dou -me conta de que não é muito fácil para quem não conhece o Neerlandês deixar um comentário. Se desejar deixar o seu comentário faça o seguinte 2° preencha um nome(naam) 3° seja obrigatório preencher endreço E-mail 4° Possa preencher o URL 5° preencha um título(titel) 6° deixe o seu comentário 7° carregue no texto "reactie insturen"
Muito obrigado pela sua visita ou por se ter interessado por este blog.
Isso dá-me esperança de que vais regressar a esta página , para ver novas fotografias - e não só.
Se desejar deixar a sua opinião, faça-o por baixo de cada texto, clicando em "comentário"
Gostaria muito de poder melhorar o meu blogue com o seu comentário positivo.
São tolerados este blog comentários ofensivos. Mas prefiro que as caixas de comentários servem para abrir o debate ou entregar sugestões sobre os textos. Mas no caso quiser usar os espaços para a calúnia ou comentário maledicente. Então,muito obrigado para sua atenção.
"Sempre quis ser uma história”, palavras obrigatórias por ordem inversa
Trinte anos História engraçada, uma ave pode ser prenda original,
porém, ignoro que a minha mãe tenha ficado satisfeita com um papagaio desordeiro.
Todavia, ficaria trinta anos como companheiro dela.
Coitado daquele que ficou perto da gaiola, se quis ou não, pois Joãozinho sempre berrava sem piedade gritos,
e ao jantar bradava "bolobolo",
somente se calava quando recebia como suborno uma batata quente.
Após anos de tirania mostrou sua verdadeira natureza e pôs ovo. Desde esta revelação chama-se Joana.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Mijn verhaal van 77 woorden vertelt op de portugese jongeren radio
Ze kreeg hem van mijn oudste broer een krijsende papegaai "Janneke". Hij bleef mijn moeder 27jaar trouw. Als je te dicht bij de kooi kwam krijste hij heel de buurt bij elkaar.
Enkel tijdens het avondeten zei hij "Bokeboke" en dan kreeg hij een hete patat e zweeg hij voor een tijdje .Op een keer legde hij ongevraagt een ei en was het voor een keer muisstil in huis . Van toen af noemde we hem " Jeannineke".
Olá, eu sou a Margarida e venho desafiar-vos a escrever!
O Blogue das 77 palavras já tem 5 anos e muitos desafios.
Estão todos ativos, escolham o que vos apetecer!
Enviem a história dentro da mensagem de e-mail.
Contem sempre com o dedo – cada computador conta de sua maneira, o dedo funciona sempre.
Escrevam o vosso nome, idade e cidade.
Se a construíram na escola, digam qual é e quem foi o professor que vos ajudou.
Não se esqueçam de me dizer que vêm da Rádio Miúdos
e indiquem o número do desafio no assunto do e-mail.
Enviem-me a vossa história para 77palavras@gmail.com.
Ah... e sabem que mais? Vou ler as vossas histórias aqui na Rádio Miúdos.
Se, por alguma razão, preferirem que não leia, digam-me isso no e-mail!
Praia do Portinho da Arrábida Uma das mais intimas praias portuguesas onde a areia branca e fina e as águas transparentes e luminosas, estabelecem um fantástico contraste com a imponente austeridade da serra da Arrábida.
Portinho da Arrábida .
In een prachtig kontrast met de steile hellingen van de Serra op de achtergrond .
Heeft Portinho da Arrábida een van de meest intieme stranden van Portugal daar waar het zand witter en fijner is, en het zeewater zo doorkijkbaar als spiegelglas.
"Até hoje, os conflitos mundiais nunca foram resolvidos por gueirras ,nem em Vietnam, nem Israel nem em Síria e ainda menos nas ruas de Paris e Bruxellas .
Tot op vandaag de dag,is geweld nog nooit de oplossing geweest voor een konflikt . Niet in Vietnam ,niet in Israel , Irak ,Syria en zeker niet in de Straten van Parijs en Brussel .
Era bastante preguiçosa para arrumar a casa. No momento que deixou com aversão o álbum, saltou do desenho o smurf grande e disse:
– Fica sentada e desfruta das nossas aventuras. Entretanto, smurfaremos a casa até que smurfa nova. Então, aqueles azuis limparam com água e sabão a morada inteira, mesmo no sótão, tiraram as teias poeirentas. De noite, ela recebia contente o marido, com as palavras.
– Está limpa, não está?
– Está! Mas… Porque pintaste tudo em azul?
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Om het huis op te ruimen was ze nogal lui van aard . Net op het moment dat ze met grote tegenzin het Smurfenstripboek wilde neerleggen,sprong uit een van de tekeningen de grote Smurf . -Blijf toch zitten,zij hij en geniet rustig van onze avonturen . Ondertussen zullen wij smurfen tot dat alles nieuw smurft. Welnu, die blauwe mannetjes poetsten de hele woonst op met een heet sopje. Ze verwijderden zelfs de stofnetten op zolder. Savonds ,ontving ze vrolijk gestemd haar echtgenoot . -Het huis staat netjes ,nietwaar! - Inderdaad zei haar man . Maar waarom heb je alles blauw geschilderd.
Entrada do Palácio dos Condes de Óbidos, actual Cruz Vermelha Portuguesa
Lá ia a Guia com a sua matilha de turistas. Entraram no Palácio.Visitando,de sala em sala, e ouvindo as histórias que a Guia contava com a velocidade duma matraca, sem parar. Ela falava da vida dos habitantes desse palácio, falava da construção e contava histórias das peças que se encontravam naquelas salas luxuosa.Alguns turistas mostravam interesses, outros olhavam ausentes, mas a guia tagarelava imperturbada o seu texto de cor, sempre com uma sorrisse grande na cara.Quando regressaram na entrada ouviu dizer uma senhora ao marido. incrível ,já reparaste que em cada sala há não a ver uma teia de poeira .
Os erros ortográficos,são as minhas criações próprias e não podem ser copiadas sem aviso ao abaixo- assinado .
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Daar ging de meute toeristen met hun gids het paleis binnen .Ze bezochten het, van zaal tot zaal en luisterde naar de verhaaltjes die de gids afratelde met de snelheid van een trein.Sommigen van de toeristen toonden interessen ,maar er waren er ook die afwezig rondstaarden. Maar ongestoord sprak ze voort ,zonder haar glimlach te verliezen en in de hoop dat ze haar uitleg konden waarderen Toen ze het paleis verlieten hoorde ze een vrouw tegen haar man zeggen _Ongelooflijk , heb je dat gezien nergers was er een stofweb te bemerken..
Sabe que, os antuerpenses falam sem saber um bocadinho Português
...
Portret van de familie van een Portugese weldoener .
Os retratos do mercador português Simon Rodriquez d Evora y Vega
e a sua mulher Anna Lopez Ximenes d Arragon
pintado por Otto Venius em 1601.
A presença dos comerciantes portugueses nossa cidade deixou um traço da língua portuguesa nosso idioma . Sempre gosto de falar sobre este facto engraçado.
°°°°°°
Sabe que, os antuerpenses falam sem saber um bocadinho português. Dia a dia iniciam espontaneamente, seja em alegria, seja em espanto, com a interjeição "Amaai". Ora, já ouço você dizer, isto não é português. No entanto, a palavra chegou a Antuérpia junto com as naus carregadas e os piedosos comerciantes da casa de Portugal no século dezasseis, e foi pronunciada exatamente como "A mãe (de Deus)". Claro, perdeu a sua significação, mas a expressão está bem viva.
Een verhaal dat ik graag vertel is het feit dat het tussenwerpsel "Amaai"dat ons antwerpenaren zo tipeert .Danken wij aan de vele portugese wrome handelaars in de zestiende eeuw die onze stad bevolkten .Amaai sloop onze taal binnen en is afgeleid van het woord A mãe (de Deus ) Moeder gods
Na Costa da Caparica, um elétrico transformado num bar era frequentemente a localidade para consumirmos um petisco. O dono, sempre em companhia dum cãozinho, colocou um assador com um chouriço por cima na mesinha, e seguidamente acendeu a aguardente. Olhávamos com espanto. As chamas davam tanto calor que o chouriço movia-se tortuosamente. Quereria rebentar da casca, não conseguiu, deu um pulo para o chão. Desatámos a rir. Pois, o fiel Skippy, já foi embora com o chouriço.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Costa da Caparica ligt aan de overkant van Lissabon .De brug over , en je komt terecht in een gezellig stadje .Geliefd door de lisbonners tijdens de weekends en vakanties.Er wacht een uitgestrekt strand op je voor een prachtige wandeling of een sportief loopje langs de zeebranding.
Este blogue nasceu num cinzento dia, e como cada recém -nascido deveu apreender, com cair e levantar-se, o próprio caminho naquele labirinto, que se chama internet.Nomeei -o, o meu livro de exercício português, e pouco a pouco tornava-se um passatempo apaixonante. Ora! Numa tentativa despretensiosa marchei em frente.
Embora eu achasse uma ocasião perdida que existe pouca interação entre os blogues.Quereria agradecer os visitantes que se esforçam para deixar um recado .Particularmente os visitantes da língua portuguesa que têm de vencer alguns obstáculos linguísticos. ;
Os erros ortográficos,são as minhas criações próprias e não podem ser copiadas sem aviso ao abaixo- assinado ..
Bloggen.
Ik betreur vooral dat er zo weinig interactie is tussen blogs .Terwijl in het blogwereldje veel over vriendschap en liefde wordt gesproken merk je daar in de praktijk maar weinig van. Toch wil ik hen danken die af en toe participeren op een tekst . Een speciale dank voor de portugeestaligen voor hun bijdragen, want zij moeten enkele taalhindernissen overwinnen om te antwoorden.
Numa manhã, a professora pergunta ao aluno: - Diz-me lá quem escreveu "Os Lusíadas"? O aluno, a gaguejar, responde: - Não sei, Sra. Professora, mas eu não fui. E começa a chorar. A professora, furiosa, diz-lhe: - Pois então, de tarde, quero falar com o teu pai. Em conversa com o pai, a professora faz-lhe queixa: - Não percebo o seu filho. Perguntei-lhe quem escreveu "Os Lusíadas" e ele respondeu-me que não sabia, que não foi ele... Diz o pai: - Bem, ele não costuma ser mentiroso, se diz que não foi ele, é porque não foi. Já se fosse irmão...
Irritada com tanta ignorância, a professora resolve ir para casa e, na passagem pelo posto local da G.N.R., diz-lhe o comandante: - Parece que o dia não lhe correu muito bem... - Pois não, imagine que perguntei a um aluno quem escreveu "Os Lusíadas...respondeu-me que não sabia, que não foi ele, e começou a chorar. O comandante do posto: - Não se preocupe. Chamamos cá o miúdo, damos-lhe um "aperto" e vai ver que ele confessa tudo!
Com os cabelos em pé, a professora chega a casa e encontra o marido sentado no sofá, a ler o jornal. Pergunta-lhe este: - Então o dia correu bem? - Ora, deixa-me cá. Hoje perguntei a um aluno quem escreveu "Os Lusíadas". Começou a gaguejar, que não sabia, que não tinha sido ele, e pôs-se a chorar. O pai diz-me que ele não costuma ser mentiroso. O comandante da G.N.R. quer chamá-lo e obrigá-lo a confessar. Que hei-de eu fazer a isto? O marido, confortando-a: - Olha, esquece. Janta, dorme e amanhã tudo se resolve. Vais ver que talvez foste tu, e já não te lembras...!
Wie heeft de Leeuw van Vlaanderen geschreven ?!?
Op een morgend, vraagt de lerares aan een leerling .Zeg me eens wie schreef de leeuw van Vlaanderen?? . De leerling antwoorde stotterend -Ik weet het niet juffrouw , maar ik was het niet. En begon te huilen .De lerares, zei kwaad tegen hem: - Wel nu , vanmiddag wil ik met jouw vader spreken . In gesprek met de vader bekloeg zij zich over zijn zoon . -Ik begrijp uw zoon niet . Ik heb hem gevraagd ,wie de leeuw van Vlaanderen schreef, en hij antwoordde me dat hij het niet wist, maar dat hij het niet was.... Wel, zei de vader: hij heeft niet de gewoonte om te liegen ,Indien hij zei dat hij het niet was geweest ,is dat omdat hij het niet was . Geirriteert door zoveel onwetendheid besloot de lerares om naar huis te gaan maar bij het voorbijgaan van het politiekantoor; Zei een agent tot haar: Lijkt dat de dag niet goed is verlopen.Wel,ja zei ze ,Kunt je inbeelden ik vroeg aan een leerling, wie de leeuw van Vlaanderen heeft geschreven..En hij antwoordde mij ,dat hij het niet wist maar dat hij het niet was en begon te huilen. De agent :Maak je geen zorgen . We zullen dat manneke naar hier roepen, en streng toespreken en ge gaat zien dat hij allles bekent! Volledig in de put , kwam de lerares thuis waar, haar man rustig in de zetel de krant zat te lezen en vroeg haar : -welnu hoe is de dag verlopen ? _ Hoor eens . Vandaag vroeg ik aan een leerling "wie schreef de leeuw van Vlaanderen": Begon te stotteren ,zei dat hij het niet wist maar dat hij het niet geweest was ,en begon te huilen. De vader zei dat het niet de gewoonte was van zijn zoon om te liegen . De agent aan het politiekantoor wilde hem laten komen en hem verplichten te bekennen dat hij loog . Wat moet ik toch doen aan zoveel onwetendheid zuchte de lerares . De echtgenoot , trooste haar. Ach , vergeet het, we gaan zo eten en slaap vannacht eens goed ,en morgen is alles vergetent . En ge zult zien dat gij het misschien wel zijt geweest ,maar het niet meer herrinert.....!
De fadista Mariza behoeft eigenlijk geen verdere introductie, ze is een wereldster en mag zich meten met artiesten als Piaf, Garland, Mariza zong al voordat ze kon lezen. De zangeres werd geboren in Mozambique en verhuisde als baby naar Portugal. Op 5-jarige leeftijd trad ze al regelmatig op in het restaurant van haar ouders. Mariza zingt traditionele Fado maar met een eigen stijl. Ze wordt vergeleken met het grote fado icoon Amália Rodriques.
Partecipe em Histórias em 77 palavras
Desafio Nrº 24
carregue aqui
Zás!
Numa noite abafada, havia uma vez um mosquito gordinho, estudante de acupunctura que ia buscar alguma companhia para, juntos, se entregarem a fartas libações sanguíneas. Quando passou pela porta do quarto, viu voar, em torno de um casal dormente, uma esbelta espécie de melga e deu meia-volta. Infelizmente, já manifestamente vencido por tanta beleza, atou-se-lhe a voz na garganta e só pôde balbuciar:
A telegrafia emitiu mensagem "Pnmeumoultramicroscópico". O sinal alarme transformou em mobilização pessoal, o super-homem! Astronautas também embarcaram muito prementes. Ostensivamente somente à toa. Embora manobrassem pouquinho, o satélite avançaria, teleguiando entre meteoritos pedrosos. O supersónico arcaico transportou explosivos mortíferos para os soldados autóctones. Todos esperavam maiores perigos ofensivos. Só a terra era mais preservada. Ora, sobreviverão as tropas estes marcianos preponderantes! Oxalá salvar, aquele tempestuoso e marcial personagem, o super-homem aterra. Esmagara-os manhoso pela ousada supremacia.
°°°°°°°°°°°°°°°°°
vertaling opdracht :portugese tekst van 77 woorden in deze volgorde
A Tempos
Het uitgezonden telebericht "Pnmeumoultramicroscópico". Was de code tot aktie e mobilizeerde superman hemzelf . Ook astronauten scheepten dringend in . Zichtbaar op goed geluk . Hoewel ze weinig moesten manovreren, telegeleidend tussen meteorieten . De verouderde raket transporteerde dodelijke explosieven voor onze soldaten . Allen verwachten grotere vijandelijke gevaren .Enkel de aarde was beter beschermd . Wel! Zouden de volkeren op aarde deze overheersende marsmannen overleven . Hopelijk wordt de aarde gered door die onstuimige krijgsachtige superman . Zal hij hen listig verslagen door zijn oppermachtige vermetelheid!.
Estou cansado deste tempo húmido,ventoso e sombrio, Fiquei triste depois de ler as notícias esta manhã sobre a meteorologia. Não consigo imaginar que o verão ainda está tão longe sem calor... sem praia... Se não vier o tão desejado calor, vai ser deprimente para mim,eu que adoro o tempo quente, a praia, a vida ao ar livre. Por onde estás? Vem depressa, estou a morrer de saudade!
000000000
Ik ben dat vochtig en somber weer beu.
Ik kan mij niet inbeelden dat de zomer nog zo ver af is.
Als die zo dringend nodige warmte niet komt ,wordt ik depri,want ik hou van warm weer ,hetstrand en leven in de vrije natuur .
Waar zijt ge? komt snel ,want in sterf van de heimwee en de kou.
Onde está o tempo, quando os blogues se formavam com a velocidade vertiginosa das estrelas. Os anos passaram e não sei quantos destas estrelas já desaparecerem silenciosas nos buracos pretos. Felizmente, ao firmamento ainda se encontra astros com um clarão tão atraente que valem pena para desembarcar e examinar.
Olhe além ! No véu de estrelas, a minha estrelinha insignificante plana entre milhares outras, prossegue calmamente quase invisível a sua órbita própria.
Os erros ortográficos,são as minhas criações próprias e não podem ser copiadas sem aviso ao abaixo- assinado ..
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Waar is de tijd, toen blogs zich vormde met de duizelingwekkende snelheid van de sterren. Jaren gingen voorbij en ik weet niet hoeveel van die blogs reeds verdwenen zijn in de zwarte gaten van het heelal.Gelukkig zijn eraan het firmament nog zulke sterren met een gloed zo aantrekkelijk dat het waard is om er op te landen en te bekijken . Kijk daar ginds! in de melkweg , mijn onbetekenend sterretje het zweeft kalm ,bijna onzichtbaar zijn eigen koers .
Ao alvor, pensei que seria fantástico poder encontrar de novo os meus falecidos pais.
Impossível!
Então, encontrei-os no dia seguinte no parque, sentados num banco. A minha mãe tricotava para a neta um cachecol, o pai lia o jornal. Embora o encontro fosse muito curto, mãe queria saber tudo sobre a família e pai começava a falar sobre a competição… Foram quase felizes, num sempre muito pequeno.
Tirei uma selfie com eles, no caso de ninguém acreditar.
°°°°°°°°°°°°°°°
Selfie
Bij het aanbreken van de dag , dacht ik wat zou het fantastisch zijn om mijn overleden ouders terug tezien .
Onmogelijk !
Welnu ik ontmoette ze de volgende dag in het park,gezeten om een bank.Mijn moeder breidde een sjaal voor haar kleindochter ,vader las de krant. Alhoewel de ontmoeting kort was wilde moeder alles weten over de familie en vader begon over de voetbal.. Even ,voor een moment waren ze gelukkig . ik heb een selfie met hen gemaakt ,voor het geval dat niemand mij zou geloven .
Monsaraz De steegjes met de maagdelijke witte gekalkte huisjes oogden verlaten , maar zoals altijd was er de zon die schitterde in de altijd blauwe lucht, en het stadje een overgeetelijke gloed gaf. Enkele winkeltjes waren open ,het enige bewijs dat hier mensen woonde.Een kat vluchte verschrikt weg .De kerkklok luidde twaalf slagen .Het uithangbord Restaurante Lumumba trok onze belgische belangstelling.
Monsaraz
As ruelas com as suas casinhas caiadas olhavam desertas, mas como sempre o sol alentejano brilhava no céu azul e dava a vila um esplendor inesquecível. .Umas lojinhas estavam abertas e eram a única prova que viveram aqui pessoas. Um gato fugiu amedrontado . Meio-dia, o sino da igreja badalou doze vezes. Uma tabuleta pendurado por cima duma portinha movia suavemente" Restaurante Lumumba "o nome chamou a nossa atenção belga.Pois, Patrick Lumumba Foi o primeiro eleito primeira -ministro da república Congo, foi assassinado e nunca teriam descobrido os autores deste crime. Como nos nunca descobrimos porquê o restaurante chamava Lumumba. Também nunca temos lamentado de entrar neste estabelecimento com ambiente agradável, porque gozássemos duma divina refeição na melhor tradição do Alentejo.
Want Patrice Lumumba was de eerste verkozen eerste -minister van Congo ,werdt vermoord,maar nooit heeft men de daders gekend net zo als wij nooit te weten zijn gekomen waarom het restaurant Lumbumba heette . Geen spijt dat we daar ons middagmaal hebben gegeten in de beste traditie van de alentejo . Het was net zoals Monsaraz een geschenk uit de hemel.
;
Os erros ortográficos,são as minhas criações próprias e não podem ser copiadas sem aviso ao abaixo- assinado ..
Viajo de preferência no comboio cedinho, quando todos estão ocupados consigo mesmos, ou em estado sonolento. Acontece que o sossego é interrompido, como aquela estrangeira que, entre Lisboa e Cascais, me contou sua biografia e se perguntava se tomara a decisão justa de emigrar por amor dum homem. Ou o rapaz que lia cativado um livro de capa e espada, não por acaso da Margarida Fonseca Santos, e, levantando-se inesperadamente, porque tivesse de apear-se de comboio.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Het liefst reis ik met een vroege trein.Wanneer iedereen enkel in zich zelf gekeerd is of slaperig voor zich uit staart.Soms wordt de stilte verstoort,zoals die vrouw die tussen Lissabon en Cascais haar levensverhaal vertelde en zich afvroeg of zij de juiste beslissing had genomen te emigreren voor de liefde van een man. Of de jongen die geboeid een avontuurlijk boek las , niet toevallig van Margarida Fonseca Santos en plots recht stond omdat hij moest uitstappen.
Als je Coimbra bezoekt maak dan van de gelegenheid gebruik om de romeinse site Conímbriga te bezoeken.Een toeristisch trekpleister gelegen op een 15 minuten van de stad.
Conímbriga é um pedaço de história romana escavado da terra portuguesa."Quem vem visitar Coimbra tem uma cidade romana a 15 minutos da cidade.Uma visita inevitável, pois, também ninguém vai a Nápoles que não vá a Pompeia".
Chama-se em Português OVO, 
