Ik kreeg deze week een pps toegestuurd met uitsluitend tekst! Nu vind ik het wel idioot om een programma als powerpoint als tekstverwerker te gebruiken, maar vond de tekst toch heel leerzaam. Vandaar dat ik hem uit de pps haalde en hieronder publiceer. Ik raad iedereen aan de tekst heel aandachtig te lezen. Zo nodig twee of drie keer, tot het goed doordringt wat ons te wachten staat!
-o-o-o-o-o-
Hebben jullie je ook al afgevraagd waarom MAROKKANEN veel gemakkelijker een huis kunnen kopen dan de BELGISCHE werkende mens ?
Ziehier de uitleg:Een geïmmigreerde Marokkaan (die nog altijd zijn dubbele nationaliteit bewaart - wat een stommiteit!) kan via de Bank van Marokko een huis kopen op ZIJN naam.
Wat gebeurt er nu ? Het gebouw wordt gekocht door de Bank van Marokko en blijft haar eigendom voor altijd. Nog altijd geen probleem, nietwaar? Maar hier komt het: de koper, altijd een MAN (maar nee, de Islam discrimineert niet!) mag voor ALTIJD in het huis blijven wonen, gevolgd door een erfgenaam, MANNELIJK natuurlijk, en zo verder. U begint zich te nerveren? Ik ook! Maar we gaan verder...
De koper betaalt aan de bank (of hij nu werkt of niet) 150 euro per maand voor een aankoopsom van +/- 150.000 euro!
Mààààr: nadat hij het huis door de bank heeft laten kopen, mag de koper de 1,2,3 appartementen verhuren aan 500 euro per maand, zonder aan de Bank van Marokko ook maar één cent te moeten betalen.
Nu blijkt dat alle huizen die gekocht worden 3 of 4 verdiepingen hebben. Die verhuurt de koper dus aan minstens 500 euro (vermenigvuldigd met......) en hij blijft 150 euro terugbetalen aan de bank. Geen kadaster, geen taksen, geen belastingen, want: het gebouw is eigendom van de bank!
Elke man mag deze operatie één keer uitvoeren vanaf zijn meerderjarigheid, dus vanaf 18 jaar. Nu begrijpen jullie misschien beter waarom Marokkanen zoveel mogelijk ZONEN willen verwekken?! Ooit gehoord van het sneeuwbaleffect? Hele straten zijn al Marokkaans en het breidt zich steeds maar uit.
Maar dit is nog niet alles
Ze stempelen praktisch allemaal, ontvangen kinderbijslag voor hun hele rist kinderen (die ook rijk gaan worden door dit systeem), betalen geen belastingen en gaan het verdiende geld uitgeven in hun land van herkomst.
Nu begrijpen jullie waarschijnlijk beter waarom zij met BMW's en Mercedessen rijden terwijl wij het moeilijk hebben ons Peugeotje af te betalen ?
Dan moeten jullie ook weten dat een alleenstaande Belgische moeder met 2 kinderen, die hard werkt, geen lening kan krijgen om een klein appartementje te kopen want......ze verdient niet genoeg!
Dus, beste vrienden, hier komt de vraag: moeten wij NOG toleranter worden en nog meer op onze kop laten zitten ?????
Stuur dit door naar zoveel mogelijk mensen.
DIT MOET IEDEREEN WETEN !!!!!
-o-o-o-o-o-
Commentaar? Jawél hoor! Wat moeten wij daaruit leren? Wel, ik had het al over het leenstelsel van Islamitische banken: GEEN INTERESTEN op leningen! Want dat mag niet volgens het Islamitisch geloof. Ik vond, en vind nog, dat dit toch één goede eigenschap van de Islam is.
Maar nu stel ik vast dat die solidariteit van Moslims nog een stuk verder gaat. Arm en rijk helpen elkaar. Vormen één blok. Een blok met als enig doel: de wereld overheersen (dus toch winstbejag)! En op dié, onbaatzuchtige manier lukt hen dat als een fluitje van een cent.
De banken daar hebben begrepen dat ze geen stap verder komen met de bevolking uit te zuigen. Dergelijke liefdadigheidjes moeten ontstaan zijn in hun cultuur, om de armen tenminste de kans te geven een levenslang dak boven het hoofd te hebben, al blijft dat dak dan wel eigendom van de bank. Daar zouden onze banken nog wat van kunnen leren: langetermijndenken!!!
En nu injecteren ze die goede kant van hun cultuur in ons land Ons land, waar de Vlaming nergens komt zonder een flinke pak poen. Poen die een werkende mens niet eens meer kan vergaren in een heel mensenleven! Snap je wat daar moet van komen? Geen Belg kan nog concurreren met een dubbelnationaliteiterige Marokkaan die van twee walletjes eet. Hij profiteert, wij betalen!
Als wij, domme westerlingen, daar niets tegen ondernemen zullen de Moslimmen het van ons winnen en baas worden in Europa!!! Als je het zo bekijkt moeten zij ons wel een ultradom volk vinden dat we dit zomaar laten gebeuren! Echt slim bekeken van hen. Moeten we écht een voorbeeld aan nemen!
Maar wij? En onze op kapitalisme gestoelde banken? Banken die kortzichtig genoeg zijn om niet het belang van het gehele volk voor ogen te hebben? Die enkel op eigenbelang zijn gericht? Waar blijft het belang van ONS volk? Ons volk dat moeizaam een heel leven hard moet werken om zich een pover werkmanshuisje te kunnen permitteren? En dan nog wel in eigen land! Eigendommen opkopen in vreemde landen kan slechts door een klein aantal superrijken! Wel, dan zijn de Moslims toch een pak slimmer! Die kopen, op termijn en met heel veel geduld, de hele wereld op en zullen ons op de duur het nakijken geven.
In plaats van medelijdend de arme Moslimpjes te steunen en te helpen op elk gebied dat (kortzichtige) humaniteit weerspiegelt, zouden we beter een voorbeeld nemen aan hún banksysteem! Het eens goed doorlichten en er de gevolgen op lange termijn van leren doorzien!
Want als het zo doorgaat behoort elke vierkante meter grond in België weldra aan de Marokkaanse banken! De ondertussen ontelbare Moslimbabytjes in hun buggytjes, en de broedmachines die daarachter lopen, bewijzen het.
De Belg daarentegen wordt dusdanig uitgeperst dat een stukje grond met een huisje kopen bijna onmogelijk wordt. De Moslim verwerft zijn huis zonder één druppel zweet, en wordt ondertussen nog overvloedig gesteund door dezelfde overheid die ons uitperst en ons ervoor laat opdraaien!
Nu moet je toch echt geen rekenwonder zijn om het droevig einde van dit spelletje te doorzien?
Zién ze dat niet in de Wetstraat? Oh jawél hoor! Maar ze willen het niet zien. Ze willen gewoon hun zitje behouden ten koste van wat ook. De uitverkoop van onze grond zal hen worst wezen. Tegen de tijd dat de laatste vierkante meter aan de Moslims behoort zitten zij al lang in de Caraiben van de zon te genieten.
Wetstraat verdorie! Open toch eens de ogen? Kijk toch eens wat er aan het gebeuren is? Denk toch eens voor één keer, aan het belang van het land in plaats van aan eigenbelang? De financiële crisis is een peulschilletje in vergelijking met het ons ontfutselen van het vaderland.
Een vrouw zaagt graag. Want: Een vrouw heeft graag alles onder controle. Een vrouw geeft graag bevelen. Lijkt soms een bijna wellustige bezigheid. Maar geen van die drie eigenschappen ligt haar echt! Geen van die drie eigenschappen onderstreept het vrouwelijke in Eva. Het komt haar helemaal niet af. Het vermannelijkt haar. Het verdoezelt helemaal het lieve wezentje waar de man ooit verliefd op werd.
En dan kun je je afvragen: waarom in godsnaam doet ze dat toch? Ziet ze echt niet in dat dit haar niet erg geliefd maakt?
Jawel hoor! Dat weet ze drommels goed, tenzij ze helemààl getikt is. Maar ze kan moeilijk anders. Ze gehoorzaamt aan een sterke innerlijke drang. Wordt stilaan een controlefreak. Wil alles in haar omgeving onder controle hebben, en dus moet haar hele omgeving naar haar pijpen dansen!
Die innerlijke drang heeft ook een naam: onzekerheid. En die onzekerheid reageert ze af door controlefreak te spelen. Maar ziet zélf wel dat het niet werkt. Waarom het niet werkt? Omdat de man en de kinderen haar onzekerheid en de manier waarop ze dat afreageert op de duur door hebben. Omdat de man moeilijk verliefd kan blijven op een zagende feeks. Omdat de kinderen niet meer gehoorzamen aan iemand die toch maar blijft zagen. En dus wordt ze nog onzekerder. Met als gevolg dat ze nog meer gaan commanderen en zagen! Voor haar is dat een soort van drug.
Het werkt net als alcohol bij koude: je neemt een slok en eventjes voelt het lekker warm aan. Maar na korte tijd verdwijnt dat gevoel en heb je het nog kouder dan voorheen! En moet je steeds meer alcohol! Medisch bewezen! Die alcohol doet iets met je aderen. Zet ze uit of zo ach, ik wil me niet in medische zaken verdiepen. Feit is dat alcohol meer kwaad dan goed doet bij koude: éventjes een verlichting en dan nog erger dan voorheen.
Wel, zo ook gaat het ook met de drug van controlefreaks. Ik had het tot hiertoe over vrouwen, omdat het toch wel een typisch vrouwelijke eigenschap is. Maar sommige mannen lijden er ook aan hoor! Maar vrouwen zijn er gevoeliger aan vanwege hun zwakkere positie. Die schijnbare zwakte proberen ze dan te verdoezelen met controle. Op welke idiote manier ook. Door bijvoorbeeld te vragen de tafel te dekken terwijl je daar nét al mee bezig bent. Speelt geen rol voor haar! Door het nog eens te vragen heeft ze weer controle op de zaken die rondom haar gebeuren. Het gaat er niet om dát het gebeurt, het gaat erom dat het via háár moet gebeuren! Dan pas kan ze zich weer een tijdje rustig voelen.
Dergelijke mannen heb ik ook gekend. Mijn chef bij de technische dienst in de fabriek waar ik ooit werkte bijvoorbeeld. Een technisch ingenieur. Héél intelligent. Maar heel onzeker, en totaal niet in staat een team te leiden. Ik zocht zelf mijn werk. Zag dat er ergens nog onderdelen lagen te wachten om aan elkaar gelast te worden waren en laste ze. Prompt kwam hij aanzetten met Oh ja, Willy, ik wou het net vragen: wil jij die stukken aan elkaar lassen?
Ik wist dat hij dat zou zeggen. Had er binnenpretjes om, maar kreeg er ook een hekel aan. Hoe kun je nu zo onzeker zijn dat je dat nare gevoel moet verdrijven door anderen onnodig op de zenuwen te werken? En reken maar dat hij me op de duur echt wel op de zenuwen ging werken! Zo erg dat ik soms werk zag maar er gewoon niet aan begon om zijn reactie te vermijden. Ik ging dan maar liever een controlewandelingetje door de fabriek maken.
Droevig! Een ander woord heb ik daar niet voor. Jezelf moeten bewijzen door op een soms idiote manier controle uit te oefenen op wat om je heen gebeurt! Om je weer voor korte tijd een stuk zekerder te voelen. Tot je doorkrijgt dat het je nog onzekerder maakte Net als alcohol doet met koude temperaturen!
Een paar jaar geleden zaten we te praten met een meisje van achttien. Aangetrouwde familie. Het gesprek kwam op huwelijksaangelegenheden, controle en zo. Ik legde haar ook uit dat ik zelf een hekel heb aan commanderen. Heb daar totaal geen behoefte aan. Integendeel, want mensen die constant gecontroleerd en gecommandeerd moeten worden zijn waardeloos in mijn ogen, en die heb ik ook liever niet in mijn werkomgeving.
En toen vroeg ik haar op de man af of zij zich er goed zou bij voelen als ze later haar man constant zou moeten commanderen.
Er kwam als bij toverslag een hemelse schittering in haar ogen, en bijna wellustig antwoordde ze gretig JA HOOR! Het kwam er zo spontaan en onschuldig uit dat ik vond dat het haar wel in de genen moest zitten. Dat ze dat heel normaal vond. Dat ze niet eens besefte hoe ze daarmee haar innerlijke onzekerheid blootlegde!
Haar toekomstige man heeft alvast mijn innige deelneming! Zij trouwens ook, want lang zal ze wel niet bemind worden!
Graag commanderen? Mens! Welk karakter moet je daarvoor hebben? Commanderen vind ik juist een zware, verantwoordelijke taak. En zoiets doe je nooit graag. Als het je job is doe je het omdat het nu eenmaal moét. Maar zomaar voor je plezier? Dan beleef ik nog meer plezier aan een hele dag aardappelen schillen!
Het zijn trouwens meestal mensen die er geen flauw benul van hebben hoe je op een efficiënte manier commandeert, die het graag doen! Zomaar voor de kick, of gewoon om zichzelf te bewijzen uit onzekerheid. De gevolgen zijn er dan ook naar.
Bijna was dit het einde van dit stukje, maar gelukkig realiseerde ik me plots dat het niet mijn bedoeling is om zomaar een bepaald soort mensen aan de kaak te stellen. Dat heet roddel, en daar wil ik niets mee te maken hebben! Het is eerder mijn bedoeling om aan de mensen die zich aangesproken voelen minstens tips te proberen te geven om van die verslaving af te komen en een beter mens te worden.
Wel, in dit geval hier heb ik maar één tip: als je dan zon behoefte hebt aan controle, gebruik die energie dan naar binnen in plaats van naar buiten. Stel je als eerste taak: jezelf onder controle te houden. Hou je emoties onder controle. Hou je woede onder controle. Hou je angsten onder controle. Hou je onzekerheden onder controle. Want als je controle als verslavende drug je hele leven lang alleen maar op de buitenwereld hebt gericht, zul je vaststellen dat er bij jezelf nog heel wat werk aan de winkel is! En het werken aan jezelf is, als dat een troost mag wezen, geen verspilde energie!
Enkele citaten uit een zwerfmail die eigenlijk te lang is om hier helemaal te publiceren:
In de nacht van vorige donderdag op vrijdag voerde de politie van Borgloon wegcontroles uit. Plots wilde een voertuig blijkbaar ontsnappen aan een controle en stoof de voerder weg door plankgas te geven. De politie zette onmiddellijk de achtervolging in met een voertuig en enkele "motards". Tegen zeer hoge snelheden van rond de 180 kilometer per uur werden regelmatig andere weggebruikers in gevaar gebracht. De vluchter bleek geen gemakkelijke jongen te zijn en hield het lang vol. Via Tienen en Diest naderde men Leuven. Daar bleken, inmiddels andere, opgeroepen politievoertuigen de strijd te kunnen beeindigen en de vluchter klem te rijden en tot stoppen te dwingen.
Enz Vervolgens:
De dader werd aangehouden en verscheen de volgende dag vrijdag voor de onderzoeksrechter in Luik. Het gaat hier over een minderjarige allochtoon. Bovendien weigerde deze misdadiger de naam van zijn compaan aan de onderzoeksrechter mee te delen.
Resultaat. De onderzoeksrechter liet de man op staande voet vrij en hij kon beschikken !!!!
-o-o-o-o-
De tekst komt uit politiemiddens! Met opzet heb ik er een aantal te langdradige, maar toch interessante gevolgtrekkingen uit weggelaten. Gevolgtrekkingen die toch elke Vlaming die nog normaal functioneert, onmiddellijk zou trekken. En die dus overbodig zijn. Helaas, gevolgtrekkingen die niet tot de Wetstraat lijken door te dringen! Daar praat men graag over alles als het er maar niet over gaat de bevolking te beschermen tegen gespuis en over de regelrechte overname van ons land door criminelen.
- Stond die onderzoeksrechter onder druk? Dan moet het vingertje naar de Wetstraat wijzen.
- Stond die onderzoeksrechter wettelijk machteloos? Dan moet de Wetstraat hoogdringend ingrijpen met nieuwe wetten die de bevolking beschermen in plaats van ze aan hopeloze multiculturen op te offeren.
- Was die onderzoeksrechter te laks voor een grondig onderzoek? Dan moet hij hoogdringend aan de deur worden gezet!
- Gaat de job hem boven zijn petje? Dat hij dan een andere job zoekt!
Verschillende politiemannen en -diensten waagden met hun doorzettingsvermogen hun leven om een stel criminelen te vatten. En wat doet de onderzoeksrechter? Hij lacht ze gewoon uit!
Ons land bulkt van de wetten die de criminelen moeten beschermen!
Ons land bulkt van de beperkingen die de motivatie van politiemensen totaal kraken!
En àls ze dan nog eens een goede vangst meenden te doen worden ze uitgelachen door een onderzoeksrechter!
In de huidige multikloterige situatie heeft ons land geen behoefte meer aan zomaar een politiekorps! Daar is het veel te laat voor. Het heeft nood aan een waarachtig politieleger en dito rechterlijke dienst. Géén witteboordenleger, maar een leger in ware para-stijl. Een leger dat de onschuldige burger beschermt in plaats van hem uit te lachen. Een leger dat niet langer wordt gedicteerd door Wetstraatmarionetten! Een leger met slechts één gemeenschappelijk doel: de criminaliteit tot op de bodem verdelgen. Net als onkruid.
Niet meer mogelijk? O jawel hoor! Met de juiste mensen op de juiste plaats zou de klus in minder dan een jaar geklaard kunnen zijn. Zet één man, met het karakter van mijn eerste politiecommissaris, aan het hoofd van een politieleger, en België is in minder dan een jaar het veiligste land ter wereld.
Want zó onkwetsbaar zijn die gangsters niet hoor! Ze worden alleen maar onkwetsbaar gemaakt door onze watjeswetten en watjespolitici! Een legertje advocaten pepert ze dan nog eens duidelijk in wat ze wél en wat ze vooral niét mogen zeggen, en het criminele feest kan beginnen!
De late winter die we beleven doet me terugdenken aan die van 1962 - 1963! Toen viel de winter aanvankelijk ook best mee, maar eind januari begon de ellende. Sneeuw, en daarna vorst. Tot - 20° soms! Zelfs de zee bevroor!
En dat duurde en duurde! Maanden! Bijna tot Pasen! De sneeuw? Die bleef gewoon liggen. Op straat, op de fiets- en voetpaden, overal. Van zout strooien had niemand ooit gehoord. Hoogstens werd door de wegbeheerders af en toe wat zand gestrooid over de hardgereden sneeuwlaag.
Ik was toen tweeëntwintig en reed elke dag met de bromfiets naar mijn werk, zowat 15 km van mijn huis. Koud tot op het bot, alert als wàt om niet uit te schuiven brrr! En toch vond ik het ergens avontuurlijk. Zou ik mijn bromfiets voor geen geld ter wereld hebben verwisseld voor de trein.
Maar toch was het ook toen dat ik pas echt besefte dat ik een betere baan wou. Dichter bij huis. Interessanter. Fatsoenlijker. Netter. En ik ging meedoen aan het examen voor politie. Slaagde, en dacht in eerste instantie bij mezelf:
- Whaauw! Nooit meer werken! Altijd netjes in uniform rondwandelen. Nooit meer de handjes vuilmaken. Nooit meer verkleumd op de bromfiets.
Helaas! Het draaide wél een pak anders uit. Ik ving mijn dienst aan op 1 juli 1963. Volop vakantie; volop toeristen; volop drukte. Je werd gewoon tevoet op straat gestuurd voor een bepaalde sector of straat. En neen. Werken in de ware zin van het woord hoefde niet. Wandelen, staan, tussenkomen of verkeer regelen. Fluitje van een cent! O ja? Wel, helemààl niet!
Ten eerste voelt het in het begin alsof je, hoewel in uniform, in je blootje loopt. Juist dóór dat uniform. Incognito wandelen is er niet meer bij. Je voelt je door iedereen bekeken. Je moét dus wel deftig lopen of staan. Acht uur per dag. Eventjes zitten op een bankje of ergens tegen leunen kan natuurlijk niet! Je zou hopen kritiek krijgen. Bij het minste wat er in de omgeving gebeurt richten alle blikken zich ook weer op jou, benieuwd hoe je zult reageren.
Wel, toen ik s avonds thuiskwam was ik dubbel zo moe als na een dag zware lichamelijke arbeid!
En toen kwam de winter weer. Niet zo koud als de vorige, maar veel scheelde het eigenlijk niet. Acht uur op straat! Doelloos wandelend, hopend dat er iets zou gebeuren, maar dat gebeurde nu juist niét! Van patrouille met een wagen, zoals tegenwoordig, was geen sprake! Het was tevoet of met de fiets! Verkleumd tot op het bot! Toén pas leerde ik wat koud hebben betekent.
En dan zie je dametjes snel uit hun wagen springen en een winkel binnenlopen. Ze zijn nét lang genoeg buiten geweest om huiverend uit te roepen: Oh mon dieu, comme il fait froid!
En je denkt bij jezelf wat dat mens er zou van denken daar eens acht uur verkleumd in rond te lopen. Niets om te schuilen. Nergens even binnen kunnen lopen. Buiten! Als een hond! Niet eens kunnen werken om je warm te houden! Verkleumd tot op het bot! Stijfbevroren bijna!
En ja, er kwam een twijfelmoment. En even was ik nét klaar om mijn oude werk terug op te nemen en de politie vaarwel te zeggen. Maar ik had zware motoren zien staan in de politiegarage! En die lokten me. Verleidden me met al de charme en het avontuur dat ik er in zag! En heel erg lang duurde het niet of ik zat op zon monster! De eerstvolgende paasvakantie al! En ik ben er achttien jaar lang op blijven zitten. De winterse koude drong nu nog meer door tot op het bot, maar ik voelde het niet meer! Ik had mijn gading gevonden. Van mijn hobby mijn beroep gemaakt.
Vergroeide met de machine. De motor werd mijn verlengstuk. Man en motor waren één. Meteen ook was het soort politiewerk een pak interessanter dan dat doelloos rondwandelen! Maar koud bleef het wel in de winter op een motor. Kouder dan wat je je ook maar kunt voorstellen.
De gevoelstemperatuur op een motor bedraagt toch, naar ik schat, tussen de vijf en tien graden minder dan de werkelijke temperatuur. Is natuurlijk afhankelijk van je snelheid. Vermits je buiten zit, is de windsnelheid, zelfs bij windstilte, gelijk aan de snelheid waarmee je rijdt. En dat kan drommels koud aanvoelen in de winter, maar heerlijk fris in de zomer. Vandaar dat de stoere macho-hangbuikmotards niet gauw de motor zullen buitenhalen in de winter! Dan zie je alleen maar de échte motorliefhebbers. En die vinden niét dat ze de macho moeten uithangen om van de motor te genieten.
Voor mij echter was het eender of het winter of zomer was, want als de motor onder me tot leven kwam en ronkend ging zingen kon het me allang niet meer deren. Want die muziek was, voor mij toch, de mooiste symphonie die ik ooit hoorde. En ik had maar één zorg: ooit zou ik het motorgebeuren vaarwel moeten zeggen. Hoe moest ik dàt overleven?
Maar ach, er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. En toen de tijd van gaan was gekomen was ik verrast van mezelf: ik keek niet meer achterom. Geen spijt. Geen tranen. Geen emoties. Motoren konden me gestolen worden. Ik had het gehad. Was verzadigd. Kon alleen nog dankbaar op die periode terugkijken en me volledig toespitsen op mijn nieuwe taak. Alleen de vele mooie herinneringen bleven, en dat was me meer dan voldoende.
Als je mij zou vragen wat de definitie is van tevredenheid, en daarmee gepaard gaand persoonlijk gelukkig zijn, zou ik zeggen:
De som van alles wat je hebt gegeven, min de som van alles wat je hebt gekregen.
Als de uitkomst hiervan positief is, dan ben je een tevreden en gelukkig mens. Is hij negatief, dan zou ik niet in je schoenen willen staan! Dan kan het niet anders of je behoort tot de ontevredenen!
Zou het gros van de jonge mensen tegenwoordig nog tevreden zijn, net als vroeger toen we keihard moesten werken om den brode?
Wie tegenwoordig zegt jeugd denkt aan problemen, vechtpartijen, overvallen, hangjongeren, luiaards, moederskindjes, watjes, en zéker niet aan werkers. Enfin, allemaal ontevredenen! Ontevreden wegens doelloosheid. Doellozen dus. Verveelde doellozen.
Waar zit het verband tussen al die soms toch tegenstrijdige eigenschappen? Wel, dat verband is niet ver te zoeken. Maar vooreerst: denk niet dat ik ze allemaal over één kam scheer. Gelukkig ken ik er ook anderen. Anderen waar ik heel graag U, met hoofdletter tegen zeg. Ik weet ook niet of die anderen een meerderheid of een minderheid vormen. Ik weet alleen wat ik zie op straat. En dat is helaas niet altijd mooi.
Het verband tussen hangjongeren en ontevredenen is dat je als hangjongere niet anders kunt zijn dan ontevreden. Ons lichaam is gemaakt om iets te doen. Of dat nu handenarbeid of geestelijke arbeid is maakt niet uit. Maar zolang als we iets positiefs doen, blijven we tevreden. Kunnen we terugkijken op een prestatie. Hoeven we niet beschaamd te zijn voor het voedsel en het comfort dat we ervoor terugkrijgen.
MAAR! En nu komt het: steeds meer oudertjes, en vooral moederkloekjes, schermen hun kind af voor alles wat te zwaar, te heet of te nat is! Plaatsen het kindje op een troon. Stoppen het vanalles toe. Het moet niets zelf doen.
Wat dachten ze daar dan van te maken? Leg een hondje helemaal in de watten. Bederf het. Volg al zijn willetjes in. Wat zal het resultaat zijn? Juist! De hond, hoe dom en onwetend hij ook is, zal heel het gezinsleven bepalen als een volmaakte patriarch!!!
En dat is precies wat moderne oudertjes zo dikwijls doen. Met als resultaat niet alleen een onwetend kind dat baas is in huis, maar vooral een kind dat vindt dat het leven toch zo mooi is als je niets hoeft te doen en alles maar toegestopt krijgt. Alleen die grenzeloze verveling is er een beetje teveel aan. Maar daar zijn oplossingen voor. Kattenkwaad bijvoorbeeld. Spijbelen, pesten en weet ik veel.
En nu mag je drie keer raden wat er van dit kind zal geworden!
Jawel, het zal blijven parasiteren zo lang het kan. En als dat niét meer kan, omdat de ouders er niet meer zijn, of, véél te laat, zijn gaan beseffen wat ze veroorzaakt hebben en alsnog op de rem gaan staan, wordt het een hangjongere! En nog veel later een marginaal die niet meer weet van welk hout pijlen te maken.
Hangjongeren zijn ongelukkig! Zijn ontevreden! Vinden dat ze nooit geluk hebben. Vergeten dat je geluk zelf maakt! Door iets te doen. Door iets te betekenen voor de samenleving. Maar daar zijn ze ondertussen al veel te veel voor verwend. Daarvoor zouden ze de handen uit de mouwen moeten steken en dat is nou net wat ze tot elke prijs willen vermijden.
Fitnesscentra kunnen nog nét, om hun spieren een beetje in vorm te houden. Maar ik geloof nooit dat een prestatie in een fitnesscentrum in staat is het waardeloosheidgevoel te verminderen en het zelfbeeld op te krikken! Daarvoor moet je iets doen dat écht loont. Niet iets waar je zelf nog moet voor betalen op de koop toe!
En daar juist wringt het schoentje! Ze zijn door de ouders, zonder dat die het beseffen, aangeleerd om niets te geven maar alles te krijgen. Ver vandaan te blijven van alles wat werk of moeilijk is! Van alles wat te zwaar of te heet is. En ze zijn ontevreden! Hun lichaam snakt ernaar zichzelf te bewijzen. Maar ze zijn te lui om die drang op een positieve manier in te vullen. En moeten dat dan maar op een negatieve manier doen: ruzie zoeken, hangen, drugsgebruik, nou ja gewoon ontevreden en ongelukkig zijn.
Hangjongeren worden niet geboren! Ze worden gevormd!
Dàt is wat veel moderne oudertjes, zélf nog kind, van hun kroost maken! En helaas, er is geen efficiënte handleiding voor fatsoenlijke opvoeding te vinden. Tenminste, niét een handleiding die weerklank vindt in de maatschappij.
En raar maar waar: dergelijke handleidingen vind je te kust en te kuur voor de opvoeding van hondjes! En ze werken perfect! Met bijna onmiddellijk resultaat. Maar helaas, het gaat om hondjes! Als het om mensjes gaat wordt het andere koek en worden andere handleidingen geschreven. Wattenboekjes! En toch het werkt nét op dezelfde manier! Het enige verschil is dat je met mensjes veel langer geduld moet hebben alvorens het er insteekt.
Maar als het om je kind gaat, vraagt het energie en verloochening van je eigen instincten. Iedereen wil zijn eigen kind namelijk beschermen tegen de vele gevaren van het leven. Het verstand wordt dan heel dikwijls opzij gedrukt door empathie of moederliefde. Het gaat immers om JOUW kind! Niet om zomaar om een hondje! Bovendien geeft de tegenwoordige samenleving je, als je je kind hopeloos verwent, nog gelijk ook! En is dat ondertussen niet langer een uitzondering, maar de regel geworden.
En zo worden regelrechte ettertjes gevormd. Ettertjes die op school pestertjes worden. Pestertjes die vervolgens ontevreden hangjongeren worden. En dan? Wie zal het zeggen? De weg naar de marginaliteit is gevormd en wenkt uitnodigend.
Vreemd! Jarenlang al zijn we bezig, en terecht, de kerk de rug toe te draaien. Het begon omdat we te intelligent werden om nog in sprookjes te geloven. Vervolgens wegens de vele ondertussen ontmaskerde misbruiken. En nu? Nu staan we in ons blootje! Religieloos en waardenloos. Religieloos is geen probleem. Integendeel. Maar waardenloos? Dat kun je niet maken! Daar komt narigheid van!
En net op dàt moment komt de moslimwereld onze contreien overspoelen! Met hún waarden. Met hún blindelings geloof in klinkklare sprookjes. En wij? Wij hebben niets meer om daar tegenover te plaatsen. Niets dan het restje dat van onze waarden overblijft. Onze waarden waarvoor eeuwenlang gevochten is. Onze waarden die helaas verpakt zaten in een sprookje waar we niet meer in geloven! En dan maar meteen het kind met het badwater weggooiden.
Want waarden lijken niet meer te werken. Zéker niet als er geen achterliggend orgaan achter steekt. Dat orgaan was ooit onze eigenste kerk, maar die vertikte het om mee te groeien met de evolutie van de bevolking! Blééf maar halsstarrig haar sprookjes de wereld insturen. Had niet door dat een ontwikkelde mens noch in sprookjes, noch in Sinterklaas gelooft. Had ook niet door dat we, zónder religie, een veel betere samenleving aan het opbouwen waren.
De kerk moet omschakelen! En wel héél dringend! Bekennen dat de sprookjes verzonnen waren voor het goede doel. Omschakelen naar een filosofie in plaats van een religie. Want wat is trouwens een filosofie? Niets anders dan de verworvenheden en lessen die de mensheid heeft getrokken uit duizenden jaren samenleving en ellende. Met andere woorden: nét datzelfde wat de kerk voorheen deed. Ooit was het nodig dit alles in een sprookjesachtige vorm te gieten om het te doen doordringen tot de domme bevolking. Maar die tijden zijn voorbijgestreefd. De mensen zijn niet meer dom. Spijtig dat de kerk dat niet tijdig heeft begrepen!
De moderne mens is er, dat denk ik tenminste, klaar voor om eerder in de filosofie dan in de religie van het christelijk geloof te geloven. Laten kerken, kapelletjes en kathedralen maar rustig bestaan, maar beman ze met normale mensen. Mensen die net als iedereen vrij zijn om al dan niet te huwen en kinderen te krijgen. Mensen die bijgevolg geen kinderen moeten misbruiken om aan hun trekken te komen! Mensen die niet pretenderen het woord van god te verkondigen, maar het woord van de mensheid. Het woord dat ontstaan is uit duizenden jaren ondervinding en leed.
De leer mag gerust dezelfde blijven! Het sprookje op zich mag ook blijven bestaan. Als het maar niet halsstarrig als waarheid wordt verkondigd. Welmenende priesters kunnen hun taak rustig blijven uitoefenen. Raad en hulp bieden aan mensen met problemen. Raad die nog altijd op diezelfde leer is gestoeld, maar met weglating van het sprookje.
Nu worden priesters betaald door de staat. Waarvoor? Om sprookjes te vertellen voor een lege kerk? Zou dat geld niet veel beter besteed worden als diezelfde priesters zich terug als gewone mensen zouden ontpoppen en wie daar nood aan heeft, bijstaan met psychologische raad? Terug de dorpsfiguren worden waar iedereen graag wel eens zijn toevlucht toe neemt? Klaar staan om aan ieder die dat wil een luisterend oor te bieden? De jeugd op het rechte pad te houden? Moet dat echt aan een sprookje gekoppeld worden? Neen toch?
De dag dat de kerk de moed heeft dié stap te wagen, zal ik weer elke zondag naar de kerk gaan. Luisteren naar wat daar allemaal verteld wordt over onze samenleving en onze eeuwenlang gekoesterde waarden. Luisteren naar het woord van de mensheid! Luisteren naar normale mensen die normale waarden prediken. Terug onze cultuur beleven. Ze weer leren waarderen, koesteren, en zo nodig verdedigen tegen elk die ze wilt aanvallen!
En dan hebben we meteen een prachtige filosofie om tegenover de moslimsprookjes te plaatsen! Dàn pas kunnen we de moslims met open gemoed in de ogen kijken en zeggen:
- Kijk. Dàt zijn onze waarden! Dààr leven wij voor. Als dat jullie niet bevalt: Go home!!! Koester maar jullie Sharia en jullie halal. Maar dan in jullie land alstublieft! En laat ons met rust als jullie vinden dat het er in jullie wereld veel beter aan toegaat. Vinden jullie dat niét? Wel, wees dan welkom, maar pas jullie aan!
Maar nu staan we gewoon machteloos. Vinden die moslim religie en cultuur maar niks, zouden daar wel graag onze cultuur tegenover willen plaatsen, maar onze cultuur is zijn ruggengraat kwijt. De kerk was ooit die ruggengraat. Maar in de evolutie van elk ras moet een moment komen dat sprookjes niet langer werken. Voor ons is dat moment al lang gekomen. En is het hoogtijd dat daar een andere vorm aan wordt gegeven. Een geloofwaardigere vorm. Een vorm die meegroeit met de evolutie en alle waarden van die eeuwenlange evolutie verkondigt. Niét als religie! Niét als sprookje! Wél als filosofie.
Nu moeten we, in onze multiculturele samenleving, sprookje tegenover sprookje stellen. Met als enig verschil dat wij er niet meer in geloven en dus ontwapend zijn. Zo lang we de schijn ophouden in sprookjes te geloven kunnen we andere rassen niet wijsmaken dat hún sprookje verzonnen is!
Al onze trotse kathedralen, kerken en bescheiden kapelletjes zijn symbolen van onze eeuwenlang gekoesterde cultuur. Ze symboliseren al onze waarden. Maar helaas, zolang als de kerk die waarden blijft verkondigen als hemelse leugentaal verliezen ze al hun kracht en jagen ze de geëvolueerde, moderne mens eerder ván dan náár de kerk.
En wat nog erger is: natuurlijk speelt de moslimwereld graag in op dat gebrek aan geloof in onze kerk! Jawel! Ook voor dàt probleem hebben we terug de geloofwaardige en volwaardige kerk nodig. Maar een andere kerk. Een kerk die open kaart speelt. Een kerk waarop we fier mogen zijn. Een kerk die, naast de wetten van de staat, een eerlijke en open manier van leven verkondigt. Maar dat kan ze niét als ze zélf in beginsel al leugens verspreidt!
Ik denk dat het in veel beroepen wel hetzelfde zal zijn. Je denkt dan zo bij jezelf dat iedereen dat beroep maar eens een tijd zou moeten beleven en doorleven om te weten hoe het leven écht is! Ik had dat idee toen ik aan de benzinepomp van mijn vader stond (een pak zwaarder dan je zou denken). Had het toen ik in een garage werkte. Had het toen ik bij de technische dienst van een vleesconservenfabriek werkte. Had het toen ik mijn legerdienst deed.
En toen volgde mijn achtendertigjarige politiecarrière! Wel, dat sloeg alles! Dan pas leerde ik de maatschappij kennen zoals ze écht is. Daar pas ging ik tenvolle beseffen dat elke mens toch minstens een aantal maanden stage zou moeten doen bij de politie. Leerde de grote en kleine kantjes van de mens pas écht kennen. Leerde beleefde kruiperigheid (om een bepaald doel te bereiken) over dezelfde kam te scheren als pure aanstellerij en/of onbeschoftheid. En leerde noch met het een, noch met het ander rekening te houden.
Leerde dat de mens ontelbare facetten heeft die je als koplampen kunnen verblinden, maar leerde vooral om àchter die koplampen te kijken. Me telkens weer te verbazen daar maar een heel klein lichtje te vinden. In een overtredingsituatie noch rekening te houden met de hautaine aristocraat die je met zijn volle gewichtigheid probeert te imponeren, noch met de onbeschaafde taal van de ongeletterde bruut die door hard schreeuwen probeert je bang te maken.
Ik leerde mijn instinct te volgen en de mens achter de façade te doorgronden. Makkelijk was dat niet altijd, maar je leert heel snel bij in deze situatie. Mijn hele wereld en mijn hele kijk op de mensheid veranderde. Die bruut was voor mij niet minder dan de aristocraat. Ze streefden allebei hetzelfde doel na: aan die boete ontsnappen. Maar dat deden ze elk met de middelen waarover ze beschikten. En het zou niet eerlijk geweest zijn die bruut, vanwege zijn gebrek aan opvoeding, anders te behandelen dan de gewiekste aristocraat.
Maar waar ik eigenlijk wil op neerkomen is op het feit dat, als iedereen, als een soort dienstplichtige enige tijd bij de politie zou moeten werken, hij wel heel gauw zou ondervinden dat de samenleving heel anders is dan de schone schijn die de gewone burger dagdagelijks voor zich uitgestald ziet!
Ook ik was voorheen klant in bepaalde onbesproken lijkende kroegjes of bars. Het leek allemaal zo braaf en sociaal. Tot ik bij de politie kwam en de keerzijde van die mooie etalages leerde kennen en de vele tussenkomsten van de politie in precies diezelfde kroegjes.
Voorzichtiger geworden moest ik mijn hele uitgangsleven helemaal herbekijken en kieskeuriger worden. De brave burger merkt dat zo niet op. Maandelijks een of meer tussenkomsten van de politie in bepaalde cafés vallen niet echt op. Je moet er dan toevallig al zijn op die momenten. Maar als insider geeft het je echt wel een andere kijk op bepaalde gezelligheden.
En ook de hele privé sfeer toont zich van zijn andere kant. Mooie huizen knusse tuintjes voorname gezinnetjes overal welkom en gevierd! Maar wat zich soms achter de leuke voorgevels afspeelt is lang niet altijd even mooi om zien!
Het duurt dan ook helemaal niet lang tot je doorhebt dat opgestoken vingertjes niet werken! Dat er in de samenleving maar één oplossing is voor welk probleem dat ook maar wordt veroorzaakt: wie niet horen wil moet voelen! De dader moet beseffen dat zijn daad niet geduld wordt door de maatschappij. Moet vooral beseffen dat daar ook een straf aan verbonden is. Niet zomaar een vermanende vinger in de trend van Dat mag je nooit meer doen hoor ventje!
Elk alternatief voor straf is tot mislukking gedoemd. Maar dat wordt niet meer begrepen. Niet door de ouders, niet door de leerkrachten, niet door de regering! Er zijn geen stokken meer achter de deur. En dat weten de gegadigden drommels goed!
Waarom die mensen het niet begrijpen? Omdat ze nooit dienst deden bij de politie. Nooit de kleine trekjes van mensen leerden kennen. Nog altijd denken dat een zacht vermanend vingertje meer dan voldoende is!
Ach ja soms is het wél voldoende. Bij personen met voldoende notie van kwaad of goed. Ook bij sommige kinderen. Maar bijlange niet bij iedereen, en juist daar moeten we een onderscheid leren maken. Eén of twee vermanende vingertjes kunnen nog nét. Helpen ze niet? Voelen dan maar! Op welke manier ook: straf, thuisblijven of wat dan ook voor kinderen. Boete, en zo nodig gevangenisstraf voor volwassenen.
Een kind straffen? Is inderdaad zwaar. Véél zwaarder voor de ouder dan voor het kind zelf. Je zit meteen al met woede om wat gebeurde. Verdriet omdat het - weeral - die van jou was. Twijfels of de straf niet te hard is. Pijn omdat je die straf als het ware zélf aanvoelt. Méér dan het kind zelf. Medelijden omdat het jouw kind is. En dan wordt de verleiding heel groot om de straf maar kwijt te schelden en in het vervolg niet meer te straffen. De makkelijkste weg! Maar helaas een weg die naar de afgrond leidt.
We mogen dan al in een humane beschaving leven humane beschavingen vernietigen zichzelf op termijn! Waarom? Omdat de doorsnee mens, ontdaan van zijn opgezette façade, nu eenmaal niet humaan is maar zich alleen maar zo voordoet! Met humaniteit kweek je ettertjes en watjes! Negeer je wat écht speelt in die verwende hoofdjes. Ben en blijf je onwetend over hoe het werkt in de echte wereld. En blijf je maar halsstarrig denken dat een vermanend vingertje het wel weer allemaal goed zal maken.
In die optiek gezien is de afschaffing van de legerdienst wel de grootste flater die de regering ooit heeft gemaakt! Het laatste redmiddel om nog mannen te maken van watjes! En reken maar dat het in veel gevallen nog werkte ook! Het was dan wel niet het soort ervaring die je bij de politie leert, maar je leerde er tenminste discipline en respect voor meerderen. Het was buigen of barsten! Ouders hadden geen inspraak over de behandeling van hun zonen. Moedertjes moesten hun beklag niet komen doen bij de commandant! En dat was maar goed ook.
Een berekoud wandelingetje maandag door stad herinnerde me er weer aan: de Wetstraat, onder impuls van volksgezondheid, heeft voor rookverbod in de horeca gekozen.
Het viel me dan ook op dat veel terrassen, ondanks de gure koude, nog waren blijven staan. Zéker deze die min of meer overdekt waren met een zonnezeil.
En wat me nog meer opviel was dat geen van die terrasjes leeg was! Het was 0°, maar op elk terras waren toch een paar tafeltjes bezet met verkleumde mensen die met bevende handen hun koffietje of pintje binnengoten. Met als enige troost in de andere hand een sigaret! Buiten. In de vrieskou. Liever dan een warm, gezellig maar rookvrij tafeltje binnen! Dan maar liever, dik gekleed en toch verkleumd, de consumptie genoten op een plaats waar het sigaretje mag. Slik! Mogen? Voor hoelang nog? Hoelang zullen de onverdraagzamen nog dulden dat op een terras in de buitenlucht gerookt wordt?
Dàt is wat Volksgezondheid heeft aangericht in België. België op zijn smalst. Rokers die geen deel meer mogen nemen aan het gezellig warme cafégebeuren. Die verbannen worden naar een koud, kil terras. Terug naar een ver verleden, waarin ze net zo behandeld worden als destijds de melaatsen: Vooral ver van de samenleving vandaan blijven met jullie besmettelijke ziekte!
En kom nou niet af dat België daarmee gewoon de Europese trend volgt! De Europese trend kan me gestolen worden. Ik woon in Vlaanderen en voel me niet lekker als ik gecommandeerd wordt door een tiental andere landen waar ik totaal geen uitstaans mee heb. Dat België slaafs volgt ligt niet aan Europa! Gelukkig reiken de Europese regels nog niet tot in onze cafés, keukens, slaapkamers en toiletten. Het ligt aan niets anders dan aan onze bloedeigen Wetstraat. Bevolkt met meelopers. En het zal ze worst wezen of ze nu meelopen met Europa, met het Oostblok, of met de Moslimwereld. Als ze maar met iets kunnen meelopen. Bewijs te meer dat er geen persoonlijkheid te vinden is in dat kleuterklasje.
Volksgezondheid? Verkoudheden opdoen op een ijskoud terras lijkt me toch héél ver af van gezond bezig zijn! Om dan nog maar te zwijgen over de volkstevredenheid! Wanneer wordt dààr eens een dienst voor opgericht? Of is het nog gezellig in de rookvrije cafés? Of is het omwille van de wintersport dat die verkleumde mensen buiten zitten te drinken en te roken?
Dat fameuze Volksgezondheid lijkt maar één doel te hebben: van de mens een goed lopende, goed geoliede en goedgereinigde machine te maken. Hoe die machine zich voelt is bijzaak! MENS SANA IN CORPORE SANO? Nooit van gehoord? Allez dan! Allemaal terug naar school! Dan zullen ze misschien gaan beseffen dat gezondheid veel verder gaat dan een steriel, maar verder ontevreden en ongelukkig lichaam!
En nu we het toch over volksgezondheid hebben wat vinden die lui dan van spaarlampen? Spaarlampen die zo druk gepromoot worden door de overheid? Spaarlampen die, als ze branden, kanker kunnen verwekken als je er met je hoofd dichtbij komt? Spaarlampen die, als ze breken, kwikdampen in de kamer sturen! Dan moet je minstens een kwartier uit die kamer blijven en is een masker geen overbodige luxe! Spaarlampen die, als je je snijdt aan de scherven, gemakkelijk tot dringende amputaties van ledematen kunnen leiden!
Dat weet de brave burger niet. Dat weet de overheid wél. Dat zou volksgezondheid dus ook moeten weten, maar zoals steeds: ze kijken de andere kant op. Volgen liever de trend naar ecologische maatregelen dan aan de gezondheid te denken. Eisen niet eens waarschuwingen op de verpakking van die lampen! Terwijl op onnozele, ongevaarlijke prullen duizend en één waarschuwingen staan! Terwijl een pakje sigaretten vol doodsbedreigingen staat! Let wel: ik heb het over de normale spaarlampen. Niét over de ongevaarlijke LED lampen!
Wie meer wil weten over het gevaar van spaarlampen kan me mailen. Ik stuur hem of haar dan een pdf bestandje met meer uitleg en schokkende fotos van slachtoffers van die sterk aanbevolen ondingen! Een sterke waarschuwing aan iedereen die klakkeloos de trends volgt die aanbevolen worden! Ook een sterke waarschuwing aan iedereen die denkt ze zullen wel weten wat ze doen zeker?
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
