Lenny Kuhr (Eindhoven, 22 februari 1950) is een Nederlandse zangeres.
In 1967 won zij het Cabaret der Onbekenden. In 1969 was zij samen met het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Spanje winnares van het Eurovisie Songfestival in Madrid met het liedje "De Troubadour", dat zij zelf gecomponeerd had op een tekst van David Hartsema. Vijf jaar later had zij opnieuw een hit op deze melodie met de gelegenheidstekst De Generaal, een ode aan Rinus Michels. Daarna had zij veel succes in Frankrijk. In 1972 had zij daar een nummer 1-hit met Jesus Christo en ze trad op in de show van Georges Brassens. Haar grootste hit in Nederland had Kuhr in 1980 samen met les Poppys met het lied Visite.
Haar eerste huwelijk was in 1974 met Gideon Bialijstock. Zij kreeg twee dochters: Sharon (1975) en Daphna (1980). Ze was van 1981 tot 1993 partner van de tekstschrijver Herman Pieter de Boer. Sinds 2003 is ze getrouwd met Rob Frank. Ze heeft inmiddels twee kleinkinderen: Ozz (2004) en Lihi (2005). Voor Ozz schreef ze Liedje voor Ozz op de CD Op de grens van jou en mij.
Ter gelegenheid van haar 40-jarig jubileum als zangeres nam Lenny Kuhr in mei en juni 2007 een live-cd op met veertig nummers, getiteld 40 jaar verliefd. Tijdens de presentatie van dit album op 9 oktober 2007 in Eindhoven werd Lenny Kuhr benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Lenny Kuhr is Joods geworden. Zij heeft enkele jaren in Israël gewoond.
Lenny's zus Ine is ook zangeres en daarnaast ook actrice.
Van Lenny Kuhr verschenen de volgende platen en CD's:
40 jaar verliefd, 2007 Panta Rhei, 2005 Op de grens van jou en mij, 2004 Fadista, 2001 Visite, 2000 Oeverloze liefde, 1999 De troubadour, 1998 Stemmen in de nacht, 1997 Gebroken stenen, 1997 Altijd heimwee, 1994 Heilig vuur, 1992 De blauwe nacht, 1990 Het beste van Lenny Kuhr, 1990 Quo vadis, 1986 De beste van Lenny Kuhr, 1983 Oog in oog, 1982 Avonturen, 1981 Dromentrein, 1980 'n Dag als vandaag, 1976 'n Avondje Amsterdam, 1975 God laat ons vrij, 1974 De wereld waar ik van droom, 1972 Les enfants, 1972 De zomer achterna, 1971 De troubadour, 1969
1939 Nadat hij met medescholieren van de HBS onder de naam the Four Dutch Serenaders heeft opgetreden met imitaties van Amerikaanse artiesten als de Mills Brothers ontmoet de uit Katendrecht (Rotterdam-Zuid) afkomstige Johnny Hoes tijdens de mobilisatie zijn latere vrouw in Weert.
1945 Als Zuid-Nederland bevrijd is organiseert Hoes feestavonden voor Amerikaanse militairen.
1952 - 1955 Hoes haalt zijn inspiratie uit de zeemansliedjes en straatliedjes van Katendrecht. Zangeres Helma zet zijn eerste liedje De Cowboy-soldaat op de plaat. Het liedje Zeemanshart, vertolkt door Eddy Christiani op de radio, wekt de interesse van Phonogram. 'Het was dan wel rommel, maar het liep als een trein, zou hij later verklaren. Hoes gaat daar als artiest en producer werken, maar brengt zijn successen onder in een eigen muziekuitgeverij: Benelux Music. Het nummer Zeemanshart wordt door de Straatzangers (Willy Alberti en Max van Praag) op de plaat gezet. Er volgen meer hits, bijvoorbeeld Vaarwel Lieve Cowboy en Op Een Zeemansgraf. Samen met Jan Hendriks vormt hij het duo De Twee Jantjes waarmee hij cowboy- en jodelliedjes uitvoert.
1956 De Twee Jantjes nemen het liedje De Smokkelaar op. Ondanks het feit dat het nummer niet op de radio wordt gedraaid, wordt het toch een grote hit.
1957 Johnny Hoes ontdekt de Zangeres Zonder Naam (Mary Bey), die tot 1976 onder zijn hoede de ene hit na de andere scoort. Hoes neemt ook enkele duetten op met de ZZN als Johnny & Mary, waarvan De Voddenraper Van Parijs het bekendst is.
1958 In januari start Hoes een succesvol radioprogramma op Radio Luxemburg: Uitzending Zonder Naam. Er wordt een fanclub opgericht voor liefhebbers van Limburgse artiesten: de Club Zonder Naam. De actualiteit wordt bezongen in 't Was Op De Expo en De Kunst-maan.
1961 Och, Was Ik Maar Bij Moeder Thuis Gebleven is met 450.000 exemplaren de best verkochte Nederlandstalige single aller tijden. Het nummer bereikt de eerste plaats van de Tuney Tunes hitparade in november 1961 en wordt in de poll tot beste Nederlandse song verkozen. Kleine Jopie neemt de persiflage De Ooievaar op en Paula Dennis de answersong Ja Was Jij Maar Bij Moeder Thuisgebleven. Hoes scoort nog enkele hits en is succesvol als producer van de Wilma-ri's (Barcelona), de Limbra Zusjes (Kom Terug) en Jackie van Dam (Hand In Hand, Kameraden). Hand In Hand, Kameraden wordt door Hoes samen met tekstschrijver Jaap Valkhof bewerkt tot het clublied van zijn favoriete club: Feyenoord.
1963 Na een geschil met Phonogram over een halve cent extra royalties start Hoes zijn eigen platenmaatschappij: Telstar. Telstar is een familiebedrijf met zoon Adrian Hoes als verkoopleider, talentscout en producer en dochter Jacqui Hoes als bedrijfsleider. In 1968 sticht Hoes de verkoopmaatschappij Telgram en in 1972 wordt het bedrijf geheel selfsup-porting met een eigen drukkerij, perserij en fabriek voor matrijzen en cassettes. Naast Telstar zijn er sublabels als Ojee (voor het pikante repertoire), Starlet (voor loonpersingen) en Killroy (later Sky) voor Engelstalig repertoire.De meeste platen worden opgenomen met een vast studio-orkest onder leiding van Jean Kraft.
1965 Hoes neemt een eigen versie op van de voetbalhit Hand In Hand, Kameraden. De versie komt op de b-kant terecht van de Voetbalpolonaise. Johnny Hoes krijgt van de VARA de gelegenheid om een eigen televisieprogramma samen te stellen. Tijdens zijn 'n Lach & 'n Traan Show maakt Pierre Kartner zijn televisiedebuut. Van het programma blijven geen kopieën bewaard.
1966 Feyenoordfan Hoes schijft het Ajax-clublied Op 'n Slof En 'n Ouwe Voetbalschoen. Later in zijn carriere schrijft hij ook liedjes voor PSV en Sparta.
1972 Hoes presenteert enkele seizoenen zijn eigen TV-show bij de VARA: Met Een Lach En Een Traan. Het populaire programma wordt veelal platvoersheid en vals sentiment verweten: 'brandhout, goed voor het donkere zuiden en België.' Voor de KRO-radio heeft hij een eigen uur.
1977 Na jarenlange samenwerking ontstaat een breuk tussen Hoes en de Zangeres Zonder Naam. De zangeres vertrekt naar platenmaatschappij Bovema. Hoes lanceert zangeres Stella als haar opvolgster. Na een mislukte single met Peter Koelewijn neemt de groep Normaal haar eerste plaat in dialect op voor het Killroy label, Oerend Hard. Normaal groeit uit tot een mega-act in Nederland. In 1978 neemt Normaal met Hoes een carnavalssingle op: Bier, Bier, Bier.
1982 Hoes brengt een lp uit met muzikale bewerkingen van de gedichten van Piet Paaltjens: Snikken En Grimlachjes. Een conflict met de Zangeres Zonder Naam leidt tot een kort geding.
1992 De 'Koning van de Smartlap' wordt 75 jaar. Hoes is nog steeds eigenaar van Telstar, het familiebedrijf waar behalve zijn zoon en dochter nu ook zijn kleindochter werkt. De muziekuitgeverij Benelux Music telt inmiddels ruim 22.000 titels. Hoes heeft een huis in Florida.
1994 De CD Kerstfeest met Johnny komt uit, een jaar later gevolgd door Het Beste Van Johnny en Het Beste Van Johnny & Mary
1998 De inmiddels 81 jarige Hoes zit 60 jaar in het vak. Uiteraard wordt dit op grootse wijze gevierd en staat Hoes weer even in de schijnwerpers.
1999 In augustus treedt Hoes naar eigen zeggen voor het allerlaatst op tijdens Tour d'Overijssel in Vriezenveen. Geïnspireerd door Anneke Grönloh dient ook Hoes een claim in bij platenmaatschappij Universal om aan zijn gemiste royalties te komen.
2000 Op zijn 83e verjaardag presenteert Hoes de drie-dubbel cd met vijftig Rotterdamse liederen uit de vorige eeuw gezongen door o.a. Lee Towers.
2002 Na het overlijden van dochter Jacqui neemt zoon Adri-Jan de dagelijkse leiding over van de platenmaatschappij en muziekuitgeverij.
2003 Hoes viert dit jaar zijn 65-jarige jubileum. De smartlappenkoning werkt aan een boek over de smartlap en het levenslied. Samen met platenmaatschappij Arcade stelt hij een een 6-delige cd-box samen waarop een totaaloverzicht staat van zijn loopbaan. De 86 jaar oude Hoes is eind augustus eregast op Lowlands. Hij wordt er terzijde gestaan door Bonnie St. Claire, Annie de Reuver, Jacques Herb, Koos Alberts, Ria Valk en Arie Ribbens. Zelfs Jules Deelder is, voor het eerst in zijn carrière, als zanger present op het feestje. De registratie van het Grote Concert Des Levens komt uit op dvd. Op 8 oktober wordt Johnny Hoes in het televisieprogramma Barend en Van Dorp onderscheiden met een speciale Edison Oeuvreprijs.
2004 Op 21 januari wordt in een Amsterdams café de dvd Het Grote Concert Des Levens uitgereikt aan Johnny Hoes. Het tweede Grote Concert Des Levens op 10 april in de Heineken Music Hall is een groot succes. Onder de deelnemers aan het concert zijn o.a. Jacques Herb, Koos Alberts, Dries Roelvink, Wolter Kroes, Arie Ribbens, Ronnie Tober, Imca Marina, Annie de Reuver, Peter Beense, Band Zonder Banaan, Arne Jansen, Jannes, Bonnie St. Claire en Renee de Haan. De presentatie van het festijn is in handen van Patty Brard. De kleinkinderen van Johnny Hoes menen dat zij de rechten beheren van liedjes van de koning van het levenslied. De Amsterdamse rechtbank bepaalt echter op 8 april dat Hoes de rechten nooit heeft overgedragen. Het album Hartje Van Goud van Marianne Weber dat eind april uitkomt bevat o.a. drie nummers die zijn geschreven door Johnny Hoes, met wie Weber ook een duet zingt. Johnny Hoes zit op 28 mei samen met Harry Slinger van Drukwerk (voorzitter) en Marianne Weber in de jury tijdens de finale van het TROS-programma Een Ster In 40 Dagen, een talentenjacht waarbij wordt gezocht naar een nieuwste ster van het levenslied.
2005 Op 28 november vindt in Muziekcentrum Vredenburg te Utrecht de revival plaats van 'n Lach & 'n Traan Show, geïnspireerd door de gelijknamige tv-show van Johnny Hoes uit 1965. Presentator Chiel Montagne praat deelnemende acts aan elkaar als Marianne Weber, Thomas Berge, Eddy Wally, Jacques Herb, Ellen ten Damme, Koos Alberts, Henk Wijngaard, Rachid, Arne Jansen, Peter Beense, De Sjonnies en Johnny Hoes zelf. Tijdens de show houdt Hoes de single Jantjes Gitaar ten doop met daarop een duet met de jeugdige zanger Thomas Berge.
dinsdagmiddag 13 mei 1941 in Zuidbroek, een dorpje in het oosten van de provincie Groningen, geboren als Hendrikje Imca Bijl. Als kind raakte ze al vertrouwd met het zingen. Op 3-jarige leeftijd trad ze voor het eerst op. Haar podium was toen nog een stoel, waarop ze optrad voor haar opa. Hiermee verdiende ze haar eerste gage dat toen nog slechts een kwartje bedroeg. Het bleek al gauw dat ze erg muzikaal was. Op 10-jarige leeftijd leerde ze zichzelf gitaar spelen. In haar tienertijd zong ze als soliste bij de Damster wichters.
Ook bracht ze samen met haar moeder Spaanstalige liedjes ten gehore. Ze besloot zanglessen te gaan nemen bij de zangpedagoge Bep Ogterop. Zij onderkent Imca's vocale kwaliteiten en geeft haar talent een kans die het verdient. Haar latere zangleraressen Gien Dorlas en Ria Peters willen haar aanvankelijk voorbereiden op een klassieke carriëre als mezzo-sopraan. Maar Imca is te ongedurig voor een langdurige conservatorium studie. Als ontembare globetrotter trekt ze vergezeld van gitaar en opgeruimd humeur half Europa door. Ze woont in Zurich, Lausanne en Parijs, en zingt in bijna alle casino's van Duitsland, van Bad Neuenahr tot Baden-Baden. Aangemoedigd door Bueno de Mesquita neemt zei haar eerste Nederlandse platen op. Morgen en Soerabaja worden enthousiast ontvangen door het Nederlandse publiek. Haar populariteit groeit ras naar het uitbrengen van Duits repertoire als Lass mein herz nicht weinen , en Uber den wolken ist sonnenschein . Het succes is in de minste plaats te danken aan de legendarische grootmaker van het EMI-concern, Ger Oord, die Imca een platencontract aanbiedt. Haar artiestennaam Imca Marina is een samenvoegsel van haar tweede voornaam Imca en de tweede voornaam van haar moeder, die Anna Marina als voornaam had. Imca spreekt zeven talen en zingt maar liefst in elf talen. Haar carriëre als zangeres
Haar eerste hit scoorde de vertolkster van het levenslied in 1960 met het Duitstalige liedje Morgen . In 1963 had ze haar eerste nummer 1-hit met het liedje Soerabaja . De grootste toppers in haar zangcarriëre waren: Viva España , Harlekino , Bella Italia , Vino en Santa Domingo . De temperamentvolle Imca Marina heeft met haar warme stem reeds voor honderdduizenden mensen op talloze podia in ons land en in het buitenland opgetreden. Ze verkocht honderdduizenden platen en CD's. Waar Imca Marina optreedt, zit de stemming er binnen enkele minuten in. Ze is dan ook een veel gevraagde zangeres. Inmiddels zit de talentvolle zangeres al meer dan 40 jaar in het vak. Een warm en sociaal bewogen mens In 2000 en in 2001 werd ze verkozen tot Koningin van de homo's. Ze voelt zich erg betrokken bij mensen van hetzelfde geslacht. Iedereen mag zijn wat hij of zij is, vindt Imca. Ze heeft een grote sociale betrokkenheid bij de verdrukten in onze samenleving en spant zich in voor zowel homoseksuelen als zwerfkinderen. Imca wil dan ook de toenemende intolerantie jegens homo's in ons land proberen te doorbreken. Ze is het echter altijd lang niet eens met de exposure van homo's. Homo's laten volgens haar vaak in het openbaar teveel bloot zien en daar doen ze zich meer kwaad dan goed mee. Ze mogen wat Imca betreft seks beleven zoals ze dat zelf willen, maar een ander er niet mee lastig vallen. De zangeres heeft ook een groot hart voor gehandicapte mensen en charitatieve instellingen. Elk jaar stelt ze met liefde een maandsalaris ter beschikking voor de minder bedeelden. "Er zijn zoveel mensen onderbedeeld en als ik zo iemand ook maar een dag in z'n leven gelukkig kan maken, dan vindt ik dat erg fijn", aldus Imca. Imca als schrijfster
Imca woont sinds 2002 in een fraaie Oldambtster boerderij in Midwolda die ze 'De Vicarie van Midwolda' heeft genoemd. De boerderij wordt helemaal gerestaureerd. Het woongedeelte en de kelders zijn inmiddels door haar Engelse vriend Steven Porter op een vakkundige manier gerestaureerd en alles ziet er dan ook piekfijn uit. Steven maakte in het verleden de interieurs van o.a. Hilton Hotels in ons land en in Engeland. Hij is dan ook een man met gouden handjes. Imca is verknocht aan Groningen. Ze heeft een zelfde band met Ameland. Haar opa en vader hielpen er dijken bouwen, haar vader leerde er haar moeder kennen en Imca heeft er haar man Dirk ontmoet. Ze kregen er samen zoon Floris, maar zijn al weer jaren gescheiden. Ondanks de scheiding is Dirk nog altijd een goede vriend van haar. De scheiding verdreef haar niet van Ameland. Ze kocht er zelfs een droomhuisje. Een commandeurshuisje uit 1684. Ze zwerft graag als een eenzaam duinkonijn over Ameland en zet dan in haar huisje haar gedachten, tot poëzie gemaakt, op papier. Ze krijgt er veel inspiratie en ze schrijft er altijd. Haar eerste boek, 'Gedachten hebben krachten', publiceerde ze in 1984. Dat was tijdens een donkere periode in haar leven. Na een beenbreuk dreigde een amputatie. Het leek helemaal fout te gaan en op haar bed begon ze te schrijven. Ze bleef schrijven en zo lag plots dat boek over Ameland voor haar neus. Haar inspiratie vindt ze in de wereldliteratuur. Haar laatste boek heet 'Gedichten van Ameland'. Op 1 augustus 2002 is het boek op Ameland officieel gepresenteerd. Ze gaat het boek in eigen beheer uitgeven. In Midwolda heeft Imca een eigen uitgeverijtje. Imca heeft naast zingen en schrijven ook nog een grote liefde voor plant en dier. Ze is dan ook vaak in haar tuin te vinden. Over tuinieren heeft ze diverse boeken geschreven zoals: 'De magie van planten' en 'Talent voor leven'. Ondanks dat Imca en haar vriend Steven zich thuis voelen in Midwolda, hebben ze toch met pijn in hun hart hun boerderij met tuin in Oudendijk achtergelaten. Niet zozeer om de boerderij, maar vooral om de schitterende tuin die landelijk bekend is geworden door het tv-programma "Huis en Tuin".
Als er iemand een komeetachtige carriérestart meemaakte, was het de Limburgse jongenstenor Heintje Simons wel. Na het winnen van een talentenjacht op elf-jarige leeftijd in 1967 met Mama wordt het lied op de plaat gezet en is een idool geboren. Heel Nederland spreekt erover en de rest van West-Europa volgt snel. Vanwege de strenge Nederlandse arbeidsinspectie mist hij veel televisieoptredens en wordt hij in Nederland niet de superster die hij in Duitsland is. Als Heintje dertien is en al miljonair, gaat hij niet meer naar school en op zijn veertiende bouwt hij een huis voor zijn ouders. Hij akteert ook in films (o.a. Ein Herz Geht Auf Reizen) en dat is voor de Nederlandse fans zon beetje de enige kans om hem te zien. Mama verschijnt ook in het Engels, Afrikaans en Japans. Nadat hij in 1973 de baard in de keel krijgt, stopt hij even maar daarna haalt hij nooit meer het succes van voorheen. Uiteindelijk krijgt hij 40 gouden en 10 platina platen, met o.a. Omatje lief, Ich bau dir ein Schloss, Ik hou van Holland en Du sollst nicht weinen.
Focus is een Nederlandse progrockband, vooral bekend uit de jaren zeventig om zijn instrumentale muziek. De belangrijkste leden uit die tijd waren Thijs van Leer en Jan Akkerman.
Focus begon als trio, opgericht door de klassiek geschoolde organist/fluitist Thijs van Leer in 1969. Dit Thijs van Leer Trio, met bassist Martijn Dresden en drummer Hans Cleuver, begeleidde Ramses Shaffy en Liesbeth List, en de Nederlandse uitvoeringen van de musical Hair. Tijdens een opname als begeleidingsgroep voor de kerstsingle 'Vier ballen en een piek' van Neerlands Hoop (Freek de Jonge en Bram Vermeulen) ontmoette het trio de Amsterdamse gitarist Jan Akkerman (Brainbox). Hij voegde zich eind 1969 bij de groep en nam uit Brainbox drummer Pierre van der Linden mee die Cleuver verving. Dresden werd eind 1970 vervangen door Cyril Havermans.
In 1971 bracht Focus zijn tweede album uit, Moving Waves, dat internationale erkenning vond. De grootste internationale hits van de band waren de instrumentele nummers Sylvia en Hocus Pocus. De titel van het laatste nummer was mogelijk een bewuste poets die dj's werd gebakken: "Dat was Hocus Pocus van Focus". Dit nummer bevatte ook gejodel van Van Leer.
Bassist Havermans werd in 1971 vervangen door Bert Ruiter, en in deze bezetting werd op 5 mei 1973 een live-album opgenomen. Vervolgens kreeg Focus last van een drummerscrisis tijdens de opnamen van het album Hamburger Concerto in 1973. Pierre van der Linden verliet de groep en ging samen met met Rick van der Linden van Ekseption en Jaap van Eik (ex Cuby & The Blizzards) verder in de formatie Trace. Hij werd vervangen door Collin Allen, die werd vervangen door David Kemper. In 1976 verliet ook Jan Akkerman de band, die daardoor feitelijk ophield te bestaan. In mei 1976 trad een vrijwel geheel nieuwe bezetting rond Ruiter en Van Leer met Philipe Catherine als gitarist en David Kemper als drummer op voor de BBC (jaren later uitgebracht op Live at the BBC) en in 1977 volgde nog een LP met gitarist Eef Albers en incidentele zang van PJ Proby, maar in 1978 werd de band ontbonden.
In 1985 brachten Van Leer en Akkerman wegens contractuele verplichtingen een album uit, met als titel Focus. In 1998 formeerde Thijs van Leer een nieuwe bezetting van Focus met naast veteranen Hans Cleuver (drums) en Bert Ruiter (bas) ook de jonge gitarist Menno Gootjes. In het najaar van 2003 kwam er na jaren weer een nieuwe CD uit, genaamd Focus 8. De laatst uitgebrachte CD is van 2006 en heet New Skin. De bezetting is opnieuw gewijzigd: Jan Dumée, die Gootjes was opgevolgd, is op zijn beurt opgevolgd door Niels van der Steenhoven; basgitarist is Bobby Jacobs en Pierre van der Linden is terug als drummer.
In de periode dat Focus het meest bekend was, maakten van de band deel uit:
Thijs van Leer - zang, fluit, toetsinstrumenten Jan Akkerman - gitaar Bert Ruiter - basgitaar Pierre van der Linden - drums
Albums In and out of Focus Focus II (buiten Nederland: Moving Waves) Focus 3 Live at The Rainbow Hamburger Concerto Mother Focus Focus Con Proby Ship of Memories Focus 8 Live at the BBC Focus 9 / New Skin
Eddy Wally (Zelzate, 12 juli 1932) is een Belgische zanger die bekend is van zijn hits Chérie, Dans Mi Amore en Ik spring uit een vliegmachien. Hij wordt door zijn stijl van zingen, in België gecategoriseerd als 'charmezanger'. Hij heeft een al dan niet terecht imago van iemand die sterallures heeft, en een opvallende verschijning dankzij zijn glitterkostuums. Hij wordt vooral verbonden aan ouderen - meestal vrouwen - maar heeft ook een jeugdige fanbasis. Het is echter onduidelijk of deze jongere fans hem bespotten of bewonderen (zie camp). Wally vindt zichzelf een voorbeeld van The American Dream, maar dan natuurlijk in België.
Hij werd geboren als Eduard Van De Walle. Zijn vader was markthandelaar en overleed vroeg. Van De Walle leerde accordeon spelen. Toen hij in een weverij in Sas van Gent werkte, leerde hij Mariëtte Roegoers kennen, met wie hij in het huwelijk trad. Vervolgens opende hij een dancing in Ertvelde (Oost-Vlaanderen). Maar hij bleef op de diverse markten in Vlaanderen koopman in damestassen, bevreesd als hij was om geen inkomsten te kunnen genereren met zijn talent. In 1966 leerde hij de Nederlandse producer Johnny Hoes kennen. Onder leiding van Hoes nam hij zijn eerste nummer Chérie op, dat een grote hit werd. Wally haalde er de eerste plaats mee in de Vlaamse hitparade. Nadien nam hij nog ruim 500 nummers op.
Eddy Wally geldt al vele jaren als schoolvoorbeeld van Bekende Vlaming, een positie die hij onder andere te danken heeft aan zijn optredens aan de zijde van Kamagurka in de Lava-televisiereeks. Hij noemt zichzelf The Voice of Europe (De Stem van Europa), in navolging van Frank Sinatra, met wie hij zichzelf graag vergelijkt. Hoewel een vergelijking met het uiterlijk -echter niet de verdiensten- van Liberace meer op zijn plaats is.
Wally is ook bekend buiten België. Hij heeft een fanclub in Nederland, en is zelfs bekend in het Verenigd Koninkrijk door zijn regelmatige verschijningen in het programma Eurotrash (Eurorommel). Hij trad ook verschillende keren op in China (waarvoor hij Chérie in het Chinees vertaalde naar Baobei), Duitsland, Australië, Zuid-Afrika en Rusland. In de jaren zeventig trad hij verschillende keren op in hotels in Las Vegas.
Eddy Wally kreeg medio 2006 een standbeeld ter ere van zijn uvre. Op het standbeeld valt de titel van zijn grootste hit te lezen, Chérie'. Daarnaast staat er een marktkramerstas, wat verwijst naar Eddy's rijke historie. Eddy wilde geen borstbeeld, want daar vindt hij zichzelf te goed voor.
Eind 2007 stelde de zanger zijn eerste boek Eddy Wally. The voice of Europe voor in het Gentse stadhuis. Het boekwerk, van de hand van Kathleen Haentjens en Ivan Saerens schetst de carrière van de zanger. Het bevat een 500-tal foto's van fotograaf Patrick Dekeyser en put uit het privé-archief van Eddy Wally.
In de vroege nummers van de Urbanusstrip door Willy Linthout en Urbanus komt hij vaak voor als personage. Hij wordt dan voorgesteld als een klein mannetje met een grote hoge hoed en veel kapsones. Urbanus vermeldt hem in het lied "Gladde Iolen" (als Eddy de Wallyvis) Wally heeft een cameo in het Suske en Wiske-album "de Krimson crisis" waar hij meevecht met andere Bekende Vlamingen tegen Krimson. Aan het einde van het album krijgt hij een schoen tegen zijn gezicht omdat hij niet wil zwijgen. Wally speelde de rol van ruimtekapitein in Kamagurka en Herr Seeles comedyreeks Lava. Iedere maal als hij zong "week het Kwaad". In een aflevering komt Kees van Kooten als buitenaards huis-aan-huisverkoper een stofzuiger, of preciezer een 'ruimtezuiger', aan Eddy Wally als Kapitein aanbieden, welke planeten naar elkaar toe zou kunnen zuigen, zodat je makkelijk van de ene naar de andere planeet kon lopen. Wally had een gastrol in FC De Kampioenen in de aflevering Cherie. In 2005 was hij één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar hij haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 96 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen. Planetoïde (9205) Eddywally, ontdekt in 1994 door Eric Elst als 1994 PO9, werd naar hem genoemd. In 2008 zal Zelzate, de geboorteplaats van de zanger, een Eddy Wally-museum rijk zijn.
Twee producers hebben het idee om een meidengroep te beginnen. Ze vragen vier meisjes die bij de Tros-top 50 dansen (Patty, Anita, Esther en Angela) om mee te doen. Het vijfde meisje, Angela, zangeres van een hardrockband, wordt ook gevraagd. Zijn neemt Ria mee, zangeres van weer een andere band. De Dolly Dots zijn geboren. Hun eerste single, Boys bereikt de negende plaats in de Top 40. Tevens wordt hun debuut LP uitgebracht.
1980 Eerste liveoptreden in Katwijk Aan Zee. De LP American Dream wordt uitgebracht.
1981 Aantal optredens in het land nemen toe. Er komt een verzamelelpee.
1982 De Dolly Dots gaan voor promotionele activiteiten naar Japan. Daar halen ze platina met het nummer Radio.
1983 Het nummerLove Me Just A Little Bit More haalt de eerste plaats in de hitlijsten. De LP Display haalt goud. Dots krijgen een auto-ongeluk en een aantal van hen is licht gewond. De Dots gaan in een tv-serie van de Tros spelen, die speciaal voor hen is geschreven.
1984
Het meest succesvolle jaar voor de Dolly Dots. Ze hebben hun eerste grote tournee door het land, met een live band en twee optredens per avond. De Dots vieren hun vijfjarig bestaan met een optreden in Carre te Amsterdam. Angela begeleidt en produceert ondertussen Roberto Jacketti & The Scooters.
1985 Anita verlaat de groep, om zich toe te leggen op het moederschap. Dots geven uitverkochte concerten in Turkije en Egypte.
1986
Dots vertrekken naar Amerika voor de opname van de speelfilm Dutch Treat. Dit neemt twee maanden in beslag. De single 'This Girl' is afkomstig van de soundtrack.
1987
De speelfilm Dutch Treat beleeft zijn premiere in Tuschinkski te Amsterdam. De Dots treden op in IJsland. Er verschijnen nog twee singles van de soundtrack: 'Hearts Beat Thunder' en Make it Up to You. De Dots scoren eind 1987 een laatste hit, 'What A Night', geproduceerd door Stock, Aitken en Waterman.
1988 Op 3 februari nemen de Dolly Dots het besluit om uit elkaar te gaan. Op 2 oktober geven ze een groot afscheidsconcert in discotheek Escape te Amsterdam.
1998
De Dolly Dots komen bij elkaar voor een reunie. Dit ter gelegenheid van de release van de dubbel-cd 'The Collection'. Ze zijn te gast bij Paul de Leeuw. Ook treden ze op in een circustent, op een feest van oud-sponsor Aad Ouborg van Princess. 2007 Voor De vrienden van Amstel LIVE! in Ahoy 2007 besluiten de Dots nog een keer bij elkaar te komen. Dit bevalt ze goed dat ze besluiten om de reunie officieel af te sluiten met een groots eigen concert in Ahoy. Uiteindelijk worden dat er drie.
We schrijven najaar 1968, de in St. Willebrord, woonachtige platenhandelaar Ries Brouwers raakt onder de indruk van het stemgeluid van plaatsgenootje Corry Konings. Hij heeft haar horen zingen in het groepje de Mooks. Ries kent Pierre Kartner en attendeert hem op het talent Corry. Pierre die pas in dienst is bij platenmaatschappij Dureco is naarstig op zoek naar een equivalent van de Heikrekel-sound. Hij kan misschien iets betekeken voor de als kapster werkzame Corry. Zo wordt er in het late najaar van 1968 een afspraak gemaakt met Pierre Kartner. In aanwezigheid van Corry's tante en Ries Brouwers wordt er naar Breda getogen om voor te zingen bij Kartner.Pierre Kartner besluit naar aanleiding hiervan een lied voor haar te schrijven. Dit wordt "Vaarwel, ik zal geen traan meer om je laten"
Eerste Plaat
Op 2 mei 1969 wordt "Vaarwel, ik zal geen traan meer om je laten" in de Fonior studio te Brussel op de band gezet. Klein probleem is echter dat Corry, die inmiddels is gaan zingen bij de Rekels eigenlijk vindt dat de jongens haar moeten begeleiden. Nadat de groep in aanwezigheid van Annie de Reuver en Pierre Kartner, auditie doet in de zaal "El Paradiso" te St. Willebrord, wordt overeengekomen dat Corry niet alleen op de buhne maar ook op de plaat voortaan begeleid zal worden door de Rekels. Omdat ontdekker Ries Brouwers zich garant stelt voor afname van de eerste persing durft Dureco het risico aan. Verbazing echter alom als blijkt dat een dag na de release Brouwers de single bijbestelt omdat hij in een dag zijn hele voorraad heeft verkocht. bliksemsnel moet Dureco bijpersen en een succesformule lijkt geboren. "Vaarwel" schopt het uiteindelijk tot een 22e plaats in de Top 40 en zo'n slordige 45.000 platen zullen er uiteindelijk van verkocht worden. De opvolger "Mijn stil verdriet", zal het zowaar nog beter doen. De groep die inmiddels haar tweede hit heeft mag nu ook haar tv debuut maken in het uiterst populaire programma MIK, van de Boertjes van Buten
Grootste Nederlandstalige Hit
Op 23 februari 1970 neemt de groep onder productionele leiding van Pierre Kartner "Huilen is voor jou te laat" op in de MC studio te Nederhorstenberg. Zonder het zelf nog te beseffen schrijven ze hiermee popgeschiedenis want dit lied zal uiteindelijk de grootste Nederlandstalige hit aller tijden worden. Op 27 maart 1970 wordt "Huilen is voor jou te laat" uitgebracht op het 11 provincien label. Uiteindelijk zal de plaat 41 weken de hitparade domineren. Tot op de dag van vandaag is dit record nooit geevenaard. Corry & de Rekels zijn niet meer weg te denken uit de populaire Nederlandse muziek. Tussen 1969 en 1972 zal de groep 8 top 40 hits scoren. "Rozen die bloeien", "Zonder 't te weten", "Hoog daar aan de hemel", (wat bovendien in december 1971 wordt uitgeroepen tot alarmschijf) en "Igorowitch", wat als promotiegrap voor radio en tv van een Russische hoestekst wordt voorzien) zijn allen geheide hits.
Goud en Platina
Ook de 3 albums welke simpelweg als titel Corry & de Rekels 1,2,3 mee krijgen, bereiken allen zowel de gouden als platina status. In menig interview wordt getracht de kern van het succes bloot te leggen. Feit is echter dat zo'n enorm succes zich simpelweg niet laat verklaren. Het zal ongetwijfeld de combinatie geweest zijn van de juiste liedjes, het juiste moment, de inbreng van Pierre Kartner die zo opvallend in bijna alle liedjes de 2e stem voor zijn rekening neemt, de speciale sound van de Rekels, en zeker niet in de laatste plaats het aparte geluid en de opmerkelijke lieve uitstraling van Corry Konings.
Uit Elkaar
In het voorjaar van 1972 wordt het gerucht bevestigd wat al langere tijd de ronde doet, de groep zal uit elkaar gaan. Op 30 juni van datzelfde jaar komt er ee neind aan de meest succesvolle Nederlandstalige combinatie ooit. Als "'dagen en nachten", hun laatste single wordt gereleased zit er een sticker op het hoesje met de kreet "Allerlaatste Hitsingle". Vier jaar lang hebben zij onafgebroken de hitlijsten aangevoerd. Zaal den Deijl, te Raamsdonkveer heeft de droeve eer op 30 juni 1972 afscheid te nemen van een bijzonder fenomeen. Voor de laatste keer zullen corry & de Rekels hier aantreden om hun laatste optreden te verzorgen.
Na 35 Jaar Weer Bij Elkaar
Op veler verzoek van haar fans en om aandacht te geven aan haar 35-jarig jubileum komt er nog éénmaal een reünie album met de Rekels uit Na 35 jaar. U kunt uitkijken naar 14 nieuwe Nederlands-talige nummers, maar de legendarische groep gaat ervoor zorgen dat de stijl zoals vanouds blijft! Een primeur voor alle fans én de Nederlandstalige muziekwereld is dat een schitterend boekwerk / biografie met historisch materiaal cadeau wordt meegegeven in de vorm van CD extra. Dat 35 jaar na dato Corry & de Rekels nog steeds voortleven in de harten van duizenden mensen bewijst de nieuwe CD.
De rasmuzikanten Tonny More, Carel Alberts en Ad van de Gein ontmoeten elkaar in het Amsterdamse Place Pigalle en besluiten samen te gaan werken. Het Cocktail Trio is een feit. Aanvankelijk met toeving "ol.v Ad van de Gein". Uitgangspunt is vertalingen te maken van Amerikaanse novelty hits en daarmee een komisch en aanstekelijk programma op de planken te brengen. Spoedig schrijft het drietal ook eigen materiaal. Carel Alberts schrijft of vertaalt teksten, Ad van der Gein is verantwoordelijk voor de composities.
1954
Het Cocktail Trio heeft behoorlijk succes in het land, iets waar ook Hilversum lucht van krijgt. Jan Koopman (AVRO) brengt het trio voor het eerst voor de radio in het programma Palet. De groep doet mee aan een landelijke AVRO-tournee waarbij ze opvallen met hun komische act. Binnen korte tijd is het Cocktail Trio een begrip.
1961
Volgens Tuney Tunes is Batje Vier 'één van de geestigste nummers die we de laatste jaren hoorden,' terwijl later van een 'doldwaas plaatje' sprake is. Het is de eerste single die terug te vinden is in een hitparade. Het ontbreken van dergelijke noteringen zegt echter niets over de populariteit van het trio. Hun platen zijn bijzonder grote radiofavorieten, die veelvuldig worden aangevraagd in verzoekplatenprogramma's. Gedurende de jaren is het Cocktail Trio veelvuldig op radio en tv te bewonderen. Ook voor andere artiesten maken zij nummers, bijvoorbeeld Vrijgezellenflat van Ria Valk.
1962 - 1963
TROS-directeur André Meurs schrijft veel van de komische teksten. Onder meer voor liedjes als Kom In Mijn Wigwam en Geen Bier, Geen Borrel, Geen Wijn. Meurs zorgt ook voor de vertaling van de kinderplaat Through Childerens Eyes van de Amerikaanse groep The Limeliters. De liedjes voor de plaat worden opgenomen met kinderkoren De Krekels en De Merels onder leiding van Lo van de Werf. Met het repertoire verzorgt Het Cocktail Trio speciale kindershows. In het seizoen '62-'63 speelt Het Cocktail Trio in de Snip & Snap revue Harten Troef.
1965
De single Het Vlooiencircus verschijnt in de lente en is een groot succes. De Jamaicaanse pianiste Winnifred Attwel neemt het nummer ook op. In de herfst scoort Het Cocktail Trio opnieuw een hit met Wie Heeft De Sleutel Van De Juke-Box Gezien?, een bewerking van het Amerikaanse nummer Go 'Way Christina.
1968
Het Cocktail Trio neemt liedjes op uit films van Walt Disney. Ze brengen ze uit met speciale Walt Disney-boekjes. 101 Dalmatiner Hondjes nemen ze samen op met Helen Shepard en Henk van der Molen. Er wordt een poging gedaan voet aan de grond te krijgen in Duitsland. Speciaal voor de Duitse markt wordt Batje Vier vertaald in Ich Mochte Gern An Der Theke Steh'n en Kun Je Nog Zingen Zing Dan Mee wordt Unsere Kneipe Lebe Hoch. Het Cocktail Trio heeft het echter te druk met optredens in Nederland, zodat de plaatjes niet voldoende in Duitsland kunnen worden gepromoot.
1969 - 1970
Het succes van Het Cocktail Trio neemt af. André Meurs valt weg als tekstschrijver en het schnabbelcircuit verandert ten nadele van de band.
1973
In later jaren wordt het repertoire minder verfijnd en worden ook enkele carnavalsplaten gemaakt. Lief Zijn Voor Elkaar wordt zelfs een hit. Behalve commerciële singles neemt men ook vele reclamesingletjes op, bijvoorbeeld voor Caltex, de RAI en het Broodwezen. Bekend is hun Leve De Man Van De SRV.
1980 - 1981
Ad van de Gein ondergaat een hartoperatie. Zijn plaats achter de piano wordt ingenomen door Henny Langeveld uit Leiden. Als Van der Gein weer is genezen is hij niet langer meer welkom bij het Het Cocktail Trio.
1985
Tonny More overlijdt op 11 november.
1986 - 2001
Alberts treedt niet langer op onder de naam "Het Cocktail trio", maar gaat door onder de naam "Sans Soucis". Ad Van de Gein gaat solo verder. Alberts blijft tot 1999 met twee muzikale vrienden hits van Het Cocktail Trio spelen. Paul de Leeuw zingt in zijn televisie-programma De Schreeuw van de Leeuw samen met Carel Alberts de hit Kangaroe-eiland. Groepen en acts als C'est Tout, Storm en Sugar Lee Hooper nemen nummers op van Het Cocktail Trio.
2002
Het Nieuwe Trio, een band met onder meer Clous van Mechelen, verzorgt een theaterprogramma waarin nummers gespeeld worden van het Cocktail Trio. Carel Alberts en Ad van de Gein zijn beiden aanwezig tijdens de presentatie van de cd-box De Nederlandse Cover Top 100 van Vic van der Reijt.
2005
Ad van de Gein wordt Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn werk als muzikant.
Bintangs opgericht door Frank (bas, zang) en Arti (gitaar, zang) Kraaijeveld. Mede bandleden Meine Fernhout (gitaar) en op drums Jimmy Jansen. Repertoire in die tijd: Indo-Rock. Net als vele andere bandjes werden er covers gespeeld.
1963
Uitvinding van de 'Hoogoven sound', Ruige en rauwe Rhythm & Blues. De Bintangs hebben hun muziek stijl gevonden. De optredens worden berucht.
1965
Opname eerste single: You can't judge a book by looking at the cover.
1966
Voorprogramma van The Rolling Stones in Den Bosch.
1967
Voorprogramma van de toen wereldberoemde Kinks. Bintangs spelen The Kinks volledig weg.
1969
De eerste elpee: Blues on the ceiling, zonder Arti Kraaijeveld.
1970
Eerste top 10 Hitsingle: Travellin in the USA, geschreven door Arti Kraaijeveld. Bintangs toeren in Nederland en België, waar Riding on the L&N en Travelling in the USA top 10 hits waren.
1972
Frank en Arti Kraaijeveld verlaten de Bintangs en beginnen voor zichzelf; Circus Kraaijeveld. Gus Pleines en Jan Wijte blijven en gaan onverdroten verder.
1974
Arti Kraaijeveld richt Carlsberg op. Frank keert terug naar de Bintangs en gaat samen met zanger Gus Pleines, gitarist Jack van Schie en drummer Harry Schierbeek. Met wat kleine wisselingen zal het 10 jaar zo blijven.
1975
Opname Genuine Bull, geproduceerd door Steve Verocca (Link Wray) en opgenomen in Groot Brittanie. Op gitaar de dan nog jeugdige Jaap (Japie) Castricum.
1979
In de eigen oefenruimte te Velsen-Noord opgenomen elpee Nightfighter wordt uitgebracht. De single Snake in the grass wordt net geen hit, ondanks aandacht van TV programma's als Countdown van Veronica tv.
1982
De Lp Rockfield beauties ziet het daglicht.
1985
Tijd voor een sabatical periode: Legendarisch afscheidsconcert in Paradiso Amsterdam. Bijna iedereen die ooit wat met de Bintangs te maken heeft gehad speelt mee. In 1986 wordt deze opname als dubbelelpee uitgebracht onder de naam Bye Bye.
1986
Frank richt de Frank Kraaijeveld groep en begint weer te toeren. Drummer Cees Brouwer (ex Van Dattum, Swingmen) wordt ingelijfd. De band speelt oud Bintangs werk en wat nieuwe nummers. De Kraaijeveld groep brengt geen elpees uit.
1987
Gus Pleines en Jack van Schie richtten 14All op (one for All) en toeren enige tijd met deze band. Het zal niet lang duren.
1989
Tijd voor een reünie van de Bintangs. Gus Pleines, Frank Kaaijeveld, Jack van Schie, Jan Wijte en Cees Brouwer komen bij elkaar voor 12 concerten in 12 provincies. Dit bevalt zo goed dat er besloten wordt gewoon door te spelen. Het zal 13 jaar zo blijven.
1991
Nieuwe Bintangs cd Alright Alright wordt opgenomen bij studio Zeezicht van vriend en ex Bintang Rob van Donselaar en uitgebracht op het Universe label. JP Exalto zit achter de knoppen.
1994
Na drie jaar van veel touren door Nederland en Belgie is het tijd voor een nieuwe cd: Ruby Red Hot op het Haarlemse Bananas label. De Bintangs klinken volgens velen als nooit tevoren.
1996
Wat in 1985 in Paradiso gebeurde moet beter kunnen: De Bintangs spelen 5 uur achter elkaar (64 nummers) (ditmaal zonder gastmusici) in een uitverkocht Paradiso. Van dit optreden is de cd Dynamite night live at Paradiso het resultaat.
1999
De beroemdste Bintangs elpee Genuine Bull wordt opnieuw uitgebracht, ditmaal op cd. Er wordt zelfs vanuit de Verenigde Staten van Amerika enthousiast gereageerd.
2000
Grootse plannen worden gemaakt voor het 40 jarige jubileum wat in 2001 plaatsvind. Er wordt hard gewerkt aan nieuwe nummers voor een nieuwe cd en veel gespeeld.
2001
Veertig (40) jaar Bintangs, hetgeen gevierd werd met een aantal belangrijke 'thuiswedstrijden' in een afgeladen Donkey Shot in Heemskerk, het Patronaat in Haarlem met de presentatie van het prachtige fotoboek "40 jaar Bintangs" en vooral in Het Kennemer Theater in bakermat Beverwijk, waar een speciaal "40 jarig jubileumconcert" werd gegeven met deelname van vele oud-Bintangs bandleden, zoals de drummers Jimmy Jansen, Aad Hooft en Harry Schierbeek.
Ook werd er ook gestart met de opnamen voor de nieuwe studio CD: La femme sans tête, opgenomen in de eigen Bintangs oefenruimte en waren er verder vele kranten-publicaties en radio-interviews, zoals een drie uur durende Bintangs-special op diverse lokale omroepen in Noord-Holland geïnitieerd door Radio Beverwijk. Ook waren er twee leuke TV-uitzendingen op de regionale zender TV Noord-Holland.
2002
Het jaar 2002 begint met het uitkomen van de CD lafemme sans tête en de presentatie hiervan in een uitverkocht Paradiso. Hierop volgen Live-televisie-optredens bij Barend en van Dorp op RTL4 (Bij Barend en Van Dorp is deze avond ook Pim Fortuyn te gast, waardoor er 1.000.000 kijkers zijn) en meerdere malen bij Netwerk van de AKN op de publieke omroep. Ook TV-Oost heeft de bintangs in een spraakmakend TV-programma. Er is daarnaast veel aandacht op de Radio, waaronder een uitgebreid optreden bij Denk aan Henk op Radio 3 FM, zelfs de Arbeidsvitaminen hebben een live interview. Enorme artikelen in bladen als: Aloha, Oor, Fret, Musicmaker en bijna alle grote landelijke dagbladen.
In juni wordt ter afsluiting van het seizoen 2001-2002 op Parkpop met zijn 350.000 bezoekers in Den Haag opgetreden.
Op 23 november komt dan het tragische nieuws: Bintangs drummer Kees Brouwer is vrijdag 22-11-2002 op 42 jarige leeftijd uit het leven gestapt.De Bintangs kondigen een periode van rouw af.
2003
Op 15 januari wordt bekend gemaakt dat Burt van der Meij (Carlsberg, Bob Color, Workmates) de in november 2002 overleden Kees Brouwer als drummer opvolgt.
Op 20 maart 2003 geven de Bintangs hun eerste concert in de nieuwe samenstelling in het Haarlemse Patronaat.
Frank Kraayeveld, Gus Pleines en Jan Wijte leveren een muzikale gastbijdrage op het album "Marabella" van hun Platenlabel collega's The Shavers.
In oktober komt de verzamel cd 'Bintangs, The Complete Collection' uit. Deze cd bevat uniek materiaal uit de periode 1965-1973.
2004
Het begin van 2004 wordt gekenmerkt door tegenslag, zanger Gus Pleines is ziek, optredens worden uitgesteld, verplaatst of geannuleerd. In maart wordt besloten om, terwijl Gus herstellende is, met 4 man op te treden in Hoorn.
Burt van der Meij, Jack van Schie en met hem Gus Pleines verlaten de Bintangs op 23 april 2004. Frank en Jan besluiten op zoek te gaan naar nieuwe muzikanten om de Bintangs voort te zetten.
De broers Maarten en Gerben Ibelings komen de band versterken wordt op 25 mei bekend gemaakt. Maarten speelt gitaar en achtergrond-zang, Gerben wordt de nieuwe drummer. Er is dan nog geen beslissing genomen of er nog meer bandleden bijkomen. De planning is dat er in oktober weer opgetreden gaat worden. Na enige weken audities te hebben gehouden in juni en juli 2004 voor een 5e bandlid wordt besloten met 4 man verder te gaan. Ofschoon er een aantal aardige en gemotiveerde kandidaten voor zang/mondorgel waren, had geen van hen datgene waar de Bintangs naar op zoek waren. Het eerste optreden staat gepland voor 8 oktober 2004. Aan de reacties in het gastenboek te oordelen hebben de fans er zin in..
Hardenberg 8 oktober 2004: "De Bintangs zijn terug" en klinken als vanouds, laaiend enthousiaste reacties van de vaste fans in het gastenboek. Roadie Dagomar Jansen zingt een deel van de achtergrondvocalen en wordt vaste 'sidekick'. Ook het 'thuis publiek' in Het Patronaat reageert uitermate enthousiast. De Bintangstrein staat weer op de rails.
2005
In januari wordt Frank Kraaijeveld 60, en daarmee een levende legende. Dagomar Jansen, die al een tijdje als 'sidekick' actief was krijgt een vaste plek op het podium. De Bintangs bestaan weer uit 5 leden. Op 14 oktober neemt Robin Bodegom na 15 jaar afscheid als lichtman en crewmanager (een record). Ook wordt er hard gewerkt aan nieuwe nummers voor de in 2006 uit te brengen CD.
2006
Het jaar 2006 is het jaar van een nieuwe CD 'Doc' en de eerste Bintangs dvd 'Document'. Tijdens het 45 jarig jubileumfeestje in Beverwijk zingt broer Arty Kraaijeveld (die op bezoek is in Nederland) zijn nummer Agnes Grey met Frank voor een uitzinnige menigte. Ook op het Arrow Rock Festival laten de Bintangs zien wat ze waard zijn. Frank Kraaijeveld krijgt geen ridderorde en manager Paul Snijers vertrekt na 7 jaar.
Armand begon op 10-jarige leeftijd met het bespelen der accordeon en op zijn 12e was hij reeds Kampioen van de Kempen. (als zanger, wel te verstaan) Dat « KEMPEN » het Land van de Hennep betekende wist hij toen nog niet. Na door vele bandjes heengezworven te hebben werd hij in 1965 ontdekt op een talentenjacht en gebombardeerd tot de Nederlandse Bob Dylan, dus ging hij op de solotoer.
Zijn eerste plaat maakte hij in 1965.
Zomer 67 kwam zijn grote doorbraak met het B-kantje Ben Ik Te Min en hij maakte furore met grote autos, dure hotels, nòg duurdere babes en toen zakte hij een tijdje in elkaar, zoals het popartiesten betaamt, gelukkig niet permanent en na een tiental jaren te zijn uitgemaakt voor de junkie die was blijven hangen, werd hij opnieuw gebombardeerd, ditmaal tot levende legende, museumstuk, fossiel en aanverwanten.
Hij speelde met alle groten der aarde zoals de Stones, Frank Zappa, Pink Floyd, Procol Harum en de Red Hot Chili Peppers om er even een paar aan te halen.
Inmiddels maakte hij zon 15 elpees, 10 cds en meer dan dertig singles, waarvan er ongeveer één derde gedraaid werd in de media, een specialiteit van Armand.
Op dit moment legt Armand de laatste hand aan zijn nieuwe tripelpee (uitspraak naar behoeven/believen) die zal uitkomen als Armand het belieft.
Armand treedt op met gitaar en mondharmonica, en behoudens enkele sketches en persiflages bestaat dat geheel uit eigen werk. Aangzien hij met een headset speelt is er een P.A. installatie vereist met ten minste TWEE XLRs.
Armand is nooit opgehouden met optreden, zelfs niet in zijn meest duistere periodes, trekt nog steeds volle zalen in de meest uiteenlopende gelegenheden en is nauwelijks door de tand des tijds aangetast. Zeker niet wat power betreft. Om een onvergetelijke avond te beleven hoef je niet verder te zoeken. En je steekt er nog eens wat van op óók.
Grönloh wordt geboren in Tondano op het eiland Noord-Celebes in Indonesië. Haar vader, de Haagse sergeant-majoor Grönloh, verblijft in een krijgsgevangenenkamp. Van de Japanse bezetters krijgt Anneke de naam Yokkotjang, dat 'klein zusje' betekent en haar jeugd brengt ze grotendeels door in het kamp waar haar moeder een belangrijke rol vervult in het hoog houden van het moreel onder de vrouwen en kinderen
1949
Na de oorlog vertrekt het gezin naar Eindhoven.
Op school is Grönloh actief bezig met cabaret.
Ze treedt op voor militairen in Duitsland en België onder de artiestennaam Yokkotjang
1955
Op het lyceum komt ze in contact met Peter Koelewijn die een klas hoger zit
en zijn eigen band heeft: The Rockets.
Ze treedt met hen op en verwerft enige faam onder de naam Miss Dynamite.
Na het behalen van haar diploma vindt Grönloh
werk bij het secretariaat van de DAF-fabriek.
Later promoveert ze naar de tekenkamer
1959
Op 19 december wint Grönloh de talentenjacht
Cabaret der Onbekenden in het Eindhovense Carlton met het liedje
Ma, He's Making Eyes At Me. Phonogram biedt haar een platencontract aan.
1960
Grönloh's debuutsingle Asmara verschijnt, een Maleis liedje dat ze zelf heeft geschreven.
In tegenstelling tot in Nederland, wordt het nummer in Singapore een grote hit
en staat het drie maanden in de hitparade.
Volgende singles brengen haar ook in Nederland enige naamsbekendheid.
Naast tienerliedjes verschijnen er ook platen in het Maleis
en met The Dutch Swing College Band.
1962
In augustus stoomt de single Brandend Zand regelrecht door naar de eerste plaats
in de hitparade en de doorbraak van de zangeres is een feit.
Binnen korte tijd groeit ze uit tot Nederlands eerste tieneridool.
De volgende single Paradiso verdrijft Brandend Zand van de eerste plaats
en voert in oktober wekenlang de hitlijst aan. Het album So Long verschijnt.
In december vertrekt Grönloh naar Singapore voor een tournee
met The Dutch Swing College Band.
Haar populariteit neemt ongekende vormen aan.
Er zijn politie-escortes nodig om haar naar de bühne te begeleiden.
In Maleisië wil men Oh Malaysia, de Engelse uitvoering van Brandend Zand,
uitroepen tot nationaal volkslied.
1963
In maart en in juni scoort ze wederom twee nummer - 1 hits: Soerabaja en Cimeroni.
In oktober bereikt Wladimir de Top 3. De plaat Surprise Album verschijnt.
Ook in Duitsland wordt enthousiast gereageerd op Das Wird Ein Wochenend
en andere Duitstalige opnamen.
De KRO geeft Grönloh haar eigen TV-show die ze ruim drie jaar zal blijven brengen.
1964
In januari doet de single Rozen Hebben Doornen het goed.
In het voorjaar vertegenwoordigt ze Nederland
op het Eurovisie Songfestival in Kopenhagen.
Het lied Jij Bent Mijn Leven is geen groot succes,
maar haar voordracht verwerft de internationale persprijs en de publieksprijs.
1965
Door de snelle opkomst van de Merseybeat
is er geen plaats meer in de hitparade voor Grönloh.
Ze scoort geen hits meer maar is wel de 'leading lady'
in de befaamde Sleeswijk revue in Carré.
Ze brengt een allround programma van nationale en internationale liedjes
1966
Het album Anneke Nu verschijnt, waarvan geen singles worden uitgebracht.
Ondanks het uitblijven van hits, blijft ze gewoon doorgaan met zingen.
Er volgen tournees door Indonesië en Grönloh neemt deel aan songfestivals in
Spanje, Portugal, Griekenland en het voormalig Joegoslavië,
waar haar Servische liedjes met goud worden bekroond
1967
Het album Asmara verschijnt
1969
Grönloh zingt op het festival in Montreux.
In eigen land staat ze naast Ramses Shaffy in de theatershow Shaffy Verkeerd.
Daarnaast behoort ze tot de vaste solisten in de televisieshow Studio Anno.
1973
In juli bereikt de single Hasta La Vista Manana de tipparade.
Anneke Grönloh blijft een gewaardeerd artieste,
ondanks dat haar platen niet goed verkopen.
In het Verre Oosten is ze evenwel nog altijd een ster.
1979
Rond deze tijd opent Grönloh met haar man restaurant Het Koetshuis in Eindhoven.
Al gauw blijkt dat het horecaleven niet te combineren valt met haar drukke podiumagenda
want de publieke belangstelling voor Anneke Grönloh neemt weer toe.
Er verschijnt een nieuwe Indonesische plaat: Liedjes Van Verlangen.
1980
Het album Liedjes Van Verlangen verschijnt.
1982
Het album Voor Jou verschijnt.
1986
In juli bereikt de single Santo Domingo de tipparade.
Grönloh legt zich toe op de jazz, een van haar favoriete genres.
Rond deze tijd treedt de zangeres op in het TV-programma
De Soundmixshow van Henny Huisman
waarin zij Tina Turner imiteert.
Het blijkt dat haar stem wonderwel goed past bij melodieuze rock.
Grönloh neemt het nummer op in haar bühnewerk
en maakt er een aangepaste plaat-opname van.
1987
Het album 25 Jaar Anneke Grönloh verschijnt
1992
Het album My One And Only Love verschijnt, een album met blues, jazz en ballads.
1993
Mies Bouwman zet Grönloh in het zonnetje in het TV-programma De Hoofdrol.
Grönloh maakt een TV-special met de theatergroep Jeans
en geeft een benefiet-concert met The Dutch Swing College Band in Amsterdam.
Op het maatschappelijk vlak houdt ze zich bezig met de taboe-doorbreking rond AIDS.
In december verschijnt de single Thats What Friends Are For
waarvan de opbrengst ten goede komt aan het AIDS-fonds
1994
In december 1994 viert Anneke haar 35-jarige artiestenjubileum.
In Singapore zingt zij voor 30.000 enthousiaste fans nog eens haar grote hits.
Terug in eigen land verzorgt ze een optreden in een uitverkochte
Stadsschouwburg in Amsterdam.
Op dezelfde dag verschijnt een nieuw Nederlandstalig album,
compleet van tekst voorzien door Jan Rot.
De single 'Als een kind' is wekenlang in de hitlijsten te vinden.
1995
Op de wereld AIDSdag verschijnt de single You Are A Star,
een duet met Lucas Vermaat, penningmeester van de Limburgse HIV Vereniging.
1997
Grönloh wordt door koningin Beatrix benoemd tot
'Officier in de Orde van Oranje Nassau'.
En ze staat dan inmiddels vijf keer vermeld in het Guinness Book of Records.
Onder meer de langste nummer 1 notering (24 weken),
het langst met een plaat in de hitparade (37 maanden)
en vier nummer 1 hits in elf maanden tijd.
Deze records staan al ruim 31 jaar op haar naam. Eind 1997 verzorgt Grönloh
een uitgebreide concerttournee in Singapore en Indonesië.
Ook wordt ze benaderd met het voorstel haar levensverhaal te verfilmen.
1998
In maart gaat in De Kleine Komedie te Amsterdam onder de titel 'Gevoelens'
haar nieuwe theatertoumee in première.
1999
Op 12 oktober 1999 wordt in de Koninklijke Schouwburg van Den Haag
het veertigjarig artiestenjubileum van La Grönloh gevierd.
Naast de lancering van een cd vol Golden Oldies
en een geheel nieuw Indonesisch album, gaat Grönloh op wereldtournee.
In december vliegt ze naar Singapore, Indonesië, Penang en Kuala Lumpur.
De toer wordt in februari 2000 afgesloten
met concerten in de Australische steden Sydney, Melbourne en Perth.
Aan het eind van het jaar daagt ze platenmaatschappij Universal,
waaronder tegenwoordig de platenlabels Philips en Decca vallen,voor de rechtbank.
Ze claimt enkele miljoenen guldens aan achterstallige royalties te goed te hebben
over de meer dan 20 miljoen platen die ze in de loop der jaren
voor het bedrijf heeft verkocht.
2000
Grönloh toert uitgebreid door Indonesië
en neemt een nieuw album op dat eerst in haar geboorteland uitkomt.
2002
Ter gelegenheid van haar zestigste verjaardag geeft Grönloh
onder de titel "Anneke Grönloh: The Birthday Concert" twee galaconcerten:
op 7 juni in Singapore en op 14 juni in de Koninklijke Schouwburg Den Haag.
Op 14 juni krijgt ze dan ook een gouden Cd uitgereikt voor haar laatste album.
Deze werd uitgereikt door 2 hele goede vriendinnen
Ilonka Biluska (bekend van o.a het nummer "Mama ik wil een Man")
en Wieteke van Dort ( bekend van o.a Tante Lien)
In Indonesië zijn er alleen al meer dan 100.000 van verkocht.
En dan is dit album nog niet in Nederland uitgegeven
Romantische zanger van Italiaanse komaf, die in de jaren zestig uitgroeide tot een van de meest populaire franstalige zangers, en bijna overal ter wereld hits wist te scoren met chansons als "Vous Permettez Monsieur", "Tombe la Neige", "Inch Allah" ...
De kleine Salvatore verhuisde samen met zijn ouders toen hij drie was naar België vanuit Sicilië. Zoals zovele van de immigranten die toen naar België kwamen, zou zijn lot normaal gezien "de koolmijn" zijn geweest (zie bijvoorbeeld ook Rocco Granata, die met Adamo kan rivaliseren voor de titel van beroemdste Italiaanse immigrant met internationale muzikale carrière). Goeie student als hij was, kreeg hij echter de kans om verder te gaan studeren. Zijn passie voor muziek doorkruiste dit pad en zou hem een van de grootste sterren in de Franstalige wereld maken.
Vanaf zijn eerste hit ("sans toi ma mie") dat hij zong op 20-jarige leeftijd, in 1963, tot op de dag van vandaag is Salvatore Adamo steeds trouw gebleven aan zijn stijl : hij staat dan ook bekend als de "chanteur romantique par excellence", met karakteristieke, gebroken stem (niet het enige dat Adamo deelt met Charles Aznavour). Naar eigen zeggen waren het Victor Hugo, Jacques Prévert, Georges Brassens, het italiaanse canzonetta en de tango die de grootste invloed gehad hebben op zijn muziek-schrijven. Jacques Brel bedacht hem met de titel "jardinier d'amour" (tuinman van de liefde). Maar met "Inch'Allah" (over het conflict in het Midden Oosten) en zijn meer recente werk, heeft hij zeker bewezen ook zeer knap over andere onderwerpen dan de liefde te kunnen schrijven.
Gedurende zijn lange carrière heeft Adamo al meer dan 90 miljoen platen verkocht. Zijn bloeiperiode dient in de sixties gesitueerd (in 1964 was hij wereldwijd de tweede best verkopende artiest op wereldvlak, na een groepje genaamd "The Beatles"), maar hij is sinds altijd blijven zingen en van zijn muziek blijven leven. Vanaf de jaren tachtig kwamen er wel geen nieuwe hits meer bij het indrukwekkende rijtje dat hij tot dan gescoord had, maar "zijn" publiek is hij nooit kwijtgespeeld. Naast hits in de frans-sprekende landen, werden heel wat van Adamo's chansons ook opgenomen in het Italiaans, Spaans ... tot zelfs in het Japans toe (zo kent bijvoorbeeld elke Japanner het lied "Tombe La Neige" als "Youki Wa Furu", een karaokeklassieker sinds jaren en de plaatselijk "dreaming of a white christmas").
Enkele van de meest bekende songs die hij geschreven heeft zijn (posities uit de Belgische hitparade gevonden in Robert Collin ""Het Belgisch hitboek 1959-1989"):
- Sans toi Mamie (1963 - hoogste : 1, 8 maanden) - Amour Perdue (1963 - hoogste : 10, 3 maanden) - N'est-ce pas merveilleux (1963, hoogste : 1, 6 maanden) - Tombe la neige (1963, hoogste : 2, 4 maanden) - Vous permettez Monsieur (1964, hoogste : 1, 6 maanden) - Quand les roses (1964, hoogste : 1, 5 maanden) - Si jamais (1964, hoogste : 2, 5 maanden) - Dolce Paola (1964, hoogste : 1, 5 maanden) - Les Filles du bord de mer (1964, hoogste : 7, 4 maanden) - La nuit (1965, hoogste : 3, 5 maanden) - Elle (1965, hoogste : 5, 4 maanden) - Mes mains sur tes hanches (1965, hoogste : 2, 5 maanden) - Viens ma brune (1965, hoogste : 11, 1 maand) - J'aime (1965, hoogste : 4, 1 maand) - Comme toujours (1966, hoogste : 15, 1 maand) - Une mêche de cheveux (1966, hoogste : 4, 14 weken) - Ton nom (1966, hoogste : 6, 10 weken) - Inch'Allah (1967, hoogste : 4, 15 weken) - Notre roman (1967, hoogste : 14, 4 weken) - Une larme aux nuages (1967, hoogste : 4, 14 weken) - J'ai tant de rêves dans mes bagages (1968, hoogste : 19, 2 weken)
Decennia lang succesvolle zangeres en actrice, dochter van de Amsterdamse tenor napolitano Willy Alberti. Met een zo bloemrijke levenswandel dat in 1994 een musical over haar leven verschijnt. Is dan zelf nog allerminst uitgezongen.
1958 Op dertienjarige leeftijd maakt Willeke Alberti (Amsterdam, 3 februari 1945) reeds haar podiumdebuut. In 1958 maakt ze haar eerste singletje met haar vader: Zeg Pappie Ik Wilde U Vragen en valt zij succesvol in voor haar zieke vader. Dat optreden markeert het begin van haar carrière. Eerst moet Willeke echter de MULO afmaken, omdat vader Alberti zijn dochter liever in een ordentelijk beroep ziet (pedicure).
1959 Willeke maakt haar radio- en televisiedebuut in 1959. Begin jaren zestig is zij succesvol met liedjes als Midi Midinette, Hé Niet Zoenen Op Het Zebrapad en Norman, veelal vertalingen van buitenlands repertoire.
1963 Spiegelbeeld, een vertaling van Tender Years van George Jones, behaalt de eerste plaats in de hitparade. In 1964 krijgt ze een gouden plaat voor Spiegelbeeld. Willeke zingt in de musical Jij Bij Nacht En Jij Bij Dag.
1964 De Winter Was Lang behaalt eveneens de eerste plaats op de hitparade, terwijl Mijn Dagboek op nummer 2 blijft steken. Willeke Alberti behoort met Rob de Nijs en Anneke Grönloh tot de populairste tienersterren. Willeke treedt met succes op in het Knokke Songfestival.
1965 Willy en Willeke hebben een eigen televisieshow. Morgen Ben Ik De Bruid betekent letterlijk en figuurlijk het einde van Willekes jeugdjaren. December 1965 trouwt ze met Jumping Jewels' bassist Joop Oonk. Een Edison vormt de bekroning van haar carrière als tienerster. Volgens Skip Voogd in zijn boek Sjout! Met Tienersterren Praten zal Willeke, 'als ze blijft zoals ze nu is, wel, dan zal ze een graag geziene vokaliste met een eigen 'personality' blijven.'
1967 Willeke maakt in de periode 1967-1969 enkele succesvolle platen met haar vader: Dat Afgezaagde Zinnetje (Somethin' Stupid), Chiribiri Bom Pom Pom en Een Reisje Langs De Rijn. De single Danielle uit 1968 markeert de geboorte van haar eerste dochter.
1975 Willeke speelt de hoofdrol in de speelfilm Rooie Sien van Frans Weisz. Het bekende nummer Telkens Weer (een tekst van Friso Wiegersma) is uit deze film afkomstig; de lp Rooie Sien is genoteerd in de lp-hitparade. Met Bonnie, Ronnie, Ciska, Nico, Harmen, Ome Jan en Peter zingt ze op de kersthit Een Heel Gelukkig Kerstfeest.
1977 Willeke Alberti heeft plotseling weer een top-40 hit met het lichtvoetige Carolientje. De plaat behaalt een vijfde plaats.
1981 Willeke ontvangt de Gouden Harp van Conamus. Er verschijnt een dichtbundel: Doodgewone Dingen.
1983 Willeke en Willy Alberti scoren weer een ouderwetse hit met Niemand Laat Zijn Eigen Kind Alleen, een vertaling van de nr. 1-hit Save Your Love van Renee & Renato.
1992 Een duet met Paul de Leeuw, Gebabbel, een vertaling van het bekende Franse chanson Paroles, brengt het als b-kant van Vlieg Met Me Mee Naar De Regenboog tot de tweede plaats in de Top 40.
1993 Het nummer Ome Jan bezorgt Willeke een top 10-hit.
1994 Tot ieders verbazing wordt de 49-jarige Willeke Alberti uitverkoren om Nederland op het Eurovisie Songfestival te vertegenwoordigen met het liedje Waar Is De Zon, een compositie van Edwin Schinsheimer op tekst van Coot van Doesburgh. Nederland behaalt een teleurstellende 23ste plaats en wordt daardoor verbannen naar de voorronden. Waar Is De Zon is aanleiding voor een nieuwe cd: Zomaar Mijn Dag. Op de dubbele livecd Encore, opgenomen 7/8-1-1994, van songfestivalfreak Paul de Leeuw zingt zij wederom een duet: 't Is Nog Niet Voorbij.Met De Glimlach Van Een Kind heeft Willeke een posthume hit met Willy.
1995 Willeke, De Musical, een musical over het bepaald niet rimpelloze leven van Willeke Alberti van Hans de Wolf, is van januari tot juni in 50 theaters te zien. Joke de Kruijf speelt de titelrol en Frits Lambrechts de rol van Willy Alberti.
1996 Willeke Alberti heeft een hitje met De Meer is Niet Meer, maar treedt ook op bij de opening van de Amsterdam Arena met het nummer Samen Zijn in de Amsterdam Arena Hit Medley. De dubbelcd Live In Carré Een Halve Eeuw Willeke verschijnt.In het seizoen 96/97 doet Willeke een tournee langs 47 theaters: Willeke Alberti - Theaterconcert '96-'97, begeleid door een combo onder leiding van Edwin Schimscheimer. Het repertoire bestaat uit nieuw werk van Paul de Leeuw en Coot van Doesburgh, hitmedleys en 'levensliederen.' De liedjes uit de theatershow verschijnen aangevuld met kerstliedjes op de cd Op Dit Moment. Willeke zingt de titelsong van de SBS6-soap Goudkust. Een televisieserie bij de TROS met Monique van de Ven en Linda de Mol wordt door de zwangerschap van laatstgenoemde op de lange baan geschoven.
1998 Bij uitgeverij Kosmos verschijnt de biografie Verliefd Op Het Leven, geschreven door zangeres Carmen Sars.
1999 Samen met staatssecretaris Vliegenthart zingt Willeke het Lied Van De Generaties op de Internationale Dag Van De Ouderen. Het album Liedjes Voor Altijd verschijnt. De plaat bevat twaalf duetten met o.a. Herman Brood, Karin Bloemen, Acda en de Munnik, Guus Meeuwis en Rob de Nijs. De opbrengst van het album gaat naar het Koningin Wilhelmina Fonds.
2000 Willeke Alberti breekt met platenmaatschappij Dino. Begin september gaat de revue Meer Dan Brood Alleen in premiere. De show, waar Alberti een rol in speelt, is gemaakt ter ere van het honderdjarig bestaan van de CNV Hout- en Bouwbond. De teksten zijn geschreven door Ivo de Wijs.
2001 Het album 't Komt Allemaal Weer Goed bevat ingetogen, serieuze liedjes met ondermeer een tekst geschreven door acteur/regisseur Jeroen Krabbé en een duet met Boudewijn de Groot.
2002 Op dinsdag 28 januari is Willeke Alberti een van de acts tijdens het feestje in de Arena ter gelegenheid van het huwelijk van kroonprins Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta. Alberti verzorgt samen met Jenny Arean een theatertour. Samen met komiek André van Duin presenteert Willeke bij de TROS Willeke en André's SterrenBingo. De liedjes van haar vader Willy Alberti staan op het repertoire waarmee de zangeres optreedt in verpleeg- en verzorgingstehuizen. Een van die optredens is te zien in Ramses, de documentaire over Ramses Shaffy van Pieter Fleury.
2003 De doelstelling van de Willeke Alberti Foundation is om structureel, door het organiseren van uiteenlopende culturele activiteiten, het welzijn en de levenskwaliteit van senioren, kinderen en zieken in verpleeginstellingen en verzorgingshuizen te verbeteren. Mede door het in leven roepen van deze stichting wordt Alberti door Universiteit Nijenrode benoemd tot Jaarmoeder.
2004 Tijdens Vrienden Van De Amstel Live in Ahoy' te Rotterdam zingt Willeke Alberti haar klassieker Telkens Weer samen met de rockband Fontane, de band van Volle Maan-acteur Michiel Huisman. De zangeres Wende Snijders zet een Franstalige versie van Telkens Weer op haar debuutalbum Quand Tu Dors. Op het Tilburgse Festival van het Levenslied brengt Alberti een ode aan haar in 1985 overleden vader. In juli wordt bekend gemaakt dat de zangeres op 28 maart 2005 de Radio 2 Zendtijdprijs 2005 krijgt overhandigd. De prijs gaat elk jaar naar een artiest die van blijvende betekenis is voor de Nederlandse radio. In november gaat de door Albert Verlinde geproduceerde musical Hello Dolly in première met naast Jos Brink en Jamai Willeke Alberti in een van de hoofdrollen.
2006 Op 23 september gaat in Rotterdam de jubileumtheatershow Goud in première. De zangeres wordt tijdens deze muzikale autobiografie begeleid door een orkest onder leiding van Edwin Schimscheimer en op het podium vergezeld door onder meer zangeres Brigitte Nijman en zanger/danser Frans Schraven. De regie is in handen van Barry Stevens.
2007 Tijdens het laatste optreden van de tournee Goud wordt Willeke Alberti op 6 februari in Carré onderscheiden met het ereteken van verdienste. Ze krijgt de prijs uit handen van de Amsterdamse cultuurwethouder Carolien Gehrels. 19 april verschijnt Voor Altijd, een vier dvd's tellende box met hoogtepunten uit de vijftigjarige carrière van Willeke Alberti. De box bevat gastoptredens van o.a. Jeroen Krabbé, André van Duin, Paul de Leeuw, Ted de Braak en Willem Ruis.
Amsterdamse zangeres van het levenslied, die opgang maakt in het midden van de jaren vijftig. Treedt veelvuldig op met haar gabber Johnny Jordaan.
1955 Op 7 februari 1955 vindt op initiatief van Bovema-directeur Gerry M. Oord een Jordaan talentenfestival in het Rothaanhuis aan de Rozengracht. Uit de 103 deelnemers worden 15 finalisten gekozen. Op 2 maart 1955 in Krasnapolsky wordt Helena Polder tweede achter Johnny Jordaan. Tante Leen is in die tijd werkzaam als werkster in de Effectenbeurs. Eerder verdiende ze de kost als garnalenpelster. 's Avonds werkt zij als zetbaas in het café naast dat waar Johnny Jordaan optreedt. Helena Polder is afkomstig uit de Willemstraat in de Jordaan. Zij vertolkt het lied Hand In Hand van Jaap Valkhoff en Hans Ruf jr. Dit is overigens een ander nummer dan Hand In Hand Kameraden, want Tante Leen is haar hele leven lang fervent supporter van Ajax.
1956 Ondanks de plankenkoorts betekent dit het begin van een succesvolle carrière, zowel solo als samen met Johnny Jordaan. De eerste plaatopnamen volgen enkele maanden later. Eerste single is Oude Amstelstad. Het nummer Oh, Johnny is haar eerste grote hit. Het nummer handelt uiteraard over Johnny Jordaan. Deze beantwoordt met Tante Leen: 'Tante Leen, Tante Leen, Tante Leen, ik ga een liedje voor je zingen.' Tante Leen zingt voornamelijk repertoire van Jaap Valkhoff, Harry de Groot en Pi Vèriss (Piet Visser). Op plaatopnamen wordt zij begeleid door de accordeonisten Harry de Groot, Pierre Biersma en Johnny Holshuysen, gitarist Eddy Christiani, bassist Wim Kastelein en drummer Nico Prins. Bekendste nummers van Tante Leen: Blijf Bij Mij, Morgen Kan Het Gebeuren, De Duiven Op De Dam, Als Ik Droom, Eeuwig Jong, Bloemetjes In De Jordaan.
1960 - 1967 In haar eigen Café Royal aan de Nieuwendijk treedt Tante Leen elke avond op. In de ene hand heeft ze een microfoon en met de andere hand wordt de kassa bediend. Ze wordt aanvankelijk begeleid door accordeonist Jan Schelling, later wordt met een geluidsband gewerkt.
1968 Tante Leen krijgt een uitnodiging om Nederland te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Ze slaat de uitnodiging af.
1969 In augustus 1969 treden Tante Leen en Johnny Jordaan tezamen met Cees de Lange, Bueno de Mesquita, Harry de Groot en de Shepherds op in het Palladium, Hollywood.
1970 In 1970 gaan Tante Leen en Johnny Jordaan met Cees de Lange en Tonny Eyk op tournee door Australië en Nieuw-Zeeland.
1975 Om gezondheidsredenen stopt zij in 1975 met haar zangcarrière.
1979 Duet met Johnny Jordaan: Waar Is De Tijd Gebleven.
1991 Op 27 juni komt Tante Leen in een rolstoel het podium op van de Jaap Edenhal tijdens het laatste optreden van zanger/bassist Manke Nelis.
1992 De laatste jaren van haar leven slijt Tante Leen in verpleegtehuis De Poort. Op 5 augustus overlijdt Tante Leen. Samen met haar vaste gabber Johnny Jordaan en accordeonist Johnny Meyer wordt ze vereeuwigd in een monument.
Simon David (Rotterdam, 19 december 1883 Amsterdam, 1 juli 1939) beter bekend als Louis Davids, was een Nederlands cabaretier en revueartiest en staat bekend als een van de grootste namen van de Nederlandse kleinkunst.
Louis Davids werd geboren in Rotterdam als zoon van de komiek en caféhouder Levie David en Francina Terveen in een arm Joods gezin van acht kinderen. Zijn ouders traden op met komische duetten, en Louis zong als 8-jarige al op kermissen met zijn broer Hakkie op de piano. Tot rond zijn 13de trad Louis vaak met zus Rika op in Rotterdam, ook buiten de kermis. Na een ruzie met zijn vader ging hij als goochelaarshulpje mee naar Engeland, maar kwam een jaar later en een illusie armer maar een pak ervaring in variététheater rijker weer naar huis. Met zijn zus Rika wist hij zich een plaats te veroveren buiten de kermiswereld (theater Pschorr) met onder andere Een reisje langs den Rijn en We gaan naar Zandvoort aan de zee. Ze gingen naar Amsterdam waar Davids met de theaterdirecteur Frits van Haarlem in Carré met veel succes een revue naar Engels voorbeeld opzette; Louis' naam was daarmee gemaakt. Hij zette het revue-succes in 1909 voort in het gezelschap van Henri ter Hall.
DetailToen Rika de Engelse goochelaar John Weil ontmoette, trouwde ze, ging naar Engeland en stapte uit het duo. Louis vormde na een mislukte poging om als goochelaar zijn brood te verdienen uiteindelijk opnieuw een duo, dimaal met zijn jongere zus Henriëtte (Heintje). Ook het tweede duo Davids werd een succes. De echtgenoot van Heintje, Philip Pinkhof schreef voor de revues waar de beide Davids in speelden.
Louis trouwde in 1906 met Rebecca Kokernoot met wie hij een dochter kreeg, maar niet gelukkig was. Tijdens een tournee maakte hij kennis met de artieste Margie Morris die in 1913 naar Nederland kwam. Tot 1922 vormden Louis en Margie een duo He, She and the piano waarvoor Margie meestal als componist tekende. Het komische repertoire werd langzamerhand uitgebreid met het levenslied. Een bekend stuk uit die periode is De Jantjes dat ook als 'stomme film' werd uitgebracht in 1922, en als sprekende film in 1934. Tussen 1922 en 1926 was Davids directeur van het Casino-theater in Rotterdam maar het directeursvak kom hem niet blijven boeien.
In 1929 stond Louis Davids in de de revue Lach en vergeet met het lied dat waarschijnlijk zijn bekendste werd De kleine man. Het was geschreven door Jacques van Tol met wie Davids tot zijn dood in 1939 bleef samenwerken. Hij en Van Tol kwamen overeen dat Van Tol anoniem zou blijven als tekstdichter van vrijwel alle teksten van Davids na 1929.
Ondanks zijn Rotterdamse afkomst was Davids een geliefd vertolker van het Amsterdamse Jordaan-repertoire. Davids stond aan de wieg van de carrière van een aantal grote namen als Wim Kan en Corry Vonk, Wim Sonneveld en het cabaret Ping Pong.
In 1937 moest Louis Davids zijn werk bij het Kurhaus-cabaret opgeven vanwege astma. Zijn vrij onverwachte dood op 55-jarige leeftijd werd mede veroorzaakt door astma.
Grootste na-oorlogse volkszanger van Amsterdam en misschien van heel Nederland. Had alles in zich om uit te groeien tot archetypische koning van de Nederpop, vergelijkbaar met Elvis Presley in de VS. Maar in Nederland (anders dan in de Angelsaksische landen) is altijd een scherpe scheidslijn blijven bestaan tussen traditionele volksmuziek en rock & roll; tussen smartlap en Nederpop.
1924 - 1954 Johannes Hendricus van Musscher wordt op 7 februari 1924 geboren op de hoek van de Amsterdamse Lijnbaans- en Rozengracht. Behalve dat zijn wieg in de Jordaan staat zijn twee omstandigheden in zijn jeugd bepalend voor de rest van zijn persoonlijke en artistieke leven: armoede en een zwakke gezondheid. Op negenjarige leeftijd verliest hij bij een stoeipartij met zijn neef Carel Verbrugge (de latere Willy Alberti) zijn linkeroog, waardoor hij het de rest van zijn leven met een glazen oog moet doen. Het is de aankondiging van een leven vol medische tegenslagen. De Jordaan is een uitgesproken armoedige wijk met een reputatie van zuiplappen en vechtersbazen. Tot zijn doorbraak op zijn 31ste heeft Van Musscher het zelf ook niet breed. Die armoede zou een belangrijk thema blijven in zijn latere werk. Hij verdient zijn geld in de dropfabriek van Klene of in de kartonnage-industrie. Als jongen zingt hij vaak op straat met neef Carel. Vanaf het einde van de jaren dertig zingt hij onder de naam Johnny Jordaan in cafés of hij doet er zijn travestie-nummer.
1955 In februari 1955 wint Jordaan in Hotel Krasnapolsky met De Parel Van De Jordaan een door Bovema uitgeschreven wedstrijd. De platenmaatschappij gaat met dit concours voor de Beste Stem van de Jordaan op zoek naar nieuw talent in het zogenoemde Jordaan-genre, dat vanaf 1897 (de eerste 'Jordaanfiguur' was Pietje Puck uit de revue Luilekkerland) geleidelijk gestalte krijgt en onder andere wordt vertolkt door Louis Davids. Tante Leen (Jansen-Polder) wint met Hand In Hand de tweede plaats. Hun namen zouden voor de rest van hun leven met elkaar verbonden blijven. Typerend voor Tante Leen's carrière is dat Oh Johnny ('55) haar enige hit is: in de eeuwige schaduw van Jordaan. De dag na het concours worden de opnames uitgezonden door de AVRO. Nog een dag later neemt Jordaan zijn eerste plaat op: De Parel Van De Jordaan. De B-kant, Bij Ons In de Jordaan, zou echter het succes van de single bepalen.
1956 Jordaan bereikt de status van superster op een wijze die niet eerder is vertoond in de Nederlandse lichte muziek. Ondanks het succes is Jordaan niet gelukkig. Zijn homoseksualiteit en zijn moeizame huwelijk doen hem veel verdriet ('Het vreet aan je hart'). Na een 'slippertje' met een man springt hij op 19 januari 1956 uit een rijdende auto, maar hij raakt slechts licht gewond. Op 24 november zingt hij op Paleis Soestdijk voor koningin Juliana en drie prinsessen. Voor de Jordanezen betekent zijn succes opwaardering van hun geminachte komaf. Veel mede-artiesten erkennen de kwaliteit en de oorspronkelijkheid van Jordaans ongeschoolde, heftig vibrerende stem. Vaak is beweerd dat Nederland met Johnny Jordaan voor het eerst zijn eigen blues, musette, fado of flamenco kreeg. Maar de midden- en bovenlaag van de samenleving moet nadrukkelijk niets weten van de volkszanger. Uiterst pijnlijk is de tot 1961 durende boycot door alle omroepverenigingen behalve de AVRO. De levensliederen van Jordaan worden door de tekstcontrole van de VARA afgekeurd wegens een vermeend laag cultureel gehalte. Jordaan is ordinair, luidt de mening van de burgerij.
1957 - 1961 Het overweldigende succes duurt maar twee jaar. In plaats van zijn eigen herkenbare geluid met drie accordeons en achtergrondkoor Klaverjasclub Schoppen 9, is op zijn volgende platen een prominente plaats ingeruimd voor het hammondorgel van Cor Steyn, strijkers of een complete big band. De opkomst van de rock & roll bezorgt bovendien schlager, chanson en smartlap in één klap een oubollig imago.
1962 Jordaan heeft voor het eerst sinds 1956 weer eens een hit met Daar Mag Je Alleen Maar Naar Kijken.
1963 - 1967 In 1963 verschijnt een LP met liedjes van het jaren dertig-idool Willy Derby, onder andere met een opvallend lied over een Spaanse vluchteling (Verlaten) en het plechtstatige Vergeet Me Niet ('Elk wie ik heb lief gehad zal ik niet meer aanschouwen.'). Het is niet verwonderlijk dat veel van zijn liederen in deze periode heimwee en verlangen als onderwerp hebben. Hij woont achtereenvolgens in Den Haag, Rotterdam en Antwerpen.
1968 In 1968 beleeft Jordaan in tweeërlei opzicht een come back. Hij verhuist terug naar Nederland en heeft een hit met het onvolprezen drinklied Een Pikketanussie. Ook de LP Ouwe Trouwe Jordaan is met liedjes als Maar Toch en Ouwe Makker van ouderwetse kwaliteit. In de herfst van 1968 doet hij zeven televisieshows met Tante Leen.
1969 In 1969 en 1970 treedt hij op in de VS, Australië en Nieuw-Zeeland.
1970 Met de single Pruimesap heeft hij in 1970 opnieuw een hit. Inmiddels ondervindt hij als vertolker van het levenslied concurrentie van artiesten zoals de Zangeres Zonder Naam, Gert en Hermien en Corry & de Rekels. Veelal artiesten uit het zuiden van het land. Bij het Volkstoneel van Beppie Nooy speelt hij de rol van De Mop in het toneelstuk De Jantjes. Op 23 november 1970 stort hij tijdens een voorstelling in elkaar. Later in het ziekenhuis krijgt hij een hartinfarct, waarna hij absolute rust moet houden.
1972 In 1972 verschijnt bij Bruna onder de titel Ze Kunnen Van Me Zeggen Wat Ze Willen zijn levensverhaal. Op 9 december van dat jaar neemt Jordaan op televisie afscheid van het publiek met een anderhalf uur durende show met Tante Leen, Willy Alberti, Ramses Shaffy, Zwarte Riek, Harry de Groot en tekstschrijver Pi Vèriss (Piet Visser).
1973 Wel blijven er'elpees verschijnen. In 1973 brengt Jordaan de religieuze plaat Uw Koninkrijk Kome op de markt. LP's met neef Willy en een operette-plaat volgen. Incidenteel treedt hij nog op, voornamelijk in bejaardenoorden en ziekenhuizen. Het laatste publieke optreden vindt plaats in 1978 als gast bij het Jordaancabaret in Gebouw De Palm.
1981 In 1981 krijgt hij een hersenbloeding waarna hij zich nog maar moeilijk kan bewegen.
1989 - 1996 Johnny Jordaan sterft op zondag 8 januari 1989. Na zijn dood blijft de waardering voor zijn werk groeien. In de Jordaan - inmiddels grotendeels in bezit genomen door welgestelden - is een deel van de Elandsgracht officieel omgedoopt tot Johnny Jordaanplein, gesierd met een standbeeld van de volkszanger.
1997 Het Amsterdams Kleinkunstfestival staat op de planken met Oh, Johnny, een geslaagde biografische musical waarin Rob van de Meeberg een mooie dubbelrol vertolkt als Johnny Jordaan èn Willy Alberti. In de musical is een belangrijke plaats ingeruimd voor Wim Sonneveld, tijdens zijn leven vriend en fan van Jordaan. Met deze rol is de regisseur (Marcel Sijm) er in geslaagd om twee belangrijke zorgen in Jordaans leven te verbeelden: de moeizame acceptatie van zijn homoseksualiteit en de tweeslachtige of ronduit neerbuigende houding van de culturele elite ten opzichte van de populaire zanger. Sonneveld sprak ooit de treffende woorden 'Johnny zingt geen liedjes. Johnny is zelf een liedje'. Maar de beste typering van het werk van Jordaan komt van de artiest zelf. Wanneer in de herfst van zijn leven de eigentijdse vertolkers van het levenslied ter sprake komen, spreekt hij met waardering over André Hazes. Maar hij ziet hem niet als iemand van hetzelfde kaliber. 'Ik zong volkser, rauwer.'
2000 De VPRO maakt een televisieserie over het leven van Johnny Jordaan. Bij Ons In De Jordaan wint twee Gouden Kalveren tijdens het Nederlands Film Festival. Eén voor beste tv-drama en één voor beste acteur in een tv-drama (Kees Prins uit Jiskefet als Johnny Jordaan).
2005 De dvd Bij Ons In De Jordaan komt in september op nummer 1 binnen in de DVD Muziek Top 30. De dvd bevat beelden uit de archieven van de Nederlandse omroepen en het Instituut voor Beeld en Geluid en is samengesteld door Peter Pols en Herman Emmink. Het schijfje bevat onder meer duetten met Tante Leen en neef Willy Alberti. Onder de extra's interviews bij Willem Duys, fragmenten uit het afscheidsconcert uit 1972, een fragment uit de Corry Brokken Show en een privé-film van Willy Alberti met een verslag van de reis die hij samen met de familie van Johnny Jordaan maakte naar het Festival van Venetië in 1957.
Zangeres uit Leiden die het schoolvoorbeeld van het Nederlandstalige levenslied wordt, in dertig jaar talloze hits scoort en de lieveling van het grote publiek wordt.
1919 De Zangeres Zonder Naam wordt geboren in Leiden als Rietje Bey en is de achtste van tien kinderen. Een groot deel van haar jeugd brengt ze door in het ziek(enhuis)bed door een botsplinter die een zenuw in haar been beknelt. Op haar veertiende gaat zij aan het werk in een wolfabriek. Amper zestien jaar oud wordt ze opgenomen in een Leids revuegezelschap en reist heel Nederland door. Bey bekeert zich tot het katholicisme en vertrekt, verstoten door haar vader, naar haar zuster in Kampen. Na de oorlog vindt ze werk als dienstbode in Maastricht en trekt in bij haar broer. Bey trouwt met Jo Servaes, een Maastrichtenaar die ze in het café ontmoet. Haar eerste schreden op het muzikale pad zet ze met haar broer Jerry en later met het accordeonistenduo Bex-Menten. Ze verandert haar naam in Mary en treedt regelmatig op, ondanks de aanvankelijke bezwaren van haar echtgenoot.
1957 Een neef van Mary zoekt een opvolger voor de overleden Jo Erens en de zangeres draagt iemand voor. Toevallig doet ze zelf de achtergrondzang op het bandje en wordt daardoor opgemerkt door talentscout Johnny Hoes van Phonogram, die haar naar Hilversum laat komen. In de studio zingt Mary haar lievelingsliedje Moeder Hoeveel Nachtjes Moet Ik Nog Slapen Voordat Paatje Komt, dat haar prompt een platencontract oplevert. Haar opvallende artiestennaam wordt bedacht door Hoes en refereert aan haar kinderlijke stem, waar geen naam voor te verzinnen valt.
1959 In maart bereikt Mary's debuutsingle Ach Vaderlief, Toe Drink Niet Meer de top tien. Het levensliedje, spottend smartlap genoemd, wordt kenmerkend voor haar gehele oeuvre. In december verschijnt Bloeiende Twijgen, dat de 20e plaats haalt.
1961 Met haar broer Jerry maakt Mary ook platen, waarvan De Bedelaar Van Parijs maar liefst zeven maanden in de hitparade staat.
1962 Johnny Hoes zorgt voor een constante stroom van hits. De Blinde Soldaat bereikt in januari de top tien. In februari scoort ze met De Meid Van De Straat een hit en in december brengt Rij Voorzichtig haar opnieuw succes.
1965 Met Johnny Hoes zingt ze het duet De Voddenraper Van Parijs, dat in februari een bescheiden hit wordt.
1966 Johnny Hoes heeft Philips inmiddels verlaten en is in Weert zijn eigen platenmaatschappij Telstar begonnen. Het contract bij Philips loopt af en de zangeres stapt over naar Hoes. Ook verhuist ze van Maastricht naar Stramproy om zo dichter bij haar nieuwe werkgever te wonen. Hoes voorziet haar opnieuw van een lange reeks hits. In september scoort ze een hit met Jongens Van 18 Jaar dat verhaalt over jonge Amerikaanse soldaten die als kanonnenvoer naar het slagveld worden afgevoerd. Het hoge dramatische gehalte van haar liederen maakt haar zeer geliefd onder het 'gewone volk'.
1969 In oktober bereikt de single Mexico de 14e plaats in de hitparade.
1971 In oktober wordt Het Soldaatje (De Vier Raadsels) een top vijf hit.
1972 In de jaren '70 is de zangeres enorm populair en elke plaat wordt een gegarandeerd succes. Van die populariteit maakt ze handig gebruik door in Geleen haar eigen café te openen en daar elke avond op te treden. Helaas moet de kroeg al snel weer sluiten omdat Mary noch haar man Jo over de nodige horeca-diploma's beschikken. In augustus bereikt Mandolinen in Nicosia de top vijf. In december volgt opnieuw een hit met Slavenkoor (De Zwarte Slaven).
1973 Rond deze tijd krijgt de zangeres een liedje aangeboden van de beroemde componist Bruno Maderna waarvoor de dichter Lucebert de tekst heeft geschreven. Soldatenmoeder wordt geen groot commercieel succes, maar de zangeres oogst eindelijk waardering onder de Nederlandse cultuurliefhebbers. In juni bereikt Balalaika de top twintig, en in september haalt De Bruid de top tien. Vier albums verschijnen: Liedjes Uit Het Hart Gegrepen, De Beste, De Meestgevraagde Liedjes en De Meid Van De Straat.
1974 Een mager jaar: Een Moederhart, Vissers Van Capri en Parelsnoer komen niet verder dan de Tipparade. De albums Het Parelsnoer en Als Ierse Kinderen Huilen verschijnen.
1975 De single Keetje Tippel haalt in april de top tien. Daarna volgt 't Was Aan De Costa Del Sol dat in augustus een hit wordt. In oktober wordt In Hamburg een groot succes. Maar liefst zes albums verschijnen: Keetje Tippel, Mijn Leven, Liedjes Die Je Nooit Vergeet Deel 1 en 2 en M'n eerste Successen Deel 1 en 2. Ondertussen wordt de zangeres onderscheiden met vele gouden platen en treedt veel op in Nederland en België. Ook is ze regelmatig te zien op TV, vooral in de shows van Johnny Hoes: 'n Lach en 'n Traan en in haar eerste eigen TV-show Mijn Leven waarin ze wordt geinterviewd door Sonja Barend. Haar werk wordt bekroond met een Gouden Harp van de Stichting Conamus.
1976 De twee albums Onder 'N Brug Van Parijs en De Bedelaar Van Parijs verschijnen.
1977 Na jarenlange samenwerking ontstaat een breuk tussen de zangeres en haar producer en labelbaas Johnny Hoes. De zangeres vertrekt naar platenmaatschappij Bovema. Hoes lanceert zangeres Stella als haar opvolgster. In oktober haalt de single Weet Je Waarom Ik Huil de hitparade. Twee albums verschijnen: De Zangeres Zonder Naam Zingt Edith Piaf en Daar Ben Ik Weer.
1978 Twee liedjes halen de tipparade: In Eenzame Nachten en In De Haven Klinkt Een Lied.
1979 De single In Santo Domingo komt niet verder dan de tip-positie. Het album Dertig Juweeltjes Uit 45 Jaar verschijnt.
1980 Inmiddels heeft de zangeres Johnny Hoes verlaten en is in zee gegaan met platenmaatschappij Bovema. Hoewel haar oude arrangeur en muzikanten meewerken aan nieuw materiaal, scoort de zangeres geen echte grote hits. De breuk met Telstar levert haar een slepend proces op, dat haar dwingt nog een plaat te maken voor haar oude werkgever en haar bovendien van alle royalties berooft. In april wordt de single Jongen een kleine hit. De albums De Beste en Een Dozijn Gouden Successen Nr. 1 verschijnen. De zangeres wordt onderscheiden met een Ridderorde van Oranje Nassau.
1981 De albums Een Dozijn Gouden Successen Nr. 2, Met Mary De Wereld Rond en Bijna 2000 Jaar Geleden verschijnen.
1982 In april en in december scoort de zangeres kleine hits met Denk Toch Goed Na en Vragende Kinderogen. Het album Vrolijk Kerstfeest verschijnt.
1983 Twee albums verschijnen: Zangeres Zonder Naam en Zangeres Zonder Naam & Vader Abraham.
1986 Na een periode van stilte bereikt in mei de single Komt De Liefde In Gevaar de tipparade. In oktober scoort de zangeres, overgestapt naar Philips, een grote hit met een live-uitvoering van haar oude Hoes-hit Mexico. Het nummer is op 23 mei opgenomen in de Amsterdamse rocktempel Paradiso. De Zangeres Zonder Naam boort een nieuw publiek aan: theaters en zalen maken plaats voor rokerige en stampvolle discotheken. Tegelijkertijd staat ze met de rockband Normaal in de hitparade met een uitvoering van Rock Around The Clock. De albums Leven In Liefde en Live In Paradiso verschijnen. Live In Paradiso wordt goud en de zangeres ontvangt hiervoor een Edison.
1987 Op 26 november geeft de zangeres een emotioneel afscheidsconcert in de Stadsschouwburg in Tilburg en zegt de showbizz vaarwel om met haar man van het leven te gaan genieten.
1988 Haar afscheidssingle Mijn Leven wordt in januari een hitje en sluit haar bijna dertigjarige carrière als artieste af. De albums Grootste Successen en Bedankt Lieve Mensen verschijnen.
1990 Haar echtgenoot Jo Servaes overlijdt op 26 augustus. Het album Het Beste van de Zangeres Zonder Naam verschijnt.
1993 Het afscheid van het publiek en het onverwachte overlijden van haar man, vallen haar zwaar. Na smeekbrieven van fans en vorstelijke aanbiedingen van platenmaatschappijen, die ze steeds opnieuw had geweigerd, besluit Mary nog eenmaal een plaat te maken. Het album, Koningin Van Het Levenslied, wordt opgenomen ten bate van de Stichting Zwerfkinderen Nederland. De single Eenmaal In Je Leven wordt in april een bescheiden hit. Het verzamelalbum Grootste Successen verschijnt.
1996 De Zangeres Zonder Naam verschijnt nog eenmaal op TV voor een laatste interview met Willebrord Frequin op RTL4.
1998 Op 23 oktober overlijdt de 'Koningin van het Levenslied'. Mary Servaes alias de Zangeres Zonder Naam. De CD-box De Koningin van het Levenslied verschijnt postuum.
1999 Een groot deel van haar inboedel (waaronder de jurken waarin ze heeft opgetreden) wordt geveild. De opbrengst gaat, zoals in haar testament is opgegeven, naar De Nederlandse Hartstichting, Het Koningin Wilhelminafonds en een vrouwenproject in Papoea-Nieuw-Guinea.
2000 Vanaf december 1999 tot en met mei 2000 is er in het Stedelijk Museum De Lakenhal te Leiden een tentoonstelling over het leven van de Zangeres Zonder Naam. Een gedeelte van de japonnen en andere attributen wordt geveild en de obrengst gaat naar de goede doelen die Mary Servaes in haar leven steunde.
2004 Mijn Leven is een box met 5 cd's en een dvd waarop een bloemlezing staat uit de muzikale loopbaan van de Zangeres Zonder Naam.
Eén van de grootste ambassadeurs van het Amsterdamse levenslied. Werd in Nederland beroemd door het levenslied met een snik te brengen en door zijn vertolkingen van Italiaanse populaire opera's. Scoort met Marina een hit in Amerika.
1926 Op 14 oktober wordt Carel Verbrugge in de Jordaan geboren. Hij komt uit een muzikale familie: Zijn vader verdient de kost als 'zingende kelner' en zelf is Alberti als tiener vaak met zijn neef Jantje van Musscher, de latere Johnny Jordaan, te vinden op straathoeken waar zij levensliedjes vertolken. Alberti maakt naam: kort voor de Tweede Wereldoorlog krijgt hij een rol in de musical Rose Marie.
1941 Willy Alberti maakt zijn eerste plaatopname, Alleen Is Maar Alleen. Hierop wordt hij begeleid door organist Cor Steyn.
1944 Aan het eind van het jaar treedt Willy in het huwelijk met Ria Kuiper. Kort daarop wordt hun dochter Willeke geboren.
1945 Met het Amerikaans (getinte) repertoire dat rond de bevrijding populair is kan Willy weinig. Hij voorziet in zijn onderhoud in het volkstoneel en de operette.
1948 Willy Alberti richt zich op het Italiaanse lied, dat op dat moment opgang doet. Het bezorgt hem de bijnaam 'Tenore Napolitano'. Alberti debuteert als vaste zanger in het radioprogramma De Bonte Dinsdagavondtrein (AVRO). Hij heeft zijn eerste succesnummers: Ik Hou Van Jou Mooi Amsterdam, Als Een Wilde Orchidee (beiden geschreven door zijn overbuurman Willy Rex), Ik Zing Dit Lied Voor Jou Alleen en Veel Mooier Dan Het Mooiste Schilderij.
1950 In '50 heeft Alberti een hit met Droomland, een duet met Ans Heidendaal.
1954 Naast het Italiaanse repertoire zingt Alberti ook Nederlandstalige smartlappen in het duo De Straatzangers, dat hij samen vormt met Max van Praag. Aanvankelijk zien ze hun samenwerking als een grap en proberen ze anoniem te blijven. Ook de radio moet maar weinig hebben van dit volkse repertoire. Het publiek is echter razendenthousiast. Vergeet Mij Niet, Een Zeemanshart, Op Een Zeemansgraf en Aan De Maas zijn grote hits.
1955 De populariteit van Willy Alberti groeit gestaag. Hij heeft hits met Ci-Ciu-Ci, Mijn Sprookjesboek en Vivere. Zijn repertoire put hij vooral uit het jaarlijkse liedjesfestival van San Remo. Van nummers die het daar goed doen brengt hij snel een eigen versie op de markt.
1958 Willy Alberti scoort een grote hit met Al Martino's songfestivalsucces Volare. Ook Come Prima doet het goed. Alberti verschijnt voor het eerst op de televisie in de tv-show van Dorus (VARA).
1959 De populariteit van Alberti bereikt een hoogtepunt met de nummer 1-hits Piove en Marina. Zijn versie van Marina belandt via een steward bij de KLM in de Verenigde Staten. Daar wordt de single met succes uitgebracht. In de Billboard lijst haalt het plaatje de 42e positie. Hij treedt met succes op in New York maar heimwee weerhoudt hem ervan verder in het buitenland op tournee te gaan.
1960 Willy Alberti ontvangt een Edison. In de jaren zestig vinden we hem vaak terug in gezelschap van zijn dochter Willeke Alberti. Van Willy & Willeke verschijnen een groot aantal singles en lp's. Gedurende de jaren zestig vertegenwoordigt Willy ons land op diverse songfestivals, onder andere die in Venetië en Knokke.
1962 Alberti heeft solo een grote hit met Quando Quando Quando. Hij speelt samen met o.a. Jan Blaaser, Johan Kaart jr, Ton van Duynhoven, Rijk de Gooijer, Sylvia de Leur en Anton Geesink in de film Rififi In Amsterdam (regie: John Korporaal). In deze volkse detective speelt Alberti de rol van kroegbaas. De film is met zo'n 320.000 bezoekers een behoorlijk succes.
1965 De Alberti's maken voor de AVRO een serie maandelijkse tv-shows onder de titel Zaterdagavond met Willy & Willeke. De uitzendingen zijn zeer populair en lopen ook in 1966 door.
1966 Naast Willeke heeft Willy nog een muzikaal kind: zoon Tony Alberti (echte naam: Tonny Verbrugge), vanaf 1966 te vinden in de groep Shrimps.
1967 Willy & Willeke scoren een grote hit met Dat Afgezaagde Zinnetje.
1968 Willy solo oogst succes met De Glimlach Van Een Kind. Het levert hem wederom een Edison op.
1969 Willy & Willeke maken samen Een Reisje Langs De Rijn. Papa toont zich bovendien een liefhebber van voetbal. De Europa Cup-successen van Ajax inspireren hem tot Ajax Olé Olé Olé ('69) en We Gaan Naar Londen ('71).
1973 Alberti viert zijn 35-jarig jubileum en krijgt een Gouden Harp van Stichting Conamus. Zelf doet hij het inmiddels wat rustiger aan. De smaak van het grote publiek verandert en hitsucces blijft voorlopig uit.
1975 Het album Jeugdherinneringen, dat hij samen met zijn oude gabber Johnny Jordaan opneemt, is een succes.
1980 Naar aanleiding van het aftreden van Koningin Juliana brengt Alberti de single Juliana Bedankt! op de markt. Het plaatje reikt tot de 18e plaats in de hitparade. Het plaatje inspireert André van Duin tot parodie Willy Alberti Bedankt! Dit wordt met een 7e positie een veel grotere hit.
1983 Willy & Willeke hebben een grote hit met Niemand Laat Z'n Eigen Kind Alleen
1984 Begin jaar tachtig blijkt Willy Alberti te lijden aan lever- en maagkanker. Op 12 oktober '84 verschijnt hij, sterk vermagerd, nog één keer op televisie in het door Mies Bouwman gepresenteerde programma In De Hoofdrol.
1985 Op 18 februari overlijdt Willy Alberti.
1987 Het postuum uitgebrachte Liefde is een klein hitje.
1995 In navolging van Nathalie Cole en haar vader Nat 'King' Cole en de nog levende Beatles en John Lennon doet Willeke Alberti een duet met haar vader. Zo ontstaat een nieuwe versie van De Glimlach Van Een Kind. Het post mortum haalt de onderste regionen van de hitparade.
1997 Op diezelfde manier komt Jij Bent Het Leven Voor Mij, een duet met André Hazes, tot stand. Ook de fans doen pogingen om Willy Alberti te doen voortleven. Op 5 maart openen ze een Willy Alberti-museum.
1998 Wegens gebrek aan belangstelling sluit het museum in april 1998. Een door de AVRO uitgezonden tv-special brengt echter het plaatwerk van Alberti weer onder de aandacht. Er verschijnt dan ook een aantal nieuwe verzamelaars.
2001 Ria, de vrouw van Willy, verhuist al het materiaal dat ze over haar man verzameld heeft van haar huis naar een Amsterdams café om daar opnieuw een Willy Alberti-museum in te richten waar ze zelf de gids is.
Officieel opgericht op 1 september 1926. Het zevenkoppige orkest debuteert in het Tuschinskicabaret La Gaîté te Amsterdam. Van 1927 tot 1964 heeft Theo Uden Masman de leiding en groeit het orkest, met leden uit Nederland en Vlaanderen, uit tot het bekendste dansorkest van Nederland. Dankzij de inbreng van Jack Bulterman staat vanaf 1935 Nederlands repertoire prominent op het repertoire. Op 7 augustus 1933 verzorgen The Ramblers hun eerste van ruim 2000 radio-optreden bij de VARA. De optredens die de groep tijdens de oorlog in bezet Nederland doet worden mild bestraft. Tot 5 mei 1946 wordt het Masman verboden op te treden als orkestleider. Eind jaren vijftig wordt het orkest minder populair. The Ramblers met Masman geven op 11 april 1964 hun laatste radio-optreden voor de VARA. Daarna neemt zanger/trombonist Marcel Thielemans de leiding van hem over. Het orkest speelt in heel Europa, begeleidt artiesten als Coleman Hawkins, Benny Carter, Greta Keller en de Boswell Sisters en maakt rond de 500 plaatopnamen.
