"Gentse cafe potpourrie "en rijen es plezant' (Gent text)
Gent schuunste stad van't land
Walter De Buck is een bekende volkszanger uit Gent. Vandaag de dag is men hem nog steeds niet vergeten en ook niet op Youtube. Daarom is er hier het liedje "In Mijn Stroatse Zijn't Allemaal Komeren".
Biezebaaze - Loetsebollekezoetse
'K WOARE WA ZAT
Gents liedje door Manu De Canck
Walter De Buck : T'Vliegerke
het moegen lied van walter de buck - gents muziek
gents kleinkunst
Het Morgenlied Walter de Buck
Gentse Slow.
Gentse bal poep en l air
Gents volksmuziek
"Het autootje" door Romain De Coninck.
Een "vergeten" sketch van Romain De Coninck
over de avonturen met een autootje.
Met groot respect voor deze
fantastische Gentse artiest
een goat in maane iemmer (gentse liedjes)
schuun manske willy bart en zijn kluts
café chantant willy bart en zijn kluts schuun mankske
nen hutsepot van gensche liedjes
gezongen door rolando = roland van eeckhout
i love you op zijn gents
biezebaaze Mijn Gent
schitterend liedje over de schuunste stad!
'Kasseien langs de Leie', beter gekend als 'Gent es schuune' is één van de liedjes die werden gebracht in de succesvolle reeks 'Cabaretten' door het Gentse acteurstrio Margriet Bruggeman/Jo De Meyere/Oswald Versyp - een ode aan Gent en haar inwoners
Teksten - Het dialect : EEN LESJE GENTSE COMPUTERTAAL
Teksten - Het dialect : EEN LESJE GENTSE COMPUTERTAAL
Save : Smijt da doar ieveranst da ge't nog keunt wérevinde Shut down : aawd ui muile (kleppe toe) Uitloggen : A schuppe afkoisen Username : Oe ietè gà manneke ? View : kier kaaken Delete : Smaat moar in de voailbàk Icoon : Prentsen Floppy disk : plakoatse dade der insteekt Hard disk : plakoat dat der al inzit CD-rom : plakoatse da blinkt Keyboard : Planke mé knopkes Options : Wa keunde der allemoal mé doen Replace all : Gruute kuis Format C: : Nog gruutere kuis Crash : Pataat, t'es noar de kl**te Click : Duiwe muisknop : vuile proat over de wijve Double click : Nog nekier duiwe Cut and paste : Een kollage moken Attachment : iet da ter an angt Backspace : en vette kont Laptop : Veur op uiwe schuut Microsoft : Serjeuzen bucht Windows 98 : Program veur ui machine noar de kluten 't elpen Windows ME : aawe wijn in nieuwe zàkke Browser : Kerjeuzeneuzemosterdpot (teirenteyn) Chatten : Kafféklets Dot : Puntse At : En A me en krullewietse Escape : Wegluupen Help : Legd-uit oe da ge 't zelf keunt doen Internet : Cafe dad-eigelijk nie echt bestoat Tab : Doar komme pintjes uit Home : Noar-uis Insert : iets tusse plàkken Print Screen : Op papier zettè wa-da-ter op uiwe tv stoat Ctrl-Alt-Del : Veur oas eu machine nie mier wil luistere motherboard : ne schunen balkon processor : nog slimmer dan iene van't unief (professor) RAM : e schoap mee kluute WWW : ne kleine die vrie oant bléten es paralelle poort : névest de Brugse puurte ( nie verre van de Muie)
#4: Gent uitgeroepen tot 'Creative City for Music'
Citytrip vol dj's en concerten
Weinig mensen buiten Vlaanderen weten het, maar blijkbaar heeft GentUNESCO weten te overtuigen van het feit dat de muziekcultuur er broeit en bloeit. Enkele jaren geleden werd de stad tot officiële 'Creative City for Music' uitgeroepen. Dat zegt iets over Gent… want inderdaad, het is een niet-te-missen citytrip voor muziekliefhebbers!
Zo denk ik meteen terug aan de geweldige avonden op het Blue Note festival - tegenwoordig noemen ze het gewoon Gent Jazz (dit jaar van 5-15 juli 2012)- in de Handelsbeurs (daar heb ik onder andere een uniek soloconcert van Bruce Hornsbey mogen aanschouwen), in de Vooruit… Van opera en ballet kan ik moeilijk claimen iets te weten, maar het schijnt dat het wat dat betreft ook een toplocatie is. Trouwens, er zijn ook opvallend veel bands die uit Gent afkomstig zijn (A Brand, Arid, Sioen, Absynthe Minded...), heel veel dj's (Le Petit Belge et le Cheval, Raving George, TLP, Grazhoppa...) en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Hieronder een filmpje over muziekstad Gent, maar ontdek het vooral zelf tijdens een Gentse citytrip...
PUBLIEK BEDANKT 90- EN 85-JARIGE ACTEURS 'VOOR AL DIE MOOIE UREN' De allerlaatste keer van Raymond en SuzyGENT - Raymond en Suzy Vanherberghen stoppen er mee. Zondag speelden ze met het Stroppentheater de laatste van acht voorstellingen van 't Vet es van
****
GENT - Raymond en Suzy Vanherberghen stoppen er mee. Zondag speelden ze met het Stroppentheater de laatste van acht voorstellingen van 't Vet es van de soepe'. Acht keer kregen ze bij het afscheidsgroeten aan het publiek tranen in de ogen. Zeven keer nagenoeg ongemerkt. Maar zondag, konden Raymond en Suzy hun emoties niet verbergen. En ze hoefden zich daar ook niet voor te schamen. Een mooier afscheid kon de ,oudste van de Beren van Romain Deconinck' zich niet dromen. Nog één keer danste hij met zijn Suzy op de planken.
Regisseur en theaterschrijver Frans De Bruyckere, waarmee Raymond en Suzy al sinds 1999 samenwerken, zal het ons niet kwalijk nemen dat we het hier niet hebben over de inhoud van het laatste stuk waarin Raymond en Suzy meespeelden. De Bruyckere is met 't Vet es van de soepe overigens ook al aan zijn 75stuk toe dat hij de laatste 25 jaar schreef en regisseerde. Fotograaf Jan Vens maakte van het stuk overigens zodanig veel foto's dat u het in de fotoshow zowat volledig kan herbekijken.
Maar terug naar Raymond en Suzy. Hij 90. Zij 85. Raymond, afkomstig van Tienen, waar zijn grootvader niet alleen voorzitter was van het Vlaams Toneelverbond maar in het zelfde toneelgezelschap speelde waar ook Toni Corsari in speelde. Raymond kwam nog voor de oorlog naar Gent, waar hij Henri Van Daele leerde kennen. 'Van hem leerde ik de eerste woorden Gents: J'oak, nie noak, joase...' grapt hij, thuis aan de eettafel in zijn appartement in de omgeving van de Watersportbaan.
'Ik heb altijd onder de naam van mijn man gespeeld', antwoordt Suzy, als we haar familienaam vragen. Hoe ze elkaar leerden kennen is ook een verhaal apart: Suzy was 'lochte danseuse' in de Minard, Raymond was er acteur. 'En ja, hoe gaat dat? Hij kwam al eens kijken, en hij probeerde. Hij probeerde mij te toezen, en ja, dat mocht hé. En van het een kwam het ander.'
Dat was dus 1952, het jaar waarin ze trouwden. Straks, in oktober, zijn ze zestig jaar getrouwd, en kunnen ze nog eens passeren bij schepen Catharina Segers die het koppel gisterenavond kwam feliciteren en interviewen namens het stadsbestuur.
Raymond en Suzy hebben verhalen zat. Over de geboorte van hun zoon, Gino. '12 april 1959. Ik stond op de planken Zomer op het Ijs te spelen, terwijl mijn Suzy in de kliniek aan het bevallen was. Toen het nieuws van de geboorte de Minard bereikte, probeerde Romain De Coninck van achter de coulissen aan een collega acteur met gebaren wijs te maken dat er één jongen van 4 kilo geboren was, maar de gebarentaal werd verkeerd doorgegeven en Raymond dacht dat hij vier kindjes van één kilo gekregen had! En toch doorspelen.'
Zowel Raymond als Suzy begonnen hun carrière in de Minard als ,,invaller''. 'Ik in 1952, in een stuk dat een parodie was op de Lustige Weduwe. Er was iemand ziek, ik had al wat rollekes gespeeld bij Henri Van Daele, en Romain vroeg mij of ik niet één keer wou meedoen. Die ene keer is 40 jaar geworden. Goed voor 120 stukken en 5.125 voorstellingen, in de Minard alleen al.'
Ook Suzy begon als invaller. Na de kinderen was ik gestopt met dansen, maar toen er eens iemand ziek was vroeg Romain aan Raymond of zijn vrouw die rol niet kon overnemen. 'ook voor één keer, maar ook zij is blijven spelen.'
Suzy: ,Romain, dat was ne correcte mens. Wel streng. Repeteren om 7 uur was repeteren om 7 uur, en niet om twee minuten na 7 uur. Hij heeft me geleerd wat toneelspelen is. Dat ik mij moest keren naar de mensen tegen wie ik sprak, en niet naar het publiek Ik weet dat ge nen schonen buik hebt, maar ge moet hem niet aan 't publiek tonen, ge moet u richten naar de acteur waar ge tegen spreekt. Romain was bereid van energie in u te steken, maar hij moest resultaat zien.'
Talloze rollen hebben ze samen gespeeld. 'Ik speelde heel vaak de rol van meid', vertelt Suzy, en ze wrijft zonder complexen over haar mollige buik: ,Met mijn postuur moest ik geen amoureuze rollen spelen hé!'
Niet alleen in de Minard, en later bij het Stroppentheater, maar ook in films en televisie speelden ze. Suzy speelde in tal van televishows van Gaston en Leo mee, en ze komen ook voor in Aanrijding in Moscou, in Vidange Perdu, Pauline en Paulette.
Samen op de planken, maar thuis repeteerden ze niet samen. 'We hebben nooit elkaars rol opgevraagd' klinkt het. 'En ons rol instuderen, dat deden we op de wc! De teksten instuderen en onthouden is overigens nu nog altijd geen probleem. Maar een mens moet één keer stoppen. En het werd toch wat veel: drie stukken per jaar, aan drie repetities per week.
Hun zoon Gino kreeg het nieuws als eerste te horen. Met een krop in de keel vertelde hij het zondagavond tijdens de huldiging op het podium van het stroppentheater: ,Zegt dat nog ne keer?' was mijn reactie toenh jullie mij zegden dat jullie er zouden mee stoppen. Zegt dat nog ne keer..'
Maar ze bleven bij hun beslissing. En ze zijn er zeker van. 'We gaan niet doen zoals zoveel andere: afscheid nemen en volgend jaar herbeginnen. Nee, gedaan is gedaan. Natuurlijk gaan we dat missen. Die repetities, het contact met het publiek. De dankbaarheid van het publiek. Na de laatste afgelopen reeks voorstellingen kwamen er elke avond mensen bij ons die ons bedankten ,voor al de mooie avonden die we hen bezorgd hebbben.' Dat doet iets met een mens. Alle avonden hebben we bij de afscheidsgroet aan het publiek tranen in de ogen gehad.'
Die tranen konden ze zondagavond niet langer verbergen. De zakdoek moest herhaaldelijk bovengehaald worden. Want zoon Gino wou het afscheid niet ongemerkt laten voorbijgaan. 'Ik ben bij schepen Catharina Segers geweest, en die beloofde er een mooi afscheid van te maken. En dat heeft ze ook gedaan.'
De huldiging na de laatste voorstelling zondagavond was sober, maar intens. Een heleboel acteurs waar ze ooit nog mee samengespeeld hadden waren er: Luc De Paepe , die dank zij Raymond acteur geworden was, kondigde de gasten aan: Lily Castel, met wie Suzy nog samen de Andrew Sisters gedaan had op het Laurentplein, tijdens de Gentse Feesten, Sabijn, die het koppel in de Minard leerde kennen dank zij haar meme en pepe, maar er ook nog mee samen speelde, Carmen, Willy Verbeke, waar ze ook nog jaren bij speelden, Rudy Suwijns, Fred Geirnaert en mevrouw Vander Velpen.En Frans De Bruyckere natuurlijk, de theaterschrijver en regisseur waarmee ze tijdens de afgelopen 13 jaar bijna 40 stukken speelden: 'Het is spijtig voor het Stroppentheater, het is spijtig voor het publiek, maar hoe een 90 en 85-jarige nog op die manier hun tekst kunnen acteren, dat verdient alleen maar bewondering. Ik hoop dat ik dat zelf ook zal kunnen, zo eindigen in schoonheid.' En hij schonk het koppel een kristallen vaas.
.En toen dansten ze nog één keer op het podium, en waren ze niet de enigen die hun
zakdoek moesten bovenhalen
Nieuwsblad'Gent'
Druk op de link en wordt onmiddelijk doorgestuurd naar de link
Vertelnamiddagen in het Stedelijk Clubhuis voor Senioren Patershol
Vertelnamiddagen in het Stedelijk Clubhuis voor Senioren Patershol - Alles van waarde is weerloos
Wie graag luistert naar Gentse verhalen, wie graag herinneringen ophaalt of interesse heeft voor gebeurtenissen uit het verleden rept zich elke tweede zaterdag van de maand naar het 'Stedelijk Clubhuis voor Senioren Patershol'. Vanaf september tot en met mei, kan men er deelnemen aan groepsgesprekken, voorbereid en geleid door Maria De Baets.
0,0 € Toegangsprijs: gratis De plaatsen zijn beperkt; reserveer tijdig: - telefonisch 09 225 32 81, op dinsdag, donderdag en vrijdag van 14 tot 17 uur - via e-mail ch.patershol@telenet.be
De Vrijdagsmarkt in 1666, ter gelegenheid van de inhuldiging van Karel II. In het midden van het plein stond toen nog een standbeeld van Keizer Karel
Geschiedenis
De Vrijdagsmarkt in 1666, ter gelegenheid van de inhuldiging van Karel II. In het midden van het plein stond toen nog een standbeeld van Keizer Karel
Bij het volgen van het graafwerk voor de ondergrondse parkeergarage, in het najaar van 1999 en in het voorjaar van 2000, werd over de gehele oppervlakte een bewonerslaag teruggevonden. Afvalkuilen, paalgaten, greppels, stookplaatsen, mestvaalten en zware natuurstenen muren wijzen naar een intense bewoning, vóór het een plein werd. Archeologisch onderzoek heeft uitgewezen dat het plein ontstond door eenstedebouwkundige ingreep tijdens de 13e eeuw[1]. Het werd een min of meer rechthoekig plein, genivelleerd en achteraf met een dikke, turfachtige laag bedekt.
De “wekelijkse” markt wordt sinds 1199 op vrijdagmorgen gehouden. Hier speelde zich het grootste deel van het openbare leven af, zowel op politiek als sociaal vlak. De gewone bestemming van de Vrijdagsmarkt bleef door de eeuwen heen voorbehouden aan de markten allerhande. De Vrijdagsmarkt was hét plein bij uitstek voor grote volksverzamelingen en feestelijkheden en vormde het decor voor officiële ontvangsten vanvorsten en andere hoogwaardigheidsbekleders, waarvoor de markt moest plaats maken.[2]
In de middeleeuwen deden de graven van Vlaanderen hier hun talrijke Blijde Inkomsten en zwoeren daarbij de voorrechten van de stad te respecteren (wat ze nooit deden, tenzij onder dwang). "Blijde" omdat ze plaats hadden in vredestijd en omdat de aldus feestelijk binnengehaalde vorsten (meestal) met goede bedoelingen kwamen. Hier werden zowel de feestelijkheden georganiseerd, als het uitvechten van bloedige vetes tussen de gilden waar nog veel oude gildehuizen rond het plein van overeind staan. Zulks een strijd werd geleverd op 2 mei 1345 tussen de gilden van de wevers en devolders over een loonconflict. Deze dag bleef in de geschiedenis bekend als Kwade Maendag, omdat toen 500 volders samen met hun deken sneuvelden.
De Vrijdagmarkt was ook het toneel van talrijke terechtstellingen. De laatste onthoofding, van een zekere Van Butsel, voor vadermoord veroordeeld, gebeurde in 1822. Eerst werd hem de rechterhand afgehakt, daarna stierf hij onder het mes van de guillotine.
Standbeeld van keizer Karel en Jacob Van Artevelde
Rond 1600 richt men centraal op de Vrijdagmarkt een standbeeld op voor Keizer Karel ter gelegenheid van de inhuldiging van de aartshertogen Albrecht enIsabella. Het beeld, symbool van de staatsmacht, werd regelmatig beklad en in 1792 door de Fransen verwijderd.
Midden op de Vrijdagmarkt staat anno 2012 het standbeeld van Jacob Van Artevelde (1290-1345), de 'beroemdste' man van Gent. Dit beeld werd in 1863 door Pierre de Vigne gemaakt en hier geplaatst omdat dit plein in de middeleeuwen zo’n belangrijke rol heeft gespeeld als verzamelplaats, en niet alleen bij de gebeurtenissen waarbij de volksmenner op de voorgrond trad. Jacob Van Artevelde was de ‘wijze man’ van Gent en koos tijdens de Honderdjarige Oorlogde zijde van Engeland. De boycot van de Engelse wolinvoer hief hij op, om zo de lakennijverheid, welke de belangrijkste kostwinning van de stad was, te kunnen sparen.
Als de "klauwaards" (ontevreden handwerklieden) de alleenheerschappij van de "leliaards" (Fransgezinde rijken) doorbreken, voorkomt Jacob Van Artevelde een sociaal slagveld. Hij is ook de man die officiële documenten in het Nederlands laat opstellen, zodat Vlamingen zich niet langer hoeven te buigen over Latijn en Frans. Het is dus zijn verdienste dat Gent de "Arteveldestad" wordt genoemd. De drie steden Gent, Ieper en Brugge roepen de Engelse koningEdward III hier op de Vrijdagmarkt uit tot "koning van Frankrijk". Maar Edward III kwam zijn beloften aan Jacob Van Artevelde niet na en hij wordt vermoord door de deken van de rijke wevers.
Op de sokkel van het standbeeld staan de wapenschilden van de diverse gilden. De drie beeldhouwwerken onder Jacob Van Artevelde stellen de verdragenvoor die hij afsloot: het Verbond tussen Vlaanderen, Brabant en Henegouwen, het Verbond tussen Vlaanderen en Engeland en het Verbond tussen Gent,Brugge en Ieper.[3]
*
Vrijdagmarkt (Gent)
De Vrijdagmarkt in de Belgische stad Gent is ongeveer één hectare groot en één van de oudste pleinen in de stad . Het plein speelde een grote rol in de geschiedenis van de stad.
Midden op het plein staat een standbeeld van Jacob van Artevelde die op het plein op 26 januari1340 koning Eduard III van Engeland tot koning van Frankrijk uitriep en daarmee het gezag van de graaf van Vlaanderen en diens leenheer tartte. Vijf jaar later vermoordden wevers en volders elkaar op dit plein als voorspel voor de moord op Jacob van Artevelde, de wijze man van Gent.
De Gentenaars organiseerden hier de blijde inkomsten van de graven van Vlaanderen; het was hun forum en ze hielden hier steekspelen. De markt was ook het toneel van terechtstellingen en afrekeningen. De voor vadermoord veroordeelde Van Butzel was de laatste die er in 1822 werd onthoofd door de guillotine
Het Toreken, oudste gebouw van de Vrijdagsmarkt Gent...
Als oudste gebouw van de Vrijdagsmarkt kan het 'Toreken' een beeld oproepen, zoals het er in de middeleeuwen moet hebben uitgezien.[4] Het Toreken, eertijds het gildehuis van de huidevetters, dateert uit de tweede helft van de vijftiende eeuw en werd opgetrokken in gotische stijl met een trapgevel in de Kammerstraat en een traptorentje als herkenningspunt. De gevels zijn eenvoudig, en enkel versierd met waterlijsten. De ramen hebben kruiskozijnen. Het dak is een zadeldak tussen twee trapgevels. De ronde spietoren, die eerder voor het prestige dan om praktische redenen werd toegevoegd, heeft een klein platform op halve hoogte. Daarop rijst een dunner gedeelte op, dat bekroond wordt door middel van een achthoekige uitkijkpost.[5] In 1540 maakte keizer Karel een einde aan de macht van de gilden. Het Toreken werd eigendom van particulieren die het regelmatig opnieuw indeelden en verbouwden. In 1883 kwam het in handen van de stad Gent die het verhuurde. Vanaf de Tweede Wereldoorlog stond het gebouw leeg, wat het verval sterk heeft beïnvloed. Na een grondig vooronderzoek werd het gebouw tussen 1978 en 1983 gerestaureerd. De restauratie, waarbij een aantal nieuwe technieken werden toegepast, gold als voorbeeld voor vele latere restauraties in de stad. Aan het 'Toreken' hangt vandaag nog steeds de marktklok, die de aanvang van de markt aankondigde en een ring die in dezelfde periode fungeerde als schandpaal en waaraan afgekeurde lakens werden gehangen. Helemaal bovenaan torent in de plaats van een windhaan de meermin Melusine met haar spiegel. In het Toreken is ook het Poëziecentrum van Gent gevestigd met een documentatiecentrum over poëzie, bibliotheek, en winkel. En van hieruit begint de poeziëroute.[4]
Volgende zomervakantie krijgt Gent er aan de Oude Dokken een stadsstrand en een socioculturele ontmoetings- en evenementenplek bij. Drie Gentse organisaties verenigden zich in de vzw DOK en exploiteren de komende twee jaar een terrein waar in 2013 gestart wordt met de aanleg van een nieuw stadsdeel.
De Oude Dokken, terreinen aan de oostzijde van het Handelsdok dichtbij de Dampoort, veranderen volgende zomervakantie in een stadsstrand en een socioculturele plek voor film, concerten en exposities. "Een loods wordt opengesteld als multifunctionele zaal, " aldus Liesbeth Vlerick van DOK vzw. "Daarnaast voorzien we een terras en koffiebar annex co-workingplace voor thuiswerkers en een groenzone. De concrete invulling moet nog grotendeels gebeuren, maar ontmoeting en samenwerking staan centraal. Speciale aandacht gaat naar een dialoog met de buurt, maar ook organisaties of bedrijven kunnen participeren." De stad Gent wil de braakliggende terreinen, tussen de voormalige centrale van Inter-Beton en Loods 13, voor twee jaar uitlenen in afwachting van de eerste werkzaamheden voor een nieuw stadsdeel. De exploitatie gebeurt door de Gentse organisaties Ladda, Democrazy en cirQ, die zich verenigden in de vzw DOK. Die vzw krijgt een deel van de 2,36 miljoen euro subsidie die Vlaams minister van Stedenbeleid Freya Van den Bossche toekende aan het overkoepelende stadsvernieuwingsproject voor de ontwikkeling van de zone Handelsdok Oost. De vzw cirQ rijfde een aparte subsidie van 25.000 euro binnen voor de aanleg van het stadsstrand met speelruimte voor kinderen, ligzetels en toiletten. (belga/kve)
mammelokke ( = De mammelokker es't symbôl van de Gentsche Vraaje Puurters en bevolking die zich verzettegede tege den oengderdrùkker; 't es de Moagd van Gent die eur gevangen pà voedt deur de troalies van zijn celle)
borstenhouder
Loezekaba, tettenette
borstenhouder
tettekot
boterham
snie bruud; botram
boterhammen
stuute
boulogne worst
bloende
bourgondier/levensgenieter
ne lochte genteneere
brandweerman
pompier
briefje van duizend (oude Bel Frank-en)
briefke van duust, zakken
brievenbus
boate
bromvlieg
maoneschaater
bromvlieg
peerdevliege
brood
bruud
brooddoos
bruutduuze
broodkorst
bruudkroete
broodpudding
pottink
broodrooster
bruudruuster
brutaal
astrant
brutaal iemand
astranterik
buikloop
scheiterije
bustehouder
loezekaba
café met twijfelachtige reputatie
kaberdoeske
Caramel (plat, van Quality street, in geel papiertje)
In 2004 overleed André Hazes, Nederland stond stil, verdoofd van pijn. Vele jaren later voelen we nog de pijn en missen hem vreselijk. Ik schreef in 2008 mijn tweede eerbetoon voor André "Vele Tranen" door de jaren heen zag ik op Hazes avonden mensen huilen, schreeuwen en gillen, in hun ogen zag je hoe ze André miste, ik mag denk ik wel zeggen, dat ik mijn tweede eerbetoon heb geschreven uit veler Hazes fans hun naam, zie mijn speciaal gemaakte clip. Met hele grote dank aan Tom van der Borst www.clipstudio.nl Groetjes Rob Zorn.
Ik had geluk, dat ik iedereen versta. Arm of rijk, ach ze kwamen toch wel kijken, maar begrijp, het doet me steeds weer goed. Laat het nooit anders zijn, ik heb je nodig.
Ik had geluk, ik kwam zomaar van de straat. Wat ik nu ben, daar had ik jou voor nodig. Het is fijn, als er iemand van je houdt, het mag nooit meer anders zijn, ik heb je nodig!
Al 15 jaar sta je achter mij, je maakte mij steeds blij, voor jou wil ik zingen, je moet weten, zonder jou had ik hier niet gestaan, wie weet wat ik had gedaan, zonder mijn fans.
Het is zo fijn als er iemand van je houdt. 'T mag nooit meer anders zijn, ik heb je nodig!
Al 15 jaar sta je achter mij, je maakte mij steeds blij, voor jou wil ik zingen je moet weten, zonder jou had ik hier niet gestaan, wie weet wat ik had gedaan, zonder mijn fans
Bedankt.....
Ik had geluk als ik terugkijk naar mijn jeugd. Omdat ik ben wat zovelen willen zijn. Maar bedenk, de zon scheen niet altijd mijn publiek, liet hem toch schijnen.
Ik had geluk ik kwam zomaar van de straat, wat ik nu ben daar had ik jou voor nodig. Het is fijn als er iemand van je houdt 't mag nooit meer anders zijn. Ik heb je nodig!
Al 15 jaar sta je achter mij, je maakte mij steeds blij, voor jou wil ik zingen maar je moet weten, zonder jou had ik hier niet gestaan, wie weet wat ik had gedaan, zonder mijn fans.
Alle Afbeeldingen blijven
eigendom van de makers,en teksten
mocht u hier ietske vinden
dat van u is en moet verwijderd
worden gelieve een bericht
In de middenblog op (Reageren)
Eén van de grootste successen van Eddy Wally.
Deze mag niet ontbreken op deze blog...
Als marktkramer ben ik geboren.
Eddy Wally (Zelzate, 12 juli 1932)
is een Belgische zanger
die bekend is om zijn hits Chérie (1966),
Als marktkramer ben ik geboren (1969)
en Ik spring uit een vliegmachien (1996).
