De hete hangijzers vandaag de dag zijn : het klimaat en het onderwijs en zoals zo dikswijls, degenen die er bitter weinig over weten, roepen het luidst...We zijn eens over onze eigen onderwijscarrière gaan nadenken en vonden het allemaal niet zo "kwaad"... maar het blijkt volgens die roepers allemaal verkeerd te zijn geweest al weten we wel nog dat de IJzer door Diksmuide stroomt en dienen niet als excuus te gebruiken: " Diksmuide, waar ligt dat?"

Kleuterschool...

In onze tijd spraken we over de bewaarschool. Wellicht omdat daar de kindjes " in bewaring werden gegeven" om de moeders een handje toe te steken bij de zorg. Je had de grote kant, de oudsten van de klas en de kleine kant, de nieuwelingen in de klas.De grote kant moest de juf ( in ons geval een non...) een beetje bijstaan  om de zaak op orde te houden...We leerden er prikken, plukken, tekenen, ...en vooral luisteren. Soms moesten stoute kindjes in de hoek staan of kregen wel 's een tik op de poep...maar thuis zweeg je daarover, want anders volgden daar nog meerdere tikken. Smalend werd die klas ook wel 's "de kakschool" genoemd...de lezer zal wel begrijpen dat er dan nu en dan 's een ongelukje gebeurde...dus, maar daar kraaide geen haan over. Wie een beetje indruk wou maken nam al 's het woord fröbelklas in de mond, maar ze waren zeldzaam...Ons oordeel: het was er leuk!

Lagere school

We zagen er naar uit om naar de studiejaren over te stappen, want je kon dan geregeld zeggen : " We zitten niet meer in de kakschool"...Jongens en meisjes samen in het 1ste en 2de studiejaar, meer dan 30 stuks. We leerden er lezen, schrijven en rekenen. Met harde hand werd er gedrild. Tekenen werd een ontspanning doch erg leuk. Dan volgde de tweede klas: 3de,4de en 5de  studiejaar samen. Ga de maar tegen aan als leerkracht, daarna de derde klas: 6de,7de en 8ste studiejaar. Gelukkig waren er nog geen oudercomités en de meester loste de problemen zelf wel op en we moeten toegeven: we konden rekenen, schrijven, lezen, aardrijkskunde, geschiedenis, natuurkennis . Leerlingen die indertijd de lagere school met vrucht doorlopen hadden, slaagden in test voor douanebeambte, postbode, NMBS-bediende...nu lukt het soms niet meer na lager middelbaar. We herinneren ons ( nu we toch aan het mijmeren zijn...)dat we in het 7de studiejaar de eerste begrippen van algebra meekregen, we konden de landen van de wereld op kaart aanduiden en hun hoofdstad noemen, de geschiedenis van België : de Oud Belgen, Karel de Grote, de Bloei van Vlaanderen in de middeleeuwen, de rust met Maria Theresia, de Belgische onafhankelijkheid. We wisten wie Gezelle, Streuvels, Claes, Timmermans waren. Nu moet je 's naar een quiz kijken en horen hoe universitairen stuntelen...

Middelbaar

Kostschool was niet leuk, maar we willen er meteen aan toevoegen, het ging niet wat er in de klas gebeurde, want dat was fijn, echt waar, maar buiten de klas... Vooral des avonds als heimwee je besprong...de band met je dorp, je familie weg...Wreed! Maar we leerden er wel fijna dingen: mijn liefde voor geschiedenis, letteren etc en zeggen dat we soms les in groepen  van meer dan 60 leerlingen kregen, nu memmen ze over " Een groep van 20 lastige pubers..." Op kostschool was er een lokaal dat we het parlement noemden, omdat het zo groot was, maar er een stond een diaprojector ...dus .  

Unief

De mooiste tijd van ons leven. Basta! Leuven , o heerlijke tijd mijner jeugd al stond die prof in de aula voor 600 man en enkele porren onduidelijk te lullen...Heerlijk!

Weet je wat het allemaal is: de leerkrachten deden hun ding, goed, maar nu komt jan en allelman zich moeien. Alleen in het onderwijs moeten alle wijsneuzen zich gaan moeien. Ze staken in het onderwijs, maar er moet opvang zijn, als de spoorweg staakt is er dan opvang en bij de post? Ken je de boutade? Er zijn geen goeie leerkrachten ! Als zoon of dochter schitteren klinkt het: " Hij of zij, doen het prima..." In het ander geval: " Hij of zijn troffen het niet met de leerkrachten" Een vak leren mag toch niet voor de zoon van een arts, dus  moet ie latijn volgen, maar het lukt niet en dan begint het circus...Het M-decreet, hoe dom moet je zijn om daar achter te staan. Allen samen in de klas en iedereen is de dupe, want de knapperds willen meer en de minder begaafden kunnen niet volgen, wie is er tevreden...? Of toch bij iedere leerling een presoonlijke begeleider, zou John Crombez zeggen ,want  geld is voor sossen NOOIT een probleem...    

25-03-2019 om 16:27 geschreven door Wim van Oostveld  

Het was me nogal de storm...en vandaag de dag weet je meteen hoe erg het is/was, want de sociale media houden je op de hoogte...of dit een winstpunt is, uiteraard een heel ander verhaal! Zo kregen we te zien dat er in ons geboortedorp aan de rand van het Koningsbos door de storm lelijk huis werd gehouden. Bomen werden ontworteld wat meteen een heerlijke reactie te weeg bracht: dat is de eerste keer dat dit in het dorp gebeurt. We schrokken en twijfelden daar zeer aan. Zo herinneren we ons dat er in 1947 ook een felle storm over Vlaanderen raasde. Hoe weten we precies het jaartal? Wel  iedereen zei toen steevast dat ze de hele stormnacht hadden liggen denken op het in aanbouw zijnde huis van onze opa. We weten met zekerheid dat het huis in 1947 werd gebouwd, bovendien verhuisde opa rond Sinterklaas 1947 van "zijn" boerderij naar het dorp, want op die dag hielpen we de dozen binnenshuis dragen en we droegen gele klompjes met een mooie paardenkop op de bolle neus van elke klomp en die hadden we precies dit jaar van de heilige man gekregen...Dus....Die storm dus: fel, want een hele reeks  betonnen afsluitingen van tuinen waren onderuit gegaan . Ze waren nog maar pas opgezet, de ene deed het, dus ook de andere, je weet hoe het gaat in een dorp en het was dus verzamelen geblazen  achter de kerk om commentaar te geven en de boel te controleren...We vermoeden dat het tijdens de paasvakantie was, want hoe konden we anders de hele voormiddag  daar aanwezig zijn als het geen vakantie was? Een zondag was het niet, want dan zaten "ze" in de kerk of in het dorpscafé en zou de commentaar nog intenser zijn geweest.  We herinneren ons nog dat ze naar "onze" afsluiting keken, want die stond nog kaarsrecht. " Hij heeft het zelf gedaan" hoorden we zeggen en die hij was  vader. Toen ze nader gingen kijken zagen ze hoe dun de betonijzers in de platen waren en toen ging uiteraard de plaatselijke uitvoerder van de werken over de tong. In alle stilte herstelde ie alles en naar we geloven deed ie het degelijk, want de meest platen staan er nog...Dit allemaal om te zeggen dat uitspraken als: " 't Is de eerste keer dat dit in het dorp gebeurt", snijdt geen hout. Bovendien is er nog "de Bokke" , een begrip in het dorp. "Bokke" is het dialect woord voor beuk Het was een eeuwenoude beuk, die tot de verbeelding sprak: hij gaf "zijn" naam aan de wijk, aan een herberg met boltra voor de deur. Was er iets gebeurd? Waar? "Wel aan de Bokke" Maakten ze een afspraak, waar? Aan de Bokke! Des zondags middags gingen we soms met oom daar naar de bolders kijken, mochten een limonade drinken en oom kletste met de boeren over koeien, vaarzen en zelfs  stieren...Wel, dat begrip is ooit eens door een storm weggeblazen en naar het schijnt was ie meer dan 300 jaar oud. In de herberg die jaren door de familie Van Hullebusch werd geëxploiteerd werd Pater Van Hullebusch geboren . De pater was lange jaren actief in Congo. We hebben in dat huis menigmaal ontbeten, want bij elke hoogdag, Kerstmis, Pasen, Sinksen , Onze-Lieve-Heerhemelvaart , Onze-Lieve-Vrouwehemelvaart  en de Biddag (1) droeg de pastoor van de parochie het Heilig Sacrament naar de zieken. Er waren drie routes en op het einde van elke route werd ontbeten. Heerlijk, bovendien moest je niet naar school en elkeen spande zich in om het beste ontbijt te maken...Kwestie van eer, nietwaar.  Dus  niet te vlug denken: het was de eerste keer dan het gebeurt, bovendien als we de verhalen van de vroegere dorpshelden mogen geloven ( waarom niet eigenlijk?) dan zijn er nog andere stormen geweest.  Zo was er één waar heelder  spillen van achtkanten , een arm dik, afscheurden en honderden meters verder teruggevonden werden en er waren nog hagelstenen bij  van katseballen( 2) dikte en getroffen kippen overleefden het niet...Dus het stormpie van vorige zondag was kleinbier...

(1) Biddag: een dag ( in het dorp op 4 februari) waarbij het Heilig Sacrament de godganse dag uitgesteld werd. Juist, maar er moest telkens tenminste één persoon ( liefst meer) aanwezig zijn  in de kerk. Vader was telkens het slachtoffer over de middag..., want de pastoor moest dineren en middagpauze houden. Dus

(2) dialectwoord van speelbal al werd ook het woord "wipper" gebruikt.

PS We gaan nu opzoeken wanneer de Bokke het leven liet... 

12-03-2019 om 16:50 geschreven door Wim van Oostveld  

Vandaag de dag moet je over het klomaat schrijven of anders ben je niet mee...Al is het met het klimaat een beetje zoals het Belg zijn...Wat we bedoelen...? De voorstanders enigszins van het klimaat en dus ook van het Belg zijn, vertrouwen we niet, want...We lazen in de krant dat er voor miljoenen gefraudeerd werd bij het plaatsen van zonnepanelen, we nemen aan dat dit fervente voorvechters waren om het klimaat te beschermen, geef toch toe dat met die verspilde miljoenen aardig wat kon ondernomen worden om het klimaat te beschermen...Idem dito bij die fiere Belgen, ze roepen steevast dat België moet blijven bestaan, maar veel van die roepers wonen in belastingsparadijzen om aan de Belgische belastingen te ontsnappen, geef alweer maar toe dat veel met die gemiste belastingen kan gedaan worden om België te redden al hoeft dit niet perse voor mij..en toch betalen we belastingen zelfs als gepensioneerde...Dus het klimaat...en plots dachten we er aan dat het klimaat soms een aardige rol speelde in ons leven, maar de dachten er niet verder over na, laat staan dat we het wilden redde...We probeerden er iets van te maken..

1942:

We hebben het hier al dikwijls aangehaald, die strenge oorlogswinter. Alles was dichtgevroren, de straten lagen onder het ijs zodat van het ene dorp naar het andere kon geschaatst, sneeuwpoppen "gingen" maanden "mee"...We moesten er iets van maken. We zeurden vader de oren van de kop, want op de klompen naar school was een glijdend geval , dus wilden we spijkers onderaan de klomp zoals op soldatenschoenen...Het brak ons zuur op, want baantje glijden lukte niet meer...

1956:

Ons eerste jaar in Leuven. Een strenge februari:( Je weet, wel, korte maand is een dullen...), glijdend naar de colleges en het lukte niet steeds . Erger was dat alle voetbalmatches steeds werden uitgesteld en dit voor de eerste keer dat we in competitie speelden, want op kostschool MOCHT het niet. Ook erg was om je kot verwarmd te krijgen  en met een schamel potkacheltje was het een hele karwei.... We   hebben die maand februari( vaak rillend weliswaar) dan maar veel geblokt en het voetballen lukte ook, want voor mij hangt hier nog een diploma : speler van F.C. St.-Joris Sportief  Kampioen KBVB  1955-1956  3de reeks B . Zo zie  je maar....!!!!

1961:

Al zijn we nooit een echte Belg geweest toch dienden we het zogezegde vaderland  al vonden we veel in de uitspraak van ene René Dubois ( alias Mossel en notoire vondeling) toen de rijkswachters hem in 1940 kwamen ophalen met de zin: " Dubois, je moet je vaderland verdedigen" Het antwoord: " Ik heb geen vader en mijn moeder heeft geen land!" Dus het ABL(**)...Eerst Leopoldsburg, dan Soest en tenslotte Lüdenscheid. Een winter om van te gruwen, sneeuw ruimen voor de rest van het leven en dan een februarimaand met temperaturen zoals we de laatste weken ook meemaakten ! We maakten er iets van. Op wacht zetten we in de rusttijd alle meubilair buiten om het lokaal een grondige beurt te geven. We kregen een strenge berisping , want dat was géén bevel...en eigen initiatief, neen niet bij het ABL...

1963:

Een jaar getrouwd...In september hevige stormen en de eerste Vlaamse piratenzender ( we vermoeden "de Uilenspiegel...") werd op het strand geworpen , maar toen kwam de winter: van december tot eind maart duurde ie. Wegen onberijbaar, kanalen en rivieren dichtgevroren, leidingen van de trein knapten af van de kou: het land lag stil. Geen kolen of slechts voor de klanten, maar we woonden nog maar in de stad, dus waren nergens klant. Kolen halen in geboortedorp, echt. Ondanks alles veel bezoek, want de zee was dicht gevroren en dat was een attractie. Bovendien werden enorm grote hoeveelheden tong gevangen en dus waren ze spot goedkoop...We maakten er iets van: 4 mei werd onze eerste zoon geboren...!

Inderdaad, klimaat speelt dus een rol!

(*) Vertaling in het Engels, want bij betogingen omtrent het klimaat zijn de slogans in het Engels ( All together we practise fraud for the climate)

(**) ABL volgens de gewone milicien A(rm)B(elgisch)L(eger), maar eigenlijk: A(rmée)B(elge) of B(elgisch)L(eger). Toch spitsvondige kerels, nietwaar 

PS: alle lekken zijn gedicht, dachten we, doch vandaag "ontdekten" we alweer een waterplasje bij de CV...en een buiskoppeling drupt een beetje...Hou er de moed maar inen wat gaan de spijbelaars doen in de vakantie? Krokussen plukken of toch gaan skiën? 

05-03-2019 om 16:35 geschreven door Wim van Oostveld  

Thermostaat CV defekt, groot lek in een toevoerbuis naar radiator, tuinterras zo lek als een zeef...en zonnestores in de woonkammer kaduuk...Dit wordt allemaal van de week gerepareerd...Wens ons financiële sterkte...Volgende week weer de kracht om te schrijven??? Adhuc coelum volvitur, de hemel draait nog, schreef Erasmus

20-02-2019 om 15:50 geschreven door Wim van Oostveld  

Het was weer leuk op " de Zevende Dag" . Vooral de discussie omtrent Anna-Maria, het 8-jarig Armeense meisje, was prettig ( alhoewel...) om volgen. Stel dat er een prijs zou uitgereikt worden om beste leugenaar aan te duiden, dan hadden we niet graag deel van de jury uitgemaakt. Wellicht zou ene Jean-Marie Dedecker niet mogen deelnemen, want het was de enige die de waarheid sprak, maar ja, de waarheid past niet in politieke debatten...! Het  was   verder ontroerend te zien en te horen hoe het Groen-Licht uit Oostende , Wouter De Vriendt, het Armeense meisje verdedigde. Wellicht zal "zijn" voorzitter Meyram Almaci dat niet zo leuk vinden, want Armeniërs liggen haar niet zo nauw aan het hart, want ze had geen tijd om te komen stemmen over de Armeense genocide...Dus.Vooraleer verder te schrijven willen we eerst twee vastellingen maken: ten eerste: met kinderen wordt NIET gesold, maar wie het wel doet wordt gestraft en ten tweede :wat weten we over Armenië? Armenië is een socialistische republiek ( niet slecht linkse rakkers...) ligt in Azië in de Zuidelijke Kaukasus met een 3 miljoen inwoners. Er is een algemeen stemrecht, de economie groeit er jaarlijks met 2,5 %  , de werkloosheid bedraagt er 7 % , de grootste handelspartner is Israël , het land staat op de 38ste plaats op de Economic Freedom Index ( België  staat 48ste) en sedert een akkoord  met blaaskaak Recep Tayip Erdogan(Turkije) in 2009 ( onthouden) gaat het alsmaar beter. Wat is er nu aan de hand? In 2009 vluchtten meneer en mevrouw Khmoyan naar België. Waarom? Zie boven! Asiel of verblijf alhier wordt meteen ( logisch)  niet toegestaan en ze worden in afwachting naar een terugkeerwoning gebracht. Na een week ontvluchtten ze die woning. Waarom ? Uit protest tegen het politiegeweld. Wat zei Loekie steeds: " Asje me nou...!" Inderdaad. De familie op de dool, twee meisjes worden geboren Anna-Maria in 2011 en een zusje dat nu twee is. Steeds worden er allerlei acties onder nomen, maar ze worden steeds  als maar weer afgewezen. Vraag: wie fluisterde al die nieuwe acties in hun oren? Nu is het voor België genoeg en de moeder alle moeders Maggie De Block treedt op: ze moeten er uit. En de kinderen, vragen de politiek correcten en ook de raadgevers ( zeg maar de advocaten), die er wellicht niet armer van werden. Juist, de kinderen...We schreven het reeds, wie aan kinderen raakt, moet getraft...Waarom vluchtten de ouders uit Armenië? Waarom leefden de ouders  de eerste beslissing tot  uitlevering niet na? Wie moedigde hen aan om verder illegaal in België te blijven? Eigenlijk zijn de antwoorden op de vragen degenen die de kinderen raakten en dus moeten gestraft..., maar ja, zo help je de kinderen niet, maar anders schep je ook wel precedenten en dan staan er weer legers advocaten en politiek corecten klaar om aan te vallen...

Tot slot nog eventjes een paar leugens . Anna -Maria spreekt alleen Nederlands. Komaan. Een kindje wordt geboren in een Armeens gezin, leert uiteraard de moedertaal  en gaat vanaf drie naar school en leert er Nederlands. Onlangs zei de Nederlandse dierenarts Dr. Pol , die al jaren in USA woont er werkt, je moedertaal vergeet je NOOIT...Anna dus wel. Maar hoe leerde ze Nederlands, want een ander argument van Wouter is ze kan geen vreemde taal meer leren, want ze heeft een vreemde aandoening waarvan we nog nooit gehoord hebben . Dus  volgens Wouertje ( Barbertje moet hangen) spreekt ze slechts Nederlands dus ze kan niet terug naar Armenië , want ze kan die taal niet meer leren...Wouter, toen ze naar school ging moest ze Nederlands leren, telde dat syndroom dan niet. Je mag liegen, maar ernstig blijven, nietwaar. Je wint dus de prijs die we in het begin van dit stukje in het leven riepen.   

04-02-2019 om 17:27 geschreven door Wim van Oostveld  

We zijn alweer een maand verder, maar gelukkig zijn er de eindejaarskado's  om de donkere dagen door te komen.Eigenlijk zijn we vandaag gaan  bedenken hoe het komt dat we zo veel interesse voor de geschiedenis hebben en vooral door het vele lezen nog steeds meteen vaststellen dat de geschiedenis vaak op een vreemde manier verteld werd...en wordt. We hadden ooit een collega die vond dat de " Gulden Sporenslag" voor de Fransen een fait divers was en nooit uitvoerig behandeld werd. Op de vraag of het niet meer zei over de Franse geschiedschrijving dan over het belang van die slag, bleef ie het antwoord schuldig. Als die slag niet zo belangrijk was, waarom sprak Zijne Heilige Vader destijds de banvloek over Vlaanderen uit? Er zijn nog vele voorbeelden: als je de Fransen vraagt over de Slag bij Poitiers, dan verhalen ze steeds hoe Clovis de Alamannen in de pan hakte , maar hoe de Engelsen het deden in de 14de eeuw ( Honderdjarige Oorlog) met de Fransen dat zijn ze dan weer vergeten...Maar hoe kwamen we tot die historische interesse...? Naar het schijnt was die er al bij de beide families van onze voorouders, zowel van vaders- als moederszijde. Het manifesteerde zich reeds bij ons in het derde studiejaar...Hoe weten we het zo zeker? Wel in het klaslokaal hingen een paar prenten die ons meteen aanspraken. De eerste was blijkbaar de weergave van een belangrijke vergadering met figuren met mijters op het hoofd ( bisschoppen?) en ridders gezien de zwaarden. "Vrede  van Fexhe 18 juni 1316" was het onderschrift. Niettegenstaande we in Leuven geschiedenis hebben gestudeerd, herinneren we ons niet dat noch bij Van Houtte noch bij Lousse  die vrede aan bod is gekomen...Nochtans , een belangrijke gebeurtenis, want het was een eerste stap naar democratie zoals de Magna Carta in Engeland en de Blijde Inkomst in Vlaanderen. Adolf van der Mark ( Prins Bisschop), het kapittel van Sint-Lambertus, de Luikse Adel en de Goede Steden (1) sloten vrede en daarin stond ( grosso modo) : dat burgers voor een gewone rechtbank moesten behandeld worden, het  domicilie was onschendbaar, idem de eigendommen en de macht van de ambtenaren werd beknot...Toch  belangrijke  zaken, nietwaar en ze bleven van kracht tot in de 18de eeuw toen de Fransen hier het zaaklje overpakten. Toch vreemd dat we zoweinig over die vrede geleerd hebben...Wou men de gewone man op niet nog meer vrijheden doen denken. Zo vinden wij dat Jakob Van Artevelde ook een beetje verkeerd werd voorgesteld...Zeker hij was belangrijk voor Gent en Rodebach had gelijk toen ie hem vernoemde in Klokke Roeland, maar toen Jacob op  2 mei 1345 ( den  quaeden maendach) door de wever Thomas Denijs werd vermoord, gebeurde het in een opstand van het plebs tegen de aristocratie. In vele steden : Parijs, Rijssel, Cambrai, Kortrijk, Reims, Rouen, Orléans, kwam het plebs in opstand en "Gent" werd de slogan van de opstandelingen. De opstand werd in de kiem gesmoord omdat de Engelsen tot veel bereid waren om de Franse koning te dwarsbomen, maar niet om het plebs te helpen en omdat de nieuwe Gentse leider, Filips van Artevelde, arrogant en eigenwijs was en meer eigen macht nastreefde dan volksbelang. Laat dit nu de tweede plaat zijn die in het 3de studiejaar aan de muur hing. Bijzonder realistisch was het tafereel met Jacob bloedend op de grond en Thomas met de bijl nog in de aanslag...Daar begon de interesse...en we zijn oud geworden en toch heeft Cicero gelijk: de geschiedenis is de leermeesteres van het leven ...en we leerden vandaag over de Vrede van Fexhe (2) en dat Artevelde toch iets anders moet gezien worden dan we geleerd hebben...  

(1)Er waren 23 Goede steden:12 Vlaamse , de voornaamste Diest, Beringen, Tongeren, Hasselt, St.-Truiden en 11 franstalige, de voornaamste Borgworm, Luik, Dinant en Verviers

(2) Fexhe -le-Haut-Clocher  is nu een dorpje van een 3000 inwoners in het arr. Borgmorm in de provincie Luik

29-01-2019 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken dachten we aan  roman van Hubert Lampo uit 19!5 : " De eerste Sneeuw van het Jaar" We schrijven één van de laatse romans, want hij was al 64 en  20 jaar later stierf de bewonderaar van het magisch realisme. Hubert beschrijft in de roman hoe een belangrijke gebeurtenis in het leven van het hoofdpersonage, Hans Verstraten, samenvalt met de eerste sneeuw van het jaar.... Het is al lang zo dat de mensen vaak verwijzen naar een natuurfenomeen om een gebeurtenis in te kleden...Het was in die strenge winter van 63...toen de zee bervroren was. Vader zei vaak, "'t Zal vriezen vannacht, want het is nieuwe maan". Als ie juist geraden had, was ie fier, als ie er naast zat zweeg ie wijselijk.De Indianen, een heerlijk volk, deelden hun jaar in naar wat er gebeurde in de natuur: de tijd dat de ganzen gaan leggen, de tijd dat de prairie in bloei staat, de tijd dat de bladeren vallen. Mooi en wat meer is, al leven we in de 21ste eeuw, we hadden nooit gedacht dat we er zouden raken, toch laten we ons nog steeds door de natuur een beetje leiden. Het eerste wat we elke morgen doen is de krant uit de brievenbus halen  en op de laatste pagina bij het weerbericht kijken wat er vroeger gebeurd was: zoals  vandaag: op 22 januari was het   in 1942 minimum - 17,9°  en in 1943 maximum + 13,7 °. Dat we een vreemd klimaat met gekke sprongen hadden, was toen ook al duidelijk. In 1942 waren we zes jaar en we herinneren ons nog die winter. Koud en veel sneeuw...Op  de klompen naar school en wie een wit voetje wou bracht sprokkelhout mee, want brandstof was zeldzaam en vooral duur en schlamm (1) ook  niet alles. We herinneren ons dat we tijdens de kerstvakantie  met  vader, de inwonende meester en broer een sneeuwman rolden, meer dan twee meters hoog , hij werd mooi aangekleed..en stond er  in februari nog. Vaak  reden de mensen op de schaatsen naar naburige dorpen of naar het gemeentehuis, want de wegen waren allesbehalve ijsvrij...Het was een heerlijke kindertijd...en het was nochtans oorlog. Hoe alles toch zo relatief kan zijn, maar we trokken ons op aan kleine dingen, moeder bakte pannenkoeken,  des zondagsmiddags, terwijl de mannen kaarten  bakte ze spekken met vliersiroop. De stroop werd in lange slierten gerold op de watersteen  en dan met de schaar in stukken geknipt.Hoe zou je zo'n winter kunnen vergeten...?Dat het in 1943 warm was, dat zijn we vergeten, maar we deden op Witte Donderdag ( 22 april)  van dat jaar wel onze eerste communie. We schrijven het niet graag, maar wat ze er toen ook over zegden, dat het één van de mooie dagen van ons leven zou zijn, dat vonden we niet. Het was een gewone donderdag met zelfs school , dus. Of toch een beetje anders, want na de mis zaten we alleen met een bevriende boerin, tevens nicht van vader, in de beste plaats ( het woord zegt het zelf, een plaats waarin we nooit kwamen) koekenboterhammen , door vader gebakken, te eten. Dat was het dan...Zo zie jaar maar dat we wel met de natuur verbonden zijn. We moesten daarvoor niet spijbelen, want we horen hoe langer hoe meer van ouders dat al die spijbelaars , soms minder natuur-enthoesiast zijn als de vliegvakantie zou geschrapt worden, als de festivalbezoeken zouden wegvallen en het voedsel weer meer inheems zou worden: appelen, pruimen, kersen, persen, wortelen, kool, in plaats van alle exoten...Of met andere woorden: het klimaat is slechts interessant om niet naar school te moeten...Waar hebben we dat nog gehoord!  

(1) Schlamm ( Duits voor slijk)  was een residu van steenkool. De bezetter noemde het Schlamm, de bevolking ook 

22-01-2019 om 16:43 geschreven door Wim van Oostveld  

De scholieren deden van zich spreken, want ze kwamen op straat om de politici op hun plichten te wijzen...Maar politici zijn zo maar niet voor één gat te vangen en inderdaad de dames en heren (...) verkozenen hebben weer op hun specifieke manier geanticipeerd...Ze geven de scholieren meer dan gelijk, ze prijzen hen de hemel in, zorgen voor (te) veel media-aandacht...en laten het allemaal verder sudderen en ze hopen ( of zijn bijna zeker) dat het allemaal zal koelen zonder blazen...en ze zullen alweer over gaan tot de orde van de dag...Of zijn ze al niet bezig, want Elio di Rupo vond dat zijn partij belangrijker is dan al de rest en dus kunnen de heren De Wever, Beke  en madame Rutten niet achterblijven. Dus daar gaan we. Nu schijnt wat die twee Antwerpse meisjesscholieren deden fantastisch, maar we kijken eens terug in "ons" verleden...en dat mocht er ook zijn en daarop steunen we ons om aan te tonen dat het allemaal boter aan de galg (was) is...!

We schreven 1955...en ene Leo Collard ( toen PSB, nu PS) was minister van onderwijs en zou het onderwijs eens aanpakken, maar de Heilge Roomse Katholieke Kerk vreesde de macht te verliezen...en de rangen werden gesloten...de ziel van het kind diende gered, de vereniging School en Gezin werd opgericht, betogingen werden opgericht met als toppunt: de nationale betoging in Brussel. Op alle preekstoelen werd gedirigeerd dat we naar Brussel moesten, op alle lessenaars en katheders  getimmerd...dus het land zou verhuizen en Brussel werd een belegerde en bezette stad. De toenmalige Piet Vermeylen  ( BSP) minister van Binnenlandse zaken maakte het toen zo bond met zijn berichtgeving dat ie de naam "Piet de Leugenaar" kreeg...We zaten op kostschool in ons laatste jaar humaniora, de Retorika, en geregeld kwamen CVP-bonzen , toespraken houden, directeurs,  leerkachten en schoolhoofden zwoeren ons dat de ziel van het kind in gevaar was...al hadden we dat nooit gevoeld...Dus, we besloten naar Brussel te gaan om te  betogen, daar we geen toelating zouden krijgen, besloten we  stiekem te vertrekken. We hadden op die vrijdag in maart  ( de betoging was zaterdag) een koffertje gemaakt en vluchtten via de grote tuin van de school de grote weg op om autostop naar Brugge  te doen...Geluk is voor de durvers, want meteen stopte er een wagen, die uitgerust was om reclame te maken voor allerlei keukengerei, we stapten in en dus we konden van buiten niet gezien worden. Gelukkig , want de subregent had al meteen onraad geroken en de achtervolging ingezet...maar zag ons dus niet. De brave chauffeur zetten ons af te Brugge aan het stationsplein...en daar stond een schoolbediende, die ons meteen informeerde dat de subregent de perrons was gaan controleren...Dus wij stapten op een stadsbus naar de Gentse steenweg om daar alweer autostop te doen. Een niet te voorziene reis: met een open vrachtwagen naar Aalst, daar met  de buurttram A naar Koekelberg om onderdak te vinden in het H.Hartcollege aldaar. We liepen in de betoging , overnachtten weer in het college om de zondag( die dag werd de Ronde van Vlaanderen  gereden)  terug te keren naar de kostschool, maar toen begon het...De niet-inwonende leerlingen kwamen niet naar school, uit solidariteit. Mon oeil, solidariteit...ze konden lekker drie dagen blokken, want de paasproefwerken stonden voor de deur. Een paar inwonenden waren om die reden ook naar huis getogen. Solidariteit! Die beide solidatiteitsmannen werden met rust gelaten, maar wij mochtn de school niet meer binnen of toch alleen met onze ouders. Wat dan ook gebeurde, maar we kregen strafregime: niet meer praten met mekaar, geen ontspanning, strafschrijven in die vrijetijd, rookverbod en alle proefwerken zouden mondeling afgenomen worden...We hebben het geweten, want gelukkig was de derde trimester zeer kort zodat we ons jaar nog konden redden...We denken er nu pas op dat we toen reeds 19 jaar waren...De grootste klap kregen we toen we in Leuven naar een spreekbeurt gingen van een Nederlandse professor geschienis die zei dat Collard eigenlijk gelijk had en het onderwijs goed hervormde en het vooral goed was voor de leraars, want voorheen betaalde de staat een bepaalde som aan de school en die betaalde dan de leerkrachten en de directie betaalde uit naar godsvrucht en vermogen. We hoorden zelfs dat er, nadat de staat de betaling had overgenomen, er in bepaalde leraarskamers hevige discussies ontstonden...om niet meer te zeggen. Wat ons nog het meest raakte: al die schreeuwers om de ziel van het kind te redden stuurden braafjes de kinderen naar Gent, een rijksuniversiteit, de verdervers van de ziel van het kind. Brave ouders uit dorpen onder de knoet van de pastoor, stuurden uit angst en dreigementen  de kinderen naar Leuven. Het zijn de eersten die nu de plak zwaaien in de politiek en ook degenen die later op school waar we les gaven de plak zwaaiden om de postjes te verdelen, de lessenrooster samen te stellen...We deden ooit eens een boutade: vakantiespreiding ja, maar je moet wel de lessenrooster helpen samenstellen. Als je daarop iets zei, was je gefrusteerd...We hebben geen spijt, want Leuven was de MOOISTE tijd van ons leven!!!!

We zijn nog eens gaan betogen: in 1956! Rusland viel Hongarije binnen en daartegen zouden we betogen. Eigelijk ging het zo: we wisten van niets, maar we hadden gemiddagmaald in de Lion  d'Or en kwamen op de oude  markt. Daar stonden  rijen bussen en de verbondswachters porden ons aan om gratis mee te rijden naar Brussel. Waarom niet, want we wisten van niets. Toen we in Brussel kwamen vonden we het veel te druk en zijn naar de biosakoop geweest,een wildwestfilm met John Wayne en dan weer met de bus naar Leuven om te eindigen in de Bacchus, Parijsstraat bij René en zijn Poolse madame. Besluit: de ziel van het kind werd niet gered, Rusland bleef (te) lang in Hongarije, dus de natuur zal verder kapotgaan...Leve de scholieren!De wereld draait door 

15-01-2019 om 17:04 geschreven door Wim van Oostveld  

Alle eindejaarsgekte is voorbij en moeder de vrouw is bezig met " het stalleke van Betlehem" op te bergen voor volgend jaar. Ooit stond het te pronken bij ons thuis in het dorp, niet in de living, want dat hadden we niet of beter gezegd, we kenden dit woord nog niet, maar het stond naast de langebuis kachel. Zoiets roept herinneringen op, natuurlijk en we worden gek van alle hedendaags getjingel en getjangel. Gelukkig zijn er hoe langer hoe meer mensen die teruggrijpen naar de kerstsfeer van weleer...en komen ze samen in kerken, die anders toch niet meer gebruikt worden, om van die heerlijke kerstliederen te zingen van "Nu sijt wellekome" tot " Susa Nina" toe. Maar de slimme mediajongens vergeten dergelijke zaken uiteraard in hun gefrusteerde jaaroverzichten. Veel meer aandacht ging er uit naar de zieltjes van kinderen van ex-Syriëstrijders en naar het kindje dat door een boze politieagent werd doodgeschoten...We weten het met kinderen moet je steeds meevoelen. We hadden een zwager, hij was advocaat, een wijs man dus, want hij zei steeds ( hij is al gestorven) dat de mooiste dag, elk jaar opnieuw, die dag was dat ie bij de belanstingscontroleur zat, want hij bedroog de man steeds en erger nog die vent wist dat ie bedrogen werd, maar kon er juridisch niets tegen beginnen...Bovendien vond ie, al was ie erg katholiek,waarom moeten we belastingen betalen?, ze (...) gooien het toch maar over de balk. Toen we naar de bijbel wezen en naar de tekst over God en de keizer en hun centen, antwoordde hij dat we niet naiëf mochten zijn. Wel die zwager zei dat  juridisch kinderen ALTIJD gelijk krijgen. Hij gaf een voorbeeld: " Als een kind plotser dan plots over de straat loopt en een verraste chauffeur kon de aanrijding absoluut niet verhinderen, dan krijgt het kind steeds gelijk, want de bestuurder moet incalculeren dat hij voorzichtig dient te zijn als ie spelende kinderen ziet...Dus die kinderen van ex-Syiëstrijders moeten beschermd  worden wat hun ouders mispeuterd hebben, zelfs tot tweemaal toe maakten hun moeders België belachelijk, daar konden de kinderen niets aan doen . Zelfs moest de auto waarin de getroffen baby, Mawda, zat hoefde dus niet te stoppen op de vraag van de politie. Lastig, uiteraard, maar kinderen hebben ALTIJD gelijk. Toch hebben we vragen. Tijdens WOII waren  er in de katholieke kerk kapelaans, paters en wie nog meer die jonge Vlaamse kerels gek maakten om tegen het goddeloze  bolsjevistisch gevaar te gaan strijden. Velen deden het, maar kregen achteraf de rekening gepresenteerd. Ooit zagen we in ons geboortedorp hoe een terggekeerde Oostfrontstrijder werd ontvangen. Onder leiding van de man die de hele oorlog het Duits materieel van de Wehrmacht had verzorgd, werd ie hard aangepakt. Als we schrijven hard, was het ook hard, onmenselijk ware beter geweest. Het Belgisch gerecht kon niet achterblijven en deed de nodige uitspraken w.o zelfs doodstraffen. Politiek correcten zijn vandaag de dag tegen doodstraffen. Wat nog erger is, vandaag de dag zijn er nu nog kinderen, kleinkinderen die gebukt gaan onder de straffen van hun vaders, grootvaders...Nu vragen wij of in het licht van wat die kinderen van de ex-Syriëstrijders vragen nu geen amnestie kan gegeven worden aan de kinderen en de kleinkinderen van de Oostfronters, want kinderen hebben toch steeds gelijk...Antwoord aan de politiek correcten. Terloops vijf jaar( ongeveer) na WOII zijn er Belgen gedecoreerd omdat ze gingen vechten tegen de communisten: de Koreastrijders. We houden op, maar degenen  die ons veel geluk wensten voor 2019, beseffen het niet of willen het niet inzien...de hypocrisie zal 2019 weer domineren...Je moet maar eens kijken hoe de sukkels dienen te werken in de goudmijnen in Ghana en in de Spaanse enclave , Ceuta ,in Marokko...Er was een tijd dat " Sale Député " een scheldwoord was...Waarom nu niet meer? 

08-01-2019 om 16:50 geschreven door Wim van Oostveld  

Wellicht een vorm van "Writersblock", want we zijn terug van weggeweest en maar géén goesting om te schrijven...Al dient gezegd dat er veel leeswerk is...Jaarboeken van de heemkundige kring, Vogelbescherming, Bruggelingen buiten Brugge...en de vele ( we schreven bijna 'te') Nieuwjaars  kadoos...Dus nog een beetje geduld... 

03-01-2019 om 17:10 geschreven door Wim van Oostveld  

We wensen alle lezers fijne feestdagen ...en nemen nu een paar (...) dagen rust...

Toen we in 1947 "onze" Plechtige communie deden kregen we een missaal ( als je het niet kent...opzoeken in van Dale).   Op de laatste pagina stond een soort kalender met alle feesdagen  tot en met 1996... we dachen nooit zo ver te raken...en we zijn nu al (bijna) 23  verder. Toch niet slecht...al beginnen de jaren te wegen...Tot binnenkort....!

20-12-2018 om 17:14 geschreven door Wim van Oostveld  

In deze ' droeve' tijden zijn de grapjassen er weer, net of er is al geen triest nieuws genoeg  en de grapjassen willen weer van zich laten horen. Een paar jaar geleden vonden ze dat Zwarte Piet niet meer de beugel kon, maar wel door de schoorsteen...We zijn verheugd dat in Vlaanderen de mensen zich nergens van aan trokken en gewoon verder deden...als usual!!!  De mevrouw die  vooral in Nederland van leer trok tegen de Zwarte Piet hielp hen een beetje, want de roet-piet vindt ze een onwaarschijnlijk verhaal, dus dachten ze in Vlaanderen: we gaan dan maar met de Zwarte Piet door. Gelijk hebben ze, bovendien als madame op de manier begint: " Piet die door de schoorstenen klimt...hoe onwaarschijnlijk". Madame, de sint die met zijn paard over daken galoppeert, heel waarschijnlijk, Roodkapje die heelhuids uit de buik van de wolf komt, het glazen schoentje van Assepoester ...ook, zoals de meeste sprookjes, sagen en legendes...Wellicht dacht Peta daarom we moeten iets anders verzinnen. Peta? Wie? Hou je vast : People ( for the) Ethical Treatment (of) Animals. Jawadde... de zedelijke behandeling der dieren...Alle koeien een BH met vier cups...De grapjassen van Peta vinden dat spreuken en/of zegswijzen met dieren niet meer kunnen. Je mag de koe niet meer bij de hoorns pakken, maar wel de rozen bij de dorens. Zouden ze wel de betekenis van de eerste spreuk begrepen hebben? Twee vliegen in één klap is uiteraard ook verkeerd moet worden dat je twee keer  moet lachen met dezelfde grap...Ook hier tonen de Peta's dat ze geen taalgevoel hebben. Oude koeien moet je in de gracht laten verzuipen, maar oude fietsen eruit halen, uiteraard, want sluikstorten  is verboden. Je mag geen mens met een dode mus blij maken, maar wel met een comptervirus. We hopen dat de Peta-volgelingen nooit iemand ontmoeten die ze blij hebben gemaakt. Al slaan de boeren een brave hond dood, dat mag niet, al vind je wel een stok...Wie een hond wil aaien vindt er wel één. Taalgevoel, alweer...Stel dat we Peta zouden volgen in hun krakkemikkige redenering, dan ziet het er niet goed uit voor onze taal. We mogen niet meer drinken als een Zwitser, roken als een Turk, er zouden geen domme Belgen meer zijn ( leg dat maar 's uit na de politieke bezigheden de laatste week), geen gierige Hollanders...etc...Het zou me wat worden. Eigenlijk wil Peta naar het Ancien Regime terug: mens en beest gelijk, want wat lazen in Biekorf (1) afl.4  december 1996 op p. 370: " Terechtstelling van een zwijn in Dikkebus"We vatten samen: ene R. Opsommer vertelt dat in het Ancien Regime in tegenstelling tot vandaag de dag ook dieren konden veroordeeld worden. Bij de familie Pieter de Puud in Dikkebus drong een zeug de woning binnen  en beet de baby in zijn wiegje dood. "haelde deen kake uute ende selgierde tkind". Het gebeurde terwijl de vader met de andere  kinderen naar de vespers waren en de moeder een familielid na een bezoek uitliet.De baljuw van Ieper vond dat het een ongeluk was en de ouders geen schuld troffen , maar het zwijn werd strafrechterlijk vervolgd en ter doodveroordeeld. Het werd levend begraven in een molenwal te Dikkebus op 26 januari  1460..." Ook in 1562 was er te Kortrijk een dergelijk geval...Dus Peta mens en dier gelijk, nietwaar en de spreuken mogen blijven...! Het is nog niet gedaan, want nu gaan ze actie voeren tegen levende dieren in de kerststal . Zei de boer die twee schapen en twee ezels leverde voor een kerststal: " Indien ik ooit als ezel zou terugkeren, dan wil ik zeker hier in deze stal staan". Je hoort het eens van een kenner

(1) Biekorf. West-Vlaams arcief voor geschiedenis, archeologie, taal- en volkskunde

11-12-2018 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

Ze waren noet 65.000 en dat is behoorlijk veel...We bedoelen om meer aandacht te vragen  voor de natuur. De natuur kent beloningen noch straffen, enkel gevolgen...Bovendien waren ze wellicht met meer, want die 65.000 zijn de cijfers van de politie, dus..., want volgens de politie waren de zeshonderd  Franchimontezen slechts met 400! Toch hebben we onze bedenkingen met die betogingen, dus een paar vragen. Hoe zouden die betogers allemaal in Brussel geraakt zijn? Hoogst waarschijnlijk per wagen? Zou er gecarpoold zijn? Stel dat het mogelijk geweest was om te vragen hoeveel van die betogers er de wagen aan de kant willen laten, want de actie om vrijkaarten voor het openbaar vervoer  in te ruilen voor de wagen werd een grote mislukking...Veel van de Vlaamse tafelspringers die hoogst waarschijnlijk in de betoging meeliepen, zondigen steevast tegen de natuur. Ze zijn dan te zien in tv-programma's in India, Sri Lanka, Zuid-Afrika. Waarom moet er zover gevlogen om één of ander individu te interviewen? Cynisch is dan nog dat er steeds over de natuur geluld wordt. De gele hesjes zullen uiteraard ook wel jaloers geweest zijn omdat de groene meisjes en jongens meer succes hadden al hadden de gelen dan wel meer vernielingen op het actief. Het deed ons allemaal nadenken en veel zou veel beter kunnen indien we consequent zouden willen gaan leven...Daar dachten we aan toen een woeste (...) mevrouw  zei: " We , (mijn man en ik) hebben geen werk en kunnen die dure benzine niet meer betalen"...Vraag: waarom hebben ze een auto nodig?, toch niet om naar het werk te rijden...?We vinden dat het daarover gaat!   We verdienen te weinig, maar hoe komt het dat er telkens zich een vakantie aankondigt de lunchthavens overspoeld worden met te weinig-verdieners die hoogst nodig op vakantie moeten? Heb je al vernomen welke onethische feesten worden gehouden voor eerste en/of plechtige communies ( vergeet dan ook de lentefeesten niet). Drinkgelagen bij geboortes ( mooie namen babyborrel). Bij de minste meeval worden flessen bubbels bovengehaald. Als de favoriete ploeg Europees gaat spelen staan de fans  (...) te drummen om duizenden euro's boven te halen om mee te reizen...Verdienen we dan allemaal zo weinig. We denken dat de mensen vergeten zijn te zaaien naar de zak of m.a.w. de tering naar de nering te hangen...We denken terug  aan ons eigen leven...We waren de enige kostwinner, uitdrukkelijk voor gekozen...Bewust geen auto gekocht, een eenvoudige woning gebouwd, geen dure vakanties ...maar wel nagedacht hoe te leven. De kinderen spreken nu nog over hun fantastische vakanties...Ze bouwden forten, knutselden konijnenhokken  in mekaar, ook een kippenren werd gebouwd en de jeugdkampen mogen we niet vergeten...Resultaat, steeds stonden vriendjes aan de deur die na een saaie strandvakantie met aansluitend een "heerlijke" rit in de auto uit het ziuden, kwamen vragen of ze mee mochten "spelen"...Daar gaat het om..."Ze" willen met zijn allen doen wat de reclame voorschrijft...Je moet op vakantie? Je moet cocktails of bubbels drinken ( geef mij , Vlaming zijnde,een Stella) , Ieder gezinslid  moet een GSM . Je gelooft het niet, maar er was ooit een reclameslogan: " Leef boven je stand"..."Ze" zijn het gaan doen. We zeggen niet dat de regering goed bezig is. Wij echter ook niet...Laten we daar maar even over nadenken  

04-12-2018 om 16:47 geschreven door Wim van Oostveld  

Hoewel de dagen behoorlijk korter lijken te worden, toch valt er heerlijk veel te beleven. We dienen er meteen aan toe te voegen dat het  in ons geliefde Vlaanderen wel behoorlijk rustig bleef...In de meest gemeentes waren ze er al in geslaagd de besturen samen te stellen, dus was het even uitblazen en nadenken hoe het komt dat het allemaal zo anders gelopen is? De socialistische familie zat blijkbaar is de hoek waar de klappen vielen...en ze blijken het nog steeds niet begrepen te hebben en schuiven alweer de zwarte pieten door naar  de "anderen". Ze vergeten nog steeds  dat te veel socialistische lei(ij)ders zaken deden die eigenlijk NOOIT door een socialist te verantwoorden zijn.... Waar bij elke gewone burger , die zelf ontslag neemt, nooit sprake is van een ontslagvergoeding is er zelfs een rood kopstuk dat telkens hoge ontslagpremies opeist zelfs als ie bij dezelfde firma verandert van afdeling. Bv van de verkoopsafdeling naar de produktieafdeling... Zou het kiesvee eindelijk willen afrekenen hebben met zo'n gedrag...In de Koningin der Badsteden  hielden de rode vrienden de kneukels wit aan hun Keizer en het kwam hen duur te staan...Wij zijn zelfs even gaan nadenken. Naar het schijnt zat de keizer in der tijd  de vergadering voor van het schepencollege , waar hij géén deel van uitmaakte...Zou het mogelijk zijn dat alles wat er in zo'n vergadering beslist  werd, illegaal was...daar er iemand aanwezig was die er NIET thuishoorde? Dus dat de Koningin der Badsteden jaren illegaal bestuurd werd...Wie weet het anwoord? Dus was het toch rustig in Vlaanderen zoals we boven schreven...Een vreemde rust, nietwaar, maar in Frankrijk en Wallonië ging het er warm aan toe. De gele hesjes kwamen op straat, want ze vonden de prijzen aan de pomp voor hun auto, hun vrijheid te duur.Wij zijn blij, want die aktie leerde ons een nieuw woord : de meeste Vlamingen wisten geeneens wat een HES was, de Nederlanders wel , maar Vlamingen "lenen" niet graag woorden van de Nederlanders...vooral als kletsmadammen als ene Goedele orakelt : " Niemand moet ( hoeft , madamme) ons te zeggen hoe we spreken. " Vandaar ook het belachelijk gebruikt woord als verlof in de betekenis van vakantie, vrije tijd etc...Op de tweede plaats de prijzen aan de pomp zijn te duur, maar als je daarom winkels moet gaan plunderen, weten we niet. Taks op tabak is ook te duur, maar heb je tabak nodig om te leven? Neen, integendeel, dus stop met roken als de taksen te duur zijn. Hoeveel mensen hebben de auto nodig om te leven? Je kan te voet naar school en/of het werk, per fiets, met het openbaar vervoer.Dus... mijn auto, mijn vrijheid...wat bedoelen ze daarmee?, dat je zo vrij ben hem in de garage te laten of de vrijheid om dure benzine te betalen...We weten het niet meer. 

27-11-2018 om 16:25 geschreven door Wim van Oostveld  

Volgens de Romeinse blijspeldichter Plautus (250-184 v. Chr.) was de ene mens een wolf voor de andere...We mogen de wolven geen geweld aandoen, maar we vinden dat de wolven meer respect voor de anderen in de roedel opbrengen dan de mens...Daar dachten we aan en ook aan ons vorig stukje, toen we de Hoge Heren van hypocrisie door de mangel haalden, helaas. Een cartoon van Marec, meestal niet bang de harde waarheid te tekenen , deed ons huiveren...Een man met een blauw oog en bloedneus en een  tas vol herinneringsbeeldjes  uit Zillebeke zei het volgende: " We hebben nogal moeten vechten om eraan te raken". Juist, hoe cynisch kan een mens zijn...Vechten voor een symbool van " Nooit meer oorlog"...!?!?. We moeten toegeven de mensen van dit zo bewonderingswaardig project, een beelje voor elk Belgisch slachtoffer van de Grote Oorlog, hebben de meute volledig verkeerd ingeschat en hadden blijkbaar nog nooit van Plautus gehoord. Wie een beetje nadacht wist dat het gros met ebay-gedachten er op zou afkomen...ze hoorden de euro's al rinkelen.Eigenlijk ging het al verkeerd van in den beginne. Voor elk slachtoffer zou een anoniem beeldje worden gecreëerd. Nu waren er al een hele hoop die hun naam in het "kunstwerkje" krasten en dit met de hoop het  zelf later weer terug te vinden...Dat was niet de bedoeling, uiteraard. Op FB kunnen we bovendien lezen hoe verzamelaars met schuim op de lippen de beeldjes op de waarde controleerden en het waren niet steeds mannen. Integendeel. Beeldjes die niet voldeden wierpen ze, we schreven bijna achteloos, maar het was eerder met een minachtende  kracht zodat ze al of niet stuk gingen...We proberen ons in de geest van die mensen in te leven...Stel dat je nu zo'n beeldje op het salontafel hebt staan...zal het indruk maken op het bezoek? Nu althans niet meer als ze weten hoe er voor gevochten werd...Nooit meer oorlog. Voor ons , we  zijn wellicht alleen, was het hele project er niet moeten komen. De vele goed onderhouden kerkhoven, doen er (meer) voldoende aan herinneren wat er daar voorgevallen is...en dat we respect hebben voor de vele offers... Alleen al het Studentenkerkhof in Vladslo, waar het Ouderpaar van Käthe Kollwitz prijkt, is op zich al een aangrijpend bewijs...Naar het schijnt zou iedereen die een  herinneringsbeeldje verkoopt streng gestraft worden. We hopen het van harte en zijn eerlijk, we zullen degene die we mochten betrappen : aandragen. Na de twee stukjes komen we tot het besluit: nooit meer oorlog  is een utopie, vooral nadat we de grijns van graaiende wijven op tv zagen. Excuseer, veritas vincit!  

20-11-2018 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

We vernamen, een poosje geleden, dat ons geboortehuis gesloopt werd. Aanvankelijk lagen we daar echt niet wakker van, maar toen we op FB  foto's zagen van het  platgewalste pand, begonnen toch de vele herinneringen hun werk te doen...We dachten toen even aan "Jeugd" van Ernest Claes: hoe hij zijn geboortehuis beschreef, oud weliswaar, maar met vele hoekjes en plekjes waar van alles te beleven was, maar vooral geen moderne dingen, die de charme van een huis niet vooruit helpen. Ekektriciteit was er, maar heel primitief, dus de kaars met kaarsenpan was steeds bij de hand. Waterleiding kwam er later, maar toen waren we al naar kostschool vertrokken. Begin jaren zestig van de vorige eeuw verkochten moeder en vader het huis, want ze hadden genoeg gewerkt...Ze zochten rust in een buitenwijk van de stad en gelijk hadden ze. Velen begrepen niet dat een paar, dat ergens een heerlijk leven had opgebouwd, er zo maar van ondertrok. Wij weten het wel...Vader kon de bemoeizucht van de pastoor niet langer meer dulden, bovendien was ie dan dichter bij de abdij, waar zijn dochter moniale was, en waar hij "huishovenier" werd...Hij beleefde er een fantastische ouwe dag, veel te kort weliswaar...We hebben de verhuis helpen doen, een vrachtwagen overvol...Vooraleer we begonnen te laden , kwan vader plots met wat ons twee ijzeren buizen leken, opdagen. " Weet je wat het zijn?". We wisten het. Het waren twee lopen van  mitrailleurs, die de Duitsers op de vlucht in 1944 weggekeild hadden. Het was een woelige nacht geweest met steeds aanrollende voertuigen, een leger op de vlucht. Een Pool, in het Duitse leger verplicht ingelijfd, was van een tank over de omheining van een tuin gesprongen. Dus grote commotie des morgens en samen met broer hadden we alle tijd om weggeworpen dingen te zoeken. De twee lopen hadden we onder de pannen  van het oude duiventil , niet meer gebruikt tijdens de oorlog, gestoken. We hadden de speelgoedman in gedachte...Geregeld kwam ie aan de schoolpoort met speelgoed ( draaitollen, gewone tollen, bikkels, pezen, knikkers...uiteraard ook poppen) staan. Broer had ooit eens een pracht van een tol "gekocht" voor een schoendoos vol  hulzen en kogelkopjes. Wat zouden die lopen niet waard zijn, nietwaar? De hele verhuis  werden daardoor herinneringen op gehaald...en de twee lopen hebben alsnog dienst gedaan, want vader kon het niet laten, want in zijn nieuwe woonst fabriceerde hij een klein duiventilletjes en een rennetje voor een paar hoenders. De twee lopen dienden als paal om de draad aan vast te maken...Van de week werden de herinneringen nog scherper gesteld...Tijdens het wachten op het middagmaal zaten we aan de dis met een vork te "spelen" en plots zagen we op de rugzijde helemaal onderaan: het woord 'blancadur' geperst dan  een Duitse adelaar die een cirkel omklemde waarin een Swastika en dan de hoofdletter M. De aandacht voor het middagmaal was weg...Wat zou dat allemaal betekenen en hoe komt dat bij ons thuis...?

Internet bracht uiteraard de oplossing. We zochten zelf, maar een aandachtige vriendin deed het ook en we kwamen tot het volgende: de M verwijst naar de Kriegsmarine  ( als de adelaar vliegt naar de Luftwaffe), bancadur is een zeer speciale legering die werd gebuikt in Nazi-Duitsland...Problemen opgelost...Ja en neen...Hoe zijn de drie lepels en twee vorken   in onze keuken terecht gekomen...en waarom zagen we het nu maar...? We weten het niet, maar vermoeden slechts. Toen de schoonouders gestorven waren , werd de huisraad onder de kinderen verdeeld...en gezien de schoonvader sedert juni 1940 in het verzet was ( Het Geheime Belgisch Leger) en op het einde deelnam aan de Slag van de Moerbrugge en in de omgeving van Knokke   vermoeden we dat hij bepaalde bezittingen van Duitse gevangenen meenam...Bij  de verdeling dan bij ons gekomen. Dat het niet vroeger gebeurde  is praktisch zeker, want Filip , de oudste ( nu reeds 11 jaar geleden gestorven,  was behept omtrent alles van WO II en zou het zeker gezien hebben...en we zouden de nazi-stukken slechts na zijn dood gekregen hebben. Wat een verhaal...ondertussen is ons geboortehuis gesloopt en zullen ze (...) er flats neerpoten. Niemand minder dan Wim Sonneveld zingt over het dorp...Thuis heb ik nog een ansichtkaart. Wij ook en wat meer is, mijn broer, zus en moeder staan erop. Het zegt jullie hoogst waarschijnlijk niets, maar het is waar ik geboren ben...Voorbij...en we krijgen tranen in de ogen...das oud worden! 

06-11-2018 om 00:00 geschreven door Wim van Oostveld  

Misschien heeft de 19de eeuwse Amerikaanse schrijver wel gelijk..., want tenslotte wat is de waarheid ? , zelfs Pontius Pilatus wisten het niet. Bovengenoemde schrijver kende tijdens het leven niet dermate succes, het is maar na de dood dat ie geroemd werd en zelfs "onze" Frederik van Eeden was een fervente fan en stichtte zelfs zijn eigen Walden naar analogie van wat de Amerikaan enkele jaren voordien had gerealiseerd. Goed we dwalen af...Wat is de waarheid?   We weten het niet, want wat sommige heren veertien dagen voordien verkondigd hebben, blijkt vandaag een leugen te zijn...of wat wellicht nog erger is, ze doen of dat ze het nooit uitgesproken hebben en in het ergste geval : " Het was maar om te lachen". De lezer weet wel dat het om de voorbije verkiezingen  gaat, nietwaar. Juist en inderdaad hoe dikwijls hoorden we niet met die partij NOOIT en als de postjes dienen verdeeld te worden is dat nooit, in waarom niet veranderd...Gisteren zagen we "onze" Rudi Vranckx in een praatprogramma op de Nederlandse TV gelauwerd worden en geef toe eer Nederlanders een Vlaming  lof toe zwaaien moet er iets aan de hand zijn...Je moet ze eens over de Rode Duivels horen grappen. Maar kom, het is vergeven. Rudy Vranckx dus.Vandaag  komt er een programma op Canvas van Rudi met als titel: "Voor de zonden van hun vader". Het is een reportage over ouders van Syriëstrijders  die op zoek zijn naar hun kleinkinderen. Uit de titel kan je afleiden dat die kinderen niet kunnen/mogen gestraft worden om wat hun vaders mispeuterd hebben. Natuurlijk is iedereen het daarmee hartsgrondig eens, maar nu komt de paradoxale waarheid van Thoreau om het hoekje kijken . Wie nu het luidst staat te roepen om die kinderen, brengt soms, om  niet te schrijven, altijd, een andere redenering naar voor. Als ze over bepaalde nationalistische Vlaamse partijen spreken dan verwijzen ze steevast naar het oorlogsverleden van de ouders van de leden van die nationalistische partijen...en eigenlijk gaat het dan nog meestal  over grootouders. Onze vraag : ook om de zonden van hun grootvaders, vaders? In feite als de ene niet mag gestraft om de zonden van de vaders, de anderen ook niet...Er zijn nog meerdere voorbeelden van paradoxale waarheden...Neem nu het oorlogsverleden van de Belgen...Blijkt dat slechts Vlamingen  gecollaboreerd hebben, nochtans is de waarheid enigszins anders, want procentueel was het aantal collaborerende Walen veel hoger dan collaborerende Vlamingen...Is er ooit een woord gezegd over ene José Happart, bij het toppunt (...) van "zijn" macht dat zijn vader een collaboreur was en aanhanger van " Le beau Léon Degrelle"? Zelfs onze Koning Philppe  wordt er niet over aangesproken dat zijn grootvader bij Dolf op de kofffie wou. Besluit de ene keer is iets waar, de andere keer niet en je gebruikt  het als het in het kraam past. Wij walgen er van

Henry David Thoreau: Geboren in  1817 en is gestorven in 1862. Amerikaans schrijver die afstamde van Franse Hugenoten die in de 17de eeuw na het Edikt van Nantes Frankrijk ontvluchtten. Hij bouwde in 1845 een hut aan de oever van het meer  Walden Pond ( Massaachusetts) waar hij   2 1/2 jaar in eenzaamheid leefde. De ervaringen schreef hij neer in 1854 in het boek Walden . Het boek had wereldwijd veel invloed zoals bij Gandhi en Frederik van Eeden

30-10-2018 om 16:36 geschreven door Wim van Oostveld  

Ze ( de politici) hebben nog steeds geen akkoord in Oostende, want mietje wil niet met jantje en jantje niet met pietje, maar petje en mietje ook niet...de enig die wil met zichzelf is de Keizer, want hij is in onmisbaar en hij heeft altijd gelijk. Vreemd is  dat we  het -- spijtig genoeg -- niet over de socialisten hebben, maar over de Stadslijst. Vreemd en we begrijpen het ook niet dat nu al meteens de voorzitter van de SPa gaat onderhandelen in naam van de stadslijst. Eigenlijk is het allemaal wel prettig om mee te maken, want er wordt wat afgeluld vandaag de dag. Het was vroeger , we bedoelen voor de verkiezingen, ook al aardig bezig, maar nu staan ze ook met zijn allen te drummen en allemaal in ons belang, nochtans is er nooit één van die lullers ons persoonlijk komen vragen wat onze mening is. Voor de verkiezingen kwam de lijstttekker van de Open VLD van Antwerpen zeggen dat de burgemeester van Antwerpen ethisch  onbekwaam was om burgemeester te zijn, nu, na de stembusgang, nadat "zijn" partij drie (3) zetels haalde zwijgt ie in alle talen, of nee, kwijlt ie om weer met die onbekwame burgemeester in zee te gaan . In de Zevende Dag trok de burgervader (...) van Vilvoorde ook van leer, tegen -- alweer-- de onbekwame burgermeester van Antwerpen. " Het is een slecht acteur en straalt niets dan macht uit ( Hoe je zoiets kan zien, maar kom...)" Des anderendaags kiepert diezelfde Vilvoordenaar de kartelpartner, Groen, buiten en gaat in zee met CD&V en NVa . " Dat is democratie", zegt ie dan. We hadden er al lang op gewacht, want zoals de lezer weet  als het over politiek gaat, moet het woord democratie vallen en vooral verkracht worden. Eigenlijk vinden wij dat het woord democratie NIET meer zou mogen gebruikt worden. Neem nu Ninove...meer dan 40 procent van de Ninovieters stemden op een partij, maar het is een slechte partij zegt men...( Wie is men, de goeien...?) In hoeveel dorpen en/of steden    behaalt het Vlaams Belang behoorlijke cijfers, maar ze mogen niet mee besturen, want het zijn slechten...dus de mensen die op die partij stemden, zijn slecht...Wie denkt er het racht te h abben om te zeggen dat iemand slecht is? God de Vader? Maar volgens Etienne Vermeersch  bestaat ie geeneens, dus. Tenslotte als  vele mensen niet denken dat ze goed zijn...de mensen, het volk, demos ...democratie. Als je iemand uitsluit...is dat dan nog democratie...? In onze stad was er een nieuwe partij...Recht door Zee...Mooi. Eén van de heren op de lijst ijverde steeds voor Mariakerke ( een wijk). " Wij zullen ons met hart en ziel inzetten voor Mariakerke. Mariakerke MOET een containerpark hebben..." Het werd en flop voor hem en tevens voor de partij RDZ. Juist, want democratie is meer dan de eigen voordeur, stoep, straat. Achteraf was ie kwaad zelfs woest, want  hij trekt naar het buitenland...Naar Spanje, want daar heerst de democratie...Vraag het eens aan de Catalanen...Joepie

23-10-2018 om 15:57 geschreven door Wim van Oostveld  

Vorige zondag was een heerlijke dag...Neen, niet wegens de verkiezing, want daar hebben we een heel andere mening over. Vooraleer we eigenlijk definitief van start gaan, toch maar even onze mening...Verkiezing  heeft niets met democratie te maken, maar alles met gekonkelfoes, achterbaksheid, leugen en bedrog.  We zouden ze niet te eten willen vragen alle dames en/of heren die veruit de meeste voorkeurstemmen mochten begroeten, dus de populairsten van de stad of dorp waren, maar toch  netjes opzij worden geschoven.Dat heet dan politiek, zeggen de foefelaars en nemen meteen het woord democratie in de mond. Zielig, maar waarom was de zondag dan weer heerlijk? We zijn op bezoek geweest, wij, de twee jongste van de hoop, naar de oudste, lichtjes dementerende zus. We waren thuis met vier: twee zoons en twee dochters. Onze oudste broer is nu bijna dertig jaar geleden overleden...Juist, je kon het raden: kanker. De drie die overbleven onderhielden nog een behoorlijke band...de gebruikelijke ansichtkaarten sturen, wel 's samen eten, maar de jaren schreden voort en het werd hoe langer hoe duidelijker vooral des morgens bij het opstaan. Nu was er een neef, de zoon van de oudste zus, die vond dat we nog's samen moesten komen...verkiezing of geen verkiezing...en gelijk had ie . Het gebeurde in Ieper, de vredesstad, niet speciaal gekozen, alleen maar omdat zus daar woonde. Het Sint-Jozefshuis.Geef toe die Jozef moet nogal werk hebben gehad...als die huizen, kerken, instituten, straten...Een prachtig gebouw overigens, maar niet zo oud, de Grote Oorlog weet je wel...Maar wij vonden het er binnen allemaal zo akelig wit...voor de rest heerlijke koffie, malse koekjes voor de kunstgebitten..., maar vooral het babbelen, vertellen. Het was zo erg, om halfzes moest zus gaan souperen, maar het was halfzeven als ze haar kwamen halen..." We zouden de tafel willen opruimen"...We hadden geeneens de hele middag lang gevoeld, gezien dat zus dementeert...Achteraf stelden we vast dat vooral de oorlogstijd ons hechter aan mekaar had gelijmd, de vlucht uit het dorp, maar spijtig ook hoe alles ten einde kwam toen we naar kostschool werden gestuurd...zodat we een heel stuk van ons opgroeien, van kind naar volwassen niet samen hebben beleefd, wellicht de moeilijkste tijd. We kwamen wel tot het besluit dat we een heerlijke jeugd hadden gekend en vooral dat Mulisch gelijk heeft: " Familie duurt het langst". Naar het schijnt, zou, volgens de kenners, dementie ophouden als de patiënt over  het verleden kan praten. Het was zo, maar wat ook waar is? De nostalgie die je des anderdaags bespringt na zo'n heerlijke zondag. Daarom dat stukje, maar er is alweer een stukje jeugd weg, want verleden week vernamen we dat een echte jeugdvriend waarmee we opgroeiden in het dorp der dorpen gestorven. Hij ruste in vrede...

16-10-2018 om 16:32 geschreven door Wim van Oostveld  

Eigenlijk zijn het vervelende tijden..., want binnen een paar dagen zijn er verkiezingen en wat gebeurt er?: de ene helft vraagt om wat ze zelf voordien "vergaten" te realiseren en de andere helft belooft wat ze nooit zullen verwezellijken. Dit gezegd zijn duiken we toch maar even het verleden in...en stellen vast dat we dat vroeger eigenlijk eerder leuke tijden vonden. De eerste keer dat we ter stembus toogden, herinneren we ons nog zeer goed. Het is vandaag de dag bijna niet meer te geloven, maar we voelden een zekere fierheid over ons heen dalen. Aan de schoolpoort , het stemmen vond in de dorpsschool plaats, stonden meerdere kandidaten en allemaaal drukten ze ons de hand wat heel vreemd was, want iemand de hand drukken deden ze in een dorp niet zo vaak. Wel in de hand kletsen om een verkoop van een koe of paard te bevestigen, maar handjedruk? Zelden. Bovendien volgde er hier en daar een schouderklopje, een knipoog...of  " Je weet wel, eh"...In het stemlokaal  heerste een gezellige drukte, het kiesbureau bestond slechts uit gekende gezichten, groepjes kiezers stonden nog na te kletsen en de koddebeier stond aan een bierflesje te lurken. " Voor de goeie stemmen voor de  eerste keer," zei de voorzitter die onze postbode was, want hij kon lezen en schrijven. In het stemhokje maakten we het bolletje zwart ( toen nog) achter de naam van een marginale man, die op de lijst stond als laatste man om de hoop te vullen, de naam lijstduwer was nog niet uitgevonden en niet velen waren bereid om laatste te staan...We voelden ons fier dat we daar eens iets konden doen tegen alle geplogenheden in. Later hebben we nooit kunnen begrijpen dat mensen voor iemand kozen, want " We durfden niet anders"...Later zijn we dan nog  gaan plakken...en dat was leuk, want we plakten dan affiches van kandidaat A op de schuurgevel van kandidaat B en omgekeerd. Leuk, maar achteraf toch ook een beetje ontgoocheling, want we hadden de bizarre gezichten  willen zien en de vreemde commentaren..., naar echt waar, het bleef rustig in het dorp. Zouden we mogen besluiten dat al het geplak en gekalk niet zoveel indruk maakte...Toen we in Leuven studeerden, was er ook in oktober verkiezing. We vernamen dat je met je kiesbrief gratis een treinkaartje naar huis kon krijgen. We stelden dus de aanvraag van het jaarabonnement  een tijdje uit en spaarden alzo  ( voor een student een aardig sommetje) uit. Dus geloof je het nu, dat verkiezingen vroeger leuk waren..., maar nu...het verstoort heel onze zondag. Bah!

09-10-2018 om 16:46 geschreven door Wim van Oostveld