'Met droefheid zag ik mijn vrienden verzinken in dien stroom der zedeloosheid, verlooren lopen in de eindelooze jacht op genot. Al mijn krachten moest ik inspannen om sterk te blijven. Ik voelde mij niet geboren voor die laagheden , de nietige aardsche genoegens...'.
Wie de tekst voor de eerste keer leest, denkt dat dit de weergave is van onze dagelijkse samenleving, waar normen en waarden verdwenen zijn en enkel het instant genot van tel is.
Maar je vond al vlug het oude Nederlands, of zeg ik zelfs 'Vlaams'.
Niets is dus veranderd als je het zo ziet, want deze passage komt uit een werkje dat ik vond uit 1932!
|