Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Men heeft me een boek aan de hand gedaan en ik ben pas een paar bladzijden verder of er zijn al overal aantekeningen gemaakt. Inderdaad zijn nogal veel bloggers-zinzoekers op zoek en waarom zouden we ook dit medium niet gebruiken om dieper in te gaan op spirituele waarden, al liggen die niet zo direct bij mijn persoonlijke levenswijze, maar dat weten jullie onderhand al langer.Ik heb in elk geval ontdekt dat we via deze weg er echt kunnen en mogen zijn voor elkaar.
Misschien moet je gewoon eens naar de bib lopen en er de eerste pagina lezen en je zal versteld staan dat het misschien iets voor jou is, met dank aan een blogbezoeker die me deze tip doormailde.
ONTMOETING IN DE HIMALAYA BILL AMDAMS SBN 90 225 2815 4 2000
Een persoonlijke spirituele odyssee ..Vijf Levenslessen die een gids zijn voor ieder die de kwaliteit van zijn leven wil verbeteren, problemen het hoofd wil bieden, uit wil zoeken wat echt belangrijk is, en hoe in harmonie te leven met de anderen. met bijlage meditatietips.
Ja, ongelooflijk maar waar, de teller slaat zomaar over op 25.000! Zonder ambitie gestart op 23.05.2005 zag ik toen bij anderen een onmogelijk getal wanneer ik tellers zag van boven de 10.000, laat staan 20.000; maar dag na dag - soms met vallen en opstaan, en denkend aan opgeven - vooral mede dank zij de positieve of toch opbouwende commentaren van mensen die ondertussen blogVRIENDEN geworden zijn, ook van mensen die zich herkennen en me verder willen zien groeien in deze, staat hier aan de linkerzijde het mooie getal 25.000. In verkiezingstijd zou men zeggen: "Dat moet je verdienen". Ik hoop dat ik jullie vertrouwen waard was en dat ik in al die tijd er even mocht zijn voor deze of gene. Ik merk dat ik in al die tijd ook geëvolueerd ben van een blog dat eerder op mezelf en mijn werk- en leefsituatie was gericht naar een wereld waar ik zoveel mogelijk er probeer te zijn voor anderen, gedragen op het thema van liefde, vriendschap en geloof, ook al zal elk blog een stuk eigenliefde in zich dragen, maar ik denk dat dit bij de meesten zo is, elk naar zijn gaven en talenten. DANK aan degenen die ik hier leeerde kennen, maar eveneens dank aan die mensen die vanuit onverwachte hoek en soms anoniem bij me binnenliepen. Misschien deed dit nog het meeste deugd! Van harte, Maarten
Waar mensen mensen zijn die elkaar verstaan Waar liefde liefde is daarheen wil ik gaan Waar het eeuwig vrede is waar de zon schijnt Waar een nieuwe wereld is die niet meer verdwijnt.......
Er zijn zo vele mensen die verlangen naar troost. Ze willen gehoord en gezien worden op de eenzame weg die ze gaan. Ze hunkeren met heel hun wezen naar nabijheid. Doen daarvoor soms de meest onmogelijke dingen zoals hun lichaam verkopen voor wat geld. Ik denk hier nu heel concreet aan een jongen van zestien, verlaten door ouders en familie, die uit noodzaak naar Nederland is getrokken en straks naar Canada, wetende dat zijn mooi lichaam geld waard is voor deze fotosessies maar dat hij zo nodig heeft om te overleven. Eigenlijk het trieste einde van een iemand die nooit echte liefdvolle nabijheid heeft gekend ... pijnlijk zo een mensen niet te kunnen tegenhouden. Wat kunnen wij dan als christen doen? Soms heel weinig, zelfs niets. Mensen die zich zo eenzaam voelen ervaren afstand en creëren op zich dan weer afstand naar anderen toe, voelen zich niet begrepen in hun isolement, een isolement dat in dit geval alleen maar zal versterkt worden. Ik las eerder dat "vroeger een kaarsje branden bij een Mariabeeld voor sommigen echt een troost als ondersteuning van hun gebed was. Maar waar zijn de kruisbeelden en Mariabeelden die ons verwijzen naar de Heer en Maria", vraagt Anita Galle zich terecht af. Hoe dan nabij kunnen zijn? Wat maakt ons bang echt nabij te zijn? De angst waarover ik gisteren en voorbije dagen al had misschien? Waarom zijn onze contacten niet directer, spontaner, met een echte openheid op de ander of hebben we geleerd eigenliefde boven de liefde tot een ander te verheffen? Want nabijheid en liefde kunnen heel dicht bij elkaar gaan liggen en dan rijst naast het dankbare om troostend elkaar nabij te zijn ook het risico van de kwetsbaarheid. Misschien nog het meest onze eigen hunker naar troost en nabijheid. Alléén al door deze woorden neer te pennen afgestraft te worden omdat ik onbewust beland in het hoofdthema doorheen alles "vriendschap en liefde als sleutel", heel sterk mee-denkend aan die jonge mens, ook aan die schilder waarover ik het gisteren had. Ik weet dat je niet onophoudelijk en door iedereen kunt laten raken. Daarom zijn deze woorden dan ook zo mooi tot slot: "Laat ons ECHT durven bidden voor die mensen tot onze Vader in het verborgene, en die Vader in het verborgene zal ons gebed aanhoren".
ANGST IS ERGER DAN AIDS ... schreef Ina Stabergh, en ze vervolgt: "Omdat angst iemand dingen laat doen en zeggen die meteen dodelijk kunnen zijn, maar ook massaal iets vreselijks op gang kunnen brengen. Bewust angst verspreiden onder de mensen, waardoor ze argwaan gaan koesteren, mensen uitsluiten en onverdraagzaam worden, is misdadig!" Zojuist na de verkiezingen spreekt deze idee misschien nog méér aan dan anders al kan iedereen voor zich "angst" invullen in wat hij in zijn leven meemmaakt(e). Angst is een grote groeiremmer en zorgt ervoor dat alle deuren gesloten worden, niet alleen van je huis, maar vooral van je hart EN van je ziel. Ik ben dan ook blij dat we bij deze verkiezingen veel positieve boodschappen hebben gehoord die terug een WIJ-aanpak oproepen, vrij van angst maar vol vertrouwen. Helaas is het voor menigeen heel moeilijk de draad van een zinvol leven weer op te nemen eens je angst bezit heeft genomen van je leven, je doen en laten. Ik denk hier onmiddellijk aan enkele blogvrienden. Is er dan een oplossing? Ik denk het wel wanneer we ons niet langer isoleren en ons terug proberen te geven. p.s. Wanneer ik met deze tekst niet "scoor" - wat helemaal niet de bedoeling is - moet ik wel meteen denken aan het feit dat ik, terwijl ik in de peilingen achteruit ga (nu we toch nog in de verkiezingstijd zijn) gisteren iemand onbewust heel gelukkig heb gemaakt toen ik via een mail vernam dat mijn teksten haar niet alleen aanspraken maar vooral bron van energie waren. Een remedie tegen angst en de draad van vertrouwen! Dalen in rang, stijgen in aanzien ....
Veronica komt in de Bijbel niet voor maar als personage in de kruisweg wel echt aanwezig al troosteres van de bedroefden ... waar heb ik laatste nog gehoord als eretitel maar dan voor Onzelievevrouw! Wat ik wil duidelijk maken is dat wanneer Veronica het zweet en bloed van het gezicht van Jezus afdroogt tijdens zijn weg naar Calvarie, deze doek een afdruk zal achterlaten en dat voor altijd. Spontaan heeft iedereen afkeer van geslagen en bespotte mensen.We maken er ons liever niet aan vuil. Zeker gaan we het niet opnemen voor een veroordeelde. Wat zouden de mensen wel denken? Veronica is anders! Ze weet wat lijden is. Het is niet genoeg om te klagen, er moet daadwerkelijk geholpen worden. Dagelijks brengt de T.V. miljoenen mensen in beeld die getroffen worden door honger, armoede, oorlog. Het is zo gemakkelijk hen te beklagen, maar er naar toe gaan, het zweet afdrogen wanneer een uitgeput mens voor je deur staat en aanklopt ... en dan zien dat die handdoek vuil is, dat hij dus de sporen achterlaat zal niet meer uitgewist worden oook al is hij uitgewassen, want éénmaal je die mens hebt aangetrokken, blijft hij er voor altijd, misshien maar in de geest. Mede met jullie heb ook ik mensen als deze ontmoet en we weten dat het een "last" kan worden want vroeg of laat komt die afdruk terug. Via tv kan het nog ver van je bed zijn en kan je het nog "goed maken" met een storting, maar waneer je iemand hebt binnengelaten met al zijn misère; wanneer je dan nog iets kunt doen voor hem in wederzijds dienstverband zodat hij voelt dat hij mens is met zijn gaven, dat hij er zelfs zeer fier over is en lijkt te glunderen alsof dat niet meer bestond, dan weet je ook dat je even Veronica mocht zijn. Wanneer je dan aan een mens in miserie nog een taak toevertrouwt zoals tuinieren of een tuinhuis schilderen ... EN iedereen kan het zien .. dan komen al gauw de woorden terug: Durft hij hem wel te vertrouwen? Hij ziet er zo sjofel uit ... Maar wanneer je die mens een echte kans geeft en ziet hoe hij zijn handen echt uit de mouwen steekt, dan ben ik degene die een beetje verlegen sta toe te kijken, want ik heb die gave niet! Alleen de gave van het woorden en letters. Wanneer deze gekwetste mens dan ineens je huis verlaat, woordeloos, al dan niet met een afgewerkte taak, dan blijft die doek bij je ingeprent. Deze mens zal je bijblijven en dit voor altijd, ook al zal je hem nooit meer zien. Dat is wat zovele Veronica's proberen te doen, heel concreet! ... Toch hoop ik mijn schilder terug te zien voor de verdere afwerking.
Waarom verstikken we het leven? Waarom verwonden we de aarde? Waarom kruisigen we haar ziel terwijl we duidelijk kunnen zien hoe hemels deze werels is?!
Laat daarom onze ziel nooit sterven. In mijn hart voel ik dat we broeders zijn, zonder angst. Laat ons wenen van geluk. Kijk hoe volkeren hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen van vrede en vreugde.
Dan zal de wereld waarin we eens geloofden opnieuw schitteren, en de droom die ons gegeven werd zal zich ontpoppen tot een blij en nieuw gezicht!
Er is een plaats in je hart en ik weet dat het LIEFDE is! Deze plaats kan meer schitteren dan morgen en als je echt probeert zal je ontdekken dat je niet moet huilen.
Op deze plek zal je voelen dat er geen pijn of zorgen zijn.
Dan zijn er wegen om er te komen; als je maar genoeg zorg draagt voor het leven creëer je een beetje ruimte maak een betere wereld.
Maak de wereld beter, maak er een betere plaats van voor jou en voor mij en voor alle mensen. Er is een liefde die niet kan liegen, die sterk is, die enkel geeft om vreugdevol geven. Niet langer angst voelen maar beginnen met echt te leven.
Zo velen we de liefde altijd!
Bij het neerpennen gedacht aan Roze, Pluisje, Gerd, Karin, en al die anderen die een kruis te dragen hebben en die ik leerde kennen via dit net!
Always wear this smile........ not just because life is full of reasons to smile........ because your smile itself is a reason for many others to smile.....
Het hoogtepunt: Eucharistieviering in de basiliek heeft een grote indruk nagelaten bij allen. Voor een uitgebreid reisverhaal, surf maar eens naar derze site: http://www.pixagogo.be/9841784631
Onze Vader, die diep in m'n hart aanwezig zijt. Boven alles wil ik U beminnen. Gij zijt de kracht van mijn bestaan. Niet mijn wil zal geschieden, maar wat Gij van mij verlangt. Geef me dagelijks de kracht het nooit op te geven. En vergeef m'n tekorten tegenover de naasten, gelijk ook zij het mij vergeven, leid me niet in bekoring, maar verlos me van alle kwaad. Amen.
Beste, In de biechtkapel las ik op een muur volgend gebed en dan nog in het Nederlands. Wie goed leest zal meteen begrijpen waarom dit gebed me heeft getroffen. Ik heb het dan ook ter plaatse overgepend en er ook op dat moment een persoonlijk gebed van gemaakt voor verschillende mensen,hier uit blogland.
HEER, NEEM MIJN LIJDEN EN OUDER WORDEN OP IN HET LIJDEN VAN UW ZOON WAARDOOR GIJ DE WERLELD HEBT VERLOST.
Misschien een avondgebed om op je nachttafel te leggen.
Ziezo beste mensen, ik ben terug thuis van een bijzonder mooie bedevaert naar het Duitse Genadeoord Kevelaer, voor ons bijna of helemaal niet gekend. Wie echter de links heeft gezien hieronder zal ook al zin gekregen hebben erheen te gaan en dat terecht. Zelfs al mocht je niet als bedevaarder gaan maar er toevallig als toerist voorbijrijden, dan weet ik zeker dat je er graag enkele dagen zult willen vertoeven in de rust, de schoonheid, de kunst van dit kleine stadje... Maar helemaal zeker ben ik wanneer je net als ik één van de vele kapellen binnenstapt. Ik zal hier dan ook niet méér van je tijd nemen om Kevelaer voor te stellen want daarvoor moet je echt eens gaan googelen op "Kevelaer". Maar eigenlijk kwam ik, zoals jaarlijks meer dan 1 miljoen mensen, er op bedevaart, om stil te worden, te bidden, samen met duizenden de Eucharistie te vieren in die wondermooie basiliek. We gingen met een groep de kruisweg op een nieuwe maar hartversterkende manier ... We kregen vergeving en schonken die aan de ander. Doen we dan nog kwaad? Hoe vlug maken we een verwijt, verdenken we iemand, spreken we over een ander ... soms te laat. Eigelijk wou ik hier vandaag gewoon niets meer dan een gebed achterlaten en een foto, maar pas thuis wil ik delen van de goedheid, ook van mensen zomaar aan elkaar gegeven in een paar dagen, voorheen onbekenden maar zo één in en door het geloof via Maria, of ze nu de naam van Lourdes, Fatima of Kevlaer of Dadizele draagt. Mag ik dan morgen mijn bezinning verderzetten? Dank dat ik dit mocht meemaken, dat ik mocht thuiskomen bij Onze-Lieve-Vrouw. Tot zo!
Wanneer u me een paar dagen moet missen via blogland dan is dit omdat ik in die tijd te Kevelaer ben. Wie wil meegenieten of er een voorsmaak van kan krijgen kan best eens naar deze sites surfen. Tot ziens, Maarten
In bijlage adressen van videoclips over Kevelaer om te bekijken of te downloaden.
een probleem ... Ja, zopas een artikel gepleegd over 'gesloten deuren' en dan lees ik de uitspraak van Mgr. Van den Berghe: "Zo is het goed dat wij bekennen dat ook voor ons de vreemde een probleem kan vormen"; hoe aansluitend wat ikzelf daarnet neerschreef. De bisschop nodigt ons dan ook uit onze angst onder ogen te zien, zeker de angst tegenover de migrant, zeg maar de vreemdeling. Want migratie, aldus de bisschop, is een mensenrecht en de Bijbel zit vol migratieverhalen, van Abraham tot Jozef of Maria. In feite is iedere christen een migrant, want een mens-op-weg. Zou het geloof dat wij hie r op aarde geen blijvende woonst hebben, maar kunnen uitzien naar een ander vaderland, ons niet kunnen helpen loskomen van de bekoring om alles wat we hier bezitten op een absolute manier te verdedigen tegenover hen die wij aanvoelen als indringers? ALS WIJ ALS CHRISTENEN DE MOND VOL HEBBEN VAN SOLIDARITEIT, MOETEN WE OOK BEREID ZIJN OMWILLE VAN DIE SOLIDARITEIT ARMER TE WORDEN. RIJKER VAN GEEST WELLICHT MAAR ARMER IN DE PORTEMONNEE.
Wellicht heb je het ook al gemerkt in je omgeving of heb je het voor jezelf al gedaan ... Velen sluiten hun deur goed af, vergrendelen de poort en liefst op meer dan één manier. Zomaar bij iemand binnenstappen is niet meer vanzelfsprekend. Maar waarom is onze deur op slot? ANGST! Angst voor het onbekende of voor de onbekende, voor de indringer. Misschien is er ondertussen ook zo een klimaat geschapen waardoor ons hart op slot is, uit angst dat men ons binnenste zou raken of kwetsen, al denk ik eerder dat er naast die angst ook het gevoel gaat overheersen dat we niet langer willen dat wij ons hart openstellen voor de vraag van de ander, de vraag naar begrip, naar meededogen, want eens dat je je hart hebt opengesteld voor die andere is de kans groot dat je zijn problemen toelaat, soms ook zijn verlatenheid zoals ik het heel recent meemaakte, en dan volgt algauw de volgende stap: je kan niet langer je hart op slot laten, en zo open je je huis, letterlijk om die persoon te ontvangen en te luisteren in vertrouwen, ook al kan er soms een stuk eigenliefde in schuilen. De deur openen voor anderen is van groot belang, zowel de materiële gastvrijheid(een bede ter beschikking stellen) als de psychologische, je geweten en je geest openen (en dit 'per toeval' op deze tweede Sinksen) voor anderen, die gebroken jongere of die oudere die nooit een warm nest heeft gekend en op de dool is. Maar ook voor kinderen is het van wezenlijk belang te zien dat hun ouders gastvrije mensen zijn. Wat laatste betreft is er genoeg leed in ons landje. Ik weet dat we in een tijd leven waar we bevreesd zijn voor elke onbekende en aan de andere kant er alles proberen aan te doen een SAMEN te creëren. We zouden moeten gelovendat in elke jongere, in elke man of vrouw die in wanhoop leeft, Jezus zelf voor onze deur staat. En je zult zien hoe elke bezoeker, zelfs hij die je niet hebt uitgenodigd of die geen heilige is, de sfeer verandert. Want in Jezus' naam iemand opnemen, wie het ook is, welk verleden hij ook heeft, is Jezus zelf opnemen. Dat maakt het verschil tussen louterlijk menselijk bezig zijn. Daardoor durf ik de deur te openen ook al kan het zijn risico's inhouden, als de ander en zo ook ikzelf er maar beter van word en zo de ganse gemeenschap. Eigenlijk is deze gebaseerd op een schrijnend verhaal en anders is het een verderzetting van mijn leidraad hier, want LIEFDE blijft het sleutelwoord, DE sleutel die vele harten kan openen! Nog een mooi weekend en tot na Kevelaer!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
