Als je de media beluistert zou je gaan denken dat iedereen de fiets neemt om zich te verplaatsen. Niets is minder waar, want ik ben een ervaringsdeskundige. Ik doe zowel alles met de fiets.
Wanneer ik dan naar mijn ouders op bezoek ga, en het weer het toelaat, dan neem ik ook de fiets al is het twaalf km enkele rit. Al vaak heb ik me de eenzame fietser gevoeld, want ik kom er met moeite nog een tweede fietser tegen op deze tocht; idem dito als ik terug fiets.
Toen ik recent weer eens naar mijn ouders fietste om ze daar te helpen met buitenonderhoud, en deze keer niet om in de tuin te werken, maar om o.a. de dakgoten af te wassen, was ik zo gehaast dat ik aan het schakelen was en je raadt het al. Inderdaad, de fietsketting viel er af. Mijn fiets bolde even door en toen zag ik juist een autohandel. Ik dacht: hier word ik meteen geholpen.
Ik doe de deur open en een dame staat me te woord. Ik vraag of ik heholpen kan worden waarop prompt het antwoord dat wij die dingen niet doen. Ik zag op zelfde moment haar man de garage binnenkomen en leg ook hem de vraaag voor. 'Ik zal direct eens zien', zegt de man en stapt naar mijn fiets toe. De vrouw blijft zeggen dat ik veel beter naar een fietsmaker kan gaan die even veder woont. Terwijl de man probeert de ketting er terug op te leggen blijft de dame maar verder zeggen dat het hun werk niet is. Ik heb al die tijd maar gezwegen, want wilde zo gauw mogelijk worden geholpen.
Omdat de fiets meerdere versnellingen heeft dachten we dat alles even zou duren, maar de man - en ik dus ook - had geluk. Beleefdheidshalve vroeg ik dan maar wat dit me moest kosten. Opeens was het humeur van de dame gedraaid.
'Maar meneer, daar vrageen we toch niets voor, blij dat we u konden helpen'......
Best dat er nog goede mensen zijn op aarde, of had ik hier geluk dat de man verscheen?
|