Het grapje van de wetenschappelijke medische studies

Dit is helemaal geen nieuw nieuws.

Paul Janssens maakte in de jaren 50 ook ratten minder lui met massieve doses phenylalkylamines om ze vakkundig psychotisch te maken, waarop hij dan zijn nieuw uitgevonden butyrofenonen (haloperidol en andere)  kon uittesten.

Chronisch (en) of in hoge doseringen drogeren met psychotica – de SSRI’s zijn als phenylalkylamines evengoed psychotica als de amfetamines  - zorgt ervoor dat uiteindelijk de welbekende en winstgevende bipolaire stoornissen ontstaan.
Wat eigenlijk alleen maar de geniale juistheid bevestigt van de proefopstellingen van Paul Janssens nu al meer dan vijftig jaar geleden.

Deze techniek van spookschrijverij wordt door mij en anderen al  tot vervelens toe aangeklaagd.
Maar blijkbaar trappen geneeskunde en de media zo graag in deze winstgevende commercie.

Uit een recent artikel van Kooij (Kenniscentrum voor ADHD bij volwassenen, maart 2008) blijkt dat stimulantia ( amfetamine en cocaïneproducten) door ‘zieken’ aan het stuur veilig zouden mogen gebruikt worden.

Het is zonneklaar dat men een verbod vreest en een verminderde verkoop, als het legale dealen zou stilvallen.

De logica van Kooij bestaat erin dat men de officiële cijfers van de brokkenmakers (“Dit is gebleken uit Amerikaans onderzoek: adolescenten met ADHD hebben vergeleken met normale controles 4-5x zoveel ongelukken, meer snelheidsovertredingen en meer rijbevoegdheids-ontzeggingen.”) opzij schuift om te geloven in de aflaten en de perceptie van de promotoren van het drugsgebruik (“Ook de ervaring van behandelde volwassen patiënten en het oordeel van hun partners over hun rijvaardigheid wezen in deze richting.”)

Ervaring van patiënten en het oordeel van partners primeren hier boven de cijfers die objectief een actuele situatie weergeven.

Het toppunt daarbij is dan nog dat het Nederlands overheidsorgaan,CBR, dat aan de drugsgebruikers toelating geeft om in een roes aan het verkeer deel te nemen, zich bij die beslissing heeft laten leiden door de kennis van niemand minder dan een arts die zowel in de geneeskunde als daarbuiten als een farmahoer en slippendrager van sponsorende firma’s bekend staat ( commissie Buitelaar).

‘Psychiaters te koop’ , p196-197,p213.

Is de Overheid begaan met de verkeersveiligheid of geeft men een verpletterende verantwoordelijkheid aan farmahoeren?

Bovendien vragen wij ons af, hoe veilig het gebruik van harddrugs bij volwassenen wel is, als dat gebruik wordt gepromoot door dezelfde farmahoeren, die daarenboven dan nog te kennen geven, geen weet te hebben van de risico’s eraan verbonden (“maar het gebruik van stimulantia op de weg als mogelijk probleem voor de verkeersveiligheid beschouwd. Dit wordt veroorzaakt door de onbekendheid bij de beroepsgroep en het publiek met de effecten van het gebruik van stimulantia bij volwassenen, die nu sinds ruim 10 jaar aan deze leeftijdsgroep worden voorgeschreven in Nederland.”

Overheid vraagt advies en steunt op het advies van marionetten van farmaceutische bedrijven, waarvan bekend is dat ze geen kennis van zaken hebben over de materie.
En dat allemaal om niet te hoeven steunen op het cijfermateriaal dat aangeeft dat rijden in de roes van harddrugs gevaarlijk is.

Hoe zou het anders komen dat men momenteel ook cocaïne en amfetamineproducten in de handel brengt om de controle over een rookgedrag te verminderen.
Net zoals Champix en Zyban een controleverlies veroorzaken over het rookgedrag, brengt ook het gebruik van andere piperidylbenzylaatesters en phenylalkylamines ( Rilatine, Concerta, Aderall,Dexedrine, Strattera) een verminderde controle teweeg over het rij- (en ander, “beheersbaar”) gedrag.

Of is de agressie die chronisch harddrugsgebruikers kenmerkt, iets anders dan een controleverlies op het gedrag, teweeggebracht door de verwoesting van het zenuwstelsel?

Artsen met zelfs een minimale kennis over de werking van gedragscastrerende stoffen, weten dat zoiets eigenlijk gebeurt door irreversibel dosis per dosis het zenuwstelsel te verwoesten.

Een kenniscentrum …. Een kennismaatschappij…, die misdadige beslissingen nemen onder druk van sponsoring door farmaceutische bedrijven en de door hen geprostitueerde farmahoeren.

Als uiteindelijk een en ander zal mislopen, dan zijn er de collega’s en de geroemde mantel der liefde en de eed van Hippocrates?

Kooij zou als lid van de beroepsgroep, die onbekend is met de materie toch beter wijselijk zwijgen, want deze domme stellingname doet meer vermoeden dan alleen maar de ondeskundigheid en het gebrek aan logica van iemand waarvan wel deskundigheid en een logisch denkvermogen wordt verwacht.

“Omwille van de smeer likt de kat de kandeleer”.

Chronisch gebruik van geneesmiddelen die verwant zijn aan de chemische groepen van de indolen, mediwiet, crack of speed brachten een ware ommekeer teweeg in de geneeskunde.
Om dat te bereiken heeft men midden de jaren 80 de reglementering op het Amerikaanse overheidsbedrijf FDA zodanig versoepeld waardoor de bedrijven op slag veel meer mogelijkheden verkregen om voortaan met fantoomprocedures zelfs gevaarlijke stoffen op de markt te brengen.

Stoffen die vroeger omwille van hun chemische verwantschap met een van de genoemde groepen dadelijk onder de opiumreglementering zouden gebracht worden, komen nu in de handel als niet eens giftige geneesmiddelen.
Wij verwijzen hierbij naar de nieuwe phenylalkylamines uit de chemische groep met speed en andere gedragsveranderende stoffen om onder meer een rookgedrag (en een rijgedrag? en een beleefd gedrag?) negatief te beïnvloeden, uit de chemische groep met crack.
De actieve metaboliet van het ‘onschuldige’ trazodone, valt, wanneer illegaal aan de man gebracht, wel onder een opiumwetgeving(mCPP).
Idem dito met de qat (opiumwetgeving in België) die de mannen in Zuid-Jemen preventief pruimen om niet zo hyperactief te raken als hun vrouwen die overdag in de zon op het veld zwoegen, maar waarvan de chemisch verwante stof hier als een ‘onschuldige,niet eens giftige’ anti-rook-pil te koop is (Zyban,Wellbutrin).
Maar over de zelfmoorden ermee zwijgt men zedig.

Ook mediwiet staat op stapel om aan een succesvol beursverhaal te kunnen beginnen.
De indolen met LSD en de pado’s kenden in de jaren 70 een minder succesvolle start, maar de geneeskunde schijnt de weldaden ervan nu opnieuw te ontdekken, immers, bijna veertig jaar terug was er nog de strenge FDA-reglementering.

In de laatste twintig jaar kon men door het ontstaan van de nevenwerkingen op die stoffen, nieuwe ziekten gaan uitvinden, die dan weer met nieuwe geneesmiddelen konden behandeld worden.
Zelfs het ontstaan van die nieuwe ziekten leidde tot de creatie van heel nieuwe medische specialiteiten, waardoor het artsenberoep plots heel aantrekkelijk en vooral heel winstgevend is geworden.

Met de nieuwe regelgeving verviel ook de kennis over het werkingsmechanisme van die producten, althans van het ogenblik dat ze als medische toepassing zouden gebruikt worden.
Illegaal gebruik door maffieus milieu is slecht voor de beurs en dan kent men wel het werkingsmechanisme.

Het is heel handig om te vergeten dat chronisch gebruik psychotisch maakt doordat dosis per dosis neuronen irreversibel worden verwoest.
Even handig is het om niet meer stil te staan bij het feit dat de overige neuronen daarop als reactie een gevarenreflex doen ontstaan, waardoor massief een sterke vasoconstrictie tot stand komt, met de gekende adrenalinestoten.

En daarbij vernauwen de bloedvaten, die zuurstofrijk bloed moeten vervoeren tot in de kleinste uithoeken.
Ook de nodige zuurstof om gewoon te groeien raakt niet op de bedoelde plaatsen, vandaar dat men wel de zichtbare groeistoornissen door chronisch gebruik herkent.
Er kan immers niet naast gekeken worden.

Ook het plotse doodvallen verraste een tijdlang de nieuwe dealers, maar doordat men het werkingsmechanisme als onbekend heeft uitgeroepen, heeft men die sterfgevallen dan ook ondergebracht in de groep van de ‘aangeboren hartziekten’.

Zelfs nog nadat een cardiologencongres in Venetië (2003) in de conclusie meldde dat een medisch crackproduct de voornaamste oorzaak was van het toenemend aantal pulmonaire hypertensies (methylphenidaat).
Maar deze negatieve informatie scheen nefast te zijn voor de beurswaarden en raakte daardoor nooit tussen de andere ghostliteratuur van de medische ghost- en hoera-wetenschap.

Nu in 2008, vijf jaar nadat op een wetenschappelijke manier werd aangetoond wat de oorzaak zou kunnen zijn van plots doodvallende kindertjes (1.5 per maand), sterven die nog steeds aan ‘aangeboren hartziekten’, gewoon om de beursgang en de markt te vrijwaren.

Farma ghostwriters helpen carrièremakende en beginnende artsen met hun promoveringsscriptie, door wetenschappelijke hoerastudies met verwijzingen naar nog meer hoerastudies ter beschikking te stellen.
Immers zonder de verwijzingen naar de voorgekauwde ghostliteratuur is niets wetenschappelijk.
Op die manier beschermt men ook het beursgebeuren.

Onlangs lazen wij een (ghost)studie waarbij het gebruik van antidepressiva (phenylalkylamines uit de ‘speed’groep) bij sommige zwangere vrouwen onmisbaar zou geworden zijn om de zwangerschap en het nieuwe leven tot een “goed einde” te brengen.
Bovendien is in het Amerikaanse parlement momenteel een wetsontwerp ingediend om de zwangerschap als een medische aandoening te erkennen.
Een beetje naar analogie van de aandoening die zieke kindjes treft waardoor op school een pathologisch concentratieverlies ontstaat tijdens de lessen, maar helemaal geen concentratieverlies voor een playstation.

Nu zijn er veel zwangere vrouwen op de wereld en kunnen dus veel zwangere vrouwen de beursnoteringen in stand houden.
De visie daarachter is zelfs zo geniaal omdat de kindjes die geboren worden, meteen al dervingverschijnselen ontwikkelen, waardoor ze dan op hun beurt aan nieuwe medicatie moeten en bij nieuwe specialisten dokters in behandeling zullen komen.
Immers die derving zal een nieuwe ziekte genoemd worden, die vanzelfsprekend ook genetisch overdraagbaar zal zijn.
We kennen nu al dat soort nieuwe erfelijke aandoeningen (ADHD).

Een Noorse studie uit 2005, die negatieve resultaten zou kunnen opleveren voor de beursgang wordt zorgvuldig en vakkundig uit de medische wereld gehouden.
Die studie toonde aan dat het chronisch gebruik van phenylalkylamines (SSRI’s), bij wijze van ‘onzichtbare’ groeistoornissen dan, ervoor zorgt dat een ernstige botontalking ontstaat.
Diezelfde conclusie kwam er ook bij een Canadese studie op 6 februari 2008, maar zelfs die studie belandde vakkundig in de medische prullenmand.

En over zwangere vrouwen gesproken.
Eind 2006 braken spontaan de beentjes bij pasgeborenen in een kliniek in Tilburg en in Amsterdam.
Toevallig in een en dezelfde week, waardoor aan kwaad opzet werd gedacht.

Gerechtelijk onderzoek wees kwaad opzet van de hand.
Verder werd het stil.
Toen ik bij mijn bezoek aan de Nederlandse Tweede Kamer in september vorig jaar het verband legde met de botontkalking die zou kunnen ontstaan als de moeders tijdens de zwangerschap medisch zouden behandeld zijn geweest voor ofwel ADHD of ofwel een depressie, toen noemde men zoiets verontwaardigd een ‘zware beschuldiging’.
Men beloofde mij om de zaak ‘op het hoogste niveau’ te zullen onderzoeken en mij in kennis te stellen van het resultaat.
Vooral omdat ik dan eventueel verder geen zware beschuldigingen meer zou kunnen uiten.

Nu bijna een jaar later: nog steeds geen resultaat van het onderzoek…: cum tacent, dicunt?
Maar nu wordt wel met veel poeha het gebruik van ‘speed’medicatie bij zwangere vrouwen aangekondigd.
En gelukkig staan al andere gespecialiseerde artsen en andere medicatie klaar om wat die vrouwen erfelijk op wereld zullen brengen op een aangepaste manier in de dure zorg te kunnen houden.

Een succesverhaal voor de beursnoteringen en de medische beroepen, die er maar niet in slagen om zelf de conclusies te trekken uit de studies die ze uitvoeren.
Want dit verscheen deze week op Mednet.

En daarmee gaat de deur open voor een nieuw onderzoek.
Immers, de nieuwe ziekte is zelfs een nieuw cultuurfenomeen geworden en artsen kunnen zelfs helemaal specialiseren in de kennis en de behandeling van al dat nieuws.
Alzheimer-medicatie is bovendien heel dure medicatie.
Gelukkig voor de bedrijven.

Maar het afsterven van hersencellen, door medisch en chronisch de zuurstoftoevoer door vasoconstrictie te verhinderen met psychotica die ook het zenuwstelsel verwoesten……????

Dit hier is een studie die het statement van deze 2 lijntjes bevestigt.
Maar omdat men het werkingsmechanisme van indolen, mediwiet, crack en speed als onbekend heeft uitgeroepen, is dat statement eigenlijk medisch waardeloos.

Dit wereldje draait rond succesvolle beurswaarden en nieuwe ziekten als Alzheimer, ADHD, ODD en nog veel meer, die het perpetuum mobile in stand moeten houden dat men in gang kon zetten door chemisch en chronisch zenuwstelsels te verwoesten.

En deze is ook heel leuk (al kan ik het niet helpen dat deze onderzoeken uit wel wetenschappelijke middens komen, maar in de traditie van het wetenschappelijke onderzoek trekt men geen conclusies).

Zoals hierboven reeds aangehaald krijgen in verpleegtehuizen de ouderlingen bijna systematisch het wonderslaapmiddel trazodone voorgeschreven.
Weinig artsen beseffen dat het slaapverwekkend effect veroorzaakt wordt doordat een enzymatische activiteit de dubbele molecule splitst, tot na een vier of vijftal uren de actieve metaboliet werkzaam begint te worden.
Zoals hierboven aangetoond is die actieve metaboliet de cocaïnestof mCPP, die als dusdanig en illegaal aan de man gebracht onder een opiumwetgeving valt, omwille van de psychotisch makende eigenschappen.
Zelfs dementerende oudjes (hoe verergert men een dementie door zuurstoftekorten te veroorzaken?) vinden het hip om ’s morgens te ontwaken onder de pep van een cocaïneproduct.
En als daarbij na chronisch gebruik en het verwoesten van de neuronen door psychotica een beetje controleverlies op het gedrag ontstaat, dan noemt men zoiets een probleemgedrag, wat dan op zijn beurt opnieuw goed is voor nog meer lucratieve behandelingen in de antipsychoticazorg.

Het geheim van de opgeklopte farma-beurswaarden.
Dit is ook een (vergeten) (medisch) statement : “DO NOT HARM”!
De krantenkop van de Standaard vandaag is nog heel lief: “Mijn kind wil dood”.

Omdat zware neuroleptica (antipsychotica) aanvankelijk niet geregistreerd waren om door kinderen gebruikt te worden- in eenzelfde periode waarin bij FDA voor Vioxx ‘maar’ 939 doden werden geteld*, telde men voor de nieuwe neuroleptica veel meer doden, maar die worden niet uit de handel genomen - zijn die zware neuroleptica nu wel echt nodig om de karakterstoornissen, die eigen zouden zijn aan de ziekte, te behandelen, nadat men die kinderen eerst met hoge doses sterke psychotica vakkundig goed gek heeft gemaakt.

Die nieuwe antipsychotica zijn dus ook heel duur, maar voor de medische geneeskunde is vooral het volgende van groot belang.

Onlangs mailde een moeder mij, dat haar puber van 16, die als ADHD-er uiteindelijk aan de Risperdal is geraakt: “Mama,mama, ik krijg borstjes, ben ik nu een meisje?”

Wedden dat de medische wetenschap daar ook een (dure) oplossing zal voor vinden?

Immers, dat kind is blijkbaar echt ernstig ziek en was ooit heel erg actief gezond, voordat een omgeving oordeelde dat het zonder een discipline aan te leren met psychotica dwangmatig psychotisch en dociel kon gemaakt worden.

De simpele bijdragen aan het opkloppen van de farma-beursnoteringen.
-----------------
* In dezelfde periode noteerde FDA 1005 doden bij gebruik van Zyprexa, 1093 doden met Risperdal en maar liefst 3277 met Leponex, het antipsychoticum van Novartis, dat Rilatine als psychoticum verdeelt.
Omdat bekend is dat in psychiatrische middens 30X meer onverklaarbare sterfgevallen voorvallen, kijkt men van een hoger aantal doden met antipsychotica amper nog op.

Vandaar …

(Kinder)gedragartsen liggen nog in de touwen na het lesje dat ze geleerd kregen door de farmaceutische industrie die hun onkunde op het vlak van scheikunde en neurofysiologie schaamteloos heeft misbruikt.

De zegeningen van het gebruik van harddrugs bij patiënten zijn zo heilzaam, dat ze werden uitgeroepen tot het uithangbord van de evidence based medicine.

Eens ervan geproefd, laten ze je nooit meer los.

Het beroep van arts werd op slag veel leuker, want nu maak je patiënten gelukkig door het gebruik van heel krachtige harddrugs te mogen aanprijzen, omdat men de werking ervan niet eens meer hoeft te kennen.

En warempel, het verhaaltje van de stoffetjes die men kon corrigeren door zwaar te drogeren, werkte net zoals de beloofde aflaten van weleer.

Voor die aflaten moest men nog godvrezende zijn, maar om harddrugs te kunnen dealen, volstond het om alleen maar bekeerd te zijn tot de evidence based medicine.

Niets is gemakkelijker natuurlijk, onkunde verberg je achter een doodernstig gezicht en het rollenspel van de patron die nu eens een wereld van verschil zal verschaffen.

Immers… harddrugs bezorgen overal en bij iedereen een wereld van verschil.

En men gelooft die patron op het woord.
Immers … niemand anders is zo slim als die patron, zelfs al weten de farmaceutische bedrijven wel beter, maar omwille van dit verhaal wrijven ze toch lustig in hun handen.

Hoe dommer men die patron kan houden, door ook nog zijn universitaire vorming en navorming en nog veel meer met sponsoring te manipuleren, hoe machtiger die bedrijven dan zelfs op een heel ander niveau kunnen worden.

Doordat artsen nu met die elementaire simpelheid een gigantisch voorrecht hebben verworven om legaal de sterkste psychotica aan de man te brengen, hebben zij een eeuwige verbondenheid beklonken met de bedrijven.
Sommige artsen gedroegen zich dan ook heel openlijk als echte farmahoeren.

Bedrijven brengen nu alles op de markt, want alles wat in een gezonde persoon zou kunnen mislopen bij een of ander artsencontact, zal voortaan als een ziekte (vooral psychisch) kunnen uitgelegd worden.
Simpelweg de patiënt overtuigen dat het aan de stoffetjes ligt of aan de onevenwichten en met de overtuigingskracht van een onnozelaar kan men voortaan indolen, mediwiet, crack en speedproducten als medicijn verpakt aanwenden om stoffetjes en onevenwichten chronisch en blijvend tekeer te kunnen gaan.

Ook gezonde patiënten houden van indolen, mediwiet, crack of speed.
Er staan massa’s nieuwe gedragsziekten op stapel, die ook gezonde volwassenen en kinderen zullen treffen, maar al die volwassenen en al die kinderen weten dat nog niet.
De nieuwe generaties psychiaters zullen ze als patiënten snel door de mand laten vallen eens ze na een gesprek zullen beseffen dat ze ziek zijn aan iets nieuws.

Een controleverlies veroorzaken op een verkeerd gedrag, zal men de behandeling noemen.
Want die foute stoffetjes en onevenwichten worden overgeërfd en het is de taak van de artsen om nieuwe en zuivere rassen te maken.
Maar dat mompelt men beter niet.

Want iemand zou eens kunnen navragen naar de aard van de stoffetjes of de onevenwichten eraan.

En nog minder mompelt men dat men daarvoor met indolen, mediwiet, crack of speed chemisch het zenuwstelsel moet gaan verwoesten.
Maar zelfs zoiets gaan artsen nooit mompelen, doodgewoon omdat ze het zelf niet weten.

Misschien dan toch beter om fier te zijn, als apotheker die door de opleiding wel weet hoe indolen, mediwiet, crack en speed een organisme om zeep kunnen helpen, ook dat van de ziek verklaarde patiënten, die ziek zijn aan de aflatentekorten van de stilaan uitgetelde opperpriesters … in de touwen.

Artsen in de touwen.
Om beschaamd te zijn.

Ritaleintje wordt getest !

Zou men nu echt ADHD uitgevonden hebben om levensonwaardige levens te extermineren?
Amfetamine of cocaïne : een zegen voor zij die niet zonder kunnen.
Maar hoe komt het eigenlijk dat al die patiënten amfetamine of cocaïnetekorten in hun lichaam hebben?

Wie belet ze eigenlijk om voldoende speed of crack te slikken, te snuiven, te spuiten?

Die pudeur tegenover de harddrugs moeten we uit de maatschappij bannen en daarbij steunen wij vooral op de Overheden en de psychiaters.

De Overheden en de geneeskunde zijn de geluksbrengers in deze maatschappij.

http://www.medinews.be/full_article/detail.asp?aid=11410

Voorbije 10 jaar, net die periode waarin het verbruik van stimulantia (psychotica) bij kinderen is verveelvoudigd.

Intussen is bekend dat cocaïneproducten (ADHD-medicatie en sommige antidepressiva) en amfetamineproducten (ADHD-medicatie en SSRI’s) zenuwstelsels verwoesten waardoor een controleverlies ontstaat op gedrag en zorgen voor een veranderde (therapeutische ???) perceptie op de realiteit.

Helpt men kinderen en depressieve personen als men chronisch hun zenuwstelsel verwoest?

Helpt het verdriedubbelen van de budgetten voor preventie van zelfmoorden als met het afschaffen van de subsidies voor de harddrugs en het verbieden van die harddrugs men de mensen een grotere controle over hun gedrag zou kunnen doen behouden?

Is het niet beter om problemen op te lossen in plaats van de perceptie op de problemen te veranderen?
En wat als eens de perceptie wegvalt, wanneer de pil uitgewerkt is?

We laten patiënten kunstmatig hallucineren met psychotica.
Zal het verdriedubbelen van de budgetten om de patiënten nog meer te laten hallucineren baat brengen?
Of alleen maar ervoor zorgen dat nog meer ‘postjes’ in de geestelijke gezondheidszorg in koor en democratisch zullen smeken om nog meer legale harddrugs?
Al die nieuwe postjes in de geestelijke gezondheidszorg zullen ook meebetaald worden door de industrie, zoals nu al het geval is: de triomf van een nieuwe zorgindustrie.

Men zorgt niet voor zij die willen zelfmoorden, maar wel voor een totaal nieuwe tewerkstelling in een lucratieve zorg.
Met zijn allen bezig zijn en blijven in de zelfmoordindustrie, hoe meer doden, hoe meer subsidies , hoe meer postjes en hoe meer antidepressiva.
Op zich al heel leuk voor de kranten, want die schrijven er graag over.

Wanneer zal men eindelijk eens gaan inzien dat hallucinogene stoffen ook zelfmoorden veroorzaken?

Zou het kunnen dat leerstoelen aan de universiteiten die betaald worden door de farmaceutische industrie nieuwe generaties dokters opleiden die niet hoeven te weten hoe legale harddrugs werken.

Wie maakt anders nieuwe generaties dokters wijs dat niemand weet hoe de gelukssnoepjes werken?

Wie maakt anders overheden wijs dat men zelfmoorden kan tegengaan door dure gelukssnoepjes te subsidiëren?

Lees het echte werkingsmechanisme van de cocaïnes en de phenylalkylamines eens en stel dan de vraag : waarom zelfmoorden gebruikers, plegen ze daden van zinloos geweld, vallen ze plots dood aan een ‘aangeboren hartziekte’?

Succes verblindt.

De spectaculaire techniek om harddrugs te gebruiken bij kinderen, die de symptomen van een kind vertonen, steunt op het dwangmatig psychotisch maken door chronisch grote doses van sterke psychotica toe te dienen.
Methylphenidaat is op gewichtsbasis 30% actiever dan ordinaire cocaïne.

Om commerciële redenen verkoos men om dat werkingsmechanisme verborgen te houden.
Tot heel recent besefte niemand, dat wondermedicatie eigenlijk psychotisch maakt, doodgewoon omdat men het voor iedereen verzweeg.
Met Strattera kwam een ‘totaal nieuwe‘ molecule in omloop en men zag even over het hoofd dat er een taboe bestond over het werkingsmechanisme.
Al vlug bleek de actieve metaboliet precies dezelfde te zijn als die van Prozac, dus ook een psychoticum, waarvan chronisch gebruik en hoge doseringen ‘bipolaire’ toestanden kunnen veroorzaken.
Oude wijn in nieuwe zakken.

Die actieve metaboliet van Prozac en Strattera is chemisch erg verwant aan amfetamine.
Een kleinere affiniteit om neuronen te verwoesten compenseert men door hoger te doseren.
Prozac komt in 20mg, terwijl men amfetamine aan 5 of 10 mg toedient om te drogeren.
Strattera bestaat zelfs in doseringen van 60 mg voor ADHD-gebruik.
Waarmee men duidelijk aangeeft, dat de behandeling steunt op het snel bereiken van de gekende nevenwerkingen, namelijk, het dwangmatig psychotisch maken of het schijnbaar rustiger en meer geconcentreerd zijn.

Het college ter beoordeling van geneesmiddelen merkte in 2005 al op, dat lage doseringen psychotica zelfs de ADHD-symptomen kunnen verergeren.
Vandaar dat men ooit laag doseerde om de diagnose te kunnen stellen.
Succes verzekerd!

Slapeloosheid bij het drogeren is maar schijn.

Nu blijkt dat slapeloosheid helemaal niet erg meer is, omdat Rilatine,Concerta,Daytrana etc. onmisbaar zijn geworden, ook bij volwassenen.
Na het atoomtijdperk, staan we al met een voet in het Rilatinetijdperk.

De studie die de verbeterde slaap aantoont verzwijgt bij welke doseringen men nu de slaap wil drogeren.
Methylfenidaat werkt als cocaïnestof al 30% sterker dan ordinaire cocaïne, en de legale dealers (het medisch establishment) verwachten om daarmee het criminele cocaïnemilieu voorgoed te kunnen uitroeien.

De legale dealers worden zelfs door de Overheid heel hard aangemoedigd om met die handel heel veel geld te verdienen.
Op die manier pikt de Overheid ook graantjes mee, denkt men.

Eigenlijk is het niet verwonderlijk dat betere slaapresultaten worden gemeld.

Cocaïne en methylfenidaat horen chemisch in dezelfde groep van psychotica waar ook de phenylalkylamines toe behoren.

Die verbeterde slaaphypothese komt nu door de vaststelling dat een phenylmethylamine (Ketamine, Ketalar) als hypnoticum wordt aangewend.
Ook die stof wordt naast het bewustzijnsverlammende effect zelfs antidepressieve eigenschappen toegemeten.
Heel simpel omdat die producten allemaal op eenzelfde manier dosis per dosis het zenuwstelsel verwoesten en daardoor een veranderde perceptie op de realiteit veroorzaken.

Over het controleverlies op het gedrag dat daardoor optreedt zwijgt men om commerciële redenen heel zedig.
Want ook met de daardoor ontstane agressie in de maatschappij is heel wat geld te verdienen.

Het atoomtijdperk vernielde alleen maar.
Dit nieuwe tijdperk zal niet alleen heel geconcentreerd, maar ook heel gelukkig maken.
De perceptie van het gepeupel dat het chemisch welvaart en welzijn kan kopen, zonder dat hetzelfde gepeupel hoeft te weten dat men het net als in de oorlogen van weleer, ook vakkundig extermineert.

Geraffineerd rijk worden en heersen als nooit tevoren.

Niemand kan aantonen dat ADHD ontstaat door stoffetjestekorten of door chemische onbalansen.
Vandaar dat ADHD simpelweg de aandoening is van het spontaan zijn.

Het spontaan zijn behandelt de geneeskunde door dwangmatig psychotisch te maken, omdat alleen maar wetenschappelijk kan aangetoond worden dat er tekorten aan harddrugs bestaan. Iedereen heeft die tekorten, vandaar de steeds groter wordende markt nu ook bij volwassenen.

De harddrugs, die eigenlijk psychotica zijn, heeft men tot ADHD-medicijnen uitgeroepen omdat artsen die mogen dealen.
Immers, de Overheid heeft alle baat bij dwangmatig dociel gemaakte nieuwe generaties kiesvee.
Harddrugs maken in hoge doseringen het zenuwstelsel kapot.
Daarop reageert het lichaam met een gevarenreflex.

Nu net die gevarenreflex veroorzaakt een schijnbaar beter (minder spontaan) gedrag. Want met kapotte zenuwen zien we de dingen anders (hallucineren, wanen, maar ook… beter kunnen presteren) en verliezen we tevens een controle over het gedrag (tics, agressie, stijgende bloeddruk).

Hoe meer zenuwen worden kapotgemaakt, hoe meer al die gevarenreflexen voor toch storend gedrag gaan zorgen, waardoor artsen denken dat ADHD nog niet onder controle is en men meer pillen zal doen slikken. Uiteindelijk ontstaan dan die psychotische nevenwerkingen, die op de bijsluiter staan. Artsen moeten antipsychotica bijgeven, zogezegd om de ziekte te behandelen, terwijl men de patiënt met psychotisch makende harddrugs vakkundig wel goed ziek heeft gemaakt.

Echte ADHD-patiënten herken je aan zij die psychotisch werden gemaakt en dus danig veel psychotica innamen waardoor ze ook nog neuroleptica (Risperdal, Dipiperon, Zyprexa) erbij slikken.
Kinderen of volwassenen die alleen maar lage doses krijgen, krijgen die alleen maar om te drogeren zonder dat het echt vereist was om hun gedrag van spontaan naar psychotisch om te vormen.

Het grote verbruik van die medicatie komt doordat het chronisch toedienen van zelfs lage doses een gedrag doet ontstaan, die de uitvinders van de ziekte ook als de symptomen van ADHD hebben beschreven, waarmee artsen dan hun diagnose bevestigd zien en besluiten om hoger te doseren.

Immers, het college ter beoordeling van de geneesmiddelen merkte in 2005 al op (7 juli 2005) dat behandeling met de medicijnen vaak een verergering van ADHD doet ontstaan.
Diezelfde redenering gaat ook op voor de nieuwe antidepressiva. Precies dezelfde actieve stof van Prozac wordt in Strattera gebruikt om aan kinderen vier keer zo hoog gedoseerd toe te dienen.
Artsen weten immers dat psychotica massief moeten gebruikt worden om het spontaan zijn medisch te onderdrukken.
Stilaan begint men nu ook in de VS te waarschuwen voor de gevaren van legale harddrugs.