis hing, had hij toen ook hoop?"
Het is een groot man die met Jezus kan zeggen: "Want mijn juk is zacht en mijn last is licht." Er staat ook geschreven: "Gij moet eeen zwak mens geen bovenmatige lasten op de schouders leggen".
Broeder Petroc, een vriendelijke jonge novice, leidt een eenvoudig leven op het Engelse platteland. Hij doet zijn uiterste best om zijn ziel zuiver te houden en het vrouwelijk schoon te weerstaan maar loopt met open ogen in een wrede valstrik. Ingepalmd door de charmante maar vileine ex-tempelier Hugh de Kervezey, laat hij zich verleiden om een relikwie van het altaar weg te nemen. Volgens Hugh heeft de bisschop het nodig, maar het betreft een ordinaire diefstal en voor Petroc het weet, krijgt hij een moord in de schoenen geschoven. Met het relikwie onder zijn pij vlucht hij voor zijn leven. Met de gewetenloze moordenaar op zijn hielen, is zijn enige redding een mysterieuze relikwieënhandelaar, die hem opneemt in zijn gezelschap. Reizend door Europa en met de Kerk en De Kervezey in zijn kielzog, probeert Petroc erachter te komen hoe zijn lot verbonden is met het heilige relikwie en zint hij op wraak op de man die zijn leven ontwricht heeft...
Ik zal vandaag wat beknopter proberen te zijn want ook ik wil Parijs-Roubaix zien en ik hoop dat ons Tommeke wint. Ja, Maarten is nogal persoonlijk deze dagen, zag je gisteren ook. Het schijnt zelfs dat je daamee schoort (grapje), zeker als het leed wordt uitgesmeerd, maar dus niet hier wat je trouwens nooit van me moet verwachten.
Mijn bloggen wordt soms beïnvloed, al dan niet ten goede of ten kwade -afhankelijk van het uur en tijdstip - door een buurvrouw die virtuoos piano kan spelen. Soms een welkom, voor anderen een diepe zucht. Ik denk eraan omdat ik in haar tuin een heel grote boom zie staan waar ik op uitkijk en die één en al bloei is. Helaas bloeit die boom slechts maar een grote week, want toen ik mijn gras aan het 'afrijden' was dacht ik dat het begon te sneeuwen. De grasmachine nam deze mooie sneeuw zomaar mee en daar verscheen het eerste frisse groen. Natuurlijk zijn er ook nog andere lentekleuren in de tuin nu. Het mooiste zijn nu wel de honderden paaslelies/narcissen met hun geel-witte kleuren, al dan niet in dubbele kelkvorm. Ik heb me maar aan twee dingen pijn gedaan, een paar vroege netels die ik nu nog voel alsook een paar doornen die alijd boosdoeners zijn van een plant die te laag bij het gras groeit.
Het mooiste van dit dagboek heb ik voor het laaatst bewaard. het overspant de volledige week en kleurt nu al de volgende. Ik weet dat sommigen zullen zeggen: "toch weer niet", maar jawel, want zeg nu zelf, hoe zou jij reageren als iemand die je al een tijdje kent zonder dat je het zag aankomen je zegt:"Ik heb je lief", zeker als deze persoon in kwestie gehandicapt is?! Kwam vandaar de energie de badkamer een grondige beurt te geven, de ramen te lappen en zoveel meer ... Liefde geeft inderdaad leven!
Dit dagboek nu afsluiten met het zoeken naar een gepast kado voor zus die straks tram vier neemt, snik! O ja, nog dit. Ik had daarnet afgesloten, maar naast de blijheid van de ontmoeting van afgelopen week, vernam ik met groot ongeloof dat een ex-collega van me ook getroffen is door darmkanker ... En meteen hoorde ik nog drie namen van mensen die ik ken die door 'dit beest' zijn aangetast. Je zou al van minder schrik hebbben wanneer één van de ouders zich niet goed voelt.
Mag ik jullie een aangename zinvolle zondag toewensen voor wie julie dan ook mogen supporteren, zij het in de wielrennerij of voor je geliefden!
Inderdaad, ooit lang geleden ingelogd onder deze categorie, maar wat mij betreft zijn enkel de bedenkingen overgebleven. Het dagboek haalde nauwelijks mijn blog ook al was ik er steevast van plan dierbare herinneringen, kleine anecdotes en allerhande dagelijkse dingen op achter te laten. Maar ja zoals wellicht bij velen onder u ga je voor een bepaald publiek schrijven, een publiek dat je in oorsprong niet zelf hebt gekozen. Toch niet in mijn geval want ik pende zomaar iets neer en anderen hebben hier en daar iets opgepikt en zo krijgt ieder blogger wel zijn eigen publiek. Een lange inleiding - maar het is dan ook zaterdagavond - om toch eens het dagboek van deze week in te vullen. Laten we maar beginnen zoals heel velen onder ons, bij de start van de paasvakantie. Meteen is het een lust eindelijk mee te kunnen zingen met het lied 'daar is de lente, daar is de zon'. Het is hier ook stil genieten want de schoolpoort hier niet ver van bij mijn deur is gesloten; dus geen kwetterende kleuters, taterende mama's, aanschuivende wagens, maar o zo een zuivere stilte. Nog aan het genieten van die stilte en deze nieuwe lente draai ik de kraaan open voor de vaatwas. Neen, ondergetende heeft nog geen automaat en dus handmatig werk is ook een lust, enfin soms toch. Mar kijk na vijf tellen en wat warm water hoor ik iets prutttelen en dan ineens enkel nog koud water. Nog eens naar de rode knop geschakeld, maar daar komt nu niets meer uit. Meteen gaan alle gedachten naar alle windhoeken. Het eerste, en dat kennen jullie wellicht ook zeker wanneer je zelf niet een handige harry bent, is roepen op je vader (toch in gedachten), of naar de buurman ... en ondertussen al een rekening maken wat die nieuwe boiler zou kosten. Even op de klok kijken, ik met die waterman nog te pakken krijgen voor de middag .. ik heb geluk, hij neemt op en zal komen. Maar wanneer is een "zal" bij deze gasten? Geluk bij een ongeluk, pas enkele uren staat hij voor de deur. Zijn ijzeren koffer schuift over mijn gladde vloer en al vlug hoor ik een paar tangen ook tegen de grond gaan. Ik durf het hem niet te zeggen, maar ben nu al bang voor de schade die hij zal achterlaten. Zwijgzaam doet de man verder. Ik zwijg ook, want de arbeidstijden zijn al duur genoeg. Gelukkig is deze stielman niet als vele anderen die meteen alles in het nieuw zetten indien niet echt nodig, al hield ik mijn hart vast wanneer hij over de prijs van nieuwe appaten begon te spreken. Maar toen ik hem alles terug zag aanspannen wist ik dat ik er met vijftien euro voor twee maal blazen in een leiding er zou van afkomen. 'De rest' zegde hij, kijkend naar een natte vloer 'is voor jou'. Heb ik maar al te graag gedaan en eindelijk kon ik mijn vaatwas starten, enfin toch nadien ik het middagmaal binnen gekieperd had ... Pas de eerste uren, morgen meer ...
Voor u gelezen, waar en toch tuimelen we er met zijn allen zo gemakkelijk in.
'Blijf van alle sociale netwerken af met je pc.... met al die bullshit.... Als men je wenst te spreken stuur dan een SMS of e-mail, dat zal beter zijn !!! Pure bezigheidstherapie... doe liever wat aan gezonde buitensporten, dat zal je verfrissen en monter houden of maken !!!'
Zeer goed boek, meesterlijk en vakkundig geschreven.Het boek begint op de eerste bladzijde al met een voorval(moord)waardoor het de lezer direct scherp houdt.De spanning wordt langzaam opgebouwd,wanneer het plot nadert zit je echt op het puntje van je stoel. De essentie van het verhaal bevat ook nog de boodschap dat een veel voorkomende menselijke eigenschap: hebzucht, uiteindelijk nergens toe leidt.Op de korte termijn kun je er misschien beter van worden, maar dat is de wet van de Karma je krijgt het op lange termijn weer terug.En dan kun je er per saldo juist nog slechter vanaf komen. Dus samengevat: dit boek is spannend maar ook leerzaam voor de lezer die de essentie van het verhaal begrijpt. En bovendien zeer actueel in deze tijd van credietcrisis,corruptie en fraudezaken. Een boek dat ik in één ruk heb uitgelezen en waarbij ik me de vraag stelde waarom dit boek niet genomineerd is of een prijs heeft verdiend. Dus sterk aanbevolen, zeker nu tijdens deze paasvakantie!
'Het liefst zouden ouders hun opvoeding uitbesteden', las ik. 'Vroeger werden kinderen opgevoed door de school, de kerk of het leger, maar die hebben hun gezag verloren. Tegenwoorig krijgen kinderen hun voorbeelden van beroemdheden en computerspelletjes'. Harde taal, maar misschien toch niet helemaal onwaar, een echte vakantieopener.
Indien Jezus niet verrezen was en zijn Geest niet gezonden had over de wereld en de mensen, dan zou ik over dit alles niet meer praten noch schrijven. Nietemin, op de keper beschouwd, blijft de boodschap van Jezus eigenlijk onverkoopbaar voor mensen met gezond verstand. Als hij niet verrezen was, waren we hem al lang vergeten, juist omdat het zo moeilijk te geloven is. En toch zijn er nog altijd mensen die in hem geloven en hun leven aan hem wijden, omdat hij achter hen staat en in hen leeft. Dat is voor mij een van de duidelijkste bewijzen van de echtheid van de verrijzenis. Daarom ook hebben we ons ook opgetrokken aan Zijn boodschap in deze donkere dagen, omdat allen geloven dat de dood niet het laatste woord heeft. ZALIG PAASFEEST voor u allen!
Noot: Er zijn mensen die vandaag het paasfeest niet kunnen vieren in familie door het simpele feit dat ze tot elkaar niet kunnen komen omdat wegen zijn afgesloten voor de Ronde van Vlaanderen ... of hoe ver afgoderij gaat! Dit moest ik toch even kwijt.
Een enkel woord duidt in het Credo aan op welke wijze Jezus is gestorven: Hij werd gekruisigd.
De kruisdood was de meest schandelijke wijze om iemand te doden; ze was ook eigen aan de Romeinen. De gekruisigde leed verschrikkelijke pijnen en hing naakt te kijk langs de openbare weg; het lijk kon nog uren, ja dagen blijven hangen; de roofvogels konden zich te goed doen.
Het was deze dood die de joodse overheden ook van Pilatus hadden geëist.
Wat is het toch dat mensen aantrekt in de prestaties van anderen zoals in het wielrennen of tennis? Waarom kan men zich zo moeilijk concentreren op het eigen leven? Komt dit uit verveling of is het een nuttig excuus om zelf niet te hoeven presteren, tevreden met een leven in middelmatigheid?
Beschaving, of noem het vriendschap, zelfs liefde is vanuit een gepaste afstand naar elkaar toegroeien. En mocht dat niet lukken dan hoeft niemand iets van zijn waardigheid op te geven.
En dit geldt ook te meer voor mensen die elkaar langzaaam zoeken en vinden op SeniorenNet.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
