De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
15-09-2015
"Turks Gezeik"
Ik heb al eens verteld over Eulalie en Eufrasie. Mijn ontmoeting met hen was zo plezant dat ik ze uit de oude blogdoos gegrabbeld heb.
Eulalie en Eufrasie gaven vroeger les in een BLO-school, zo ergens op den boerenbuiten waar migrantengezinnen nog niet de weg naartoe gevonden hadden. Het schooltje telde slechts één Turkse leerling, en precies met die ene losbol hadden ze meer last dan met tien Vlaamse belhamels samen.
Eulalie en Eufrasie wisten niets over de migrantenproblematiek, een beetje wereldvreemd waren ze, maar ik heb hen wijzer gemaakt, en dat deed me enorm veel deugd. Terwijl we herinneringen ophaalden en ervaringen uitwisselden, merkte ik dat ze nog niet veel meegemaakt hadden omdat er enkel Vlaamse leerlingen in hun klasjes zaten.
"BLO-kindjes zijn lief en aanhankelijk, ze zijn een handelbaar groepje in de klas, dankbaar om les aan te geven", zo vertelde juffrouw Eulalie. "Maar het laatste schooljaar heb ik het érgste meegemaakt!". Ze vertelde over enkele kindjes met een zware mentale handicap, en alsof dat niet genoeg was, zat er ook nog een Turks jongetje in de groep.
"Turks gezeik dus", hielp ik Eulalie. En Eulalie was blij met mijn aangever, en ook blij met het nieuwe woord dat ze pas geleerd had.
"Ja, Turks gezeik, ik ben er slaags mee geraakt, want die jongen wilde niets aannemen van mij, die andere kindjes respecteerden me temninste...En eigengereid dat die knul was, en alles beter willen weten... Ik wou dat er een islamleraar kwam om hem te temmen, maar voor dien enen Turk krijgen we geen islamleraar toegewezen"..."Turks gezeik" vulde Eufrasie aan.
Tot mijn grote genoegen merkte ik dat Eulalie en Eufrasie de nieuwe uitdrukking "Turks gezeik", die ze pas van mij geleerd hadden, graag gebruikten, ze genoten van de nieuwe oneliner!
Over hoe gewone biertoeristen, gewone burgers van eigen bodem, een serieus bedrag moeten neertellen voor hun aanwezigheid in München. Voor vluchtelingen: alles GRATIS! Mogen we stilaan boos worden? Mogen we eindelijk in opstand komen? De revolutie laat lang op zich wachten...
"Volgende week op 19 september beginnen de oktoberfeesten in München waar duizenden naar toe komen. Een weekend op de kampeerweide + treinreis kost 119 Euro, zonder eten en drinken. Dit weekend zijn er daar 50.000 vluchtelingen gebracht, vervoer, slapen, eten drinken gratis en bediening inbegrepen. Normaal gaan wij nu steeds naar de Bauerhebst-feesten in Salzburgerland eten, drinken en plezier, dit jaar niet. Wij weten waarom, we gaan ons niet tussen de lakens gaan leggen waar in het hotel misschien terroristen kunnen zitten, dus blijven we thuis... (deze reactie heb ik gepikt van de rechtsblog van Houzee)
Ben beniewd. Ik denk dat er velen naartoe zullen gaan die anders nog nooit geweest zijn. Een weekend voor 109 euro in een campingkamp + toegang tot verschillende zalen met optredens wie laat dat liggen. Hopelijk zullen de tentjes en woonunits leeg zijn tegen vrijdag."
Terwijl Europa ligt te zieltogen, zijn er al overbevolkte steden waar het drummen en dringen is, waar de verstikkende mensendichtheid de adem afsnijdt.
Munchen zit vol! Sinds 31 augustus heeft München al 63.000 vluchtelingen opgevangen en afgelopen weekend zijn er nog eens 14.400 bijgekomen. De opvangcapaciteit zit nu aan zijn uiterste limiet.
Volgend weekend zijn er de Oktoberfeesten. Bierdrinkers en vluchtelingen... dat is een ontvlambare combinatie. Het zal vonken geven, en spektakel ook. De spanning voelen ze nu al snijden in München.
Goed mogelijk dat het jaarlijks volksfeest zijn laatste adem gaat uitblazen en nooit meer zal terugkeren. Daar waar moslims zijn, laten ze een spoor van vernieling achter.
Een Treurwilg in de krant is bezorgd om het lot van de vluchtelingen. Hij vreest voor de asielzoekers als die oog in oog komen te staan met aangeschoten festivalgangers... Zeg eens meneer de Treurwilg, zou het niet andersom zijn? Een moslim wordt al onwel bij de aanblik van een pint bier, de alcoholgeur maakt hem misschien wel agressief en opgewonden... IK vrees voor de bierdrinkers.
Laat ons hopen dat alle vluchtelingen zich als Duitser vermommen en vrolijk deelnemen aan de bierfeesten... Nee, deze opperste integratie zal wel een utopie zijn.
Kinderpsychiater neemt het op voor Migrantenkleuters
Het is niet nieuw wat Peter Adriaenssens naar voren schuift. Hij wil kleinere kleuterklasjes om STILLE KINDEREN meer aandacht te kunnen geven.
Eerst even terug in de tijd. Nederland, begin jaren 70. 'Gedifferentieerd Onderwijs' was een nieuwe hype in de onderwijswereld. De leerling als individu werd centraal gesteld. En de individualiteit van elk kind komt het best tot zijn recht in kleine groepen. Toen al, bijna een halve eeuw geleden!
De kinderpsychiater heeft het over 'stille kinderen', en dan haalt hij heel voorzichtig de 'taalbarrière' aan die noodzaakt tot kleinere groepen.
Wanneer is een kind 'stil'? Op de eerste plaats wanneer het de taal van de kleuterjuf niet begrijpt en zelf geen taal kan produceren. In ons multicultureel onderwijs zijn het de migrantenkinderen die taalarm en taalgehandicapt zijn. Ik begrijp de kinderpsychiater niet dat hij rond de pot draait, en dat hij 'stille kinderen' niet gewoon allochtone kinderen noemt.
Gelukkig neemt het katholieke onderwijs een ander standpunt in. Maar ook zij zeggen niet rechtuit dat de aanwezigheid van allochtone kinderen kleinere klassen noodzakelijk maakt. Neen, ze spreken van 'homogene groepen' die best groot mogen zijn: "In grote groepen stimuleren kinderen elkaar en dagen ze elkaar intellectueel uit."...
Ikzelf voeg er aan toe: "Maar dan moet de groep wel homogeen zijn en niet gestoord worden door de aanwezigheid van anderstaligen."
In kleine groepen, waarvoor de kinderpsychiater pleit, zullen anderstaligen alle aandacht naar zich toe trekken terwijl de Vlaamse kleuter stilletjes en beleefd zijn beurt afwacht. Op z'n Vlaams dus. De Vlaamse Stille Kleuter!... Laat Vlaamse kleuters onderling concurreren in grote groepen, ze zijn op hun best in gezelschap van soortgenoten, zonder allochtone stoorzenders.
Kinderpsychiater Peter Adriaenssens maakte één opmerking die de onderwijswereld aan het denken moet zetten over eenschoolplicht vanaf het eerste kleuterklasje: "De kleutertijd is de belangrijkste periode in de ontwikkeling van het kind"... Schoolplicht vanaf het prille begin!
Ik laat Walter even vertellen over een avontuur waarin hij gisteren verzeild raakte. Ik nodig de lezer uit om zich in te leven in zijn wedervaren. Plaats: ons Vlaamse Antwerpen, ooit een bruisende stad met de historische Grote Markt en het fiere Stadhuis. De nostalgische sfeer heeft er plaats gemaakt voor criminaliteit, marginaliteit, hangjongeren en armoede.
"Gisteren moesten wij op bezoek bij familie in het hartje van Antwerpen. We waren met de auto tot de "rand" van Antwerpen gereden en namen daar de tram richting stadscentrum. Het was ongeveer 17.00 uur en het was rustig op de tram. Na een aangename avond met een goed gesprek (dat meestal over de gelukzoekers ging) namen wij de tram om +/- 23.30.u. terug naar de "rand" van de stad waar de auto stond. In Antwerpen centrum moesten wij nog een stuk wandelen tot aan de tram. Ik overdrijf niet als ik zeg dat wij enkel maar exotisch gekleurde medemensen tegenkwamen. Het gaf met momenten een "onveilig gevoel" Toen wij de metro indoken was de echte Antwerpenaar ook ver zoek. Op de tram zaten 2 dames voor ons, lichtjes boven hun theewater die enkele banken verder scherp in het oog gehouden werden door 2 exoten. Toen de dames afstapten wrongen de 2 exoten zich vlug uit de tram en gingen de dames achterna. Wat er verder gebeurde weet ik natuurlijk niet. Nee Antwerpen is niet meer wat het geweest is. En het ergste is dat dit het lot is van alle Europese steden en gemeetes. Dat we dit allemaal te danken hebben aan politiek correcte klootzakken lees je nergens in de linkse (is er andere?) media. het ziet er niet goed uit, echt niet."
Het onderwijs in Vlaanderen, en dan vooral het lager onderwijs, biedt aan allochtone kinderen de allerbeste kansen. En toch is het nooit goed. Kijk maar naar de protesten, bedreigingen, persoonlijke aanvallen, vijandige kreten aan de schoolpoort... Om nog maar te zwijgen over alle stille incidenten waarover niets bekend raakt.
Wat willen ze eigenlijk? Dat de Vlaamse leerling een knieval doet voor zijn vreemde medeleerling? Dat de leerkracht haar allochtoontjes op een troon zet vooraan in de klas? Dat alle allochtonen een diploma moeten krijgen zonder een letter Nederlands te kennen? Dat allochtonen altijd en overal voorrang moeten krijgen?... We zitten op de goede weg, dankzij onze verdraagzaamheid. Verdraagzaamheid als begin van alle ondergang...
Vroeger, toen allochtonen nog in de minderheid waren, hielden ze zich koest. Maar wijzelf hebben hen machtig en mondig gemaakt door luidkeels rond te bazuinen dat we geen racisten zijn, dat we de tolerantie in eigen persoon zijn, en dat we het onderste uit de kan zullen halen om allochtonen te redden uit hun zogezegde achterstelling. Wij hebben onszelf op de achterste rij gezet om de voorste rijen nog meer voorsprong te geven. Ons zelfrespect en eigenheden werden erdoor gekwetst.
We zijn nog niet aan het einde van de groeiende allochtone/islamitische overrompeling. We gaan overheerst en overweldigd worden. Nog even wachten. Tot de thuistaal nergens meer het Nederlands is, tot onze meisjes en vrouwen geblinddoekt en gedrapeerd over straat lopen. Tot kerken en kathedralen omgebouwd zijn tot moskeeën. Tot islamlessen alle godsdienstonderricht vervangen. Tot onze huizen in beslag genomen worden. Tot we onderworpen worden aan vreemde wetten en gewoontes. Tot alle OCMW's failliet verklaard worden.
We worden opgepeuzeld terwijl we d'r zelf bij staan. En dan zijn er nog altijd achterlijke leiders die scanderen dat we de racist niet mogen uithangen. Zo heeft Di Rupo een paar mensen op het matje geroepen die opmerkingen hadden over het grote aantal asielzoekers in ons land. Niet te geloven!
Vanmiddag wandelde Lieve, de racist, even langs de winkels in een landelijk plekje dat tot voor kort gevrijwaard bleef van vreemd gespuis. Mooie liedjes duren niet lang. Ik snoof er de geur op van de Middellandse Zee en even later zag ik vanwaar de walm kwam, er liep een groepje opgepoetste vreemdelingen op de stoep. Met een brabbeltaaltje en een hoge eigendunk. Middellandszeewater spoel je zomaar niet direct van je af. En de lijfgeur blijft je achtervolgen na de avontuurlijke oversteek via Europese zeeën die al bevuild waren door ontbindende lijken. Alleen de overlevenden belanden hier. Ze brengen een verleden met zich mee waarmee ze de oorspronkelijke bevolking besmetten.
En morgen moeten wij ons gaan inenten tegen allerlei ziektes die hier opnieuw binnengehaald zijn. Ja, gastvrijheid eist z'n tol.
Vandaag heb ik de luierik uitgehangen. Meestal gebeurt dat opzettelijk, andere keren zijn het toevalligheden die me loom maken en me verplichten om niets te ondernemen. Gewoon stil zitten in het zonnetje achter een lekker biertje. Niet bewegen en zo min mogelijk me opwinden. Aan plezante dingen denken en akelige gedachten verbannen.
Terwijl ik daar zo zit te genieten en te mijmeren in de wildernis - ik heb al verteld dat mijn tuin verwilderd is - komt het poesje van de buren mij gezelschap houden. Ze heeft vandaag weer eens haar liefde verklaard voor mij. Languit strekt ze zich naast me neer in het groene gras en begint dan aan een uitvoerige wasbeurt. Lek, lek, lek. Als ik haar wil strelen krijgen mijn vingers ook een wasbeurt en duwt ze met haar natte snoet tegen mijn hand. Overal waar ik ga of sta, volgt ze me. Ik kan nooit eens incognito in mijn eigen tuin ronddwalen.
Het beestje weet drommels goed dat ik een voorraad exclusief kattenvoer in huis heb. Heerlijke brokjes. En een speciaal poezenservies ook nog. Vandaag stond op haar menu een fricassee van konijn en eend, van zalm en garnalen, en van kalkoen en kalfsvlees. Eerst begint het beestje aan de saus te likken, maar uiteindelijk eet ze toch alles op. Bordje leeg. Klaar voor de afwas.
Na de schranspartij rolt ze zich op, geeuwt met een wijd open mondje en maakt zich klaar voor een dutje. Ik voel het al. De genegenheid is afgelopen. Ik tel niet meer mee. Ze ziet me niet eens meer staan. Ook de liefde van een poesje gaat door het maagje. En als er dan echt niets meer te beleven valt bij mij, vertrekt ze naar haar baasjes, die wonen hier even verderop. Tot morgen poesje!
In de Antwerpse kleuterschool 'De Bijtjes' heeft een 5-jarige kleuter een verhaal uit z'n duim gezogen om een blanke juf in diskrediet te brengen. Hierbij werd hij geïnspireerd door zijn hysterische mama die hem dicteerde wat hij moest zeggen. De Turkse mama zette haar gemanipuleerde 'ondervraging' op haar Facebookpagina, waarin de jongen vertelt dat de juf hem wurgde. Zij eist het ontslag van de juf. De school spreekt de verdachtmakingen tegen omdat de juf niet eens aanwezig was op de speelplaats toen de verzonnen feiten zich voordeden.
Het is een uitheemse truc om autochtonen te intimideren, en die lukt omdat brave bange Vlamingen krampachtig hun goede verstandhouding met allochtonen willen tonen, waardoor ze een begripvolle en onderdanige houding aannemen, hun bereidheid tot een dialoog deemoedig etaleren, en vooral niet willen kwetsen. Een ideale voedingsbodem om de verhitte gemoederen nog meer aan te wakkeren.
Gaan we weeral Blokkendoosachtige toestanden krijgen met hysterisch opgewonden allochtone ouders aan de schoolpoort? En achterlijke tafereeltjes met samentroepende ouders die een onschuldige blanke juf viseren? Alle ingrediënten zijn er weer om barbaarse taferelen te zien aan een Vlaamse schoolpoort. Onze eigen schuld. We zijn veel te beleefd tegenover allochtonen. Allochtonen moeten hun plaats kennen, en die is achteraan in een samenleving waarvan ze blij mogen zijn dat er deel van mógen uitmaken.
Ik hoop dat ze waterkanonnen gaan inzetten aan de schoolpoort om de kudde woestijngekken uiteen te drijven. En dat de aanstookster van het tumult beboet wordt wegens het aanrichten van geestelijke ravage bij de juf. Misschien komt het allemaal niet zover omdat het 'spreekbeurtje' van de kleuter té ongeloofwaardig klinkt.
Botsing van culturen in een multicultuur! Bij meningsverschillen of klachten heb ik Vlaamse ouders altijd gekend als rustig en beschaafd een gesprek aanvragen met de schooldirectie of met de betrokken leerkracht. Individueel, niet in groep. Rustig en beschaafd. Niet als wildemannen in een groep kabaal staan maken, tieren en roepen aan een schoolpoort. Dat doe je niet. Dat is primitief gedrag. Achterlijk en onbeschoft. Met geen enkel respect voor leerkrachten en school.
Een gevaarlijke tendens: men wil van apen mensen maken, men wil beesten menselijke trekjes geven om de toevloed van al het vreemd tuig dat zich onder ons aan het mengen is, te verschonen... om de menselijke verwording aannemelijker te maken, de ontaarding te verdoezelen en zelfs weg te moffelen. Maak van een Aap een Mens, dan komt de aftakeling van het menselijk ras niet zo hard aan. Kortom, de Genetische Degeneratie van De Mens valt minder op wanneer een Aap het etiket Mens krijgt... Na een hoogtepunt komt er een verval. Onze westerse beschaving is een bouwvallige constructie aan het worden. Volksverhuizingen leiden tot chaos en ontreddering, ze ondermijnen cultuur, organisatie, structuur en ethische normen van een beschaving. Volksverhuizers brengen hun onderontwikkeling en marginaliteit mee naar hier. Multiculturaliseren = totale ondergang = compleet verval. De eens zo riante beschaving komt nooit meer terug. Nu is het te laat om de westerse rijkdom te koesteren en te behoeden voor verwoestende vernietigende invloeden van buitenaf.
Nieuwe mensensoort ontdekt in Zuid-Afrikaanse grot.
Wetenschappers hebben een nieuwe mensensoort ontdekt in een Zuid-Afrikaanse grot. De homo naledi, genoemd naar de vindplaats, was een erg primitieve soort, maar had wel al heel wat menselijke trekjes, zegt John Hawks van de universiteit van Wisconsin-Madison.
In 2013 en 2014 hebben wetenschappers meer dan 1.550 botten gevonden van minstens 15 personen, waaronder ouderen, jongvolwassenen en baby’s. Ze vertoonden allemaal vergelijkbare eigenschappen en behoorden volgens de wetenschappers dan ook tot een ‘mensensoort die we tot op vandaag niet kenden’.
Het brein van de naledi was niet groter dan een appelsien. Andere eigenschap: kromme vingers, wat kan duiden op bergbeklimmen en het gebruik van gereedschap.
Het mannetje van de homo naledi was ongeveer 1,50 meter groot, had lange benen en voeten die vergelijkbaar zijn met de onze. Daardoor wordt vermoed dat de soort in staat was tot het maken van lange wandelingen.
De ontdekking werd gedaan door de Universiteit van Witwatersrand in Johannesburg, National Geographic Society en het Zuid-Afrikaanse ministerie van Wetenschap.
Vroeger, dat was een lege straat zonder auto's en alleen maar het geluid van tsjilpende mussen... Toen de boer op zijn akker het angelus bad en daarna weer zijn werk voortzette met paard en ploeg. Het was de tijd van Tony Corsari en Bonanza.
In die lang vervlogen tijden waren er charmante dorpsschooltjes zonder bruine nieuwkomertjes. Het zonnetje op de speelplaats scheen er alleen voor de wittekopjes. Vogeltjes floten blij in bomen, bomen die pronkten met hun zomerse volbloei. En rondom de speelplaats groeiden er overal kleurige bloemetjes. Het was de tijd van zon, van kleur en van bloemen.
Kinderen speelden er met de hoelahoep, met de bal, speelden krijgertje en zakdoekleggen, en ze maakten nooit ruzie. Het was de tijd van eenvoud, van sereniteit en geluk.
Opgewekte moedertjes kwamen hun kindjes halen na schooltijd. Geen opa's, geen oma's. Moedertjes werkten vroeger niet, ze zorgden thuis voor een liefdevolle opvang van hun kindjes. Het was de tijd van Vlaamse kroostrijke gezinnen.
Vroeger kregen we op de dag van onze Plechtige Heilige Communie wijwatervaatjes en paternosters cadeau. Het was de mooiste dag van ons leven, werd ons wijsgemaakt. Het was de tijd van kerk, pastoor en klokkengelui.
Vroeger was iedereen in het dorp 'eigen volk'. Iedereen voelde er zich thuis. En de achterdeur stond altijd open omdat iedereen welkom was voor een praatje. Het woord 'criminaliteit' moest nog uitgevonden worden. Pier en Pol zeurden wat zorgeloos aan den toog achter hun pintje, en daarna gingen ze hun vrouwtje verwennen. De radio liet horen: "Over 25 jaar zal ik jou nog steeds beminnen"... Het was de tijd van eigen mensen, van eigen volk, van mensen die elkaar begrepen en meevoelden met elkaar, die van elkaar hielden omdat ze elkaar kenden.
De tijd van de Cartwrights en van Tony Corsari is allang voorbij, en nonkel Bob heeft ook allang geen gitaar meer. Een geforceerde multiculturaliteit wordt nu in stand gehouden, waarin we ons onwennig voelen, onveilig voelen, niet thuisvoelen... Geen open achterdeur meer voor een praatje met de buren.
Vroeger bestonden rare woorden zoals 'allochtoon', 'asielzoeker', 'multiculturaliteit' niet. Die moesten nog uitgevonden worden omdat de samenleving begon te ontaarden. Het wérd toen de tijd van verandering, van verwildering en ontkenning van eigenheden...
In de Antwerpse Kempen huist blijkbaar een volkje van lafaards en collaborateurs.
De OCMW-voorzitter van Malle: “Toen Fedasil ons vroeg die woning weer te activeren voor asielzoekers, moesten we daar meteen op ingaan.”
Waar is de gemeentelijke autonomie? Waar is de rechtvaardigheid? Waar is de billijkheid? Waar is de rechtsstaat? Kent die man het woord “onmogelijk” niet? Wat een hemeltergende schande!
De kracht van verandering zit daar mee aan het roer in Malle. Befehl ist Befehl! Waarschijnlijk is die ocmw-voorzitter een NBA-er zonder trots, zonder ballen en zonder respect voor zijn eigen medeburgers. Afzetten bij de eerste gelegenheid en met pek en veren getooid bekogelen met rotte eieren zo’n gespuis!
De welkomstcultuur voor de vele asielzoekers wordt op dit moment (nog) niet door alle burgers gedeeld. Meerder tientallen zwaar gehandicapten en comapatiënten moeten in München in alle stilte uit hun speciale onderkomen op straat gezet worden. Terwijl de media jubelende asielzoekers laten zien, huilen machteloze familieleden van Duitse patiënten, die volgens familieleden gewetenloos weggeschopt worden.
Bedoelt Juncker dat er nog maar 10 vluchtelingen mogen toegelaten worden in Europa, of wil hij zeggen: "Stop! 't is genoeg! Allemaal terug!"... En dan zegt ie ook nog dat we niet trots genoeg zijn op onze Europese Unie. Iemand zou hem eens moeten vertellen dat trotse Europeanen niet van vreemdelingen houden.
Vanavond kunnen alle vluchtperikelen de boom in, en schoolperikelen ook. Ik laat de lezers meehuilen met Don McLean. Wat een ellende, wat een droefheid! Een nooit geziene asielchaos en niemand van onze leiders kent een oplossing. CRYING! Omdat we overspoeld en vernietigd worden door nieuwe mensen die hier niet thuishoren. Of denken ze hier nu echt dat die gauwdieven een gevaarlijke overtocht gemaakt hebben om hier te komen werken? Om hier de taal te leren? Om zich hier te integreren?... Terwijl ze zwalpten op het ritme van de golven, hadden ze andere verzuchtingen. Een tentje is niet goed genoeg, een kampje is niet goed genoeg, een opvangcentrum is niet goed genoeg... Ze zijn hier allen gekomen voor een huis en voor geld!
Het is zover. Geen opvang meer in louche zolderkamertjes, maar een complete inmenging van vreemdelingen in onze Vlaamse huishoudens.
Minderjarigen en gezinnen op de vlucht kunnen binnenkort opgevangen worden in Vlaamse pleeggezinnen. Pleegzorgdiensten en Vluchtelingenwerk Vlaanderen werken aan een proefproject om vluchtelingen onder te brengen in Vlaamse gezinnen.
Het Verstoorde Vlaamse Gezin
Geëngageerde Vlaamse gezinnen hebben zich al spontaan gemeld om hun huis open te stellen voor de opvang van een jongere of zelfs van een hele voortvluchtige familie. Pleegzorg zal de kandidaat-gezinnen screenen op motivatie en draagkracht.
Ik struikelde en viel over het woord 'SCREENEN'... Vlaamse gastgezinnen tonen hun gulle goedheid en willen arme stumperds opnemen in hun huiselijke kring. En daar bovenop worden die brave Vlamingen nog eens gescreend! Het Goede Hart van de Gulle Vlaming bonst alweer op 't verkeerde moment en speelt hem parten. Hij is gewend om zijn hebben en houden te delen met anderen. Nu ook weer. De Gulle Vlaming wordt op de rooster gelegd, niét de Indringer, niet de Vluchteling die zich als totaal onbekende aandient in het Vlaamse gezin.
De Bodemloosheid van een Vluchteling
Weten Vlaamse gastgezinnen wel wie ze in huis halen? Wie hun nieuwe huisgenoten zijn met wie ze samen rond de tafel zullen zitten, samen tv gaan kijken, samen de afwas gaan doen, samen het winkelkarretje voortduwen in de supermarkt... Misschien zijn die binnensluipers wel moslims, of criminelen, of psychisch gestoorden... Hun ware aard zal niet direct zichtbaar zijn, maar ze kunnen ondertussen wel al ravage aangericht hebben in het oorspronkelijke gezin, dat eigenlijk geen gezin meer is, het is een mengelmoes van culturen en waarden. Vreemde mensen met duistere achtergronden, die gezinnen gaan inpalmen, vertroebelen de authenticiteit van een Vlaams gezin.
Vreemdelingen zijn 'bodemloos', ze hebben geen onderlaag want hun fundamenten hebben ze ginder ver weg achtergelaten, ze zijn onvoorspelbaar en ondoorgrondelijk. En nu drijven ze op een niemandsland waarvan geen mens de puzzelstukjes in elkaar kan passen.
Het leven van een vreemdeling is een mysterie voor toekomstige gastgezinnen. Het is een gok waarbij het eigen gezin in elkaar kan stuiken. Een vreemdeling komt uit een onbekende baarmoeder, heeft een onbekende voorgeschiedenis, zijn er wel gegevens over zijn eventuele ziektes, of afwijkingen, of andere antecedenten? Ik denk niet dat gastgezinnen hierover ingelicht gaan worden.
Vlaamse gastgezinnen houden niet genoeg van zichzelf en van hun familileden, en daarom zoeken ze een ersatz-affectie bij vreemde mensen, zogezegd om hun naaste-in-nood te helpen. Het is doorzichtig. Ze zetten met een gul gemoed hun deuren wijd open voor onbekenden die ze totaal niet kennen... en vinden het zelfs goed dat ZIJ gescreend worden, en NIET de indringers die ze in huis halen!
Geert Bourgeois (N-VA) zoekt vrijwilligers om nieuwkomers te helpen met hun lessen Nederlands, met hun integratie op het werk en het met het leren van de Vlaamse waarden.
Eerst de lezer nieuwsgierig maken, en dan verwijzen naar de originele tekst van Johan Sanctorum.
"Merkel.. een vrouw met een lichaam dat talrijke eenzame uren op hotelkamerd doorbrengt... put haar politieke energie en wilskracht uit de sublimatie van sterke verdrongen seksule fantasieën... haar filantropische gulheid jegens Syrische vluchtelingen... plots staan er duizenden Syriërs voor de deur, voor het overgrote deel jonge, schone, viriele mannen... Angela bestelt er dus, vanuit haar machtspositie en in een aanval van gulzigheid, ineens 800.000... opent de eenzame domina hier haar benen en de landsgrenzen voor haast een miljoen minnaars... Als een matriarche, een bijenkoningin, zal zij regeren over een universum van gewillige, bloedschone toy boys... Het libido van Angela, vermomd als humanitaire reflex... De hormonen gieren..."
Als het woord 'Meulenberg' valt, denken we automatisch aan criminaliteit, meer bepaald aan drughandel en oorlogszuchtige straatrellen. We denken dan ook aan allochtonen die er de baas zijn, en waar burgemeester en politie doen alsóf ze de baas zijn.
Om de zoveel tijd worden we om de oren geslagen met politie-interventies, in de hoop dat de burger alle vorige incidenten vergeten is. Wel, het is nu al meer dan een kwart eeuw (!) dat Meulenberg een kwalijke reputatie heeft, geruchten deden vroeger de ronde dat politieauto's liever met een wijde boog omheen Meulenberg reden. Ja, dat was toen de tijd van wegkijken en hopen dat "het allemaal wel goed zou komen".
Niets is goed gekomen. De allochtonen hebben zich ondertussen in der minne voortgeplant en vermenigvuldigd, en hun drugs deden dat ook.
Ochtendstond heeft goud in de mond. Met die kreet in gedachten trokken eergisterochtend 100 gewapende manschappen binnen in diverse huizen in Meulenberg. De grootschalige actie leverde 7 arrestanten op, verdacht van drughandel. Dat kon alleen maar omdat de politie niet gewacht had tot de ochtendlijke wekkers afliepen. Dat heet dan een 'strategische aanpak van de criminaliteit'. Ik weet niet of de criminelen pyama's droegen toen ze gearresteerd werden. Maar het waren wel 'Belgen' volgens de journalisten... terwijl Meulenberg uitpuilt van de Turken.
De fundamenten van crimineel gedrag worden gelegd in de kinderschoenen. Het ambacht van 'crimineel' wordt ook wel overgedragen van vader op zoon, via de genen ofwel door het aanleren van het 'beroep' tijdens het leven. Oefening baart criminaliteit.
Nu wil ik de lezer even meesleuren terug in de tijd naar 1 van mijn avonturen in een atheneum midden in de migrantenwijkMeulenberg.
Meulenberg, schooljaar 1991-1992. Het atheneum in Meulenberg had een erg slechte reputatie. Het was bevolkt door leerlingen uit de buurt, en dat zegt genoeg over het peil en de stemming in de school.
Er circuleerden indianenverhalen over het atheneum van Meulenberg, en gedreven door nieuwsgierigheid ging Lieve eens een kijkje nemen in de school, kwestie van me een beetje bij te scholen. Wat mij toen opviel was het gevoel van straffeloosheid bij allochtone leerlingen. Leerkrachten durfden niet sanctioneren uit angst voor represailles door de allochtone leerlingen. Banden kapotsteken, carrosserie beschadigen, ze deden het met een routine die Vlaamse leerlingen jaloers zou maken.
Jonge allochtonen werden niet overmeesterd. Hoe moet dat dan als ze volwassen zijn?...
Niet Europa, niet de Europeanen zijn schuldig. De enige echte schuldigen zijn de OUDERS van de dode kleuter.
Bart De Wever over de dode kleuter die als argument gebruikt wordt voor opengrenzenbeleid:
"Is er een kind gestorven op de vlucht voor oorlog en geweld? Nee, er is een kind gestorven doordat zijn ouders op zoek waren naar een betere economische toekomst."
"
