Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Het is me al eerder opgevallen dat verschillende mensen uit blogland zich vragen beginnen te stellen over het nut van het bloggen. Ik hoorde o.a. vragen als: "Waar ben ik toch aan begonnen?". "Ik krijg geen waardering meer". "Men bezoekt me enkel maar nadat ik een bezoekje bracht aan andere blogs en zo mijn naam achterliet".
Soms geven mensen de indruk niet langer gewenst te zijn, noch gewaardeerd voor hun "werk" dat toch allemaal is begonnen als een hobby en waar ze vooral heel véél mensen leerden kennen. Soms vind ik tussen de lijnen zelfs een hunker naar bevestiging, al dan niet uitdrukkleijk neergeschreven. Bij nog anderen blijkt uit diverse blogberichten niets min noch meer dan een schreeuw om aandacht. Eenzaamheid?
Goeie vrienden, dit alles lijkt misschien nogal negatief over te komen, maar het is de samenvatting van wat ik lees, zelfs in mijn gastenboen en via é-mailverkeer.
Ik probeer een antwoord te formuleren. We zijn allen op één of ander manier aan dit bloggen begonnen, en onze blog werd al heel vlug onze beste vriend. Een vriend die levend werd door intense contacten. We bouwde stilaan een netwerk op en kwamen graag terug naar bepaalde mensen. Op de duur deelden we het wel en wee. Zeker in het begin was het een kwestie elkaar terug te vinden en de "buttons" werden een echt hipe. Deze laatsten zijn echter voor velen niet langer een manier om contact te zoeken, integendeel.
Het aantal berichten in gastenboeken lijkt ook te verminderen, nog steeds volgens bovenstaande, maar is ook dit niet ergens vanzelfsprekend? Het is niet omdat men je gastenboek niet heeft getekend dat men je blog niet heeft bezocht zoals het eveneens niet zo is dat "men" je geen "5" meer geeft voor een bericht. Ik denk dat vooral wat laatste betreft er sommigen moeite mee hebben, maar je weet toch niet wie je dat waarderingscijfer heeft gegeven?!
En het is vooral zo dat we na de voorbije jaren elkaar de deur niet meer plat lopen omdat er tussen mensen een zo hechte band is gegroeid dat een bericht niet langer hoeft nagelaten te worden, want "we kennen elkaar". Er is inderdaad een vorm van gewenning opgetreden. Let op, ik zeg niet dat het geen deugd kan doen eens een bericht te lezen, maar het al dan niet kijgen van berichten of "punten" mag zeker nooit een reden zijn het bloggen op te geven. GENIET van je bloggen zonder de blogwereld rond te reizen!
Ik wil dan ook positief afsluiten - een te lange tekst deze keer waarvoor excuses - met de vaststelling dat ik links en rechts iemand nabij mocht zijn, zelfs in die mate dat mensen verder wilden bloggen, een nieuwe blog probeerden op te starten; of nog beter tot het inzcht kwamen dat het leven nog niet zo een grote hel is en dat er dus inspiratie gevonden werd het roer om te gooien! Proficiat daarvoor!
En ikzelf? Ik heb er heel veel LIEFDE EN VRIENDSCHAP ontvangen!!!
Reacties op bericht (3)
19-04-2008
hello Maarten
Ben het volledig met je eens...een blog...wat eens begon als een hobby en je ervoor inzetten...geeft soms ook heel wat frustratie omdat mensen er gewoon hun button komen plakken, zonder te lezen wat er werkelijk op je blog staat... vb...op de overlijdensdag van je kind, ,waar je aandacht aan schenkt op je blog...je een "vrolijke" dag komen wensen. Of op heel wat blogs...en op hetzelfde moment...een button gaan plakken...komaan...dit wil toch zeggen dat het er bij sommige alleen maar op aankomt om het heel goed te doen in de toplijsten, maar echt lezen wat er bij onze bloggers reilt en zeilt...dat hoort er dikwijls niet bij. Ik denk dat daardoor vele mensen er de brui aan geven, omdat ze de indruk krijgen dat hun blog toch maar overtollige balast is.
En nochtans...het is zoals je zegt Maarten, tussen de regels kan men dikwijls heel wat opvangen...het kan immers zo hartverwarmend zijn als mensen je aanvoelen. Ze hoeven daarom geen ganse "gazet" te komen schrijven in je gastenboek. Een eenvoudig zinnetje is zo voldoende. Aantonen van...ik ben er voor jou... Ik ben in elk geval blij dat het bloggen voor mij hele leuke lieve mensen gebracht heeft...mensen waar ik me goed bij voel...vrienden waar ik alles kwijt aan kan...en dat...is echt het belangrijkste ! hele lieve groet en een fijn weekend he Maarten.
19-04-2008 om 21:25
geschreven door klaproosje1
Mooi geschreven lieve Maarten
Je hebt helemaal gelijk hoor.Bloggen doe je voor je eigen plezier..maar het is natuurlijk wel zo...als er niemand zou komen kijken en lezen...hoef je ook geen blog te maken...En het contact met andere bloggers is toch ook waardevol? Ik heb er in ieder geval een paar goede vrienden gevonden...Ik wens je nog een fijn weekend met een knuffie van mij
19-04-2008 om 12:37
geschreven door Roze
18-04-2008
hallo Maarten, mooi schrijfseltje.
Mhg Henny en Krelis
18-04-2008 om 19:44
geschreven door krelis
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.