Discipline is tot een organisch en een erfelijk medisch gebeuren uitgeroepen.

Die eigenschap promoten en het hebben ervan is als een fascistische afwijking genoemd.
Geen discipline hebben is een sympathieke medische aandoening, waarmee men onherroepelijk is geboren.

Stoffetjes en chemische balansen in evenwicht, komen zo zelden voor in onze decadente maatschappij dat men medisch moet ingrijpen, willen of niet.
Zelfs pasgeborenen met schijnbaar normale genen, zijn medisch heel erg verdacht en vallen bij een eerste psychiatrisch grondig onderzoek al meteen door de mand.

Als ook maar een klasverantwoordelijke of een ouder durft suggereren dat volgens hen toch iets mank zou kunnen lopen, dan volgt onvermijdelijk de test die als een lakmoesproef moet doorgaan.

Speed of crack, maar in de medische vorm als amfetamine of methylfenidaat, zijn de diagnosemiddelen die uitsluitsel moeten geven.
Hoeveelheden ervan om alleen maar te drogeren, veroorzaken de symptomen van wat als een nieuwe ziekte bij handopsteking werd uitgevonden.

Meteen was ook het bestaan van de nieuwe ziekte zogezegd wetenschappelijk aangetoond.

Maar om echt te behandelen, moet gedoseerd worden tot psychotisch gedrag optreedt en men dan ook corrigerend dure antipsychotica kan toedienen.

Wie wenst tegenwoordig niet de jeugd chemisch en chronisch te laten balanceren op psychotica en antipsychotica?
Het bipolair zijn is in en kan heel wat opbrengen aan sociale voorzieningen.

Grijze hersencellen zijn ouderwets, want om er veel mee te verdienen moet je ze gebruiken, sociale uitkeringen daarentegen zijn gratis, brengen goed op en de drugs worden door de Overheid meebetaald.

Om academische geesten zover te kunnen krijgen dat ze het toedienen van psychotica aan kinderen als geneeskundige handelingen zouden beschouwen, moest de corruptie hoogtij vieren.

En zo geschiedde: de Europese Gemeenschap die amper een jaar eerder ervoor waarschuwde dat psychotica toedienen aan kinderen of adolescenten, zelfmoorden, labiliteit of zelfverminking kan veroorzaken, kreeg men zover dat die waarschuwing even tijdelijk publiekelijk werd ingetrokken, omdat een psychoticum (Strattera) in de handel moest komen, precies om kinderen en adolescenten ermee dwangmatig psychotisch te maken.

Van zodra alle lidstaten het nieuwe psychoticum 'incognito' op de markt hadden, werden alle oude psychotica opnieuw gevaarlijk geacht voor kinderen en adolescenten.

Medische corruptie op het allerhoogste politieke niveau en de weldenkende maatschappij gaf geen krimp.
Nog steeds niet.

Maar onverwacht viel een haar in de boter.
De grappige criminele corruptie had even kleine spoortjes nagelaten en nu moet een bestuursrechter zich uitspreken over het openbaar maken van geheime productgegevens, die in het kader van de Openbaarheid van Bestuur en de Volksgezondheid moeilijk nog geheim kunnen gehouden worden.

Gegevens die een criminele corruptie van grappige en achtenswaardige, maar toch zo verleidbare onaantastbaar gewaande medische Overheden zouden blootleggen.

Achtenswaardige medische monumenten, die als referenties of als opinion leaders gebruikt worden om massa's kinderen op hun 'wetenschappelijke' manier de psychiatrie of de dood in te jagen, die zich doodgewoon als farmahoeren hebben gedragen en zelfs erin slaagden om een politiek establishment voor hun criminele kar te spannen.

Een politiek van exterminatie van levensonwaardige wezens, die men onder de vlag van de geneeskunde mocht uitvoeren en waar men nu voor een rechtbank het risico van een diplomatieke rel tussen landen (Nederland en Engeland) inroept, om die misdaad voor het publiek verborgen te houden.

Immers het EMEA (European Medicine Agency), die de autoriteit van de Europese Commissie misbruikte om Prozac onterecht tijdelijk als veilig voor kinderen te laten verklaren, is in London gevestigd.

Grappige, corrupte, criminele (ON)GELOOFWAARDIGHEID van medische Overheden.

ADHD werd uiteindelijk de erfelijke aandoening, die door handopsteking werd uitgevonden waarbij medici harddrugs legaal en met Overheidsgelden kunnen dealen om pedagogisch of ander comfort te kunnen afkopen.

De symptomen van de ziekte zijn de definitie van het gebrek aan discipline, omdat het hebben en het promoten van zelfdiscipline maatschappelijk als fascistisch ervaren wordt.

Op 9 juni 2008 kende de bestuursrechter in Amsterdam het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen zes weken toe om betere argumenten te bedenken waarom de geheime Stratteragegevens niet zouden hoeven bekend gemaakt te worden.

Nu blijkt dat CBG opnieuw om uitstel vraagt, en dat terwijl uit de zittinggegevens blijkt dat CBG op een nogal onzorgvuldige manier is tewerk gegaan bij het op de markt laten komen van de stof.

Eerder al veronderstelde ik in vorige stukjes dat CBG spartelt ofwel omdat men Strattera in Nederland heeft toegelaten omwille van een onkunde betreffende de materie, ofwel omdat men zich door commerciële verleidingstechnieken van het bedrijf heeft laten om de tuin leiden.

Vandaar dat ik bij deze even wens te herhalen wat ik daarover vroeger al vermeldde en waarbij ik stelde dat gezien het achtenswaardige van de commissieleden ik geen reden zou kunnen bedenken om te twijfelen aan hun vakkennis.

Intussen zijn in Nederland al sinds december 2004 talloze kinderen en volwassenen behandeld met een vermomde Prozac in doseringen, die een normale Prozac-dosering ver overtreffen, omdat de aangeprezen aandoening  vereist dat men hoog genoeg moet doseren tot een dwangmatig psychotisch gedrag bekomen wordt.

Nu is het precies dat laatste dat beter geheim wordt gehouden.

Terwijl men erop rekende dat psychiaters zelf het vakjargon machtig zijn om aan de bevolking uit te leggen, dat het bereikte dwangmatig psychotisch gedrag een genezing of een behandeling is van de aandoening die men met gedragstherapie alleen, niet kan of wil genezen of behandelen .

Vandaar de optie die genomen werd om uiteindelijk de patiënten de psychiatrie in te jagen of ze ook bijkomend lucratief ‘bipolair’ neuroleptica aan te smeren.

Men vreest dan ook terecht een publieke verontwaardiging.

http://www.standaard.be/Krant/Tekst/Artikel.aspx?artikelId=GI1UFHBL&date=20080719&demo=False#

Sportdokters zijn geen sportapothekers en jammer genoeg bestaat net als bij de renners onder dokters ook een omerta.
Dokters mogen immers nooit ingaan tegen wat de farmaceutische industrie hen oplegt.
Dokters ondergaan de omerta van de industrie. Die omerta loont en is een belangrijk onderdeel van hun beroep.

Dokters die zich houden aan deze omerta zouden moeten geweerd worden van officiële functies.
Dr.Goossens is freelance adviseur van de minister van Sport Bert Anciaux.
Dus over die epidemie van neusbloedingen...

Sinds de Vlaamse gemeenschap eind 2005 sportlui als bij mirakel genas van ADHD, schakelde de sportwereld over op wat men sindsdien als legale doping heeft ontdekt.
Immers, de medische wereld is nog steeds onwetend over het feit dat SSRI’s in de gepaste doseringen net als amfetamines werken.
De omerta in de geneeskunde bestaat erin dat de internationale medische literatuur het werkingsmechanisme van die stoffen als 'onbekend' heeft uitgeroepen.
Enkel medisch wetenschappelijke positieve berichten kunnen (mogen) in omloop komen onder de druk (sponsoring) van de farmaceutische industrie.
Commercieel zou het bekend maken van die amfetaminewerking als negatieve wetenschappelijke info kunnen aanzien worden.

Vandaar dat dokters beter onwetend blijven over het werkingsmechanisme van kaskrakers zoals de antidepressiva.
Vandaar ook het glamoureuze nieuwe modewoord in de geneeskunde: evidence based medicine.
Wat staat voor: farmaceutische kennis hoeft voortaan niet meer.

SSRI's zijn chemisch nauw verwant aan amfetamine en het mooie van het verhaal bestaat erin dat ze helemaal niet voorkomen op de WADA-dopingslijsten.
Legale doping dus en voortaan hoeven geen doktersbriefjes meer met de diagnose ADHD erop.
Van amfetamine is de sterke bloeddrukverhoging bekend, die dan natuurlijk bij een inspanning een bloedneus kan veroorzaken.
Bijna alle bijsluiters van SSRI’s vermelden het voorkomen van bloedneuzen bij normaal gebruik.

Al sinds meer dan twee jaar pleit ik ervoor om die doping zowel bij sporters als bij patiënten strenger te reglementeren, maar het ziet ernaar uit dat zoiets zeker niet voor de Olympische Spelen zal mogelijk zijn of misschien ook nooit.

De medische hypocrisie van dure dopingjagers!
En de neusbloedingen... voor dokters schijnen die nu als een raadselachtige epidemie te ontstaan, maar voor een apotheker zijn ze het logische gevolg van legaal gedoogde amfetaminedoping vermomd als geneesmiddelen (doping?) tegen ‘depressies’ en wat nog allemaal meer.

ADHD-medicatie en antidepressiva als doping voor sporters en schoolgaande jeugd.
En dokters weten niet eens waarom een neus bloedt.

Men weet alleen dat men al weldoende rondloopt en meerijdt in het peloton en de patiënten met ‘genezende’ medicatie een wereld van verschil verschaft.
Het woordje omerta bij de renners komt dus van een dokter, maar het woordje omerta onder de dokters komt van mij en is tot stand gebracht door de farmaceutische industrie.
En als dokters dit niet willen geweten hebben, dan noem ik het pure onnozelheid, een onnozelheid, het beroep van dokter onwaardig.

Maar de maatschappij, de pers, de Overheid… die gaan voor ‘panem et circenses’.
En dan mag een dokter al eens veinzen … ‘dat ZIJN neus bloedt’.

Nieuw leven voor oude pillen.

“Zo bleek de geheugenpil donepezil een doelwit te delen met het antidepressivum venlafaxine, wat doet hopen dat donepezil ook tegen depressie is in te zetten. “

Het verheugt mij zeer deze bijdrage te lezen in DeStandaard vandaag :
http://www.standaard.be/Krant/Tekst/Artikel.aspx?artikelId=9C1UA45Q&date=20080717&bijlage=24&demo=False

Eigenlijk is dit bericht perfect de bevestiging van de theorie, waarmee ik probeer het werkingsmechanisme van SSRI’s en ADHD-medicatie aan te tonen .

Chemisch worden psychotisch makende en hallucinoge stoffen in vier grote groepen ingedeeld.
Die stoffen horen samen precies omdat in hun molecule een patroon voorkomt, waarmee ze in competitie kunnen treden met de neurotransmitters die de goede werking van het zenuwstelsel beheren en daardoor in de meeste gevallen dit zenuwstelsel ook verwoesten.

In de bijdrage worden weliswaar commerciële epitheta gebruikt om de stoffen gunstig voor te stellen, maar farmacologisch hoort donepezil (als piperidylbenzylaat) in dezelfde groep als cocaïne, methylphenidaat, trazodone en varenicline (antirookpil).
Terwijl de antidepressieve werking van venlafaxine wordt verklaard door het phenylethylamine-patroon (amfetamine) in de molecule.

Vandaar dat naar analogie met de leerpil (voor het pedagogisch comfort), deze cocaïnestof bij Alzheimer welluidend de geheugenpil wordt genoemd.

De bijdrage in de krant zou farmacologisch correcter geoogd hebben, als men voor zowel donepezil als voor venlafaxine er ook de andere (en minder gunstige) nevenwerkingen had bij vermeld.
Chronisch gebruik en hoge doseringen psychotica worden in de regel 'bipolair' gecorrigeerd met zeer winstgevende antipsychotica (neuroleptica).

Dat weten de patiënten dus ook, maar meestal verbloemt men met het foefje, dat corrigeren met neuroleptica eigenlijk noodzakelijk is om er sommige 'symptomen' van de aandoening mee te behandelen.

Terwijl bekend is dat psychotica meestal psychotisch maken en de afweging die wordt gemaakt om voor te schrijven meestal weinig zuiver medisch ingegeven is.
Net als de eerder commerciële aankondiging in de krant, trouwens.

http://www.stellingwerf.nl/index.php?n_id=61761&s_id=585

De controverse aangaande de mythe rond geestelijke stoornissen en psychiatrie, gaat niet over wetenschap en geneeskunde, het gaat over macht.
Als psychiaters het met u eens beginnen te worden moet u misschien uw stellingen herzien.
Er kan dan iets verkeerd aan zijn.

Wat weten wij dat waar is ondanks wat de cultus, genaamd de psychiatrie, ons als waarheid blijft voorhouden namelijk het idee dat er een hersenaandoening zou zijn die geestelijke "ziekten" veroorzaakt.

De waarheid is we niet kunnen bewijzen dat iemand geestelijk ziek is door te kijken naar hersenfoto's of het analyseren van hun bloed.

Psychiaters moesten hun eigen boek met ziekten verzinnen, omdat pathologen niets met psychiatrie te maken wilden hebben.
Het heet de "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders" (DSM IV), een indrukwekkend werkje... over fictie.

Wat is het verschil tussen de DSM en een wetenschappelijk boek over ziekten?
Elke stoornis die in de DSM staat is verzonnen.
Elke ziekte die beschreven staat in een wetenschappelijk medisch handboek, is ontdekt.

Echte ziekte wordt terug gevonden in het stoffelijk overschot bij een autopsie, geestelijke "ziekten" niet.Geestelijke ziekten verwijzen naar iets dat de persoon doet.

Echte ziekten verwijzen naar iets dat de persoon heeft.

Bekijk het eens op de volgende manier.

Er is slechts één persoon nodig om een echte ziekte te hebben.
Als je alleen op een eiland zit kan je een echte ziekte als kanker of een hartziekte ontwikkelen maar geen geestelijke ziekte zoals hyperactiviteit of schizofrenie.

Geestelijke ziekten komen altijd voort uit één of ander sociaal conflict.
Pas als mensen iets doen dat anderen bezwaarlijk of verwerpelijk vinden, kunnen ze gediagnosticeerd worden als geestelijk gestoord.
Als de persoon die de diagnose stelt, meer macht heeft dan de persoon die gediagnosticeerd word dan beginnen de problemen.
Op deze manier is de diagnose van een geestelijke stoornis altijd een wapen.
Dit is nooit het geval bij de diagnose van een medische stoornis.

Haalt u zich eens twee mensen voor de geest die ruzie hebben.

Die komen onvermijdelijk tot een soort van diagnosestelling.
Ze zeggen; "Je bent gek." "Je bent gestoord." "Je bent paranoïde."

Heeft u ooit wel eens iemand tijdens een ruzie horen zeggen; "Je bent een suikerpatiënt."?

"Sociale conflicten hebben niets te maken met de ontwikkeling van echte ziekte.
Je ontwikkelt geen suikerziekte omdat iemand het niet eens is met de manier waarop je denkt, spreekt of je gedraagt.
Er moet iemand anders aanwezig zijn om te beoordelen of jouw gedrag moreel gezien goed of fout is, om een geestelijke stoornis te kunnen hebben.
Dus diagnose is een wapen.
Een gereedschap dat gebruikt wordt tegen andere mensen, met name wanneer er een machtsconflict aanwezig is.

En hoe zit dat met de behandeling?
De behandeling voor geestelijke ziekten is straf.
Kijk naar ons rechtssysteem.
Als iemand een misdaad heeft gepleegd en er is een psychiater aanwezig in bij de rechtszaak, kan de betrokken persoon terecht komen in een psychiatrisch instituut in plaats van in de gevangenis.
Kunt U zich voorstellen dat een rechter zegt; “ik veroordeel u tot de behandeling van uw kanker.

Ik garandeer U dat psychiatrische behandelingen erger zijn dan de gevangenis.
In de gevangenissen beoordelen mensen niet hoelang andere mensen hun vrijheid gaat worden ontzegd op basis van wat ze denken over zichzelf en de wereld.
In een psychiatrische instelling is dat wel het geval. als je niet op de juiste manier over de wereld of jezelf denkt, wordt je langer gestraft.

Psychiaters vinden het geweldig om te zeggen dat geestelijke ziekten echte ziekten zijn.
Deze vergelijking loopt spaak.
Kanker is niet hetzelfde als het hebben van een depressie. Men geeft geen shocks aan mensen met kanker om ze te genezen.
Zeker niet wanneer ze niet geshockt willen worden.

Stel je iemand voor met een vorm van huidkanker.
Dat is een ziekte hier, net zoals het een ziekte is in het noorden van India. Als je die vorm van huidkanker hebt, houdt het dan op te bestaan als je naar India verhuist?
Natuurlijk niet, maar als je ronddwaalt door het heuvelgebied van de Himalaya en je mediteert daar 15 uur per dag dan wordt je in India waarschijnlijk een heilige genoemd.
Als dezelfde man hetzelfde doet aan de voet van het nationaal monument in Washington, wordt hij gediagnosticeerd met paranoïde schizofrenie en overgedragen aan een psychiatrisch ziekenhuis.

Wat denkt U dat psychiaters zouden doen met iemand als Jezus, of Boeddha, of Mohammed, wanneer zij vandaag zouden de aarde zouden bewandelen...
Kaboem, onmiddellijk afvoeren naar een inrichting.
Opsluiten en platspuiten om hun gekke gedachten en uitspraken te stoppen.
De psychiaters zijn de hoog inquisiteurs van vandaag.
Ze zouden de heiligen uit het verleden onmiddellijk kruisigen.

Wat dachten de mensen in Duitsland, toen de nazi’s in die tijd daar rond paradeerden?
Niemand nam ze serieus. Niemand geloofde dat ze de macht konden vergaren om te doen wat ze hen gedaan.

Men heeft ze uitgelachen.
Terwijl ik U nu vraag om dapper te lachen in het gezicht van de psychiaters die zeggen dat twee en twee geen vier is, vraag ik U ook ze serieus te nemen.
Met name als het aankomt op het kwaad dat ze mensen hebben aangedaan omder het mom van hulp.

Als we dat niet doen, zal de geschiedenis zich herhalen.

Naar… Dr. Jeffrey Schaller, professor psychologie in de VS.

”Op dit moment weten we van werkelijk geen enkele geestelijke stoornis de oorzaak".
En de stoffetjes dan?
De chemische onevenwichten?
En wat men overerft van ouders of van de eigen kinderen?

En dan de verhaaltjes die men uitvond om de goede werking van psychotica en doping te verklaren?

Zijn die verhaaltjes wetenschappelijk?
Of komen die van andere (commerciële) kwakzalvers dan?

En wat men allemaal aanleert aan studenten geneeskunde en farmacie?
De tovenarij van bij de Boeloeboeloes en de Wadawadas, want drogeren met psychotica werkt altijd, maar eerst natuurlijk getooid worden met de lianen van de waardigheid.
Die lianen zijn het waarmerk van de papegaaikunst verworven aan door industrie gesponsorde instellingen.

En moet het drogeren en psychotisch maken het eigen beroep en financiële toestand versterken?

Of studeerde men zo lang en zo hard om dan uiteindelijk als farmahoeren door famaceutische dealers bij het handje en de neus genomen te worden, en snel snel even een paar ziekten uit te vinden, waarmee iedereen zo goed kan genezen van een ziekte na het bezoek aan de psychiater?

Alhoewel … genezen…

Zoiets in de aard van: patient moet een SSRI slikken om zijn koude tenen te behandelen.
Noch de patiënt en nog veel minder de arts beseffen dat dit nog meer koude tenen zal veroorzaken, maar de patiënt zal alvast minder ‘zagen’ over de koude tenen.

Op 9 juni 2008 kreeg de Medische Overheid zes weken de tijd om betere argumenten te bedenken, waarom de geheimen rond Strattera niet bekend zouden mogen gemaakt worden.

Men had aangevoerd dat het openbaar maken ervan een diplomatieke rel zou veroorzaken tussen Nederland en Groot-Brittannië.

De bestuursrechter in Amsterdam veegde dat argument van tafel.

De Medische Overheid wil verborgen houden dat met Strattera men aan kinderen eigenlijk Prozac geeft, maar dan vier keer zo hoog gedoseerd als men Prozac aan volwassenen toedient.

Terwijl wereldwijd bekend is dat SSRI`s, als psychotica, beter niet aan jongeren worden voorgeschreven.

Maar tijdens de introductie van Strattera slaagde het bedrijf erin, om internationale instanties en zelfs de Europese Commissie voor waar te laten verklaren dat van alle SSRI`s er maar eentje zou zijn dat ongevaarlijk bij kinderen is, namelijk Prozac.

Strattera heeft namelijk net dezelfde actieve metaboliet als Prozac.

Van zodra Strattera in de verschillende landen een registratie had verkregen, werd Prozac op slag opnieuw wel weer gevaarlijk voor jongeren en adolescenten geacht, bij dezelfde instanties die niet eens door hadden dat ze om de tuin waren geleid.

Tweede geheim betreft de gebruikte dosering.

De aanbevolen dagdosis (DDD) bij Prozac bedraagt 20 mg en bij Strattera zo maar liefst 80mg.(bron: http://www.whocc.no/atcddd/ ).

Waarmee duidelijk aangetoond wordt dat men ADHD behandelt door psychotica chronisch en in hoge doses toe te dienen.

Medische Overheden proberen nu te vermijden dat bekend raakt dat men het pedagogisch comfort van een ADHD-behandeling bekomt door patiënten met psychotica dwangmatig psychotisch te maken.

De `normale` dagdosis (DDD) van methylphenidaat is 30mg per 70kg lichaamsgewicht, bij een gebruik van maximum een maand.

Methylphenidaat is als psychoticum al 30% actiever dan zuivere cocaïne.

In bijna alle gevallen dient men trouwens te corrigeren met antipsychotica, wat men dan uitlegt als zouden die neuroleptica dienen om de karakterstoornissen eigen aan de ziekte, te milderen.

Wat natuurlijk gelogen is.

Patiënten zijn dan in feite al modieus `bipolair`, namelijk ze balanceren chemisch op psychotica en antipsychotica.

Onbegrijpelijk dat het bekend maken van dat soort informatie een diplomatieke rel zou kunnen veroorzaken.