Er leefde eens in Spinnenlandxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
een sterke spin
met grote weefselklieren.
Spinnen dat dit beest kon,
draden weven aan de lopende band,
ze was bekend in heel het omringende land.
Het was een goede weefspin;
als ze iets in haar grote net ving,
een net veel te groot voor haar alleen,
dan deelden allen lekker mee,
zo leefden ze in geluk en vree.
Maar een klein, venijnig spinnetje
vond dit niet naar zijn zinnetje.
Het venijnige, jaloerse dingetje
zag enkel maar 't eigen kleine webbetje
en vergeleek het met het grote spinnenweb.
Nooit deelde het in de vreugde van anderen,
nooit wilde het zelf ook maar wat veranderen.
Zo kwam het dat op zekere dag
het kleine domme ding
naar pierenland verging;
zijn eigen webbetje, veel te klein,
geweven met enkel maar venijn,
ving zelfs niet het minste vliegje fijn,
en met anderen delen lag niet in zijn lijn.
Zo ging het dood, alleen,
helemaal alleen.
Jos Gregoire
|