Na gister min of meer de details van de astrologie te hebben uit de doeken gedaan, bekijken we de zaak vandaag uit meer filosofisch standpunt.

Een veelgehoorde opmerking is: “Hoe kunnen die dierenriemtekens ons leven op aarde bepalen? Sommige staan honderden lichtjaren ver van ons af!”

Domme opmerking van leken in de materie. Want inderdaad, de sterrenformaties die deze tekens vormen, spelen geen enkele rol in het leven op aarde. MAAR: ze vormen als het ware de wijzerplaat van ons kosmisch uurwerk.

Op een uurwerk zonder wijzerplaat kun je totaal niet zien hoe laat het is en zéker niet als je niet eens weet of je het uurwerk horizontaal of vertikaal houdt! Je hebt dus een vaste wijzerplaat nodig om precies de tijd af te lezen.

En toch is het niét de wijzerplaat, maar de wijzers die de tijd bepalen. In de astrologie is het niet anders: de dierenriemtekens staan veel te ver van ons af om ons te beïnvloeden, en staan ten opzichte van ons zonnestelsel schijnbaar onbeweeglijk. En juist daardoor vormen ze de ideale astrologische ‘wijzerplaat’, waartegen we ons wél bewegende zonnestelsel een plaatsje kunnen geven.

Ze vormen de ‘achtergrond’. De echte actie speelt zich echter op de voorgrond af en ligt helemaal niet zo ver van ons af.

De zon kun je dus zien als de kleine wijzer van een uurwerk: in welk teken staat hij? Wel, als je recht naar de zon kijkt, en je zou de sterrenstelsels er achter kunnen zien ( wat bij daglicht natuurlijk niet kan) dan zou je bevoorbeeld van 21 juli tot 21 augustus zien dat Leeuw daar pal achter staat.

Zoals de kleine wijzer van een uurwerk 12 uur doet over het doorlopen van de 12 cijfers, doet de zon één jaar over het doorlopen van de 12 dierenriemtekens, en het teken waarin hij op een bepaald tijdstip staat (telkens voor ongeveer een maand) wordt het zonneteken genoemd. Dat is dan het teken dat op jou slaat als je in deze periode bent geboren. En meestal dus ook het enige teken dat mensen van zichzelf kennen.

Het gaat dus wel degelijk niét om de dierenriem op zich, maar om waar de zon en planeten zich op een bepaald moment bevinden ten opzichte van die ‘vaste’ dierenriem.

Volgende stap: de planeten. Er draaien er acht rond onze zon. Die zou je kunnen vergelijken met acht ‘grote wijzers’ van de klok, die over diezelfde wijzerplaat draaien tegen sterk verschillende snelheden.

En zo is onze astrologische klok klaar voor gebruik. De filosofie van het onderwerp is de volgende:

We leven op de aarde en dus is het logisch dat we ‘aards’ zijn en denken toch? Volgende stap: onze aarde draait rond de zon en krijgt energie van de zon. Dat dus ook de zon ons karakter en wezen beïnvloedt behoeft weinig betoog.

Maar we draaien niet alleen rond ons zonnetje. Er zijn nog 7 andere planeten die dat met ons meedoen. Is het verwonderlijk dat ook die planeten ons wezen beïnvloeden?

Helemaal niet, zéker niet als je ziet dat bepaalde planeetstanden of hun posities ten opzichte van elkaar steevast weer slechte of goede dingen veroorzaken op aarde. Het ‘lijkt’ alleen maar wat minder vanzelfsprekend dan de invloed van zon en aarde.

Dat wisten de astrologen al vele duizenden jaren geleden. Astrologie en astronomie waren toen trouwens één enkele wetenschap. In onze tegenwoordige grotendeels materialistische maatschappij heeft de astronomie (sterrenkunde) zich afgescheurd van de astrologie (sterrenwichelarij) en is als exacte wetenschap blijven bestaan. De astrologie werd onder de noemer ‘hocus pocus’ geklasseerd.

Jammer, maar tekenend voor onze maatschappij: alles waarvoor geen helder fysisch bewijs kan worden aangetoond, bestaat niet en wordt niet geloofd.

Maar ontkennen dat ons zonnestelsel invloed heeft op ons leven is bijna ontkennen dat we in dat zonnestelsel leven! Dat de verschillende planeten ons zonnestelsel niet beïnvloeden zou al een even domme ontkenning zijn, want ze draaien allemaal netjes rond volgens twee krachten: de middelpuntvliedende kracht, die ze wil wegslingeren, en de aantrekkingskracht van de zon, die ze juist naar het centrum toe wil trekken.

Dank zij het feit dat die twee krachten in (bijna) volmaakt evenwicht zijn, blijft ons zonnestelsel intact. Ik zeg ‘bijna’, omdat het toch wordt beïnvloed door de plaats die elke planeet op een bepaald ogenblik inneemt.

Als bevoorbeeld op een bepaald moment alle planeten op één lijn staan en hun gewicht aldus laten gelden, is het toch logisch dat het zonnestelsel daar anders op reageert door de gebundelde middelpuntvliedende krachten! Zowat vergelijkbaar met een autoband die slecht is uitgebalanceerd.

Persoonlijk ga ik er prat op dat ook ik een ongelovige Thomas ben. Ik moet zien, begrijpen of aanvoelen of iets al dan niet bestaat. Anderzijds, zodra ik de logica van iets ga ondervinden, ben ik niet te beroerd om van mening te veranderen. Wel, van de astrologie heb ik alleen maar ondervonden dat je er echt niet naast kunt kijken.

Later is mijn interesse (maar niet mijn geloof) daarin wat gaan tanen. Maar wat ik er vooral heb uit geleerd is:

- Begrijpen dat ‘andere mensen’ ook ‘anders reageren’, en soms onbegrijpelijk anders.

- Begrijpen dat je van anderen onmogelijk kunt verwachten wat je van jezelf verwacht. Want inderdaad, elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, en daar zorgt de astrologie dan weer voor.

Vandaar mijn goede raad aan elk die dit leest: vertrouw nooit al te veel persoonlijke karwijtjes of problemen toe aan anderen, want enkel maar als je het zelf doet ben je er zeker van dat het gedaan is zoals jij dat wou.

Willy.