De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
02-12-2014
Mijn Eerste Studiejaar
Vroeger heeft Lieve leren lezen en schrijven bij zuster Brigitte. Dat was in een nonnenschool waar het Maria-grotje centraal stond op de speelplaats en waar weeskindjes liefdevol opgevangen werden in het klooster, het nonnenklooster was hun thuis.
Mijn eerste leesboekje heb ik verslonden en verteerd. Een hele wereld ging voor me open, een wereld van letters, woorden, zinnen en teksten. De allereerste bladzijde ken ik nu nog altijd van buiten, zólang heb ik ernaar gestaard, urenlang, van pure bewondering voor die eerste woordjes, de oerwoorden. Lieve was toen zes jaar.
Op die eerste bladzijde van het leesboekje stonden de woorden : "jas-get-lip-ton-put-raap-veer-wiel-zool-muur-vijf", en elk woordje werd geïllustreerd door een ouderwets prentje. Natuurlijk niet zo gesofisticeerd als in de hedendaagse didactiek, maar het oude boekje met zijn eerste woordjes maakte toen een beklijvende indruk op me, als beginnend lezertje. Het was de tijd van het belangrijke vak 'Schoonschrift', en van de Lei en de Griffel en de Spons.
Zuster Brigitte had het niet begrepen op mij, en dat vijandige gevoel was er wederzijds. Zij stuurde me naar de allerlaatste bank bij de deur. En daar begon ik nonnen te zien als een kruising tussen engelen en vreemde ingepakte wezens zonder borsten, die nooit naar het toilet moesten. Als wezens die in het kolenhok betrapt werden met den kolenboer. Goestinkjes komen altijd naar boven, ook bij nonnetjes.
In de 'bewaarschool' was er de rondborstige juffrouw Bollen, ongehuwd - dat moest toen zo - en dan krijgt een 6-jarige plotsklaps in het eerste studiejaar te maken met een wezen dat helemaal verpakt en vermomd is...
Mijn volgende studiejaren hebben veel goedgemaakt. Lieve mocht verhuizen naar de voorste rijen in de klas en haar rapportcijfers maakten een buiteling naar omhoog. En de liefde voor de Nederlands taal is sindsdien alleen maar sterker geworden!...
Een echtpaar was boodschappen aan het doen en de hele stad was vol met winkelende mensen.
Lopend door het winkelcentrum en kijkend naar de etalages blikte de vrouwineens verwonderd opzij om te ontdekken, dat ze haar man nergens meer zag.
Ze wist dat ze nog veel te doen hadden en werd erg kwaad.
Ze rommelde in haar handtas om haar mobieltje te zoeken. Toen ze het gevonden had, belde ze haar man en vroeg hem waar hij toch gebleven was.
Haar man antwoordde kalm: "Liefste, herinner jij je die juwelierszaak nogwaar we 5 jaar geleden waren en waar je helemaal verliefd werd op die diamanten halsketting die we toen helaas niet konden betalen. Maar ik vertelde je toen ook dat ik hem eens op een dag voor je zou kopen".
De ogen van de vrouw vulden zich met tranen, ze begon zacht te huilenen terwijl ze een snik probeerde te onderdrukken fluisterde ze: "Ja, diejuwelierszaak herinner ik me zeker nog".
Ik zal toch eens mijn brievenbus moeten ledigen, dacht ik zonet. En zoals elke maandag lag er het reclameblaadje van den Aldi erin, plus nog een onopvallend pamfletje over de Nationale Actiedag Tegen Woninginbraak. "1 dag niet": op 11 december 2014 zal er 1 dag zijn zonder woninginbraken... Alsof inbrekers op die dag gaan thuisblijven.
"... Elke dag vinden er in België meer dan 200 inbraken plaats. Dat moeten we een halt toeroepen. Gezinnen, buren, vrienden, verenigingen, scholen, politie, overheden... samen kunnen we er wat aan doen!... Maak van je huis, straat en wijk een veilige plek. Wat kan jij doen?"... En dan volgen er een aantal tips en adviezen voor de bewoners om ongewenst bezoek te weren.
En ik bleef maar zoeken op het pamfletje, maar nergens kon ik iets bespeuren over: "En zo gaat de overheid de dieven pakken!".
Boosaardige mensen uit het verleden doemen soms op in mijn geheugen, naar aanleiding van een film of een nieuwsberichtje verschijnen ze in mijn gedachten en mijmeringen. Vandaag was het de beurt aan verpleegster L.D., werkzaam in het atheneum van directeur Blauwbaard. Een ideale werkplek, want ze hield van alles wat vreemd en uitheems was.
'Wolven in schaapsvacht', boosaardige etterende kankergezwellen, door en door slechte mensen die zich onschuldig voordoen, ze zijn zeldzaam, de 'EVILS'. En toch dwalen ze rond in ieder milieu en in alle lagen van de bevolking. Ze zijn niet te herkennen, ze zijn vermomd als schapen, en zo kunnen ze hun slag thuishalen. Ze traumatiseren, en dan is het te laat... Wolfsklemmen zouden we op zak moeten hebben!... En het liefst ook nog een blog dat bevrijdt van alle kwaadaardigheid uit het verleden.
Roodkapje liet zich misleiden door de boze wolf die ze in het bos tegenkwam. Omdat de wolf vriendelijk was, praatte Roodkapje onbevreesd met hem, zonder te weten dat het een kwaadaardig beest was. Hans en Grietje lieten zich ook misleiden door de gemene toverheks die zich voordeed als een vriendelijk oud vrouwtje. De kinderen mochten smullen van het peperkoekenhuisje zoveel ze wilden, en daarna kregen ze een warm bedje. Toén voerde de toverheks haar snode plannen uit... Sprookjes lopen goed af, maar in het echt is er altijd een dramatisch einde.
Terug naar verpleegster L.D. Zij was een vriendinnetje van Horbert. Samen verzonnen ze valstrikken om collega's in de fout te laten gaan. L.D. spande haar netten door zich in te leven in haar slachtoffer, door zich op gelijke golflengte af te stellen. Ze stelde zich sociaal voelend op, was bereid tot hulpverlening, toverde tranen van medeleven in haar ogen, en toen kreeg ze vrije toegang tot het gevoelsleven van haar 'slachtoffer' dat overging tot bekentenissen, dat zich geheimen en intimiteiten liet ontfutselen...
Koreaanse wetenschappers onderzochten het verband tussen de lengte van de vingers en de grootte van de penis. De wijs- en ringvinger van de rechterhand werden gemeten langs de kant van de handpalm met een speciaal meetinstrument dat tot op 0,01 mm juist meet. De 'proefkonijnen' moesten onder narcose gebracht worden, zodat hun lid uitgerekt kon worden. Om alle subjectiviteit uit te sluiten was er één apart team om de vingers te meten en één om de penis te meten.
De onderzoekers ontdekten dat de verhouding tussen de twee vingers een betrouwbare indicatie gaf over de lengte van de gestrekte penis. Mannen met een kleine vingerverhouding maakten meer kans op een langere penis. Met andere woorden: hoe dichter de lengte van ring- en wijsvinger bij elkaar komen, hoe groter de penis. De lichaamslengte van de man en zijn vingerlengtes doen er niet toe, wél de verhouding tussen de twee vingers.
Het wetenschapsteam maakte een link naar een ander onderzoek over de verhouding tussen lichaamslengte en de aanwezigheid van testosteron in het embryo. Veel testosteron leidt meestal tot lange mensen. En nu weten we dus dat het ook "verantwoordelijk is voor zowel de lagere vingerlengteverhouding als de hogere penislengte".
Lieve heeft haar ring- en wijsvinger gemeten, maar met die uitslag kan ze niets aanvangen...
Vandaag over 'Kopvodden' en de bedreiging van de islam voor onze samenleving: http://blog.seniorennet.be/rechts. "... En: "Er zijn nog zekerheden in het leven: de islam zal onze cultuur blijven tarten en onze samenleving voortdurend op de proef stellen..." (Vlaams Belang).
Minister Crevits stelde een brief op naar aanleiding van het arrest van de Raad van State over religieuze symbolen op school. Ze zei dat het verbod op levensbeschouwelijke kentekens tot de autonomie van de onderwijsinstellingen behoort en dat ze er zich niet mee ging moeien... Oei!
"De omzendbrief van Hilde Crevits over religieuze kentekens kan een einde maken aan de discriminatie van moslimmeisjes of leerlingen uit andere gemeenschappen". Dat is het antwoord van het Minderhedenforum op de brief die de Vlaamse minister van Onderwijs aangekondigde over het arrest van de Raad van State over religieuze symbolen op school. Wouter Van Bellingen, directeur Minderhedenforum, is een rasechte neger, terwijl zijn naam vertrouwd-Vlaams klinkt. Oppassen geblazen dus met wolven in schaapsvacht. Zijn betoog vervolgt: "Wordt de hoofddoek niet uit de school geweerd, dan erkent de minister interculturaliteit als een gegeven en niet langer als een probleem. Het is een goede stap in de richting naar respect voor alle gemeenschappen in ons land."
Het woord 'Respect' is gevallen. En daarmee wil ik graag nog eens mijn gedacht zeggen over moslimmeisjes die zich op school willen doen gelden, zich willen manifesteren om zich bewust te onderscheiden van hun Vlaamse klasgenootjes. Zij tonen met hun vreemde klederdracht niet het minste respect voor de school die hen liefdevol opgevangen heeft, zij tonen geen respect voor hun leerkrachten en medeleerlingen, met hun andersgeaarde klederdracht.
Graag zou ik 'de hoofddoek als religieus symbool' willen ontzenuwen. Een hoofddoek als een kledingstuk van een vreemde bevolkingsgroep, van andersgecultureerden. En als we dan nog eens kunnen aantonen dat de islam als godsdienst niets voorstelt, en eerder een politieke beweging is met een pathologisch karakter, dan stort de mythe van de hoofddoek als religieus symbool als een kaartenhuisje in elkaar.
Een hoofddoek IS helemaal geen symbool, en heeft nog minder iets met religie te maken. Het is een ordinair exotisch kledingstuk dat verheven wordt tot Symbool... Symbool waarvan? Van de islam? Het is een uitvinding om de islam te promoten in de westerse samenleving. Het is een verzinsel om het gebrek aan integratiebereidheid te verdoezelen... Waar is de tijd dat er zo gehamerd werd op integratie van moslims, van allochtonen? Waar zijn de miljoenen en miljarden naartoe die in geldverslindende integratieprojecten gepompt werden?! Ja, waar is dat fortuin naartoe? Het moet tochérgens gebleven zijn?!
We zullen het decennialange gekrakeel over 'de hoofddoek' nooit winnen. In het begin toen er hier slechts een paar moslims rondliepen had men de eerste ziektesymptomen krachtdadig moeten bestrijden. Dat is niet gebeurd. Islamonderwijs en moslimpjes werden gekoesterd. Nu is het te laat. Het is een epidemie geworden en onze egotrippende politici zie ik niet in staat om hun verzoenende islamomhelzing vaarwel te zeggen.
Een Arabisch jongetje vraagt aan zijn vader: “Waarom heb je zo’n gekke hoed?" Z’n vader zegt, ” Hoezo?, het is een 'chechia'’en die beschermt mijn hoofd tegen de zon in de woestijn.”
"En wat is dat voor een rare jurk die je draagt?" vraagt de jongen.
Vader zegt “Dat is een 'djbellah' want in de woestijn is het erg heet en die houdt ons lijf koel."
De zoon vraagt, "En hoe zit het met die lelijke schoenen aan je voeten?
Zijn vader antwoordt, "Dat zijn mijn 'babouches", die mijn voeten beschermen tegen het hete woestijnzand.”
"Nou Pap, vertel mij dan eens," vult de jongen aan."Ja mijn zoon?"
"Waarom draag je dan al die rotzooi, terwijl je al jaren in Antwerpen woont?"
Henriette Smulders, bijgenaamd Jetje, was bediende in het PMS-centrum van de jaren 70, onder het regime van de Oude Baas. Het PMS-centrum was gevestigd in een deftig herenhuis op de Luikersteenweg in Hasselt. Dat was toen tegenover de Touring Wegenhulp.
Jetje had haar kantoor vlakbij de hoofdingang van het statige gebouw. Zij zat er altijd, alsof ze nooit van haar stoel opstond om te gaan slapen of te eten. 's Morgens groette ze iedereen, en 's avonds wuifde ze iedereen uit. Haar deur stond altijd open en niemand kon ongezien passeren. Altijd had ze alles gezien. Vooral de laatkomers en vroegvertrekkers hield ze in de gaten. Toch was ze altijd vriendelijk voor iedereen, altijd glimlachte ze... Een wolf in schaapsvacht kan dat ook.
Jetje ontving graag mijn collega's in haar kotje. Haar bureau was als een biechtstoel. Daar werden pikante geheimen uitgewisseld die vervolgens doorverteld werden aan de volgende bezoekers of aan andere nieuwsgierigen, zonder respect voor iemands persoonlijke leven.
Nicole G. was een vaste klant in de biechtstoel van Jetje. Beiden wisselden delicate gegevens uit over collega's, schooldirecties, leerkrachten... Iedereen is er al over de tong gegaan. Op een fluistertoon deden ze hun verhalen over vertrouwelijke aangelegenheden uit iemands persoonlijke leven. Toevallige voorbijgangers zagen door de deuropening een kwaadaardig duo dat, gedreven door afgunst en nijd, slachtoffers door het slijk sleurde. De roddelcampagnes eindigden toen het oude gebouw gerenoveerd werd. Jetje verdween, Nicole verdween, het roddelkotje verdween. En zo werd een pijnlijk hoofdstuk afgesloten uit het vroegere PMS-gebeuren.
Deze onzin werd uitgekraamd door een soort student die voor zijn eindwerk (2004) gemakshalve ging snuffelen in een oude publicatie van minister Lenssens (1992) waaruit hij niet alleen zijn inspiratie putte, maar ook klakkeloos hele volzinnen en halve waarheden plagieerde, inclusief leugens, verzinsels en tegenstrijdigheden, die overal in het boekje verdoken zaten.
Onze Meneer de Plagieerder hield van indoctrinerende linkse schrijfsels, en daarom was zijn voorbeeld het oude bundeltje waarin 'de autochtoon' brutaal beschuldigd werd van het koesteren van vooroordelen over migranten. Paula D'Hondt heeft er nog aan meegewerkt, onder leiding van het Centrum Etnische Minderheden en Centrum Onthaal Migranten. Het bundeltje werd in alle scholen verspreid en de hele onderwijswereld keek toen beschaamd naar beneden. Gehersenspoeld als ze waren door een agressief drukwerkje dat de werkelijkheid over migranten verdraaide, dat spotte met de autochtoon en zijn waardevolle eigenheden, dat goochelde met indrukwekkende cijfers om krampachtig te kunnen aantonen dat WIJ fout denken, en dat ZIJ (de migranten) de arme sloebers zijn die niet de erkenning krijgen die ze verdienen. Tot ver achter de hemelpoorten werden migranten de hemel in geprezen.
Ondertussen had staatssecretaris Vic Anciaux ook zijn 'Vooroordelenbrochure' uitgebracht (1995). En een aantal advocatenkantoren eveneens in hun '10 vooroordelen over migratie' (2012). Verspreid over de laatste 20 jaren hebben dus een aantal van onze eigen mensen giftige info verspreid over zogezegde vooroordelen. Niemand protesteerde toen. Ik denk dat het in deze tijd niet meer zou lukken om 'de migrant' te verheerlijken ten koste van de autochtoon...
Net toen we met z'n allen bekomen waren van het trauma van 1992, begon onze na-apende plagieerder opnieuw te peuteren in de oude wonde. Hij herhaalde ongegeneerd al onze vooroordelen over migranten. Toch kwam hij ergens origineel uit de hoek, toen hij beweerde dat migratie een zegen voor ons is. "Migratie is goed voor u"!
En dan volgt er een hele uiteenzetting waarbij de plagieerder op de sentimentele toer gaat... Migranten zijn te beklagen omdat ze het vuile werk moeten opknappen dat de autochtonen niet willen doen... dat ze heus ons werk niet willen afpakken, en dat ze zéker niet willen profiteren van 'den dop'... de komst van migranten is een stimulans voor onze economie, want zij doen onze economie heropleven, de werkloosheidscijfers gaan er rooskleuriger uitzien, en het loonniveau zal stijgen... jonge migranten helpen mee aan de verzekering van onze pensioenen... blabla... En de autochtoon moet gelukkig zijn met al die meevallers, dankzij de komst van migranten, dat werd er ook nog bijgezegd. Ja, en ook nog dat de islam een verdraagzame godsdienst is, dat een vrouw bij de moslims niet ondergeschikt is, dat er geen buitenlanders meer bijkomen, dat ze niet kweken als konijnen, dat ze niet de criminaliteit doen toenemen, dat migrantenjongeren de buurten niet onveilig maken, ze willen Nederlands leren en zich aanpassen, we worden niet overspoeld door vluchtelingen.
Het geheel was een zielig pleidooi voor 'de migrant'. De na-aper raakte niet uitgezeverd over de voordelen van migratie, migratie als een gunst en een zegen voor ons, de autochtonen...
Dit soort auteurs werd in het verleden naar voren gehaald om applaus in ontvangst te nemen en gelauwerd te worden. Autochtonen op de laatste rij, migranten op de tribune, in die stijl moest het gebeuren. En wat hebben we ermee bereikt?!...
EN DAN.. komt de paus nu verkondigen dat wij onze harten moeten openstellen voor iedereen die hier zijn geluk komt zoeken?!... Ik zal het voorbeeld geven, ik ga ze één voor één omhelzen, knuffelen en zien hoeveel ik er op mijn zolderkamertje kan bergen. En als ik besmet word met ebola, krijgen ze mijn hele huis.
De lederen zetels op bussen en trams van De Lijn zullen niet veel uithalen. Het temperament van de andersgekleurden met getaande huidskleur, zwart haar en baard zal er niet om afzwakken.
Het parket van Dendermonde is op zoek naar een man die gisteren controleurs van De Lijn bedreigde met een pistool. Het incident gebeurde aan een bushalte in Beveren. Bij de controle van het vervoersbewijs kwam het tot een schermutseling en bedreigde de man de medewerkers van De Lijn met een handvuurwapen en ging vervolgens op de vlucht richting Melsele. De man liep weg en is nog altijd op de vlucht. De controleur raakte niet gewond, maar was erg onder de indruk.
Voilà, ze hebben nog maar pas vernomen dat ze zich in lederen zetels konden nestelen, of ze protesteren al. Nooit content, dat volk. Met welke gedachten zijn die eigenlijk naar hier gekomen? Misschien dachten ze hier wel de echte hemel te vinden, of de zevende hemel? Met een heleboel maagden, zonder zelf te hoeven sterven? Een hemel op aarde voor die rare kwasten!... En dan mogen ze hier ook nog eens de baas spelen en gezagsdragers aanvallen. Ze zeggen toch dat wij een land van anarchisten zijn...
Om terug te komen op die lederen buszetels, zie je ze allemaal al doorzeefd met kogels? Zoals in een rasechte western... De Lijn moet de broeksriem aanhalen, en toch droomt Vlaams minister van Mobiliteit Ben Weyts (N-VA) vanlederen bus- en tramzetels. ‘Als het comfort van het openbaar vervoer stijgt, laten misschien meer mensen de auto staan.’ Het voornemen van Weyts blijft behoorlijk vreemd: dure, lederen zetels, net nu hij De Lijn verplicht fors te besparen en de ticketprijzen de hoogte ingaan...
De overproductie van mensen op deze aardbol schept aardig wat problemen. De bevolkingsdruk begint ons parten te spelen. We snappen het nog niet goed, maar het sluipt erin, de innerlijke onrust met zoveel mensen om ons heen. De irritante aanwezigheid van medemensen die hun warme adem in onze nek blazen... dat is de Hel!
Als nu iedereen eens op zijn eigen plekje wilde blijven. De eskimootjes in hun iglootjes, de negertjes in hun hutjes, de indiaantjes in hun indianententjes, de Turkjes bij Erdogan, de Marokkaantjes in Marokko, de Chineesjes op hun rijstveldjes, de jihadstrijdertjes in Syrië, de moslimpjes in hun moskeetjes... is dat nu zó moeilijk om thuis te blijven? Om eigen cultuur dáár te koesteren en niet hier?
Iemand die zich verwijdert van zijn eigen grond, iemand die zijn thuishaven verlaat om elders bezettingen en kolonies te creëren, verwijdert zich van de hiostorische bepaaldheid, en dat mondt uit in ontworteling. Een gevaar waaraan veroveraars van vreemde grond blootgesteld zijn. Het verlies van de samenhang met de aardse oergrond van hun wezen maakt hen getraumatiseerd en ontworteld. Psychische problemen zijn inherent aan het zoeken naar andere oorden dan de eigen geboortestreek, het verloochenen van de eigen vertrouwde omgeving heeft desoriëntatie en psychische dwaling als gevolg. En ook een grotere vatbaarheid voor extremiteiten en gekke ideologieën. Opeenhopingen van mensen zijn broeinesten van psychische epidemieën.
Sardienen en Haringen
Er zijn teveel mensen! We leven als sardientjes in een blik, als harinkjes in een ton. 't Is overal aanschuiven en wachten, bij de bakker, bij slager en kapper, bij dokter en tandarts, bij oogartsen en neurologen. In straten en op stoepen lopen we elkaar ondersteboven, auto's schuiven aan in lange files. Overal lange wachtrijen en lange wachtlijsten. Wachtlijsten en wachtrijen! Lange rijen aan loketten en aan kassa's, als schapen wachten we overal op onze beurt. We hebben het nog niet helemaal in de gaten, al dat wachten en aanschuiven, het hoort gewoon bij ons dagelijks leven. terwijl 'wachten' iets onnatuurlijks is.
Miljoenen illegalen mogen in VS blijven... 70 km ipv 90 km per uur op Vlaamse gewestwegen... Meer opvang asielzoekers... Meer kraambedden nodig... Meer scholen nodig... Meer kinderopvang nodig... Meer arbeidsplaatsen nodig... Meer rusthuizen nodig... Regularisatie van illegalen omdat illegalen uit de lucht blijven vallen... Afremmen van autoverkeer omdat er teveel auto's rondtoeren... Scholen bijbouwen omdat er teveel kinderen geproduceerd worden... Nieuwe asielcentra uitvinden omdat er massa's asielzoekers blijven binnenstromen... Meer 30-zones omdat er meer scholen bijkomen... Meer 50-zones omdat er meer huizen bijkomen... Meer 70-zones omdat... ja, waarom? Omdat alles wat hard rijdt gewoon niet meer kan met al die drukte op een veel te kleine ruimte.
Bevolkingsexplosie
De overbevolking is schuldig aanconflicten over de hele wereld, botsingen en onenigheden alom. Agressors en veroveringszuchtigen, ze raken allen geagiteerd en prikkelbaar. Als opgejaagd wild zoeken ze naar betere en andere oorden. Alleen een wereldoorlog kan nog orde op zaken stellen, kan het wankele wereldgebeuren weer in evenwicht brengen!
Lyceum, schooljaar 1998-1999. In het begin van het schooljaar maakte ik kennis met een eigenaardig Marokkaans gezin. Een niet-alledaags Marokkaans curiosum. Kan geen enkel Vlaams gezin aan tippen.
De vader genoot al van zijn pensioen toen hij amper 31 was. Hij had 2 vrouwen en maakte in een recordtempo 7 kinderen. De oudste dochter Fatima werd ernstig mishandeld door de tiran. De 6 andere kinderen hadden een stiefmoeder, de 2de vrouw was van de machtswellusteling. Een vertrouwelijke bron vertelde me dat de stiefmoeder nóg gevaarlijker zou zijn dan de vader...
't Is goed Lieve, stop met die chaos. Waar ik naartoe wil is het meisje Zaineb E., eentje uit de rij van 7. Via haar vernam ik dat het thuis niet pluis was. Ook de leerkrachten van het lager onderwijs zonden alarmerende signalen uit over de thuissituatie, maar geen details. De oppervlakkige commentaren gingen meestal over: "Zaineb krijgt thuis geen hulp, leert lessen niet, taalarmoede, lui, opmerkingen raken haar niet, krabletsels, schrikreacties, zeer zenuwachtig..."
En dan komt Zaineb in het eerste middelbaar terecht, in de middenschool van directeur Wijsneus. Al vanaf de eerste schooldag viel het meisje door de mand. Sombere vooruitzichten om te slagen in het gewone middelbaar. Toch werd ze voortgesleept en vooruit getrokken om toch maar met haar klasgenootjes mee te kunnen. Ze kreeg ook ontzettend veel tijd en aandacht tijdens klassenraden. Mijn intuïtie zei me dat het allemaal verloren en vergeefse pogingen waren om een onbekwaam en onwillig Marokkaantje er krampachtig bij te willen laten horen. Zo werkt dat ook in onze samenleving.
En dan is er de eerste ouderavond in oktober, vlak voor de herfstvakantie. Directeur Wijsneus durfde de confrontatie met de vader van Zaineb niet aan, en daarom stuurde hij de vader, de oudste zoon en Zaineb naar mij toe. Ai, ai. Onderwerp was: het hoofddoekje van Zaineb. Directeur Wijsneus had zijn personeel al laten weten dat Zaineb gebuisd zou worden indien ze haar hoofddoekje zou blijven dragen. Met zo'n mededeling zou ik ook niet durven afkomen bij een agressieve vader.
De beruchte vader zat dus voor me, bijgestaan door zoon Mohamed en dochter Zaineb, die beiden voor tolk speelden, want vader kende haast geen Nederlands. Ja, om kindjes te maken is er geen inburgeringscursus voor nodig, dat gaat vanzelf... Toen vader op uitdagende wijze een discussie begon over het onderwerp 'hoofddoek', ging ik er niet op in, waarna hij het slachtoffer begon uit te hangen, in de steek gelaten door de blanke racisten. Ja, zo kwam het op mij over... "Waarom wilt ge ons niet helpen?"... Zijn gejammer was alleen maar bedoeld om de toelating tot een hoofddoekje los te krijgen, de zeveraar. Het drong niet tot hem door dat een hoofddoekje verboden was in school. Daarna: "In welke school mag een hoofddoekje dan wél?" En het moest een school in Hasselt zijn, en met de bus te bereiken, én het hoofddoekje zou ook bij turnen mogen opgehouden worden... Ja, wat nog allemaal?
Met een aantal adressen heb ik het Marokkaans gezelschap wandelen gestuurd richting integratiecentrum, dan kan hij daar moeilijk gaan doen, de aansteller!...
Nu zal ik eens iets vertellen over manipulaties en intriges in het onderwijswereldje.
Op 6 juli 1995 vond ik op mijn bureau een dreigend berichtje van PMS-baas Horbert. Ja, die met zijn psychopathische trekjes. Het ging over een leerling van het lyceum van directeur Griezelmans. Griezelmans was een onderkruiperig politiek vriendje van Horbert... Voelt de lezer de problemen al aankomen?
Nu volgt de letterlijke tekst van de nota die Horbert op een kladje schreef en achteloos op mijn bureau neerlegde. Het kladje bewaar ik nu nog zorgvuldig bij al mijn andere relikwieën.
"Lieve... Leerling Anneleen B... Op basis van gegevens van klasleerkracht + multidisciplinair team + gegevens van Roland, inschrijvingsverslag type 8 BLO opmaken, in overleg met Roland."
Ik zal deze intimiderende zever even in gewone mensentaal vertalen voor de lezer. Het kwam er op neer dat ik moest luisteren naar onderwijzer Roland (het holle vat van CLM!) en naar de leerkracht van Anneleen, om daarna blindelings een verslag op te maken voor verwijzing naar BLO voor Anneleen... Wel, wel, wel. Het was goed dat ik op mijn stoel zat.
Het allermooiste moet nog komen. Al een jaar lang was ik intensief bezig met de begeleiding van Anneleen en haar 'opvoeders'. Ja, haar ouders waren steeds onbereikbaar. Haar grootouders en een oom en tante moeiden zich met de opvoeding van Anneleen... Een collectieve familiale aangelegenheid dus. Hallo? Heeft Anneleen geen ouders?!...
Al mijn interventies werden stiekem gevolgd door Roland S., het Holle Vat, enmaatschappelijk werkster Marie-Jeanne B., een gefrustreerd vrouwtje dat verveeld zat met haar ondergeschikte positie. Beiden kopieerden mijn theorieën en conclusies, gesteund door directeur Griezelmans. Ze stalen mijn ideeën! En daarmee gingen ze opscheppen bij Horbert.
Ik kon niets inbrengen om mij te verdedigen, omdat Horbert steeds luisterde naar de hardste roeper, naar het holste vat dat iedereen overschreeuwt en overroept. En zoals altijd: de luidste roeper wordt altijd geloofd!
Wie herinnert er zich nog burgemeester Jean Léonetti van het Franse Antibes die vorig jaar te kampen had met agressieve moslims die zo verwaand waren om het stadje aan te vallen door er hun eigen gebruiken aan op te dringen, een stadje dat eeuwenlang al eigen tradities kende.
Ouders van moslimleerlingenvroegen om varkensvlees te schrappen in de schoolrefters. Burgemeester Jean Léonetti weigerde categoriek, hij maakte korte metten met de islamitische pretenties. Moslims mochten zich niet moeien met de schoolkeuken, zo luidde het. Zijn stadsbestuur stuurde daarom een verklarende brief naar alle moslimouders, opdat moslims zouden begrijpen dat:
-ze zich dienen aan te passen aan Frankrijk, aan zijn gebruiken, zijn tradities, aan zijn levenswijze. Ze hebben toch zélf gekozen om naar Frankrijk te migreren.
-ze zich moeten integreren en beseffen dat ze in Frankrijk wonen.
-zij hun levenswijze moeten aanpassen aan de Fransen, en niet omgekeerd, het zijn de Fransen die hen grootmoedig onthaald hebben.
-de Fransen geen vreemdelingenhaters zijn, dat ze al eerder ontelbare migranten verwelkomd hebben, terwijl het tegengestelde niet waar is: moslims aanvaarden geen vreemdelingen in hun landen.
-de Fransen niet bereid zijn om hun identiteit en cultuur prijs te geven.
-het Franse volk in zijn totaliteit het vreemdelingenbeleid bepaalt, en niet alleen het linkse establishment met Aurélie Filipetti, minister van cultuur en communicatie.
-in Frankrijk met zijn kerstbomen, kerken en religieuze cultuur, de godsdienstbeleving in de privesfeer moet blijven. Daarom heeft het stadsbestuur reden genoeg om iedere toegeving aan de islam en aan de sharia af te wijzen.
-Moslims die zich storen aan het wereldlijke en neutrale karakter van Frankrijk en er zich niet goed voelen, moeten herinnerd worden aan de 57 prachtige moslimlanden die er bestaan. De meeste van die landen zijn onderbewoond en staan met de armen wijd open om in het gastvrije kader van de koran hun geloofsgenoten te verwelkomen.
-Vraag aan de moslims: "Waarom is het beter wonen in Frankrijk dan in de landen waar jullie vandaan komen?" Wel, wij eten varkensvlees, en varkensvlees blijft op het menu van de schoolrefters staan!"
Lieve heeft over dit onderwerp al eerder verteld, maar vandaag had ik er opnieuw zin in omdat het Interfederaal Gelijkekansencentrum (het vroegere CGKR) de inhoud van dit bericht klasseerde bij kettingmails (?!?!). Dat deden ze ook al met het gedicht van Wim De Cock: "Noemt ge mij een racist, mijnheer?".
Leerlingen uit het tweede jaar secundair onderwijs ondervinden weinig uitdaging, plezier en nieuwsgierigheid tijdens het studeren, ze voelen het eerder als een druk. Dat blijkt uit een studie van het Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB), enkele grote hogescholen en universiteiten.
CLB's, hogescholen en universiteiten maken een studie over de 'Goesting' bij studenten om te studeren. GOESTING?!... Waarmee zijn ze in 's hemels naam mee bezig?! Het kan niet gekker meer?!
Ik vind dat CLB's, hogescholen, universiteiten, en alle leerkrachters, professoren en lesgevers de studenten eerder moeten wijzen op hun plichten, hun verantwoordelijkheden, de vanzelfsprekendheid van het studeren, van 'GOESTING' mag helemaal geen sprake zijn!
Vroeger stonden we niet stil bij het graag of niet graag instuderen van een vak. We wisten dat het moést en daarom studeerden we. 'Goesting' kwam er niet aan te pas. Dat is pas iets van de laatste tijd. Een luxe probleempje van de verwende jeugd die niet meer tegen een stootje kan, die zich niet meer weerbaar kan opstellen. Als we over 'goesting' beginnen, zijn we bezig met watjes en kwalletjes te maken van onze leerlingen!
Rekening houden met de 'goesting' van jongeren? Dat betekent voor hen tevens om te beginnen nadenken over: "Heb ik wel goesting om te gaan werken? Heb ik wel goesting om te solliciteren? Heb ik wel goesting om aan mijn loopbaan te werken? Heb ik wel goesting om mijn handen uit de mouwen te steken?".
Laat ons zwijgen over 'goesting', anders kweken we een generatie slappe studenten zonder ruggengraat, wiens vooruitzichten op de arbeidsmarkt erg beperkt zullen zijn.
Het Amerikaanse tijdschrift Time houdt jaarlijks een verkiezing om ergerlijke woorden uit de taal te schrappen. Dit jaar roept Time op om het woord 'Feminist' te schrappen uit de taal. Feminisme, feministe... het mag niet meer bestaan?
Voelen mijn lezers het ook? Het langzaam sluipend islamitisch virus dat alles wat westers is wil aantasten. Het zal wel lukken op de duur, er zijn genoeg buigzame westerlingen.
Wat zou de Koran schrijven over 'feminisme? Misschien wel niets, een vrouw is niet veel meer dan een baarinstrument om zoveel mogelijk moslimpjes op de wereld te zetten.
De reputatie van het priesterschap ligt helemaal aan diggelen en is naar de vaantjes. En naar de knoppen ook. Voor altijd bezoedeld en geschandvlekt. Zelfs de paus doet geen moeite meer om de splintertjes weer aaneen te lijmen. De barsten zijn te groot om van het priesterschap nog een waardig sacrament te maken. Het besmeurde imago is niet meer wit te wassen. Geestelijken, kloosterlingen, religieuzen, die hun lusten en driften botvieren bij kinderen, als verdorven geperverteerden, verdienen niet het minste ontzag of aanzien... En dán vraag ik me af of de opname van godsdienstlessen in het lesrooster op school niet één grote dwaling was?...
Ik heb al verteld dat ik vroeger veel kostbare tijd verloren heb in een nonnenschool. In mijn lager onderwijs stond er een maandelijks kerkbezoek op het lesrooster. Om onze zonden te biechten. Dat was niet eenvoudig, want wat is een 'zonde'? De non legde dat wel uit, maar draaide rond de pot. En als kind weet je geen raad met geheimzinnige woorden als 'onkuisheid', 'achterklap', 'begeerte', 'hoogmoed', 'hebzucht', 'gramschap'... Voor mij bleef het bij een stuk of dertig keren ongehoorzaam geweest, of een inktvlek gemorst op mijn schrift, of gebabbeld in de klas. Allemaal dagelijkse zondekes dus, waaraan ik stuk voor stuk plezier beleefde. Alle fijne dingen in ons jonge leventje moesten we opbiechten!
Om de maandelijkse biecht voor te bereiden hield de non een uurtje meditatie in de klas zodat we onze overtredingen van de afgelopen maand konden optellen en erover nadenken, alsof we criminelen waren. Ja, vroeger werd er kostbare tijd verkwist tijdens de lesuren!
De wandeling naar de kerk was ontspannend, en tegen de tijd dat de kerkdeur openging was ik al mijn zonden vergeten die ik wilde opbiechten. Dan maar wat fantaseren...
De Biechtstoel! Onze biechtgeheimen vertrouwden we kinderlijk-naïef toe aan een onzichtbare priester die in een obscuur hokje zat, in een donkerbruin mysterieus meubel, achteraan in de kerk. Aan weerskanten van de biechtstoel waren gordijntjes aangebracht waarachter de biechtelingen hun hart konden uitstorten, hun intiemste roerselen en persoonlijke geheimen kwijtkonden aan een onzichtbare man, en hun zieltje mochten reinigen, anders kwamen ze niet in de hemel. Tussen de priester en de biechteling was er een gammele scheidingswand met in het midden een roostertje waarlangs de vieze adem van de priester pal in je gezicht aangewaaid kwam, terwijl zijn stem alleen maar lispelend en fluisterend klonk, haast onverstaanbaar, de helft van wat ie vertelde miste ik altijd.
Het was een hele opluchting om aan het einde van de biecht vergiffenis te krijgenvan de biechtvader, vergiffenis voor al onze misdaden. De vergiffenis gaf me het bevrijdende gevoel van: nu kan ik weer een maand stout zijn. Eerst waren er natuurlijk de goede voornemens om een beter leven te gaan leiden, maar bij het verlaten van de kerk waren die goede intenties helemaal verdwenen. Gelukkig!
En dan heb ik nu zin om mij te verschuilen achter een hemelse kelk, om alle beslommeringen en verplichtingen te vergeten. Ik wens alle ambetanteriken naar de maan, of de boom in, ze mogen ook naar de pomp lopen...
Ik geef het bijzondere biertje de kans om tot zijn volle ontplooiing te komen, in alle glorie, glans en heerlijkheid. Ik zal eens vertellen hoe dat in zijn werk gaat. Ik neem een royale slok die ik langs elke hoek van mijn mond laat passeren. En elke bedachtzame slok roert dan, ongemeen zalig, het gehemelte, de tong en alle andere ingewanden van de mond. Langzaam voel je het kostbare vocht naar beneden druppelen, naar je maag toe glijden. En als die nuchter is, moet je een klein beetje oppassen. Anders zie je roze olifantjes en mauve vlindertjes het café binnenkomen. Als het niet anders kan, nodig je die beestjes uit om naast je te komen zitten, allemaal samen op één barkrukje.
