De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
17-10-2015
Johan op de Erotische Toer
Ik laat nu Johan, onze Vlaamse dichter, aan het woord. Lezer, leef mee en geniet van de woorden en zinnen die zich aaneenrijgen tot een pareltje.
Het is zo stil geworden rond de jacht op snotneuzen met dure wagens. Twee jaar geleden begon de politie werkloze jongeren te viseren die, zonder inkomen, en zonder ouders met een vast inkomen, in een dure auto rondreden. De wagen werd in beslag genomen als de betrapte jongere niet kon aantonen dat hij zijn auto met eerlijk verdiend geld gekocht had. De jacht op misdaadgeld was eindelijk begonnen in de kringen van het allochtone wereldje.
Nu denk ik dat de jongerenjacht gestopt is, wegens 'racistisch' en zo. Tolerantie als begin van Onze Ondergang!... En nu het is door de politie ook niet meer bij te houden wie van de nieuwe geïmporteerde vluchtelingen in een legale auto rondrijdt.
In het prille begin van mijn blogbestaan schreef ik eens iets over 'Kansarmoede in een Jaguar', over de ongerijmdheid van kansloze jongeren die in dure auto's rondtoerden, sociale losers die hun zwakke ego compenseerden met uiterlijke sier...
Dat was de tijd dat de overheid ons met 'kansarmoede' om de oren sloeg, en ons onze onverdraagzaamheid kwalijk nam wanneer we opmerkten dat snotneuzen van vreemde origine in een droomauto rondtoerden. "Wat zijn jullie toch onverdraagzaam, die jongens mogen net als iedereen in dure auto's rijden"... "Laat hen toch hun gang gaan, het komt allemaal wel goed, ze hebben tijd nodig om zich aan te passen"... blabla... In die stijl ging dat vroeger, in de pionierstijd van de migratieaanpak, een aanpak die toen helemaal geen aanpak was, het was een gedoogaanpak...
'Kansarmoede' werddoor de overheid misbruikt om de bevolking te sussen en aan te sporen tot verdraagzaamheid, tot medelijden met de nieuwe bevolkingsgroep die het hard te verduren heeft in een nieuwe omgeving met een nieuwe taal en nieuwe gebruiken. "Dus geef hen de kans om zich hier te ontwikkelen en zich aan te passen", klonk het toen. Ontwikkelen?!...
Ondertussen kregen nieuwe geïmporteerde jongeren de gelegenheid om zich straffeloos te ontwikkelen tot criminele of sociaal onaangepaste individuen. Alle tekenen van mislukte integratie waren er al, maar men liet betijen... Het is als nieuwe jonge bomen onbewaakt scheef laten groeien... In een woud met kromme bomen is het véél te laat om te snoeien!...
Iets verliezen is menselijk, maar 40.000 migranten kwijtraken, dat grenst aan het bovennatuurlijke. En bovennatuurlijke dingen leiden tot heibel en narigheid.
In Zweden missen ze 40.000 migranten. Spoorloos. Foetsie! Niet dat ze daar nu berooid achterblijven en niet meer weten van welk hout pijlen maken, morgen staan er alweer 40.000 verse vluchtelingen aan de grenspoorten te kloppen. Barricaderen helpt niet meer. Ze komen binnen langs alle spleten en kieren. In hun vertrekland zijn ze daar op getraind, hoe ze binnen de kortste keren andere verre landen moeten veroveren en inpalmen, en hoe ze de originele bevolking moeten ambeteren.
40.000 illegalen onvindbaar in Zweden!... Illegalen bestaan eigenlijk niet, ze zijn spoken, en spoken mogen plotseling verdwijnen.
Nog maar pas bekomen van hun overzeese avontuur werden ze al direct cultureel dooreen geschud toen ze nog maar een paar stappen op Europesese bodem gezet hadden. De culturele schok heeft zo fel nagezinderd in hun onderkoelde lijf en leden dat ze oplosten in het niets en verdampten om vervolgens in rook op te gaan. Het zeewier is alles wat er nog van hen rest.
Speculaties doen de ronde dat ze naar Duitsland uitgezworven zijn, om daar de criminaliteitscijfers fors te doen stijgen, om daar de boel op stelten te zetten. Een spoor van vernieling hebben ze achtergelaten toen ze uit Zweden vertrokken waar de verkrachtigscijfers een steile ruk naar de hemel maakten. Een hoop meisjes en vrouwen zijn nu nog aan het herstellen van het trauma.
En zo krijgen ontdekkingsreizigers overal waar ze voet aan wal zetten alle welvaart in hun schoot geworpen en worden veel van hun uitschuivers gepardonneerd. Ze belanden in een kant-en-klare welvaart k waarvoor wij lange tijd gezwoegd hebben, kerken en huizen, scholen en ziekenhuizen, alles van die luxe dingen... en voor wie in de toekomst?
Witte en groene doktersbriefjes gaan verdwijnen. De groene briefjes, dat vind ik jammer. Het ziekenfonds dat digitaal zal terugbetalen is dus niet meer bereikbaar voor een klapke aan het loket.
Twee jaar geleden werd mijn bank ook al gerenoveerd. Geen loketten meer. Geen mensen meer die je persoonlijk aan de loketten bedienen. Niemand meer om te groeten. Om een praatje mee te maken. Om je ongenoegen tegen te uiten. Om je goed of slecht humeur op af te reageren. Niks persoonlijks meer. Banken en ziekenkassen willen geen mensen meer zien. Ze zijn mensenschuw geworden. In mijn bank staan er in de inkomhal een aantal machines naast elkaar gestapeld. Met schermpjes en toetsjes en gleufjes en flikkeringen. Een welkomstgroet om rillingen van te krijgen. Alles beweegt en je weet niet waar eerst naar kijken.
Om digitaal depressief van te worden, die verontmenselijking. Machines in plaats van mensen.
Dus geen loketten meer. Niet op mijn bank, niet op de ziekenkas. Geen jongedames meer met een welgevormde decolleté om naar te gluren als je aan het loket staat. Geen panoramische blikken meer op hun welgevormde boezems. Afgelopen met de mooie glooiende hellingen en dalen om bewonderend naar te kijken.
Bisschoppen: "We mogen geen vluchtelingen weigeren"
Belgische bisschoppen roepen op tot open grenzen
De Belgische bisschoppen roepen in een wereldvreemde mededeling de bevolking op om onze deuren open te zetten voor asielzoekers, en niet toe te geven aan vrees of onbegrip.
Zouden de bisschoppelijke deuren ook opengezet worden?
De bisschoppen ondervinden dat de Belgische bevolking bereid is om samen te leven met vluchtelingen in een genereus klimaat. Zij willen dat wij leegstaande huizen, appartementen en middelen ter beschikking stellen, en dat wij meehelpen aan onthaal, ondersteunung, onderwijs en werkopleiding.
"Als vluchtelingen later terugkeren, moeten zij van hier kunnen vertrekken met betere kansen"... Ja ja...
Grenzen stellen
Nu zou ik alle bisschoppen willen vragen om eens aandachtig te luisteren naar de wijze woorden van Tom Van Grieken, voorzitter van het Vlaams Belang: "Tussen West-Afrika en het Midden-Oosten bevinden zich geen honderdduizenden, maar zelfs miljoenen mensen die naar onze contreien willen afzakken. Europa kan deze mensenmassa onmogelijk opvangen zonder zijn eigen stabiliteit, cultuur, welvaart en veiligheid in het gedrang te brengen. Een land - en bij uitbreiding een continent - heeft niet alleen het recht om zijn grenzen te beschermen; het heeft tegenover zijn eigen burgers ook de plicht dat te doen. We moeten met andere woorden - ook in de meest letterlijke zin - grenzen stellen."
Goed gelezen heren bisschoppen en andere wereldverbeteraars?
Nu heb ik een raar verhaal gelezen over KU Leuven.
In opdracht van onderwijsminister Crevits gingen onderzoekers na welke buitenschoolse hulp ouders zoeken als hun kinderen psychologische of leerproblemen hebben.
En dan volgen alleen maar cijfers over logopedisten. Conclusie van het onderzoek: ouders sturen hun kinderen 65 procent vaker naar de logopedist dan vijftien jaar geleden, vooral bij leer- of taalproblemen.
KU Leuven maakt reclame voor logopedisten? En wiskunde en wetenschappen?
Karine Verschueren (KU Leuven), coördinator van het onderzoek en hoogleraar in de schoolpsychologie, zegt dat ouders succesvolle kinderen willen, en als het niet goed gaat op school willen ze er alles aan doen om stoornissen weg te werken... Zeg Karine Verschueren, en waarom kiezen de ouders dan uitgerekend voor logopedie dat al een twijfelachtige reputatie heeft in onderwijsmiddens?
Het is onwaarschijnlijk dat multiculturele en concentratiescholen opgenomen zijn in het Leuvense onderzoek, omdat allochtone ouders en leerlingen minder ambitieus zijn. Daarover heb ik al eerder geschreven.
Ik heb de indruk dat het onderzoek eenzijdig gevoerd is in witte scholen waar prestatie-eisen gesteld worden en waar kinderen en ouders nog streberig zijn. Niet zo in een doorsnee school waar de competitiedrift afgezwakt is en waar leerlingen geïndoctrineerd worden door het 'iedereen-gelijk'-principe.
Kijk maar naar de palmares van athenea en lycea, waarin leerlingen alfabetisch opgesomd worden, en niet volgens behaalde punten. Zo kan niemand met kop en schouders boven een ander uitsteken. Elkaar overtroeven en de loef afsteken mag blijkbaar niet. Gezonde concurrentie wordt kapotgemaakt door de kloof te willen dichten tussen goede en zwakke leerlingen. Kreten van zelfverheerlijking "Ik ben de slimste! Ik ben de beste!" worden in de kiem gesmoord...
Mag ik bij deze Gerolf Annemans nog eens citeren. "Als je het debat verliest roep dan racist, zo ben je plots weer terug aan de winnende hand". Een citaat dat ieder rechtgeaarde Vlaming zou moeten kennen.
Vandaag in m'n oude papieren gesnuffeld. Waar maakte ik me vroeger toch druk om. Als ik toen het spelletje meegespeeld had, en alle allochtoontjes in mijn hart gesloten had, hen doodgeknuffeld had en in de hemelse gewelven geprezen had, dan was er geen vijandigheid geweest jegens mij, geen boze blikken, geen haatdragende verwijten, inclusief lage beschuldigingen die samengebald kunnen worden in één zin: "Lieve, ge zijt een racist'.
Het was de tijd dat een 'racist' nog een slechte mens was. Nu ligt dat helemaal anders, nu is racisme een noodzakelijk zelfverdedigingsmechanisme om niet in de verdrukking te raken. Het is te laat, we hadden vroeger met z'n allen massaal de racist moeten uithangen, dan zouden we nu niet in een zwakke minderheidspositie zitten. We hadden 'de migrant' niet zo mogen aanbidden en verheerlijken, nietwaar Paula D'Hondt? Je kan iemand zodanig ophemelen dat ie zich verheven gaat voelen boven zijn oorspronkelijke medemens.
Al snuffelend kwam ik een oude brief tegen, getypt met een oud machientje. Datum: 13 december 1990. Geadresseerde: 't Kabouterke, directeur van een hopeloze concentratieschool met allemaal Turkjes die tegelijk en in grote hoeveelheden verwekt werden in de migrantenwijk rondom de school. Allemaal werkloos, dan kent de liefde geen grenzen... En die nieuwe kleine Turkjes volgden allemaal islamles. Islamleraars en islamonderricht werden op handen gedragen, Allah weet waarom.
Ik vond dus een oude brief, waarin ik 't Kabouterke wees op de massale afwezigheid van allochtone ouders toen ze de gelegenheid kregen voor een persoonlijk gesprek over hun kind in het derde kleuterklasje. "27 brieven zijn verstuurd naar de ouders van de geteste kleutertjes. Slechts één enkele reactie kregen we: de vader van Ahmed K. wenste een afspraak. Jammer, deze magere respons laat nog maar eens zien dat de mensen niet iedere gelegenheid benutten om naar school te komen, of om op een of andere manier over hun kind te spreken"...
't Kabouterke was het niet eens met de teneur van mijn klacht. En daar bovenop kaartte ik in meerdere gesprekken onderwerpen aan als: thuis Nederlands spreken, geen Turkse lessen meer volgen, Turkse taal en cultuur verhinderen goede schoolprestaties, Turks blijven spreken is hetzelfde als "neen" zeggen tegen iedere inspanning van de leerkracht... Ik bleef als een koppigaard hameren op het belang van de Nederlandse taal.
Het enige verweer van 't Kabouterke was: "Gij zijt niet voor migranten"...
Er ging een gloeilampje branden. Mijn geest verruimde zich en ik kreeg een visioen... Goedele Liekens!
Een idee dat misschien zou passen in het schema van de nieuwe onderwijsminister Kristof Oudenaert die volgend jaar aan zijn mission impossible begint. Kristof mag niet beginnen met miljoenen in het rond te strooien om anderstalige nieuwelingen Nedederlands te leren spreken. Die 18 miljoen euro die Crevits al voorzien had voor Nederlandse lessen, daar moeten we toch tot 2080 of nog verder in de toekomst mee toekomen...
Straks meer over Goedele Liekens.
Doordrenkte Middellandse Zeeërs willen helemaal geen Nederlands leren, ze zijn toch niet naar hier gekomen om een vreemde taal te leren, en zeker niet om te werken, of naar een job te zoeken. Hun ambities liggen in een heel andere richting. Zij willen eigen huis, eigen tuin, eigen geld... DAT willen ze als cadeau in ruil voor hun levensgevaarlijke overtocht naar onze contreien. De kapsones van onze dappere drenkelingen zijn niet te onderschatten, ze zijn niet naar hier gekomen om te werken, niet om te leren, niet om zich te laten bijschaven, niet om onze pensioenen te betalen, en zeker niet om morgen weer terug te keren naar vanwaar ze gekomen zijn. Digithalys noemt hen 'Blijvelingen'.
Terug naar Goedele Liekens.
Goedele Liekens moet ingeschakeld worden! Om seksuele voorlichting te geven aan allen die hier niet thuishoren, aan allen die er op los kweken als konijnen, aan allen die kindjes non-stop aan de lopende band maken, aan allen die kindjes aaneenrijgen en er een eindeloze ketting van maken... Waar ik naartoe wil, alle nieuwelingen, alsook gevestigde allochtonen, moeten duidelijke instructies gaan krijgen over geboortebeperking en gezinsplanning. Zo kan het echt niet verder. Er gaat toch ooit een eind komen aan het Belgische kindergeld dat kwistig rondgestrooid wordt aan alles wat uit vruchtbare schoten tevoorschijn gerold komt, aan alles wat toevallig voortspruit uit een exotisch rollebolletje, uit exotische hoogstandjes die WIJ mogen betalen... Zelfs kindjes in de verre buitenlanden krijgen hun deel van onze bodemloze gulle potten. Vorig jaar ging er voor meer dan 100 miljoen euro Belgische kinderbijslag naar buitenlandse kinderen!
Goedele Liekens en haar team wens ik veel succes bij haar aanpak van een Vlaamsbewuste en beschaafde gezinsplanning. Dank u Goedele, dat ik uw naam even heb mogen lenen, voor het goede doel.
Onderwijsminister Hilde Crevits (CD&V) wordt op 1 juni 2016 burgemeester van de West-Vlaamse stad Torhout. Omdat het ambt niet verenigbaar is met haar ministerschap wordt ze opgevolgd door Kristof Audenaert.
De naam Pascal Smet klinkt nog vers in de oren, en hop, d'r is alweer iemand anders om minister van onderwijs te spelen: Kristof Audenaert. Hopelijk heeft de man genoeg haar op zijn tanden om weerstand te kunnen bieden aan Groene en Rode dames als die bij hem aandringen op meer budgetten voor de schoolinfrastructuur om alle kinderen een plekje in de klas te kunnen geven. De Groene en Rode dames zouden haast alle drenkelingetjes zelf uit het water willen gaan opvissen om hen persoonlijk op een schoolbankje te gaan neerzetten.
Crevits zorgde al voor 7.300 nieuwe plaatsen (36 miljoen euro!), mobiele units t.w.v. 2,3 miljoen euro om capaciteitsnoden op te vangen... een fractie van wat allemaal nog moet komen, als we weten dat er in augustus al 5.237 minderjarige vluchtelingen geteld werden, en dat er nog veeeeeel meer gaan bijkomen. Vers uit het Middellandse Zeewater.
De impact van de vluchtelingencrisis op de Vlaamse scholen is enorm, de massale instroom van kindvluchtelingen was niet voorzien, scholen konden zich niet optimaal voorbereiden op de verrassingsAANVAL van vluchtelingen en hun nageslacht.
En dan vraag ik me af: welke aandacht gaat er nog naar het eigenlijke onderwijs, het onderwijs aan onze gangbare authentieke Vlaamse leerlingen?
Vlaamse scholen hebben hun handen vol aan eigen Vlaamse leerlingen met uiteenlopende problemen zoals mentaal gehandicapten, fysiek gehandicapten, autisten, leergestoorden, gedragsgestoorden... krijgen zij nog wel de nodige aandacht, nu dat alles draait rond de opvang van horden vreemde kinderen die hier plotseling neergedropt worden en het capaciteitsprobleem in de scholen opgeblazen hebben tot een ongeziene omvang?
Laat ons eindelijk eens inzien dat de capaciteitsproblemen in het onderwijs ONoplosbaar zijn zolang er rekening gehouden wordt met élk kind. Er moet geschrapt worden. Er moeten keuzes gemaakt worden. Er moeten selecties komen. Niet álle kinderen kunnen in aanmerking komen voor onderwijs. De schoolbevolking groeit vlugger dan de scholenbouw en zal in de toekomst zijn voorsprong op de scholeninfrastructuur alsmaar vergroten. Nieuwe plaatsen creëren is als dweilen met open kraan. Nieuwe plaatsen vragen om nóg meer nieuwe plaatsen. Een achterstand die steeds groter wordt...
Er zijn mensen die bezorgd zijn om mij. Fijn om te weten. Ze maken zich zorgen over mijn gehoor, of ik alles nog wel goed hoor en geluiden kan onderscheiden.
Vanmiddag lag er in mijn brievenbus een persoonlijke uitnodiging om gratis en voorniks mijn gehoor te laten testen. De tweede uitnodiging al. Waarschijnlijk omdat ik op de eerste niet gereageerd heb.
Da's toch een teken van medeleven met mij, die bekommernis om m'n oren. 't Zou misschien kunnen dat vrouwen met oorringetjes minder goed horen? En mannen die één ringetje dragen? Die missen dan maar de helft van de geluiden om hen heen?
Alle Wegen leiden naar m'n Stamcafé
De oproep voor de Gratis Hoortest kwam van 'AudioNova', de naam van het Hoorcentrum.
Nu wil het toeval dat het Hoorcentrum gelegen is op de weg die regelrecht naar mijn cafébazin Bertie leidt. Dan zal ik morgen toch maar eens binnenwippen, in het Hoorcentrum, om te zien hoe ze daar werken en wat de bedoeling is van een hoortest.
Als ze maar niet gaan onderzoeken wat er tússen mijn twee oren zich allemaal afspeelt, ze zouden schrikken.
En dan laat ik mijn oordopjes en passant ook eens testen, om te zien of die nog goed werken. Want ik WIL helemaal niet goed horen! Mijn oren zijn voor mij écht van bijkomstig belang. Ik snap niet dat mensen zo nieuwsgierig kunnen zijn om alles rondom hen te willen horen.
Ik ga vragen in het Hoorcentrum of ze m'n oren niet selectief kunnen afstellen, zodat ik alleen nog maar naar aangename geluiden kan luisteren die ikzelf uitkies, en dat m'n oren zich vanzelf sluiten als het me niet bevalt.
Ik wil alleen maar vogeltjes horen fluiten, of brave hondjes in de verte horen blaffen, of koeien die loeien omdat ze gemolken moeten worden. Mooie muziek wil ik beluisteren, en genieten van het geluid van kabbelend water, van knisterend brandend hout in de open haard. Hypnotiserende geluiden, rustgevend en niet storend... en last but not least... zwoele mannenstemmen!
Dus beste lezer, morgen ga ik met mijn oordopjes naar het Hoorcentrum om te zien of die nog goed marcheren. Om mij te kunnen afschermen van alle storende geluiden om me heen. In die zin ben ik wel een beetje autistisch, maar zelf heb ik daar geen last van. Anderen wel.
Mijn oordopjes bewaar ik altijd dicht bij me, ze hebben een vast plekje op de bodem van mijn handtas. Ze zijn een relikwie die ik zorgvuldig koester, ik gebruikte ze vroeger op m'n werk, om me te beschermen tegen het gekakel van mijn kwakende collega's die mij stoorden in mijn bezinningsmomenten.
Dat komt ervan als er geen avondklok ingesteld wordt voor allochtonen.
Antwerpen - Twee keer vlak na elkaar werd studente Noa Tuyaerts (19) ’s nachts lastiggevallen op straat. De blog die ze daarover schreef, wordt massaal gedeeld op internet. ‘Er is echt een probleem in Antwerpen, maar niet iedereen durft erover praten.’ Een stamp in haar onderrug en een stamp tegen haar linkerbeen, dat was het resultaat van een onverwachte ontmoeting in de Brederodestraat vorige week woensdag. ‘Ik rende rond tien uur ’s avonds naar mijn bus, maar miste die net’, vertelt Noa Tuyaerts op haar blog. ‘De man die voor me liep, draaide zich om en vroeg of ik soms een probleem had. Daarna deelde hij die stampen uit.’ Noa begon te huilen. Een andere man kwam hulp aanbieden en zette haar uiteindelijk veilig op de tram richting haar kot. ‘Als hij me niet geholpen had, weet ik niet wat ik had gedaan. Zo’n gebeurtenis slaat in als een bom.’
De bewustwording van het islamgevaar vind ik veel te traag op gang gekomen. Een eerste alarmbelletje hoorde ik rinkelen in 1974 toen een paar idioten hier de islam als godsdienst erkenden, want dat betekende dat scholen met moslimleerlingen een islamleraar toegewezen kregen. Mijn argwaan groeide, onbehaaglijke gevoelens bekropen me.
Vroeger kon ik bij niémand terecht met mijn mijmerijen over het stijgend aantal moslimleerlingen en islamleraars. Collega's en leerkrachten deden of ik spoken zag en namen een gelaten houding aan, "het loopt allemaal niet zo'n vaart', in die stijl. Er waren nochtans voldoende aanwijzingen om ons ongerust over te maken. Neem nu het aantal kinderen in een allochtoon gezin. Vijf, zes, zeven kinderen was heel gewoon voor een doorsneegezin. Het verontrustte me toen allochtone leerlingen op school talrijker werden, de gezinnen talrijker werden en in omvang toenamen. En al die talrijke moslimkinderen volgden islamles bij een islamleraar. En al die islamtoestanden spreidden zich uit als een boze inktvlek.
Ontwapening
Men heeft ons op allerlei manieren lamgelegd, weerloos, zwak, ongewapend, niet in staat om te vechten of om ons te verdedigen. Het lijkt er sterk op dat men bewust gewild heeft een minderheid van ons te maken, want een tamme minderheid is kwetsbaar en makkelijker te manipuleren. Het lijkt verdacht veel op een tactiek om eigen burgers met de rug tegen de muur te zetten om zich over te geven aan massa's nieuwelingen, aan het groeiend leger van jonge buitenlanders die zich hier niét komen nestelen voor het zonnige klimaat maar als mollen ons sociaal stelsel en maatschappelijke structuur naar de filistijnen komen helpen.
... Inlevering van vuurwapens en andere schietgeweren... afschaffing van de legerdienst... kweken van mietjes... oprichting van een Centrum dat met vergrootglazen de burger betrapt op racisme en discriminatie... de snel-belg-wet... massale regularisaties... vreemdelingenstemrecht... schandalige liquidatie van het Vlaams Blok... wat nog allemaal?... Het kon niet gek genoeg wat allemaal verzonnen en bedacht werd om de overweldigende intocht van alles wat vreemd en moslim is mogelijk te maken.
Die Houzee toch, die kan rapper schrijven dan ik kan lezen. Gisteren ging het op zijn blog over hoe Merkel haar eigen Duitsers in de steek laat ten voordele van asielzoekers. Er zouden 43.000 nieuwe woningen moeten komen voor nieuwe Afrikaantjes, terwijl 335.000 Duitsers geen dak meer boven hun hoofd hebben. Ook rusthuisbewoners moeten plaats ruimen voor asielzoekers. Dan wil Merkel ook nog alle verzet tegen islamisering bij 'terreur' onderbrengen. Mag Merkel haar gang blijven gaan?
Steeds meer mensen rijden rond zonder rijbewijs. Vorig jaar verschenen er voor die overtreding zo'n 15.000 bestuurders voor de politierechtbank, dat is een stijging van 57% ten opzichte van het jaar ervoor. Volgens politierechters zijn het vooral jongeren die betrapt worden.
WIJ rijden massaal zonder rijbewijs? WIJ? Toen ik de titel las dacht ik meteen aan anderstaligen die massaal rondtoeren zonder rijbewijs, rondtoeren met hun eigen cultuur zonder respect voor onze wetten en reglementen. Ze missen ook de feeling voor regeltjes en voorschriften en lappen er massaal hun laars aan. Ik heb het gezien in concentratiescholen zonder tucht en discipline, zonder orde en regelmaat, ik heb nonchalante migrantenjongeren zien lachen met instructies en voorschriften.
Als de journalist verzwijgt wie de overtreders zijn die massaal zonder rijbewijs rijden en doet alsof Vlamingen massaal in de auto kruipen zonder rijbewijs, zal ik het zelf maar vertellen. Het zijn ALLOCHTONEN die massaal zonder rijbewijs rijden, en NIET WIJ, Vlamingen!
Allochtonen struikelen over het theoretisch rijexamen, omdat ze de finesses van de Nederlandse taal niet goed bevatten. Om een theoretisch rijexamen af te leggen moet je 'begrijpend' kunnen lezen, en wat je te zeggen hebt, ook nog eens correct kunnen verwoorden. Deze vaardigheden zijn onvoldoende ontwikkeld bij allochtonen. Ze zijn er niet mee opgegroeid en de thuistaal is vaak niet het Nederlands. En dan is er de verbale communicatie met instructeurs en examinatoren die stuntelig verloopt.
In migrantenwijken heb ik moslimmadammen achter het stuur zien zitten waarvan ik zeker wist dat ze geen letter Nederlands kenden. Ondanks de vermomming op hun kop herkende ik een aantal van hen als de mama's van allochtoontjes in school. Van die mama's wist ik dat ze thuis Turks spraken tegen hun kinderen en dat ze geen flauw benul hadden van de Nederlandse taal. Ook dat ze hun kinderen nooit hielpen met hun huiswerk, omdat ze niets begrepen van de taal van hun kind. Dat wilden ze ook niet. Ik kon geen enkele bereidheid bij hen bespeuren om zich open te stellen voor het Nederlands, zelfs aan de meest elementaire taalbeheersing hadden ze geen behoefte. En tóch een rijbewijs? Welke waarde had dat rijbewijs? Hoe kunnen moslima's slagen voor een theoretische proef als ze niet eens hun eigen kinderen kunnen helpen met huiswerk?
Geachte Vluchteling, volg de rode pijl die je leidt naar een comfortabel leventje waar slaven klaar staan om je op je wenken te bedienen, waar het fortuin je gratis toelacht, waar je een huisje krijgt met veel geld, met boompje, beestje en een heleboel gezinsherenigers. Welkom Vreemdelingen. Europa houdt elke dag van het jaar Opendeurdag. De rode lopers zijn uitgerold om jullie allemaal te verwelkomen. Hoe meer, hoe liever. Lieve vluchteling, wij houden van u met heel ons hart en onze ziel. Uw liefhebbend, gastvrij en grenzeloos Europa.
“Waarom gaan de Syrische vluchtelingen niet naar de moslimlanden om hen heen, die het dichtst bij liggen, onder andere bijv. naar die van de ´Heilige Plaatsen´, zijnde Saoedi-Arabië, waar zich het graf van hun profeet bevindt?”
“Waarom sterven ze toch liever op zee, omdat ze proberen de kusten van de ongelovige Europese landen te bereiken?” Dit zijn toch de landen die hun imams, religieuze predikers, het Saoedische wahabisme en de “bebaarden” afwijzen en veroordelen?”
Ik neem nu mijn stoute blogpen in de hand en ga schrijven over een verachtelijk roddelwijf. Haar bijnaam was 'Zwarte L.', maar ik noem haar Zwarte Lola, dat klinkt ondeugender want het mens deugde helemaal niet.
Haar hobby's waren: intriges breien, liegen, fantaseren, insinueren, verdraaien, opruien, stoken, mensen tegen elkaar opzetten, hen bekladden en in een slecht daglicht stellen. Alleen in films kunnen ze die platvloerse dingen nog beter.
Zwarte Lola was een 'wolf in schaapsvacht' omdat ze empathisch en bedrieglijk-meelevend haar slachtoffers kon uithoren, om dan met die delicatie info te kunnen pronken bij haar luisterpubliek. Voor de lol rakelde ze kwalijke gebeurtenissen op uit iemands verleden en verzamelde alle pijnlijke details om ze te etaleren voor de naïeve luisteraars die voeding gaven aan het kankergezwel met haar verwoestende activiteiten. Geen mens die haar tegenhield, ook Horbert niet, allen waren zo links als links links kan zijn... 'Mijn Linkse Lulcollega's'!
Daar zaten ze dan met z'n allen te luisteren naar een gevaarlijke vrouw, een verpersoonlijking van Satan. Ze hingen geboeid aan haar lippen, als een stel schapen, slurpend aan een verslenste kop koffie en benieuwd naar haar nieuwste roddels. Honderden keren vertelde ze hetzelfde, maar dan telkens anders. Een leugentje hier, een lastertje daar, en haar eigen fantasie goot er een pikant sausje overheen. Zw... zw... en zo hield ze haar toehoorders in de ban van haar gevaarlijke verzinsels.
Haar meest gretige luisteraars waren migrantenwerksters, maatschappelijk werksters en uiteraard de Turkse tolk... Dat zegt genoeg over het peil van haar medewerkers... en het peil van Zwarte Lola kennen we nu al na dit stukje proza over een duivelse vrouw.
Gestalte geven aan een column veronderstelt dat je in een psychisch evenwichtige bui bent, zonder storingen, zonder weerbarstige ps's die last hebben van hun maandelijkse ongemakken, zonder vervelende karweitjes die steeds maar uitgesteld worden, zonder hongerige poesjes die aan m'n deur krabben met lange miauwkreetjes om mijn aandacht te trekken...
Vanavond kan ik er echt geen draai aan geven, aan een nieuw berichtje over een linkse lulcollega, verpleegster Zwarte Lola. Het lukte niet. Morgen beter, of overmorgen. Zeg eens Zwarte Lola, zet je schrap want je gaat er genadeloos aan.
Ik ben mijn rechtse engelbewaarder erg dankbaar, hij waakt over mij, houdt mij in de gaten, volgt me en moedigt me aan. Zo nu en dan geeft hij me zelfs tips om mijn blog aan te pakken. Een hele geruststelling, een bewaarengel die je een gevoel van geborgenheid geeft... hoewel het feest van de Engelbewaarders al een paar dagen voorbij is (2 oktober), is het toch nooit te laat om engelbewaarders in de bloemetjes te zetten.
Ik begin met mijn ergernis over het bezoek van Erdogan in Brussel.
Wat zijn we toch een flexibel volk, wij Vlamingen. Ons eigen Stefaniaplein in Brussel werd gisteren omgetoverd in een klein Turkije. Roodwitte vlaggen, roodwitte ballonnen en 3.000 roodwitte Turken. Alles bijeen om naar die ene man te luisteren waarvan we weten dat hij tegen integratie is van Turken in België.
Het gezever over één Europa begint rare vormen aan te nemen. De identiteit van Europese landen is aan het verbleken, en we beginnen het allemaal gewoon te vinden. Alle rariteiten en afwijkingen wennen wel bij meelopers. En wij, we trippelen mee op de weg naar onze teloorgang.
Waar ik mee in de knoop zit?
De Turkse president Erdogan ontmoet in Brussel de voorzitters van de Europese instellingen. Waarom nodigt hij zijn Europese metgezellen niet uit bij een theekransje bij hem thuis, of in een theehuisje om de hoek, lekker in Turkse zetels met zachte Turkse kussens, en met de voeten op Turkse tapijten en Turkse schilderijen tegen de muur? En Turkse dienstertjes die de heren in de watten leggen om hun gesprek meer diepgang te geven. Een gesprek op eigen bodem is vruchtbaarder en efficiënter dan op een buitenlands plein in Brussel dat voor de gelegenheid in een Turks kleedje gestoken moet wordt.
Erdogan wordt sentimenteel wanneer hij Europa oproept om "mensen die de oorlog ontvluchten niet aan hun lot over te laten." Tranen druppelen uit de ogen van zijn Turkse toehoorders.
En als dan onze trams tussen het Stefaniaplein en halte Louiza ook nog eens stilgelegd worden om nen Turk over vluchtelingen te horen leuteren, dan bekruipt me een overweldigend heimwee naar Vlaamse kermissen met frietkoten en schietkraampjes, met draaimolens en spookkastelen uit de oude tijd, met obscure kraampjes waarin zigeunermadammen onheilspellende toekomsten voorspellen... Vlaamse kernissen wil ik, waar ik kan kuieren met een suikerspin in de hand, waar ik als weleer in de botsautokes kan kruipen, de floche pakken op de paardjesmolen, worsten en wafels smullen, en als afsluiter genieten een verleidelijke Vlaamse pint bier met heel veel schuim.
Dát wil ik. En geen Brussels plein met Turkse allures.
De Duitse bondskanselier Angela Merkel is topkandidaat voor de Nobelprijs van de Vrede, door haar aanpak van de vluchtelingencrisis. Dit meldt het Peace Research Institute in Oslo (PRIO).
