|
"Ja, zondag was het mijn beurt om Ma een opknapbeurt te geven. Ze ziet mij graag komen, omdat ik altijd alleen kom en ze alzo de laatste pier uit mijn neus kan peuteren, mij alsnog een telate opvoeding kan geven...xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Moede nog een pintje hebben? Oe, kunde gij echt geen dag meer zonder drank? Mobejaak, zolang dat het geen water of limonade is. A, dan is 't goed.
We zijn iets gaan eten; gene croque monsieur hé! Het moest iets deftig zijn. Nen goeien biefstaek, nen zachten, zoals wij vroeger altijd aan Verschoore moesten vragen en hij deed dan altijd ofdat hij zijn beste stuk uitzocht en koos dan uit een halfvesneden hesp, twee droge worstjes, een rol of twee hespeworst, kalfsworst en champignonworst, een salami en een emmer hersens, een badkuip lever en verder een toren gekapt, een schotel américain ('t schijnt dat ze dat in Brazilië niet kennen, integendeel, ze vinden dat barbaars, rauw vlees eten) en dan nog een teelke nieren, vetten darm, hoofdflakke en bloedworst, juist dat ene stuksken dat daar al veertien dagen lag: een half kilootje biefstuk, dat hij dankzij ons kroostrijk gezin eindelijk kwijt was. Goe mals zulle, en als ge zwijgt krijgde een schelleke salami.
Wel, ze heeft daar smakelijk zitten eten, en op onze terugweg, maar ook op onze heenweg, viel het mij op dat ze toch wel heel onstabiel op haar benen was. Zolang ze een arm had was dat te doen. Enfin, ik dacht al, dat zal hier niet lang meer duren zonder ongelukken, en ze zei zelf ook, 't zal niet lang meer duren of ik zit in een rolstoel. Misschien is het beter zo, ze zal verzorging krijgen en oefeningen moeten doen bij de kinesist en ze zal veel aandacht krijgen van de verpleegsterkes, in plaats van iedere weekend Johans hutsekluts die al de aandacht inpalmt, ja palm, Johans lijfbier, en Hilde hare paraspeciale theorieën, en Dirk zijn normale Rita en Frank zijn Lijfsführer Lidya.
Ze sprak er zelf over, dat ze de laatste van haar generatie is, dat het goed geweest is. Ik denk dat ze mentaal al klaar is. Als ze maar, zoals gevreesd, niet aan haar bed gekluisterd is, maar bon, dan zetten we ze op Johans boot, binden we ze vast op mijnen toekomstigen moto en Dirk en Hilde moeten ook maar iets vinden, misschien eens naar de cinema? En Frank, die zet ze op een stoeleke zodat ze een hele zaterdag naar zijnen cadillac kan kijken terwijl hij zijn banden simoniseert.
Ja, da wast, mijn fantasie is tijdelijk uitgeput, maar 't geeft niet, volgende keer beter.
Saluut hé,"
|
