"En nu het goede nieuws. Gisteren ben ik naar Oostende geweest en in het terugkeren, mits een schone omweg doorheen het vlakke Vlaamsche land, met schone vergezichten en wolken die gedomme van mijn hand zouden kunnen zijn, als ik genoeg producten zou gehad hebben, ben ik dan eens binnengesprongen bij Mama. Verschieten dat ze deed.

Ja, ik kende daar ook niet zoveel van, van die operaties. Een nieuwe heup, zeggen ze. Ik had daar zo een gedacht van, anatomie gestudeerd en getekend hebbende, dat ze daar zo een heel nieuwe bekkenkom installeren, zoals een garagist een nieuw chassiske zou onder een auto plaatsen. Maar het schijnt een routineoperatie te zijn, een nieuwe kogellager zetten, zoiets. Het resultaat is beter dan het origineel. Ja, ge kent da hoe dat die mannen reserverwisselstukken kunnen verkopen gelijk of dat het een piercingsken is.

Ze was meer bekommerd om haar make-up en haar haar, zodat ik hare beautycase op haar nieuwe prothese heb geïnstalleerd en ze aan de decoratiewerken kon beginnen. Juist op tijd, want D. kwam dan binnen en ze was content dat ze proper was. Die fierheid!

D. vertelde dat hij nogal verschoten was van haar slaapkleedjes en ondergoed, allemaal meer dan letterlijk tot op den draad versleten. Dus die heeft hij allemaal in een vuilbak van een landelijk boerken, tussen Ardooie en Pittem, gedumpt. Ik vraag mij af of daar geen landelijke scheiding van komt als de vuilkar niet passeert, met deze feesten, en dat madam de echtgenote de inhoud van meneer zijn vuilbak ontdekt.

Dat doet mij eraan peinzen, dat ik, in mijn vrijgezellenstaat, ook eerder een hemdeken koop dan een nieuwe onderbroek en dat de meeste ervan geen enkele weerstand bieden aan de veelvuldige winden die vanuit het zuiden naar het noorden opstijgen.

Onverlet van dat, ik ga weer op zoek naar een nieuwe directeur generaal van de inspectie van hygiëne en ondergoed, wisselstukken en onderdelen, tweedehands en nieuw.

J. zegt dat gij op zoek zijt gegaan naar een schoon verpleegsterken om op Mama te passen. Awel, ik geloof dat ik een klein beetje in de kosten zal kunnen bijdragen, als ge maar eerst enkele illustraties stuurt van de kandidates, hé?

En 't speelt geen rol dat ze geen Nederlands spreekt, Mama verstaat er toch geen schellen van.

Maar denk maar niet dat ze al haar geestelijke capaciteiten kwijt is. Verleden week ben ik met haar gaan eten, voor haren Moederkesdag hé en we zaten aan een tafel die gereserveerd was en die mensen kwamen toe en ik zeg: kom we gaan da koffietje elders drinken en ze zegt, bah neen, ik blijf ik hier zitten, ze zullen denken dat ik dement ben. Ah, diene miljaarsen plantrekker".

.....

PS van mijnentwege:

Pas later in mijn eigen leven heb ik de eenzaamheid van Mama beter begrepen en moest ik toen nog in België gewoond hebben, ik zou een grotere steun voor haar betekend hebben.

Nu zeker en vast.

Ze is zo verschrikkelijk alléén geweest en ze heeft me eens opgebiecht dat dáár, vooral op het Polenplein in Roeselare, ze er veel onder geleden heeft. Zonder doel, zonder interesses, zonder "reden" en vooral, zonder zich te kunnen verplaatsen, op het einde. Ze was toen eigenlijk nog te fris om te vergaan, maar de reden was er niet meer...