De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Belang van Limburg: Er zullen heel wat meer mensen tot hun 67ste moeten werken dan de regering doet uitschijnen. “Zestig procent van de vrouwen en tien procent van de mannen zal tot 67 jaar aan het werk moeten blijven”, zegt PVDA-er Kim De Witte. Vanaf nu kan alleen wie een loopbaan van 42 jaar kan voorleggen, met vervroegd pensioen. Drie op de vier vrouwen en één op de vier mannen komen immers niet aan een loopbaan van 42 jaar. Zij zullen verplicht zijn om langer te werken dan de vervroegde pensioenleeftijd van 63 jaar. Volgens de cijfers van Kim De Witte zijn vooral vrouwen de dupe van de pensioenmaatregelen.
... Ze willen echt niet meer dat we van ons pensioen nog kunnen genieten. Ze willen geen pensioenen meer uitbetalen. Weg met de gepensioneerden! Leve de Vlaming die werkt om onze andersgekleurde medemensen in leven te houden! Vluchtelingen, illegalen, asielzoekers, ontdekkingsreizigers, plaktoeristen, en ander parasiterend onkruid en klaplopende insecten, ze moeten allemaal onderhouden en in stand gehouden worden. Ook werkloze jongeren moeten verzorgd worden, die was ik bijna vergeten... En daarom moet de gewone Vlaming tot aan zijn levenseinde ten dienste staan van de totaal ontregelde maatschappij.
Deze agressieve slogan was vroeger de slagzin van een campagne tegen aids, een voorlichtingssessie die in de scholen bedoeld was om leerlingen te wijzen op de gevaren van onveilig vrijen. Alsof leerlingen in hun vrije tijd alleen maar met seks bezig zijn. Of in de klas alleen maar dromen van seks. De hele campagne vond ik een aanzetten tot experimenteren met elkaar, aanzetten tot nieuwsgierigheid naar de andere sekse. De campagne deed meer vragen rijzen dan vragen beantwoorden. Ook romantiek en erotiek werden niét besproken in de campagne, enkel pure fysieke seks. Pure fysieke seks!
In de jaren 70, 80 en 90 dwaalde er een kwaadaardig spook rond in de PMS-centra en in de scholen. Verpleegster L.D., nog met haar geest bij de flowerpower-toestanden, haar gedachten bij vrije seks en ongeremde contacten waarbij alles kon en alles mocht, op z'n links dus... deelde pamfletten uit aan leerlingen van haast alle leeftijden. In haar ijver vergat ze dat er ook kleintjes bij waren die niet wisten wát ze wáárop moesten zetten. Kleutertjes dachten misschien aan een grappig hoedje voor op hun koppeke.
Tegen de muren van de kleedkamers in de scholen hingen affiches die de leerlingen aanzetten tot het 'opzetten' van dat plastic gevalletje om veilig 'de liefde te bedrijven'. De afbeelding was op het randje van pornografie, zeker als je bedenkt dat er ook kleintjes zich moesten omkleden in de kleedkamers met de walgelijke posters. Graffiti leek me toen veel leuker op de muur dan de dubbelzinnige foto's van condooms. Eigenaardig dat de schoolarts niet ingreep, niets ondernam, of hij had de vieze prentjes misschien nog eens niet in de gaten, gehaast als schoolartsen altijd waren. Verpleegster L.D. was er zo obsessief mee bezig, alsof ze in haar jeugd iets essentieels misgelopen had, tekort gedaan werd, misschien wel mishandeld werd, of erger nog: zélf onveilig gevreeën had. Haar hobby's waren roddelen en lasteren, maar haar échte specialiteit was: collega's tegen elkaar opzetten en op hun gemoed inwerken. Zoals in de film waarin mensen ongenadig door het slijk gehaald worden, kende ze alle kneepjes van de vertelkunst: knipogen, hand naast mond, fluisteren, zw zw zw... Voor de lol rakelde ze kwalijke gebeurtenissen uit iemands verleden op, waarbij haar fantasie er een pikant sausje overheen goot. Haar wilde verhalen genoten bijval bij naïeve luisteraars die niet beseften dat zij morgen ook aan de beurt zouden kunnen komen. In het verleden hebben haar gevaarlijke manipulaties tot droevige drama's geleid. Haar verwoestingen bleven ongestraft, en velen geloofden in haar vertellingen. De macht van de roddel!!!
VAG (Vereniging voor adoptiekind en gezin) pleit voor een gelijkschakeling van het adoptieverlof aan het moederschapsverlof. De huidige wetgeving voorziet dat een adoptieouder voor een adoptiekind tussen 0 en 3 jaar slechts recht heeft op 6 weken adoptieverlof/hechtingsverlof. Vanaf 4 jaar is dit maar 4 weken en vanaf 8 jaar is er geen adoptieverlof meer voorzien. Totaal onlogisch, zegt VAG, want ieder adoptiekind heeft net als een biologisch kind recht op een hechtingsperiode. Het rugzakje dat een adoptiekind met zich meebrengt maakt het niet gemakkelijk voor zowel het kind als de adoptieouders. Naarmate het kind op oudere leeftijd toekomt, wat tegenwoordig meer de realiteit is dan vroeger, is er ook meer tijd nodig om te wennen en zich te hechten aan zijn nieuwe ouders en omgeving. Daarom wil VAG ijveren voor een gelijkschakeling van het adoptieverlof (6w/4w) aan het moederschapsverlof (15w) voor alle adoptiekinderen, ongeacht hun leeftijd bij aankomst. (Mijn gedacht: het 'rugzakje' van een adoptiekind maakt elke hechtingsperiode onmogelijk!)
Adoptieverlof = Zwangerschapsverlof? Daar zitten werkgevers nu echt op te wachten.
De bodemloosheid van een adoptiekind, een verhaaltje over een adoptiekind. Om ouders met adoptieplannen te ontnuchteren.
Cindy vertelde tegen de juf dat haar mama een derdewereldkindje ging adopteren, en dat ze binnenkort dus een nieuw broertje zou krijgen... "Oei, als dat maar goed afloopt!", dacht ik.
De 8-jarige Sito werd hartelijk verwelkomd in zijn nieuwe gezin. Cindy was verrukt over haar nieuwe speelmaatje, en mama was zo trots dat ze overal met Sito ging pronken, bij familie, buren en kennissen, alsof ze een of andere prijs gewonnen had.
Even later kwamen Cindy's ouders op school met ongelooflijke verhalen. Ze waren ten einde raad, wanhopig zochten ze naar oplossingen voor Sito. Aanvankelijk was Sito nog handelbaar, hoewel er toen al tekenen aan de wand waren: driftbuien, leugens, vernielzucht, pesterijen... Maar het ging van kwaad naar erger. De puberteit van Sito was een gruwelijke hel voor zijn adoptiefouders. Sito speelde het klaar om verzinsels over mishandeling en verwaarlozing rond te strooien, in de buurt, in zijn school. Zijn beschuldigingen klonken levensecht, en dat betekende voor de ouders politieverhoringen en zelfs nu en dan enkele dagen cel. Familie en buren hadden hen ook al de rug gekeerd. Tóch bleven de adoptiefouders sullig geloven in de goedheid van Sito, en offerden hun eigen welzijn en dat van hun dochtertje Cindy op voor een waardeloze nietsnut Cito die geen enkel lichtpuntje aan de einder liet zien.
Het gezin dat Sito liefdevol wilde opvangen, ging zelf tenonder aan naïeve menslievendheid. En Sito deed niets liever dan een gezin vernietigen, het gezin dat hart en huis wagenwijd voor hem openstelde.
Hulpverleners en adoptiespecialisten veegden de problemen onder de mat, ze zeiden sussend dat alle vijandigheid er wel zou uitgroeien bij Sito, als ie maar genoeg liefde en aandacht zou krijgen, en meer van die lulzever.
Het was uiteindelijk een kordate huisarts die de naïeve ouders ongenadig wees op 'de bodemloosheid van een adoptiekind', en hen wist te overtuigen van een plaatsing van Sito in een instelling. 'Bodemloos' zo zei de arts, dus 'zonder fundamenten', 'zonder onderlaag', 'onvoorspelbaar', 'ondoorgrondelijk'...
Het leven van een geadopteerde uit een onbekende baarmoeder, en als baby zonder voorgeschiedenis, blijft altijd een mysterie voor toekomstige ouders!
Meulenberg is toch geen porseleinwinkeltje?! Waarom kan de politie daar niet op dezelfde manier optreden als bij de mijnstaking in Zwartberg in 1966? Toen vielen rijkswachters eigen mensen aan, ze klopten er graag op los, deelden overal klappen uit en maakten zelfs twee doden. Eigen volk aftroeven, eigen mensen toetakelen en zelfs doodschieten, dàt gebeurde toen... Waarom kunnen ze dat nu niet in Meulenberg doen bij de allochtone bevolking?
Meulenberg als probleemwijk bestaat al enkele generaties lang. En elke allochtone opstand wordt aangegrepen om te zeggen dat het slechts een eenmalig incident is en dat politie alles onder controle heeft. Net als een plaat die blijft haperen in de groeven. De problematische wijk lijkt wel iets met erfelijkheid te maken. Van vader op zoon wordt ontsporingsgedrag doorgegeven. Ook is het alsof politie en burgemeester (sp.a) de situatie in stand willen houden. Ze moeten maar eens een voorbeeld nemen aan de agressieve acties tegen de mijnwerkers van Zwartberg, tegen onze eigen mensen nog wel.
Deze bedenkingen maakte ik naar aanleiding van een massale controleactie eergisteren in de wijk Meulenberg, toen grote hoeveelheden drugs gevonden werden. De actie kaderde in de strijd tegen de drugsoverlast in de buurt. Het pleintje tussen 2 cafés staat bekend als een plek waar drugs gedeald worden. Liefst 130 agenten waren er om 11 verdachten op te pakken. Ploegen stonden ook verspreid rond Meulenberg, extra manschappen werden achter de hand gehouden, en ook een waterkanon stond klaar. EN er was bijstand van andere zones en van de federale politie... "Machtsontplooiing" noemen ze dat... Als er nu eens iedere dag zo'n 'macht ontplooid' werd, eens zien hoe vlug alle rotte appels, alle ongedierte, alle criminaliteit zal verdwijnen. Ze kunnen er een serene gemeenschap van maken, maar dat willen ze daar blijkbaar niet. Uit schrik voor de machtige allochtone gemeenschap, die veel meer macht kan ontplooien dan de autochtone ordehandhavers...
Schooljaren 1993-1994-1995. De eerste schetsen van het verval van het lyceum werden gemaakt door directrice Prutsmans, dat mens bij wie je haar hersenen kon horen rammelen wanneer ze haar hoofd bewoog. Zij hield zich geobsedeerd bezig met allerlei randgevallen, met alles wat zich buiten de rails van het schoolleven bewoog: spijbelaars, slachtoffers van problematische gezinnen, incestgevallen, psychisch gestoorde leerlingen, en allochtonen uiteraard... Leiding geven aan een volwaardige middenschool, daartoe was ze echt niet bekwaam.
Dan was er ook nog directeur Griezelmans, die euforisch en verblind raakte door de 9 uren extra lesuren geschonken door minister Vandenbossche. Deze extra uren stuurde Griezelmans integraal naar een bosje Turkse leerlingen dat vers aangeland kwam vanuit Turkije. Vlaamse leerlingen konden fluiten naar hun extra uren.
Toen kwam directeur Wijsneus als opvolger van Prutsmans. Die man bakte er ook niet veel van omdat hij voortdurend twijfelde: wél een hoofddoek of niet voor die moslimmeisjes?...Natuurlijk kregen die moslimmeisjes hun zin.
En tenslotte, als kroon op het vernietigingswerk van het lyceum, was er vrouwenversierder Blauwbaard die niet van zijn leraresjes kon afblijven, en zijn seksuele vaardigheden demonstreerde, behalve thuis bij zijn eigen trouwboekje.
Alle directies samen waren links georiënteerd, zo links als links en slinks maar kan zijn, ze zagen er felrood gekleurd uit en dweepten met alles wat vreemd was aan een gewoon schoolgebeuren.
Het lyceum, ooit een prestigieuze kwaliteitsschool, bestaat nu niet meer...Verwonderlijk?!
Onderzoekers hebben uitgerekend dat er 42.000 nieuwe plaatsen moeten bijkomen in de Brusselse scholen tegen 2020. "De demografische groei, de toename van culturele diversiteit en taalverscheidenheid zijn de oorzaken van de nood aan bijkomende plaatsen."...???... Kunnen ze nu niet gewoon zeggen dat allochtonen en moslims veel teveel kinderen produceren en dat de verbruining oorzaak is van plaatstekort in de Brusselse scholen? Is dat nu echt zó moeilijk om uit te spreken?
Onderzoekers van de UCL onderzochten de relatie tussen moslims en niet-moslims in Brussel. Maar dan schakelen ze ineens over op de diversiteit in Brusselse scholen. Hun verhaal maakt een warrige indruk. Ze komen tot de conclusie dat leerkrachten onvoldoende vorming en middelen hebben om om te gaan met de diversiteit in Brusselse scholen.
Brusselse leerkrachten zijn bangeriken. Dat maak ik op uit het onderzoek. 't Schijnt dat ze thema's als evolutieleer en homoseksualiteit mijden omdat ze te gevoelig liggen. Schrik om moslims voor het hoofd te stoten? Om hen te krenken?... Andere thema's zijn de kruistochten, de Palestijnse kwestie, Afghanistan, Syrië, gelijkheid van man en vrouw, hoofddoeken, gemengde turnlessen, IS, jihadisme, het kalifaat... Leerkrachten schuiven discussies hierover vaak opzij. Waarom? Ze hebben toch hun leerplannen om zich aan vast te houden? Of moeten die eerst aangepast worden aan de islamitische schoolbevolking?!
Het probleem is dat Brusselse scholieren de grenzen van hun woonwijk niet durven overschrijden, ze gaan niet om met mensen buiten hun eigen kring. Daardoor horen ze geen andere meningen dan die van hun ouders of van wijkgenoten. Vaak botsen die meningen met wat ze op school leren, zeker als het over religie gaat... Hebben ze dan niet leren integreren? Waar zijn die miljoenen en miljarden naartoe die dienden om de integratie te bevorderen?!
En dan eindigen de onderzoekers met iets heel gevaarlijks. Ze vinden het jammer dat leerkrachten niet weten hoe ze delicate thema's moeten behandelen, jammer, omdat in scholen gewerkt kan worden aan een gemeenschappelijke cultuur, zeggen ze. "Gemeenschappelijke cultuur"? En die van ons? Is die niet goed genoeg? Gaan de Brusselse scholen onze eigen cultuur verloochenen? Gaat de leerstof aangepast worden aan de diversiteit? Aan de verschillende nationaliteiten en religies? Gaan ze zwichten voor andere culturen en andere religies?
Ja Lieve, stop er maar mee, ge hebt er een potje van gemaakt vandaag, het trekt op niet veel. Dat komt misschien omdat ik gisteren de Walen vergat. Ik vergat te vragen naar 'de meerwaarde van de Walen'!
Tja, welke is eigenlijk de meerwaarde van Marokkaanse, Congolese en Algerijnse migratie??? Lijkt me een logische vraag.
Geen antwoord op gekregen. Niemand op tv hielp mij om die 'meerwaarde' te begrijpen, om te weten te komen wat die precies inhoudt.
Ik stel de vraag: "Welke is de meerwaarde van die migraties?" Wie kan me dat vertellen?
Mijn tante, mijn buurvrouw, mensen in de straat... Ze vragen zich ook allen af welke de meerwaarde is van de Marokkaanse, Congolese en Algerijnse bijdrage aan onze samenleving. We hebben het volste recht om die vraag te stellen. Politici op tv hebben mijn vraag niet beantwoord.
Een algemeen hoofddoekenverbod in het gemeenschapsonderwijs! Het was te mooi om waar te zijn. De eerste barsten kwamen er al toen de Raad van State begin dit jaar oordeelde dat het hoofddoekenverbod een schending is van godsdienstvrijheid en in strijd met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Dat hebben twee moslimmeisjes goed in hun oren geknoopt en zijn naar de RvS gestapt omdat ze in hun school geen voddeke op hun koppeke mochten dragen. Ze kregen gelijk, die moslima's. En daarmee speelden ze het klaar om het bestaande schoolreglement te vernietigen. Een schoolreglement waarin het hoofddoekenverbod opgenomen was.
Ook een jongen uit Sint-Truiden heeft gelijk gekregen van de RvS en mag nu met zijn tulband naar school komen. Welke vermommingen gaan er nog volgen? De advocaat van de jongen: "Ik denk dat het algemeen verbod geen stand meer zal kunnen houden. Als het gemeenschapsonderwijs er niet van afstapt, voorspel ik een toevloed aan procedures."... Ja, ja, en ook meer centjes voor meneer de advocaat.
De Raad van State als Spelbreker! Het is een beetje te vergelijken met het CGKR, dat alles wat vreemd is, verdedigt.
Ook het Minderhedenforum profiteert van de vernietiging van het verbod en pleit voor een volledige afschaffing van het hoofddoekenverbod. En het is ook dit minderhedenforum dat de regering oproept om zich te bezinnen over hun plannen voor een verbod op levensbeschouwelijke tekens bij ambtenaren met een loketfunctie.
Nu ga ik van de gelegenheid gebruik maken om mijn gedacht nog eens te verkondigen over hoofddoeken. Op school is een hoofddoek een symbool van arrogantie, van asociaal en respectloos vertoon tegenover leerkrachten en medeleerlingen. Een hoofddoek straalt onwaardigheid uit, het is een ordinaire vermomming en het bewijst de onwil bij moslima's om zich aan te passen aan een omgeving waarin een hoofddoek ongebruikelijk is. Een hoofddoek is een blikvanger, een middel om op te vallen, een middel om zich te manifesteren, om zich te onderscheiden van niet-moslims, om zich te verheffen boven niet-moslims, om te contesteren tegen niet-moslims, om het 'moslimgevoel' aan te sterken... Ik denk dat we de geldingsdrang en het streven naar verhevenheid bij moslims niet mogen onderschatten...
Een vader die zijn dochtertje in een snikhete auto achterliet, is vrijgesproken. De baby stierf door uitdroging. Justitie vervolgde hem voor onvrijwillige doodslag. De rechter: "De beklaagde kan niet veroordeeld worden aangezien het hier om een vergeetachtigheid gaat. Het vergeten is een mechanisme dat essentieel onvrijwillig is. Het ontsnapt aan het bewustzijn."
Als ik mijn parkeerschijf vergeet te leggen, of mijn gordel vergeet om te doen, is dat een vergeetachtigheid, een onvrijwillig mechanisme dat aan mijn bewustzijn ontsnapt. En toch word ik veroordeeld tot het betalen van een verkeersboete?!
In de loop van de jaren 80 en 90 zag ik het aantal migantenleerlingen stijgen met de snelheid van een straaljager. De scholen waren gelukkig met zo'n hoop inschrijvingen tegelijk, ze bekommerden zich echter niet om het lot van hun eigen autochtone leerlingen die langzaam wegzakten in de verdrukking.
Toén al maakte ik me zorgen over ONZE toekomst. Hoe gaat onze maatschappij er later uitzien als onze nieuwe medemensen zich blijven voortplanten in nooit gezien ijltempo?... Er zal ooit een moment komen dat WIJ minderheden worden. En dan zal er zéker geen Centrum komen om onze belangen te verdedigen, om ons te beschermen tegen racistische aanvallen door de machtige allochtone bevolking... Arabisch onderwijs, moskeeën en minaretjes, tolken, islamonderricht, sluiers en hoofddoeken in het straatbeeld... Het zal de nieuwe samenleving worden, klinkt fatalistisch, maar er is geen weg meer terug...
Tussendoor een oud blogberichtje: "Ongediertebestrijding. Ooit komt er een tijd dat de indringers talrijk genoeg zijn, zo talrijk als mieren. En dan worden die mieren zo agressief als een zwerm uitzinnige horzels. Zij zullen ons uit onze huizen sleuren. Ons doodmeppen op straat. En ons laten liggen als verwerpelijk uitschot. Dan trekken ze onze huizen in, onze huizen die we zelf gebouwd hebben. En alles wat wij opgebouwd hebben pakken ze ons af. Dan komen ze hier leven zoals ze al jaren daarover droomden. Hier en daar nog een inboorling liquideren, of een kerk gelijkmaken met de grond om er een moskee op te bouwen. En dan!... wordt de slavernij weer ingevoerd... de overlevende autochtoon in dienst van de migrant..."
Al die rariteiten - vreemd aan onze authenticiteit - werden ons opgedrongen door menslievende regeerders die van mening zijn dat iederéén gelijke kansen verdient. Terwijl de kansen van de indringers gelijker waren dan die van ons...
Wordt het niet eens tijd dat schadelijke beestjes en alles wat parasiteert met de grond gelijk gemaakt gaan worden? Met het doorzettingsvermogen van een olifant die een porseleinwinkel wil bezoeken zonder brokken te maken? Mieren en horzels kennen we al. Dan zijn er ook nog hommels, wespen, kakkerlakken, bladluizen, mijten, luizen, vlooien... Parasieten, lintwormen en andere mee-eters, dat is wat moelijker... Eigenaardig, mensen die niet deugen worden altijd vergeleken met akelig ongedierte...
Hoe kunnen we onszelf nu behoeden voor verval en ondergang, voor verdrukking en zelfverloochening, voor uitroeiing en destructie... anders worden we vertrappeld en vermorzeld, verguisd en verpletterd, om uiteindelijk te verdwijnen in een anderstalige wereld die niet meer van ons is...
Hopelijk brengen mijn dromen een antwoord... Neen, eigenlijk droom ik liever over zaliger dingen.
"... In Brussel hebben de extremisten van de islamitische staat gedreigd een zakenman te onthoofden als deze geen twee miljoen oude Belgische franken ophoest voor hun ‘Syriërbroeders’.
Ach ja, wie was er nu weer bang voor een Brusselse uitstap omdat het er niet veilig is? Dat werd dan weggelachen door lompe politici die van de werkelijkheid afstand hebben genomen.
De meningen in de kranten spreken boekdelen, ze zijn genadeloos voor zoveel laksheid van de overheid. Enkele voorbeelden: “Dat is toch maar een 'fait divers' in Brussel?” - “Geen tijd om daar iets aan te doen, flitsen gaat voor. Bedankt heren politiekers.” - “Het is ironisch om te zien dat de bevolking wel ziet wat er gebeurt maar dat door sommige politici weggelachen wordt, en dan mag je al blij zijn dat je geen proces aan je broek krijgt voor racisme.”
En het zal niet bij dit ene incident blijven als het van de IS-strijders komt. Het kan ook opgezet spel zijn van andere criminele bendes, laten we daarin maar voorzichtig zijn."
Beste Herman, het was de school in Rapertingen (Hasselt) die een schooluistap naar Brussel annuleerde uit vrees voor terrorisme.
Vanmiddag in café 't Gezwam een discussie gevoerd met de cafébazin over het begrip 'Nultolerantie'. Zij vindt het maar niks dat alles verboden en gestraft wordt zonder uitzonderingen. Volgens haar zijn er overtredingen die getolereerd mogen en moeten worden. Maar ze sprak zich niet uit over wélke overtredingen.
Voor haar is het een slecht woord, ze hoort het niet graag. Waarop ik repliceerde dat het een mooi woord is dat krachtig en ondubbelzinnig uitdrukt wat het bedoelt... Nu weet ik nog altijd niet waarvoor zij de 'nultolerantie' niet ziet zitten. Morgen misschien meer duidelijkheid?
Om de aandacht af te leiden van onze onenigheid maakte ik er haar attent op dat ze vanavond on 20.30 uur naar tv moet kijken. "Wilmots kijken". Zo noemen we dat. Niet "voetbal kijken", maar "Wilmots kijken"... Hoe die spetter van een vent met zijn charisma zijn spelers begeestert en in de greep houdt. En vanop de tribunemet zijn magische krachten de bal in de goal trapt...
Ik slaag er maar niet in om vandaag vorm te geven aan een verhaaltje. Een vijftal onderwerpen liggen te wachten om geboren te worden. De hele dag al worstel ik met mijn muze. Wordt het een berichtje over de rilatine-verering door CLB'ers of wordt het een verhaaltje over allochtone leerlingen die niet passen in ons traditionele onderwijssysteem?... Nu is mijn muze verdwenen, weg, die is vertrokken, kwee nie waar naartoe, die is moe van het gekibbel met mij.
Daarom nu een pikant vluggertje tussendoor, een klein fragmentje uit het werk van de Amerikaanse schrijfster Shere Hite. Over Shere Hite heb ik al eens geschreven, maar één passage is de moeite en vooral de lust waard om herhaald te worden. Haar woorden: "Penis en vagina horen harmonieus samen te spelen... Precies op het ogenblik dat ik wegsmolt, schonk hij mij de balsemende injectie, welke vloeistof zich vermengde met het vocht dat door mijn sluizen vrijgegeven werd, zodat al onze genotsprikkels overspoeld werden en wij opgingen in een extase"...
Vandaag is het precies een jaar geleden dat er hevige rellen uitbraken in Meulenberg. Nu laat men het uitschijnen alsof de straatoorlog van 11 oktober 2013 een eenmalige gebeurtenis was en dat Meulenberg sindsdien een slechte naam heeft gekregen. Nee nee, Meulenberg had áltijd al een slechte naam, altijd zijn er incidenten geweest, meestal confrontaties tussen politie en allochtone inwoners, het is een louche wijk zonder meer, waar soort- en rasgenoten met een oersterk groepsgevoel slechts een paar heethoofden nodig hebben om politie en burgemeester te trotseren.
Ik heb er in de loop van mijn blogjaren geregeld iets over geschreven met titels als: "Het Riool- en Capuchontuig van Meulenberg", "Meulenberg waar Allochtonen de Baas zijn", "Agressie tegen Politie", "Politiecombi's bekogeld met betonstenen", "Multiculturele Rijkdom"... Maar de apotheose van alle geweld waren wel de uit de hand gelopen rellen van vorig jaar.
De dagen na de straatgevechten verschenen er in de kranten berichten als: "Politie is aanstokers rellen Meulenberg op het spoor", "Overleg rellen Meulenberg moet wijken voor Offerfeest, agent nog steeds kritiek", "5 verdachten voor onderzoeksrechter", en dán: "Hoofdrolspeler in rellen weer vrij"!!!...
En NU, een jaar later is men nog steeds op zoek naar de stenengooiers en relschoppers... Er zal nooit opheldering komen, gewoon omdat de hoofddader voor altijd door de clan beschermd zal worden! Die mannen hebben een krachtige cultuurstructuur die wij alspretentieuze autochtonen denken te kunnen ontrafelen of ineen te doen stuiken... Zal nooit lukken.
Vandaag, een jaar na de rellen, lees ik: "Agent invalide, dader ongestraft". Agent Mario Ghijs (42) uit Lummen kreeg een steen tegen het hoofd en lag 2 weken in coma. Nu heeft hij er een zware invaliditeit aan overgehouden. Hij heeft gehoor- en oogschade en een hersentrauma opgelopen en is nog aan het revalideren. De jongere die de stenen gooide naar de rijdende combi, is nog altijd niet ontmaskerd. Het proces tegen de weerspannige familie van de spilfiguur loopt nog... De rechtbank heeft nog geen vonnis geveld...
Schooljaar 1992-1993, concentratieschool Meulenberg. Ik werd op pad gestuurd naar deze gevaarlijke zone in Limburg om er een klassenraad bij te wonen. Zónder gevarengeld, zónder harnas, zónder wapens... Normaal rijd ik met een wijde boog omheen Meulenberg, en nu moest ik mij naar het midden van de arena begeven!... Het was algemeen bekend dat leerlingen van het Meulenbergse atheneum wraakacties ondernamen na een straf, bv door banden leeg te laten lopen op de parking van de school of door autoruiten in te slaan, maar er werd fel over gezwegen, om niet nóg meer ellende te moeten meemaken met die bandieten... ZIJ waren daar de baas! En die superioriteit was enkel mogelijk omdat er veel te weinig en veel te slappe sancties uitgedeeld werden door de school. De macht van allochtonen hebben WIJ hen gegeven!...
N-VA-voorzitter Bart De Wever zegt dat de nieuwe regering werkloze jongeren wil aanpakken: "In geen enkel ander land kunnen mensen al gebruik maken van de sociale zekerheid vooraleer ze er geld ingestopt hebben."
Lijkt me heel normaal en volkomen logisch. Zo hoort het. Waarom is dat niet altijd zo geweest in het verleden? Eindelijk wordt het mes gezet in de wachtuitkeringen voor jongeren! Eindelijk worden ze aangemoedigd om naar een baan te zoeken en zo de sociale zekerheid sterker te maken.
In de steeds groeiende groep 20-jarigen die in het middelbaar onderwijs is blijven haperen en zonder diploma de school wil verlaten, zijn allochtonen oververtegenwoordigd. Ze mikken op een uitkering, willen een hap meesmullen van een sociale zekerheid die ijzersterk opgebouwd is door werkende mensen, een sociale zekerheid waarmee schoolverlaters zonder diploma niéts te maken hebben.
Het liefst zag De Wever een totale afschaffing van de wachtuitkeringen voor werkloze jongeren. Jongeren ouder dan 25 jaar vallen hieronder, die kunnen al geen wachtuitkering meer aanvragen. MAAR... ook jongeren jonger dan 21 jaar zonder diploma middelbaar onderwijs worden 'getroffen' door de nieuwe maatregel.
En zo kom ik tot bij mijn verhaal over het atheneum van Blauwbaard. Ik weet het, ik heb het al verteld, maar nu met de nieuwe maatregel komt er een ander licht op te schijnen. Tijdens de deliberaties in juni ergerde ik me steeds aan de laksheid waarmee allochtone beroepsleerlingen beoordeeld werden. Hopeloze gevallen, 20 jaar, laatste beroepsjaar, en nog altijd niet geslaagd voor een aantal vakken. Wat nu? Wel, de leerkrachten spraken een toverformule uit, en hupsakee, probleem opgelost. Hoe dat in zijn werk ging? Wel, ze kregen geen A-attest, was ook niet nodig want ze hadden de vereiste leeftijd om te gaan 'doppen'. Een vraag die vaak gesteld werd door leerkrachten tijdens deliberaties: "Is die oud genoeg om te gaan stempelen?"...
Ook andere scholen met beroepsonderwijs zullen hun deliberaties moeten aanpassen, want zonder diploma geen wachtuitkering meer. Het gevaar bestaat nu dat leerlingen die niet voldoen, tóch als geslaagd gedelibereerd worden, om tóch te kunnen genieten van een wachtuitkering. Wat is hun diploma dan nog waard?...
Vroeger heb ik me eens geëngageerd in een uitzichtloze verboden liefde. Het was een passionele relatie van korte duur met een leraar die geen oesters en ook geen selder nodig had om te pronken met zijn viriliteit. Hij stond op de eerste rij toen het Opperwezen bezig was met het uitdelen van aantrekkelijke mannenlijven en van testosteronnekes en nog zo van die ophitsende dingen. Alle mannen van de schepping stonden zich te verdringen om zoveel mogelijk lekkere dingen bijeen te rapen waarmee vrouwtjes geplezierd kunnen worden.
Het is geen geheim dat vele vrouwen ook ooit verstrikt raakten in een erotisch web dat met leugens en intriges geweven werd. En als je er middenin zit, ben je er nog niet direct uitgesparteld.
Nu komt het... Gisteren mijn minnaar van vroeger tegengekomen in het gezelschap van zijn authentieke vrouw, met hun authentieke trouwring, en haar trouwboekje hield zij stevig omklemd in haar binnenzak die ook nog eens afgegrendeld was met een ijzersterke ritssluiting. Locatie van het ingrijpend gebeuren: een gezellig cafeetje waar de dienster zich discreet terugtrok achter de toog toen ze het trio in de gaten kreeg. Maar er gebeurde niets. Zij verwachtte misschien helse taferelen of scheldpartijen of andere minderwaardige ongepaste omgangsvormen. Nee hoor, alles bleef beschaafd en sereen. De nostalgische muziek bedaarde de gemoederen en alles en iedereen bleef rustig. Het getrouwde koppel slurpte aan een verslenste koffie, terwijl ikzelf in een ander hoekje zat te genieten van een frans kaasschoteltje met een oude porto. Kwestie van heimelijk protest, om mij rebels te onderscheiden van de twee bekrompen trouwboekjes.
Even later zag ik het verfomfaaide koppel samen het café verlaten. Het begon te regenen en het prentje van die twee in de grijze troosteloze straat, luchtte me op. Laat ze maar terugkeren naar hun saaie rijtjeshuis waar de patatjes aangebrand zijn en waar hun trouwboekjes met verfrommelde blaadjes versnipperd op de grond verspreid liggen...
