Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Ik ben een man en woon in Tervuren (België) en mijn beroep is Commissaris van politie op rust.
Ik ben geboren op 08/02/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zowat van alles van lezen tot crea, van schrijven tot lekker niets doen en genieten van leven..
teveel om in dit kleine vakje te kunnen plaatsen
Over mijzelf
Ik ben Ria, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Miekemuis.
Ik ben een vrouw en woon in Zelzate (Belgie) en mijn beroep is Verzorgen van de animatie in ons dienstencentrum en alle regelingen die daar bij horen..
Ik ben geboren op 19/08/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lekker eten en genieten van het leven en de kleinkinderen. Miekemuis is creatief op vele punten .
zoveel te zeggen dat het vakje dat voorzien is te klein zou zijn
We have a dream
In deze donkere tijden geloven wij meer dan ook in de toekomst van de mens.
Wij kunnen niet geloven dat de mens niet in staat is een betere wereld te scheppen.
Wij kunnen niet geloven dat wij als mens niet méér zijn dan een speelbal van het lot
dat wij niet kunnen werken aan de toekomst.
Wij geloven dat hoe hard de kanonnen ook bulderen, hoeveel bommen er ook ontploffen,
er ooit een stralende morgen komt,
Het leven zal altijd sterker zijn dan de dood, ondanks alles.
Wij geloven dat ooit alle bewoners van de aard drie maal per dag zullenkunnen eten
om hun lichaam te voeden.
Dat ze de opleiding zullen krijgen om hun geest te ontplooien en het recht en de vrijheid om hun hart te tonen.
Wij geloven dat ooitde vrede en de eerbied voor elkaar aanvaard zullen worden als universele wet.
Dat elk mens onder een boom zal zitten vrij van alle angst.
werkje van Miekemuis in maart 2006, Afrikaans koppel op doek
Beeldje Afrikaans koppel, werkje van Miekemuis met Pretex in maart 2006
werkstukje voor pasen 2006 in het crea-atelier van Miekemuis
Boomer is onze 100.000e bezoeker
Miekemuis en haar Maatje
Dank voor je bezoek, kom gerust eens terug en wil je een berichtje nalaten in het gastenboek, dat staat aan de rechterkant hier wat verder naar beneden. Dank je wel
21-07-2006
weekend groetjes
Aan ieder van jullie een fijn weekend Hou het hoofd koel en veel drinken is de boodschap groetjes van Ria en Maatje
Niet helemaal gerust toch eens het pasgetrouwde koppel aan opbellen geweest
Midden van hun wittebroodsweek hebben ze liever geen meter aan de telefoon dacht ik maar toch .
Dag jongen hoe gaat het?
Ha meme goed zune zit op een feestje hoor je niet goed
Onze Steve veel lawaai aan de andere kant zei . Het is goed gekomen zulle meme, die mannen van de bouw hebben komen helpen voor de opkuis
Met die mannen van de bouw bedoelde hij zijn vrienden, ze hadden nogal verschoten toen ze hoorde hoe het er aan toe was gegaan en hoe groot de schade wel was
Dit hadden ze niet gewild het was een grapje geweest die blijkbaar uit de hand was gelopen
In het hete van de strijd met een paar pintjes op zeiden ze
Ze hebben de kosten vergoed de kapotte stoelen kunnen worden vervangen alsook het keukenraam
De was en de plas ja dat was wat anders maar ook dat gaat goed komen zei Steve
Durfde het niette vragen; die autobanden?
Steve zei ja die banden das een ander probleem ze willen die niet terug van de bandencentrale en het container park is te duur
Maar meme heb al een bestemming hoor zie hij
Niet nadenken en niet vragen welke bestemming .. ken mijn petekind een beetje, wel zei hij binnen kort trouwt een nichtje van mijn vrouw en die banden ..
Voelde nattigheid zag het aankomen zei nog; maar Steve jongen toch , maar die zag het helemaal zitten
Ze gaan niet binnenkomen meme zei hij zet ze allemaal aan de voor en achterdeur geen kat kan in huis,leg ze overal en ik, wel ik ben ze er mee kwijt.
Wou zeggen jongen toch dat doe je niet maar dacht mens hou je klep die gast is ze kwijt het kost hem geen cent en ze hebben het hem ook gelapt.
Ja, zal aan meme liggen zeker ik had ja wat had ik er mee gedaan ook ergens aan de voordeur van een vriend gezet zeker, de appel valt niet ver van de boom als het er op aan komt
Dag jongen dan meeeeeeeee zei hij veel plezier op de Gentsefeest oké zei ik .
Ondertussen is Maatje naar de kapper geweest, al zijn haar eraf, plets kaal en ongelooflijk sexy ziet die er uit
Mocht ik niet ik zou . Hmmmmmmmmmm..... niet nadenken ja het leven zoals het is.........
Bom onder Gentse Feesten Buurtbewoners dreigen met gerechtelijke stappen tegen overlast
STADSCENTRUM - Een aantal centrumbewoners hebben een advocaat in de arm genomen in hun strijd tegen de overlast van de Gentse Feesten. Zij willen dat vanaf volgend jaar alle pleinen om een uur 'snachts de volumeknop dichtdraaien. ,,Wij zijn het beu om tien dagen aan een stuk maar vier uur per nacht te kunnen slapen'', zegt Filip Derveaux.
Niet iedereen is even gelukkig met de Gentse Feesten. Klachten over lawaaioverlast of wildplassen zijn er altijd geweest, maar deze keer is het een aantal inwoners van het stadscentrum menens. Zij hebben zich verenigd en zijn naar een advocatenbureau gestapt om druk op de ketel te zetten bij het stadsbestuur. ,,Wij willen geen vage beloftes meer. Als er via bemiddeling geen oplossing mogelijk is, starten wij een rechtszaak tegen de organisatoren van de Gentse Feesten.''
Filip Derveaux woont vlakbij Polé Polé. ,,Wij krijgen altijd te horen dat de Gentse Feesten er al lang voor ons waren. Dat is niet het geval. Vroeger stond er een dag een kraampje voor ons deur. Nu moeten wij tien dagen lang tot drie uur 's nachts lawaai dulden. Tegen dat alle bezoekers naar huis zijn, is het vijf uur 's nachts. Je moet eens proberen om het tien dagen lang vol te houden met vier uur slaap per dag.''
Voor alle duidelijkheid, de initiatiefnemers willen de Gentse Feesten niet weg. ,,95 procent van wat er nu is, kan blijven. Wij willen enkel de excessen eruit. Na één uur 's nachts moeten de geluidsboxen stil. Nu programmeren veel podia nog tot drie uur 's nachts, op de Vlasmarkt nog later. Ik zie niet in waar dat voor nodig is.''
Zeer constructief
Volgend jaar willen de protesterende centrumbewoners een oplossing. Gebeurt dat niet, dan komt er een rechtszaak. Het stadsbestuur neemt hun klachten ernstig. Twee vertegenwoordigers van de bewoners worden sinds gisteren uitgenodigd op de coördinatievergaderingen van de Gentse Feesten.
,,Zij zijn daarin zeer constructief'', zegt Feestenburgemeester Daniël Termont (SP.A). ,,Ik hoop dat wij via dialoog tot een oplossing kunnen komen. Maar wij moeten realistisch zijn: wij kunnen moeilijk om één uur alles stilleggen als er nog 100.000 mensen in de stad rondlopen.''
De controles op geluidsoverlast worden alvast opgedreven. ,,Een deskundige heeft gisteren alle pleinen gecontroleerd'', weet schepen Lieven Decaluwe (Spirit). ,,Als er overtredingen zijn, volgt er onmiddellijk een proces-verbaal. Wij doen er alles aan om het voor de buurtbewoners zo leefbaar mogelijk te houden.''
Verdraagzaamheid bij de Feesten? Het is een moeilijke kwestie voor de bewoners die in of pal aan de Feestenzone wonen. In feite hebben ze twee keuzes. Ofwel maken ze dat ze weg zijn, ofwel doen ze lustig mee met de Feesten.
Ze kunnen ook oordopjes gebruiken, zoals de burgemeester, die aan het Sint-Baafsplein woont. Alle gekheid op een stokje, het moet natuurlijk draagbaar blijven voor de bewoners van de Feestenzone. Dan luidt de vraag: waar ligt de grens? Een Gentenaar die in het center van gent woond schrijft het volgende. Ik woon niet ver van de Feestenzone en heb nooit last van lawaai. Alleen wat van kriskras geparkeerde auto's en soms van wat luidruchtige passanten, maar dat zijn details. Ik luister altijd met veel verwondering naar verhalen over bassounds die kilometers ver te horen zijn, tot in Sint-Amandsberg, gedragen door de wind. Ik spreek dat niet tegen, ik herhaal alleen dat ik in al die jaren nog nooit te lijden heb gehad van lawaai. En ik woon op 300 meter van Polé Polé. Zelfs niet met de vensters open, zoals deze dagen het geval is. Zeker, ik heb hard meegefeest en doe dat nog, maar ik lig tijdens de Feesten soms ook vroeg in bed. Ik heb de tijd nog gekend dat je door de urine moest waden in Nieuwpoort. Sommige bewoners troffen daar in hun brievenbus de ,,geurigste'' dingen aan. Dat kan natuurlijk niet. Het wildplassen wordt vandaag bestraft met een boete van 60 euro. Ook de decibels worden nauwkeurig gecontroleerd en zo nodig aan banden gelegd. De stad beseft ook dat er grenzen zijn. In die zin kan je begrip opbrengen voor de bewoners die klacht indienen bij de rechtbank. Als ze de grens redelijk willen houden. Maar zij vragen ook dat alles stopt om 1 uur. Moet je muziek als lawaai beschouwen is dan een vraag? Zij willen ook dat de Feesten veel kleiner worden. Maar hoe klein? En met hoeveel zijn die klagers? Kunnen zij dat een feestende stad wel aandoen? Zijn ze dan tegen deze unieke vorm van gemeenschapsleven? Veel bewoners van de Feestenzone en zeker die van rond Sint-Jacobs en de Korenmarkt tolereren de Feesten al meer dan 30 jaar. Een stadsfestival of een cultureel volksfeest hoort bij deze tijd.
Sinds mijn laatste bericht is er weinig verandering in de toestand, behoudens dat ik nu mijn haar aan het verliezen ben. Sinds verleden vrijdag had ik opgemerkt dat er bij het kammen van mijn haar tamelijk haar in de borstel bleef zitten. Zaterdag was dat terug iets erger, en toen ik met de hand door mijn haar ging, haalde ik ganse plukken haar mee. En alle dagen kwam er meer haar weg door het borstelen, of gewoon tegen het oorkussen. Ik heb dus nu een heel frisse kop, komt feitelijk van pas met dit warm weer.
Voor de rest voel ik mij ok, ik heb nog weinig pijn aan de rug en de ribben, godzijdank, want dat vond ik het ergste van gans de zaak.
Vandaag heb ik het laatste pilleke met cortisone van de eerste serie ingenomen, nu is het wachten tot de 25° juli om met de tweede reeks chemotherapie te starten, ditmaal in dagopname, voor het toedienen van de 4 opeenvolgende infuusoplossingen, daarna terug gevolgd door de kuur thuis, zoals ik deze nu heb gedaan. Ook zal ik de 25° een speciaal infuus krijgen met een botversterker, daarvoor dien ik de ganse dag binnen te gaan, voor de andere infuus dien ik alleen in de namiddag te gaan.
Dus, feitelijk voel ik mij goed, ik kan doen en laten wat ik wil, ik eet goed, ik slaap goed en krijg regelmatig vrienden en kennissen op bezoek, waarom zo ik moeten klagen?? Ik ben goed omringd en gesteund door familie, kennissen en vrienden, die ik nogmaals wil bedanken voor hun steun en medeleven.
Wanneer het is het niet meer plezant? vraag ik me af na een telefoon van Steven en Lindsay.
"Vrienden" hadden zijn huis aan versieren geweest na het drinken van een paar pintjes en nu hadden ze voor een paar 1000 euro aan schade.
Via een keukenvenster die ze hadden stukgeslagen (dubbel glas) waren ze met 6 man in huis geraakt.
Bed was uitgebroken en alles naar de zolder verhuisd. Heel het huis zat onder de bloem en suiker, de nieuwe tapijten, de zetels tot in de kleerkast, alle netjes gewassen kleden kunnen in de wasmachine, de tapijten moeten naar de nieuwkuis, de bloem gaat er niet uit.
Al wat van eten in vooraad was is opengedaan. De nieuwe lederen salon moet volledig worden opgekuist, omdat daarin ook bloem was uitgestrooid
Op de ramen hadden ze eieren stuk geslagen die met de warmte goed was aangeplakt, samen met de bloem en confituur was het een plezant werkje.
In het huis waren maar liefst van al 35 oude autobanden die overal de toegang versperden. Twee grote banden van een vrachtwagen hadden plaats gemaakt voor het bed, als je dan om 03,00 uur van je trouwfeest thuis komt zeker geen grap.
Erger was het gesteld met de nieuwe stoelen van de woonkamer, ze hadden die op elkaar gestapeld, maar door het gewicht waren de fijne pootjes door het kunstleder gezakt waardoor er een paar stoelen onherroepelijk kapot zijn.
Steven kon er niet mee lachen; Alleen al het gebroken glasvenster en de stoelen vernieuwen kosten handen vol geld, de autobanden kunnen naar een container park maar blijkbaar moeten ze daar ook voor betalen: 5 euro per band x 35 stuks. Dan nog met je eigen wagen heen en terug rijden met iedere keer 4 banden in je auto, een klein fortuin voor jonge mensen.
Ze zijn al de hele dag aan poetsen, zei hij, samen met zijn schoonmoeder en schoonbroer, erg heel erg.
Moet het dan echt op die manier? Het waren vrienden en collegas zei hij plezant kan en mag, een beetje opkuis niet erg, een grapje ben ik voor te vinden, maar dat noem ik puur vandalisme en gelijk heeft die.
Ik zou die Vrienden laten betalen voor de schade heb ik gezegd maar ja het zijn vrienden, zei hij en hij wou geen ruzie .
Wie had dat verwacht mijn kleine Steven, klein??? die kerel is 1.80 m.
Ik kom net onder zijn arm door, en ik was gisteren een van de gelukkigste mensen ter wereld.
Zoon van mijn broer en oogappel van mijn ouders,en mijn petekind.
Hij had het niet gemakkelijk gehad in het leven tot nu toe.
Zoon van een drankverslaafde vader en seksverslaafde moeder,een moeder die op haar 20ste al 4 kinderen op de wereld had gezet, en tweemaal een miskraan had gehad, die op haar 21 jaar, iedereen achterliet omdat ze het niet meer aan kon, kortom: een kind met kinderen.
De kinderen werden in een home gezet, Steve ver weg van zijn drie zusjes waarvan de jongste pas 2 was.
Er was geen andere oplossing: moeder wou de kinderen niet en hun pa kon er niet voor zorgen en ging nog meer drinken.
Wij zelf konden die 4 kinderen ook niet opvangen,
in het weekend kwamen ze soms eens af maar meer kon ik ook niet doen.
Ik had mijn eigen leven en zorgen.
In het home hebben de kinderen geleerd voor zichzelf op te komen, het goede en het kwade te onderscheiden, de ene heeft het begrepen, de andere niet.
De ene kon er weg mee, de andere ook niet. En Steve die kon het niet.
Ondertussen was de moeder na een paar jaar weer opgedoken en had de meisjes van school gekregen, haar zoon wou ze niet, ze noemde hem een aap en dom kieken, dus ze wou hem niet meer.
Steeds te groot voor zijn leeftijd en graatmager was hij, de pestkop van school, op zijn 16 jaar had hij al vele scholen doorlopen, steeds met wisselent succes.
Op een dag kwam de klap, net 19 jaar vertelde hij mijn dochter dat hij aan de drugs was en niet zo maar een beetje, hij vroeg om hulp, en dan weer niet,en dan terug .
Ik bespaar jullie de lijdensweg, mijn broer kon het weer niet aan, en had zijn eigen zorgen. Mijn ouders wilde wel maar waren te oud, als meter heb ik dan mijn verantwoordelijkheid genomen om samen met hem de therapie te beginnen.
Twee maal per maand naar de sleutel in Brugge, zelfs soms iedere week. Bijna twee jaar lang, het verdriet, de verwijten, zijn slechte jeugd alles heb ik als meter daar te verwerken gekregen; ik ben nog naar huis gereden niet weten wat te beginnen van ellende om zoveel leed en frustraties dat ik Gent stond in plaats van Zelzate.
Gelukkig hebben we veel hulp gekregen van Broeder Tonny; een schat van een man die in Brugge zijn klooster openstelde voor jonge criminelen.
Steven ging van kwaad naar erger, niets was veilig ook hier thuis niet, van diefstal met geweld, tot vechten en drugs verkopen, aankoop van een pistool waarmee hij wat in rond ging schieten op café, gelukkig zonder verdere gevolgen buiten wat kogels in het plafond en een flink proces aan zijn been.
Steeds was Broeder Tonny daar om te helpen als het kon, we kunnen die mens niet dankbaar genoeg zijn, en samen hebben we Steve over de drempel gekregen, terug op het pad met beide voeten op de grond, met vallen en opstaan, veel verdriet en miserie.
maar de wil om te overleven
Verzoend met zijn vader en zijn zusters,'en vooral weg uit het milieu' een toffe kerel die nu na een lange weg, al 10 jaar zijn eigen weg is gegaan in de goede zin van woord.
Dus gisteren is hij getrouwd met Lindsay. De trouwdatum stond al vast van in het begin van jaar maar blijkbaar hebben ze niet kunnen wachten: hun eerste kindje zal geboren worden in november.
Samen met Broeder Tonny, mijn ouders en zijn vader, zussen hebben we gisteren zijn feest gehad, het was ook ons feest. Dankbaar dat alles goed terecht is gekomen en ik als meter fier kan zeggen Petekind het gaat je goed, ik ben echt fier op jou, draag zorg voor je vrouw en kindje je weet wat het leven is, laat het anders zijn voor je nageslacht.
En zeker die kerel zal het goed doen. Ik, zijn meter weet het voor 100%. daarvoor hebben we te veel meegemaakt samen. Hij is net als ik een Jorissen en onze pa zegt steeds; Een Jorissen krijgen ze niet klein, nu niet en nooit. En gelijk heeft die .
Onder een blakende zon zijn zaterdag de Gentse Feesten geopend. Op de eretribune veel (Gentse) politici, onder wie premier Guy Verhofstadt en minister Freya Van den Bossche met haar nieuwe vriend en toekomstige echtgenoot.
Tijdens de traditionele openingsparade zaterdag geven groepen een voorsmaakje van het programma dat tijdens het tien dagen durende stadsfestival te zien zal zijn. Schepen van Feestelijkheden Daniël Termont schat dat er evenveel bezoekers zullen komen als vorig jaar: 1,7 à 1,8 miljoen.
De plaatselijke kolderfiguur, Pierke Pierlala, gaf een humoristisch woordje uitleg bij alle groepen die de revue passeerden en zette een aantal eregasten in hun hemd. Voor "Gietje de spleite" (Verhofstadt) zette hij een zelfgeschreven lied in dat alludeerde op het fietsongeval dat de premier ooit had en hem in het ziekenhuis deed belanden. Gouverneur André Denys kroop onder de ogen van het publiek op een clownfiets. (belga)
voor verdere info zie blog http://blog.seniorennet.be/la_douce_france/ deze mensen hebben onze hulp nodig laten we samen zorgen voor de nodige hulp tegen de winter groetjes Miekemuis en Maatje
Het geheim van de Gentse Feesten Wat is toch het geheim van de Gentse Feesten, vroeg een Nederlandse journalist me. Ik stond even met de mond vol tanden, want ja wat is het geheim? ,,Wij waren zowat de eersten en die Feesten zijn gewoon spontaan en in een natuurlijk tempo gegroeid. Alle anderen zijn gevolgd. De Gentse Feesten zijn de moeder van alle feesten in dit landje'', leek me een goede verklaring. Ik vertelde het verhaal van een podium gemaakt met wat planken en enkele bierbakken, wat gekleurde lampjes, een krakkemikkige geluidsinstallatie, enkele honderden toeschouwers, een boekhouding op bierviltjes, Walter De Buck met baard en sandalen en een schare artiesten van uiteenlopende kwaliteit die wel erg meenden wat ze deden. Voeg daar nog die ondefinieerbare Gentse spirit aan toe, een mengeling van trots, lichte anarchie, spot en relativeringsvermogen en je bent al een eind weg. Maar dat antwoord voldeed de rationele geest van die Nederlander niet. Kom kom, waarom stroomt de stad tien dagen vol en komen zowat anderhalf tot twee miljoen bezoekers naar die Feesten Je zag hem met zijn koopmansgeest al rekeningetjes maken. Geen nood, de economische impact van de feesten is becijferd, zei ik. Het gaat om zo'n 50 miljoen euro. Wellicht is het nog flink wat meer. Ik ken verkopers van T-shirts, uitbaters van cafés en eetkramen die er hun jaar goedmaken. Er wordt hard gefeest, maar ook hard gewerkt tijdens de Gentse Feesten. Door artiesten, stadsambtenaren, flikken, de mannen van Ivago, organisatoren Het is een professionele machine geworden. De enorme verscheidenheid is een grote troef, voegde ik er nog aan toe. Koop een programmaboekje - te koop voor slechts twee euro - en je vraag zal al goeddeels beantwoord zijn. Binnen die Feesten bloeien veel bloemen. Ik legde hem uit dat de pleinen het hart vormen. Maar dat elk plein weer anders is. Je kunt Boomtown niet vergelijken met het Veerleplein, Sint-Jacobs niet met het Sint-Baafsplein. ;En dat er naast de pleinen nog tal van andere initiatieven zijn. Festivals met wereldacts, honderden theatervoorstellingen, tentoonstellingen, wandelingen, debatten. En ga ook eens naar echte Gentse spektakels, riep ik hem nog na. O ja en zak eens een nacht door op de Vlasmarkt ;Dat moet je toch wel hebben gedaan om het geheim te doorgronden, dat is zoals het ontgroenen van matrozen die over de evenaar varen. De beste herinneringen aan de Feesten heb je niet alleen aan schitterende optredens of de breugeliaanse sfeer die in de stad hangt, maar ook aan die wonderlijke nacht toen je doorzakte en er geen eind aan scheen te komen. < Of zoals de oude rotten Roland en Walter De Buck zeggen: dan heb je zelfs het idee dat de Feesten oorlogen kunnen tegenhouden.
Hem aanraden om naar de stoet _ enfin openingsparade _ te gaan kijken durfde ik dan weer niet. Ik zag hem knikken maar hij was nog niet tevreden. Wat is toch jullie geheim, begon hij weer. ,,O ja'', bedacht ik plots. ,,Ze zijn ook gratis.''
Overgenomen uit de krant 'het laatste nieuws'
Mij zal je daar ieder geval regelmatig zien, mijn hart is nog steeds in mijn geboorteplaats en als rasechte Gentenaar mag ik daar nu niet ontbreken, ik was er van in de tijd met Walter De Buck iedere avond na 01uur was er een film te zien op het plein met een 20 tal bleven we hangen meer volk was er niet, gewoon te kunnen zeggen dat ik de feesten heb weten opstarten doet me verlangen naar die tijd dat Gent nog niet de moeder van alle feesten was
JERUZALEM - Albert Einstein had een stuk of tien vriendinnen en vertelde zijn vrouw dat zij hem achtervolgden met ''ongewenste neigingen''. Dat bleek uit de 1400 openbaar gemaakte brieven en kaartjes van het genie.
De joods-Duitse wetenschapper, beroemd door zijn relativiteitstheorie, was maar weinig thuis. Hij gaf les in Europa en de Verenigde Staten, waar hij in 1955 op 76-jarige leeftijd overleed. Maar Einstein schreef zijn familie in die jaren wel honderden brieven waarin hij openlijk over zijn buitenechtelijke relaties sprak.
Uit eerder openbaar gemaakte berichten bleek al dat zijn huwelijk in 1903, met zijn eerste vrouw Mileva Maric slecht was. Zij gingen in 1919 uiteen waarna al snel hertrouwde met zijn nicht Elsa. Hij bedroog haar vervolgens met zijn secretaresse Betty Neumann.
Cadeaus In nieuwe brieven die de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem maandag uitgaf, omschrijft Einstein nog een aantal vrouwen. Hij bracht tijd met hen door en kreeg cadeaus van ze terwijl hij getrouwd was met Elsa. Sommigen noemde Einstein bij name, onder wie een zekere Estella, een Ethel, een Toni en zijn ,,Russische spionagevriendin'' Margarita.
Anderen duidde hij alleen aan met initialen, zoals M. En L. ,,Het is waar dat M. Me (naar Engeland) volgde en haar jacht op mij loopt uit de hand'', schreef hij in 1931 aan zijn stiefdochter Margot. ,,Van alle dames ben ik in feite alleen gehecht aan mevrouw L., die absoluut onschuldig en fatsoenlijk is.''
Margot droeg de bijna 1400 brieven en kaartjes in het begin van de jaren '80 over aan de Hebreeuwse Universiteit, die met steun van Einstein is opgericht. Maar zij wilde dat de stukken pas twintig jaar na haar dood openbaar zouden worden gemaakt. Margot overleed op 8 juli 1986.
Op internet zijn verschillende mensen, Ieder op zich met verschillende wensen. De 1 uit zijn verdriet, Terwijl een ander van gezelschap geniet. Zo vangen we elkaar allemaal hier op, Met een traan of met een goede mop. De 1 is erg depressief, maar toch zo lief. De ander voelt zich eindelijk bevrijd, Na een gevoerde innerlijke strijd. Weer iemand vindt hier een nieuw begin, En duikt steeds vaker de prive chat in. Dat kan iemand weer jaloers maken, Want die wil ook wel eens contact maken. Het leven schenkt je lieve mooie blije dagen, soms sta ik duidelijk bij het leven in de gunst. Als het me goed gaat,hoort niemand me klagen. Maar met de trieste dagen omgaan, Dat is De kunst Dan neemt het passen meer tijd in beslag, Dus vul die tijd in de chat op met een lach. Bied je schouder aan of deel virtueel bier, Als mens zijn we dan allemaal gelukkig hier. Als mens zijn we allemaal uniek, Met z'n allen kunnen we hier zorgen voor muziek. Een ieder verdient op zijn manier respect, Want wees eerlijk, niemand is perfect.
Dag vrienden bloggers, eindelijk de tijd en de goesting gevonden om nog eens iets van mij te laten horen. Het is nu reeds een week dat ik terug thuis ben en daar mijn genezingskuur dien verder te volgen. Alles verloopt tot nu toe heel rustig en kalm. Schijnbaar reageer ik goed op de medicatie en ik kan zeggen dat het pijngevoel grotendeels verdwenen is, gelukkig. Wat er wel is, vermoedelijk tengevolge van de medicatie, is dat ik heel rap moe ben en in slaap val waar ik zit na een kleine inspanning. Ik laat mijn lichaam de toon aangeven en probeer toch in beweging te blijven door het maken van korte wandelingen, en probeer mij toch bezig te houden, zodat ik 's nachts kan slapen. Nu met het goede weer kan ik ook al eens een beeje in de tuin zitten, genietend van de rustige omgeving waar ik woon, nu en dan een praatje maken met de buren, is feitelijk wel uit te houden. Ik probeer er het beste van te maken, en met de steun van Miekemous en de andere blog-vrienden slaag ik er nog in mijn dag te vullen door op de blogs te gaan kijken. Groetjes van Maatje
De Italianen hebben gewonnen en Zelzate zal het geweten hebben gisteravond.
Met vele waren ze gekomen, die knappe gasten uit het zuiden in de gouden jaren van Sidmar de staalfabriek.
Ze kwamen en overwonnen menig Zelzaats meisjeshart, die stoere binken met donkere huid en zwarte haren.
Heden ten dagen zijn ze hier nog steeds met een clan, met een echte peetvader aan het hoofd en ze hebben goed geboerd.
De nieuwe generatie werk al lang niet meer op Sidmar en hebben via immobiel kantoren en restaurantjes hun weg gevonden onder de Zelzaatse bevolking.
Gisteren was het dus feest, ze hadden op het terrein aan de watertoren een barbecue georganiseerd.
Met grote tv schermen zouden ze de voetbal volgen en iedereen mocht er bij zijn.
Al van in de vroege middag reden ze luidruchtig door de gemeente met vlaggen, toeters en bellen en tegen dat de wedstrijd moest beginnen was het feest al een succes.
Zwoele muziek, goede wijn en voetbal wat moet men meer hebben.
Ik ben niet voor de voetbal, na jaren van voetbalterreur met mijn ex, wil ik geen bal meer zien.
Voetbal beheerste heel zijn leven en alles moest daar voor wijken, dus voor mij geen voetbal meer had ik gezworen toen hij weg ging.
En toch gisteren ..even gaan zien en blijven plakken voor de buis.
Het verslag staat in iedere krant, winnen met penaltys is ook niet dat, maar ze hebben gewonnen en dan was het hek van de dam.
Onze zuiderse buren werden gek van vreugde en hebben de halve nacht Zelzate onveilig gemaakt.
Luid toeterend reden ze rond de markt van Zelzate en slapen was het er eerste uur niet bij, niet erg als je niet moet werken maar deze had de vroegdienst en dan kan je daar niet echt mee lachen en dan nog
God ze winnen ook niet iedere week de wereldbeker zeker.
Zal het aan de ouderdom liggen of het weer of de toestand ik zou het niet weten maar het is een feit dat ik meer en meer begin te filosoferen de laatste tijd.
Dagdromen en nadenken over leven, dood gezondheid de dag dagelijkse dingen waarvan ik denk zou dat daar ook zo aan toe gaan.
Gisteren bijvoorbeeld had ik in de Story van ons ma zitten lezen overdie prinsenkindjes,
ze waren naar de boerderij geweest, kwestie van onder het volk te komen schreef de pers.
Elizabeth zal er stralend uit in haar roze jurkje met witte schoentjes, en de Philippe en zijn Madam of ze van een bal de la roze kwamen.
Ik dacht gelijk aan die kapoentjes van mij die potzwart en met vieze botten terug komen van een dagje in de kinderboerderij.
Je moet ze met klederen en al in sop zetten of dat komt niet goed.
Arme prinsenkindjes denk ik dan,
kunnen jullie net zoals die van ons eens niet lekker zwart en vies voor de dag komen zoals ieder gezond kind.
Kunnen jullie net zoals die van ons eens niet lekker met de vriendjes in het zwembadje spelen,of in de tuin op de schommel met een ijsje,
die meer in zand ligt dan dat je het kan eten.
Zouden Philippe met zijn Madam met de warmte van verleden week
ook thuis gekomen zijn en de plastieken teenslippers en korte broek hebben aangedaan na het werk vraag ik me af
Zou ons Mathilde haar bikini hebben aangedaan en in de tuin toples liggen zonnen
of gewoon een zomerkleedje met alleen een string eronder te durven dragen.
Zie het dus niet echt gebeuren met Tante Fabi in de omtrek
Ik denk dan zo mensen jullie hebben geld maar zijn jullie gelukkig
Weten jullie wel echt hoe het leven is,
wat jullie missen wat die kindjes van jullie missen.
Zijn we dan verwonderlijk dat de prinsenkinderen wereldvreemd zijn
Ik ben niet zo voor het koningshuis toch niet in deze vorm.
Maar ondanks hun geld denk ik dan, arme van geest dat zijn die mensen toch wel
Geef mij dus maar liever een werkmens dan die prins op zijn witte paard met kindjes die zwart worden van gezondheid en met een geest die openstaat voor anderen,
Prinsjes / prinsesjes zijn goed voor in sprookjes, maar hun leven is er geen en weinig zouden willen ruilen en daar moet ik niet over filosoferen.
,,Door storm en wind hebben we mekaar altijd fantastisch bemind''
ZELZATE - ,,Net als vijftig jaar geleden, wordt Mariette door Eddy nog altijd aanbeden'', zong Johnny Hoes gisteren voor het eerst live in het Zelzaats gemeentehuis. Met een speciaal opgenomen CD en heel wat felicitaties, zijn Eddy Wally en zijn Mariette in de bloemetjes gezet voor hun gouden huwelijksjubileum.
Eddy Wally (in Zelzate geboren als Eduard Van De Walle) wordt stilaan een vaste gast in het Zelzaats gemeentehuis. Hij werd er een tijd geleden nog tot ereburger benoemd en kreeg er vorig jaar met de nodige protocol het ereteken van Ridder in de Leopoldsorde. Zelzate inviteerde hem nu om te vieren dat hij en Mariette op 19 juli vijftig jaar gehuwd zijn.
,,Ze zijn getrouwd in de kerk van Ertvelde na een verkering van vier jaar. Hun huwelijksreis ging naar de waterfeesten in Overmere-Donk. Na hun huwelijk gaf Eddy zijn werk in de weverij op en gooide zich volledig op zijn muzikale carrière'', klonk het.
Eddy woonde aanvankelijk in de woning van een familielid langs de Assenedesteenweg in Zelzate en keerde er zo'n tien jaar geleden naar terug.
Storm en wind
,,Eddy is dus veel meer van Zelzate dan van Ertvelde'', riep een echte fan. ,,Door storm en wind hebben we mekaar altijd fantastisch bemind'', antwoordde Eddy zingend en lachend op onze vraag hoe zijn huwelijk zolang stand kon houden.
Johnny Hoes
Het gemeentebestuur gaf de jubilarissen bloemen en cadeautjes maar het hoogtepunt was wel het moment dat charmezanger en Eddy's coach en vriend Johnny Hoes een speciaal voor deze gelegenheid gecomponeerd en opgenomen nummer bracht. Eddy en Mariette pinkten heel wat traantjes weg.
En het houdt niet op. Vandaag krijgt Eddy zijn eigen standbeeld in de gemeente Ertvelde, waar hij jaren een eigen dancing, de Chérie-Paris Las Vegas in de Achterstraat had.
Kijk daar mag Zelzate dan fier op zijn de man is geliefd bij jong en oud, Is overal geweest en iedereen houd van zijn liedjes en toch is de man gebleven wie hij was. De werkmens Eddy Wally.
Het is al even geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen, we zijn al dinsdag vandaag realiseer ik mij ineens.
Dus zal ik maar vlug een beetje info geven inzake het verdere verloop van mijn ziekte.
Dus zoals Miekemous had meegedeeld, ben ik vrijdag rond 15 uur naar huis mogen gaan. De professor in het kliniek is van oordeel dat ik heel gunstig reageer op de behandeling. En het is ook inderdaad zo dat ik mij reeds stukken beter voel. De pijngevoeligheid is voor zo een 70% minder geworden, ik heb geen negatieve bijwerkingen en behoudens nu en dan een opflakkering van pijn aan de ribben, voel ik mij goed. Ik stel wel vast dat ik vlug moe ben en nood heb aan veel rust. Dat zijn dus de kenmerken die er op wijzen dat de behandeling gunstig verloopt, ik moet mij daar aan aanpassen en het levensritme anders gaan indelen.
De verdere behandeling bestaat er nu uit tijdens een tijdspanne van 3 weken afwisselend medicatie in te nemen, goed te rusten en veel vitamines op te slaan. Na deze drie weken dien ik dan terug vier dagen chemotherapie te krijgen met het inbrengen van een infuus, waarna de cyclus van drie weken afwisselend medicatie terug dient hernomen, en dit 3x na elkaar. Dan zal er een nieuwe evaluatie worden gemaakt om te zien in hoeverre de volgende behandeling kan worden gestart.
Bij die volgende behandeling zal ik bepaalde groeistoffen krijgen toegediend, die er voor moeten zorgen dat ik voldoende goede stamcellen kan aanmaken, om die dan uit mijn bloed te filteren bij middel van een soort dialyse, teneinde deze goede stamcellen te kunnen bewaren voor een latere auto-transplantatie van de bloedstamcellen. Hier heeft men mij al verwittigd dat het een zware periode zal worden, met een heel zware chemotherapie om alle bestaande stamcellen te vernietigen, om daarna de goede zelf gekweekte stamcellen terug in te brengen. Gedurende deze behandeling dien ik in volledige afzondering geplaatst te worden, gezien door het vernietigen van de bloedstamcellen mijn lichaam geen enkele weerstand heeft tegenover eender welke ziekte of virus. Na het inbrengen van de eigen gekweekte stamcellen, zal mijn bloed zich terug herstellen en terug alle nodige afweer tegen ziektekiemen opbouwen. Deze procedure zou een drietal weken in beslag nemen, met daarna de kans op een gewoon gezond leven, zonder verdere complicaties. Een zesmaandelijkse of zelfs een jaarlijkse controle van de bloedstamcellen zou dan volstaan om de ziekte onder controle te houden. Volgens de professor zijn er gevallen gekend die reeds een zevental jaar zonder verdere complicaties leven na deze behandeling.
Dus mijn vooruitzichten zijn heel goed vind ik zelf en ik zie dan ook geen enkele reden om mijn hoofd te laten hangen. De ongemakken die nog moeten komen neem ik er wel bij, want uiteindelijk kom ik er goed vanaf, als ik vergelijk met de tegenslagen en ziekten van andere mensen die ik ken.
In iedere geval zeg ik nog eens dank je wel aan iedereen die zijn medeleven en sympathie heeft betuigt, want dat zijn uiteindelijk de kleine dingen die je er terug bovenop helpen, namelijk weten dat je niet alleen staat, dat je vrienden hebt die aan jou denken en met jou meeleven.
nu nog de dierentuin hier en we zijn rond pitou mijn wilde tijger en duivelke doe het al in huis van breken tot lekker lui zijn en mijn eten opeten en dan mijn vijver met vissen waar ik heel trots op ben van de kippen hebben we alleen de eitjes
onze jeffe geboren op 19/05/1991 en overleden op 25/12/02. Ik mis hem nog iedere dag
Mijn tuin waar het heerlijk verblijven is tussen de vogeltjes en het bruisend water van de waterval en de vijver
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Dag vrienden bloggers, eindelijk de tijd en de goesting gevonden om nog eens iets van mij te laten horen. Het is nu reeds een week dat ik terug thuis ben en daar mijn genezingskuur dien verder te volgen. Alles verloopt tot nu toe heel rustig en kalm. Schijnbaar reageer ik goed op de medicatie en ik kan zeggen dat het pijngevoel grotendeels verdwenen is, gelukkig. Wat er wel is, vermoedelijk tengevolge van de medicatie, is dat ik heel rap moe ben en in slaap val waar ik zit na een kleine inspanning. Ik laat mijn lichaam de toon aangeven en probeer toch in beweging te blijven door het maken van korte wandelingen, en probeer mij toch bezig te houden, zodat ik 's nachts kan slapen. Nu met het goede weer kan ik ook al eens een beeje in de tuin zitten, genietend van de rustige omgeving waar ik woon, nu en dan een praatje maken met de buren, is feitelijk wel uit te houden. 
