Over mijzelf
Ik ben jenny, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in den helder (nederland) en mijn beroep is vrijwilligster mantelzorger,huisvrouw, echtgenoote.
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen,schrijven,paintshoppro, de pc.
Ik ben zeer positief ingesteld en voel meer dan gemiddeld. Mijn fles is altijd halfvol, halfleeg kan altijd nog. Ik probeer te zijn zoals ik mezelf graag zie. Een vrouw met levenservaring die elke dag nog bijleert en geniet van de kleine dingen.
Foto
Als U op de bovenstaande afbeelding klikt
komt U op het blog OPS-CTE
Zeer de moeite waard
Zeer zeker een aanrader

Foto
Organo Psygo Syndroom.
Vervroegde Dementie
Voor de partner Geen hulp
OPS is een beroepsziekte
Die het hele gezinsleven ontwricht.
klik op de afbeelding en lees en huiver.
Mijn blog over OPS

Inhoud blog
  • OPS
  • Betutteling
  • Genieten
  • Verhuizen.
  • De cirkel is rond.
  • Latten.
  • De Aarde
  • hoop
  • HOOP
  • Schuldgevoel
  • Dementie... OPS
  • Begrip ...begrijpen
  • milieudelict
  • Vrijheid
  • In wat voor wereld zijn we beland.
    Foto
    een gedichtenbundel
    naar ieders smaak
    kan het beste worden
    zo, zoek en maak

    een gedichtenbundel
    geplukt van internet
    kan beschouwd worden
    als een naslagwerk

    een gedichtenbundel
    van speelster
    mag je zelf maken
    van mij

    copier en druk af
    een kaft of in een map
    of verzamel op de pc
    copier en neem maar mee

    speelster
    Archief per maand
  • 07-2023
  • 10-2022
  • 09-2022
  • 04-2022
  • 11-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 10-2020
  • 07-2020
  • 12-2019
  • 02-2019
  • 08-2018
  • 05-2018
  • 03-2018
  • 11-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005

    lieve bezoeker
    U vindt op dit blog
    zelfgeschreven gedichten
    al dan niet bewerkt
    op een mooie achtergrond
    evenzoveel spreuken
    die ik bewerkt heb
    de spreuken algemeen bekend
    aan de zijkant heb ik
    eigen bewerkingen van plaatjes
    neergezet
    ik wens u veel kijk-en leesplezier

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Laatste commentaren
  • Je bent van Harte welkom (Patricia)
        op Lieve bezoekers
  • Goeden avond (Dirk)
        op Lieve bezoekers
  • Van harte welkom Speelster (Patricia)
        op Lieve bezoekers
  • Goeden avond (Dirk)
        op Lieve bezoekers
  • mooi (fons)
        op Lieve bezoekers
  • blijf maar schrijven en spelen met muziek ... (meeuw)
        op Lieve bezoekers
  • Wens u nog een heel fijn weekend ('t Vosken)
        op Copieren of lenen
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Copieren of lenen
  • Zoeken in blog

    Foto
    Foto
    mijn 1e schilderijtje
    schilderen met acrylverf

    even lekker bezigzijn
    van schets tot schilderij
    op A4 formaat
    2 uurtjes tijd
    Nu alleen de afwerking nog
    Foto
    eindelijk gerealiseerd
    mijn rotstuin, mijn trots
    in 2 dagen gedaan
    en nu ervan genieten.
    Foto
    mijn eerste kat
    Grijsje
    heeft 23 jaar geleefd
    1951 - 1974

    Blog als favoriet !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    gedichten, spreuken en verhalen
    over natuur,maatschappij en het leven
    03-02-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ben een beetje verdrietig

    wat nooit zo lang duurt
    maar dat rotgevoel
    is ook niet zo maar weg
    ik verman me er tegen


    ik lach en krijg troost
    de kat op mijn schoot
    voelt haarfijn aan
    dat ik dat nodig heb


    het is ook niet leuk
    geen aandacht
    zomaar spontaan
    is van de baan


    maar nu weer een lach
    op mijn gezicht
    ik ga er weer tegenaan
    een leuke dag tegemoet

    speelster


     

    03-02-2006 om 09:13 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (9 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-02-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gedichtenbundel
    een gedichtenbundel
    naar ieders smaak
    kan het beste worden
    zo, zoek en maak

    een gedichtenbundel
    geplukt van internet
    kan beschouwd worden
    als een naslagwerk

    een gedichtenbundel
    van speelster
    mag je zelf maken
    van mij

    copier en druk af
    een kaft of in een map
    of verzamel op de pc
    copier en neem maar mee

    speelster

    01-02-2006 om 16:19 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (40 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in de diepte van de stilte, ligt de liefde

    In de diepte van de stilte, ligt de liefde


    en die blijft voorlopig maar even liggen
    zo af en toe komt het omhoog kruipen
    en geniet ik van die liefde
    die zo puur en mooi is

    om daarna weer in de diepte te verdwijnen
    de stilte die zo stil is dat je geklop kunt horen
    het ruisen en suizen van de bloedbaan
    als de ventilator van de pc


    liefde zo stil aanwezig
    zo diep in de stilte
    warmbloedig en aangenaam
    liefde, heerlijk om te ontmoeten


    speelster

    23-01-2006 om 16:14 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (59 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik ben aan het lijnen

    Ik ben aan het lijnen

    Eten van rundvlees kan niet - Gekke koeien ziekte
    Eten van kip kan niet - Vogelpest
    Eten van eieren mag niet - Salmonella
    Eten van varkensvlees kan niet - Varkenspest
    Vis eten mag niet - zware metalen in het water heeft
    hun vlees vergiftigd.
    Fruit en groenten mag je niet eten ... insecticide en
    herbicide

    Hmmmmmmmmm!!!!!!!!!!!!

    Volgens mij blijft dan Chocolade over !!!!
    Chocolade is een groente

    Chocolade is gemaakt van cacao bonen.
    Boon = groente.
    Suiker komt van suikerriet of van de suiker BIETEN.
    Allebei zijn dat planten , uit de groente categorie.
    Dus, chocolade is een groente.
    **Om nog een stap verder te gaan: chocolade repen
    bevatten melk.
    Melk is zuivel.
    Dus:
    Chocolade repen zijn gezond voedsel.
    Chocola met rozijnen, kersen, sinaasappel en aardbeien
    behoren allemaal tot fruit, dus eet ervan zoveel als je
    wilt.
    Denk er aan ----

    "STRESSED" achterstevoren gespeld = Desserts

     

    bron internet


     

    21-01-2006 om 17:30 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (35 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het ziekenhuisvenster

    Het ziekenhuis venster

    Twee mannen, beiden serieus ziek, lagen samen in
    dezelfde kamer in een ziekenhuis. Een van de mannen
    mocht elke namiddag één uurtje rechtop zitten in z'n
    bed om de fluimen in zijn longen te draineren. Zijn bed
    lag pal naast het enigste venster in de kamer.De andere
    man naast hem, moest noodgedwongen hele dagen plat op
    z'n rug blijven liggen. De mannen praten eindeloze uren
    met elkaar. Ze spraken dan over hun vrouw en families,
    hun thuis, hun werk, hun dienst die ze beiden vervuld
    hadden bij het leger, waar ze in betere tijden op
    vakantie waren geweest, enz... Elke namiddag als de man
    naast het venster rechtop mocht zitten, begon hij aan
    z'n kamergenoot alle dingen te beschrijven die hij door
    het venster zag.De man in het andere bed begon naar dit
    dagelijks uurtje toe te leven, daar waar zijn
    leefwereld een stukje vergroot werd met de geurige en
    kleurige beschrijving die de andere man gaf van alles
    wat hij zag. Het venster keek uit op een wondermooie
    park met een vijver. Eenden en zwanen dobberden op het
    water net als de model bootjes van de kinderen die in
    het park speelden. Verliefde koppeltjes liepen arm in
    arm door het park tussen de bloemen van allerhande
    kleuren en op de achtergrond was er de skyline van de
    grote stad. Als de man bij het venster alles wat hij
    zag in geuren en kleuren vertelde, sloot de bedlegerige
    man naast hem z'n ogen en begon alles wat hij hoorde
    voor z'n geest te halen. Op een warme zonnige dag
    beschreef de man aan 't venster hoe hij een fanfare zag
    langskomen en een hele stoet mensen er achter aan.
    Alhoewel de bedlegerige man de muziek niet kon horen,
    kon hij de fanfare zien in z'n gedachten. Dagen en
    weken gingen voorbij. Op een morgen, toen de
    verpleegster kwam om hen beiden een bad te geven vond
    ze het levensloze lichaam van de man bij het venster,
    hij was vredig in z'n slaap gestorven. Ze was zeer
    aangeslagen en haalde er een andere verpleegster bij
    die het lichaam kwam weghalen. Na dat hij de dood had
    aanvaard van z'n kamergenoot, vroeg de bedlegerige man
    of hij niet het bed aan het venster kon krijgen. De
    verpleegster stemde toe, en nadat hij van plaats was
    verwisseld en alles in orde was liet de verpleegster de
    man alleen. Langzaam, met zéér veel pijn, duwde de man
    zich recht in z'n bed, gebruik makende van zijn
    ellebogen om een blik te werpen op de buitenwereld door
    het venster. Alles wat hij door het venster zag was een
    witte muur. De man belde de verpleegster om te vragen
    wat z'n overleden kamergenoot kon bezield hebben om
    dingen te vertellen die er niet waren ?De verpleegster
    antwoordde dat de overleden man zelfs de witte muur
    niet kon hebben gezien, daar hij reeds jaren blind was.
    Ze zei, "Misschien wou hij jou alleen maar wat moed
    geven."

    Moraal van het verhaal : Het is een onwaarschijnlijke
    vreugde die je voelt om iemand anders gelukkig te
    maken, ondanks je eigen, misschien moeilijke situatie.

    bron internet

     

     

     

    18-01-2006 om 23:13 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (29 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spreuk
    de slechte gewoonten worden uitgemeten
    en de goede gewoontes  vermeden

    18-01-2006 om 22:14 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (8 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tegenstelling

    wat is dat toch
    met die blogs
    die punten
    dat gastenboek

    als je de punten
    moet geloven 
    vindt men het gedicht
    niet veel

    lees je in het gastenboek
    wordt het toch tegengesproken
    men komt graag langs
    om te genieten

    maar de puntengevers
    reageren met 0/5
    kan het ook anders opvatten
    dat men het zo mooi vindt

    dus wordt 0/5
    een statussymbool
    en ik geniet
    ervan

    speelster

    15-01-2006 om 13:00 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (20 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.emotie

    er zijn mensen
    die kunnen
    niet zonder
    pc

    ik kan
    niet
    zonder
    muziek

    daar
    gooi
    ik al
    mijn emoties in

    men kan horen
    aan mijn spel
    of ik blij ben
    of verdrietig

    ik wissel dat af
    en krijg energie
    om de stukken
    nog muzikaler
    te laten klinken

    speelster

    15-01-2006 om 11:46 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (26 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-01-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.met het vliegtuig mee
    eindelijk is het dan zo ver
    we gaan op vakantie naar florida
    met de eerste trein naar amsterdam
    en achter het station aan de prins hendrikkade
    staat de bus die ons naar schiphol zal brengen
    er staat al een aardige rij te wachten
    ondertussen geef ik me ogen de kost en geniet van de bedrijvigheid op en rond het ij
    de ponten die steeds heen en weer varen en
    elkaar toeterend groetend
    he he daar komt de bus
    eerst een lading mensen uitspugend
    en nu mogen wij erin
    een mooie rit naar schiphol
    en we worden bij de ingang afgezet
    een bagagewagen op gesnord en de koffers er op gezet
    zo en nu maar eens kijken waar we moeten zijn
    we gaan met een charter en we moesten ons melden bij de info balie van tmillservice
    er staan al heel wat mensen te wachten
    dik en warm aangekleed
    maar wij niet wij weten waar we heen gaan en daar is het lekker warm
    onze winterjas hebben we in de koffer voor de terugreis
    dan heb je hem hier weer nodig want hier is het een stuk kouder als daar
    na dat onze namen zijn opgelezen
    mogen we door de douane
    er gaan zo'n 300 mensen naar daytona
    en verschillende kennen we van de tribunes van de tt en oudkarspel waar de straatraces gehouden werden
    er staat een grote jumbojet van de klm
    maar wij gaan met een jumbojet van panam
    tjee wat een vliegtuig zeg
    een zee van ruimte
    we zitten ongeveer in het midden van het vliegtuig
    niet bij een raam wat ik wel jammer vind maar straks niet meer
    we krijgen instruktie over vluchtwegen reddingsvest
    en de zuurstofkapjes
    en dan eindelijk ja hoor de motoren gaan aan en
    we taxien naar de startbaan
    riemen vast en we gaan de lucht in
    er zijn lui die de ramen geblindeerd hebben en ik vraag mag het luikie niet open dan kan ik nog wat zien
    geen probleem
    we vliegen zo richting zandvoort en ik vraag hier heb je me camera knip de kuststrook even
    hoger en hoger vliegen we
    als we niet meer klimmen mag de gordel af
    en kan ik van me plaats
    ik moet nodig en loop naar de staart waar de toiletten zijn
    in de nooddeur zit een raam zo dat je naar beneden kan kijken
    he dacht ik hier kan ik mooie plaatjes schieten
    ik me camera opgehaald en de boys vragen
    wat ga jij doen
    ik heb een mooie plek gevonden om foto's te maken
    we vliegen over zuid engeland ierland en zo richting noordpool
    grote ijsvelden maar we vliegen te hoog om ijsberen of zo te zien
    dan vliegen we over groenland heen zo richting new york
    daar wordt de landing ingezet dus we kunnen new york mooi bekijken
    het vrijheidsbeeld staat op een ster op een eilandje
    in de rivier de hudson
    manhatten met al zijn wolkenkrabbers een magniekfiek gezicht
    en zo vliegen we langs de kust naar washington
    waar we landen en door de doune moesten
    er werd gevraagd of we niets hadden aan te geven
    en van iedereen werd de koffer doorzocht
    want er mocht geen etenswaar het land in
    er waren lui die hadden kaas en worst meegenomen
    en dat werd nu in alle haast versneden en uitgedeeld
    want het is zonde om het te laten vernietigen
    dus schrokte iedereen het naar binnen
    een komisch gezicht
    na gecontroleerd te zijn allemaal het vliegtuig weer in
    en verder gaat de reis
    zo langs de kust
    het is helder weer en ik kan ver zien
    aan de ene kant de oceaan
    en aan de andere kant het land wat elke keer weer anders van kleur is
    van dieprode rotsen tot diepgroene wouden
    en alle kleuren daar tussenin
    zo komen we op het vliegveld van daytona aan
    hier niks geen slurf waar we doorheen moeten
    me mogen een vliegtuigtrap af die aan het vliegtuig is vastgemaakt
    daar staat een bus klaar om ons naar de hal brengen waar de koffers klaarstaan
    en als we dan buiten komen staat er een andere bus die ons naar het hotel zal brengen
    het begint al schemerig te worden en ik zie allemaal bloemkolen op hoge stelen van wel 6 meter
    hele velden vol
    maar toen we de volgende dag daar weer langsreden bleken dat geen bloemkolen te zijn maar palmbomen
    wist ik veel ik had nog nooit palmbomen in het echt gezien
    en zo kwamen we bij het hotel aan
    speelster

    05-01-2006 om 12:58 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (29 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de eierprikker

    het is 1974
    de nacht wandel tocht Alkmaar-Den Helder
    1000 wandelaars op pad
    12 uur in de nacht en dan 40 kilometer wandelen
    bij de rust van de kooy wordt mijn aandacht getrokken naar een aardige jonge man
    het laatste stuk lopen we samen
    vlak bij het eindpunt staat een oudere dame met een bos bloemen
    we lopen samen naast elkaar en zij kijkt naar ons en kan alleen maar stamelen
    kijk nou jan loopt met een meissie en van beduustheid vergeet ze helemaal de bloemen te geven
    na de wandeling gaan we ieder ons weg
    ik bij me vader achterop de fiets naar huis
    en daarna heb ik nog een paar uur wezen fietsen
    en toen lekker gegeten en rusten
    ik dromen van die leuke jongen maar het zal een hele tijd duren voor ik hem weer te zien krijg
    maart 1975
    ik werk bij VenD in Den Helder op de huishoudafdeling
    op een middag komt er een jongeman en vraagt aan mij mevrouw verkoopt u eierprikkers?
    ik hoor zijn stem en ik kijk hem aan en ja hoor het is de jongeman van de nachtwandel tocht
    he wat leuk dat ik je zie
    ja hoor die verkoop ik loop maar mee
    hij kiest een rood met witte uit
    en betaald en zwaaiend nemen we afscheid
    hij blijft zwaaien tot boven aan de roltrap
    ik in een hoera stemming achterblijvend
    maar in romannetjes staan ze dan aan de achterdeur
    maar hier mooi niet dus
    moest nog 3 maanden wachten voor ik hem weer zou zien
    het is 25 juni 9.15 uur als ik tegen de verjaarsvisite zeg ik moet naar de bus bij het station
    want ik ga de nachtwandeltocht lopen
    normaal zou ik als ik ga wandelen me voeten preparenen en wandelsokken en schoenen aan doen
    nu vlieg ik zo de deur uit want ik ben aan de late kant en om 9.45 ging de laatste bus naar alkmaar
    onderweg kijk ik eens naar me voeten en schrik
    moet ik daar op wandelen?
    ik heb nylonkousen aan een open schoentjes
    met een hakje van 4 centimeter
    nou ja er maar het beste van hopen
    met een paar bekenden de stamkroeg in
    en wachten tot het 12 uur is
    waar ik mee ben zijn lid van een wandelvereniging
    en als het bijna 12 uur is zeggen ze
    ik weet niet wat jij doet maar we wachten nog op een paar clubleden die komen uit Assen
    die zijn naar de TT geweest en doen ook mee
    oke zeg ik ik wacht wel gaan we met z'n allen
    wat schertst mijn verbazing dat ik die leuke jongeman weer zie
    nu lopen we samen de 40 kilometer en leren elkaar goed kennen
    me voeten doen zeerder en zeerder en wat me nu overkwam ik had toch knoerten van blaren die ik voorheen nog nooit gehad had
    wist ik nu ook hoe dat voelde
    nou helemaal niet fijn
    het laatster stuk heel voorzichtig of ik op eieren liep gelopen
    maar dat mag de pret niet drukken
    om 7 uur komen we in den helder aan
    hij gaat zijn auto halen en brengt me naar huis
    meteen maar een afspraak gemaakt voor de kermis
    en van het een komt het ander
    de eierprikker ligt onderhand al weer 29 jaar bij ons in de la
    die kreeg ik op onze trouwdag van hem als aandenken en de eierprikker wordt nog elke keer gebruikt

    speelster

    05-01-2006 om 12:54 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (7 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.naar het AMC

    om 8 uur met de trein naar amsterdam
    er wordt geen stom woord gezegt
    binnen de korste keren zijn zijn ogen dicht
    ik pak een puzzelboekje en maak een paar puzzels
    bij sloterdijk maak ik hem wakker en zeg
    we moeten er zo uit
    Oh maar we kunnen toch wel even een ham-kaas broodje halen he?
    als jij dat graag wilt kan dat zeg ik
    we hebben nog wel even.
    een metro later gaan we richting amc
    we kunnen zitten want deze is niet zo druk
    we genieten van het uitzicht en hij maakt zelfs opmerkingen over de vorderingen van de bouwsels
    ik breng hem naar de afdeling waar hij moet wezen en zeg dat ik naar de cetrale hal ga
    ik haal een mok chocolademelk en en appelpunt
    en zit stil te genieten maak wat puzzels en heb niet in de gaten dat de tijd vliegt
    plots staat hij naast me ik kijk verrast op
    ja ze heeft goed uitgelegt hoe ik moest lopen en dacht ik kom je verrassen.
    er kan zelfs een lachje af het maakt me heel blij vanbinnen ik heb dit in tijden niet meegemaakt.
    het is 1 uur ik vraag wat wil je meteen naar huis of.......hij zegt ik wil wel even rondkijken we zijn hier al een hele tijd niet geweest
    ok we gaan naar de amsterdamse poort
    en lopen daar gezellig hand in hand ongedwongen
    rond en ik koop 2 roomcrossants
    ik wil wel naar het centrum
    zegt hij
    nou dat doen we dan toch stappen we bij het waterlooplein uit en lopen we zo naar de bijenkorf
    daar wil hij graag heen.
    we zijn de markt over geweest en hebben heerlijk op een bankje gezeten bij de amstel op de hoek van de blauwbrug op de achtergrond de stopera
    en genieten zo van wat er om ons heen gebeurt
    een file van rondvaartboten ik denk dat we daar zo'n half uur hebben gezeten en dat is voor zijn doen best lang.
    wat genieten we toch he zijn zijn woorden en die worden steeds herhaald.
    ja en ik zit echt te genieten omdat het weer zo lijkt op de tijd van weleer.
    niet dat moeten en gejaagde van de laatste tijd
    even rust en de tijd nemen.we lopen een ijssalon binnen en ik wacht het duurt een hele tijd voor hij een keus gemaakt heeft.
    en wat schetst mijn verbazing hij loopt niet weg nee hij gaat op zijn gemak zijn ijsje opzitten peuzelen het is dan ook een mooie oude zaak met een hoop te zien.
    zo en nu naar de bijenkorf
    daar zijn we dus nooit aangekomen
    want opeens staan we op de bloemenmarkt
    o hier wil ik ook wel even langslopen
    nou dan doen we dat toch
    en zo komen we weer bij de munt uit
    en hebben een rondje gelopen
    schuin oversteken de kalverstraat in de dam over het damrak op en richting metro
    om mijn man zo te zien genieten doet me goed
    maar in de trein vallen zijn ogen dicht en over is het
    ik zit stil na te genieten van een fijne dag die ik kan koesteren.
    de rest van de tijd is het slapen van vermoeidheid
    om zeven uur zijn we thuis laat wat van de chinees komen en hebben lekker gegeten
    dat wou hij graag je gaat niet meer achter het fornuis staan hoor
    nou en zo is waar ik zo tegen opzag een fijne dag geworden.
    en dat maakt me erg gelukkig
    dit had ik in tijden niet meegemaakt.
    eindelijk een dag zonder gemopper en gehaast.
    eindelijk eens een beetje aandacht voor mij
    en dat maakt me heel erg blij

    speelster
     

    05-01-2006 om 12:43 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (12 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijn leven


    mijn verhaal
     
     
    In de 53 jaar die ik hier rondloop heb ik ook al heel wat klappen te verwerken gekregen.
    Achteraf kan ik pas relativeren en ben sterk uit de strijd gekomen al heb ik nog een lange weg te gaan niet wetende waar die eindigt.

    Ik kom uit een arm maar warm gezin.
    De buitenwereld zoals ik de omgeving zal noemen
    buiten het gezin is keihard
    Nu zeg ik dat ze gewoon jaloers waren en afgunstig
    Ik ben de oudste van 5 kinderen en moest altijd maar het voorbeeld geven.
    In ons gezin was ook zo'n haantje de voorste.
    wat ook een verhaal apart is.

    Ik was een bedplasser en werd door de buitenwereld met de nek aangekeken en uitgescholden voor stinkdier en mocht nooit meespelen op straat.
    Want elke dag lakens aan de lijn dan is er wat aan de hand he.
    Ik stonk echt niet maar een pispaal was ik wel.
    in de zesde klas gingen we 3 dagen naar texel maar ik sliep niet bij mijn klas maar bij een vreemde klas en daar heb ik nu nog steeds goede herinneringen aan want die hebben me die 3 dagen opgevangen.
    En ik heb daar een hele fijne tijd gehad.
    Ik had in de kinderperiode 1 vriendin die zich niets aantrok van de andere.
    Ook zij werd genegeerd omdat ze met mij speelde.
    Later hoor je dat er een andere reden was.
    En wat zijn mensen dan kortzichtig.
    In de periode daarna ging het pesten (zo noem ik het nu) gewoon door.
    Met dichtgeknepen neus voorbijlopen en niets zeggen.
    Maar ik mocht naar de muziekschool en kon accordeon leren spelen wat ik heel graag wilde.
    Voor mij een heel moeilijk instrument want ik heb een stoornis in de links rechts coordenatie.
    En mijn leraar zei van dat ik het nooit goed zou leren
    Nu ik zal in zijn ogen geen ster zijn, maar ik speel de sterren van de hemel en de mensen genieten met volle teugen van de muziek die ik vertolk vandaag de dag.
    In 1974 tijdens de nachtwandeltocht alkmaar denhelder loop ik iemand tegen het lijf waar ik de rest van mn leven mee wil doorbrengen.
    we trouwen in 1976 en in 1978 krijgen we een dochter en in 1980 een zoon.
    Met 3 weken wordt hij geopereerd en toen begonnen de moeilijkheden.
    Ik kon daar heel moeilijk mee omgaan had heel veel geduld maar eens raakt daar de rek uit lijkt wel.
    Heb hem veel pijn gedaan omdat hij dat opriep
    En toch steeds weer proberen om lief tegen hem te zijn.
    Maar dat stootte hij af.
    Tot zijn 9e had hij wel 40 driftbuien op een dag
    om niets alleen om zijn zin door te drijven ik zeg nu
    niet goedschiks dan kwaadschiks.
    Ik heb hem met de pollepel grootgebracht.
    Tegen mijn natuur in maar het kon niet anders.
    hij heeft ooit één klap gehad en daarna maar dreigen door mij als je niet dan......en dat is echt niet leuk om zo een kind tot de orde roepen maar ik kon niet anders
     we hebben uiteindelijk wel hulp ingeroepen en gekregen maar toch ......
    het viel allemaal niet mee en met veel liefde en geduld is het uiteindelijk wel goedgekomen.
    Toen werd onze dochter ook nog ziek.
    ze was 8 jaar en eigenlijk al 6 jaar ziek wat we niet wisten.
    6 weken het ziekenhuis in en 3 jaar in een korset met beenkokers.
    Ze mocht alleen maar wijdzitten en wijdlopen en meer niet.
    Werd door de buitenwerld genegeerd en achtervolgt
    Zou haar het zelfde overkomen wat mij is overkomen.
    Nee gelukkig niet we leven in een andere tijd van praten en op school wordt uitgelegt wat er aan de hand is en ze is goed opgevangen.
    Ik zat in de ouderraad en moest met haar mee op
    schoolreis van de leraar van haar klas.
    (we gingen een dag fietsen op Texel met z'n allen dus dochter bij mij achterop op een lekker kussen benen in de fietstassen en armen om me heen en wat heeft ze kunnen genieten.)
    ze zat onderhand in de 5e klas.
    Daar werd door ouders wat van gezegt.
    Dat deed zo pijn.
    Ik die nog nooit voor mezelf was opgekomen deed mijn mond open.
    Ik zei, Ik ga liever niet mee dan had ik tenminste een gezond kind gehad maar ik moet wel mee want ik wil mijn kind deze dag niet onthouden.
    En toen stonden die ouders met een rood hoofd en een mond vol tanden en ze dropen af.
    Dat gaf mij voor het eerst een goed gevoel.
    met onze zoon ging het in die periode ook slecht het was 1990 tijdens de golfoorlog al die beelde optv en zijn minbeeld van zichzelf door zijn houding had zich in zijn hoofd geprent dat niemand van hem hield.
    op een morgen zie ik hem in bed liggen met gekraste polsen.
    Wel met potlood maar toch.
    wat betekend dat vroeg ik.
    Hij zei, ik wil dood ik wil niet meer leven er is toch niemand die van me houdt,
    betekenen wij dan niets voor je vroeg ik,
    wij houden heel veel van je maar jij stoot ons steeds af,
    Waar ik de moed vandaanhaalde weet ik nu nog niet maar ik ben naar de keuken gelopen en heb het grootste mes gepakt wat ik kon vinden en aan hem gegeven en gezegt alsjeblieft ga je gang als je zo graag dood wilt doe het dan nu.
    Wat er toen gebeurde was een kentering ten goede.
    Voor het eerst kwamen er echte tranen in zijn ogen en hij zegt mama dit meen je niet he
    ik krijg 2 armen om me heen en ik zeg jongen je weet toch dat ik ontzettend veel van je hou.
    Eindelijk na al die jaren van afstoten kreeg ik een dikke zoen van hem.
    En stapje voor stapje gaat het bergopwaarts met hem.
    Onze dochter daarentegen heeft een ongeneeslijke heupziekte en zal in niet al te lange tijd in een rolstoel belanden.
    En nu is mijn man ook nog ziek en wordt niet meer beter.
    hij heeft ops ofwel de schildersziekte
    en dat kun je vertalen naar een vorm van vervroegde dementie.
    hij gaat nog steeds achteruit al gaat dat heel langzaam.
    maar dat ik nu leef met een hart vol verdriet is wel te begrijpen.
    Ik heb ook heel lang met een schuldgevoel rondgelopen.
    maar nu ben ik zover dat ik kan zeggen
    Ik ben Ik en ik leef zoals mij goeddunkt.
    Met gevoel en medeleven naar hun toe.
    ik sta heel positief in het leven want de les is hou van elkaar liefde geven is heel belangrijk geef de moed niet op want er komt een tijd dat je elkaar heel hard nodig hebt.
    ik sta nu niet in de kou want ik heb per ongeluk( wat is per ongeluk) een lieve internet vriend ontmoet die me door dik en dun steunt in deze moeilijke periode.
    en daar ben ik heel blij om.
    Ik geniet van de kleine dingen en leef bij de dag.
    En zie de toekomst zonnig tegemoet.

    speelster
     

    05-01-2006 om 12:36 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (15 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.laster en achterklap
    laster en achterklap
    is het ergste wat een mens kan overkomen
    en daar kan ik een heel boek over schrijven


    met laster en achterklap raakte ik iedereen kwijt waar ik veel van hield
    nu na vele jaren ben ik erachter dat het gewoon zo heeft moeten zijn om los tekomen en om mijn eigen ik te ontdekken en te zeggen tegen me zelf zo ik is ik

    ik zal het eens over mezelf hebben dan begrijpen jullie misschien dat ik jullie pijn zo goed aan kan voelen
    dit heb ik geschreven om te laten weten dat je omdat je overkomt wat je overkomt sterk uit je strijd kan komen
    mensen die een rotjeugd hebben gehad en daar nu nog last van hebben dat is eigenlijk niet nodig maar ja het is niet anders

    mij is juist het tegenovergestelde overkomen
    ik had een fijne thuissituatie maar voelde mezelf niets
    was heel erg verlegen en teruggetrokken en door lieverlee ben ik wat mondiger geworden en nu kan ik mensen helpen met mijn verhaal

    doordat ik in een fantasie wereld kon leven voor mezelf en allerlei sprookjesfiguren om me heen had was ik toch op een manier gelukkig
    ik ben altijd ziek en onderweg geweest
    ben geboren met een huidziekte in 1952
    mijn ouders waren ten einde raad dat zo'n klein wurm zo rauw was en zo mager en als ik mezelf nu zie ben ik trots dat ik er nu zo uitzie als ik nu doe
    door de huidprobemen voelde ik me vies en achtergesteld zonder dat ik er eigenlijk iets aan kon doen
    als ik op fotos kijk van mijn jeugd zie altijd een blij meisje
    hoewel ik zeer in mezelf gekeerd was en niet liet merken hoe zeer mijn huid voelde (ik had altijd jeuk en open wonden)
    op het oog viel het wel mee want het zat onder
    de kleding
    alle plooien waren aangedaan en vooral de knieholtes
    ik was best wel lenig maar als er dikke korsten zaten ik bijna niet kon lopen
    dat trok zo
    kon ik niet gymen en zat ik op de bank
    tot overmaat van ramp werd ik ook nog uitgescholden en vreselijk gepest en iedereen liet me links liggen ik had ook maar 1 vriendinnetje waar ik stiekem afspraakjes mee had vanwege standverschil
    dat is de buiten wereld
    in het gezin was ik wel iemand ik ben in een warm en knus arm gezin opgegroeit waar alles kon en niets te gek was met normen en waarden
    zoals iedereen in zijn/haar waarde laten
    zo heb ik ook de spreuk onthouden en die bezig ik nog alle dagen
    als ik gekrenkt wordt
    jij kunt het beter zeggen dan iemand met zijn volle verstand
    dan komt het voor mezelf niet zo hard aan
    misschien hebben jullie ook wat aan die spreuk
    ik heb er heel wat aan en het is mijn houvast door de jaren heen
    ik laat me niet meer kwetsen en leef zoals mij dat goeddunkt
    toen ik en jaar of 15 was zou ik met mijn vriendin
    in een hutje op de hei gaan wonen met een schaap een koe een geit en een stukje land om eten te verbouwen
    weg van de boze wereld
    is er natuurlijk nooit van gekomen
    daarentegen gingen mijn broers en mn zus en ik met zn vieren op vakantie en met zn vieren overal naar toe we hadden altijd een goede band met elkaar (dacht ik)
    Tot 1975 Toen was het zomaar over
    in 1974 had ik de nachtwandeltocht alkmaar den helder gelopen en een leuke jongen ontmoet
    ik was verliefd en droomde van hem maar verder niet
    ik werkte in een warenhuis en in maart het jaar daarop kwam hij een eierprikker bij me kopen
    zwaaiend de roltrap op
    nou ik dacht in romannetjes staan ze om 6 uur te wachten bij de uitgang
    niet dus
    na 3 maanden zag ik hem weer wij 40 kilometer gewandeld en toen was het aan en we zijn onderhand 26 jaar getrouwt
    daar het mijn keus en zijn keus is om samen door het leven te gaan staan mijn ouders mij geen strobreed in de weg
    maar ondertussen die snerende opmerkingen
    en vooral van mijn zus zij had nog geen verkering
    en ik was nu eens de eerste
    van af die tijd ontstond er een verwijdering
    jalouzie en afgunst zeg ik nu en onstond een kille verwijdering en dat is ook nooit meer goed gekomen
    ze loopt nu met een grote boog om me heen
    met haar hele gezin
    ik kreeg verhalen te horen dat zal ik jullie besparen maar het ergste is wel dat ik iedereen kwijt raakte omdat zij zo mooi kan vertellen
    en ik geen weerwoord had
    ik ben er wel boven kunne blijven staan en heb me maatschappelijk goed weten te handhaven
    doordat wat ik in mijn jeugd had meegemaakt
    kon ik toch iemand worden en zijn in de wereld
    ik ben niet zo'n prater maar een doener
    handen uit de mouwen en gaan met die banaan
    ik kwam in de ouderaad en in de kortste keren zat ik met een hoofd agent van politie een commandant van de marine een makelaar en een arts in commissisies
    ik als arm meisje van een werviaan
    als je ergens de schouders onder moet zetten dan vallen rangen en standen weg en ben je dus gewoon mensen die samen iets opbouwen
    wij waren dus met school in de weer om kinderen plezier te geven met carnaval sinterklaas en kerst
    doormiddel van rommelmarkt en verkoop van lekkere dingen kwam er geld binnen om dat te financieren
    zodat elk kind mee kon feesten
    en er niet iemand thuis hoefde te blijven omdat de ouder/Verzorger het niet kon betalen
    op die manier konden ook alle kinderen mee op schoolreis
    ik woonde toen in een echte volks buurt en voelde me daar thuis en op me plek maar door laster en achterklap zijn we een half jaar geterroriseerd geweest en hebben toen verplicht moeten verhuizen omdat de situatie te erg werd
    en wij ons zeer onveilig voelden en dat is het ergste wat ik heb meegemaakt.
    door laster en achterklap is mijn man mijn familie kwijtgeraakt en nu hij ziek is sta ik dus alleen in mijn verdriet want ik kan bij niemand terecht van mijn familie
    degene die me het liefst waren zijn dood en daar heb ik nu alle dagen een goed gesprek mee aan zee omdat ze daar verstrooit zijn.
    ik zie mijn moeder wel maar over mijn situatie praten is er niet bij dus steun hoef ik niet te verwachten en dat heb ik ook niet meer nodig want ik heb nu een hele lieve vriend waar ik bij terecht kan en ik heb jullie zomaar uit het niets
    ik kan jullie vertellen dat ik daar heel erg gelukkig mee ben
    zo het is een heel verhaal maar nu weten jullie een beetje van mijn achtergrond.
    en hoe ik daar mee omgesprongen ben
    ik ben vind ik nu een vrolijk mens die voor een ieder een hartelijk woord of gebaar over heeft
    en dat ook kan doen omdat ik weet dat het ook anders kan zijn
    genegeerd zijn en voelen is het ergste wat mij is overkomen en als me dat nu overkomt
    als iemand mij niet aanstaat hoef ik daar geen energie in te steken
    geen hand vol maar een land vol en laat een ieder in zijn waarde
    dat is wat ik het belangrijkste vind
    iedereen is uniek en ik kan het niet iedereen naar de zin maken en dat hoef ik ook niet

    speelster

    05-01-2006 om 10:20 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (8 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de zoen

    zoals altijd heb ik 3 keer in de week heerlijke uitjes waar ik erg van geniet

    ik speel accordeon voor dementerende ouderen die de laatste fase van hun leven doorbrengen in een huiskamer in een verzorgingstehuis en verder eigenlijk nergens meer komen

    als ik binnenkom zijn de mensen zo blij dat ze weer een middag vermaakt worden met liedjes uit hun jeugd een verhaaltje kunnen vertellen en de gezelligheid straalt dan van de gezichten

    dit te kunnen geven ondanks mijn pijn en verdriet want mijn man wordt ook dement
    en ik heb zeker al 5 jaar geen echt huwelijk meer want de gezelligheid thuis is ver te zoeken en wij zijn nog redelijk jong maar mijn man is ziek geworden door zijn werk

    zo ben ik dus weer heerlijk uit spelen geweest
    ik heb zo lekker zitten spelen
    het voelde zo goed
    komt er een verzoek voor michiel de ruiter

    en laat ik die nu niet bij me hebben en ik kan het absoluut niet uit mijn hoofd

    dus ik kreeg steeds een beetje de slappe lach
    en met een grapje werd het opgelost want echt ik kan het niet uit mijn hoofd

    ik speel alles van bladmuziek dat is eigenlijk mijn handicap

    maar omdat ik zo mooi speelde en veel liedjes van vroeger had
    ook licht klassiek en ballades en toreador was het hoogtepunt volgens het publiek
    het ging ook als vanzelf allemaal

    komt er plots het vrouwtje van het verzoek nummer naar me toe dat ik niet kon spelen en zegt oooooooooh ik heb zo genoten van je muziek ik kan je wel zoenen

    zegt de verzorgster "wat let je pak der maar ff lekker"

    en ik krijg me toch een knuffel en een dikke zoen

    hartverwarmend wat een uurtje accordeon muziek betekent in een mensen leven dat bijna om is

    haar polsen in een breese dus klappen kan ze niet dat zegt ze ook elke keer maar ik geniet wel hoor en dat is ook wel te zien maar ze genieten allemaal elk op hun eigen manier

    na afloop wordt mijn jas omhoog gehouden zodat ik er zo in kan stappen

    die kleine momenten van bedanken doet zo goed aan beide kanten
    bedankt dat u hier wilt komen spelen zegt men dan opeens
    ik er promt overheen dat ik hier mag komen spelen want het is heerlijk om een uurtje plezier te brengen


    en het loopt meestal uit naar 2 uur met zo nu en dan even pauze dan is het een minuut stil geweest en ik begin aan een nieuw nummer
    OOOOOOh accordeonmuziek wat leuk zegt iemand alsof ze het nog niet eerder gehoord heeft
    maar dan is ze het alweer kwijt
    het plezier een praatje een gezellige middag komt zo tot een eind en volgende week wordt het weer voorgezet

    en het verveelt nooit


    in het ene tehuis kom ik al 20 jaar
    en toen ik dat pas deed werd me gezegd "dat jij voor die mensen gaat spelen"

    wel mensen die niet kunnen praten hebben wel gevoel en als je dat gevoel kunt laten voelen door mooie muziek te brengen dan mag je je gelukkig prijzen dat je dat kunt doen was mijn antwoord
    en zo denk ik er nog steeds over

    ik heb al heel wat mensen een paar gelukkige uurtjes bezorgt en blijf daar mee door gaan tot het niet meer gaat

    speelster

    05-01-2006 om 09:56 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (33 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik sta voor een moeilijke beslissing

    was dat maar niet zo
    helaas is de werkelijkheid anders
    zoals ik het nu beleef is er geen ommekeer ten goede en dat is verdomde jammer
    men zegt wel eens degene waar je het meeste van houdt daar kun je tegenaan schoppen
    ik heb heel lang bedacht ach hij kan er niets aan doen dat hij zo geworden is en dat gaf een stuk troost maar ik heb nu gemerkt dat ik ook door andere problemen het niet meer op kan brengen
    elke keer weer die scheldkannonades
    ook de onmacht dat weet ik ook wel maar bij mij is de rek eruit
    aan anderen vertelt hij dat hij mij zo goed verzorgt heeft in de week dat ik zo ziek was
    maar hij deed niets uit zichzelf
    en zelfs een kopje water brengen ging met gemopper gepaard
    wat denk je dat er door me heen ging
    alleen maar pijn en verdriet op dat moment
    ik gun mijn man alles maar er zijn grenzen
    en die zijn nu bereikt
    hij leeft in een andere denkwereld dan ik nu
    hij zegt vanalles maar uitvoeren is er niet meer bij
    hij wilde graag een digitale camera kunnen we samen foto's bekijken op de pc
    is zo zijn gedachtengang leuk hoor maar de uitvoering daar komt het niet van want dat kan hij niet het is te ingewikkeld
    en de camera ligt nu in de kast en ik mag hem niet gebruiken want de camera is van hem
    hij wil een nieuwe pc maar met deze kan hij niet overweg dus zou hij wel met een andere wel overweg kunnen?
    hoe vaak de pc al is leeggemaakt en weer geinstaleerd is zeker 10 x jaar en dat gaat met veel kabaal want ja alles moet eraf en weer geinstaleerd worden
    en het zijn juist de programma's die hij eropzet van internet die dan problemen geven want ja dat is *gratis* en makkelijk
    maar en je kunt hem niet aan het verstand brengen dat het niet nodig is om bv 7 spamfighers op de pc te hebben aan 1heb je er genoeg
    of 5 firewals van verschillende merken
    het is een soort verzamelen op de pc
    of er een programma opzetten en dat hele maal uitpluizen in de verkenner van hoeveel mappen en ornamenten het heeft
    en er verder niet mee werken waar de pc uiteindelijk bedoelt is
    een spelletje spelen of zo kan hij niet volgen dat gaat allemaal te vlug
    en dan is hij boos dat ik er een kwartiertje achter zit om een gedicht te schrijven en te bewerken en op me club zet
    dus zit ik er achter overdag als hij niet thuis is of als hij slaapt dan kan ik even rustig werken maar ook dat wordt minder want ik heb nu even pas op de plaats en geef mezelf de rust die ik zo nodig heb om alles op een rijtje te zetten van hoe nu verder want ik zit er al 15 jaar in en heb heus wel steun maar de warmte en de liefde dat mis ik zoooooooooo
    ook dat is in de loop der tijd veranderd
    we zijn straks 30 jaar getrouwd maar van een echt huwelijk met lief en leed delen daar is al jaren geen sprake meer van
    ik geef en geef maar krijg niets meer terug
    ook dat heeft me opgebroken
    ik hou zielsveel van mijn man maar om hem zo te zien aftakelen tot wat zal ik het noemen
    een zombie??dat is het ergste wat me is overkomen
    ik zou willen dat het anders was en zou kunnen worden maar dat zit er helaas niet in
    dus heb ik het advies gekregen om hem te laten onderzoeken wat hij nog in zijn mars heeft en daar moet ik mee aan de slag
    want tussen zeggen en doen zit dag en nacht verschil
    als niets meer vanzelfsprekend is en het wordt een martelgang dan ben je ver van de werkelijkheid en dat is wat ik meemaak en dat is hartverscheurend en heel pijnlijk en daar heb ik last van want een omeekeer ten goede zal er niet komen en daar heb ik het mee te doen
    en dat te beseffen en een plaats tegeven dat heeft tijd nodig
    ik heb het te lang voor me uitgeschoven van ik red het en we gaan het redden maar nee ik zie in dat het niet lukt helaas
    dus er moet een oplossing komen zodat we samen toch nog redelijk met elkaar overweg kunnen en daar wil ik nog voor knokken maar ik weet nu al dat het eigenlijk een verloren strijd is
    iemand zo zichzelf te zien verliezen dat gaat me zo aan het hart dat doet zo zeer dat heeft me nu dus opgebroken en een arm om me heen die moet ik zo missen want ook dat krijg ik niet spontaan ik moet daar om vragen en dan is het antwoord
    moet dat ??
    ja ik heb je even nodig en mijn hart krimt ineen door dat antwoord
    dus de warmte die ik mis in huis haal ik nu buiten de deur
    met een andere invulling met plezier en liefde en dat is accordeon spelen
    daar kan ik mijn gevoel totaal in kwijt en de warme reacties die ik daarvan krijg doen de thuissituatie even vergeten en zo heb ik het jaren vol kunnen houden en nu ????????
    ik ga gewoon door met ademhalen en zie wel
    ik kan weer lachen en dat doet me goed

    Speelster

    14-12-2005 om 09:54 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het gaat een stukje beter met me

    het is weer een tijdje geleden dat ik mijn verhaal gedaan heb
    er is nog niet veel veranderd
    ik pak zo zoetjes aan mijn bezigheden weer op
    ik ben blij dat ik het zonder medicijnen af kan
    ik heb gelukkig mensen waar ik me verhaal bij kwijt kan en die me een warm hart toedragen ook dat laat ik meer toe
    ik ben altijd iemand geweest die zich groter voordeed dan ik was zeker tegen vreemden
    het is zo makkelijk om te zeggen ja hoor het gaat goed want dan hoeven ze je klaagzang niet aan te horen
    maar mensen die me kennen zien dat ik niet lekker in me vel zit en vragen door en dan komen de tranen vanzelf en dat is heerlijk om dat te kunnen en mogen tonen want emoties die heb ik even niet in de hand
    ik ga een heerlijk weekend tegemoet met een hoop muziek
    en ik ga nu ook eindelijk aan mijn gedichtenbundel werken
    ik heb daar nu eindelijk zin in
    want ook dat heb ik even opzij geschoven
    ik moest eerst eens bij me zelf te raden gaan en mijn gevoel op een rijtje zetten
    het gaat beter met me en ik heb er weer zin in
    misschien denken jullie en je man dan??
    wel we leven nu gewoon in 2 werelden
    en ik denk dat dat goed is
    gewoon met elkaar praten en blij zijn met elkaar is er niet meer bij
    ik ben het wel maar kan het niet overbrengen
    hij voelt het niet hoeveel ik van hem hou
    dus heb ik de knoop doorgehakt en tegen mezelf gezegt ik hou heel veel van hem maar zijn ziekte maakt dat hij het niet meer over kan brengen op mij
    dat geeft mij een stuk rust
    de afgelopen week is de agressie een stuk afgenomen en heeft bij mij een stuk twijfel gebracht maar ik heb daar niet aan toegegeven en ga door met de stap die ik gezet heb want ik weet hoe het is geworden en het zal wel slechter worden maar nooit beter wat ik heel jammer vindt

    gister zei hij om 5 uur de kranten moeten naar buiten die worden zo opgehaald
    om 6 uur stonden ze nog niet buiten
    ik was aan het eten koken en kon ff niet uit de keuken weg
    ik pak hem bij de arm en laat aanstalten maken dat hij de kranten in de voortuin zet
    dat was tegen het verkeerde been want ik moest de kranten maar buiten zetten
    dus er is niets veranderd aan de situatie
    en dat sterkt mij in mijn beslissing hoe moeilijk die ook is

    hij wil alles maar er gebeurt niets meer
    en dat is zo verdomde jammer
    dat je plannen maakt en er komt uiteindelijk niets van terecht dan alleen maar gebrul geraas en getier

    zo ik ga vanmiddag heerlijk uit spelen
    weer mensen een aangename middag bezorgen met een liedje een walsje en een tango heerlijke accordeonmuziek hihi
    speelster

     

    14-12-2005 om 09:46 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OPS-CTE.

    eenzaamheid
    alleen voelen
    het niet echt zijn
    maar toch

    niet goed kunnen verwoorden
    gevoelens, de leegheid
    de achterdocht
    het wantrouwen

    het is er allemaal
    en toch....
    hoe moet dit verder
    samen en toch alleen...

    speelster

    14-12-2005 om 00:00 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (20 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het onderzoek en hoe verder..........

    dit heb ik in janari 2005 geschreven na een zwarte decembermaand

    we zijn vorige week naar het docteam geweest
    ik heb een vaste casemanager en hij een vaste psygologe
    ik kan met mijn vragen bij de casemanager terecht
    en nu zegt mijn man dat er echt niets met hem aan de hand is
    maar dat zegt elke patient hoor ik daar vertellen
    en soms lijkt het ook wel zo
    maar de denkfunctie is heel laag
    het incasseringsvermogen is heel laag
    nummeronthouden is heel hoog (is ander deel hersens wat niet is aangetast)
    emoties tonen is extreem
    stemmingswisselingen is extreem
    en dan de achterdocht
    de jalouzie wat hij nooit gehad heeft en nu extra fel wordt
    dat is wel eens zwaar te behappen
    en daar heb ik nu hulp bij
    meer negeren niet overal op ingaan
    want meestijds weet hij niet waar hij het over heeft
    (als ik het na een kwartiertje aanhaal zijn boosheid kijkt hij me aan van waar heb je het over)
    (mopperen is meer een stukje onmacht als dat het tegen mij is gericht )
    en dan kan ik weer even verder zonder een naar gevoel te hebben
    ik zit lekker in me vel en hij even niet
    wat zeer jammer is
    maar ik kan hem daar niet in bijstaan
    want hij is dan zeer onredelijk
    maar mij raakt het niet meer en dat is mijn winst
    want ik raak nu niet mijn goede gevoel kwijt en ik ben dat lang kwijt geweest zonder dat ik dat wist maar daar ben ik door het gesprek achter gekomen
    het was altijd maar rekening houden met en dat hoeft nu niet meer
    wel er zijn maar meer niet
    en daar hoef ik geen naar gevoel meer van te hebben
    want het valt niet mee om iemand te verliezen waar je zoveel van houdt
    ik merk ook aan mezelf en dat is zelfbehoud dat mijn gevoel naar hem toe afneemt
    ook dat heb ik besproken en dat is ook een hele *normale* reactie in zo'n situatie
    wat je niet meer krijgt kun je ook niet meer geven
    dat geeft soms een heel leeg gevoel
    je wilt zo graag anders maar het gebeurt niet

    ik heb daar wel een andere invulling aan gegeven maar dat is meer onbewust dan bewust
    nu geniet ik meer van waar ik mee bezig ben
    zoals gistermiddag bij de mensen waar ik voor speel
    die warmte en gezelligheid dat doet me zo goed daar kan ik weer even op teren
    de energie die ik daar krijg kan ik thuis opsouperen met een lach die niet geheel begrepen wordt

    zo kom ik er goed doorheen vindt ik zelf

    en zo kan ik de thuissituatie nog lang volhouden zonder weer terug te vallen in waar ik in december beland ben geraakt

    want die periode heb ik echt gebruikt om te rouwen en te bezinnen hoe nu verder en ik was echt heel ver heen maar ben daar nu volledig uit

    ik zie de zon weer schijnen met hier en daar een donkere wolk maar dat is het leven
    en dat bevalt me goed

    we zijn nu een jaar verder en het leven lacht me toe met alle zorg me toevertrouwd en zo kan ik het nog lang volhouden

    speelster

    13-12-2005 om 11:08 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (15 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stemming

    december
    maand van contrasten
    blijheid en droefheid
    stemmingen tegengesteld

    de maand van het licht
    stralen die stralen
    vanuit de verte en het hart
    van de dorpskern

    overdenkingen
    gedachten
    die vervliegen
    in de nacht

    licht komt van ver
    licht komt dichtbij
    licht dat verlicht
    en maakt het hart blij

    december
    maand van het licht
    kleine verzoeningen
    zo rond de kerstdagen

    speelster

    11-12-2005 om 23:34 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (8 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-12-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.natuurlijke vijanden

    in de natuur is alles op elkaar afgestemd
    in de natuur gaat niets verloren
    in de natuur is alles natuurlijk
    de mens is een storende factor

    mensen zijn niet superieur
    ook al denkt men van wel
    mensen hebben natuurlijke vijanden
    alleen zijn ze niet te zien

    de vijand van de zebra is de leeuw
    de vijand van de muis is de uil
    de vijand van de worm is de egel
    de vijand van de mens is het virus

    een vijand die niet te zien is
    een vijand als een sluipmoordenaar
    een vijand die geen onderscheid maakt
    iedereen krijgt er mee te maken

    rijke mensen wapenen zich
    arme mensen gaan eraan onderdoor
    maar niemand ontkomt
    eens houdt het leven hier op

    de cyclus zet door
    geboorte en dood
    zo dicht bij elkaar
    de boodschap is

    raak niet in paniek
    leef je leven
    dood ga je toch
    geniet !!!!!!!!!

    speelster

    06-12-2005 om 09:07 geschreven door speelster  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (19 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!