♥♥۩۞۩ ♥♥ Openbare markten-Rommelmarkten-Brocante-Toerisme Ghent .♥♥۩۞۩ ♥♥

Het handelshart van onze stad ligt al sinds eeuwen aan de voet van de Sint-Niklaaskerk, gewijd aan de patroonheilige van de schippers, bakkers en meerseniers. Voor mensen die nog nooit een meersenier gezien hebben: dat waren de oorspronkelijke detailhandelaars, die kleine huishoudgoederen inkochten bij de fabrikant en aan particulieren doorverkochten. Ze waren "vendeurs de tout, faiseurs de rien", ze mochten zowat alles verkopen, maar niks produceren.

Zoals de meeste gilden die iets vandoen hadden met de oude haven ("up de Leie tusschen brugghen") hadden ze eenkapelleke in de Sint-Niklaaskerk dat ze sponsorden en aankleedden. Bezoek deze prachtige kerk bij voorkeur op een zonnige dag, zo rond 11 uur. De lichtinval is dan hemels.

Waar zoveel volk en bedrijvigheid heerst, gaat vroeg of laat wel eens iemand over de schreef. In de middeleeuwen pakte men dat kort en goed aan. Meestal kreeg je de kans niet om te recidiveren: je werd de stad uit gezet, verminkt zodat iedereen gewaarschuwd was, of je bracht het er eenvoudig niet levend vanaf.
Men draaide toen niemand puur voor straf in den bak, maar men moest regelmatig volk opsluiten in afwachting van hun vonnis of bekentenis.

De ambtenaar belast met het toezicht op deze sukkelaars was de amman. Eind dertiende eeuw kreeg die een schoon optrekske op de Korenmarkt: het Châtelet (’t Sosselet in ’t schoon Gents), een stevig vierkantig gebouw met getraliede vensters. De verblijfskosten van de niet zo brave burgers werden gedragen door hun schuldeisers, dakloze drommels teerden op de stadskas of op aalmoezen die in een bus aan de gevel werden gedeponeerd.
Op het vaste menu stonden soep, groenten, haring en wijn of bier, maar bevoorrechte logees konden mits een supplement vlees of brandewijn krijgen of zelfs aanschuiven aan de tafel van de amman.

Vanuit de ‘Groote Olifant’, de herberg naast de deur, hadden de schepenen een mooi uitzicht op de executies op de Korenmarkt. Zo zagen ze in 1654 de maker van het praalgraf van bisschop Triest in vlammen opgaan. Die had bij het vervaardigen van de marmeren engeltjes met de modelletjes gespeeld.

In 1719 kwam een Pracht van een Pakhuis in de plaats van ’t klein kasteelke. Het heeft in de loop der jaren een indrukwekkende lijst van functies vervuld, maar helaas, de protesten van kunstminnende Gentenaars mochten niet baten: de fiere leeuw die bovenaan het fronton stond, ging met pensioen naar het Citadelpark en de rest van het gebouw ging in 1897 tegen de kasseien.

In de grond had men toen plannen voor een schouwburg op die locatie, maar uiteindelijk vatte een ander gebouw daar post.

Dat viel nog best mee, al moest hij later op de dag vaststellen dat langs het parcours van de Ronde de drank rijkelijk vloeide, zeker op de Patersberg waar de Champagne zo knalde dat de voorbij rijdende renners telkens dachten dat mijn vriend maar bleef schieten met zijn pistool. In de daar massaal opgerezen Vip tenten waren er velen die verleden zondag geen renner hebben gezien, maar er toch duidelijk van genoten hebben. Het deed mij denken aan de jaarlijkse champagnefuif op Waregemkoerse waar vele Vippers nog nooit een paard gezien hebben, maar wel veel ezels. Mijn vriend heeft zich zo alweer in het nieuws gewerkt, santé mijn ratje!

Een Brugse agent had gevraagd hoe hij dat nieuw reglement vanaf volgende week moet toepassen, want er is een verbod tot alcoholgebruik op straat van donderdag- tot zondagnacht. Om te weten of ze nu alcohol drinken moeten de agenten dus elke cola die op straat gedronken wordt proeven om te weten of er alcohol in is. Aan de toeristen wordt aangeraden om meteen patrouillerende agenten een consumptie aan te bieden, want allemaal van hetzelfde blikje drinken is niet gezond. In Gent overweegt men een dergelijk reglement niet, tot grote vreugde van de studenten in de Overpoortstraat, alwaar de straat soms één groot terras is. Het logo “Brugge Die Scone” wordt daarom vanaf volgende week omgeturnd tot “Brugge Die Droge”.

Mijn vriend die graag ook iets op straat drinkt verplaatst zich daarvoor vanaf volgende week op donderdagavond naar de Overpoortstraat, want daar is er ten minste nog ambiance. Bruges la morte is terug realiteit, men overweegt in de toekomst ook om praten op straat te verbieden. Deze metropolitaanse maatregelen kaderen in het bevorderen van de aantrekkelijkheid van de West-Vlaamse hoofdstad, de 8000 studenten in Brugge overwegen om in Gent te komen studeren. Ze zijn welkom, op een paar duizend meer of minder komt het immers niet meer aan;

Onze Mon Cocquit Junior is er alvast niet voor te vinden, er zijn al West-Vlamingen genoeg, hij zal zich daar tegen verzetten. Dit wordt één van de speerpunten in zijn verkiezingscampagne die hij nu moet gaan voeren, hoewel ik mij afvraag of hij daar niet al lang mee bezig was. Hij zal er voort de kantjes afrijden heeft hij op AVS beloofd, ik hou hem eraan, maar wat bedoelt hij daarmee? De verwachtingen zijn hoog gespannen en hij ambieert een vaste benoeming als nachtburgemeester of toch minstens als schepen van Feestelijkheden. Hij heeft trouwens in een interview in De Standaard van het voorbije weekend gezegd dat alcohol ervoor zorgt dat men in de nacht de vuilbakken over de straat gooit, om dat het anders veel te clean is. Daaruit begrijp ik dat we moeten ophouden met de vuilnisophaling, bij IVAGO neemt de onrust toe. Mijn vriend heeft hem een verbod tot betreding van het Brugs grondgebied opgelegd, persona non grata dus. Een volgens mij overbodige ingreep, want hij wil daar toch niet naar toe, het is daar veel te clean.

En ook onze Siegfried kon in dat verkiezingsgeweld niet achterblijven, hij kreeg de steun van de al een tijdje uit het Gentse straatbeeld verdwenen Gentse Superflik onze Freddy, weliswaar niet als wit konijn op de Gentse lijst, want dat speelt onze Freddy al in Middelkerke. Maar hij prees onze Siegfried uitgebreid en zonder enige aarzeling. Zo gaat dat en zo zal het altijd gaan. Ondertussen is ook onze Siegfried niet langer welkom in Brugge, mijn vriend heeft al zo een exemplaar en dat moet eens gedaan zijn met die immigratie in zijn stad door mannen met geen of teveel papieren.

Elio heeft ondertussen zijn blijde intrede in Brugge afgezegd, nadat hij Gent bezocht en vernam dat hij bij mijn vriend geen drankje op straat kan gebruiken tenzij de Brugse flikken hebben voorgeproefd en dat ziet hij niet zitten. Hij was overigens zeer tevreden over zijn bezoek aan Gent, dat bleek toen hij spontaan zijn nagels begon te kuisen in het licht van enkele camera’s. Da moe kunnen in Gent moet hij gedacht hebben.

Dany Vandenbossche

6 april 2012

Da moe kunnen in Gent!