Zo. Libiërs vluchten massaal naar het pas ‘vrijgevochten(?)’ Egypte… Het rommelt wel goéd in Noord Afrika!

Nu wil ik niet de pretentie hebben de wereldpolitiek te begrijpen (wie wél trouwens?), noch wil ik ze begrijpen. Mij interesseert de mens, en bijgevolg stel ik me bij dit alles grote vragen!

Enerzijds zijn er eindelijk mensen die het beu zijn onder de knoet te worden gehouden en willen strijden voor hun rechten.

Anderzijds vrees ik dat ze niet echt beseffen wàt hen onder de knoet houdt. Hun leiders? Hun leger? De poen? Of… hun religie?

Nu proberen ze hun leiders buiten te wippen met de motivatie die elk levend wezen in zich heeft: betere levensomstandigheden. En ze zullen voor andere leiders kiezen. Leiders die in diezelfde religie zijn grootgebracht. Héél misschien aanvankelijk iets beter zullen zijn, maar veel misschiener zal er niets veranderen, of àls er iets verandert zou het best slechter kunnen zijn!

Rusland kende zijn revolutie… was het er beter nadat de Tsaren werden geëlimineerd en het communisme in de plaats kwam? En daar ging het nog om een machtig land en om intelligente mensen die niét zo vastzaten in geestdodende religies die elke vorm van logisch denken teniet doen!

Roemenië, je hoort er maar weinig van… zouden die zich echt veel hebben verbeterd na de revolutie, ook alweer een paar decennia geleden? Is de levensstandaard er echt verhoogd? Naar de weinige berichten te oordelen niét.

Libië nu, zou goed zijn voor 2% van de olieproductie in de wereld. Met die winst moet je toch al iets kunnen doen voor je mensen! Wàt werd ermee gedaan? Weetnie. Waarschijnlijk gebruikt ter verheerlijking van Allah met nog luxueuzere moskeeën… en de rest in eigen zak? Of bewapening tegen wie zich niét onderwerpt aan de religie?

Zullen nieuwe leiders het anders doen? Zullen ze zowel aan de verleidingen van de ingebakken religie als aan het eigenbelang kunnen weerstaan? Want die nieuwe leiders… die zullen natúúrlijk weer handelen naar de met de moedermelk ingezogen religie!

Niets dan vraagtekens. Maar het resultaat laat zich al vermoeden: Europa zal er waarschijnlijk nog maar een aantal adoptiekindjes bijnemen en te slapen leggen in asielcentra. Menslievendheid heet dat en het staat mooi op het palmares van politici die herverkozen willen worden door de hersenloze massa.

Vanuit het standpunt van de ‘slachtoffers’ van die regimes (of religies) dan, ziet het er allemaal heel normaal uit: een rijke maatschappij moét, als ze beschaafd wil zijn, voor de armere gemeenschappen zorgen… Dus, na de vlucht naar Egypte zal waarschijnlijk voor velen de vlucht naar Europa… en België volgen.

Waar die mensen dan weer niét bij stilstaan is bij het feit dat rijkdom niet vanzelf komt. Dat rijkdom het gevolg is van intelligentie en werklust. En meer nog van het afgooien van het zwaar onderdrukkende juk van religies.

Zolang hiér immers de kerk en de adel de opperste macht was, werd totaal geen vooruitgang geboekt. Als onze voorouders iets wilden leren, dan moest het van religieuze aard zijn, en via de kerk verlopen. Uitvindingen waren des duivels. En net als nú nog de Moslims, bleven we in de modder ploeteren. Reden we met paard en kar, en zouden zij nog altijd op dromedarissen hebben gereden als WIJ geen auto’s hadden uitgevonden!

Naarmate de kerk haar macht verloor, stak de wetenschap meer en meer de kop op en konden we samenwerken aan die heerlijke maatschappij die we nu (voorlopig nog) hebben.

En dan komen arme Moslims binnen, en gaan we spreken over integratiebeleid. Een mooi woord, maar je kunt er alle kanten mee op. Je kunt het ook totaal omgekeerd laten werken.

Een gezond integratiebeleid zou er moeten in bestaan de vreemdelingen allereerst met de neus op de feiten te drukken:

- Waardoor bleven jullie arm?

- Waarom, en wanneer werden wij rijk?

- Hoe hebben we moeten werken en strijden om het zover te schoppen?

- Zijn jullie wel bereid hetzelfde te doen?

Pas als die mensen dààrvan overtuigd kunnen worden, kan er sprake zijn van integratie. Pas dan zullen ze gemotiveerd zijn om even hard te studeren en te werken als wij, en vaststellen dat dit nieuwe ‘rijke’ leven niet vanzelf komt. Dat het niet volstaat om met het gezicht naar Mekka aan Allah om hulp te smeken.

En misschien zal dan een aantal van hen liever terugkeren naar hun zanderige wereld en verder genieten van het heerlijke zonnetje waarin ze alleen maar moeten bidden, maar ook levenslang arm zullen blijven.

Maar zoals het nu gaat: óns proberen te integreren in HUN wereld maar wél in óns land, kan enkel maar tot verarming van beide culturen leiden. Want nu vinden zij, dank zij onze arbeid en kennis, dat het leven hier een paradijs is waarvan ze wél de vruchten plukken, maar verder geen poot uitsteken tot toenadering en verbetering naar onze maatschappij.

Lààt ze hun moskeeën houden, maar zélf bekostigen.
Lààt ze hun religie houden, zoals wij ons geloof: als een soort gedachte-erfgoed. Maar laat ze die religie niet toelaten onze maatschappij naar beneden te halen.

En trouwens… over wélke religie het ook gaat, godsdienstvrijheid is een mooi begrip… zo lang de belijders van die godsdienst zélf instaan voor het bekostigen van bidplaatsen en ‘personeel’!

Onze grondwet waarborgt de vrijheid van godsdienst dan wel, maar waar in de grondwet staat dat andersdenkenden daar evengoed moeten voor opdraaien in de vorm van belastingsgeld? Zelfs onze eigen kerk… waarom er belastingsgeld voor ophoesten als je er nooit in komt?

Als bepaalde religies vinden dat hun predikanten vijf vrouwen en dertig kinderen mogen hebben, dan moeten de belijders van die religie daar ook maar voor opdraaien. Niét wij!

Sommige politici, helaas nog steeds een minderheid, ‘beginnen’ te vinden dat het integratiebeleid is mislukt. ‘Beginnen te vinden’… na dertig jaar!!! Hoe lang heeft een ‘normaal’ brein nodig om in te zien dat zoiets niet kàn lukken als het op die manier wordt uitgevoerd?

Zijn politieke hersenen dan misschien van het ondoordringbaarste materiaal dat op deze wereld te vinden is gemaakt? Ik zou het moeten beginnen geloven.

Willy.