Deel 5 van: 'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen'
Onderpastoor te Beveren-Leie
Kapelaan Gheeraert was reeds twaalf jaar te Koksijde toen het bisdom zorgde voor verandering van lucht. Het werd Leielucht dit keer. Rootlucht. Zoals hij ook in zijn kinderjaren had opgesnoven.

Op 3 september 1960 kwam hij in Beveren aan. Hij nam zijn intrek in het huis van Gerard Hyngheer, die kort voordien pastoor van Wulvergem geworden was. Het duurde niet zo bijster lang voor de nieuwe onderpastoor wegwijs werd in Beveren. Had hij hier immers Freddy Buyck niet als kollega en kende die de Bevernaars niet tot in hun fijnste streken en eigenaardigheden?

Samen met hem toerde hij de Parochie af. Ze hadden elk een bromfiets en meer dan eens hebben we ons hart vastgehouden toen we die twee rijders voor het Godsrijk, roekeloos zagen voorbijstuivenMichiel Gheeraert had algauw in de gaten dat hij hier minstens evenveel werk zou krijgen als in Koksijde. De mensen maken graag eens een praatje met een priester en waren daar ook niet de organisaties die in Beveren gedijen als vruchten op een goed bemeste akker?

Hij kreeg direkt de zorg voor de Boeren en Middenstandsorganisaties toegewezen en werd daarnaast ook proost van de Chiro-afdeling voor jongens. Onderpastoor Gheeraert was pas een jaar in Beveren toen de eerste Gezinsgroep van O.L.Vrouw er kwam. Hij werd aalmoezenier. Een paar jaar later ontstond een tweede groep. Ook hier werd hij de geestelijke raadsman. In die kern van een twaalftal Beverse gezinnen heeft hij bezielend werk verricht. Hij wist heel goed waar hij heen wilde, Sommigen zagen het hoofdschuddend aan dat hij zoveel van zijn tijd gaf aan zo weinig mensen. Hijzelf was er echter zeker van dat die kern op een dag zou openbreken en het parochiaal leven beïnvloeden. Hij heeft de bal niet zover misgeslagen onze onderpastoor. Onder zijn impuls werd in het jaar l965 de Missiebond opgericht. 'Het waren ongeveer allemaal mensen van de Gezinsgroepen die het pionierswerk hebben opgeknapt. Nooit zullen we de eerste vergadering vergadering bij hem thuis en de woorden waarmee hij het programma van de Missiebond uitstippelde. Onze missionarissen moreel en materieel steunen en zorgen dat die missionarissen hun parochie hier beïnvloeden en voor de problemen van de Wereldkerk openbreken. In naam is Michiel Gheeraert 'proost' van de Missiebond. Dat is echter een woord waar hij zelf niet zoveel om geeft. Het ruikt hem te veel naar 'ambt' naar 'aangesteld zijn-over'. En dat schuwt hij als de pest. Dat woord drukt ook niet uit wat hij voor de Missiebond werkelijk is. Mogen we het hier eens onbewimpeld zeggen?

Voor ons is hij de vriend. De man die schouder-aan-schouder meegaat met de anderen. Die met zijn vriendschap voor elk afzonderlijk de Missiebond tot een vriendenploeg heeft saamgesmeed. Die ons warm maakt voor de universele opdracht van de Kerk die wijzelf zijn. Ziezo, het staat er! Meer met het wierookvat zwaaien gaan we niet doen hoezeer hij het ook verdient. Hij wordt er kittelorig van en ware in staat dit nummer van de Missiepost uit de omloop te laten halen. Hij wete echter dat heel veel mensen hem dankbaar zijn voor het werk dat hij in 1965 in gang heeft gestoken. En niet alleen de missionarissen. Einde 1967 kreeg hij er nog een yereniging bij. Enkele Beverse gehandikapten waren aangesloten bij de Katolieke Vereniging voor Gehandikapten, afdeling Harelbeke. Het liep echter niet zo gesmeerd als men het wel had gewenst. Om diverse redenen werd toenadering gezocht met onze zustergemeente Desselgem en een K.V.G. afdeling Beveren-Desselgem werd opgericht. Onderpastoor Gheeraert werd verzocht de geestelijke zorg ervoor op zich te nemen. Ook die Bond voor Gehandikapten is met een stukje van zijn hart gaan lopen. Heeft hij immers niet altijd veel van zijn tijd gelaten bij zieken en gebandikapten , bij hulpelozen en bij mensen die het lastig hebben? Werk bij uitstek voor een priester eigenlijk. Wat heeft Kristus anders gedaan?

Allerwegen is men zich aan het beraden over de taak en het leven van een priester. En nochtans staat het in het Evangelie. Of schrikken zelfs de geestelijken voor de konsekwenties van dat Evangelie terug? Zieken, gehandikapten, mensen die het moeilijk hebben op een of ander gebied, zij zijn de beste remedie tegen de verburgelijking van het priesterleven. Onderpastoor Gheeraert heeft dit begrepen. Elke parochiegeestelijke wordt ook gekonfronteerd met de problemen van de jeugdzorg. Moeilijke problemen de dag van vandaag. Helemaal niet meer te vergelijken met de kopzorgen die kapelaans twintig jaar geleden hadden. Michiel Gheeraert heeft het terdege ondervonden. De jeugd loopt niet meer warm voor idealen die met 'de schone ziel van 't kind' te maken hebben. Och, kwalijk kunnen we het ze eigenlijk niet nemen. De jeugd heeft haar ogen niet in de zak. Ze heeft best in de gaten hoe verschrikkelijk rauw er soms met het idealisme van de jongeren omgesprongen werd. Toch heeft die jeugd haar idealen. Nu evengoed als vroeger. Ze liggen echter op een ander vlak. Dikwijls heb ik Michiel Gheeraert een tikje bitter weten vertellen over de slinkende belangstelling voor de Katolieke Burgers- en Middenstandsjeugd en later voor de K.J.H.

Hij zat daar dan bij ons aan tafel en rookte gespannen de ene sigaret na de andere. Steeds ' blauwe Davros'. Wie weet dit niet in Beveren! Zijn woord was scherp dan en de ontgoocheling maakte het soms snijdend. Dan kon hij plots glimlachen. Is er nog koffie in de kan? Graag nog een kopje. Het zal ergens deugd aan doen. Ik heb het nu eens afgespuwd. Morgen herbeginnen we en het zal weer beter worden. Zo heeft hij de hoogten en laagten van de K.B.H.J. en de K.J.M. meegemaakt. Ten nauwste erbij betrokken. Verdrietig als het niet wilde vlotten en vol van intense vreugd als de wind uit de goede richting woei. Ook voor de jongens van de Beverse Chiro-afdeling is hij steeds een goede proost geweest. Niet dat hij een van die wildebrassen van onderpastoors is die ze zich laten op voorstaan dat ze nog evengoed spelen kunnen als de jeugd. God nee! Dat moet je bij Michiel Gheeraert niet zoeken. Hij komt er zelfs vlakaf voor uit dat omgang met beginnende tieners niet zijn sterkste zijde is. Wat hij ze echter tracht mee te geven aan levensverdieping is steeds de rnoeite waard.
En is het nu heus zo broodnodig dat de geestelijke raadsman van een jeugdorganizatie in alles zijn speurende neus steekt en bij elke gelegenheid zijn bedillende stem laat horen? Onderpastoor Gheeraert is van mening dat je de leiders beter zelf laat beslissen en werken. Hij is er echter evenzeer van overtuigd dat je er ook moet bij staan om ze als oudere vriend te helpen.
Zo is eigenlijk de gehele mens Michiel Gheeraert. Iemand die zeer goed zijn eigen begrenzing kent. Die het feit aanvaardt dat hij geen alleskunnende muurbreker is. En die daarom zo graag zijn eigen bezieling doorgeeft aan anderen, waarvan hij weet dat ze wegen kunnen bewandelen die voor hem ontoegankelijk zijn.

Op 31 mei 1947 wordt het dus vijf en twintig jaar dat bisschop Henricus Lamiroy hem opnam in de rijen van Gods priesters. Vijf en twintig jaar! Een heel eind in een mensenleven. Gewis zal de bescheiden 'onderpastoor' dan een balans willen opmaken. Wie doet dit niet bij zulke gelegenheid? 

We kennen hem goed genoeg om te weten dat hijzelf daarbij meest oog zal hebben voor de kansen die hij in die periode misschien heeft gemist. Wellicht zal hij er een beetje droevig bij worden. Hij wete echter dat wij aan de andere kant van die balans onze dankbaarheid neerschrijven. Onze dankbaarheid om alles wat hij voor ons gedaan heeft en om alles wat hij voor ons betekent. En wees maar niet bevreesd voor de eindafrekening Michiel Gheeraert. Die dankbaarheid weegt zwaar door. Je zal het zien. Ze betekent immers dat we van je houden en je waarderen als mens, als 'priester, en als vriend, aldus het verhaal van Michel Debrouwere.

Michiel Gheeraert was onderpastoor in Beveren-Leie tot 1976. Tot in 1984 was hij pastoor in Ardooie, waarna hij op rust ging in Ingelmunster.
Gheeraert Michiel Jozef °Wielsbeke 18/03/1923  †Tielt, 11/11/1986

Weldra het laatste deel in aanloop van 50 jaar Missiebond Beveren-Leie. Daarin hebben we het over het uitgestelde zilveren jubileum.

22-03-2015, 00:00 geschreven door Beverse Weetjes