Ons kleine straatje, amper 50 deurtjes rijk, was het decor voor heel wat vertier. Omgeven door de polders en doodlopend voor het verkeer, dat begin jaren 60 met een kleiner aantal auto’s een veel minder bedreigend karakter had , was het een veilig speelterrein. Het rijgedeelde van de straat werd geregeld ingepalmd door de jeugd.
Het hollebedot ,buske stamp,Schipper mag ik over varen en katteke op den hoge waren populaire spelletjes . Het vitrinetje van kleine winkeltje (twinkeltje) dat ons straatje rijk was diende als inspiratiebron voor het spelletje :”ik ging naar de winkel en kocht een pakje b……” de andere kinderen moesten dan raden of meer letters afkopen.

In navolging van “Bonanza” en de vele westerns op tv speelden we heel vaak “cowboy en Indiaan”ik koos dan steevast voor de rol van Indiaanse Squaw . Door het leeftijdsverschil met mijn broer gebeurde het niet zo vaak dat wij samen speelden. Maar een enkele keer werd ik als Squaw, klaar om gescalpeerd te worden door de lasso van broer cowboy,  aan een lantaarnpaal op het eind van de straat vastgebonden. Toen het donker werd waren de cowboy’s en indianen verdwenen en stond ik eenzaam en alleen te roepen tot de squaw - moeder me bevrijdde.
Zo “vreedzaam “ waren onze grote vakantieavonden.
Die zachte zomeravonden werden door de “grote mensen”, ouders en grootouders , op hun stoeltje voor de deur doorgebracht. Iedereen kende iedereen immers. Pas als de duisternis inviel hoorde je de moeders elkaar overstemmen met het naar binnen roepen van hun kroost.

Ook hadden we enkele markante figuren die onze straat extra opfleurde. Als naaste gebuur hadden we Madammeke Thienpont , deze hoogbejaarde vrouw met haar grijze knotje leek zo uit een sprookjesboek gestapt. Zelf kinderloos hield ze enorm van kinderen. Als zij in haar deuropening verscheen was ’t alsof we Sinterklaas in hoogsteigen persoon zagen. Als engeltjes stonden we in de rij om haar een handje te geven om in ruil een snoepje te ontvangen.

Als haar tegenpool hadden we Zotte Jeanne, deze  slonzige weduwe had geen kinderen , hield niet van kinderen en of we dat geweten hebben. Als een volleerde toverheks hield zij alleen katten. Als we iets te luid naar haar zin speelden of  te pas en te onpas zonder enige reden,opende ze het luikje in haar voordeur om tegen ons te schelden We stoven dan angstig giechelend uit elkaar om ten gepaste tijd weerwraak te nemen en werd zij het mikpunt voor ons kattekwaad

09-08-2005 om 15:05 geschreven door MARINA