dou -me conta de que não é muito fácil para quem não conhece o Neerlandês deixar um comentário. Se desejar deixar o seu comentário faça o seguinte 2° preencha um nome(naam) 3° seja obrigatório preencher endreço E-mail 4° Possa preencher o URL 5° preencha um título(titel) 6° deixe o seu comentário 7° carregue no texto "reactie insturen"
Muito obrigado pela sua visita ou por se ter interessado por este blog.
Isso dá-me esperança de que vais regressar a esta página , para ver novas fotografias - e não só.
Se desejar deixar a sua opinião, faça-o por baixo de cada texto, clicando em "comentário"
Gostaria muito de poder melhorar o meu blogue com o seu comentário positivo.
São tolerados este blog comentários ofensivos. Mas prefiro que as caixas de comentários servem para abrir o debate ou entregar sugestões sobre os textos. Mas no caso quiser usar os espaços para a calúnia ou comentário maledicente. Então,muito obrigado para sua atenção.
Desafio 239Desafio nº 239– referências a livros infantis
verhaal met verwijzing naar een sprookje
.
Um final feliz
Olhando -se no espelho, Sebastião viu o solteiro mais bonito do país. Porém, foi o desejo da sua madrasta que ele logo se casasse. Tinha um encontro com duas beldades que sonhavam para encontrar o amor. Ao beijá-las não sentiu paixão . Ora , ficou um alívio para seus sete melhores amigos, ele não saiu do armário. Embora o que não se arrojsse. Aconteceria. Acordada pela realidade , as donzelas apaixonaram-se por uma à outra, casaram-se e viveram longo e feliz.
Een gelukkig einde.
.
Sebastiaan keek naar zichzelf in de spiegel en zag de knapste vrijgezel van het land. Het was echter de wens van zijn stiefmoeder dat hij spoedig zou trouwen. Hij had een date met twee schoonheden die ervan droomden liefde te vinden. Bij het kussen voelde hij geen enkele passie. Welnu, tot opluchting van zijn zeven beste vrienden, kwam hij niet uit de kast Hoewel wat hij niet durfde. Zou gebeuren. Wakker geschud door de realiteit werden de meisjes stapelverliefd op elkaar, trouwden en leefden lang en gelukkig.
Avó ficou mais contente com a caixa-ninho que foi feito pelo neto que do rutilante robot de cozinha, comprada pela filha. Além disso, já não mais tinha necessidade de máquina engenhosa para trabalhar. Ora, não durou muito tempo para ter um casal de chapins como inquilinos. Avó observava -os diariamente e com oitenta anos ainda gozava da diligência dessa criaturas coloridas. Principalmente como lidaram com seu prole. São aquelas pequenas coisas da vida pela qual agradeça, não são.
De huurders
.
Oma was blijer met het nestkastje die door haar kleinzoon was gemaakt dan met de helrode keukenrobot, gekocht door haar dochter. Bovendien had ze geen behoefte aan een ingenieuze machine om mee te werken. Welnu het duurde niet lang om een koppel mezen als huurders te hebben. Oma keek dagelijks naar ze en genoot op haar tachtigste nog steeds van de ijver van deze kleurrijke wezens. Vooral hoe ze met hun nakomelingen omgingen.. Het zijn die kleine dingen in het leven om dankbaar voor te zijn, nietwaar.
Estando nas águas furtadas e espreitando por entre as cortinas abanadas da lucarna.Notei não só os muitos telhados encarnados mas também pelos cheiros e cores um bairro vivaz. Estamos por volta da hora de almoço e a badalada de carrilhão ultrapassava com suas cançonetas a algazarra municipal.Tão linda, dava-me arrepios de emoção. Pareceu que a inteira cidade parou para escutar. Exceto os pardais barulhentos que aqui brigaram na goteira de zinco por algumas mesquinhas migalhas.
De beiaard
Op de zolderkamer zijnde en glurend door de openwaaiende gordijnen van het dakvenster, zag ik in de vele rode daken, maar ook door de geuren en kleuren een levendige buurt. We waren rond het middaguur ,de beiaard overstemde het stadse geroezemoes met zijn deuntjes. Het klonk zo mooi .Het gaf me koude rillingen .Het leek alsof de hele stad stilstond om te luisteren. Behalve de mussen hier in de zinkengoot, ruziemakend om wat schamele broodkruimels.
Desta vez, temos um percurso obrigatório de palavras: elas devem aparecer por esta ordem no texto, mas podem ser adaptadas
MODESTO + PEGADA + CUIDADO + ADIAR + CONFUSO
O planeta
Olá, cosmopolitas de boa vontade
Ao plantar um carvalho no quintal vou dar um modesto contributo ao movimento "salva a terra”. Claro, sei que só uma árvore não diminuirá a enorme pegada ecológica dos humanos. Porém deve ser nosso primeiro cuidado. Não mais podemos adiar isto. Ora não te confundo, ainda não é tarde demais. Esquilos com olhadela previdente compreendem isso melhor do que ninguém, e enterrarão incansavelmente nozes.
Diz-me, qual é tua contribuição para planeta azul?
Onze planeet
Hallo wereldburgers van goede wil .Bij het planten van een eik in de tuin zal ik een bescheidde bijdrage leveren aan de beweging " redt de planeet”. Natuurlijk weet ik dat een enkele boom de enorme ecologische voetafdruk van de mens niet zal verminderen .Maar het moet wel onze eerste zorg zijn We kunnen dit niet langer uitstellen. Nou, breng je niet in verwarring, het is nog niet te laat. Eekhorens met vooruitziende blik begrijpen dit als geen ander en zullen onvermoeibaar noten in de grond steken. Zeg mij, wat is jouw bijdrage aan onze blauwe Planeet?
S U P R C A L I F R A G I L I S T I E X P I A L I D O S O.
.
Fazia magia
Entre os candidatos para o cargo da ama havia uma sufragista da gema que superara todas as outras solicitantes. A super alegre "Mary Poppins" quando abriu o guarda-chuva fez magia e tirou da mala de mão uma perca cantante, somente para te deixar rir. Mesmo estando você com calafrios, mesmo estando pálido, frágil. Ela dar-te-á para restabelecer um beijo caloroso, um ajuizado alvitre e, um cálix ou colher cheia de doce-amargo. Expia cada tristeza com essa magia.
Mary Poppins
Onder de kandidaten voor de functie van kindermeisje was er een rasechte suffragist die alle andere kandidaten overtrof. De super vrolijke "Mary Poppins", wanneer zij de paraplu opende, toverde ze, haalde uit haar handtas, enkel om je te laten lachen, een zingende vis. Ook al ril je, ook al ben je bleek, breekbaar. . Zal ze jou om te genezen een troostende kus geven, een wijz advies en een beker of lepel vol bitterzoet.Zij bevrijdt je van elke droefheid met magie...
Uma vez no ar aquele garoto alado (seu nome não posso revelar) voava mais alto que abutres podem planar. Andejando, subia alegremente mais alto. Ai-jesus! O sol estava tão perto que a amornada goma soltara as asas. Mal podia ouvir os ensinamentos paternais entre o grasnar dum bando de gansos além em baixo dele. Ora, essas asas talvez não fossem o remate, mas também um Red Bull não te dá asas. O rapaz terminou no mar infinitivo.
Het geeft je geen vleugels
Eenmaal in de lucht vloog die gevleugelde jongeling (zijn naam kan ik niet verklappen) hoger dan gieren kunnen vliegen. Met de vleugels slaande klom hij vrolijk hoger. Ocharme! Hij kon de instructies van zijn vader nauwelijks horen te midden van het gekwaak van een vlucht ganzen ver onder hem. De zon was zo dichtbij dat de verhitte col zijn vleugels had losgemaakt. Nou ja, deze vleugels waren misschien niet de oplossing, maar een Red Bull geeft je ook geen vleugels. De jongeling belande in de oneindige zee.
Escreve uma história da seguinte forma: Verbo + verbo + verbo + conjunção + verbo + conjunção + verbo (7) Ou então: Adjetivo + adjetivo + adjetivo + conjunção + advérbio + adjetivo + verbo (7)
IIIIIII
°
O Poliglota alado
Soube cacarejar, imitando e gritando como soaram.
Cacarejante, barulhosa, penetrante, mas sempre perfeito. Oiça!
Alado, bicudo, ovíparo e, marcantemente multilíngue, impressionava-nos .
Cacarejou, miou, ladrou enquanto divertíramos ao ouvir.
Podia repetir, entreter e conseguiu mesmo dançar .
Admirável, engraçado, cómico sem que forçar.
Rimos, jubilamos, aplaudimos, embora necessitasse urgentemente recuar.
Queria amar, aninhar, mas receou que ficasse,
perpétuo, engaiolado, roubado de viver, e, sentiu -se.
Insultado, enganado, frustrado. Quando por tristonho calvejou.
Recusava arremedar, falar, somente blasfemara ao falecer.
°°°°°°°°°°°°°°°
De gevleugelde polyglot
Hij kon kakelen ,nabootsende en roepende zoals ze klonken Kakelend, luid schril maar altijd correct . Hoor hem! Gevleugeld ,gebekt ,eileggend en opvallend meertalig, maakte hij indruk op ons miauwen ,blaffen kakelen terwijl wij os amuseerden met te luisteren hij kon nazeggen, entertainen en slaagde er zelfs in te dansen bewonderenswaardig ,leuk,komisch zonder enige moeite Wij lachen ,juichen applaudisseren, alhoewel hij dringend een stap terug wou zetten Hij wilde liefhebben , zich nestelen , maar vreesde dat het zo zou blijven levenslang gekooid ,van het leven beroofd ,en hij voelde zich beledigd ,bedrogen, gefrustreerd. Toen hij verdrietig kaal werd Weigerde hij nog na te bootsen of te spreken, alleen bij het sterven had hij nog gevloekt .
O hóspede imprevisível Ao ver aquele indivíduo sombrio à porta, tremi sem qualquer razão como uma vara verde no vento.
- Olá, chamo-me Parkinson. Noto que estou no endereço correto.
E agora ! Sem convite, esse intruso entrou em casa e empurrou-me sem perda de tempo um folheto na minha mão sobre quem ele era, e disse: Leia-o com atenção.
Então, foi informação útil com medidas práticas para aliviar a presença desse hóspede imprevisível. Um pormenor importante não estava mencionado na brochura, por quanto tempo continuará alojado em mim.
De onvoorspelbare bezoeker
Bij het zien van dat somber individu bij de voordeur , beefde ik zonder enige reden als een varen in de wind.
-Hallo, mijn naam is Parkinson. Ik merk al dat ik op het juiste adres ben.
Wat nu ! Ongevraagd kwam deze indringer het huis binnen en zonder tijd te verliezen duwde hij mij een folder in mijn hand over wie hij was , en zei : Lees het met aandacht.
Welnu , het was nuttige informatie met praktische regels om de aanwezigheid te verzachten van deze onvoorspelbare bezoeker. Een belangrijk detail werd niet vernoemd in de brochure.
À medida que o ano avança, passamos o tempo a medir as palavras, a tomar medidas, a medir os outros de alto a baixo, sem necessariamente enchermos as nossas medidas e outras vezes são tantas as medidas que não temos mãos a medir.laar voor een nieuwe uitdaging?
deze keer zullen wij een tekst in 77 woorden moeten schrijven waarin,
TEKST MET GEZEGDES VAN METEN eN MAATREGEL
Alleen de waarheid
De rechter mat zijn woorden toen hij de verdachte aansprak, vanwege zijn jeugdige leeftijd, zonder minachting of provocatie. Ik zal je eerlijk beoordelen als je de waarheid over de feiten van de misdaad naar voren brengt, voor zover mogelijk is. Maar ik zal geen leugens tolereren, want ik heb nog veel werk voor de boeg. Dus je moet uw woorden goed afwegen alvoor te spreken. De bevende jonge dader knikte en stamelde. Jawel, eerbare heer de rechter.
Só a verdade
O juiz media as palavras quando se dirigiu ao réu, por causa da idade juvenil dele, sem medir de alto a baixo. Julgar-te-ei com justiça à medida que avançava a verdade sobre os factos do delito, e só na medida do possível. Mas não tolerarei mentiras, porque ainda tenho mãos a medir. Por isso tem de repostar ponderadamente e mede as réplicas cem vezes e corta uma. O jovem tremulante anuía e gaguejava. Sim, sim, benemérito Senhor juiz.
Ele, proprietário dum Jaguar, tivera um aspeto bárbaro e à primeira vista poderia abater com só um dedo quatro rivais. Porém impossível era um grande urso de peluche, incapaz de fazer mal a uma varejeira. Ela, uma oculta lamparina criminosa, não conhecia nenhuma hesitação para espicaçar alguém quando se zangou. O casal sem recursos estava falido. Foi a mulher que naquela lojinha solidão terminou a vida do empregado atrapalhado, estrangulando-o misticamente com um xaile... por algumas notas.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Hij, eigenaar van een jaguar , had een barbaars uiterlijk en op het eerste gezicht zou hij met een vinger vier rivalen kunnen verslaan.Echter onmogelijk , hij was een grote pluche beer niet instaat een vlieg kwaad te doen. Zij,een duister crimeneel individu ,die niet aarzelde om iemand te pesten ,wanneer zij zich kwaad maakte .Het koppel zonder inkomen was falliet . Het was zij die in dat afgelegen winkeltje het leven beeindigde van de in war gebrachte bediende ,zij wurgde hem op een vreemde manier met een sjaal ...Voor slechts enkele Euro briefjes.
Ao alvor, pensei que seria fantástico poder encontrar de novo os meus falecidos pais.Impossível!
Então, encontrei-os no dia seguinte no parque, sentados num banco. A minha mãe tricotava para a neta um cachecol, o pai lia o jornal. Embora o encontro fosse muito curto, mãe queria saber tudo sobre a família e pai começava a falar sobre a competição… Foram quase felizes, num sempre muito pequeno.Tirei uma selfie com eles, no caso de ninguém acreditar.
°°°°°°°°°°°°°°°
Selfie
Bij het aanbreken van de dag , dacht ik ,wat zou het fantastisch zijn om mijn overleden ouders terug tezien .
Onmogelijk !
Welnu ik ontmoette ze de volgende dag in het park,gezeten op een bank.Mijn moeder breidde een sjaal voor haar kleindochter ,vader las de krant. Alhoewel de ontmoeting kort was wilde moeder alles weten over de familie en vader begon over de voetbal.. Even ,voor een moment waren ze gelukkig . ik heb een selfie met hen gemaakt ,voor het geval dat niemand mij zou geloven .
Estava à toa na vida O meu amor me chamou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
A minha gente sofrida Despediu-se da dor Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
O homem sério que contava dinheiro parou O faroleiro que contava vantagem parou A namorada que contava as estrelas Parou para ver, ouvir e dar passagem
A moça triste que vivia calada sorriu A rosa triste que vivia fechada se abriu E a meninada toda se assanhou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
Estava à toa na vida O meu amor me chamou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
A minha gente sofrida Despediu-se da dor Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
O velho fraco se esqueceu do cansaço e pensou Que ainda era moço pra sair no terraço e dançou A moça feia debruçou na janela Pensando que a banda tocava pra ela
A marcha alegre se espalhou na avenida e insistiu A lua cheia que vivia escondida surgiu Minha cidade toda se enfeitou Pra ver a banda passar cantando coisas de amor
Mas para meu desencanto O que era doce acabou Tudo tomou seu lugar Depois que a banda passou
E cada qual no seu canto Em cada canto uma dor Depois da banda passar Cantando coisas de amor Depois da banda passar Cantando coisas de amor
Ik Liep wat doelloos rond toen mijn lief mij riep kom de fanfare
zien passeren zingend over liefde
Ach droeve mensen gooi het verdriet van je af kom zien de fanfare passeert
zingend over liefde
en de bankier stopte met geld te tellen en hield halt ook de macho die snoevend zijn veroveringen telde die zweeg het meisje dat verliefd de sterren telde stopte om te luisteren
kijkend terwijl de fanfare passeert
het vrouwtje eenzaam thuis glimlachte en bloeide plots als een roosje open
en alle jongeren werden entusiast
toen de fanfare passeert zingend over liefde
Liep wat doelloos rond toen mijn lief mij riep om het muziekbandje te zien passeren zingend over liefde
Ach mensen gooi het verdriet van je af kom kijken hoe de fanfare passeert zingend over liefde
het oude manneke plots niet meer moe dacht dansend dat hij een jonge kerel was het meisje niet al te mooi hing uit haar venster Denkende dat de fanfare ter eren van haar speelt
EEN vrolike mars spreidde zich snel over de boulevard
met een maan die effe kwam piepen de hele stad was in feest met zijn allen kwamen zij naar de fanfare kijken die passeert
zingend over liefde
maar tot mijn spijt mooie liedjes blijven niet duren en alles viel terug in zijn oude plooi nadat de fanfare was gepasseert
ieder terug in zijn hoekje terug met zijn zorgen van welleer Nadat de fanfare was gepasseert zingend over liefde
Imagine-se! Num sonho transformei num livro! Encontrava-me na biblioteca em boa companhia porque fui posto por um leitor curioso, negligentemente, entre as formosas obras de literatura portuguesa. Encostei-me confortavelmente ao romance muito conhecido «A ilustre casa de Ramires.» Um clássico da literatura portuguesa. Perguntei a mim próprio. E que tipo de livro eu seria? Talvez fosse um romance ou um livro didático. Por curiosidade, abria-o porém as páginas encontravam-se vazias, minhas letras tinham sido escritas na areia. .
In de bibliotheek
Stel je voor! In een droom veranderde ik in een boek. Bevond mij in de bibliotheek in goed gezelschap Door dat ik door een nieuwsgierige lezer onachtzaam tussen de bekendste Portugese literatuur werd gezet. Ik leunde gezellig tegen de bekende roman "Het ilustre huis Ramires" Een klassieker van de Portugese literatuur . Ik vroeg mij af . En welk type van boek zou ik zijn ? misschien een roman of een leerboek . Uit nieuwsgierigheid, opende ik het ,echter de bladzijden waren leeg, de letters waren geschreven geweest in het zand
No parque natural tavirense, um trilho bastante estreito leva-me pela zona palustre. A maré enche discretamente sapais e salinas brilhantes. Durante esse passeio espetacular encontrarei espécies de pernaltas e várias aves migratórias. Mesmo um flamingo solitário cruzava meu caminho. Cegonhas-pretas sobrevoavam uns viveiros artificiais onde se cultivam crustáceos na base puramente industrial.Os altos brancos outeiros dão charme à salicultura. A maré crescia irresistivelmente, mas cheguei ao restaurante, antes dos outros participantes, sem me atascar, mostro-vos, no lodo.
Het getij
In het tavierse natuurpark,bracht een smal pad mij naar het moerassig gebied. Het getij vult onopvallend slikken en witte zoutpannen.Tijdens deze prachtige wandeling zal ik allerlei soorten van steltlopers en verschillende trekvogels tegenkomen.Zelfs een eenzame flamingo kruiste mijn pad.Zwarte ooievaar vlogen over enige kunstmatige viskwekerijen waar ze schaaldieren kweekten op pure industriële basis . De hoge witte heuvels geven charme aan de zoutwinning.Het getij steeg onverzettelijk maar ik kwam voor de andere deelnemer aan het restaurant zonder mij vast te zetten in de modder..
Ik voel me net zoals dat kind met een gewonnen bokaal heerlijke snoepjes .De eerste at ik bijwijlen gewoon op ,maar toen ik zag dat er nog weinig overbleven ,begon ik er zuinig op te zuigen .
DE tijd ontvlucht mij !
Ik heb mijn jaren opgeteld en kwam tot het besluit dat er voor mij minder tijd overblijft om te leven dan dat ik al geleefd heb tot nu toe.Ik heb meer verleden dan toekomst. IK heb ook dus geen tijd meer voor middelmatigheid . Ik wil niet meer vertoeven tussen een gezelschap met gekwetste egos .Het verontrust mij al die afgunstigen die proberen anderen die zij bewonderen te vernietigen ,jaloers zijnde op hun talent en geluk . Ik heb geen tijd meer voor oneindige gesprekken.Onnuttige gesprekken over de levens van anderen ,die zelf geen deel maken van mijn leven.ik heb geen tijd meer om mij bezig te houden met lichtgeraakte mensen die onvolwassen doen ondanks hun oplopende leeftijd .Mensen houden geen gesprekken over de werkelijke inhoud, zij twisten enkel over de verpakking .Voor zulke onbenulligheden wordt mijn tijd te kort, ik wil naar de kern, mijn ziel heeft haast. Met nog weinig snoepjes in de bokaal,wil ik nog enkel omgaan met de humane mens,heel humaan ,die lacht met zijn eigen stommiteiten ,die niet snoeft over zichzelf of zich hoger schat dan een ander , en niet vlucht voor zijn sterfelijkheid . Ja ,enkel bezig zijn met de echte dingen des levens dat maakt het leven de moeite waard om geleefd te worden . En voor mij is dat voldoende .
O tempo que foge!
Contei meus anos e descobri que terei menos tempo para viver daqui para a frente do que já vivi até agora. Tenho muito mais passado do que futuro. Sinto-me como aquele menino que ganhou uma bacia de jabuticabas. As primeiras, ele chupou displicente, mas percebendo que faltam poucas, rói o caroço. Já não tenho tempo para lidar com mediocridades. Não quero estar em reuniões onde desfilam egos inflados. Inquieto-me com invejosos tentando destruir quem eles admiram, cobiçando seus lugares, talentos e sorte. Já não tenho tempo para conversas intermináveis, para discutir assuntos inúteis sobre vidas alheias que nem fazem parte da minha. Já não tenho tempo para administrar melindres de pessoas, que apesar da idade cronológica, são imaturas. "As pessoas não debatem conteúdos, apenas os rótulos”. Meu tempo tornou-se escasso para debater rótulos, quero a essência, minha alma tem pressa. Sem muitas jabuticabas na bacia, quero viver ao lado de gente humana, muito humana, que sabe rir de seus tropeços, não se encanta com triunfos, não se considera eleita antes da hora, não foge de sua mortalidade. Só há que caminhar perto de coisas e pessoas de verdade. O essencial faz a vida valer a pena.E para mim, basta o essencial!
Autoria atribuída a Ricardo Gondim – O tempo que foge!
Meu amor foi marinheiro Navegou de lés a lés Enfrentou o mar inteiro Ventos e marés Mas um dia desistiu De embarcar no mar de tanta perdição E o seu navio Só cruza agora o meu coração
Meu amor audaz e forte Resistiu aos temporais E nunca perdeu o norte Chegou sempre ao cais Meu amor correu o mundo Até esteve em muitas terras de ninguém Foi vagabundo Mas já não vive nesse vai e vem
Mil e uma histórias Que ele tem pra me contar, E eu dou-lhe memórias Do futuro, eu sou seu novo mar…
Buscando a entrada escondida, operou-se de surpresa que entre a verdura se abrisse uma rocha. Uma secular escadaria em espiral levava-me ao fundo dessa torre aveza. O rapaz voltou a despertar em mim, imaginava-me no tempo dos templários e naquele labirinto macabro, só uma nesga de luz indicava o caminho para uma cascata na gruta mágica. Ali conforme rituais de iniciação na maçonaria andei sobre a água do lago que abastece, abundante, a bela Quinta da Regaleira.
A estrada em frente estava totalmente descalçada. Desorientados, não sabíamos se devíamos ir para a direita ou para a esquerda. Perguntámos a um passante ocasional, mas infelizmente a explicação ficou tão confusa quanto os indicadores pintados no alcatrão. Tivéramos a suposição que era um velho marinheiro. Seja que for! Então, se formos para bombordo ficará mais seguro e, se escolhermos o lado estibordo, descobriremos recantos novos. O lobo-do-mar desejou-nos uma boa partida com o vento a favor!
Gedesoriënteerd
De weg rechtdoor was volledig opgebroken Gedesoriënteerd wisten we niet of we naar rechts of naar links moesten gaan. We vroegen het aan de toevallige voorbijganger, maar helaas was die uitleg net zo verwarrend als de richtingspijlen die op het asfalt geschilderd waren. We hadden het vermoeden dat het een oude zeeman was. Wat het ook mag zijn! Als we richting bakboord gaan is het veiliger en als we voor stuurboord kiezen zullen we nieuwe horizonten ontdekken. De oude zeebonk wenste ons een goede afvaart met de wind in de zeilen!
. . . .
