De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
18-09-2023
Tussendoor in de Tuin der Lusten
Toen God de vrouw schiep, werd Adam verbannen uit het paradijs.
Vroeger leefde Adam helemaal alleen in het Aards Paradijs, een oord van pure zinnelijkheid en wereldse geneugten. Hij was de gelukkigste mens van de hele wereld. Geen vrouw, geen dochters, geen wijven... Vrij, vrij, vrij... Toch was hij niet eenzaam, de dieren waren zijn beste vrienden waarmee hij hele conversaties voerde. Hij hield het meest van de spleetogige slang die het sluwste was van alle /wilde dieren/ in het wild. Adam hield van de slang. En van de vruchten mocht hij smullen zoveel hij wou. Van alle vruchten aan de bomen. Verboden vruchten bestonden er nog niet, die werden pas uitgevonden toen er een vrouw aan te pas kwam. Geboden, verboden en beperkingen zijn dan het gevolg.
De brouwerij van Hoegaarden bestond vroeger nog niet. Er groeiden wel flesjes Verboden Vrucht aan de bomen, allemaal voor Adam alleen. Hij dronk ze gulzig op en toastte op zichzelve. Dát is het walhalla voor een man!
Op een mooie dag wentelde Adam zich in het bedauwde gras, de dauwdruppeltjes dwarrelden over zijn verhitte lijf, hij raakte opgewonden en dronken, extatische trillingen deden bij hem het verlangen groeien naar een ander menselijk wezen, een wezen naar zijn gelijkenis, eentje om intiem en intens van te genieten en om samen van alle heerlijkheden van het aards paradijs te snoepen... Het is niet goed dat de mens alleen blijft. En toen schiep God de vrouw. O jee... Het geluk van Adam was van korte duur. Hij moest al een rib afstaan nog voor de vrouw geschapen werd. Uit een diepe slaap ontwaakte hij en merkte dat hij een rib miste. De vrouw als afkooksel van de man?... De sluwe slang waarschuwde Adam voor haar listen en kuren. Vergeefs. Adam wuifde de wijze raad van de slang achteloos weg en begaf zich op het pad des verderfs, naar zijn eigen ondergang. Aardse ontucht en zedeloosheid namen de plaats in van onschuldige liederlijkheid en wellustig genot.
De zondeval, de verbanning uit het paradijs, de sterfelijkheid van de mens... en dat allemaal door de schepping van de vrouw!
Victor Hugo, Franse schrijver en politicus (1802-1885)
Toch nog een lichtpuntje in de duisternis van mijn middelbare schooltijd in een strenge nonnenschool... Op zekere dag vertelde de lerares Frans ons over Victor Hugo, als auteur en poëet. Zij besprak uitvoerig zijn biografie. Meteen voelde ik sympathie voor deze man.
De lerares liet ons een romantisch gedicht lezen van Victor Hugo: 'Le Semeur'. En toen volgden de examenvragen: "1. Faites le résumé du texte 2. Trouvez les éléments qui prouvent que c'est un poème romantique 3. Parlez du style.
Hoe het komt dat ik me dit nog herinner? Wel, het papiertje ligt hier voor me, een beetje vergeeld en met een stoffig geurtje. Het is één van de vele relikwieën uit het verleden die ik blijf koesteren.
Mijn antwoorden op de drie examenvragen vond ik zelf geslaagd. Onderaan de tekst stond dan ook een triomfantelijke 9/10. Datum van het examen: 27 februari 1964. Vroeger...
Vandaag vergadert minister Annelies Verlinden met de federale politie, de inlichtingendiensten en lokale besturen. Zij wil de steun van de federale politie bij de aanpak van brandstichtingen in scholen.
In de regio van Charleroi zijn er nu al zes scholen getroffen door brandstichting. Het is een hevig protest tegen lessen seksuele opvoeding in het Franstalig onderwijs. De lesuren liggen vast in een nieuw decreet, het 'EVRAS'-decreet = 'éducation à la vie relationnelle, affective & sexuelle'.
"Het protest komt uit de strenge religieuze hoek, zowel katholiek als islamitisch", zegt Wannes Magits van Sensoa (Centrum Seksuele Gezondheid). Volgens mij liegt die man, hij wil niet dat de moslimgemeenschap gestigmatiseerd wordt en sleurt er daarom de katholieken bij.
Door het sterk groeiend aantal moslims - ze kweken als konijnen - en de tolerantie van de overheid jegens de islam zien we de islamisering oprukken overal in onze samenleving. Het vreemdelingenstemrecht, de dubbele nationaliteit, bigamie... rechten en faciliteiten die hen sterker en machtiger maken.
Vroeger, toen moslims een echte minderheid waren, schreef ik eens dat als moslims ooit zo talrijk worden als een nest verwende mieren, ze over ons de baas gaan spelen.
Terwijl ik dit schrijf zullen er nog wel een paar scholen afgebrand zijn. Vurige moslims.
De oude H. Hartkerk op de Oude Kuringerbaan in Hasselt, een horrorgebouw, een oord van verderf.
Ik laat deze gruwelfoto nogmaals zien omdat de getuigenissen in 'Godvergeten' me zo aangegrepen hebben. Het is niet verwonderlijk dat er een golf van ontdoping op gang gekomen is. Niet dat ik als kind misbruikt werd maar wel mishandeld, in die zin dat ik als onmondig kind overgeleverd was aan de nukken van mijn bijgelovige ouders die mij verplichtten om de zondagse misvieringen bij te wonen waar ook alle vooraanstaande parochianen aanwezig waren. Ik neem het mijn ouders ten zeerste kwalijk dat ze mij als kind zonder eten en zonder drinken naar een koele kerk stuurden om op een harde rieten stoel een heel uur lang te luisteren naar achterlijke prietpraat van geestelijken. Met mijn knieën op een harde stoel en met een nuchtere maag, werd ik misselijk en draaierig en begon ik te wiebelen op m'n stoel. Mijn 'wangedrag' werd onmiddellijk doorgeseind aan mijn ouders door verklikkende kerkgangers. Zij kwamen niet naar de kerk om in alle ingetogenheid te bidden, maar om onregelmatigheden op te sporen en vervolgens verslag uit te brengen aan iedereen die het horen wilde. Op sensatie beluste kwatongen verzamelden zich aan de trappen en pilaren zoals we op de foto zien... Een groot deel van mijn kindertijd werd verknald, nooit meer te herstellen, veel verloren tijd en bijzonder veel verloren inspiratie. "Ite missa est" waren de verlossende woorden. En dan moest ik 's middags ook nog eens wachten op mijn warme maaltijd tot mijn moeder eerst de jongens bediend had. Ja. jongens eerst, zo ging dat vroeger.
Het Kapermolenzwembad in Hasselt kreunde vorig weekend onder het migrantengeweld van crapuleus gespuis.
Een aantal 'jongeren' werd uit het domein gezet met het advies om zich terug naar het station te begeven. Maar het bruine ongedierte vond het nodig om eerst nog wat winkeldiefstallen te plegen alvorens te vertrekken.
De stad Hasselt zorgde voor extra security en politiemensen, maar dat weerhield 'jongeren' niet om 's anderendaags weer op de criminele toer te gaan. Ze klommem over de omheining van het domein om geen inkomgeld te hoeven betalen. En eenmaal de boelzoekers binnen zijn, begint de kermis.
De media hebben het over 'jongeren' die even afwijken van het rechte pad en dan heibel veroorzaken. Maar alles komt goed, zo klinkt het. Meer inkomgeld, meer politieagenten, en dan keert de rust weer terug over het recreatiedomein. Zo lijkt de redenering van burgemeester Steven Vandeput (N-VA).
Kan iemand hem eens vertellen over allochtone jongeren die zich weigeren aan te passen aan onze regels aan ons gezag, die zich onverdraagzaam opstellen tegenover blanke medemensen, een hekel hebben aan de Nederlandse taal en geen raad weten met hun agressie en vijandigheid?
Onze Vlaamse familiezwembaden zijn er alleen om aan eigen volk een serene zorgeloze vrijetijdsbesteding te bieden. Hitsige heethoofden met een eigen zwembadcultuur horen hier niet thuis. Ze kunnen toch ook in de woestijn gaan zwemmen om hun agressieve driften een uitlaadklep te geven?
De hete zonnestralen zijn verdwenen en de thermometer is weer bij bewustzijn. Hopelijk ook de verhitte gemoederen van het bruine uitschot.
Toen ik onlangs las over het frivole uitstapje van Freya Van den Bossche en haar partner Eva in Italië, ging er onmiddellijk een belletje rinkelen. Ringelingeling!
Haar vader Luc Van den Bossche was Vlaams onderwijsminister in de jaren 90. En die man wist stunten uit te halen zoals alleent rasechte socialisten dat kunnen. Op zekere dag gaf hij een mooi geschenk aan alle Vlaamse scholen in de vorm van negen lesuren extra. In de volksmond heette dat toen 'de 9 uren van Van den Bossche', vooral populair bij migrantenminnende schooldirecties.
Directeur Griezelmans van het Hasseltse lyceum was er zo eentje. Hij tuimelde bijna van zijn stoel toen hij het goede nieuws vernam en besloot meteen alle extra lesuren integraal aan het migrantenonderwijs te geven. Achterlijke allochtoontjes kregen absolute voorrang op Vlaamse leerlingen, die konden fluiten naar wat extra aandacht in de klas. De extra lestijden waren echter Parels voor de Zwijnen, want de allochtoontjes bleven slecht scoren over de hele lijn.
Griezelmans legde toen huisbezoeken af bij de Turkse gezinnen om over deze alarmerende trend te spreken. Kruiperig en onderdanig. Hij gleed bijna uit bij het buigen en knielen.
Ik kom even terug op Freya. Freya hoefde niet uit de kast te komen. Ze kwam ongegeneerd samen met haar nieuwe partner Zuid-Italië bezoeken in september. En even later pronkte ze met haar verliefde vriendin op het Film Fest in Gent. Haar brievenbus zat toen vol haatmails... Hoezo 'haar partner', 'haar vriendin'? Had ze niet een gezin of zoiets?... Dit soort scheve uitschuivers en schuinse taferelen tekenen de verloederende moraal, zedenverwildering en normvervaging in deze falderie-faldera-tijden, tijden die afstevenen naar de ondergang van onze beschaving.
Citaat Tom De Cock: "Ik heb de vrouw van mijn leven ontmoet."
Met deze uitspraak verraste radiopresentator Tom De Cock enkele jaren geleden zijn luisteraars met een vreemde boodschap, een warrig verhaal waarin hijzelf als homo de hoofdrol speelde. Hij deelde triomfantelijk mede: "Ik heb de vrouw van mijn leven ontmoet!" Maar die vrouw is een man. Tom heeft het over "mijn man", "mijn echtgenoot". En toch heeft hij de 'vrouw' van zijn leven gevonden?... Hij is getrouwd met een man, met Maarten, en samen adopteerden ze Jasmijn, een meisje met een bruin velletje. Tom is papa geworden van Jasmijn, het dochtertje dat hij samen met zijn 'echtgenoot' Maarten adopteerde. Jasmijn, hun Vlaams (?) dochtertje. Een exotische vrucht kan nooit echt Vlaams zijn als die niet uit een Vlaamse baarmoeder is geboren. Maarten is de mama. Een man die mama speelt? En dan heeft Jasmijn ook nog eens twee papa's.
Kunnen mijn lezers nog volgen met puzzelen?
Tom verwacht dat wij in een handomdraai zijn 'gezinssituatie' moeten begrijpen, maar het is wel erg wirwarrig en onconventioneel. Tom verlangt dat de hele wereld zijn perverse levenswandel asccepteert en begrijpt, maar niet iedereen heeft schoenmaat 41! Het natuurlijke onderscheid man/vrouw heeft hij geweld aangedaan. Ik hoop voor Jasmijn dat het meisje een fijne en volwaardige jeugd zal beleven, ondanks het gemis van een moederfiguur. Niet één man kan ooit een moederfiguur vervangen!
Holebi's en transgenders eisen rechten, en vooral veel begrip van de hetero-gemeenschap voor homo's en omgebouwden, voor het 'anders'-zijn, voor hun seksuele afwijkingen zeg maar. Zelfs de meest verdraagzamen en begripwilligen hebben er moeite mee.
De seksueel correcten, ik bedoel de hetero's, dreigen ooit in de minderheid te geraken als iedereen op zijn eigen geslacht begint te vallen, of erger, als zovelen een geslachtsverandering beginnen te overwegen. En dat is niet zo moeilijk omdat het in scholen en media gonst het van reclame voor seksuele geaardheid, voor seksuele variëteiten en voor alles wat niet normaal seksueel is.
Als een onbekende je vertelt over "zijn echtgenoot" of zijn "echtgenote", zal je nooit te weten komen of zijn partner een man of een vrouw is...
Al maandenlang laat de asielcrisis in België haar sporen achter. Nu heeft de regering besloten om niet nog meer mannelijke migranten in de overvolle migrantencentra op te nemen. Maar de Afro-Arabische mannen gaan niet weg: ze blijven en belegeren in Brussel de straten met tenten.
'Tofste meester van de school” misbruikte kinderen op zijn schoot in de klas.
Meester Peter vertrok dertig jaren lang iedere ochtend welgemutst naar zijn school waar een hele snoepwinkel voor hem openging, waar hij zijn lusten en driften kon bevredigen bij onschuldige kinderen die hun goedlachse meester niets kwalijk konden nemen. De klas van Peter was als een pretpark waar verdorven geperverteerden elke dag hun geile en wulpse wensen in vervulling zien gaan. En elk schooljaar kwam er verse aanvoer van nieuwe leerlingen om van te proeven.
Peter was meester van het vierde leerjaar van basisschool Sint-Franciscus in Turnhout. Nu krijgt hij zes jaar cel voor aanranding van twaalf meisjes uit zijn klas. Van nog andere meisjes kon niets bewezen worden of waren de feiten verjaard. De directrice die op de hoogte was van de feiten, werd vrijgesproken. Onbegrijpelijk!
In zijn diepste binnenste weet Peter dat hij seksueel pervers is en hoopte dat het daglicht nooit zou schijnen op zijn gruwelijke seksuele daden. Hij handelde bewust en uit eigen vrije wil, genoot elke schooldag van het vertier en de genoegens die schoolmeisjes hem gaven. Sigmund Freud: "Echte perverten zijn bewust pervers."
Dertig jaar lang leerlingen betasten???... Hoe kon meester Peter dat zolang ongemerkt volhouden? Een mogelijke verklaring is dat de aangerande meisjes al die jaren stilletjes gezwegen hebben om hun eigen hachje te redden of uit angst voor de 'toffe' meester.
We mogen ook niet vergeten dat in deze hele heisa rond kindermisbruik er kinderen bestaan die als 'slachtoffer' pervers gedrag kunnen uitlokken. Kinderen die geilen op volwassenen... het bestaat!
Er circuleren de laatste tijd nogal wat warrige berichten over een taaltest voor nieuwkomers. Eerst zeggen ze dat de verplichte test niet betrouwbaar is, dat ze niet meet wat ze hoort te meten, en dat ze niet haalbaar is tegen september. Het inburgeringstraject zit met de handen in het haar. Tegen volgend jaar zou er pas een betrouwbare test kunnen komen.
Daarna wordt gezegd dat anderstalige nieuwkomers een verplichte gestandaardiseerde taaltest moeten afleggen vanaf 1 september. Die gestandaardiseerde NT2-taaltest zal uitmaken of iemand voldoende ingeburgerd is. De inburgeraars volgen een opleiding "Nederlands als tweede taal', bekend als het beruchte en verdoemde NT2. Let op, beste lezer. Nederlands als TWEEDE TAAL Hier begint de achterstelling al van de Nederlandse taal. En zo worden de nieuwkomers al wijsgemaakt dat het Nederlands minderwaardig is.
NT2 was vroeger ook een migrantenproject in het onderwijs waarmee Koen Jaspaert fortuinen en eer verdiende, maar NT2 in het onderwijs werd een grote flop en bracht migrantenleerlingen geen stap verder. In tegendeel, ze segregeerden meer en meer van hun blanke klasgenoten en de minachting voor de zuivere Nederlandse taal bleef groeien.
Van gebuisde nieuwkomers wordt verwacht dat ze terugkeren naar het land vanwaar ze gekomen zijn, maar onderduiken als illegaal ligt meer voor de hand. Tja, taaltesten en illegalen...
En dan gaan ze bij de testafnamen ook nog tolken gebruiken. Ideaal om achterlijke nieuwkomers de juiste antwoorden in te fluisteren, of om hen te helpen bij verbale expressies bij de test.
Ik heb vandaag mijn hart al opengesteld voor een poesje van de buren. Ik heb het eten gegeven, aaitjes gegeven, ik heb het geknuffeld en gestreeld. De emoties waren wederzijds. Poesjes zijn vlug tevreden en komen met die uitingen van genegenheid wel een hele dag toe. Soms gebeurt het toch dat het poesje 's namiddags nog een aaitje wilt komen stelen. En dan voel ik me schuldig als het me niet vindt, waar ik ook ben.
Vanochtend heel vroeg kwam 'poeske', zo noem ik haar, door de regen naar me toe getrippeld. Ik veeg dan eerst haar pelsje droog, terwijl ze uitnodigend haar kopje omhoog houdt en op haar achterste pootjes gaat staan. Klaar om gestreeld en geknuffeld te worden. Ondertussen bedenk ik wat ze vandaag zou lusten. Garnalen, zalm, witvis of tonijn? Alle vier tegelijk dan maar, en alle vier in een sausje. Ik haal mijn poezenservies tevoorschijn en spreid de malse brokjes uit over de vier bordjes. Terwijl ik haar bordjes klaarmaak, schuifelt ze ongeduldig langs mijn benen en vraagt zich af waarom het niet wat vlugger kan. Ze geeft ook likjes met haar tong op mijn handen, als teken van dankbaarheid. Daarna gaat ze wachten onder het afdakje waar ze beschut kan genieten van haar koud buffet. Als ze klaar is, kauwt en lekt ze nog wat na, en verdwijnt dan onmiddellijk. Wandelt verwaand weg met haar snoet in de lucht. Geen mens doet haar dat na. Ze gunt me geen blik meer. Het is uit met de liefde. Zou de liefde van een kat ook door de maag gaan?...
Nauwelijks te geloven: met toestemming van de Duitse regering mochten Afghaanse vluchtelingen hun tweede vrouwen inclusief talrijke kinderen na laten reizen. Eigenlijk is bigamie in Duitsland verboden. Voor migranten wordt echter natuurlijk een uitzondering gemaakt. De belastingbetaler verzorgt ze toch graag, toch?
Het geval Sven Pichal is een speciaal geval. Het begon in 2010 toen hij trouwde met zijn vriend Kristof. Trouwen met een vriend dus. Dat was zijn eerste grote fout. Zijn tweede blunder was het in huis halen van twee kinderen die niet van hem waren. Zonder zich te bezinnen over de bodemloosheid van pleegkinderen, stortte hij zich in een uitzichtloos avontuur dat gedoemd was om fataal te eindigen.
Vieze vuile prentjes bekijken en verspreiden, dat verwacht je toch niet van een betrouwbare radiopresentator, pleegvader van een tweeling, boegbeeld van de holebigemeenschap?
Toch wel! Juist wel! Bij het geval Pichal zijn alle ingrediënten aanwezig om verdacht te worden van perverse activiteiten zoals het bezit van kinderprono en het verspreiden ervan.
Een man als echtgenoot, twee exotische vruchten in huis, als homokoppel opgezadeld zitten met twee bodemloze pleegkinderen, vreemde kinderen die niet van hem zijn, dat moet gegarandeerd misgaan. Het noodlot sloeg toe toen Sven in de nabijheid van twee on-eigen kinderen wat wankel in zijn schoenen begon te staan. Het vervolg kennen we.
Wie weet wat hij in zijn jeugd allemaal meegemaakt heeft om tot zulke idiote beslissingen te nemen in zijn volwassen leven.
Pichal werd bijna wereldberoemd toen hij ergens in augustus aangehouden werd in een groot onderzoek naar beelden van kindermisbruik waarbij ook nog anderen aangehouden zijn. Hij werd gelinkt aan kindermisbruik en werd achter de tralies gezet van de gevangenis van Turnhout. Zijn ontslag bij de VRT was er om persoonlijke redenen, zo klonk het aanvankelijk. Later ontrafelden er zich meerdere feiten, de details zullen wel voor altijd geheim blijven.
Advocaat Walter Damen liet weten dat Sven zich professioneel zal laten begeleiden. 'Begeleiden'? Toch blijft de kans op recidive groot als hij na begeleiding weer op zichzelf aangewezen wordt en in de nabijheid van kinderen komt die niet van hem zijn en waarmee hij moet leven...
De standvastigheid en stabiliteit van een traditioneel gezin wordt duidelijk aangetoond door het geval Pichal!
Op 1 september was het afgelopen met zalig nietsdoen en lanterfanten en rondhangen. Na twee eindeloos-lange maanden van dolce farniente werden leerlingen wakker geschud en kwamen in vakantiestemming weer naar school. De meesten nog half gedrogeerd, en slechts sommigen zagen al leergierig uit naar nieuwe uitdagingen en nieuwe kennis. Door de opengewaaide schoolpoorten stroomden ze binnen, meer dan 1 miljoen leerlingen, waar ze op een bankje hun vakantieroes kunnen uitslapen.
Met grensoverschrijdend enthousiasme kondigde de nieuwslezer het nieuwe schooljaar aan. De eerste schooldag werd in zowat alle scholen rooskleurig voorgesteld. De werkelijkheid is anders. Leerkrachten zullen in september met de moed der wanhoop beginnen met alle achterstaliige kennis weer op te frissen. Tegen kerstmis of zo zullen de meeste leerlingen wel een beetje terug op hun positieven gekomen zijn, maar de rest van het schooljaar slinkt de nieuwe leerstof alweer als een kaartenhuisje ineen. Er is geen stevige basis voor nieuwe leerstof.
En dan zijn er de belangrijkste obstakels in een vlot verloop van het schoolgebeuren: de anderstaligen, achterblijvers en achterlijken, bruingetinten en kroeskopjes, gehandicapten en psychisch gestoorden.
Toch zien scholen de komst van het nieuwe schooljaar optimistisch tegemoet. Het niveau van de leerlingen baart hen geen zorgen. De leerstof van de voorbije schooljaren is aan hen voorbij gegaan. Leerschade is niet te overzien. Was te verwachten. Milde beoordelingen, lage latten, makkelijker leerstof, overgeslagen lesonderwerpen... En de tolerantie voor migrantenleerlingen kent geen grenzen.
Als leerkrachten dan na een vermoeiende schooldag weer thuiskomen, is er voetbal op tv. Met een bak jupiler en een zakje chips in de hand, dromen ze van een klas vol geniale leerlingen, van een harmonieus multicultureel schoolleven, van een hemel met opperste inclusiviteit en diversiteit, gelijkheid en verdraagzaamheid... Bestaat die hemel wel?
Soms zou ik eens in de hoofden willen lezen van dit soort tuig dat hier in de hemel op aarde wil wonen. Wat willen ze krijgen? Hoe goed moet er voor hen gezorgd worden? Van welke voordelen kunen ze genieten? En welke zijn hun rechten?
Nicole de Moor van Asiel en Migratie spreekt eerbiedig over "alleenstaande mannen", maar in feite zijn het parasieten, lintwormen en mee-eters die onze gestructureerde samenleving destabiliseren. En die verwoestende invasie is al jaren aan de gang.
Alleenstaande mannen die asiel aanvragen krijgen geen opvangplek, zegt de Moor. Zij wil niet dat kinderen deze winter op straat moeten slapen. Haar asielbeleid is lichtjes aangepast maar toch mag iederéén asiel aanvragen?! Desnoods overnachten ze in een rijtjestent op de stoep voor een rijtjeshuis. Wie vaart er wel bij de berg asielzoekers die alsmaar hoger wordt? Wie heeft er voordeel bij als het aantal asielaanvragen explodeert?
De Moor houdt van asielzoekers, ze wil op iedere straathoek en op elk pleintje opvangplekken creëren. Overal, op de hei en in de wei, wil ze nieuwe opvangcentra openen: "We blijven nieuwe centra openen, iedereen heeft het afgelopen jaar gezien hoe moeilijk het is om opvang te creëren."
De Moor heeft iets tegen alleenstaande mannen, vooral als ze van zo ver komen, er gehavend uitzien, en met een louche tronie duistere plannen hebben om ons land naar de vaantjes te helpen.
Wie wél een boontje heeft voor alleenstaande mannen is Kati Verstrepen, voorzitter van de Liga voor Mensenrechten, die zegt dat de hele groep alleenstaande mannen niet mag uitgesloten worden, maar dat ze individueel bekeken moeten worden op het risico om gekwetst te worden. Oei, kwetsbare vreemdelingen!... en ons land voelt zich geroepen om hen te beschermen tegen alle gevaren en onheil.
Er is ook nog een andere vrouw die zich aangetrokken voelt door alleenstaande asielmannen: Mobiliteitsminister Elke Van den Brandt (Groen). Ze moeit zich met het asielbeleid van Nicole de Moor en is het eens met de uitsluiting van alleenstaande mannen: "Die mensen hebben het recht op opvang... Dit is een beleid dat nieuwe tentenkampen zal creëren..."
Misschien komt er wel een #alleenstaande mannen tellen ook.
Er is een tanende belangstelling voor Oekraïense vliuchtelingen. Toen Oekraïne aangevallen werd, kwamen vluchtelingenstromen op gang en er welde een krankzinnige vorm van naastenliefde op bij menige Vlamingen, zichzelf wegcijferend en zonder besef van gevaar voor eigen welzijn vingen ze met open armen Oekraïense drommels op. Jonge mannen mochten niet vluchten, die moesten vechten en doodgaan.
Vlaamse opvanggezinnen keken ernaar uit om samen met een paar Oekraïners op de sofa naar Thuis of Familie te kijken, maar nu is de charme verdwenen om samen met hen aan tafel een hapje te eten, en samen afwassen in de keuken is ook al afgelopen. Boodschappen doen in gezelschap van een Oekraïner was in het begin een hele belevenis, maar wordt nu een karwei.
In heel Europa is sprake van een afkoeling van de stemming tegenover de miljoenen Oekraïne-vluchtelingen, die sinds het voorjaar van 2020 in veel westerse landen toevlucht hebben gevonden. Ze worden echter steeds vaker als een belasting gevoeld.
Ik hoor Ivan De Vadder in De Afspraak nog aan zijn panelleden vragen of ons land wel 200.000 Oekraïense vluchtelingen kan verwerken. Dat was in maart vorig jaar, de tijd dat naïevelingen stonden te popelen om vluchtelingengezinnen uit Oekraïne bij hen in huis te halen. Wat een karikatuur van menslievendheid! Zelfverloochening en naastenliefde voor onbekenden uit een vreemd land kan extreme vormen aannemen, zelfs ziekelijke uitwassen. Wildvreemden in je eigen knusse huisje? Wie is er nu zo betoeterd? 'De daders' zouden vervolgd en gestraft moeten worden.
200.000 Oekraïense vluchtelingen in ons land? Het zou wel eens een veelvoud kunnen worden, of nog erger, meerdere veelvouden. Vele Oekraïeners hebben het hier zo goed dat ze nooit meer terug willen naar hun thuisland en ze mogen ook nog eens familieleden naar hier halen. Als iedere Oekraïner zijn zussen en broers, tantes en nonkels, oma's en opa's, neven en nichten, laat overkomen naar ons land in het kader van gezingshereniging, zal het bevolkingscijfer de hoogte ingejaagd worden. Oekraïners zijn daarom verantwoordelijk voor meer dan de helft van de bevolkingsgroei.
In elke Oekraïense vluchtelingenstroom zitten fake vluchtelingen verborgen, illegale migranten, gelukzoekers en andere foefelaars. En dat komt allemaal naar hier... We hebben niets meer vernomen over die groep illegalen. Misschien zijn ze wel mee opgekuist aan het Zuidstation en in de vuilniswagen gekieperd?
