|
Ook toepasselijk in deze 'Lourdestijd'...
Soms glimlach je om ons – ik weet ’t wel –
om al dat stoer en mannelijk vertoon.
Wij zijn het toch die deze wereld bouwen
en al wat jij doet is zo doodgewoon.
Zo elke dag ’t zelfde, kleine dingen:
koffie en pap en stapels brood.
En soms heel even maar – herinneringen………
aan wat ’t leven vroeger bood………
Ach kom, dat gaat voorbij, de zorgen blijven
maar ook de liefde heeft zich vastgezet
en met haar hart blijft ze je drijven.
’s morgens vroeg, en ’s avonds laat naar bed.
Jouw liefde was geen zaak van grote woorden
en dank heb je er nooit voor verwacht.
Je deed maar of ’t allemaal zo hoorde
maar waar vond je toch die innerlijke kracht?
Je weet, wij houden van je, moeder, allemaal,
maar nooit genoeg om alles te verklaren.
Jouw liefde spreekt een duidelijker taal
en kan ons woord jouw daad ooit evenaren?
O ja, ik weet wel wat je zeggen gaat:
- Ik was ’t niet, maar God schonk mij de kracht
- En ook zijn Moeder, die ons nooit verlaat
was mij een voorbeeld dag en nacht.
Je hebt dit alles wezenlijk ervaren
Je weet dat het zo is, dat is genoeg.
En dat je bij het klimmen van de jaren
iets van die wijsheid op ons overdroeg.
Wij strijden voor ’n wereld zonder zorgen
en voor een toekomst voor het nageslacht.
Heel die wereld en dat beter leven,
mogen zij steunen, moeder, op jouw stille kracht.
Mijn lieve moeder.............
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
;
; 
