Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
"Mijn leven is voorgoed veranderd". horen we mensen soms zegggen wanneer een gebeurtenis in het leven schijnbaar alles heeft overhoop gegooid. Maar anderzijds, op welk van alle momenten verandert ons leven niet volledig, totaal, tot aan de laatste verandering, de gewichtigste van alle? Het verleden is per slot maar alleen wat ooit het heden was, en wanneer jij als senior niet meer MOET werken kun je misschien "liefhebberen", ook al lijkt dat niet iedereen gegeven te zijn, want menigen hebben nooit geleerd te GENIETEN, want er stond maar één woord in hun woordenboek en dat was WERKEN. Maar wat wanneer je ook dat niet meer kan, mag? Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar die man die achter zijn gordijn zit naar buiten te turen, het kantelraam half open. Ik kwam er haast elke dag voorbij wanneer ik naar de bakker ging. Soms hoorde ik er muziek, soms helemaal niets maar altijd zag ik zijn schaduw. Je wordt het gewoon, wil de man aanspreken al heb ik hem nooit gezien. Was hij ziek, verlamd? Maar pas enkele meter verder gaan de gedachten al naar wat anders tot op een gegeven moment het me opvalt dat dit bepaald raam gesloten is, de gordijnen dicht, geen muziek. Een paar dagen later kom ik daar terug voorbij en nog voor ik er ben gaat mijn blik al in die richting, maar alles blijft gesloten. Terug van de bakker wordt mijn nieuwsgierigheid nog eens aangewakkerd, maar niets. Ondertussen zijn we weken verder. Waar is de man, die ik niet ken en waar ik toch voeling mee had. Zou hij naar een rusthuis zijn ... of overleden, de man op het gelijkvloers aan het raam?
Ik kom bij deze overweging bij het lezen van volgend boek, zeker een aanrader voor echte senioren die terugkijken op hun leven:
DE ZEE - John Banville, "Een meesterlijke studie van droefheid, herinnering en liefdeen verwerking van verlies". 2006.
Reacties op bericht (3)
31-01-2007
Hallo Martin
Mooi geschreven Martin. Zo zag ik vaak een man die bij ons aan de overkant van het water woont.Vreemde vogel, waar je hele verhalen omheen kunt verzinnen. Tijdens onze middagwandeling kwam ik hem wel en buiten tegen...knipte hij gras met een nagelschaartje !!Toch groette ik hem en na verloop van tijd groette hij terug en we maakten soms een onbenullig praatje.Afgelopen kerst lag er een kaartje in onze brievenbus (zonder postzegel) van ene André...zou hij dat geweest zijn.? Als ik hem weer es zie ga ik het toch vragen. Ik wens je nog een fijne week verder. Een lieve groet vanRozemarijn.
31-01-2007 om 13:02
geschreven door roze
29-01-2007
achteruitkijken
Achteruitkijken . . . niet altijd even goed. Soms moeten we het verleden kunnen loslaten en verder gaan. Maar wie ben ik om dit te zeggen, heb het er zelf nog moeilijk mee
29-01-2007 om 21:50
geschreven door begrijphetnietje
Goedenavond Maarten
Ik ben nog lang niet aan rust toe, maar je hebt me nieuwsgierig gemaakt naar dat boek. Ga daar es werk van maken om het te lezen. Lieve groetjes voor een fijne week vol van leuke momenten.
29-01-2007 om 19:58
geschreven door Martine
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
