Op mijn feestdag kon ik moeilijk nalaten iets over mijn patroonheilige achter te laten voor blogland al moet ik het misschien precies vandaag hebben over de herdenking van beide wereldoorlogen. Ik denk dat mensen die deze gruwelijke periode, die ze aan de lijve hebben ondervonden, wel prioriteit zullen geven, en toch is er ook maar die ene dag in het jaar dat mijn naamfeest in de kijker komt. Weet je dat zelfs feestdagen in India veel méér gevierd worden dan een verjaardag. Op die dag, ik was er toevallig, wered ik met bloemenkransen overhangen, en tot op heden krijg ik nog kaarten met "Heapy Feastday" ... met de bijhorende "I'll pray for you". Maar ik ben weer eens afgeleid, mijn India toch ...
De tekst over Sint-Maarten is genomen uit : Al de dagen van ons leven.
11 november Sint-Maarten
Sint-Maarten is één van de bekende volksheiligen. Talrijke kerken, kloosters en instituten zijn naar hem genoemd en vele gebruiken werken met zijn naam verbonden. Volgens de legende sneed hij eens als soldaat met zijn zwaard zijn mantel in tweeën om hem te delen met een arme verkleumde bedelaar.
Sulpicius Deverus (363- 420), een vriend en bewonderaar van Maarten, heeft als eerste, nog tijdens het leven van de heilige, daarover geschreven.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Tijdens een ongemeen strenge winter, waarin velen onder de ijzige kou leden, zag hij bij de stadspoort vam Amiens een armzalig geklede man. Deze smeekte de voorbijgangers om erbarmen maar allen gingen hem achteloos voorbij. Maarten, die zag dat de anderen geen erbarmen toonden, wilde, gedreven door Gods geest, zelf iets voor de man doen. Maar wat? Al wat hij nog had was de soldatenmantel om zijn schouders. De rest had hij reeds bij andere gelegenheden weggeschonken. Hij trok het zwaard waarmee hij omgord was, sneed zijn mantel middendoor en gaf de ene helft aan de arne man. De andere sloeg hij zelf weer om. Vele omstanders begonnen om hem te lachen omdat hij er in een halve mantel maar potsierlijk bijliep. Maar anderen, met meer inzicht betreurden diep dat zij niet hetzelfde gedaan hadden, temeer daar zij in hun rijkdom geen naaktheid hoefden te vrezen.
In de loop van de volgende nacht verscheen Christus aan Maarten in zijn slaap. Hij droeg het deel van de mantel, dat de heilige aan de arme gegeven had. Maarten mocht Hem aanschouwen en herkende het kleed, dat hij weggegeven had. Dan hoorde hij Jezus duidelijk zeggen tot de engelenschare die Hem omringde:Maarten heeft mij met deze mantel gekleed.
Dat delen, blogvrienden, wil ik ook hier telkens opnieuw proberen en zo wil ik ook mijn naam eer aan doen in navolging van diegene die zijn mantel deelde met zoveel armen en minderbedeelden, op welke manier dan ook.
|