Geraardsbergen het literair Wielrennerslandschap door De Pelsemaeker Karel.
Land van hard labeurende Flandriens. De Muur van Geraardsbergen,
Het Giesbaargs Muurken, de Mattetoarten, de Mastellen, de Marbol, de Matches, en ons Manneken-Pisj !
30-03-2011
Ze zijn er weer
Ze zijn er weer!
De oude vertrouwde waaiers wielertoeristen op hun racefiets. Al naargelang de dagen lengen verschijnen ze in groter groepen over onze wegen. t Is alsof ze samen met de egels en de padden uit hun winterslaap zijn verrezen. We moeten er ook oplettend voor zijn als we ze ergens over de straat zien scheren.
Het was zondagmorgen 6 maart, ik reed vanuit Goeferdinge naar Thoricourt een deelgemeente van Silly in Henegouwen. Op Radio 2 was de Préhistorie bezig en Guy De Pré vertelde met volle overgave over de jaren 1961, 71en 81. Vijftig jaar geleden, vertelde Guy, zong Louis NeefsAnita my Love en Bobbejaan Schoepen had het toen over Ik heb eerbied voorjouwgrijze haren. Heel mooie liedjes, als je mij vraagt, maar die helemaal niet pasten bij de taferelen die zich voor me afspeelden. Als Guy De Pré over het jaar 1971 sprak, en 'To The Rising Sun'van The Pebblesuit de speaker weerklonk, waande ik me al meer in de ambiance van de koers. Want zo zag het er recht voor mij uit. Hoewel, er was geen signaalwagen mee om te verwittigen dat er zich renners op de weg begaven. Ik schatte ze met een veertigtal fietser, en zag ze soms heel breed uitwaaierend en daarna weer in een smallere rij de weg innemen. Zou ik ze voorbijgaan of niet? Misschien slaan ze weldra aan de rotonde rechts of links af, en kan ik doorrijden, speelde het in mijn achterhoofd.Terwijl had er zich achter mij een ware karavaan aan volgautos gevormd. Aan de rotonde bleef het peloton zondagcoureurs op dezelfde weg als ik verder Henegouwen binnenrijden. Voorzichtig ben ik ze, met nog suite autos achter me, dan toch voorbijgereden.
Omdat de bende fietsers vanaf de taalgrens, die ik in Zarlardinge gepasseerd was, steeds verder Wallonië inreden, had ik al gedacht dat het Vlamingen waren. Wanneer ik mijn inhaalmanoeuvre uitvoerde had ik vooraf het raam aan mijn rechterkant halfopen geschoven en de radio afgezet, om te horen welke taal ze spraken. Ik had goed geraden het waren Vlaamse wielertoeristen die hier de Waalse wegen terroriseerden.
Ingespannen als echte coureurs kleurden ze, aan ongeveer 35 km per uur, het Waalse beton:
Ik merkte namaakcoureurs op van Quik Step, Colnago, Landbouwkrediet, Skil, Telenet en nog enkele andere, want er zaten in de pedalerende meute ook gasten die rode en oranje outfits droegen. Hoewel ze de wind mee hadden en zich in groep verplaatsten reden ze wanzinnig traag. Maar in hun gedachten waren ze wel echt een koers aan het rijden. De ene al wat galanter dan de andere. Er was er zelfs ene bij, ik schatte hem 35 jaar, die van persoon en rijstijl heel goed op Frank Vandenbroucke leek. Meteen dacht ik eraan dat VBD bijna 2 jaar geleden zijn laatste overwinning boekte in de tijdrit van de Boucle dArtois in Frankrijk.
- Het was op zaterdag 4 april 2009, op zondag 5 april mocht Frank zelfs in de leiderstrui rijden. Hij reed toen voor Cinelli-Down-Under. Frank stierf op 12 oktober 2009 tijdens een vakantie in Senegal, en werd op 24 oktober in Ploegsteert onder grote belangstelling begraven. Zijn vriend en ploegmaat van toen, Nico Mattan, heeft nu een boek over VDB uitgebracht. De Vlaamse zanger Bart Herman heeft ook een lied gewijd aan hem: Lied van de sterren, is een mooie ode aan deze te jonge overleden fietsadonis.
In Ghislenghien, daar waar op 30 juli 2004 de wereld bijna in vuur opging, heb ik de ploeg zondagfietsers verlaten. Zij reden verder langs de Chaussée de Bruxelles richting Enghien, terwijl ik naar Soignies afsloeg.
Niet ver van mijn eindbestemming, Thoricourt, ben ik een andere groep wielertoeristen tegengekomen. Ze waren even indrukwekkend als diegene die ik zo-even verlaten had. Ook voor hen heb ik moeten opletten. Doordat deze groep tegenliggers waren ben ik uiterst rechts moeten gaan rijden, opdat ze tot drievierden van de twee rij vakweg gebruikten. Toen ik in deze groep enkele fietsers, ik gebruik voor wielertoeristen niet graag het woord renner omdat renner een beroep is waar ik veel respect voor heb, uit het Geraardsbergse herkende was ik helemaal niet verbaasd. Het is geweten dat wielertoeristen uit Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant graag in Henegouwen komen rijden. De wegen zijn hier lange rechte stukken, die nog van het ene dorp naar het andere leiden, zonder lintbebouwing tussenin. Hierdoor liggen ze erveel rustiger bij dan de wegen in Vlaanderen. Behalve tijdens de weekends, want dan is Henegouwen gekleurd door wielertoeristen, tot aan de toog van de cafés toe.
Voordat ik in Thoricourt een wandeling aanvatte, was ik in het dorpscafé Le Guinguet een natje en een droogje gaan doen, en aan de Montanas-, de Vectors-, de Gazellen-, de Coppi - en de Eddy Mercks-racefietsen die tegen de muur stonden, had ik al gezien dat het binnen moest vol zitten met fietsers. En Jawel! Het waren terug een 30-tal van die nieuwe Flandriens uit de omgeving van Denderleeuw. Ze kwamen van Brakel en Flobecq over Ath en zouden langs Enghien en Ninove terugkeren naar Liekerk, werd er mij verteld; ik begreep dat er Liedekerke bedoeld werd.
1. Nick Nuyens 2. Geraint
Thomas 3. Tyler Farrar 4. Matthew Hayman 5. Marco Marcato 6. Baden
Cooke 7. Leif Hoste 8. Tom Leezer 9. Tom Boonen 10. Domenique
Rollin
Vlaanderen is een koersland met trekpaarden die hard labeuren.
Hiermee stuur ik een gekende uitspraak van den IJzeren Briek de eter in:
Als men hem vroeg, wat is koersen, zij die steevast
" Koersen , dat e zere riejen".
De Ronde van Vlaanderen
gedicht voor Albéric
Langs het parcours liggen
herinneringen aan Albéric Schotte wiens naam als een eerlijke mens en bijzondere coureur vele generaties zal overleven. Want zijn karakter was goed en gelijkmatig als zijn cadans en de muziek van de wind in zijn wielen zal
Zingen van de ijzeren Flandrien die op een koersvelo rijdt langs hobbelige kasseien uit gres of porfier, in de zon, in de hagel, in de sneeuw met de wind mee of tegen, bergop of bergaf. In zijn spoor in de pletsende regen koersen nu zij aan zij Vlamingen en Walen, Australiërs, Russen en Amerikanen even strijdlustig als hij.
Met alle hoop op zegevieren.
Karel De Pelsemaeker
Flandrien pure-sang
een echte Flandrien is een volbloed, die macht heeft als een Brabants trekpaard
koersen over Vlaamse heuvels langs bijtende kasseien, in wispelturige weersomstandigheden, is als labeuren in zware kleigrond.
kdP.
Rik Van Looy pedaleert in Geraardsbergen de Oude Steenweg op.
Geraardsbergen, aan het Gavermeer baltsen de futen mooie waterballetten.
De Futenbalts op het Gavermeer
Wie nu in maart in Geraardsbergen langs het meer van de Gavers eens een wandeling maakt, zal getuige zijn van enige mooie spektakels. Er verblijven daar een viertal paar futen, die nu hun paringsgedrag uitendoor waterballetten uit te voeren. Ze doen dit nog tot rond 15 april.
Vroeg in de ochtend, zijn deze mooie watervogels het meest actief.
Het futenballet
Twee futen met baltsgedrag lopen over het water,
de zwaartekracht wordt met hun veren weggewerkt.
Ook balletmeester Arthur Saint Léon
moet dit liefdesspel ooit hebben gezien:
van een ballerina en een ballerino
die hun liefdesemoties meesterlijk vertonen.
Het toppunt van danskunst is geen grand écart;
wel de boven de waterspiegel uitgestrekte halzen
van een koppel futen die baltsen.
De paringsdans in synchronisatie gevat, vederlicht
met knikkende snavels, tot in perfectie uitgevoerd.
Omhoog spattende waterparels zijn onderdeel van
het decor. De ochtendzon zet de dans in haar spot.
Het water is het gordijn waarin de dans verdwijnt.
Karel De Pelsemaeker
De prachtige foto's zijn van dokter Jean Van Holen uit Galmaarden, hij nam ze aan het Gavermeer op 4 maart 2011
De Australiër Christopher Sutton is de verrassende winnaar van Kuurne-Brussel-Kuurne 2011 geworden
Christopher Sutton
De 26-jarige Australiër Christopher Sutton is de verrassende winnaar geworden van de 64e editie van Kuurne-Brussel-Kuurne. Hij hield in een massasprint iedereen achter hem en was heel tevreden met zijn zege. "Ik ben eigenlijk een beetje verrast dat ik hier win", zei Australiër achteraf. "Ik voelde me wel al heel de dag goed en meldde dat ook aan mijn ploegmaten. Op 10 kilometer van de eindstreep, is de helel Sky-ploeg keihard voor mij beginnen werken. Ook Juan Antonio Flecha, Edvald Boasson Hagen, Mathew Hayman. Allen gingen ze in de weer voor mij. Het was Boasson Hagen die het laatste wagentje vormde voor mij. Toen ik plots iemand zag komen, ging ik vol door en kon het afmaken. Dit is toch wel een van de mooiste zeges in mijn carrière", zie hij nog.
Vier coureurs werden uit de koers gezet omdat ze de gesloten slagbomen negeerden.
Christopher Sutton is de verrassende winnaar van Kuurne-Brussel-Kuurne. Hij versloeg in de massasprint Hutarovich, Greipel en Farrar. Jonas Van Genechten was beste Belg op de vijfde plaats.
HTC-renner Lars Ytting Bak probeerde de massasprint in de slotrondes nog te ontlopen en demarreerde bij de eerste passage van de aankomstzone. De sterke tijdrijder draaide een reuzeversnelling rond en liep tot een halve minuut uit. Maar alleen was het onbegonnen werk, en Bak wachtte op drie aankomende renners die ook het peloton konden verlaten, Engoulvent Proni en Hinault. Met hun vier reden ze een tiental seconden voor de grote groep uit. Maar de ploegen begonnen zich te organiseren voor hun sprinters (vooral Lotto voor Greipel en Garmin voor Farrar) en lieten niet begaan. Tom Boonen probeerde het nog met een late aanval. Op zes kilometer van de meet ging de Balenaar achter Engoulvent als enige overgebleven van de laatste vlucht, maar deze poging kende geen succes. De topsprinters maakten zich klaar om het zegegebaar te maken, maar Christopher Sutton, perfect gegangmaakt door Boasson Hagen, werd de verrassende winnaar.
Uitslag: 1. Christopher Sutton (Aus) 2. Yauheni Hutarovich (WRu) 3. André Greipel (Dui) 4. Tyler Farrar (VSt) 5. Jonas Van Genechten (Bel)
De volledige uitslag van De Omloop het Nieuwsblad 2011
1. Sebastian Langeveld (Ned/Rabobank) de 203 km in 5u18:03 (gem: 38,29 km/u) 2. Juan Antonio Flecha (Spa) 3. Mathew Hayman (Aus) op 1:01 4. Yoann Offredo (Fra) 1:04 5. Luca Paolini (Ita) 1:21
6. Niki Terpstra (Ned) 2:24; 7. Martijn Maaskant (Ned) 1:30; 8. Manuel Quinziato (Ita); 9. Jurgen Roelandts; 10. Lars Boom (Ned); 11. Frédéric Amorison 1:34; 12. John Degenkolb (Dui) 1:39; 13. Wouter Weylandt 5:05; 14. Sébastien Hinault (Fra); 15. Nikolay Trusov (Rus); 16. Dominique Rollin (Can); 17. Maarten Wynants; 18. Russell Downing (GBr); 19. Koen Barbé Geraardsergen; 20. Björn Leukemans; 21. Maxime Vantomme; 22. Michael Schär (Zwi); 23. Aleksejs Saramotins (Let); 24. Marco Marcato (Ita); 25. Sylvain Chavanel (Fra); 26. Tom Stamsnijder (Ned); 27. Ian Stannard (GBr); 28. Leif Hoste; 29. Kevin Van Impe; 30. Greg Van Avermaet; 31. Sébastien Turgot (Fra); 32. Maarten Tjallingii (Ned); 33. Thor Hushovd (Noo); 34. Andreas Klier (Dui); 35. Tom Boonen; 36. Nikolas Maes; 37. Hayden Roulston (NZl); 38. Jan Ghyselinck; 39. Gianni Meersman; 40. Sébastien Minard (Fra); 41. Edvald Boasson Hagen (Noo); 42. Marcus Burghardt (Dui); 43. Philippe Gilbert; 44. Dries Devenyns; 45. Staf Scheirlinckx 9:22; 46. Lars Ytting Bak (Den) 10:41; 47. Kristof Goddaert; 48. Pieter Jacobs; 49. Bert De Backer; 50. Alex Rasmussen (Den); 51. Jean-Luc Delpech (Fra); 52. Arnaud Labbe (Fra); 53. Jens Keukeleire; 54. Marcel Sieberg (Dui); 55. Jelle Wallays; 56. Bram Schmitz (Ned); 57. Roy Curvers (Ned); 58. Koen de Kort (Ned); 59. Wim De Vocht; 60. Michael Barry (Can); 61. Stijn Devolder; 62. Anthony Geslin (Fra); 63. Matthieu Ladagnous (Fra); 64. Johan Coenen; 65. Karsten Kroon (Ned); 66. Lloyd Mondory (Fra); 67. Serguei Ivanov (Rus); 68. Jos van Emden (Ned); 69. Dominic Klemme (Dui); 70. Vincent Jérôme (Fra); 71. Laurens ten Dam (Ned); 72. Alexandre Pichot (Fra); 73. Rick Flens (Ned); 74. Roger Hammond (GBr); 75. Cyril Lemoine (Fra); 76. Thomas Voeckler (Fra); 77. Geert Steurs 14:29; 78. Thomas De Gendt; 79. Dieter Cappelle; 80. Vicente Reynes Mimo (Spa); 81. William Clarke (Aus); 82. Vladimir Isaichev (Rus); 83. Dominique Cornu; 84. Alessandro Donati (Ita); 85. David Millar (GBr); 86. Bobbie Traksel (Ned); 87. Geert Verheyen; 88. Johan Le Bon (Fra); 89. Dimitri Claeys; 90. Timon Seubert (Dui); 91. Anthony Delaplace (Fra); 92. James Vanlandschoot; 93. Arnoud van Groen (Ned); 94. Damien Gaudin (Fra); 95. Bernhard Eisel (Oos); 96. Gabriel Rasch; 97. Tristan Valentin (Fra)
Een drukte alom in Geraardsbergen : terwijl dit weekend het Krakelingenfeest gehouden wordt, trekt ook de Openingsklassieker Omloop van het Nieuwsblad door Geraardsbergen
t Is Openingsklassieker vandaag snel als een bliksemflits denk ik m n racefiets; uit de Vlaamse hemel valt wat nat, een reden voor eerst een warm bad.
Al badend in het geurige warme water zag ik me hevig over kasseien hobbelen. Waar supporters in de handen klapten bij de vleet- t Was voor het merk van mijn de versleten badkraan dat ik reed!
Al dansend boven het natte zadel was mijn gulle glimlach toch gereed: k was koploper! Aangemoedigd, met wapperend geelzwarte vlaggen, passeerde ik als Vlaamse heros de revue.
Met reclame Het Nieuwsblad op mijn regenjas, waar het regenwater glansrijk afdroop, was ik Oudenaarde rap voorbij, mensen in sportieve pakken stonden veder langs de weg in rij.
Van koploper tot achterblijver, pedaleerde iedereen met volle ijver, ik had nog nooit zoveel applaus gehad: k nu was beroemd, maar ook strontnat.
Een koers rijden. ..Sjamayee! Iedereen lachte, zelfs bij de gazet was iedereen tevree:
Als laatste vertrokken in de kou, als 1ste in Geraardsbergen boven de Guillemin Deze ervaring, wouw, is het koersen waar ik - van in mijn bad - zoveel van hou!
Ferdi Van Den Haute zijn achtertuuin is de Muur van Geraardsbegen
Ferdi el matador
Als renner leek hij niet op een gestroomlijnde windhond, hij had meer van een trekdier dat zijn gareel uit wilde.
Met steeds die witte helm tot midden op t voorhoofd trok Ferdi Van den Haute, met stierenmacht, het hele peloton uiteen.
De sportleraar van Deftige in Lierde, wiens achtertuin de Muur van Geraardsbergen is. Streek in 1978, van Marc Zeepcentrale, wat zeep aan zijn buik. Hij schoof als eerste van Gent naar Wevelgem.
Tijdens de Vuelta, tussen Cangas de Oris En Leon, en van Benicasim naar Tortosa, pakte hij de stier duchtig bij de hornes! Iedereen genoot van zijn machisimo: de castagnetten klapperden tot in Lierde.
In 87 klonk in Lierde zelfs de nationale hymne! El torero op de vélo had de Belgische driekleurtrui deftig naar zijn lyrisch dorp gehaald.
Omloop het Nieuwsblad, heette vroeger de Omloop van het Volk.
Omloop het Nieuwsblad of de Openingsklassieker
Op zaterdag 26 februari beginnen de wielerwedstrijden terug in Vlaanderen. De Omloop het Nieuwsblad, of de Openingsklassieker, passeert dit jaar niet over de befaamde Muur van Geraardsbergen. De renners komen nu via ZarlardingeGbergen binnen langs de Lessensestraat, rijden dan de Verhaegenlaan en de Guilleminlaan op, daarna langs de Edingseweg naar de Zonnebloem toe. Zo verder over de Astridlaan en de Oudenaardsestraat, waar ze de stad verlaten om het parcours verder te volgen naar Lierde en Zottegem.
In Lierde woont een bijzondere man, de ex-wielrenner, Ferdi Van Den Haute! Hij was beroepsrenner tussen 1976 en 1988. Ferdi was al afgestudeerd als sportleraar toen hij een rennerscontract te pakken kreeg. In 1978 reed hij voor de ploeg Marc Zeepcentrale. Hij won dat jaar de voorjaarsklassieker Gent-Wevelgem, hij behaalde toen ook twee ritzeges (de 3de en de 9de etappe) in de Ronde van Spanje, waarin hij ook het puntenklassement won. In de Ronde van Luxemburg won hij de 1ste en de 4de etappe. Hij won dat jaar ook nog de Stadsprijs Geraardsbergen. Vanaf 1980 tot en met 1986 won hij deze koers keer op keer, vandaar dat Geraarddsbergen Ferdi nauw aan het hart ligt. Vanuit zijn tuin heeft hij trouwens een zicht op de Oudenberg de heuvel waar de Muur op ligt. In 1987, het jaar waarin over alle koersomlopen in Vlaanderen Soldiers of love uit speaker van de volgautos kwam, werd Ferdi Van den Haute Belgisch Kampioen. Bij wielrennerliefhebbers zit Ferdi in het collectief geheugen als de coureur met steeds - die witte helm - op zijn hoofd. Hij geeft tegenwoordige nog altijd les bij de Vlaamse Wielerschool.
Op woensdag 2 maart worden ook in Wallonië de racefietsen uitgehaald. Meer bepaald in het Henegouwse Frameries. Daar zal tijdens een rit van 193,1 km van Frameries naar Dour de Grand Prix Samijn gereden worden. GP-Samijn, is een koers, die een recente geschiedenis kent. Deze wedstrijd werd in 1968 voor het eerst ingericht, in 1968 en69 heette deze wielerwedstrijd Fayt-le-Franc, maar in 1969 verongelukte op 25 augustus de Noord-France renner José Samijn. Hij woonde in Quivrain een Belgische gemeente, aan de landsgrens van Frankrijk en België, die heel goed gekend is in de duivensport, omdat de duiven er gelost worden. Een van de lastigste hindernissen in deze wielerwedstrijd is: Côte Montignies. In het jaar dat Ferdi kampioen van België werd, won zijn goede strijdmakker, de Waalse coureur, Claude Criquielion deze wedstrijd. In 2010 schreef de jonge Bruggeling Jens De Keukeleire de overwinning van deze koers op zijn palmares. Ik zou zeggen allemaal naar GP of Memorial Samijn in Dour op 2 maart. Bij leven en welzijn zal ik er ook zijn, want het is elk jaar weer, net zoals de Omloop van het Nieuwsblad, een mooie en spannende wielerwedstrijd.
Karel De Pelsemaeker
De winnaar van Omloop het Nieuwsblad in 2010 Juan Antonio Flecha van de Skyploeg. in de volgauto zit de koersdirecteur Peter Van Petegem de man uit Brakel.
Gedicht voor De Peet
Als hij zijn witte tanden even bloot lacht,
in zijn fors donkerbaardig aangezicht,
verschijnen rond zijn bruine ogen
warme zonnestralen.
Les pavés hebben niet alleen zijn carrière
maar ook zijn atletische fysiek getekend:
zijn spieren zijn hard als porfier
zijn pezen lijken wel van staal.
Op de kasseien van Opbrakel en Vloesberg
bereidde hij zijn eerste wielerwedstrijden voor.
Zo reed hij op dag over Henegouwen naar
les pavés de lenfer nabij het Franse Roubaix.
Le Noir, est arrivé! Riep Le Nord de la France verbaasd.
Een paar jaar later won de Zwarten van Brakel, witheet,
als een ware Flandrien, de helse klassieker Parijs-Roubaix.
Hij werd daarna,op slag, de nieuwe Bien-Aimé!
De kasseifameus leeft nu - als in een sprookje! -
Met een Engel in, Moerders Mooiste, gasthuis De Pavé .
Geraardsbergen, of Giesbaargen,dankt haar ontstaan, aan het einde 11de eeuw, aan haar gunstige ligging, nl. aan de oevers van de Dender en op de flanken van, in de tertiaire tijden gevormde getuigenheuvel, de Oudenberg. Na de verdeling van het Rijk van Karel de Grote werd de Dendervallei langdurig betwist ten gevolge van onderlinge onenigheden tussen de graafschappen van de Brabantgouw, Henegouwen en Vlaanderen: de streek wordt daarom ook Terre des Débats of het Debattenland genoemd. Tussen 1035 en 1067 lijfde Boudewijn V, graaf van Vlaanderen, het gebied tussen de Schelde en Dender, dat deel uitmaakte van het Duitse Keizerrijk voorgoed in bij het graafschap Vlaanderen.
Om dit gebied te verdedigen tegen mogelijke invallen, wilde zijn zoon Boudewijn VI een versterkte stad bouwen op de meest strategische plaats van zijn gebied: het grenspunt tussen Brabant, Henegouwen en Vlaanderen. Daarvoor kocht hij in 1068 van Gerard, heer van Hunnegem, een vrijgoed, gelegen aan de Dender en aan de heuvel. In de omgeving van de Frankische nederzetting Hunnegem, met haar aan Onze- Lieve- Vrouw toegewijd Romaans parochiekerkje, stichtte de graaf van Vlaanderen in 1068 een burcht waarrond de stad Geraardsbergen zich ontwikkelde. Om een nieuwe bevolking naar dit grenspunt te lokken, kende hij aan alle inwoners, voor die tijd, ongewone voorrechten toe, zoals de persoonlijke vrijheid. Dit alles legde hij vast in de KEURE VAN GERAARDSBERGEN, het oudste charter van Vlaanderen, en tweede oudste van het huidige België.
De Waalse stad (Huy) Hoei had reeds een charter. Aangezien haar naam Geraardsbergen wordt onze stad ( stede ) meestal als een mannelijk woord beschouwd. We gaan dan ook spreken van Geraardsbergen zijn inwoners. Ook de rivier de Dender wordt als mannelijk beschouwd. De Dender met zijn oude sluizen en snel stijgend water.
In Geraardsbergen staat letter met M in het middelpunt van de belangstelling: Mattentaart Manneken-Pis Muur Marbol Matches De man waar ik altijd naar opkeek voor zijn interessante gesprekken, zijn taalvaardigheid, en zijn gevoel voor poëzie; gaf aan onze stad nog een M meer.
Jan Wauters gaf Geraardsbergen
er een M bij
- De 'M' van Mythe -
In mijn verbeelding zag ik het allemaal.
Een verhevigde waarneming op afstand;
hier in de buurt nog wel.
Met de wedstrijdradio als getuige voor mij,
en dan beschrijvend in verhevigde vorm,
waargenomen in de geest, in het hoofd,
onder de helm!
En zo met de renners mee naar boven
- de mythe van de Muur,
voor altijd . De Mythe.
dag Jan met de helm op
Vrijdagavond, 4 juni 2010, is het radio-icoon Jan Wauters,overleden.
Jan Wauters werd op10 februari1939Mechelen geboren en overleed op 4 juni2010. hij was een Belgischesportjournalist bij de radio. Gedurende 35 jaar was hij radiosportverslaggever op de BRT, later omgedoopt in BRTN en nog later in VRT.
Op 18 mei2010 kreeg hij een hartstilstand na de opname van het televisieprogramma Phara. Hij werd opgenomen op de afdeling intensieve zorg. De VRT besloot hierdoor het programma die avond niet uit te zenden. Enkele weken later, op 4 juni 2010, overleed Jan Wauters aan de gevolgen van deze hartstilstand. Hij werd 71 jaar.
Wauters studeerde Germaanse filologie aan de universiteit van Leuven en begon zijn carrière als leraar (1963-1964). In 1964 ging hij werken voor de toenmalige BRT.
Wauters startte zijn carrière in 1964, bij de nieuwsdienst van de toenmalige BRT. 1,5 jaar later stapte hij al over naar de radio-sportredactie. Wauters werkte er tot zijn pensioen, in 2000.
Wauters verzorgde 3 decennia het voetbal- en wielercommentaar. Hij was niet alleen de man van het verslag maar ook van de duiding en de kritische bedenking. Ook taalzorg was een stokpaardje.
Enkele legendarische sportmomenten zijn voor de luisteraar eeuwig verbonden met Jan Wauters. Zo was hij de enige die in 1969 Eddy Merckx kon spreken, toen die wegens doping uit de Giro werd gezet.
De strijd in de legendarische Tour van 1989, tussen Laurent Fignon en Greg LeMond, was ook één van zijn hoogtepunten als verslaggever. Net als België tegen de Sovjet-Unie op het WK voetbal in 1986.
In wat uitgroeide tot een herkenbare stijl gaf Wauters commentaar bij acht WK's en vier Olympische Spelen. Na het EK voetbal in 2000 gaf hij de fakkel door. Hij leefde 6 maanden per jaar in zuid-Afrika.
Nieuwe Kwaremont
Kluisbergen
1700m 2. 
Koersdirecteur "De Peet"
