In 1956 sloegen één miljoen Hongaren op de vlucht. Eén miljoen! Het was voor Europa volstrekt vanzelfsprekend dat ze zouden worden opgevangen. Zelfs Wilhelmina maakte plek voor een gezin. Gewoon, bij haar op paleis het Loo.
Maar vandaag?
“Het zijn economische vluchtelingen” roept de een. Alsof “ze” daardoor ineens niet meer op de vlucht zijn. Alsof “ze” ineens geen hulp meer nodig hebben. Zelfs al zou het zo zijn, dat ze met verkeerde beelden op weg zouden zijn gegaan. Als ik door eigen schuld de weg ben kwijt geraakt, hoop ik ook dat iemand mij zal helpen. Ik geloof niet zo in het “economische vluchteling” scenario. Het zijn mensen die het vertrouwen in hun land volstrekt hebben verloren. Ze verwachten het niet meer; dat ze daar een toekomst zouden hebben. Ze trekken weg. Op de vlucht voor IS. Op de vlucht voor geweld. En ja, dat ook, op de vlucht voor uitzichtloosheid.
|