De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Onlangs was er een wedstrijd voor amateurkunst in Nederland en de deelnemers werden uitgenodigd om een werk te maken dat de perceptie van hun ervaring in de moderne en progressieve "smeltkroes" van het "multiculturalisme" in Europa weergeeft. En de Nederlanders die in feite een lange ervaring hebben met gastvrijheid, tolerantie en zelfs laksheid laten ons het resultaat zien. Deze door het publiek gekozen ontwerper was de winnaar op de tentoonstelling. Hier is een tekening die de situatie perfect illustreert: de boom zal de tijd nemen die nodig is, maar hij zal de overhand krijgen op degene die hem geplant heeft.
Verlengde Paasvakantie, Kinderopvang en Gestolen Jeugdjaren
In tegenstelling tot eerdere berichten komt er wél een verlengde paasvakantie voor het onderwijs. Hoera voor kinderen, o wee voor ouders met allebei een job.
Help! Hoe geraak ik mijn kindjes kwijt?!... Wanhopig gaan ze op zoek naar onderdak voor hun lastpakken die drie weken lang niet meer door de school opgevangen kunnen worden. De school als opvangcentrum. Niet om kennis op te doen, maar om er gewoon te verblijven als hun ouders op het werk zijn. Over leerachterstanden wordt er al niet meer gesproken.
In deze onzekere tijden is het onverantwoord dat kinderen niet kunnen terugvallen op hun veilige vertrouwde thuismilieu omdat beide ouders werken. Onbegrijpelijk en beschamend is het dat werkende ouders luidop dúrven klagen over hun radeloze zoektocht naar noodopvang nu de scholen sluiten. En daarmee wijzen ze alle eigen verantwoordelijkheden voor de opvoeding af.
Jeroen Sleurs van de Gezinsbond doet er nog een schepje bovenop door te stellen dat de noodopvang uitgebreid moet worden voor ouders die hun kinderen niet zelf kunnen opvangen. Hij gaat er dus van uit dat ouderlijke opvoedingstaken kwijtgescholden worden en er een ander vreemd iemand voor moet opdraaien.
Kleuterscholen wel open, of niet open? Aanvankelijk was beslist ze open te houden. Volgens mij alleen maar om werkende ouders te ontlasten van krijsende peuters en kleuters die in een crèche niet welkom zijn.
Zowel het katholiek onderwijs als het gemeenschapsonderwijs hebben op eigen houtje beslistom al hun kleuterscholen volgende week te sluiten. Ze willen wel een vorm van noodopvang opzetten voor wie echt geen oplossing vindt voor kleuters of lagere schoolkinderen... Alweer die 'noodopvang'.
Vandaag neem ik het op voor de jeugd. Kleuters, jonge kinderen, pubers, ze kunnen niet meer normaal opgroeien. Zij gaan een wereldvreemde coronageneratie worden. Daarom moeten rebellerende studenten in Leuven en Gent meer aangemoedigd worden om hun acties voort te zetten. Het is hun verduiveld goed recht om te protesteren tegen hun gestolen jeugdjaren!
Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke, alias de rode Geldverbrander, voorspelde niet zo lang geleden dat "het Rijk der Vrijheid in zicht is".
Naar dat Rijk der Vrijheid kunnen we fluiten, want er liggen vandaag allerlei nare dingen op de politieke tafel om mensen nog meer te beroven van hun vrijheden en van hun grondrechten. Zo is er een mogelijke uitbreiding van de avondklok, sluiting van niet-essentiële winkels, afstandsonderwijs...
Regering en virologen achten de tijd rijp om een harde lockdown te lanceren. Mensen zijn lang genoeg bang en volgzaam gemaakt om strengere maatregelen te accepteren. Hun geesten zijn er ontvankelijker voor gemaakt en verdere inperkingen van persoonlijke vrijheden komen meer acceptabel over.
Een streng coronabeleid verkoopt zich immers goed bij bangeriken en meelopers.
Na vandaag zullen gevoelens van eenzaamheid, angst en depressie zullen nóg sterker worden in alle leeftijdsgroepen. De impact van lockdowns en andere vrijheidsberovingen is verwoestend voor onze geestelijke gezondheid. Niet alleen NU, maar ook in de nabije toekomst waarin we het lockdownsyndroom niet zomaar van ons kunnen afschudden. Vrijheidsberovingen hebben een diepgaand en langdurig effect op de bevolking die in post-coronatijden nog altijd onbewust zal lijden onder de vrijheidsrestricties. Gehoorzame zombies hebben ze gecreëerd. En dat is nefast voor een creatieve samenleving met een bloeiende economie en een normaal gezond en sociaal leven.
Als het Overlegcomité straks samenkomt, zullen die vergaderaars dan ook denken aan ons mentaal welzijn? Aan de nadelige gevolgen van de verstrengingen? Aan de impact van Maatregelen op de Mentale Gezondheid?
Er komt dan toch geen vervroegde Paasvakantie zoals virologen het gewenst hadden. Dit tot groot jolijt van ouders die beiden een job hebben. Ze hoeven geen plek meer te zoeken om hun kindjes te dumpen tijdens onverwachte schoolsluitingen.
In het coronaverleden was kinderopvang ook al een probleem toen scholen om de haverklap hun poorten moesten sluiten om Het Virus buiten te houden. Maar Het Virus is slimmer en laat zich niet onderdrukken. Het wil vrijheid. Alleen in volle vrijheid kan het bestreden worden. Maar dat willen politici en virologen niet, zij willen een lange pandemie uitgestrekt in de tijd. Hoe meer golven en lockdowns, hoe liever, hoe meer testen en vaccinaties, hoe liever. Het leven wordt nooit meer normaal. We zullen rollen van de ene lockdown naar de andere, van de ene coronagolf naar de andere. Dat komt ervan als we Het Virus geen Vrijheid geven en het blijven onderdrukken middels dictatoriale maatregelen.
Onderwijsminister Weyts heeft door het stijgende aantal coronabesmettingen in de scholen wel verstrengingen aangekondigd, zoals de muilkorfplicht voor het vijfde en zesde leerjaar lager onderwijs, en de afschaffing van de refter waar virussen vrij rondwaren omdat ze houden van steeds verschillende mensen om zich heen.
En dat is nu precies wat er in de Paasvakantie gaat gebeuren als Jeugdkampen toch toegelaten worden, zij het onder strenge voorwaarden: acitiviteiten met maximaal 10 personen moeten plaatsvinden in open lucht en overnachtingen zijn verboden (verslag van het Overlegcomité). Werkende ouders zijn alweer opgelucht omdat ze van hun kroost verlost zijn en geen opvang hoeven te zoeken in een of ander weeshuis, of bij grootouders.
In deze coronatijden is het concept van twee werkende ouders achterhaald. Eén van de twee hoort constant thuis aanwezig te zijn voor hun kinderen bij onverwachte schoolsluitingen. Geen grootouders, geen crèches, geen andere dumpplaatsen.
Jeugdkampen en andere buitenschoolse activiteiten zijn broeihaarden van besmettingen, ze doorbreken de klasbubbels en doorkruisen de nauwgezette coronaveilige structuur van de school.
VUB-professor geneeskunde Dirk Devroey pleit voor een korte volledige lockdown. "Want als we niet snel ingrijpen en de broeihaarden aanpakken, gaan we het virus niet meer kunnen tegenhouden"... Het Virus tegenhouden?! Dat zei hij vorig jaar december ook al, en nu weer. Hij wil winkels dicht, scholen dicht, bedrijven dicht, alles dicht. Hopelijk zal niemand rekening houden met de verzuchtingen van deze virusliefhebbende dokter... En na de korte hevige lockdown kent Het Virus een nooit geziene heropbloei.
Vader verzet zich tegen Geslachtsverandering van Minderjarige Dochter
In Canada is een man gearresteerd omdat hij de geslachtsverandering van zijn minderjarige dochter wilde verhinderen. Hij riskeert 5 jaar celstraf. Zo staat te lezen in een bericht van de New York Post.
Wat voorafging - Een 11-jarig meisje van gescheiden ouders begint jongensachtig gedrag te vertonen. Samen met een psycholoog en een endocrinoloog besloot de moeder om over te gaan tot een hormoontherapie voor het meisje om van haar een jongen te maken.
De vader, Robert Hoogland, verzette zich tegen de geslachtsverandering van zijn dochter en bleef haar een 'meisje' noemen. Hij argumenteerde dat zijn dochter te jong was om onderworpen te worden aan de ingrijpende en onomkeerbare procedure van geslachtswijziging.
Van de rechtbank moest hij echter zijn dochter aanspreken met "zoon" en voornaamwoorden "hij" en "hem" gebruiken, anders zou hij beticht worden van huiselijk geweld. Ook mocht hij met niemand spreken over de transseksualiteit van zijn dochter.
Robert Hoogland sloeg deze bevelen in de wind en deed alles om de transitie van zijn dochter te stoppen: "Wat gebeurt er als de zeepbel barst en de waan ophoudt? Ze kan nooit meer een meisje zijn in het gezonde lichaam dat ze had moeten hebben. Kinderen weten niet beter. Welke 13-jarige vraagt zich af of hij in de toekomst een gezin en kinderen zal hebben?"...
Dit was het schrijnende verhaal van een liefhebbende vader die gedwarsboomd werd door de moeder van het meisje, door het gerecht en door medici.
Bij gescheiden ouders spelen moeders vaak een vernietigende rol bij de opvoeding van kinderen die haar na de scheiding zijn toegewezen. Vaders kijken lijdzaam toe en worden financieel en emotioneel gepluimd en trekken altijd aan het kortste eind. Zij moeten meestal het onderspit delven. En ik mag spreken uit ervaring met gescheiden ouders.
Vorige maandag verklaarde het Vaticaan dat homoseksuele relaties niet ingezegend mogen worden en dat homohuwelijken zondig en verboden zijn. Dat is het standpunt van de katholieke kerk: 'God zegent geen zonde'.
Bisschop Bonny ergert zich aan de Vaticaanstandpunten over homoseksualiteit: "Ik voel plaatsvervangende schaamte voor mijn Kerk"... Zo uitte hij kritiek op de Vaticaan-standpunten over homoseksualiteit, en dat wordt luid toegejuicht op sociale media.
Johan Bonny scoort goed op sociale media en bij een aantal politici omdat hij openlijk kritiek durft te uiten op het Vaticaan dat negatief antwoordt op de vraag of priesters verbintenissen tussen personen van hetzelfde geslacht mogen zegenen. Een samenleving waarin holebi's, transgenders en sekstwijfelgevallen overgemediatiseerd worden, verklaart het succes van Bonny's kritiek op het Vaticaan.
Genderdysphorisch gestoorden en hun hetero fans doen alsof we met de uitspraken van het Vaticaan teruggebold zijn naar de middeleeuwen. Toch heeft het nog geduurd tot het einde van de vorige eeuw vooraleer de duistere nevelen rondom homoseksualiteit wegebden.
Homoseksualiteit is pas sinds 1990 geschrapt uit de lijst van geestesziekten. De Wereldgezondheidsorganisatie erkende sinds 17 mei 1990 homoseksualiteit als een normale uitingsvorm van seksuele driften. Die dag werd sindsdien uitgeroepen tot Internationale Dag Tegen Holebi- en Transfobie.
En in 1980 verdween homoseksualiteit en transgenderisme uit de lijst van seksuele perversies waarin parafilieën als pedofilie, necrofilie, exhibitionisme... nu gelukkig nog een plaatsje vinden.
De politicologe Ulrike Guérot heeft in een interview met het tijdschrift “Nordbayern” voor een stilzwijgende gewenning aan het verlies van grondrechten in het kader van de coronacrisis gewaarschuwd.
De vrijheidsberovende coronamaatregelen teisteren ons leven nu al meer dan een jaar. En het 'Rijk der Vrijheid' is nog lang niet in zicht. En de gevaccineerden hoeven zich ook geen illusies te maken.
Soms worden maatregelen versoepeld, dan weer verstrengd, maar helemaal verdwijnen zullen ze nooit. Ze zijn te makkelijk om een bevolking onder controle te houden. Ze deinen mee op de golven des tijds, op de steeds weerkerende coronagolven die onopvallend elkaar opvolgen. En als de corona-ellende lang genoeg aansleept, raken mensen gewend aan vrijheidsbeperkingen die wortel gaan schieten en verstenen... om voor altijd te blijven.
Ondertussen verschijnen er nieuwe coronavarianten, nieuwe mutaties, nieuwe virussen in alle geuren en kleuren, in alle maten en gewichten, en alle vormen gedaanten... ze zijn een godsgeschenk voor de overheid om de strenge maatregelen te verlengen en te bestendigen. Besmettingscijfers stijgen en dalen en zullen kunstmatig in beweging gehouden worden. De glijdende geleidelijkheid van het coronabeleid...
Er is al lang niets meer hetzelfde als vóór corona en het is twijfelachtig of alles ooit nog normaal wordt. Carnavalvieringen, communiefeesten, festivals, evenementen... zullen keer op keer uitgesteld worden... tot er na een stuk of 17 coronagolven geen haan meer naar kraait.
Het Vlaams Belang ontgoochelt me! De partij distantieert zich van enkele uitspraken van Jef Elbers over holebi's.
Toch heeft Elbers gelijk als hij zegt dat een gaypride vies is en dat 'holebïsme' niet mag voorgesteld worden als normale seksualiteit. Dat is het gedacht van Elbers en deze mening mag hij vrij uiten. Jammer dat het Vlaams Belang hem daarin niet steunt. Vlaams parlementslid Chris Janssens heeft het zelfs over de "platte bewoordingen" van Elbers en zijn "misplaatste uitspraken" over holebi's. Hallo Vlaams Belang?!...
Arrogante Bart Somers (OpenVld) maakt het helemaal bont als hij het heeft over de 'homofobie' van Jef Elbers en zijn "ranzige uitspraken", en over "een homofoob en racistisch figuur als Elbers"... Somers vindt dat VB de kandidatuur van Elbers voor de raad van bestuur van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) moet intrekken...
Walgelijk! Smerig! Weerzinwekkend! Afschuwelijk!... Met deze woorden begon ik in de zomer van 2019 een stukje om Vlaams Belanger Steve Herman 100% gelijk te geven met zijn bewering dat gayprides platvloerse parades zijn en walgelijke wantoestanden en wansmakelijkheden laten zien van een stelletje seksgestoorden van wie het brein ernstig in verval geraakt is... De onderste helft van de foto is gecensureerd, daar was alleen maar viezigheid te zien van onbeschaafde varkens.
En toen vervolgde ik met mijn mening vrij te uiten: De Verwording van de Mens - Hallo linkse gluurlezers, linkse media en ander heterofoob tuig, ik ga nog eens opnieuw vertellen wat ik denk van jullie walgelijke gayprides. Deelnemers aan gayprides zijn zieke genderpatiënten. Zij lijden aan het genderdysforisch syndroom... Hun verstoorde geslachtsidentiteit zet hen aan tot minderwaardig exhibitionistisch etaleren van zedeloze vulgariteiten. De viespeuken. En zo nu en dan worden ze geveld door vlagen van geslachtsverbijstering en weten niet meer goed wat ze zijn, een man of een vrouw, of een kruising tussen beiden. Ze houden van hun piemelke en hun ballekes, maar zouden soms toch liever borstjes en een vochtig vaginaatje willen. In schemerzonige buien gaan gendergestoorden twijfelen aan hun eigen geslacht, beginnen te prutsen aan hun geslacht of zelfs verloochenen hun eigen geslacht. Het drijft hen naar radeloosheid... En tenslotte stappen ze mee in een stoet die geen antwoorden geeft op hun vragen, maar hen nog dieper jaagt in hun gestoorde seksleven.
Nadat Vlaamse en Belgische ministers de afgelopen week eens goed gelachen hebben met Noorwegen en Denemarken, brak er gisterenavond rond een uur of 22 een zo mogelijk nog smakelijker gelach uit toen ook Nederland in allerijl besliste om voorlopig te stoppen met AstraZeneca.
“Die onnozel Hollanders, toch”, hikte Alexander De Croo van het lachen, “die denken nog altijd dat ze in Jappenkampen zitten, en dat er iemand is die hen met een ‘pikuur’ wil vergiftigen!”
Frank Vandenbroucke, minzaam glimlachend: “Het is geweten dat Nederlandse virologen het verschil niet eens zouden zien tussen een tulpenbol en een coronavirus moest het hen in de neus bijten…Nee, geen paniek. Wij gaan door met AstraZeneca. Geen probleem”
” ‘t Is niet omdat Hugo de Jong zo lekker is in bed, dat hij iets van overdraagbare virussen kent, hé”, kirt Annelies Verlinden, “nee, nee wij gaan door met spuiten. En met de vaccins ook!!”
“Hoe? Wat? Waar? Wie? Gaan de Nederlanders stoppen met AstraZeneca? Tiens, daar heeft niemand iets van gezegd…” aldus een voor zijn doen snel geïnformeerde Wouter Beke.
“Allé mannekes, een land dat oranje kleurt als hunne Koning verjaart, daar kunt ge toch geen lessen van trekken als het op volksgezondheid aankomt”, bulderlachte een Jan Jambon.
“Het is een zuiver extreemrechtse beslissing van de Nederlandse Regering om te stoppen met AstraZeneca”, briest Marc Van Ranst, “je zou zo’n regering toch gewoon blokkeren. Al was het maar op Twitter!” “Ah, ja voor ik het vergeet, als er een Vlaming is die toevallig “kleinere blauwe plekjes” (puntbloedingen in de huid) ziet verschijnen na zijn vaccin in één van onze Vlaamse vrijheidscentra, zou ik hem toch aanraden efkes naar de dokter te gaan.”
Jef Elbers heeft het naar aanleiding van rellen in het Brusselse (toen reeds !) over "bruin gespuis". In zijn dichterlijke vrijheid doelt hij op jongeren die de politie aanvallen, brandstichten en gehuld zijn in donkere, bruine kledij...
Wie zich in een interraciaal avontuur stort weet van tevoren dat er ambras van komt. Er komen zelfs vodden van als een negerin in het duister onder de zwoele kleffe lakens gaat friemelen aan een blanke man. Weerzinwekkend en tegennatuurlijk. En als zijn schot dan eindelijk haar roos raakt, na heel wat gerotzooi en geharrewar in de gloeiende bedstee, verschijnt er een ondefinieerbaar wezentje, zonder roots, zonder ras, zonder identiteit, een typisch twijfelgeval met gecompliceerde genen dat nergens zijn weg zal vinden en overal de zijweggetjes des levens zal bewandelen.
Een gemixt baby'tje wordt niet door de ooievaar gebracht, het wordt verwekt door twee verschillende rasmensen die elkaar in een verblindend oogwenkmoment gevonden hadden maar verder elkaar niets te bieden hadden voor de toekomst. Ze zetten een raciaal twijfel- en randgevalletje op de wereld.
Rosse prins Harry liet zich aan de haak slaan door een gekleurd Amerikaans actricetje, Meghan Markle. Problemen voor de toekomst waren toen al voorspelbaar, nog voor ze goed en wel de eerste passievolle kus uitwisselden. Toen bezegelden ze hun toekomst vol obstakels, vol onvoverbrugbare hindernissen en uiteraard onenigheden en twisten met het Britse koningshuis. Hun huwelijk is een concept dat compleet indruist tegen westerse samenlevingsvormen.
Interraciale relaties, interraciale huwelijken, en meer van dat soort gemengde liefdesinteracties worden voorgesteld als natuurlijk en veel voorkomend. We worden overspoeld met indoctrinerende tv-beelden die continu blijven suggereren dat blank en zwart perfect harmonisch samengaan. Propaganda voor rassenmenging dus.
Rosse Harry is niet van de slimsten, hij had moeten zwijgen tegen dat negroïde wijf dat manipulerend trachtte door te dringen tot het koppel. Het was voor Harry niet moeilijk om in de slachtofferrol te kruipen en iedereen te betichten van racisme. Hijzelf die zich vermengde met een ander ras, is de racist.
Onderwijsminister Weyts deed vorige maand een opmerkelijke oproep om extra lesgevers in het onderwijs aan te werven om leerachterstanden weg te werken. Daarvoor zou hij 10 miljoen euro vrijmaken.
Omdat de respons op zijn noodkreet zo'n succes kende, verdubbelt Weyts het budget en dat wordt nu 20 miljoen euro.
De voorbije maanden werden echter ook al 50 miljoen vrijgemaakt voor het door corona geteisterde onderwijs.
Hoe worden al die miljoenen euro's aangewend? Wie bepaalt welke leerlingen achterop hinken in de race naar de eindtermen en hoe groot is hun achterstand? Hoe zal in september de evaluatie gebeuren van het miljoenenproject van Weyts? Wie zal de schade opmeten? En hoe? Hoe zal eventuele leervooruitgang gemeten worden?...
Is het niet eenvoudiger om een heel schooljaar te annuleren, het is te erg toegetakeld om met extra leerkrachten nu nog holderdebolder iedere leerling op peil te willen brengen.
Het is opvallend hoe hard de regering in de buidel tast, tot op de bodem van de schatkist graait, maar het vertikt om te snoeien in vakanties en vrije dagen...
De wachtlijsten van psychologen barsten uit hun voegen. Er is een toevloed van radelozen die ten einde raad hun gemoedsbezwaarde hart willen uitstorten bij een luisterend oor. Hun coronamiserie kunnen ze zelf niet meer aan. Uiteindelijk verliezen ze hun trots en geven ze zich over aan zweverige gesprekjes met een wildvreemde die ze blindelings vertrouwen om over hun flets, zoutloos en uitzichtloos bestaan te jammeren.
Door de massale vlucht naar psychologische hulp worden psychologen overstelpt met eindeloze aanmeldingen. Wachtlijsten moeten afgesloten worden. Patiënten moeten geweigerd worden.
Dankzij corona zijn mentale problemen sociaal acceptabel geworden. Eerder durfden mensen met mentale chaos niet naar buiten treden, uit schaamte of drempelvrees, maar in deze coronatijden zijn psychische problemen de hype geworden.
Onder de radar verscholen psychische problemen komen nu boven drijven bij mensen die eerder al wat slapjes in het leven stonden, stressonbestendig en met lamlendige weerbaarheid en nog zo van die labiele eigenaardigheden. Die mensen hebben altijd bestaan, maar nu mogen ze dankzij corona uit de kast komen.
Coronamaatregelen zijn de druppel die hen doet 'wegzinken in inzinkingen', wegglijden in angsten en depressies, om zich daar in te blijven wentelen in angstige afwachting van het einde van Het Virus dat nooit een einde zal kennen. En ondertussen blijven de beangstigende coronamaatregelen bestaan: mondkapjes voor altijd, 1,5 meter voor altijd, avondklok voor altijd, quarantaines en lockdowns die zich in versneld tempo steeds zullen opvolgen, alsook samenscholingen die voor altijd verboden zullen blijven.
In een maatschappij waar regenboogkleuren verheerlijkt worden en homoseksualiteit overvloedig gepropageerd wordt, gaan mannen vervrouwelijken en slaan niet meer op tafel om te laten zien wie de baas is. Mossels, kwallen en zachtgekookte eitjes maken vrouwen machtig. Regenboogkleurige truitjes, witte sloefkes en roze brilletjes doen de mannelijkheid van de man vergelen... Niet verwonderlijk dat het trio op de foto verwijfde maatregelen neemt, ze laten hun emoties meespelen bij het nemen van beslissingen, in plaats van rechtlijnige en adequate maatregelen te nemen, zoals échte mannen dat doen.
"Covid-19-vrijheidsbeperking: ik vermoed dat te veel hysterische wijven het beleid mede bepalen"
‘We leven in een gefeminiseerde tijd waarin de kindjes gevrijwaard moeten blijven van alle mogelijke gevaren’
Als meteorologen stormweer voorspellen volgt geheid een code rood waarschuwing. Geen enkele ambtenaar durft het aan enig risico te nemen. Liever het hele land waarschuwen dan achteraf verantwoordelijk te worden gesteld voor falend beleid. Parken en bossen worden afgesloten. Mensen worden dringend verzocht niet de weg op te gaan. Vaak blijkt het achteraf best mee te vallen. Nog niet zolang geleden bestond geen code rood en niemand maakte zich druk over 10 Beaufort. Stoere zeebonken trotseerden de klotsende baren en voeren in sneltreinvaart tussen de garnalen door. In mijn tochten door het Congolese regenwoud was er wel elke dag een tropisch onweer. Felle rukwinden deden de palmbomen heen en weer zwiepen. Tientallen bliksems sloegen in de nabijheid neer. Toch schuilde ik in een tent en voelde mij desondanks veilig.
Vandaag herdenken we Het Bestaan van De Vrouw. Vrouwendag! Een ideale dag om feministen te doen steigeren. Ik doe niks liever.
Over geen enkel levend wezen bestaan er zoveel uiteenlopende meningen als over de vrouw als complex wezen. Ik beperk me tot het citeren van uitspraken van Phalocratus, iemand die de onhebbelijkheden van vrouwen meesterlijk weet te relativeren ('tScheldt). Verder geef ik mijn mening over de loonkloof tussen mannen en vrouwen aan de hand van eigen ervaringen, en tenslotte is er de befaamde neuroloog Sigmund Freud die op basis van zijn psychoanalyse stelde dat de plaats van de moeder in de keuken is.
***
Het probleem is: wij kunnen niet MET vrouwen maar ZONDER evenmin! Mijnen bompa poneerde de boude stelling: “Wie een vrouw heeft, heeft er één teveel en wie er geen heeft, heeft er één te weinig”. Vrouwen hebben een man nodig om de vuilbak buiten te zetten en om naar hun gezaag, gezeur en gemekker te luisteren: ”doe dit niet, doe dat niet... aan uwe smoel te zien zijt ge weer tot de allerlaatste gebleven op de receptie... gaat ge nu weeral een pint drinken, het is pas een week geleden... gooi uw vuile onderbroek in de wasmand... gebruik de WC borstel... hebt ge nu weeral op de WC bril gepist?... peuter niet zo in uw neus... doe de venster dicht, het tocht... laat het licht niet nodeloos branden... is dat nu gedaan met dat boerkes laten aan tafel... stap uit bed als ge een scheet moet laten... doe toch propere sokken aan, ze stinken... scheer nu eindelijk eens die stoppelbaard... kom niet zo rap klaar, snelspuitende pompier... vergeet uwe piet weer niet te wassen... klaag zo niet ostentatief over de haartjes tussen uw tanden na het beffen... vergeet u niet achter de oren te wassen... trek de WC af en laat de WC-bril beneden... gij hebt maar wegens één ding blaren op uw handen en dat is van aan uwe piet te trekken”...
******
Onlangs las ik over de inkomensongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ik vind dat vrouwen minder moeten verdienen dan mannen, en tot die bevinding kwam ik door het gadeslaan van mijn vrouwelijke collega's vroeger die veel meer afwezig waren van hun werk dan mijn mannelijke collega's. 's Ochtends kwamen ze later aan omdat ze hun kindjes moesten dumpen in een of ander weeshuis, en 's avonds vertrokken ze eerder om hun verwaarloosde kindjes weer op te halen. Tijdens schoolvakanties blonken de werkende moedertjes uit door ziektemeldingen of andere excuusjes, en woensdagnamiddagen verdwenen ze spoorloos. En dan heb ik nog gezwegen over de zwangerschapsverloven die soms konden uitlopen tot een half jaar complete afwezigheid op het werk... Logisch toch dat ze minder verdienen dan hun mannelijke collega's?
******
Hoe Freud de moeder weer achter het aanrecht kreeg
Veel psychische problemen zouden voortkomen uit trauma’s uit de jeugd. Dat was een van de psychoanalytische inzichten van Sigmund Freud. En daarom hechtte hij veel belang aan goede begeleiding van de jeugd, werd opvoeden een heel serieuze zaak waarbij de moeder hard nodig was om haar kinderen op het rechte pad te houden. Kort gezegd: de (buitenshuis) werkende vrouw moest achter het aanrecht. Zelfs in kringen waar een duur betaald kindermeisje werd ingezet moest de moeder weer opvoedingstaken op zich nemen. Haar invloed in het leven van haar kind bleek namelijk veel te groot om het allemaal over te laten aan een kindermeisje.
Het probleem is: wij kunnen niet MET vrouwen maar ZONDER evenmin! Mijnen bompa poneerde de boude stelling: “Wie een vrouw heeft, heeft er één teveel en wie er geen heeft, heeft er één te weinig”. Vrouwen hebben een man nodig om de vuilbak buiten te zetten en om naar hun gezaag, gezeur en gemekker te luisteren: ”doe dit niet, doe dat niet... aan uwe smoel te zien zijt ge weer tot de allerlaatste gebleven op de receptie... gaat ge nu weeral een pint drinken, het is pas een week geleden... gooi uw vuile onderbroek in de wasmand... gebruik de WC borstel... hebt ge nu weeral op de WC bril gepist?... peuter niet zo in uw neus... doe de venster dicht, het tocht... laat het licht niet nodeloos branden... is dat nu gedaan met dat boerkes laten aan tafel... stap uit bed als ge een scheet moet laten... doe toch propere sokken aan, ze stinken... scheer nu eindelijk eens die stoppelbaard... kom niet zo rap klaar, snelspuitende pompier... vergeet uwe piet weer niet te wassen... klaag zo niet ostentatief over de haartjes tussen uw tanden na het beffen... vergeet u niet achter de oren te wassen... trek de WC af en laat de WC-bril beneden... gij hebt maar wegens één ding blaren op uw handen en dat is van aan uwe piet te trekken”...
******
Onlangs las ik over de inkomensongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ik vind dat vrouwen minder moeten verdienen dan mannen, en tot die bevinding kwam ik door het gadeslaan van mijn vrouwelijke collega's vroeger die veel meer afwezig waren van hun werk dan mijn mannelijke collega's. 's Ochtends kwamen ze later aan omdat ze hun kindjes moesten dumpen in een of ander weeshuis, en 's avonds vertrokken ze eerder om hun verwaarloosde kindjes weer op te halen. Tijdens schoolvakanties blonken de werkende moedertjes uit door ziektemeldingen of andere excuusjes, en woensdagnamiddagen verdwenen ze spoorloos. En dan heb ik nog gezwegen over de zwangerschapsverloven die soms konden uitlopen tot een half jaar complete afwezigheid op het werk... Logisch toch dat ze minder verdienen dan hun mannelijke collega's?
******
Hoe Freud de moeder weer achter het aanrecht kreeg