|
Nog maar eens in de actualiteit: vluchtmisdrijf na dodelijk ongeval! Mensen begrijpen het niet. Zijn verbolgen. Hoe kun je nu zoiets doen? Daarvoor moet je toch een echte misdadiger zijn!
Maar zo simpel ligt het niet! Zowat iedereen heeft, direct na een ongeval, de dwingende gedachte: Dit is niet gebeurd
dat kan niet
ontwaak uit die nare droom! Draai de klok terug en let even beter op!!!
Helaas, de klok terugdraaien kan nu eenmaal niet en dat realiseer je je snel. En dan komt de dwingende gedachte: Dan maar maken dat je wegkomt. Wég van dat oord van verderf.
En voor sommige mensen is die gedachte zo onweerstaanbaar dat ze impulsief ook de benen nemen. Niét doelbewust maar als spontane reactie op een gebeurtenis die de geest wil negeren. Zonder nadenken. Want op zon moment is de logische gedachtegang eventjes oncontroleerbaar verstoord.
Tot hier is alles vergeefbaar. Paniek is tot veel in staat. Maar paniek blijft niet duren. Er komt spoedig een moment dat je terug bij je zinnen komt. En als rechtgeaarde burger is dàt het ogenblik om terug te keren naar die plaats waar je liefst nooit meer zou willen zijn en je verantwoordelijkheid op te nemen. Of het ongeval nu al dan niet je schuld was.
Of
er wordt geaarzeld. Uren verstrijken
dagen soms
en je wordt niet verontrust door de politie of door je omgeving. Het begint er op te lijken dat je er zult mee wegkomen!
Zoú je dan nog wel aangifte doen? Natuurlijk zul je dat. Maar met het uur dat verstrijkt wordt de verleiding om dat niét te doen groter. Lijkt ook de kans dat je er zonder kleerscheuren mee wegkomt heel reëel.
De drempelvrees om je aan te geven wordt evenredig groter, want hoe langer je wacht, op hoe minder begrip je zult kunnen rekenen, en de straffen voor vluchtmisdrijf zijn niet mild.
Ik denk dat de meeste vluchtmisdrijfscenarios aldus in elkaar steken. Paniek verstoort aanvankelijk het logisch denken, en daarna
hangt het af van de persoon zelf.
Maar moedwillig wegvluchten na een ongeval komt minder vaak voor dan algemeen gedacht wordt.
Misschien is een waarschuwing aan ieder die ooit in een dergelijke situatie zou kunnen terechtkomen hier wel op zijn plaats:
- Bén je in paniek gevlucht, keer dan zo spoedig mogelijk terug of bel tenminste de politie op om je kenbaar te maken. Liefst binnen het uur! Want elk uur dat je wacht is een uur dat zich tegen je kan keren. Misschien was je bloednuchter. De eerste uren kun je dat nog bewijzen. Als je een dag wacht kun je dat niét meer en zou die twijfel wel eens een heel grote invloed kunnen hebben op je rechtszaak.
Tot hier dat stukje verkeersmoraal.
Willy.
|
