don't judge me by my outside, try to understand my inside....
11-02-2006
Valentijnsdag.
Beschermheilige van alle geliefden en romantische zielen. Hoewel...in de Roomse Geschiedenis van Martelaren vinden wij op 14 februari maar liefst 2 Valentijnen, een priester en een bisschop,die in Rome op deze dag...de marteldood stierven.
De romantiek was in beider verhalen héél ver te zoeken. Een andere bron heeft het dan weer over een heidense traditie waarbij ongehuwde jonge vrouwen tijdens het feest van Lupercalia, ongegeneerd op zoek mochten gaan naar een gezel. Niet te verwonderen dat toen het Christendom in Europa aan de macht(?) kwam, het snel gedaan was met dergelijke losbandige feesten. Lupercalia werd dan maar vervangen door de brave Valentijnsviering.
Welke versie ook uw voorkeur wegdraagt, de traditie is zeker ontstaan uit een mengeling van Christelijk geloof, heidense rituelen, sentimentalisme én commerciële belangen. Maar wat men er ook over denkt: Valentijnsdag brengt kleur in deze donkere en saaie wintermaand.
Hoe dan ook, rond 14 februari gaan in elk geval alle vogels op zoek naar een partner. Als dat niet een eerste teken is dat de lente in aantocht is!
Bernhard, de vader van Luis had flink buikpijn toen hij zag hoe fantastisch Opa en kleinkind met elkaar speelden: "Dat zou ik ook graag met hem gehad hebben als kind" zegt hij. "Maar hij was nu juist een typische vader van zijn generatie, volledige baan plus reistijd," in het weekend "huisje bouwen" of tuinwerk. Spelen was tijdverdrijf, hij had altijd wat te doen en voor tijdverdrijf was niets over. Maar hij heeft het contact tussen opa en zoon als welkome aanleiding gezien, om zich met zijn vader te verzoenen. Die had al begrepen, wat zijn zoon hem wou zeggen. Hij heeft zich niet verontschuldigd, slechts gewoon vanuit zijn oogpunt verteld hoe het was. En dat hij nu in een andere situatie is, niet meer hoeft te werken, geen carrière meer te maken en niets meer hoeft te bewijzen. Bernhard kan het accepteren:"anders had ik mij niet kunnen verheugen over zijn dolle dag met opa" Zijn vader kon toegeven, dat hij een beetje afgunstig is op de tijd, die zijn zoon met zijn kleinkind doorbrengt, dat hij dat niet gekund heeft, juist omdat er altijd wat te doen was. Dat hij nu wat inhalen wil, wat hij verzuimd heeft, toen zijn zoon nog klein was. "dat heeft mij verwonderd, dat hij dat zo duidelijk ziet" zegt Bernhard. Hij gunt hem het nietsdoen "misschien kan ik daaruit nog wat leren." In de literatuur wordt graag de functie van de grootouders als getuigen van een tijd, naar voren gebracht. Ook Reidum Stuedahl, vormingstherapeute in Noorwegen, zegt dat in zijn boek "Een geluk dat er oma's en opa's zijn" (Beust-verlag 2001). Grootouders, vooral als schakel met het verleden en doorgevers van kennis en levenservaring. Echter het beeld van het kleinkind, dat op het bankje zit en gebiologeerd naar opa's leunstoelverhalen van vroeger luistert, draagt een groot gevaar in zich. Dikwijls worden de eigen belevenissen tot een heldengeschiedenis, het huiveren, het verdriet, de wanhoop worden verzwegen. Daarbij komt dat de generatie die de ineenstorting van het derde rijk, misschien concentratiekampsyndroom verjaging, vlucht, gevangenschap, het opruimen van het puin, de wederopbouw en het "wirtschaftswunder" beleefde, veel ervaring door te geven heeft.
Zij hebben familie en vrienden verloren, hun thuis, een deel van hun identiteit, een deel van hun mannelijkheid. Deze kant mag niet verzwegen worden. Maar het is zeer moeilijk een gepaste afstand tot de eigen belevenissen te kiezen, zonder zichzelf te kort te doen. En voor de familie en het kleinkind is het belangrijk te weten op welke indringende ervaringen de houding en instelling van de grootvader berusten. Dat kan verhalen verlevendigen en zo een toenadering tussen generaties bewerkstellingen.
Er is lang aangenomen dat de verschillen tussen man en vrouw vooral cultureel bepaald waren. Feministen hebben jarenlang vergeefs geprobeerd jongens met poppen en meisjes met autootjes te laten spelen. Dat werkte niet. Jongens wilden auto's en meisjes wilden poppen. Een paar jaar geleden is wetenschappelijk vast komen te staan hoe dat komt: mannen en vrouwen hebben hersenen die verschillend werken.
Bij vrouwen is het gedeelte dat de emoties regelt beter ontwikkeld dan bij mannen. Bovendien werken de beide hersenhelften bij vrouwen beter samen dan bij mannen het geval is. Daar staat weer tegenover dat mannen ruim 15 procent meer hersencellen hebben.
Die verschillen zeggen overigens niets over intelligentie. TijdensIQ-testen scoren mannen en vrouwen over het algemeen even goed. Wel is het zo dat er op deelonderwerpen door het ene of het andere geslacht beter gescoord wordt. Al met al betekenen de verschillend functionerende hersenen wel dat de mannen beter zijn in het een en vrouwen goed zijn in het ander. De verschillen onder elkaar:
Mannen kunnen complexe technische problemen beter oplossen dan vrouwen. Dit komt doordat mannen meer verbindingen tussen de hersencellen hebben.
Mannen hebben een beter ruimtelijk inzicht. Ze kunnen objecten daardoor beter visualiseren.
Wanneer er een probleem is, dan zijn mannen meer op actie gericht, terwijl vrouwen meer op communicatie zijn gericht.
mannen kunnen door hun goede ruimtelijke inzicht beter kaartlezen. Vrouwen zijn daarentegen weer beter in het gebruik van een routebeschrijving waar veel herkenbare punten op staan.
Mannen zijn zich minder bewust van hun emoties en zijn daardoor minder 'vatbaar' voor depressies.
Vrouwen kunnen zich zowel mondeling als schriftelijk beter uitdrukken. Dit komt doordat hun hersenhelften beter samenwerken. Vrouwen zijn daardoor ook beter met woorden en kunnen reeksen onsamenhangende woorden beter onthouden.
Vrouwen ruiken beter dan mannen.
Vrouwen zijn veel beter dan mannen in staat om meerdere taken tegelijk uit te voeren. Dit komt omdat de hersenhelften bij vrouwen beter samenwerken.(Wat van vrouwen onderling niet altijd gezegd kan worden)
Vrouwen zijn beter in het herkennen van gezichten.
