Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Reeds vlug worden we geconfronteerd met de schoonheid van de alpenflora: deze mooi-blauwe voorjaarsbloeiers vallen op tegen het overwegend achtergrondgroen. Wat verder, bij het brugje, verpozen we even. We laten het geluid van het water, dat haastig zijn weg zoekt naar lager gelegen gebieden, zijn geestelijk rustgevend werk doen, en ondertussen speuren onze ogen naar forellen, die hier bijna altijd aanwezig zijn!
Ik ga nog even stroomopwaarts langs de oever. Voor de stroomversnelling is het water heel wat rustiger, en hier merk je hoe zuiver het is:elk detail van de bodem is zichtbaar! Aan de waterrand heeft een bloemenboeket zich vast geworteld, en eist, met zijn felgele kleur, de aandacht op. We wandelen verder, en kruisen de "Stockenboier landesstrasse", om aan de overkant links het wandelpad te volgen. We stappen tot aan de krachtcentrale, waar de rivier zich,met donderend geraas, de diepte in stort. We laten ons imponeren door het vertoonde natuurgeweld!
We hebben het tempo extra rustig gehouden, en het is dan ook al later dan gepland. Het is tijd om terug te keren naar de camping. We nemen de kortste weg: het wandelpad naast de straat. Een witte massa aan de kant eist nog even onze aandacht. Het is een restant van de strenge winter: een sneeuwhoop die, onder een isolerend bladerdeken, tot heden stand gehouden heeft! Na aankomst bij de caravan gaan we douchen en kleden we ons om. Voor het avondeten begeven we ons naar "Ronachers Einkehr", waar, naar gewoonte, de tafels voorzien zijn van een origineel garnituur!
Op weg naar "Tscherniheim" zijn we over het erf van een leuke, houten almhut gestapt. We vinden dat deze een bezoek van ons verdient. Aangezien we, met oog op de terugreis, onze spieren niet tè zwaar meer willen belasten, rijden we met de auto richting "Farchtensee", tot aan de parking, net aan de afslag naar de "Fischeralm". Van hieruit kunnen we nog een uurtje wandelen tot onze bestemming. Zodra we de straat verlaten hebben, merken we een houten kruis op, waar we de vorige keer onoplettend voorbij gegaan zijn. Verder voert de weg ons tussen rustig herkauwende koeien, en net voordat we ons doel bereiken, worden we verwelkomd door de geiten!
We installeren ons buiten, en bestellen een drankje. Al spoedig komt de hond des huizes kennis maken met Gipsy! Het worden snel goede vrienden. Ook deze korte wandeling heeft ons hongerig gemaakt, en we kiezen op de spijskaart voor spek en ei! Terwijl we op ons eten wachten laten we ons inpalmen door de rust die de omgeving uitstraalt, en genieten we van het riante uitzicht.
Tegenover ons is een gedeelte van het terrein ingericht om, op drukkere dagen, de kleinsten te plezieren. Trampoline en schommels zijn aanwezig, en wat verder zijn enkele "tipi's" opgesteld! Ook de voorzijde van de hut verdient een eervolle vermelding: tussen de prachtige bloemen hangt de kaas te drogen onder het afdak!
Het weer is minder goed,vandaag. Slechts weinigen schijnen zin te hebben in buitenactiviteiten, waardoor we de enige bezoekers zijn op de alm. Maar aan bezigheid hebben we geen gebrek: nauwelijks heb ik, na het fotograferen, terug mijn plaats ingenomen, of de hond van de uitbaters weet mijn vrouw te verleiden tot een partijtje "stokje gooien"! Net voor onze maaltijd gereed is begint het te regenen. Maar geen probleem: we worden spontaan uitgenodigd om in de keuken plaats te nemen: van gastvrijheid gesproken! Na het eten drinken we nog een "obstler", en dan nemen we afscheid en trotseren we de regen om naar de camping terug te keren.
Na deze leerrijke tocht komen we bij "Erlebnishof Tschabitscher" aan.
De temperatuur is ondertussen enige graden opgelopen, en wij nemen dus plaats op het buitenterras. De omgeving is prachtig, maar jammer genoeg wordt het panorama gedeeltelijk opgeslorpt door de lichte nevel. Het "spekbrood" smaakt er echter niet minder heerlijk door! Ook aan gezelligheid is hier geen gebrek.
1. Hoge schoenen, voorzien van zolen met goede grip, warme kledij, regenbescherming, proviand en EHBO-kit horen bij elke bergtocht. 2. Hou rekening met de weersvoorspellingen en -waarschuwingen, en in de winter met de info van de lawinewaarschuwingsdiensten. 3. Plan op voorhand de route die je wenst te lopen en verlaat de gemarkeerde wandelpaden niet,tenzij in geval van nood. 4. Meld steeds je einddoel, evenals de tijd van terugkeer. Komt hierin verandering, denk dan ook aan hen die zich misschien zorgen maken. 5. Overschat nooit je krachten of kunnen. Help steeds ieder mens in nood. 6. Pluk geen beschermde planten, vang of dood geen beschermde dieren, laat hun leef- en broedomgeving met rust. 7. Houd u aan de reglementen in beschermd natuurgebied. Verstoor het wild niet en respecteer planten en dieren. 8. Vermijd lawaai, roepen, stenen werpen en andere onnodige zaken. Beschadig nooit paden, wegwijzers of markeringen. 9. Voorkom vuur in de vrije natuur; rook niet in het bos; gooi geen gloeiende sigaretten of sigarettenpeuken weg. 10. Verontreinig het landschap niet, noch het water. Verlaat je rustplaats steeds zoals je die zelf wenst aan te treffen.
Over het al dan niet gebruiken van wandelstokken in de bergen, kan men discussiëren: zoals met vele zaken zijn er voor- en tegenstanders. Mijn persoonlijke visie is als volgt: ik maak de vergelijking met autorijden. Je hoeft geen gordel te dragen om te kunnen autorijden, maar als er wat misgaat betekent het een extra veiligheidsfactor! Zo gaat het ook met wandelstokken: je hebt ze niet nodig om op de berg te komen, maar vaak blijken ze een degelijke bondgenoot. Precies daarom ben ik voor!
