*** Ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de verkiezingen. ***

Toen ik voor het eerst hoorde over de G1000 keek ik onwillekeurig achter mij. Want daar staat mijn eigen Roland type G1000 muziekkeyboard. Maar het ding leek niks veranderd en er bleef alleen maar muziek uitkomen als ik hem met de vingers streelde. En toch pikte ik volgend berichtje op:

De G1000 is een initiatief van de vzw Burgertop. De organisatoren komen uit diverse hoeken van de samenleving en het land. Geen van hen bekleedt een politiek mandaat, maar allen zijn hartstochtelijke verdedigers van de democratie. Geen van hen heeft een materieel belang bij de G1000. Allen zijn vrijwilligers.
Woordvoerders van G1000: David Van Reybrouck, Dave Sinardet en Francesca Vanthielen.

Drie waarachtige idealisten dus! Maken ze die toch nog? En op het eerste gezicht dacht ik: “Dat is nu echt eens wat we nodig hebben zie!”

Maar toen las ik door, en mijn hersenen begonnen verder te kijken dan mijn neus lang is. Het leek me niet allemaal rozengeur en maneschijn! Waarom kunnen idealisten toch zelden ook realisten zijn? Waarom houden ze met zoveel factoren rekening, maar vergeten ze er telkens weer eentje: de factor ‘mens’?

Het komt er op neer dat ze een ‘G1000’ uit de grond willen stampen tegen 11 november geloof ik: een groep van duizend mensen, gekozen uit de categorie ‘Doorsnee Belg’. Geen intellectuelen; gewone mensen. Die duizend ‘liefst jonge’ mensen zouden dan moeten vergaderen in Brussel, oplossingen voor de vastgeroeste politiek bedenken en advies geven aan de regering. Ze houden er wél rekening mee dat er geen ronde tafels bestaan waaraan duizend mensen kunnen zitten bekvechten, en zullen zich in groepjes verdelen. (van zo’n 20 man veronderstel ik?).

Ook houden ze, héél realistisch, rekening met het feit dat het 500 euro (slik) kost om één lid in Brussel te krijgen. Vervoerskosten en zo… Dus 500.000 euro voor het hele zooitje.

En tenslotte willen ze geen sponsors, want die zouden het hele zaakje toch maar naar hun hand weten te draaien! Slim gezien! De financiering moet van het moderne systeem ‘GSM schooien’ komen: je stuurt een SMSje naar een nummer en er komt een halve euro op hun rekening.

Mooi toch? Neen! Want:

1. Wie is ‘Doorsnee Belg’? Er zijn 9 miljoen ‘unieke’ Belgen! Met 9 miljoen unieke meningen! En ze hebben 9 miljoen keer ‘gelijk’. Hún gelijk tenminste!

2. Welke kleur heeft die ‘Doorsnee Belg’? Rekening houdend met de antidiscriminatiewetten: héél bont!

3. Welke cultuur heeft de ‘Doorsnee Belg’? Ook een bonte mix van patat friet, couscous, maniok, paëlla en spaghetti!!

4. Welk belang dient de ‘Doorsnee Belg’? Elk zijn eigen belang!

5. Welke levenservaring heeft die ‘liefst jonge’ Belg? Natte of droge luier?

6. Waar werkt de ‘Doorsnee Belg”? Hugh… Werken zei je toch?

Met andere woorden: die doorgesneden Belg lijkt me maar niks! Een onbestaand prototype van een onbestaand ras.

Maar goed, stel dat het allemaal nog goed van de grond komt en realiteit wordt. Dan zit je daar met 50 groepen van 20 mensen. Eerst moet in elke afzonderlijke ‘bontgekleurde’ groep een ‘consensus’ bereikt worden. Dan moeten de consensussen van die 50 groepen onderling een ‘superconsensus’ bereiken in het gehele duizendmanspelletje. De consensus van de consensussen dus!

Ach mensen… hou er mee op! Vind het wiel niet her uit! België barst al van de consensussen. Zonder uitzondering worden het allemaal schapen met vijf poten waarvan geen enkele poot degelijk functioneert! Daar zitten we heus niet op te wachten! Daar verspillen we onze eurootjes niet aan! Pure geld- en energieverspilling. Hoe goedbedoeld ook!

Wiel heruitvinden? Jawél. Want wat is het verschil met een traditionele politieke partij? Gewoon in een ander kleedje, maar met dezelfde fouten en gebreken!

Waar we wél zitten op te wachten, maar er waarschijnlijk nooit zal komen, is één enkele, maar dan échte staatsman. Eén man met ballen aan het lijf. Eentje die zijn verantwoordelijkheid durft te nemen en niet hoeft uit te smeren over 999 anderen!

Géén consensussen! Te nemen of te laten. Tot spijt van wie benijdt! De roem of de ondergang. Een man als Napoleon. Als Hitler desnoods, maar dan wél een sterk gehumaniseerde Hitler.

Maar zo’n man kán er niet meer komen! Zo worden ze niet meer gemaakt! Daar zorgt de uit de hand gelopen ouderbepampering wel voor!

De grote fout van onze samenleving:

Van oudsher luisterden de jongen naar de ouderen.

Eén generatie werd hierin overgeslagen: die van ons. Dié bewerkstelligde de huidige welvaart. Juist dóór naar de ouderen te luisteren en er van te leren.

Daarna werd niet meer naar de ervaringen van de ouderen geluisterd.
Daarna werd alleen maar geprofiteerd van wat die ouderen voor mekaar hadden gekregen.
Daarna werd alleen maar gedacht dat dit profiteren eindeloos kon doorgaan.

En de allergrootste fout is:

Dat onze generatie zélf het startsein gaf om jongeren te gaan bepamperen in plaats van op te voeden, met alle gevolgen vandien…

Eigen schuld van die generatie? Jawel! Zéker weten!

Nog omkeerbaar? Hm…

Een logge olifant zou gemakkelijker om te keren zijn denk ik.

Willy.