't Was al bij den elven, En 'k peinsde bij mezelven: 'k moet maar eens iets schrijven, Over kind'ren, venten, of over oude wijven!
Over Joden, Moslims, of katholieke hypocrieten. Of over de duizenden parasieten Die ons land naar de afgrond drijven Maar toch mooi steungeld blijven krijgen.
Schrijven over de vele wantoestanden Waarin we nog maar eens belandden. Of over dwaze, maar vetbetaalde leiders. Of hoe de Vlaming weer moet lijden.
Lijden door zijn eigen domme kiesgedrag, Omdat het kieshok hem weer helemaal niet lag! Omdat hij niet weet voor wie te kiezen, Op lijsten die hem 't noorden doen verliezen.
Op lijsten vol gulle belovers, Maar in wezen heel doortrapte rovers! Aan de macht gekomen door cadeautjes. Zo neemt men de Vlaming in het ootje.
Aan de macht gekomen door doctrines. De Vlaming slikt ze als pralines! De Vlaming denkt gewoon niet na, En betaalt op 't eind wel het gelag.
Ach jongen, zwijg en stop ermee! Wandel rustig naar de zee. Drink er maar een lekker aperitief! Vergeet die wantoestanden in de politiek.
Vergeet dat het ook anders kan! Zuip je zat en wees een man. Alleen zo kun je overleven In een land vol tegenstrijdigheden!
Een land dat een paradijs had kunnen zijn Maar nu meer water kent dan wijn. Je kunt enkel maar betreuren Dat de Vlaming dit alles laat gebeuren!
Willy.
P.S.: schol!
|