-Shemas -Bruggen in de tweede wereldoorlog -Vroegere oude bewaakte bruggen -Oude bruggen uit de beginperiode -Ingenieurs en architecten in de bruggenbouw -Hangbruggen -Betonnen bruggen -Bruggen in opbouw -Vlagstempels -Beweegbare bruggen -Overdekte bruggen -Eigenaardige en natuurlijke oeververbindingen -Frankeerstempels -Bruggen en de kastelen -Aquaducten en kanaalbruggen
De brug heette twee jaar Passerelle de Grève voordat hij werd omgedoopt - volgens het bekendste verhaal ter ere van de slag om de Pont d'Arcole bij de Adige. Hier versloeg Napoléon Bonaparte in 1796 de Oostenrijkers. Een andere theorie is dat een jonge republikein tijdens gevechten in de Julirevolutie net de Franse vlag had geplant toen hij werd neergeschoten; zijn laatste woorden zouden zijn geweest "Rappelez-vous que je m'appelle Arcole!" (Onthoud dat ik Arcole heet!).
Al sinds de 18e eeuw werd er geroepen om een brug op deze locatie, maar het duurde tot 1828 voor er een werd gebouwd: een hangbrug voor voetgangers van 6 meter breed, door Marc Seguin ontworpen en gebouwd tussen het Place de Grève (vandaag de dag het Place de l'Hôtel de Ville) en het Île de la Cité. In 1854 werd deze vervangen door een solide metalen constructie, waardoor ook wagens er overheen konden. Het ontwerp van deze Pont d'Arcole was baanbrekend: het was de eerste brug zonder steunpunt over de Seine die volledig van ijzer was gemaakt (en niet van gietijzer, zoals gebruikelijk). Echter, op 16 februari1888 zakte de Arcole plotseling twintig centimeter naar beneden, en moest dus worden versterkt. Pas in 1994 besloot de gemeente Parijs om een volledige renovatie van het brugdek. Tegelijkertijd werden de waterdichtheid en de verf nagekeken. De renovatie was voltooid in 1995.
Serie van gepersonaliseerde zegels uitgegeven in april 2009.
Vanwege de groei van het aantal bewoners van Parijs in de 17e eeuw werd besloten om het tot dan toe onbewoonde Île Saint-Louis te annexeren. De Pont Marie, genoemd naar de architect Christopher Marie, was één van de bruggen gebouwd om het eiland te bereiken. Het is daardoor een van de oudste bruggen van de Lichtstad. Het project werd in 1614 goedgekeurd door Lodewijk XIII, die zelf de eerste steen legde. De brug lag echter in het schootsveld van de kanonnen van de Notre-Dame, en het duurde tot 1635 voordat hij werd opengesteld voor het verkeer.
In eerste instantie stond er ook een twintigtal huizen op de brug, gebouwd door timmerman Claude Dublet. Door onenigheid tussen het stadsbestuur, de architect en de bewoners werden de huizen amper onderhouden, en bij de overstroming van de Seine in 1658 spoelden deze dan ook weg - evenals de brug. Twee jaar later werd er een plaatsvervangende houten brug geplaatst. De tol die werd geheven op de brug werd later gebruikt voor de financiering van de huidige stenen brug. Deze werd in 1677 gebouwd onder leiding van de architect Colbert.
Tussen 1850 en 1851 is de brug nogmaals gerestaureerd.
De stenen brug, gebouwd door de architecten Rémy Collin, Jean Delgrange en Christophe Marie, is in totaal 92 meter lang. De Pont Marie is opvallend asymmetrisch - zo zit de knik niet precies in het midden, en zijn alle vijf de bogen verschillend van vorm en afmetingen.
De brug werd gebouwd tussen 1896 en 1900, op tijd voor de wereldtentoonstelling, door de ingenieurs Jean Résal en Amédée D'Alby en de architecten Cassien-Bernard en Gaston Cousin en genoemd naar tsaar Alexander III. Diens zoon, Nicolaas II, legde in oktober 1896 de eerste steen. De stijl van de brug weerspiegelt die van het Grand Palais, het paleis op de rive droite waar de brug op uitkomt. De constructie, bestaande uit een zes meter hoge stalen boog over de Seine, is een wonder van 19e-eeuwse bouwkunst. Het ontwerp was gebonden aan de regels die bepaalden dat de brug het uitzicht op de Champs-Élysées en de Invalides niet mocht blokkeren.
Serie van gepersonaliseerde zegels uitgegeven in April 2009.
In de eerste helft van de 16de eeuw breekt de gouden eeuw van de Genuese bouwkunst op Corsica aan. Reeds eerder hadden de Genuezen prachtige bouwwerken zoals vestingwerken met torens, muren, bruggen en wallen, langs de kust gebouwd. Uit deze vestingwerken zouden later grote steden ontstaan zoals Bonifacio (1195), Calvi (1268), Bastia (1380), St Florent (1440), Ajaccio (1492) en Porto Vecchio (1539). De Genuezen waren ook de ingenieuze bouwmeester van de eenboogsbrug, zoals die van Asco.
Serie van gepresonaliseerde zegels uitgegeven in April 2009
Geschiedenis
In de 1e eeuw na Chr. ontwierpen en bouwden de Romeinen een 50 kilometer lang aquaduct voor waterlevering aan Nemausus (het huidige Nîmes). De inlaat bevond zich op 71,5 meter hoogte aan de Source d'Eure-bron te Uzès, en het water arriveerde op 60 meter hoogte in Nemausus. Het gemiddelde verval bedroeg 23 centimeter per kilometer, en het geheel was zo gebouwd dat het water vanzelf naar de stad stroomde.
Via de Pont du Gard passeerde de kunstmatige waterloop de rivier de Gardon. Het werk aan de Pont du Gard begon in 38 na Chr. en werd voltooid in 52 na Chr.[2] Er werkten ongeveer 1000 arbeiders aan. Voor de bouw werd meer dan 50.000 ton kalksteen gebruikt, vaak in grote blokken, dat ter plaatse werd gewonnen bij het huidige Vers.
Het aquaduct had een capaciteit van 35.000 kubieke meter water per dag en voorzag de badhuizen, bronnen en fonteinen van Nemausus van water tot ongeveer de 3e eeuw na Chr.. Het grote aquaduct werd in de 6e eeuw na Chr. verlaten; het was toen in het La Lône gebied gedeeltelijk verwoest. Vandaag de dag kan het bouwwerk, waarvan het gedeelte dat de Gardon overbrugt nog overeind staat, nog steeds bezocht worden.
Constructie
Het kolossale bouwwerk demonstreert het Romeins vernuft op architecturaal gebied. Het is 49 meter hoog, en bestaat uit drie niveaus, waarvan het bovenste 275 meter lang is. Op het onderste gedeelte is een weg en het bovenste gedeelte diende als waterleiding. De waterbedding is afgedekt met stenen platen. Lopen hierover is goed mogelijk maar is dermate gevaarlijk (smal en zonder zijleuningen) dat de toegang is afgesloten.
Dimensies van de bogen op de verschillende niveaus
Serie van gepersonaliseerde zegels uitgegeven in april 2009.
Na de overgang van de privé onderneming naar staatsbeheer in 1863 werd besloten om de gevaarlijke aansluiting op de Loire op te lossen. Na de voltooiing van de renovatie van het laterale kanaal van de Loire kwamen de schepen niet meer via de rivier. Een indrukwekkende kanaalbrug werd gebouwd. Met 662 meter lengte het langste stalen aquaduct ter wereld, nu slechts overtroffen door de nieuwe kanaalbrug bij Magdeburg. Gustave Eiffel werkt er nog aan mee. De kanaalbrug kan afgesloten worden met puntdeuren, en in geval van strenge vorst kan het water via acht schuiven leeg lopen in de Loire.
Het is één van de meest bijzondere kastelen van het Loiregebied omdat het kasteel over het water van de rivier de Cher ligt en het bezienswaardige en goed onderhouden tuinen heeft. Het kasteel is in privebezit en is het hele jaar geopend. Het maakt deel uit van het kastelengeheel, genoemd de Kastelen van de Loire. Bezoekers kunnen gebruikmaken van een Audio tour met een iPod.
De Tsing Ma Bridge is de zesde grootste hangbrug ter wereld. de brug werd geopend in 1997, verbindt de eilanden Tsing Yi en Ma Wan en maakt deel uit van de Lantau Link, die zorgt voor een verbinding tussen Lantau en het vasteland. De brug, die ontworpen werd door Mott MacDonald, heeft in totaal een lengte van bijna 2,2 kilometer, een hoogte van 206 meter. De brug overspant een gebied van 1377 meter. De Tsing Ma bridge is snel uitgegroeid tot een populaire bezienswaardigheid. In de noordoostelijke hoek van Tsing Yi vind je een bezoekerscentrum en een uitkijkplatform.
. De brug hangt meer dan 200 m boven het wateroppervlakte en strekt zich uit over een lengte van bijna 2,2 kilometer lang. De brug trekt heel wat bezoekers die verder ook terecht kunnen in het bezoekerscentrum en een uitkijkplatform die zich bevind ten noorden van Tsing Yi Island. De brug heeft 2 platformen waar zowel auto’s als treinen hun weg vinden.
Zelzate wordt doorsneden door het Kanaal Gent-Terneuzen. De beide delen van de gemeente worden met elkaar verbonden door een van de grootste ophaalbruggen van België en door een tunnel die de E34 (Antwerpen-Knokke) onder het kanaal leidt.
Het Kanaal van Gent naar Terneuzen is een kanaal dat de stad Gent in België verbindt met de Westerschelde, waardoor de stad dus een rechtstreekse verbinding met de Noordzee heeft. Het kanaal mondt uit in Terneuzen, op enkele honderden meters van de Westerscheldetunnel.
Gent zelf niet meegerekend loopt het kanaal door twee gemeenten; Zelzate in België en de Nederlandse gemeente Terneuzen.
Het kanaal is levensbelangrijk voor de Gentse economie. Het verbindt de haven van Gent, de derde grootste haven van België (na Antwerpen en Brugge-Zeebrugge), met de zee.
Herstellingswerken aan de brug.
Het passeren van de brug in Zelzate is - zeker met een mastodont - altijd centimeterwerk.
Brug van Saint-Laurent Voor de stad Mâcon ook maar bestond, werden de beide oevers van de Saone hier al door een doorwaadbare plaats verbonden. De Romeinse legers bouwden een houten brug tijdens de veroveringscampagne in Gallië, en pas in de 11' eeuw werd een stenen brug gebouwd, met slechts zes bogen, die reeds in 1221 werd versterkt. Tot 1550 ondergaat de brug regelmatig ingrijpende verbouwingen. De verlenging van de brug schijnt ook uit deze tijd te stammen, maar het exacte aantal bogen in de 16' eeuw is onbekend. Tijdens de godsdienstoorlogen was de brug getuige van een tragische gebeurtenis, toen Guillaume de Saint-Point, gouverneur van Mâcon, de gevangen genomen Hugenoten in de Saone wierp. De brug van Saint-Laurent is een van de weinige bruggen uit de streek die niet tijdens de tweede wereldoorlog is verwoest. Sinds deze tijd is de brug niet meer veranderd, en telt voortaan twaalf bogen.
De Saint Laurent brug , die in de 11e eeuw werd opgetrokken, was gedurende vele jaren de link tussen Frankrijk en het Romeinse Rijk. Op de noordelijke boog staat een standbeeld van St. Nikolaas, de patroonheilige van de zeilers. Opmerkelijk is dat Mâcon eveneens verbroederd is met Lecco, onze Italiaanse verbroederingsgemeente, dat dezelfde patroonheilige heeft.
De bekende zandsteen brug werd gebouwd door veroordeelde arbeiders in 1836, en is de derde oudste brug nog in gebruik in Australië. In opdracht van luitenant-gouverneur Arthur, werd de brug gebouwd ze is ontworpen door architect John Lee Archer, met de veroordeelde werk team, waaronder twee stonemasons, James Colbeck en Daniel Herbert, de laatste wordt gecrediteerd met de ingewikkelde gravures langs beide zijden van de brug.
Zegel uitgegeven in 2004.
Zegel uitgegeven in 1980.
De Ross Bridge over de rivier de Macquarie op de historische stad Ross.
De brug is gebouwd in Hesperange Luxemburg,ze werd voltooid in 1993 en heeft een lengte van 260 meter over de Azette valei.
Belangrijkste span is 130 meter en de pijlon hoogte is 105 meter.
Victor Bodson (1902-1984) was een Luxemburgse sociaaldemocraat, die in de Europese Commissie-Rey de portefeuille vervoer had. Bodson zat in 1934 in het parlement en was in de oorlogsjaren in Londen minister. Ook na 1945 was hij Kamerlid en minister, onder meer van verkeer. Tussen 1964 en 1967 was Bodson Kamervoorzitter.
De Vrijheidsbrug (Szabadság híd) is een van de negen Donaubruggen in de Hongaarse hoofdstad Boedapest. De Vrijheidsbrug is de zesde brug als men stroomafwaarts gaat. Ze is 331 m lang en 20,1 m breed en dateert uit 1896.
De brug bevindt zich tussen het Sint-Gellértplein (Szent Gellért tér) op de rechteroever van de Donau (Boeda, met het Gellért-hotel en de zuidkant van de Gellértberg) en het Fővám-plein op de linkeroever (Pest, met de Markthal en het gebouw van de Corvinus-universiteit). Gezien vanuit Pest vormt de brug de voortzetting van de Kleine Ring (Kiskörút).
De brug is ontworpen door János Feketeházy en werd ter gelegenheid van het millennium van de Hongaarse Landname in 1896 in gebruik genomen, iets eerder dan de noordelijker Elisabethbrug. De brug droeg aanvankelijk de naam van koning Frans Jozef, de Habsburgse vorst die de brug ook opende. In 1898 reed ook de eerste tram over de Frans Jozefbrug. Nadat de brug in 1945 door de Duitsers was verwoest en als eerste herbouwde brug op 20 augustus 1946 weer in gebruik werd genomen, kreeg de brug zijn huidige naam.
Karakteristiek voor de stalen, groen geverfde brug zijn de beelden van vier roofvogels op de beide torens: de turul is een vogel die een belangrijke rol speelt in de Hongaarse voorchristelijke mythologie. Ook is de brug voorzien van het Hongaarse wapen.
Het Trent and Mersey Canal is een kanaal dat de Trent te Shardlow in Derbyshire verbindt met de Mersey te Runcorn in Cheshire. Het 140 km lange kanaal werd geopend in 1777.Het idee voor de verbinding van beide rivieren door een kanaal kwam van ingenieur James Brindley en werd door het parlement bij wet goedgekeurd in 1766. Nog in hetzelfde jaar werd de eerste spadesteek geplaatst door Josiah Wedgwood en nog geen elf jaar later was het kanaal over zijn gehele lengte afgewerkt, inclusief meer dan 70 sluizen en vijf tunnels. Het hoofdkwartier van de kanaalmaatschappij was gevestigd in Stone.
