http://www.radio1.nl/contents/2621-nieuw-adhd-medicijn-niet-vergoed
De rechter zal misschien verwachten dat de Strattera-geheimen, een en ander zullen duidelijk maken.
Dezelfde phenylpropylamine in Strattera, die ook in Prozac actief is, wordt aan kinderen 4 keer zo hoog toegediend, dan de dosering die volwassen depressieven krijgen onder de vorm van Prozac om ze te drogeren.
Precies om ADHD te behandelen, door versneld 'dwangmatig psychotisch' te maken (in de volksmond: een robotachtig gedrag te doen ontstaan).
Dat men met antipsychotica moet corrigeren, want de psychotische nevenwerkingen schrijft men dan toe aan de ziekte, waardoor men uiteindelijk die antipsychotica heeft omgedoopt tot ‘ook’ ADHD-medicatie.
Want phenylpropylamine werkt op net dezelfde manier als amfetamine, alleen moet men iets hoger doseren om hetzelfde effect te bereiken.

Die amfetaminewerking van de SSRI's ( waaronder Prozac) wordt ook al meer dan twintig jaar verborgen gehouden, door fabeltjes de wereld in te sturen van de serotoninetekorten.
Intussen raakt bekend, dat die theorie een handige commerciele verkoopstechniek is geweest waaraan alle medische Overheden zich hebben laten vangen.
Vandaar ... het blijven verbergen of verborgen houden van de Stratterageheimen.

Al meer dan een jaar staat dat alles in mijn boek, maar aan die kennis schijnt blijkbaar niemand een behoefte te hebben.Informeer eens bij de renners welk product men straffeloos slikt om amfetaminedoping als basisdoping te gebruiken?
Blijkbaar weten renners veel beter dan artsen, dat Strattera en Prozac net zo goed als amfetamine werken.

Nu juist omdat alleen maar artsen in WADA de verboden lijsten opstellen, zijn de SSRI's legaal als amfetaminedoping door sportlui te gebruiken, omdat het alleen maar nog die artsen zijn, die nog in de serotoninefabeltjes geloven, want daardoor hoeft men die stoffen niet onder een opiumwetgeving te plaatsen omwille van hun amfetaminewerking.

Wat niet weet, niet deert, zegt het spreekwoord.
Heel handig, die medische wetenschap.

SSRI's zijn selectieve serotonineheropnameremmers.

Serotonine is een mooi klinkend woord en het staat geleerd, als een dokter je kan vertellen dat je er soms tekort kan van hebben.

Serotonine en een tekort daaraan, heeft natuurlijk iets met een ziekte te maken, dat kunnen dokters ook vertellen, al weet niemand van hen, hoe je die tekorten meet.

Dat hoeft ook niet, want die tekorten smelten als sneeuw voor de zon als je de veilig gewaande medicatie daarvoor slikt.
Men denkt dat die medicatie veilig is, omdat men het werkingsmechanisme ervan als onbekend heeft uitgeroepen.

Tot hier heeft men deze redenering al jarenlang als een commerciele luchtbel aan de man kunnen brengen.

Zelfs universiteiten, artsen, scholen en patienten kennen allemaal het verhaaltje dat als een medische wetenschap de ronde doet.

Maar dan kwam de ADHD-epidemie, en toen bleek dat men luchtbellen pas echt goed kon opblazen.

Dopamine is ook een mooi woord.
En ADHD zou de ziekte zijn, waarbij  kindertjes dopaminetekorten hebben.
Zou, want niemand kan tekorten aan dopamine meten, net als de serotoninetekorten bij depressieven onmogelijk in kaart kunnen worden gebracht.
Maar wat bleek: het stevig drogeren van kinderen met amfetamine of cocaïne scheen een gunstig effect te hebben op het pedagogisch comfort en die harddrugs werden dan ook meteen tot dopamineleveranciers uitgeroepen.
Niemand die er bovendien aan dacht om dopaminetekorten te corrigeren door dopamine - Dynatra- toe te voegen.
Maar dit is een detail.
Voordeel van die harddrugs bestaat erin, dat zelfs laag doseren, de symptomen die wijzen op dopaminetekorten kunnen verergeren, waardoor men hoger moet doseren, en op die manier dan ook de zekerheid bekomt dat men met die ziekte te maken heeft.
En zoals gezegd... die luchtbel ... ça gonfle, ça gonfle...et puis...

Alsof het niet volstond om het werkingsmechanisme van de medicatie als onbekend uit te roepen, immers... succes verblindt , men raakte zowaar ook de logica van de ontbrekende stoffetjes stilletjes aan kwijt.
De achterkant van die medische wetenschap mag en kan niemand kennen, die achterkant is enkel voorbehouden voor zij die de commerciele fabeltjes uitvinden en een formidabele zeepbel tot gigantische verkoopscijfers kunnen laten zwellen.

In de grote haast om geen seconde kwijt te spelen in de rush naar het lucratieve tot stand brengen van pedagogisch comfort, maakten de bedenkers van fabeltjes stomme foutjes.
Maar die foutjes zouden toch door niemand opgemerkt worden.Harddrugs als amfetamine en cocaïnestoffen, benoemde men als dopamineheropnameremmers.
En de manier waarop die stoffen het zenuwstelsel aantasten, werd als onbekend uitgeroepen.
Evidence based medicine, heet dat nu.
Kennis hoeft niet meer.

Nieuw uitgevonden amfetaminestoffen kregen zelfs nooit het label 'amfetamineachtig', ze werden meteen al genoemd naar de gekende fabeltjes, namelijk, de selectieve serotonineheropnameremmers.
En precies omdat niemand tekorten van wat dan ook kan aantonen, ging men ervan uit dat door hun werking als harddrug, of als doping , die stoffen toch een succesvolle toekomst tegemoet zouden gaan, als men ze maar als veilig voorstelt.
En ook hier weer, de hoeraliteratuur van de voorkant van de medische wetenschap, kent het werkingsmechanisme van de SSRI's niet.
Hoeft ook niet, waarom zou men vitten over de successen van zoveel goeds.

Maar dan kwam Strattera.
Waarvan alleen de uitvinders van fabeltjes weten, dat de phenylpropylamine in de nieuw uitgevonden molecule ook een amfetaminewerking heeft en die daardoor handig is om een melancholisch publiek op te peppen.
Maar nu moet het toeval zodanig lukken, dat de actieve phenylpropylamine van Strattera nu net dezelfde is als die van Prozac.
En de fabeltjesbedenkers van de achterkant hebben dat natuurlijk heel handig opgelost.
Wat men in een Prozac-doosje had gestopt, bleef men natuurlijk nog een SSRI noemen, maar omdat de voorkant toch geen vragen stelt, en eigenlijk ook niets hoeft te weten, stopte men dezelfde actieve phenylpropylamine in een doossje met de naam Strattera erop.
En om het echt verschillend te doen lijken herdoopte men die actieve stof dan tot een SNRI, een 'selectieve' noradrenalineheropnameremmer.

De achterkant slaagde er dus in, om heel lang geleden al, nieuwe stoffen in de handel te krijgen, waarvan men wist dat ze op dezelfde manier als amfetamine werken, maar die omwille van stoffetjesfabeltjes, door de voorkant niet eens onder een opiumwetgeving werden geplaatst.
Handig, zeer handig.
Strattera, werkt dus net als amfetamine, vandaar perfect aangewezen bij het pedagogisch comfort en wat meer is... de voorkant is gelukkig, want het dure medicijn valt niet eens onder een opiumwetgeving.

Conclusie:
Wat kent de voorkant van de medische wetenschap?

1) Het werkingsmechanisme van ADHD-medicatie is onbekend.
2) Dopaminetekorten worden gecorrigeerd met dopamineheropnameremmers, die vroeger doodgewoon verboden doping waren.
3) Diezelfde dopaminetekorten kunnen ook gecorrigeerd worden met 'selectieve' serotonineheropnameremmers of 'selectieve' noradrenalineheropnameremmers.
Niemand hoeft blijkbaar tekorten te meten en die tekorten genezen, door selectief zelfs helemaal andere stoffen toe te dienen.
Selectief zijn is hier bovendien zeer ruim geinterpreteerd, maar in fabeltjes komen zelfs varkentjes met een lange start aan hun trekken.
4) Strattera is geen doping omdat men het werkingsmechanisme niet kent en omdat het niet onder een opiumwetgeving valt.


Wat kent de achterkant van de medische wetenschap?

1) Het werkingsmechanisme steunt op de verwoesting van het zenuwstelsel, waardoor een gevarenreflex ontstaat, die zeer handig is als dopingsmiddel.
2) Die gevarenreflex zorgt voor het dichtklappen van de bloedvaten, waardoor bij chronisch gebruik een dodelijke pulmonaire hypertensie kan optreden.
3) Het verwoesten van de neuronen veroorzaakt een controleverlies over het gedrag, waardoor een psychotisch gedrag ontstaat , die men vervolgens met antipsychotica (Risperdal, Dipiperon, Zyprexa) moet tekeer gaan.
4) Strattera is , net als Prozac, de legale amfetaminedoping die voortaan ongestraft als (dure) basisdoping door sportlui kan gebruikt worden.

Artsen en de medische wetenschappelijke literatuur weten door het vetorecht, waarover de farmaceutiche industrie beschikt, alleen maar wat via de voorkant tot hen kan komen.
De achterkant is niet wetenschappelijk, en wordt met alle middelen als kwakzalverij weggehoond.
De Stratterageheimen zouden bovendien dat soort kwakzalverij bevatten, vandaar dat Overheid en het farmaceutisch bedrijf alles in het werk stellen om de echte wetenschap te vrijwaren van ketterijen.

Bestaat een soort parketmagistraat of onderzoeksrechter, die in de laatste vijf jaren, de sterfgevallen door 'aangeboren hartziekten', 'die men niet kan zien aankomen', kan opvragen en onderzoeken en of die sterfgevallen eigenlijk niet aan een 'pulmonaire hypertensie' te wijten zouden geweest zijn.

Door het chronisch behandelen en drogeren met veilige doping die onder een opiumwetgeving valt, en waarvoor vooral kinderen worden geronseld door verenigingen, die daarvoor smeergeld ontvangen van de bedrijven, die deze doping met Staatssubsidies via die erkende dopingagentschappen mogen promoten.

Die veilige doping, is al sinds meer dan vijf jaar als veilig kunnen bekend blijven, omdat een medische censuur ervover waakt, dat wetenchappelijke boodschappen met negatieve informatie, die de verkoop van goeddraaiende psychotica zouden kunnen doen kelderen, voor niemand kunnen beschikbaar komen.
Sinds 5 jaar vallen met de regelmaat van de klok jongeren dood, die chronisch veilig gewaande Rilatine of Concerta slikken, terwijl een cardiologencongres in 2003 ervoor waarschuwde dat de amfetaminewerking van methylphenidaat een pulmonaire hypertensie kan veroorzaken.
Dat congres wordt medisch doodgezwegen.
En van Rilatine en Concerta is bekend dat ze net zo goed als de verboden amfetamines ook hongerremmers zijn.

De andere amfetamines, die tot 1999 als hongerremmer werden gebruikt, werden precies daarom uit de handel genomen.
Zie ook het verhaal van een moeder, die een dubbele longtransplantatie onderging, en net niet doodgevallen is.
http://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=openmailart&art_id=1873

Veertien dagen na datum vernemen wij via de kranten, dat een Vlaamse moeder haar zoon met een overdosis ADHD-middel vergiftigde.

Ik kies voor enkele vragen in plaats van een saaie vakcursus.

1) ADHD wordt voorgesteld als een storend gedrag dat door geneesmiddelen moet bijgestuurd worden.
Dit soort gedrag zou dus een ziekte zijn.
Wie beweert dit, op welk (wetenschappelijk) gezag en eventueel met welke bijbedoelingen?

2) De jongen is overleden “aan een overdosis ADHD-geneesmiddelen”, verderop in de tekst benoemd als “het antipsychoticum Dipiperon”.ADHD zou dus een psychose zijn.
Op welk gezag is dit een medische grootheid?

3) De parketwoordvoerder stelt: “Bij mijn weten is het de eerste keer dat het parket geconfronteerd wordt met dergelijke feiten”.
Bedoelt hij: “De eerste keer dat we het na 14 dagen doofpot niet langer uit de media konden houden”?

4) De moeder werd aangehouden als dader, de stiefvader omdat hij de ambulance niet belde.
Wat met de hoofddader, nl. de voorschrijvende dokter?.
Op basis van welk medisch onderzoek stelde hij zijn “diagnose”?
Hoeveel gevangenisstraf verdient hij als de misleide moeder levenslang riskeert?

5) Als de gangbare remedie tegen de “ziekte” ADHD een dopingproduct is, waarvoor een coureur uit de koers gezet wordt en als de nevenwerkingen van deze doping moeten bestreden worden met een gif dat krankzinnig maakt, waarom blijven goedgelovige mensen dit dan slikken?
Brengt het eventueel geld op?
Zo ja, voor wie?
Zit Zitstil ook stil aan de pot?

6) Niemand heeft blijkbaar nagegaan of de moeder te goeder trouw, dwz. op advies van een zonder twijfel deskundige dokter, iets vreemds slikte om haar problemen op te lossen.
Test mijn vermoeden op :  https://ssristories.org

Besluit: Gemotiveerde antwoorden op mijn vragen kunnen het dossier wellicht in een klaarder daglicht plaatsen.
Graag gedaan.

Pipamperone (Dipiperon) zou de vijfjarige zoon verdoofd hebben.
Die stof is geen verdovend middel, maar valt in ons land (Belgie) onder het KB.25.03.1964 op de schadelijke stoffen.
Wat betekent dat men een schade kan toebrengen aan iemand.

Moest de stof giftig zijn (waarmee men dan wel kan doden), dan zou die vallen onder de wet van 24.02.1921.
Moest de stof een verdovend middel zijn, dan was de reglementering die van het KB.31.12.1930, ook die reglementering waaronder Rilatine en amfetamine valt.

Een overdosering van een butyrofenon (Haldol, Dipiperon), veroorzaakt een soort van spierstijfheid, waarbij dus ook de toevoer van het ademhalingssysteem kan belemmerd worden.
Meest waarschijnlijk is, dat het kind, niet verdoofd, helse pijnen heeft doorstaan, terwijl het stilletjes verstikte.

Persoonlijk citeer ik uit eigen ervaring, een ziekenhuispatient waarbij de verpleging in het weekend slikproblemen rapporteerde en daarvoor de psychiater van dienst opbelde.
Die adviseerde om Clamoxyl 500mg, 4 x daags te geven en vond het niet nodig daarvoor de patient te komen onderzoeken.

Tegen de maandag was de patient overleden, gestikt.
Patient werd behandeld met hoge doseringen Haldol ( ook een butyrofenon) en de spierstijfheid, daardoor, verhinderde het ademhalen.

Tevens nog vermelden, dat bijna alle antipsychotica niet werden uitgetest om er kinderen mee te behandelen.
Door de ADHD-epidemie was men verplicht om van die nood een deugd te maken (nood breekt wet), waaruit blijkt dat men met alleen maar ‘schadelijke’ stoffen ook kinderen kan extermineren, als maar de juiste truuk wordt gebruikt.

Ria Vandenheuvel (Zitstil) verklaart in de media Dipiperon niet te kennen als ADHD-medicatie.
Zitstil is een ronselvereniging door de farmaceutische bedrijven betaald, niet om echte ADHD te laten behandelen, maar om onder het voorwendsel van ADHD, kinderen gewoon te drogeren, door ze de courante doseringen van “cocaïne pour les pauvres” toe te dienen.
De kinderen presteren beter, de ouders en schooldirecties en de CLB's prijzen daarom dit legale dopingagentschap omwille van het bekomen pedagogisch comfort.

Echte ADHD wordt behandeld met dezelfde psychotica in sterk verhoogde doseringen tot een dwangmatig psychotisch (robotachtig gedrag) ontstaat.
Chronisch gebruik daarvan, wordt bijna steeds (ambulant) gecorrigeerd met antipsychotica als Dipiperon, Risperdal, Zyprexa enz.

Waarbij de artsen de omgeving dan voorhouden dat men daarmee de karakterstoornissen, die eigen zouden zijn aan de ziekte, wil tekeer gaan.
Maar eigenlijk dienen die antipsychotica als een antidotum voor te hoge doseringen van de ingestelde toxicomanie.

Als het ambulant corrigeren met de neuroleptica van volwassen schizofrenie-patienten niet goed meer lukt en de overlast voor de omgeving te groot is geworden, neemt men uiteindelijk toevlucht tot een psychiatrische opname.
Zoals eerder uitgelegd zijn die opnamen de laatste jaren verzevenvoudigd.

De sleutel tot het grote succes van ADHD bestaat erin, dat laag starten met een amfetamine of een cocaïnetherapie (bij iedereen), meestal de symptomen van een normaal gedrag (DSM-IV), door te drogeren, doen verergeren, waardoor schijnbaar meer ADHD-gedrag optreedt. (zie ook: CTBG,07/07/2005).

Dan is de conclusie snel gemaakt: de diagnose is bevestigd en men moet hoger doseren, tot een kalmer, dwangmatig psychotisch gedrag bereikt wordt.

Vandaar dan ook de epidemie van ADHD die de laatste jaren onstuitbaar blijkt.

Merkwaardig dat sinds de moord op het vijfjarig zoontje alleen Ria Vandenheuvel  in de media de kans krijgt om haar dopingagentschap te blijven promoten met onjuiste informatie over de aandoening, waarvoor zij en haar agentschap door de farmaceutische industrie zwaar worden gesponsord.
Die eenzijdige mediaaandacht lijkt bovendien sterk op een ‘betaalde reclame’ voor producten, die wel onder de verdovende reglementering vallen, en waarvoor iedere vorm van reclame door de wet verboden is.

Op die manier hoeft men geen reden op te geven, zoiets kan men immers niet zien aankomen.
Maar wat meer is, zo houden we methylfenidaat helemaal veilig voor de zeer lucratieve dealerhandel in pedagogisch comfort.
Stel je voor dat zou bekend raken, zoals in de jaren 1997-1999 met anorectica gebeurde, dat de amfetamines, die eigenlijk allemaal een dodelijke pulmonaire hypertensie kunnen veroorzaken, uit de handel werden genomen.

Dit was het lot van Ponderal, Isomeride, Panbesy, Diethylpropion en vele anderen.
Alleen de stoffen met het etiket: hongerremmer werden verboden, omdat veel vrouwen die daarmee wilden vermageren, ook zodanig afvielen, dat ze uiteindelijk simpelweg ook doodvielen.

En al hebben de cocaïnestoffen met ook een amfetaminewerking, Rilatine en Concerta, ook een hongerremmende werking, toch werden ze als veilig uitgeroepen, om de verkoop niet te schaden.
Vandaar : werkingsmechanisme onbekend
Dit onbekende werkingsmechanisme heeft men tot een medische wetenschap uitgeroepen.

Maar toen in 2003 een cardiologencongres (Venetie) in de conclusies meldde, dat het gebruik van Rilatine een van de voornaamste oorzaken zou zijn van diezelfde pulmonaire hypertensie, als die waaraan ook medisch (af)- en doodvallende vrouwen stierven, dan werd die weliswaar wetenschappelijke conclusie met alle macht voor het international medisch publiek verborgen gehouden.

Nu, na vijf jaar sterven nog steeds min of meer dwangmatig psychotisch gemaakten ook nog aan die hartaandoening, maar niemand schijnt geneigd om de doodsoorzaak op het veilliggewaande Rilatinegebruik, te schuiven.
Kinderen dwangmatig psychotisch maken is een winstgevende bezigheid geworden.
Door ze te laten stikken in een overdosis antipsychoticum (stijfgeworden ademhalingsstelsel), kan men ze extermineren, zonder dat Rilatine daarvoor de schuld krijgt.

Rilatine moet veilig blijven.
Kinderen aan aangeboren hartziekten laten doodvallen, schijnt ook een winstgevende bezigheid te zijn geworden.
Gewoon de dood vaststellen en de opmerking maken, dat we zoiets eigenlijk nooit kunnen zien aankomen.

Naar het schijnt zijn pulmonaire hypertensies tegenwoordig heel ouderwets, niemand hoort daar nog iets over, sinds men die studies vakkundig wegcensureert uit de medische literatuur..

En zo blijft Rilatinegebruik heel veilig.
Twee redenen die de industrie en de reclamejongens en meisjes ervan, als dokters vermomd, gretig zullen aangrijpen, om in de komende dagen het Rilatingebruik verder te blijven promoten.

Op http://www.sportwereld.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GGE21TRB9 leest men ondermeer, als een van de 50 dopingweetjes:

Renners slikten tot 8 tabletten Prozac per koers, vandaar het grote success met Strattera, dat in tegenstelling tot Prozac in doseringen bestaat van 60mg (Prozac alleen maar 20mg).
Wat meer is, de werkzame phenylpropylamine (precies dezelfde als die van Prozac) in Strattera is bovendien nog 18% actiever door het lager moceculair gewicht van de (dubbele) molecule.

De farmaceutische industrie en de universitaire opleidingen, door die industrie gesponsord, houden artsen bewust onwetend over het feit dat men (amfetamine)doping medisch toepast.

Vandaar dat men een academische wetenschap op poten zette, die gebaseerd was op stoffetjes en onevenwichten die niemand kan aantonen, maar waarin je moet geloven om als arts wetenschappelijk door het leven te kunnen stappen.

Immers, toen alle ongeveer 740 mogelijke variaties op het phenylethylamine-patroon (amfetamine) uitgeput waren, en de industrie een vaste voet bij FDA had verkregen, kwamen plots een oneindig aantal meer mogelijkheden tevoorschijn, met dezelfde amfetaminewerking van het phenylpropyl-patroon.

De stoffetjes en de evenwichten vermomden de amfetaminwerking, waarmee de nieuwe producten op slag als veilig werden gebrandmerkt en niet eens meer onder een opiumwetgeving hoefden.

Er verschijnen zelfs wetenschappelijke studies in tijdschriften voor geneeskunde, waarin artsen als naamlener optreden om een bedrijf te laten reclame maken met sportdoping in hoge doses zelfs bij kinderen.

Sinds men het voor mekaar kreeg, om een gans nieuwe generatie artsen op te leiden in de religie van de stoffetjes en de chemische onevenwichten, is er niemand die nog gelooft dat veilige lustmedicatie het zenuwstelsel zou kunnen verwoesten of cardiale problemen zou kunnen veroorzaken.
Men heeft zelfs speciale toevoerkanalen in de hersenen of in het bloed uitgevonden om aan te tonen dat die stoffen, in tegenstelling tot dezelfde stoffen uit het illegale milieu, geen verslaving zouden veroorzaken.

Probleem met die speciale toevoerkanalen, is voorlopig nog het ontbreken van wetenschappelijk ogend referentiemateriaal.
Maar dit wordt eerstdaags verwacht.
De aflaten in die andere religie zijn er ook niet meteen gekomen.

Voor het werkelijkheidsonderricht zouden artsen beter in de leer gaan bij sporters.
Tenzij het de bedoeling was, om artsen onwetend te laten over het werkingsmechanisme pieker-en concentratiepillen.
Het zijn immers artsen, die in WADA de dopingslijsten opmaken en onwetende artsen zorgen er onbewust voor dat amfetaminedoping uiteindelijk dan toch gelegaliseerd raakt.

Al proberen enkele heel slimmen te verwijzen naar de koolstof meer in de molecules, waardoor een opiumwetgeving en een WADA-verbod niet zouden hoeven, om reden van ongevaarlijk door die koolstof meer.

Maar hoe verklaart men dan het uit de handel halen, op 1 september 2007, van Silomat, als een phenylbutylamine, dus nog ‘ongevaarlijker’ met zelfs 2 koolstofatomen meer.
Immers, aan Silomat viel men niet dood aan de hypocrisie van de ‘aangeboren hartziekten’.
Of… hoe de georganiseerde medische onkunde een chemische industrie gigantisch rijk kan maken en sport dopingvrij om de industrie nog meer te laten verdienen.

Het verwijt klinkt dat ik niet-wetenschappelijk zou zijn en niet refereer naar medisch wetenschappelijke publicaties.

Dat is zo, ik refereer meestal niet, omdat de officiele literatuur zodanig gefilterd wordt, dat alleen de commercieel nuttige informatie overblijft om tot bij de artsen te geraken.
Elke publicatie die een negatieve invloed zou kunnen hebben op verkoopcijfers van de farmaceutische industrie moffelt men vakkundig weg.
De geneeskunde kan het zich veroorloven om onwetend te blijven over de negatieve aspecten van gevaarlijke medicatie.

Bij ongevallen ermee, speelt de omerta van Hippocrates en al het positieve van wondermedicatie bezorgt de artsen een uitzonderlijk maatschappelijk aanzien.
Immers, zij beroepen zich op wetenschappelijke studies en refereren er openlijk naar.
Wat een geluk dat men hierbij niet zelf meer hoeft na te denken.

In 2003 stelde een cardiologencongres in Venetie, dat een van de voornaamste oorzaken van dodelijke pulmonaire hypertensie op dit ogenblik het gebruik van methylfenidaat (Rilatine, Concerta) zou zijn.
Wanneer men weet dat andere amfetamines (als hongerremmers) in 1999 uit de handel werden genomen, precies omwille van de dodelijke ongevallen door pulmonaire hypertensie, dan had men toch maatregelen kunnen verwachten.

Dit congres werd door de medische 'wetenschap' weggefilterd, en als nu, na 5 jaar, nog steeds ADHD-kinderen of Rilatineverslaafden doodvallen, dan vallen ze nog steeds dood, door een 'aangeboren hartziekte', waarvan niemand kon weten dat ze daaraan ziek waren.

Toen op 21 februari 2007 FDA, precies op dezelfde dag dat ik mij bij de Orde van Apothekers moest verantwoorden, na een klacht tegen mij door de Orde van Geneesheren en een stroman van de farmaceutische industrie, de mededeling de wereld instuurde dat ADHD-medicatie psychotisch maakt en cardiovasculaire accidenten kan veroorzaken, werd deze waarschuwing door NIEMAND uit de medisch wetenschappelijke commerciele wereld overgenomen.

Noch BCFI, noch CTBG, noch Balans, noch Zitstil, noch Trimbos ea, gaven te kennen op de hoogte te zijn, van die mededeling.
Wat meer is, in mei 2007 verdween deze tektst zelfs een tiental dagen van de website, onder de druk van de industrie, 'to protect the ADHD-market'.
Sinds 2007 blijven signalen uit de VS komen, dat het behandelen van ADHD door patiënten met psychotica dwangmatig psychotisch te maken, niet een zo goed idee zou zijn.

Toen op 26 juli 2007 Wolffers een Amerikaans artikel in het Nederlands had vertaald en in de pers had gepubliceerd, werd hij onmiddellijk door een medisch wetenschappelijke maffia (Balans) tot de orde geroepen en moest publiekelijk (30 juli 2007, BN/DeStem) zijn spijt betuigen en verklaren dat hij die tekst 'verkeerd had gelezen'.

Hoeveel wetenschappelijk onderzoeksgeld zal deze demarche aan de farmaceutische bedrijven gekost hebben?

Toen op 12 november 2007 op alle Vlaamse kranten de voorpagina's kopten, dat ADHD-medicatie niet werkt, sprongen vetbetaalde medical opinionleaders dadelijk in de bres, ook op die voorpagina's om te melden dat die Amerikaanse studie verkeerd zou zijn.
Terwijl diezelfde onderzoekers in de VS wel commercieel werden geloofd, toen ze zoveel jaren terug, de vondst lanceerden om ADHD chronisch met hoge doses sterke psychotica te behandelen.

Prompt ontwaakten sommige journalisten en niettegenstaande een deontologische regel die Belgische beroepsjournalisten verbiedt om over psychiatrie anders te berichten dan de deontologische regel hen voorschrijft, regel die door Lilly (Prozac, Strattera, weetjewel) werd opgesteld, maakte VRT (publieke omroep) plannen voor een uitzending over het 'Rilatineschandaal'.

Men staakte dit plan, na tussenkomst van een medical opinion leader in dienst van Novartis .
Toen ik deze constructie, aan de hand van ontvangen e-mails, op mijn blog bekend maakte, werd dan toch besloten om een uitzending te maken.

Novartis en de 'opinion leader' regisseerden de uitzending (17 februari 2008), waarbij ADHD als een sympathieke aandoening werd voorgesteld en daarmee ook de berichten uit de VS, naar de achtergrond verdrongen.
Als bewijs van deze externe regie, gold de mededeling van IMS waarbij men stelde aan VRT nooit statistiekgegevens te hebben verstrekt, terwijl de uitzending driftig met IMS-cijfers wou aantonen dat het misbruik van Ritalin zich alleen maar voordeed, toevallig in de streek waar ik woonachtig ben, een lokaal probleempje, dus.

Intussen blijven de verkoopcijfers van methylfenidaat stijgen, temeer ook omdat in 2005 al , CTBG beschreef hoe 'lage' doseringen, om alleen maar te drogeren, de symptomen van ADHD nog verergeren.
Vele artsen immers gebruiken een proefverpakking als diagnosemiddel, waardoor dan alle twijfels over een 'juiste' diagnose worden weggemaaid en meteen met het zwaarder werk kan begonnen worden.
Vandaar , de huidige epidemie.

Toen Vioxx na 939 doden in een bepaalde periode door FDA werd verboden, meldde men in precies dezelfde periode, 1093 doden voor Risperdal, 1005 doden voor Zyprexa en 3277 doden voor Leponex.

Deze drie stoffen zijn de antipsychotica van respectevelijk Janssens Pharmaceutica, Lilly en Novartis, die alle drie ook de psychotica voor ADHD-gebruik in de handel hebben (Concerta, Strattera, Ritalin).
Immers het intense psychotica-gebruik bij ADHD corrigeert men meestal met die antipsychotica.

En al zijn die antipsychotica nooit uitgetest geworden voor gebruik bij kinderen en al zijn ze dodelijk gevaarlijk, toch heeft men beslist om ze niet alleen verder in de handel te houden, maar ook om ze , zonder enige vorm van onderzoek, toch te registreren voor gebruik bij kinderen.
Nood breekt wet.

Vandaar, als de genetisch zwakkeren sterven aan een ADHD-behandeling of zich zelfmoorden, dan overleven uiteindelijk zij die commercieel heel lucratief bipolair zijn geworden, en zij die, ook commercieel heel lucratief in de psychiatrie terechtkwamen.

De rasverdedeling zou erin kunnen bestaan, dat men nieuwe generaties kweekt, die in plaats van 8 uren, ook 16 uren per dag kunnen werken en een strikt miminum aan slaap nodig hebben.
En sterven die wat vroeger, geen nood, we moeten er alleen voor zorgen dat ze zich tijdig kunnen voortplanten.

Zelfs al bezorgt een kapotgemaakt zenuwstelsel een controleverlies op het sexueel gedrag, en dus niet alleen maar op het rookgedrag (Champix, Zyban, Wellbutrin, als de daartoe gebruikte psychotica).
Nu het instellen en het in stand houden van een toxicomanie met cocaine- en(of) amfetaminestoffen, geen medische grond zou hebben, stelt men zich bloot aan vervolgingen, door te blijven dealen.