Roddelen Ze zeggen dat haar vader in de gevangenis heeft gezeten. Ze zeggen dat zijn moeder is weggelopen. Ze zeggen dat zij niet te vertrouwen is. Ze zeggen dat het bij hen armoe troef is.
Zo gaat het overal, in de school, op straat, in het dorpshuis En het wordt even pijnlijk stil als het slachtoffer binnenkomt.
"Neen, natuurlijk, we roddelen niet," kun je denken, "wij zeggen alleen maar de waarheid. En die mag toch gezegd worden, of niet soms?"
We praten over onze naaste en we verschuilen ons achter een anonieme macht : "Ze". Daar sta je als mens machteloos tegenover: niemand kan het praatje achterhalen. Wij, waarheidsmaniakken, ten koste van de anderen. "Ze zeggen..."
Woorden zijn zo gemakkelijk... Woorden zijn zo gevaarlijk ... Woorden zijn zo interessant ... Woorden zijn zo liefdeloos ... "Ze zeggen..."
|