Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Benodigdheden : dun garen , drukknoopke en een haak nr 3. Werkwijze: kleedje begin aan de hals vanboven : een ketting van 15 steken haken, en dan 14 vaste. 2e rij in alle vasten 2 halve stokjes haken (meerderen) 3e + 4e halve stokjes haken zonder te meerderen. 5e rij 5 halve stokjes haken, dan 6 steken overslaan voor armsgat, 6 halve stokjes halen, 6 st overslaan (2e armsgat) en dan nog de laatste steken haken. volgende rij : gewoon de rij haken zonder meerdering volgende rij : in alle steken een meerdering maken door 2 halve stokjes te haken in de steek en kring sluiten. Dan kan je 8 rijen in één kleur haken of een andere kleur nemen. en zo 8 rijen haken. Dan nog een rij vaste in een andere kleur of dezelfde als het lijfke. Draad afbreken en drukknoop aannaaien.
Hoedje : 4 kettingsteken haken en ring sluiten. 6 vaste in de ring haken,en sluiten. volgende rij in iedere vaste 2 vaste haken, (meerderen) telkens kring sluiten. volgende rij : over andere steek eentje meerderen, volgende rij gewoon in het rond haken met vaste. volgende rij met vaste haken zonder meerderen tot er nog drie over zijn en rij niet sluiten. Volgende rij met halve vaste verder haken zonder meerderen. zo nog is ne keer 6 rijen haken en afsluiten met een rij vaste. Dan vanonder nog is vier rijen vaste om het koordje nadien in te doen, en als ruches vanvoor aan het mutskes drie verlengde stokken haken, in één vaste en zo de rij afmaken, eventueel in een andere kleur is heel mooi. Dan nog in dezelfde kleur er een rij vaste haken en dan nog een rij vaste haken in de kleur van het mutske en draad afbreken. Ook nog een koordje haken en vanonder in het mutske doen, je kan er ook nog een kantje op naaien om het echt in stijl te laten uitkomen.
Rondom dit huis lagen vele velden vooral langs achter, langs het achtergebouw. Een veld werd gebruikt voor aardappelen en bieten voor de koeien, de andere velden daar werd vooral koren, tarwe en haver op gezaaid. In de zomer werd dit dan geoogst en wij waren als kind natuurlijk van de partij, want het geoogste koren en rogge werden in strobundels gebonden en dan te drogen gezet in hutjes, rond en in de hutjes konden we dan verstoppertje spelen. En ook werd er een fantasie auto gemaakt voor de broers want die moesten auto rijden. Op zij van het huis waar nu de garage met de autos te zien is waren er prachtige klimrozen bevestigd en daar lag dan de moestuin, en daarvoor lag de boementuin. Daar stonden prachtige lupines, gladiolen, rozen, magrieten, enz... en vanboven aan de gevel was er een zoldervensterke. Een 10 meter vanaf de paardestal was er een grote voorraadschuur, maar ja die is ook afgebroken net zoals het achtergebouwtje. Daar werd het gedorste stro in bewaard. Daar legde de hennen hun lekkere eieren. Eén plaats aan de kant van het hoevetje lag dan het stro in deze schuur we noemden hem de schob. In het midden ervan lag niks maar aan het plafond kwamen elk jaar een paar huismussen hun nestje maken, en dan moesten we steeds zien hoe die mussen hun takjes aanbrachten en na een tijdje broeden kwamen er al schreeuwende en hongerige jongen te voorschijn, dat was een echt spektakel. En op de hoek was er een houtplaats met een zaag en veel hout voor de stoof. Daar heb ik vele paaseikes geraapt met Pasen hahahahaha. Langs deze schuur stond er een perzikeboom met heerlijke peziken, erachter was een pruimeboom met van die goeie blauwe ovalen pruimen waar we dan de diarree van kregen, ook van die zure pruimen waren er van die ronde blauwe, en ernaast stond die fameuze pereboom daar klom m'n broer elke woensdagmiddag in om naar de tv antenne kijken van de buren om te zien of Ripcord of zoiets al bezig was, in z'n kinderlijke fantasie kwamen dan die mannekes van de tv op de antenne hahahaha. En achter dit alles stonden heerlijke appelkes, o wat heb ik hier heerlijk in het geniep appelkes gegeten, van die rode met sterretjes op die waren lekker en smaken als dat deed ongeluvelijk. Jammer dat ze nu nergens meer te vinden zijn. Op die plaats staan er vele huizen de hoek van de Kruisstraat en de Hoksentstraat ,ook op de plaats waar eens de wasdraad was achter de boomgaard, want in de boomgaard daar liepen goeie hennen rond die hadden plaats om daar rond te krossen en te liggen slapen en te kakelen. Voor het huis lagen er verschillende weides. In de zomer waren de koeien hier aan het grazen en achter de weide lag de hooiweide waar in de zomer er heerlijk gehooid werd en die geur is nog steeds heel goed, als er hier in het dorp hooi ligt moet ik hier nog steeds ekstra langs rijden om die heerlijke geur op te snuiven. Aan de rand van die hooiweide waren twee vennen of drinkplaatsen voor de koeien, hier zwommen stekelbaarsjes in, dikkopjes, waterspinnen, schrijverkes, watertorren, salamanders, kikkers en padden sprongen in de weide. Hier heb ik dikwijls in het hooi gelegen en naar de blauwe lucht en wolken gekeken en ook heerlijk gespeeld met m'n broers en zus en de buurtkinderen, wat waren er dat velen in die tijd. Er stond daar tegenover ook een oud kapelleke waar rondom 1 mei papieren roosjes werden gemaakt om te versieren, en het werd dan ook mooi geschildert en er waren vergeet mij nietjes geplant en nog magrieten, en we speelden hier ook vaak verstoppertje , en bij dit kapelleke stond er een oude waterput waar de melkkannen in bewaard werden tot die s'anderendaags werden opgehaald om naar de melkerij te rijden. Ook kregen de koeien hier hun drinken van. Tot op heden zijn de weilanden en het kapelleke niet verandert zo als je ziet op de fotos, het kapelleke wordt onderhouden door de heemkundige kring, en het is een mooi erfstuk geworden. Achter het boerderijke zelf om naar buiten te gaan was er een afdakske met een terrasje. Hier was het in de zomer heerlijk om te zitten, en er was ook een zware schuurdeur achter, daar heb ik is ne keer onder gelegen, ik zat daar natuurlijk te spelen en ineens pataaf daar lag de deur op mij en verschoten als ik toen gedaan heb puuuuuuuuuuuuuffffff soms moet ik er nog aan denken. Zo dit was het dan , het huis uit m'n kinderjaren, ik zal het nooit vergeten hoe we hier hebben geleefd, het had mooie kanten en ook nadelige kanten, het was er heel rustig en heel weinig verkeer, heel weinig huizen, en verschillende boeren rondom dit hoevetje. In de straat lag er maar in die tijd 1 huis, en er achter liep in die tijd ook nog een stoomboemeltrein rond 4 uur was hij paraat. Nu zou ik daar misschiens niet meer kunnen wennen aan dat huis uit m'n kindertijd, het heeft al voor vanalles en nog wat gedient in de jaren heen, en het is meegegaan met z'n tijd, er zijn vele huizen bijgekomen, op de velden en in de boomgaard, van de heerlijke appeltjes, mensen die er wonen vergeet niet dat er voor jullie hier van die heerlijke rode appeltjes groeiden met witte sterretjes en het huis heeft een lang leven achter de rug en het heeft mooie herinneringen nagelaten, hopelijk hebben jullie hier ook een mooie tijd zo eenzaam en alleen en ver van het dorp verwijdert daar in het verre Hoksent.
Dit is het huis uit m'n kinderjaren, wat is het oud geworden, hier heb ik m'n eerste stapkes geleerd, eerste paaseikes geraapt, eerste woordjes leren zeggen, m'n grote liefde voor poppen gekregen, heerlijk gespeeld in het zand, m'n gedichtje van Guido Gezelle geleerd het kruiske,m'n eerste haaksteek geleerd asook m'n eerste breiwerk en naaiwerk gedaan. m'n eerste woordjes en sommekes geleerd.En vele herinneringen bewaard. Het was een leuk klein Kempisch boerderijke met een woonhuis met twee ramen en een deur, een stal, een schuur en een paardestal aan. De oude haag van het bloementuintje staat er nog voor, enfin een stuk ervan. Er was vroeger een deur met een dorpel aan, er lag een betegelde vloer in zwarte en witte vierkante tegels. Het woonhuis had vier kamers twee kleine vanachter en twee grotere. De twee kleinere waren voor ons de kinderen, en de grote voor de ouders. De grootste kamer diende als leefruimte, salon, speelruimte, wasruimte, keuken, badkamer enz....; erachter lag een klein gangske met een trap naar de kelder, eentje naar de opkelder (een soort bergruimte ) en de zolder. langs het woonhuis was er een stal, waar in de winter twee koeien stonden en soms een klein kalfje. In de zomer gingen de koeien buiten in de weides. Ook s'nachts bleven ze dan buiten. Dan werd de stal ontsmet met ongebluste kalk en proper gemaakt en er kwam heerlijk fijne zand binnen, dan werd alle speelgoed naar de stal verhuisd en verbleef het daar voor twee maanden vooral onder de grote vakantie. Wat hebben wij hier heerlijk gespeeld en zandkoeken gebakken hihihihi, hier kwamen de zwaluwen in de zomer hun nestjes bouwen en we hoorde de jongen kwieteren daarboven in de nest. Naast de stal was er een grote schuur. Hier stond de auto en de fietsen, alsook werd hier het hooi bewaard voor de koeien. Vanachter stond er een wanmolen. Ook zoiets voor het graan te wannen. Dan had je nog een paardestal, maar een paard stond er niet in, wel vele hennen die overal hun nesten hadden om lekkere eitjes in te leggen. Achter het huis stond een achterbouw, nu is er niks meer van te zien. Eerst was er een bakhuis, hier onder de oven was een bewaarplaats voor aardappelen, en daar stond ook het tuingereedschap. Ernaast was er een waskot met een varkenskot, hier stond nog zo'n ouderwets wasmachine met zo'n grote ton om water in te doen en een vleugel in het midden. Met vanonder iets om het warm te stoken. In het varkenskot zaten twee lelijke varkens die dikwijls buiten in de modder lagen. Daarnaast was ook nog het sekreet. Achter het achterhuis stond nog een kerseboom met zure kersen. en naast dit waren er St. jansbessen en kruisbessen die smaakte heerlijk hoor, en daarnaast stond nog zo'n put om water uit te halen, want er was daar geen waterleiding.
Hier een pop uit de tekenfilm van Anastasia die de tsaar van Rusland voorsteld in z'n uniform en hieronder met een gehaakt zwart kostum en kanten kraag.
Nicolaas Alexandraistsj Romanov geboren 6 mei 1868 en gestorven 16 juli 1918 was de zoon van tsaar Alexander 3 en tsarina Marua Fjodarouna (Dagmar van Denemarken). Hij had 2 broers Georges en Michael en 2 zussen Xenia en Olga. Hij was de laatste tsaar of keizer van Ruslang en was gehuwd met Alexandra van Hessen dochter van Lodewijk van Hessen en prinses Alice van Engeland. Ze hadden 4 dochters: Olga, tatiana,Maria en Anastasia en 1 zoon Alexei die helofilie had een erfelijke bloederziekte waar geen medicijn voor bestond. Men haalde daarom ook een sinistere wonderdoener aan het hof de sibensche monnik Raspoetin en kreeg ook snel invloed op de tsarina. Dit werkte veel verzet bij de invloedrijke adel en in december 1916 werd hij vermoord door een aantal edellieden. Tijdens zijn dictatoriale regime begon Nicolaas aan 2 oorlogen de eerste was de Russische-Japanse oorlog en de tweede lokte in 1905 de bloedige zondag uit. De tsaar werd gedwongen om een soort parlement te accepteren de daema. Op 24februari 1917 in een tijd van bittere armoede na 3 jaar oorlog, barre winters en miljoenen slachtoffers begon er een spontane volksopstand die het begin was van de grote revolutie later geleid door Vladimir Lenin. Hoewel de tsaristische garde tot aan de opstand had neergeslagen gebeurde dit nu niet. Integendeel de soldaten en officieren deden mee. Een week later op 2 maart deed hij afstand van de troon ten gunste van z'n broer Michaèl 2 en hij werd samen met zijn familie naar Jekaterimenburg verbannen. Op 6 juli 1918 werd de tsarenfamilie en nog 4 leden van z'n hofhouding geexecuteerd op bevel van de lokale Sovjetleiding. De lijken werden in oude mijnschachten gegooid en nadien begraven in een bos. Er is heel lang een mysterie rond de dood van de tsaar blijven hangen totdat ze in 1991 zijn opgegraven en na vele DNA-testen op 16 juli 1998 met alle eer zijn begraven in St-Petersburg.
Nicolaas II in vol ornaat
Kinderen van Nicolaas 2 Olga, Tatiana, Maria, Anastasia en kroonprins Alexis.
Elisabeth, vernoemd naar de heilige Elisabeth van Hongarije, werd erg streng opgevoed door haar moeder, prinses Alice. Ondanks haar hoge afkomst had prinses Alice geen huishoudsters in dienst en moesten Elisabeth en haar drie zussen alle huishoudelijk taken zelf doen. Prinses Alice was erg begaan met de armen en nam haar kinderen vaak mee naar ziekenhuizen, weeshuizen en huizen voor invalides. Het gezin woonde in de Duitse stad Darmstadt, maar ging vaak op bezoek bij koningin Victoria in Engeland. Elisabeth verloor haar moeder al op jonge leeftijd en probeerde haar moeders rol in het huishouden over te nemen voor haar broers en zussenElisabeth, vernoemd naar de heilige Elisabeth van Hongarije, werd erg streng opgevoed door haar moeder, prinses Alice. Ondanks haar hoge afkomst had prinses Alice geen huishoudsters in dienst en moesten Elisabeth en haar drie zussen alle huishoudelijk taken zelf doen. Prinses Alice was erg begaan met de armen en nam haar kinderen vaak mee naar ziekenhuizen, weeshuizen en huizen voor invalides. Het gezin woonde in de Duitse stad Darmstadt, maar ging vaak op bezoek bij koningin Victoria in Engeland. Elisabeth verloor haar moeder al op jonge leeftijd en probeerde haar moeders rol in het huishouden over te nemen voor haar broers en zussen.
Grootvorstin van Rusland
Voor haar huwelijk in 1884 zou er sprake zijn geweest van een huwelijk met de Pruisische prins Wilhelm, ook een kleinkind van koningin Victoria, maar Elisabeth wees hem af. In haar jeugd had Elisabeth haar hart namelijk al weggegeven grootvorst Sergej Aleksandrovitsj van Rusland (1857-1905), de vijfde zoon van tsaar Alexander II. Ze hadden elkaar een aantal keer ontmoet tijdens de bezoeken die hij aan hen bracht met zijn moeder.
Op 15 juni1884 trouwde ze met grootvorst Sergej Aleksandrovitsj in de kerk van het winterpaleis te Sint-Petersburg. Na haar huwelijk kreeg Elisabeth de titel "Grootvorstin van Rusland". Iemand die aanwezig was op de bruiloft, zei later dat Elisabeth de mooiste vrouw was die ooit in de kerk trouwde. Elisabeths zus, Alice, ontmoette op deze bruiloft haar toekomstige echtgenoot Nicolaas, de latere tsaar van Rusland. Elisabeth en Sergej gingen op huwelijksreis naar Ilinski, een stad zestig kilometer buiten Moskou. Hier begon Elisabeth de Russische taal te leren.
Sergej was door tsaar Nicolaas II benoemd tot gouverneur-generaal van Moskou, maar in die functie had hij zich niet populair bij het volk gemaakt. Met als gevolg dat op 17 februari1905 zijn rijtuig werd opgeblazen; Sergej kwam bij de moordaanslag om het leven. Elisabeth, die getuige was geweest van de aanslag, verzamelde Sergejs lichaamsdelen en begroef hem in een klooster.
Elisabeth, die zich tien jaar na haar huwelijk met de hulp van haar vriendin Zinaïda Joesoepova tot de Russisch-orthodoxe Kerk had bekeerd, gaf al haar juwelen aan de stichting van een klooster dat in de zorg voor arme en behoeftige zieken voorzag. Ze verkocht haar meest kostbare bezittingen en kocht een klein stuk grond in het zuiden van Moskou om een klooster te bouwen. Op het stuk grond liet Elisabeth onder andere een ziekenhuis, een meisjesweeshuis en kamers voor de 97 zusters bouwen. Het gebouw was ontworpen door de architect die later het mausoleum van Lenin zou ontwerpen. Het interieur werd geschilderd door de bekende, Russische schilders Pavel Korin en Michail Nesterov, die ook de parelgrijze en witte habijten van het klooster ontwierpen. Om het kloostergebouw lag een tuin met veel gezonnen. In 1910 was de bouw van het Martha en Mariaklooster voltooid.
Elisabeth droeg het klooster, waar ze zelf abdis werd, op aan de armen van Moskou. De zusters kwamen uit alle lagen van de samenleving en deden veel liefdadigheidswerk. Ze gaven bijvoorbeeld les aan de weesmeisjes, die uit de sloppenwijken van Moskou waren gehaald. Veel van deze meisjes gingen later in ziekenhuizen werken of traden zelf toe tot een klooster. Het klooster was in Rusland zeer bekend vanwege al zijn liefdadigheidswerk, wat uniek was voor een Russisch klooster.
Elisabeth en haar zus Alexandra leken van elkaar te vervreemden. Beiden hechtten ze veel waarden aan het geloof, maar wel op zeer verschillende manieren: Elisabeth had een klooster gesticht en tsarina Alexandra had zich ingelaten met de gebedsgenezer Raspoetin, die via de tsarina veel invloed had aan het Russische hof. Het volk was niet te spreken over deze invloed en er ontstond veel chaos in het land. Elisabeth had haar zus ervan proberen te overtuigen de invloed van Raspoetin terug te dringen, maar Alexandra had niet geluisterd. Elisabeth vroeg hierna aan haar vriendin Zinaïda om de invloed van Raspoetin in te perken, maar ook haar was het niet gelukt. Zinaïda's zoon, prins Felix Joesoepov, vermoorde Raspoetin hierop.
De onrusten in Rusland liepen uiteindelijk uit op de Russische Revolutie. Elisabeth woonde in de beschermde omgeving van het klooster en kreeg niet veel mee van wat er gaande was in het land. Het kwam voor haar dan ook als een verrassing, toen ze op 13 maart1918 (een jaar nadat de tsaar was afgezet) door de bolsjewieken werd gearresteerd. Ze werd door de bolsjewieken als gevaarlijk beschouwd vanwege haar grote invloed in Moskou en haar positie binnen de Russische tsaristische familie. Elisabeth werd naar Siberië verbannen en daar in de nacht van 18 juli met haar medezuster Varvara en enkele familieleden vermoord en in een mijnschacht gegooid. Haar lichaam werd later gevonden en samen met de resten van haar medezuster herbegraven in de Kerk van Maria Magdalena in Jeruzalem.
In de jaren twintig is het Martha en Mariaklooster gesloten, maar de nonnen gingen verder met hun liefdadigheidswerk. Dat moest in het geheim gedaan worden om niet naar Centraal-Azië verbannen te worden. Het kerkgebouw is behouden, omdat het door de sovjets als bijeenkomstplaats werd gebruikt. Op het altaar was toen een beeld van Lenin geplaatst. Het klooster werd aan het eind van de twintigste eeuw gerestaureerd en heropend. In de tuin is een standbeeld van Elisabeth geplaatst. Elisabeth is door de Russisch-orthodoxe Kerkgecanoniseerd in 2002.
Een lang gehaakt kleedje voor een shellypop die groter is dan de kleine.
Deze pop is iets kleiner dan Barbie, benodigdheden: garen en haaknaald nr 3 en een drukknoopke. Werkwijze: Haak een ketting van 28 steken, dan 4 rijen halve stokken; volgende rij : 5 halve stokken, 3 st overslaan voor armsgat, en 6 kettingsteken haken, dan 10 halve stokken haken, 3 st overslaan en 6 kettingsteken haken, (2e armsgat) en de rest van de steken afhaken met halve stokken. Dan een rij halve stokken , op de kettingsteken ook 6 halve stokken haken. Volgende rij : over andere steek eentje minderen door er twee samen te haken Idem volgende rij en dan nog een rij halve stokken of vaste. Mouwen : In alle steken een rij vaste. Dan een rij stokjes, een rij halve stokjes en dit 2 X herhalen. idem andere mouw. Rok: Vanonder aan het vestje een rij vaste haken en de ronde sluiten. Volgende ronde in alle steken 2 halve stokjes haken (meerderen) . Volgende ronde : 1 rij stokjes, Volgende ronde :1 rij halve stokjes, Volgende ronde: 1 rij stokjes Volgende ronde : om de twee halve stokjes 1 stokje meerderen. Volgende toer : 1 rij stokjes. en deze twee rijen herhalen van 1 toer halve stokjes en 1 toer stokjes tot de rok lang genoeg is, als je een kort kleedje wil dan niet zoveel toeren haken. De laatste ronde eindig je met een toer vaste en dan kan je er nog een toer met versiergaren doen. Naai het drukknoopke ook aan de sluiting. sukses.
Benodigdheden : dun garen , drukknoopke en een haak nr 3.
Rondom dit huis lagen vele velden vooral langs achter, langs het achtergebouw. Een veld werd gebruikt voor aardappelen en bieten voor de koeien, de andere velden daar werd vooral koren, tarwe en haver op gezaaid. In de zomer werd dit dan geoogst en wij waren als kind natuurlijk van de partij, want het geoogste koren en rogge werden in strobundels gebonden en dan te drogen gezet in hutjes, rond en in de hutjes konden we dan verstoppertje spelen. En ook werd er een fantasie auto gemaakt voor de broers want die moesten auto rijden. Op zij van het huis waar nu de garage met de autos te zien is waren er prachtige klimrozen bevestigd en daar lag dan de moestuin, en daarvoor lag de boementuin. Daar stonden prachtige lupines, gladiolen, rozen, magrieten, enz... en vanboven aan de gevel was er een zoldervensterke. Een 10 meter vanaf de paardestal was er een grote voorraadschuur, maar ja die is ook afgebroken net zoals het achtergebouwtje. Daar werd het gedorste stro in bewaard. Daar legde de hennen hun lekkere eieren. Eén plaats aan de kant van het hoevetje lag dan het stro in deze schuur we noemden hem de schob. In het midden ervan lag niks maar aan het plafond kwamen elk jaar een paar huismussen hun nestje maken, en dan moesten we steeds zien hoe die mussen hun takjes aanbrachten en na een tijdje broeden kwamen er al schreeuwende en hongerige jongen te voorschijn, dat was een echt spektakel. En op de hoek was er een houtplaats met een zaag en veel hout voor de stoof. Daar heb ik vele paaseikes geraapt met Pasen hahahahaha. Langs deze schuur stond er een perzikeboom met heerlijke peziken, erachter was een pruimeboom met van die goeie blauwe ovalen pruimen waar we dan de diarree van kregen, ook van die zure pruimen waren er van die ronde blauwe, en ernaast stond die fameuze pereboom daar klom m'n broer elke woensdagmiddag in om naar de tv antenne kijken van de buren om te zien of Ripcord of zoiets al bezig was, in z'n kinderlijke fantasie kwamen dan die mannekes van de tv op de antenne hahahaha. En achter dit alles stonden heerlijke appelkes, o wat heb ik hier heerlijk in het geniep appelkes gegeten, van die rode met sterretjes op die waren lekker en smaken als dat deed ongeluvelijk. Jammer dat ze nu nergens meer te vinden zijn. Op die plaats staan er vele huizen de hoek van de Kruisstraat en de Hoksentstraat ,ook op de plaats waar eens de wasdraad was achter de boomgaard, want in de boomgaard daar liepen goeie hennen rond die hadden plaats om daar rond te krossen en te liggen slapen en te kakelen. Voor het huis lagen er verschillende weides. In de zomer waren de koeien hier aan het grazen en achter de weide lag de hooiweide waar in de zomer er heerlijk gehooid werd en die geur is nog steeds heel goed, als er hier in het dorp hooi ligt moet ik hier nog steeds ekstra langs rijden om die heerlijke geur op te snuiven. Aan de rand van die hooiweide waren twee vennen of drinkplaatsen voor de koeien, hier zwommen stekelbaarsjes in, dikkopjes, waterspinnen, schrijverkes, watertorren, salamanders, kikkers en padden sprongen in de weide. Hier heb ik dikwijls in het hooi gelegen en naar de blauwe lucht en wolken gekeken en ook heerlijk gespeeld met m'n broers en zus en de buurtkinderen, wat waren er dat velen in die tijd. Er stond daar tegenover ook een oud kapelleke waar rondom 1 mei papieren roosjes werden gemaakt om te versieren, en het werd dan ook mooi geschildert en er waren vergeet mij nietjes geplant en nog magrieten, en we speelden hier ook vaak verstoppertje , en bij dit kapelleke stond er een oude waterput waar de melkkannen in bewaard werden tot die s'anderendaags werden opgehaald om naar de melkerij te rijden. Ook kregen de koeien hier hun drinken van. Tot op heden zijn de weilanden en het kapelleke niet verandert zo als je ziet op de fotos, het kapelleke wordt onderhouden door de heemkundige kring, en het is een mooi erfstuk geworden. Achter het boerderijke zelf om naar buiten te gaan was er een afdakske met een terrasje. Hier was het in de zomer heerlijk om te zitten, en er was ook een zware schuurdeur achter, daar heb ik is ne keer onder gelegen, ik zat daar natuurlijk te spelen en ineens pataaf daar lag de deur op mij en verschoten als ik toen gedaan heb puuuuuuuuuuuuuffffff soms moet ik er nog aan denken. Zo dit was het dan , het huis uit m'n kinderjaren, ik zal het nooit vergeten hoe we hier hebben geleefd, het had mooie kanten en ook nadelige kanten, het was er heel rustig en heel weinig verkeer, heel weinig huizen, en verschillende boeren rondom dit hoevetje. In de straat lag er maar in die tijd 1 huis, en er achter liep in die tijd ook nog een stoomboemeltrein rond 4 uur was hij paraat. Nu zou ik daar misschiens niet meer kunnen wennen aan dat huis uit m'n kindertijd, het heeft al voor vanalles en nog wat gedient in de jaren heen, en het is meegegaan met z'n tijd, er zijn vele huizen bijgekomen, op de velden en in de boomgaard, van de heerlijke appeltjes, mensen die er wonen vergeet niet dat er voor jullie hier van die heerlijke rode appeltjes groeiden met witte sterretjes en het huis heeft een lang leven achter de rug en het heeft mooie herinneringen nagelaten, hopelijk hebben jullie hier ook een mooie tijd zo eenzaam en alleen en ver van het dorp verwijdert daar in het verre Hoksent.
Hier een pop uit de tekenfilm van Anastasia die de tsaar van Rusland voorsteld in z'n uniform en hieronder met een gehaakt zwart kostum en kanten kraag.
dit standbeeld is gemaakt ter ere van de vermoorde tsaar.
een mooie foto van de tsarenkinderen in winterkledij
