Gisteren mijn schoonzusje opgezocht in Leuven. Zij is net geopereerd van borstkanker. Zij koos voor een amputatie met onmiddellijke reconstructie. Een zware ingreep die liefst 8 uur duurde maar zij was na één week toch al voldoende hersteld dat zij hoopte maandag al naar huis te kunnen en na de paasvakantie haar job te kunnen hernemen. Van karakter gesproken ! Helaas is zij al de vierde in ons gezin die door deze aandoening wordt getroffen. Jan's jongste zus, mijn zus, mijn moeder en nu zij. Ook in onze straat zijn er al twee buurvrouwen ziek geworden. Spijtig genoeg hebben zowel Jan's zus als één van de buurvrouwen het niet overleefd. De statistieken van 1 op 8 vrouwen worden daardoor helaas maar al te sterk bewezen. Ikzelf laat elk jaar een mammografie doen en hoop dat de resultaten gunstig blijven. Ik ben dan ook een groot voorstander dat vrouwen zich regelmatig laten screenen. Een tijdig ontdekte vorm van borstkanker geeft nog steeds goede perspectieven op herstel.
Het is inderdaad van november 2007 geleden dat ik nog iets aan mijn blog toevoegde. Dat had ook zijn redenen.
2008 was kort samengevat voor mij (en ons gezin) een rampjaar. Mijn tijdelijk contract bij VAB werd niet verlengd (eind februari), onze jongste zoon had het erg moeilijk, ik werd zelf ziek en kreeg de diagnose van lupus en heb op dit ogenblik nog steeds veel pijn in mijn handen. Ik ga twee keer per week naar de massage en neem pijnstillers in afwachting van een betere behandeling.
Onze jongste zoon ging dus nog maar eens door een heel moeilijke periode en werd twee keer opgenomen : in De Grote Robijn in Antwerpen ter observatie en in Pathways in Tienen (een centrum voor jongeren met psycho-sociale problemen en drugsproblematiek) Maar sinds begin januari is hij terug thuis en volgt opnieuw deeltijds leren. Hij volgt twee dagen les in het KTA in Deurne en werkt drie dagen als lasser. Tot hiertoe gaat het vlot dus duimen dat dit zo blijft.... Volgens het verslag dat wij van Pathways kregen zal hij altijd wel een vorm van psychiatrisch begeleiding nodig hebben en zal hij alleen beschermd kunnen wonen.
Onze oudste zoon (21) heeft sinds de lente van 2008 een nieuwe vriendin en hoopt in juni af te studeren (tweede kansonderwijs). Hij gaat meer en meer zijn eigen weg. Hotel mama zorgt nog alleen voor de logistieke ondersteuning.
Begin februari stond onze franse pleegdochter (19) (die van haar tweede tot haar zeventiende elk jaar tijdens de schoolvakanties in ons gezin verbleef via de Vreugdezaaiers) na twee jaar plots voor de deur. Haar vriend had het uitgemaakt en ze wou een periode van bezinning in ons gezin doorbrengen. Zij had wel een aanbieding voor werk bij Novotel vanaf 2 maart. Wij hebben haar zo goed mogelijk opgevangen en zij heeft uiteindelijk toch besloten om terug naar Parijs te keren om de relatie met haar vriend een nieuwe kans te geven en het contract met Novotel toch te tekenen. Het contract loopt tot eind juni en daarna horen wij wel weer van haar...
Mijn moeder is op korte tijd sterk achteruit gegeaan en kon niet langer in haar serviceflat in Zoersel blijven omdat zij te veel zorgen nodig heeft Na een ziekenhuisopname in Sint Augustinus in Wilrijk is zij vorige vrijdag overgebracht naar de de Hoge Beuken in Hoboken in afwachting dat er een plaatsje vrijkomt in een RVT. Wij hadden ons mama tijdig aangemeld in verschillende RVT's in het Antwerpse. Blijkt dat in die centra sprake is van een actief en passief lijst en dat wanneer je dringend een oplossing nodig hebt (vb na een ziekenhuisopname) er helemaal geen garantie is dat er snel plaats is.....
Begin februari is in Brasschaat een centrum gestart dat ouders van adoptiekinderen hulp en nazorg gaat bieden. Iets wat broodnodig was want wat wij de afgelopen jaren aan problemen hebben gekend met onze jongste zoon daar kunnen wij intussen een boek over schrijven.
Hij werd in 1996 geadopteerd uit Roemenië toen hij 5,5 jaar. Hij woog maar 12 kg en was 98 cm groot. Hij was chronisch verkouden en het virus had zich een weg gezocht in zijn tenger lichaampje zodat hij bijna niet meer kon lopen. Een kordate aanpak van een vrouwelijke pediater in het UZA heeft hem wel fysich genezen. Maar de jaren van emotionele verwaarlozing zouden in de volgende jaren hun tol eissen. Een kinderpsychiater had er ons voor gewaarschuwd... Na de medische problemen volgden de problemen met onderwijs en ontwikkeling. Verschillende scholen, begeleiding door gespecialiseerd centra voor opvoedingsproblemen, problemen met de politie en drugs, het passeerde allemaal de revue in ons gezin. Dit koste ons veel geld en veel stress. Mijn man werd bovendien op 52 jarige leeftijd op brugpensioen bij Siemens in Herentals. Hij vond gelukkig een nieuw engagement als vrijwilliger in Digipolis en op Fort IV.
Is het dan te verwonderen dat na al die jaren een crisis moest volgen ? Wij zijn 2009 met goede moed begonnen en al zijn de problemen met ons mama, mijn gezondheid en onze kinderen nog niet echt van de baan, wij proberen toch al wat licht aan het einde van onze tunnel te zien....
Ik las vandaag een gedicht van Piek
OUDERLIEFDE
Wij hebben ons ouderschap over deze kinderen Anders in moeten vullen dat we gedacht hebben.
Wij hebben heel wat grenzen moet verleggen En we hebben heel wat grenzen moeten trekken.
Maar de stille aanhouder wint.
En wij plukken de vruchten Van ons onverwoestbaar doorgaan.
Prachtkinderen hebben wij Die het nooit makkelijk zullen krijgen
En het niet alleen kunnen redden
Maar die wél hebben mogen proeven van de onvoorwaardelijkheid van onze ouderliefde.
Laat ik het hier maar even bij houden voor vandaag.
Ik kondigde het enkele maanden geleden al aan. In onze familie is er op dit ogenblik een echte babyboom en ook in het gezinnetje van de oudste zoon van de oudste zoon ging de ooievaar langs komen. Gisteren kregen wij dan ook het heuglijk bericht dat Gerben Verhelst was geboren, een flinke zoon van 49 cm en net geen 3 kg zwaar. Grote vreugde natuurlijk in onze familie. De familienaam Verhelst wordt weeral een generatie verder gezet. Nu mogen wij hopen dat er nog wel enkele Verhelstjes zullen geboren worden in de toekomst want er zijn nog heel wat mannelijke Verhelsten die nog aan een nageslacht moeten beginnen maar de geboorte van de stamhouder is toch altijd iets zeer bijzonder. Volgend jaar is de ooievaar alvast uitgenodigd in drie jonge gezinnen maar omdat het hier gaat over kinderen van de vrouwelijke kant van de familie of dochters van de mannelijke kant zitten er voorlopig geen Verhelstjes meer tussen. Mijn man heeft er alvast een flinke kluif aan om alle gegevens in te loggen in het familieboek. Mijn schoonouders hadden dit nog moeten kunnen meemaken. Mijn schoonvader is reeds overleden in 1971 en mijn schoonmoeder overleed 5 jaar geleden op 90 jarige leeftijd. Zij zouden nu inmiddels 6 kinderen, 18 kleinkinderen en 15 achterkleinkinderen ( en drie onderweg) rijk zijn. Samen met de respectievelijke schoonzonen en schoondochters (dat noemen zij hier de koude kant) een hele groep om die rond de tafel te krijgen bij het jaarlijkse Kerstfeest. Jan's broer Karel zal er een hele opdracht aan hebben dit jaar. Toch blijft het een heel leuke traditie en kijkt iedereen er elk jaar weer naar uit. Elke familie maakt ook een overzicht van de belangrijkste punten van het afgelopen jaar in hun gezin en al die informatie samen vormt na al die jaren een heel archief dat vooral de door de jongere generatie graag terug wordt gelezen.
Vandaag naar de nieuwe vlaamse film Ben X gaan kijken. Nick Balthazar is er in geslaagd om de problematiek rond autisme en het asperger syndroom op een heel menselijke, ontroerende en fijne manier in beeld te brengen. Het hoofdpersonage opvoeren in een videospel is een schitterend idee en zorgt voor een flitsend tempo in de film. De secondanten spelen ook op een uitzonderlijk hoog niveau Marijke Pinoy kan zich in de moeder van Ben prachtig inleven. Haar zoektocht naar een juiste diagnose van Ben's probleem is heel herkenbaar. De vader gespeeld door Pol Goossen is ontroerend in zijn onmacht om de problemen van zijn zoon te kunnen oplossen. Jacob Beks in de rol van de vakleraar van Ben is zeer menselijk en kwetsbaar. Chapeau dus voor regisseur en crew voor deze Vlaamse film die terecht al voor de release in eigen land een prijs in Canada wegkaapte. Ben X is nu geselecteerd als inzending voor de oscar van de beste buitenlandse film en het zou mij niet verwonderen dat hij ook daar goed gaat scoren.Kortom een echte aanrader en zeker de moeite waard om te gaan kijken.
Hoe een ex-werkgever weldra terug een werkgever wordt...
Ik vermelde al in mijn blog dat ik sinds augustus werk gevonden had bij VAB-VTB in Zwijndrecht op de pechcentrale. Een leuke job met veel afwisseling en met toffe collega's en veel aandacht voor opleiding en coaching. Dat is blijkbaar ook KBC niet onopgemerkt gebleven want na vergelijkend onderzoek kwamen zij tot de conclusie dat hun dochterfirma heel goed scoorde als callcenter, dat hun personeel zo tevreden is dat er weinig verloop is en dat hun expertise door hun 7 dagen op 7 en 24 uur per dag service uitzonderlijk is. Gevolg : zij beslisten een nieuw bedrijf op te richten waarin VAB en KBC elke 50 % van de aandelen hebben en waarin (bijna) alle call center activiteiten worden ondergebracht. maw VAB neemt voortaan de telefoon op voor KBC ! Dat nieuwe bedrijf komt bovendien in Zwijndrecht. Er komen twee verdiepingen bij boven de bestaande garage en er worden alvast 50 nieuwe personeelsleden aangeworven vanaf januari 2008. Men kiest ervoor om nieuwe mensen aan te werven, de bestaande vaste personeelsleden van de verschillende callcenters die over heel België verspreid waren krijgen een andere functie binnen de groep KBC. De schaalvergroting van VAB zal aanvankelijk wel wat praktische problemen bieden. Zo zullen er bureaucontainers op de parking worden geplaatst om al dat extra personeel tijdelijk onder te brengen in afwachting van de afwerking van de nieuwbouw voorzien voor het voorjaar 2009. En nu maar hopen dat ik binnen die nieuwe firma ook mijn kansen ga krijgen....
Hoe een uitgeweken mortselaar zijn nichtjes terugvond
Mijn man is een fervent familiedeskundige en kreeg enkele maanden geleden het verzoek van een uitgeweken mortselaar om zijn uit het oog verloren nichtjes op te sporen in Vlaanderen. Jan stuurde enkele mailtjes en slaagde er inderdaad in die nichtjes (inmiddels flukse zeventigers) op te sporen ook al was één van hen intussen verhuisd naar Tielt in West Vlaanderen. Marcel kwam deze week naar Vlaanderen en wij organiseerden een etentje om alle partijen rond de tafel te krijgen. Het was een ontroerende namiddag waarin veel bijgepraat werd. Soms kan je van je dorp de wereld maken.
Ik begon deze blog ooit met de bedoeling om mijn wedervaren neer te pennen hoe een 50 + zich voelt bij het zoeken naar werk. Ik beschreef mijn tewerkstelling als interim bij KBC en hoe ik hoopte op termijn toch nog een vaste job te kunnen vinden.
Sinds eind augustus is mij dat inderdaad gelukt. Ik werk nu bij VAB-VTB in Zwijndrecht op de pechverhelpingscentrale binnenland. Ik hoop er na drie maanden een vast contract te krijgen als deeltijdse werknemer. De ene week werk ik van 8 tot 12 en de volgende week van 16 tot 20 uur. Het is een heel afwisselende job want elke cliënt is verschillend en wenst natuurlijk zo snel mogelijk geholpen te worden. Het levert dagelijks wel een anecdote op voor de huisgenoten. Of wat te denken van de onfortuinlijke cliënt wiens vrouw vorige week door een kleine aanrijding de passagiersdeur doet blokkeren en die het deze week presteert om de andere voordeur te blokkeren door een aanrijding met de kusttram.... Veel cliënten rijden tegenwoordig met een leasingwagen of een wagen waarvoor zij bijstand krijgen via hun constructeur. Dat maakt het er niet eenvoudiger op om uit te maken welke bijstand zij kunnen genieten en tegen welke voorwaarden. Ik heb leuke collega's en dat maakt dat ik er mij al wat thuis begin te voelen. Duimen nu maar dat na de proefperiode ik dat felgewenste vast contract mag ondertekenen. De eerste evaluaties waren toch gunstig dus wij zijn optimistisch....
Onze gezinsvakantie zit er weer op. Wij verbleven twee weken in Blankenberge en ondanks het feit dat iedereen in het binnenland kloeg over het slechte juliweer was het weer daar wél goed. Het heeft wel enkele keren geregend maar nooit lang. De wind waait de regenwolken daar snel weg. Eén nacht beleefden wij een echte storm. Ons appartement lag op de negende verdieping aan de dijk dus dat gaf wel een schitterend schouwspel. Helaas met schade aan één van de tenten van het zomercircus dat in juli en augustus zijn tenten had opgetrokken aan de Pier. Na jaren naar Duitsland en Frankrijk op vakantie te zijn geweest was dit bezoek aan onze belgische kust een echte herontdekking. Blankenberge biedt veel animatie aan zijn vakantiegangers. Tien om te zien, zomeraperitief, modeshow met de kandidaten voor Miss Belgian Beauty, parkconcerten, Klankenberge, vuurwerk, drie keer per week markt. Alle dagen is er wel iets te doen. Wij bezochten ook Earth Explorer in Oostende, het centrum dat onder impuls van ex-astronaut Dirk Frimout aandacht schenkt aan aarde, vuur, lucht en water. Zo kan jij een tornado doorstaan, een aardbeving meemaken en meevliegen als astronaut. Onze tienerkinderen vonden het een echte ontdekking. De kusttram voert je naar alle attracties en een pluskaart combineert dan de tramrit met de attractie. De trams rijden er elke tien minuten en zitten meestal goed vol. Bovendien zijn er in Blankenberge talrijke winkelstraten dus je vervelen hoeft niet zelfs als het geen echt strandweer is.
Jan is een fervent familiekundige en zo kwam hij op het spoor van Mona Lisa Verhelst en haar echtgenoot Garry. Zij wonen in North Bay in de provincie Ontario en zij wilden deze zomer op rootsreis naar België komen Jan heeft hen als een deskundige gids Antwerpen getoond. Ik denk dat zij een heel mooi beeld hebben gekregen van onze koekenstad. Ikzelf heb zaterdagavond een lekker etentje gemaakt met echt belgische ingrediënten zoals meloen met breydelspek, witloof en dame blanche Een lekker bolleke erbij maakte het compleet. Wij maakten daarna nog een wandeling langs het Fort IV en onze tocht eindigde op de julikermis van Mortsel. Een lekker pak smoutebollen konden zij best smaken. Mona Lisa werkt in een school als zorgverbreder en haar man Gary is een CEO of Indian affairs. Hij is o.a. verantwoordelijk voor het beheer van de eigendommen van een groep Indianen en dat blijkt dus te gaan om de aankoop van golfterreinen e.d.(!) De periode dat indianen zich bezig moesten houden met de verkoop van goedkope toeristencadeautjes ligt ver achter hen. Vandaag zondag gaat de rootsreis verder langs Oostende en wij hopen hen volgende woensdag terug te zien in Blankenberge. Mona Lisa en haar man zijn zulke toffe mensen, het is een plezier om hen te 'entertainen'.
Wij gaan met acht collega's deelnemen aan de superlotto van vrijdag de dertiende. Wij gebruiken ons kaartnummer als cijfer en hopen nu natuurlijk dat dat de winnende combinatie er bij zal zijn. Stel je voor... Kunnen wij aan onze werkgever advies vragen hoe wij die som het best zouden beleggen... Het zou wel bijzonder leuk zijn. Zeker omdat ik de dag erna vakantie heb. Dan kon ik gaan dromen van een wereldreis, want er zijn nog zo veel plaatsen in de wereld die ik zou willen bezoeken... Je kan natuurlijk documentaires volgen of surfen en zo een virtuele reis maken maar dat kan toch niet op tegen het echte werk.... Ik ben bv nog nooit in Afrika geweest. Jan trok ooit zes weken met de witte paters door Afrika en zijn diareportage en verhalen boeiden mij heel erg. Wat een avontuur ! Zuid Afrika spreekt mij ook erg aan. Is het omdat heel wat vlamingen daar een tweede thuis vonden en er een bed & breakfast runnen ? Maar ook dichterbij zijn er nog talrijke plaatsen die ik wil bezoeken zoals de scandinavische landen, oost europa en rusland. Amerika heb ik al een groot stuk verkend maar midden en zuid amerika zijn me totaal onbekend. Azië is zeker de moeite waard, de totaal andere cultuur en levenswijze zijn zeker het ontdekken waard. Ten slotte Australie. Mijn neef Bert woont er al enkele jaren. Eerst in Tasmanie nu in Sydney. Hij geeft er frans aan de universiteit. Hij had een vriendin uit Maleisië, is daarmee gehuwd maar toen bleek dat Monina niet in België kon aarden, besloten zij samen een nieuw begin te maken in Australie waar zij beiden immigrants zouden zijn. En het lukte want zij zijn er nu al jaren gelukkig. Bert komt regelmatig naar huis als hij een lezing moet geven in een universiteit in Europa en combineert dat dan met een bezoekje aan het thuisfront. Ach dromen zijn bedrog maar moesten zij ooit uitkomen het zou toch fantastisch zijn !
De laatste weken roken wij een lichte gasreuk in onze keuken telkens wij een van de schuiven openden. Jan had de kraan en de slang al vervangen maar geen verbetering Dan maar naar de gasmaatschappij gebeld. Hadden wij dus beter niet gedaan. Binnen het half uur stonden zij voor de deur en de volledige installatie werd verzegeld. Na contact te hebben opgenomen met een firma de schade opgenomen. Vermits de hele installatie nu toch moet herkeurd worden, dan maar meteen doorgezet en dus wordt de verwarmingsketel, en de geiser vervangen. Dat wordt dus de volgende week veel koude schotels of koken in de ping (zo noemen wij hier de microgolf) Begin augustus beginnen de werken want wij vonden dat wij onze oudste niet konden belasten om tijdens onze vakantie toezichter te zijn van de werken. Alleen het feit dat hij dan nooit zou kunnen uitslapen.... Hoewel de overheid flinke subsidies voor deze werken geeft toch zal de eindafrekening flink oplopen. Maar dan zijn ook alle leidingen vervangen. Na de renovatie van de badkamer en de keuken wisten wij dat deze werken ons nog te wachten stonden dus worden zij eigenlijk alleen maar enkele maanden vervroegd. Jan's broer heeft al een campingbidon toegezegd dus het zal uiteindelijk wel allemaal loslopen.
In het kader van de vlaamse feestdag van woensdag a.s neemt ook onze gemeente Mortsel deel aan de feestelijkheden. Zaterdagavond werden alle inwoners uitgenodigd om deel te nemen aan "Mortsel zingt". In het eerste deel bracht Wim Leys en zijn Ad fundum begeleidingsgroep een selectie van zijn liedjes en die werden door de aanwezigen al goed meegezongen. Na de pauze werd een gelegenheidskoor samengesteld en werden een dertigtal liedjes voorgesteld om mee te zingen. Vermits je de tekst bij het binnenkomen van Fort IV had gekregen was dat dus heel goed te doen. Ik denk dat het jaren geleden is dat ik nog drie uur aan een stuk heb gezongen Dat geeft in ieder geval een heel fijn gevoel.... Volgende woensdag is het feestmarkt in Mortsel met heel wat extra animatie en aankoopbons die je kan winnen. Gelukkig heb ik die dag vrij want niet alle werkgevers hebben de vlaamse feestdag al als officiele feestdag opgenomen in hun planning. Maar de KBC dus wel ... Wij kunnen intussen ook al gaan aftellen naar de vakantie. Nog vier werkdagen en dan kunnen wij de valiezen gaan pakken. Ik heb al heel wat folders verzameld met animatie in en rond Blankenberge, dus vervelen zullen wij ons zeker niet. Nu nog afwachten wat het weer zal zijn....
Vandaag naar het shoppingcentrum in Wijnegem. Had mij verwacht aan heel veel volk omdat het maar de tweede dag van de solden was maar dat viel reuze mee. Bij cosy corner kocht ik een vloermat met de toepasselijke titel "Hotel Mama 5 sterren" Dit om mijn twee liefste zonen er eens op te wijzen dat een SMS vijf minuten voor zes toch te laat is om te melden dat wij hen niet aan het avondmaal zullen zien. Dan is hun biefstuk al lang gebraden.... Wassen, zeer snel drogen en opstrijken behoort ook tot de specialiteiten van Hotel Mama. Junior had nu net die broek of T-shirt op die fuif willen dragen... Daarna samen met Mirco alles bijeengezocht voor zijn trektocht naar Tsjechië. Pas toen gerealiseerd dat Tsjechië nog geen euro-land is. KBC kon ons niet meer helpen dus zal hij ter plaatse wel euro's wisselen. De bankbediende wist ons te vertellen dat zij Euro's daar graag zien komen.. In de namiddag samen met Jan het nieuwe gerechtsgebouw bezocht in Antwerpen olv een gids. Het is een prachtig gebouw, heel milieubewust en ecologisch ontworpen. Vandezelfde architect trouwens als het Centre Pompidou in Parijs. Veel aandacht ging naar besparing in de werkingskosten zoals vb de kleine raadzalen hebben geen micro's meer want door de goede akoestiek kan het zonder. Waar het publiek welkom is zijn de vloeren blauw, waar je alleen met een badge toegang hebt is de vloerbekleding rood. De gids gaf een heel degelijke uitleg en wist ons ook te overtuigen dat er veel indianenverhalen de ronde doen over de kostprijs van dit gebouw en de kinderziekten ervan. Dit gebouw is architectonisch zeker een aanwinst voor Antwerpen en wij mogen er best trots op zijn. Zaten alle rechtbanken vroeger verspreid over 14 locaties is dat nu beperkt tot twee. In het oude gerechtsgebouw blijft het hof van Assisen en na een grondige renovatie zal ook het Arbeidshof er binnenkort zijn intrek nemen. Het personeel is naar verluid niet zo enthousiast over de nieuwe huisvesting. Ambtenaren moeten in dit gebouw hard werken en er even een half uurtje tussen uit om naar een andere rechtbank te gaan (en intussen ook de boodschappen te doen) is nu niet meer mogelijk. Dinsdag gaat mijn petekind Reinhilde ingangsexamen doen voor geneeskunde. Al haar ganse leven droomt zij ervan om voor kinderarts te studeren dus dat wordt duimen voor dit examen....
Goed nieuws want onze Mirco heeft het toch maar gedaan. Hij is geslaagd in zijn examens, haalde zelfs de beste resultaten van zijn klas voor lassen. Nu kan de vakantie met een gerust hart beginnen. Mirco mag trouwens al snel zijn rugzak pakken want hij vertrekt met de KSA op trektocht naar Tsjechië. Ik heb vandaag heel wat kaartjes verstuurd om studenten proficiat te wensen met hun resultaten en om collega's een toffe vakantie te wensen. Ik doe dat altijd via de site van kaartenhuis waar zij heel toffe kaartjes hebben met een leuke boodschap en op muziek. Een ideale bron voor mensen zoals ik die anders altijd te laat eraan dachten om een kaartje te sturen... Ook op het werk lijkt het wel een beetje vakantie. Als je cliënten opbelt nemen zij hun GSM op op de meeste exotische plaatsen Gisterenavond oa in Kinshasa, China, Madrid en Boedapest. Dat zal alleen maar toenemen nu de vakantie echt van start gaat. Intussen tellen wij zelf de dagen af dat wij zelf onze koffers kunnen maken. Vandaag zat er bij Libelle een heel leuk vakantieboekje met tips wat je kan doen en waar aan de Belgische Kust. Heel wat nieuwigheden op die manier ontdekt. En het leuke is dat ze zowel een zon als een regenscenario voorzien. Vorig jaar was het broeiend warm in juli en heel nat in augustus, afwachten wat het dit jaar wordt....
Deze week goed nieuws gekregen uit de familie. Bij de oudste broer van Jan is de schoondochter zwanger. Als hun kindje een jongen wordt, wordt dat de nieuwe stamhouder. De geboorte wordt verwacht tegen sint niklaas. Dus nu wordt het nog even afwachten of het een jongen of een meisje wordt. De familie Verhelst breidt steeds meer uit. Zes kinderen, vijf schoonkinderen, 16 kleinkinderen en nu al 12 achterkleinkinderen. Er worden dit jaar nog drie achterkleinkinderen verwacht. Met kerst en moederdag komt de hele familie samen en dat wordt dus echt al een hele groep.En dan zijn er nog heel wat kleinkinderen zonder relatie dus er zullen in de toekomst nog heel wat achterkleinkinderen bijkomen. Een toffe familie die goed samenhangt en die altijd blij is elkaar te zien.
Dit weekend zijn wij van het ene feest naar het andere geweest. Het begon al op zaterdag. Het laatste weekend van juni is het traditioneel braderij in Mortsel. Alle handelaren van de Statielei en de Antwerpsestraat zetten dan een kraampje buiten en er is heel wat animatie. Er zijn kermismolens en springkastelen, sommige winkels huren zelfs een balonnenclown in om toch maar nieuwe cliënten aan te trekken. Zaterdagavond werden wij op de barbecue van de KSA verwacht. Mirco gaat begin juli op trektocht met de Joheni naar Tsjechië. En zij doen dat niet meer met de bus, nee, zij nemen het vliegtuig en daarom moeten ouders, vrienden en kennissen wat helpen als sponsor. Zondagmorgen had het gemeentebestuur ons uitgenodigd voor een gratis ontbijtbuffet. Liefst 4000 inwoners waren op deze uitnodiging ingegaan. Gunther Neefs en Paul Michiels zorgden voor de muzikale kleur en gelukkig probeerde de zon door de wolken te breken zodat alles in openlucht kon gebeuren. Pas op het einde moesten de regenschermen even geopend worden. In de namiddag gingen wij naar BorgerRio. Het eco-huis op de Turnhoutsebaan organiseerde een wijkfeest in het teken van Brazilië. Wij lieten ons de cocktails lekker smaken en ook hier was de animatie top (Billy King en Kapitein Winokkio) Daarna nog even naar de Sinksenfoor om te kijken naar de nieuwste attracties. Ik voel mij niet jong genoeg meer om in die snelle toestanden te kruipen maar er naar kijken blijft leuk. Je kan er ook mooie foto's maken. Al bij al dus een gevuld weekend. Dit weekend krijgt Mirco zijn rapport en daarna kunnen wij al beginnen af te tellen naar onze jaarlijkse vakantie, ditmaal aan de Belgische Kust. In tegenstelling tot ander jaren werk ik dit jaar wel in de Grote Vakantie maar dat is alleen 's avonds dus ik kan overdag nog heerlijk van het (hopelijk prachtige) weer genieten.
Dit weekend naar Mariakerke aan Zee geweest. Mijn moeder gaat er elk jaar twee weken in juni en twee weken in september naar toe. Het is intussen al een echte traditie dat ik haar zaterdag wegbreng en dan tot maandag blijf. Zondag zijn wij naar een biermarkt geweest in Middelkerke. Het was prachtig weer en overal traden zangers en orkestjes op. Het was echt leuk vooral de volkszanger met het orgeltje had veel succes. Het was zo'n mooi weer dat ik met de voetjes in het water kon wandelen (zwemmen mag niet op het strand voor Ravelingen) en dat was een heerlijk gevoel. Thuis heb ik in al die jaren van de logeerkamer een echte "zeekamer" gemaakt met zeemeeuwen, vuurtorens, bootjes, schelpen, zeesterren en zand. De gordijnen dragen de tekst "la mer, la plage, le soleil" en zo ook het dekbed. Deze keer kocht ik enkele typische postkaarten van onze Noordzee. en een reddingsboei met de toepasselijke tekst "Welkom aan boord". Normaal is het nu wachten tot in september voor hetvolgende verblijf aan onze Kust maar nu hebben wij de twee laatste weken van juli gehuurd in Blankerberge voor de gezinsvakantie. Ik kijk er nu al naar uit !
Ik vertelde in mijn vorige bijdrage dat ik een goed gevoel had bij het schriftelijk gedeelte van de test voor een stafassistente voor kinderdagverblijf De Knuffel in Mortsel. Dat werd dan 's avonds wel deskundig de kop in gedrukt. Ik kreeg op mijn antwoord de droge melding dat ik niet weerhouden werd voor het mondeling gedeelte van de proef. Nu laat ik mij door zo'n melding niet uit mijn lood slaan. Dus de volgende morgen meteen gebeld voor meer uitleg. Ik zou een te beperkte visie hebben gegeven op het begrip Kribbe !!! Nu moet je weten dat ik een kribbe beschreef die zich aanpast aan de verschillende doelgroepen, die een samenwerking bepleit tussen professionelen, vrijwilligers en ouders, die aandacht heeft voor kinderen met een fysieke of mentale handicap. Ouders die in loopbaanonderbreking zijn kunnen ook gebruik maken van mijn kribbe. Zij kunnen er samen met hun kindje terecht voor sociaal contact, voor occasionel opvang of voor informatie over opvoedingsproblematiek of info over cursusssen. Als dat een te beperkte visie is op een kribbe, dan weet ik het ook niet meer... Het is trouwens verdacht dat ik, toen ik vroeg om woensdag kort na de middag, uitgenodigd te worden voor een gesprek de verantwoordelijke niet eens de moeite nam om mijn naam te vragen en dit even te noteren. Ik vrees dus dat de kandidate al lang vaststond en dat er nu een examen moest uitgeschreven worden om haar te kunnen aanwerven. Maar niet getreurd, ik mag nu toch al zes maanden werken bij KBC en het werken bij een bank bevalt mij steeds beter (vergelijk maar eens de lonen tussen de financiele en sociale sector...) Dit weekend ga ik naar Mariakerke aan zee. Hopelijk kloppen de weersvoorspellingen niet echt want die zijn niet echt goed....
Ik heb vanmorgen deelgenomen aan het schriftelijk gedeelte van de test om een stafmedewerker te zoeken voor Kinderdagverblijf De Knuffel in Mortsel. Wij waren met 12 deelnemers (of beter gezegd 12 deelneemsters) Ik was ongetwijfeld de oudste maar wel de deelneemster die het kortst bij woonde. Ik zou namelijk met de fiets naar mijn werk kunnen..... Anderen hadden tot een uur in de file gestaan... Het viel eigenlijk allemaal nogal goed mee. Eerste vraag was hoe je jouw droomkribbe voorstelde. Nu heb ik destijds in Amerika een prachtig voorbeeld van een kribbe gezien en dat gecombineerd met mijn eigen ervaring als onthaalmoeder en in kansarmoedewerking en ouderparticipatie was deze opdracht een kolfje naar mijn hand. Tweede vraag was een verklaring geven van een aantal basisbegrippen zoals opvoedingsverlof, tijdskrediet, jeugdvakantie enz. Helemaal niet moeilijk . Derde vraag stelde meer problemen. Voor drie medewerksters uit het kinderdagverblijf uitrekenen op hoeveel verlofdagen zij recht hebben in 2007 en 2008. Sommige werkten deeltijds (60 % of 75 %) of waren vorig jaar in bevallingsverlof. Je moest ook rekening houden met hun leeftijd. Werknemers ouder dan 45 of 50 hebben recht op speciale dagen via een CAO. Ik heb het berekend en volgde daarbij mij gezond verstand. Als CAO dagen alleen zouden toegekend worden aan voltijdse werknemers dan zou dat oneerlijk zijn tov deeltijdsen die in de sociale sector toch het merendeel van de werknemers uitmaken. Of die redenering klopt zal ik woensdag wel vernemen tijdens het mondeling gedeelte. Afwachten dus en anders wordt dat het eerste punt om bij te studeren...
Ik heb bericht gekregen dat ik door de eerste ronde ben van een droomjob. Ik heb gesolliciteerd voor een deeltijdse job als assistente van de coordinator van het stedelijk kinderdagverblijf "De knuffel" in Mortsel. Ik ben jarenlang onthaalmoeder geweest en heb een sociaal diploma (gezinswetenschappen) en administratieve ervaring en ik kan goed overweg met computers. Met kinderen werken is mij altijd goed afgegaan. Hun ontdekkingstocht en speelse creativiteit heb ik altijd bewonderd. Maar niet te vroeg gejuigd. Ik mag maandag deelnemen aan het schriftelijk gedeelte en woensdag a.s. aan het mondelinge stuk. Ik weet echt niet wat ik van dit examen moet verwachten dus is het moeilijk om mij er op voor te bereiden. Ik heb wel de uitbatingsvoorwaarden voor een kinderdagverblijf even opgezocht, helpt het niet het zal ook niet schaden. Wij moeten een pasfoto en een rekenmachine (?) meebrengen. Ik hoop dat ze niet verwachten dat ik de volledige boekhouding moet kunnen doen want net op dat gebied mis ik de nodige ervaring. Verwachten zij echter dat ik alles nakijk dat zou me wel afgaan. Ik had trouwens in mijn sollicitatiebrief vermeld dat ik best bereid was om nog nieuwe dingen aan te leren... Duimen jullie mee voor mij ? Het zou te mooi zijn om waar te zijn...
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
Ik ben een vrouw en woon in mortsel (belgie) en mijn beroep is huisvrouw .
Ik ben geboren op 04/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, tuinieren, muziek.
Ik ben moeder van twee volwassen adoptiezonen (1 vlaams en 1 roemeens)en een pleegdochter (frans-algerijns) In ons multicultureelgezin kenden wij daardoor de nodige problemen. Ook professioneel ging het niet altijd zo vlot.
Voor drie medewerksters uit het kinderdagverblijf uitrekenen op hoeveel verlofdagen zij recht hebben in 2007 en 2008. Sommige werkten deeltijds (60 % of 75 %) of waren vorig jaar in bevallingsverlof. Je moest ook rekening houden met hun leeftijd. Werknemers ouder dan 45 of 50 hebben recht op speciale dagen via een CAO.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .