ZIEK MAAKT ARMxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Recent kreeg ik een brief in de bus waarin me werd gevraagd een paar persoonlijke gegevens aan te vullen en die zo vlug mogelijk terug te sturen. Ik mocht het document niet kopiëren noch faxen ook al was dat origineel al een zoveelste kopie. Maar goed, als het om geld gaat doe je wat men je opdraagt. Dus onmiddellijk ingevuld en persoonlijk overhandigd; het zou maar eens moeten verloren gaan.
Toen ik een maand later nog geen geld zag op mijn rekening belde ik de instantie even op met de vraag naar het waarom. Het laconieke antwoord luidde: Mijnheer, sorry die brief was een vergissing, want gezien je met ziekte waart kun je ook niet genieten van die premie. Je zou van minder stilvallen, zeker als je al lang uitkijkt naar een bijkomend inkomen, hoe klein ook. Dus omdat ik ziek was kreeg ik geen uitkering waar werkenden, al hadden ze maar één dag gewerkt, wél de volledige premie kregen uitgekeerd.
Ja, een zieke geraakt zo stilaan op de pechstrook van het leven. Daarover heb ik u in het verleden nog geschreven.
Maar vandaag vielen mijn ogen op een artikel in zware letters over de ganse breedte: KENT U DEZE TEGEMOETKOMINGEN? Meteen ging ik ervoor zitten, maar regel na regel verminderde mijn enthousiasme en hoop meer uit de tegemoetkomingen te halen. Telkens wanneer ik een rubriek zag die voor mij van toepassing zou kunnen zijn, las ik MAAR en nog eens MAAR. Ik begon stilletjes te denken hoe gelukkig ik ben op niets te hoeven rekenen. En wat zegden ze van de energie- en telefoonkosten? Eigenlijk wist ik het al van vroeger. Mijnheer verdient juist iets teveel ook al betaal ik zoals elke andere burger de volledige som voor elektriciteit, gas en telefoon.
Komt daar nog eens bovenop dat ziekteuitkeringen niet geïndexeerd worden waar dit wel met de regelmaat van de klok gebeurt bij werkenden. Dat er ook nog steeds geen verlofgeld is voor deze mensen, laat staan een dertiende maand. Koopkracht?
Oké, er zijn mensen die het met nog veel minder moeten doen, maar blijkbaar heeft men me daar wél gevonden want de laatste tijd loopt mijn brievenbus over van bedelbrieven. Wat me daarin ergert is het woord SLECHTS. Slechts voor 35 euro kun je een kind redden
Moet elke burger dan het wereldprobleem oplossen door een minuscule bijdrage waar één bank ineens duizenden kinderen kan redden? Neen, wat ik wou zeggen is het feilt dat ik dat wél wil doen, fiscaal aftrekbaar. Toch mooi! Maar als zieke kan je niets meer inbrengen, want er kan niets worden afgetrokken omdat er geen voldoende inkomen meer is! Helemaal niet stimulerend om de vele goede doelen te steunen, hoe graag ook.
Zalig zij die minstens 66% arbeidsongeschikt zijn!
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
