Foto
Over mijzelf
Ik ben Gerd
Ik ben een vrouw en woon in prov Antwerpen (Belgiƫ) en mijn beroep is invaliditeit.
Ik ben geboren op 20/12/1958 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, schrijven, fietsen, wandelen en pc.
Ik ben alcoholiste en ben meer dan 11 jaar nuchter. Ben, ondanks heel veel tegenslag, niet opnieuw gaan drinken. Als ik dit kan, kan jij het ook !
Foto
Foto
Mail

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Foto
Zoeken in blog

Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Alcohol
Informatief over drank en drankverslaving.
Dit ie een blog waarin alles rond alcohol draait maar in de breedst mogelijke zin.
14-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De moordenaar die alcohol heet deel 1
Klik op de afbeelding om de link te volgen

“Door die dronken chauffeur ben ik bang om te genieten van het leven”

12 maart 2015 GvA Jan Stassijns

Getuigenis

Sophie Lodewijks (26) uit Antwerpen verloor zes jaar geleden haar vriend Lander in een tragisch verkeersongeval. Een dronken bestuurder reed met hoge snelheid in op de wagen van haar ouders. Haar moeder lag lange tijd in coma. In Charlie Magazine doet ze nu haar aangrijpende verhaal, een verhaal dat niemand onberoerd laat.

"'Op­staan jon­gens, we gaan zo rij­den.’ Het is 2u en mijn va­der staat in de deur­ope­ning van mijn slaap­ka­mer. Voor­zich­tig maak ik mijn vriend wak­ker 'Eeey Lan­der, op­staan, we gaan met va­kan­tie.’” Het zijn de eer­ste drie zin­nen van ‘De moor­de­naar die al­co­hol heet', het open­har­ti­ge en aan­grij­pen­de ver­haal van Sop­hie Lo­de­wijks (26) uit Ant­wer­pen.

Zes jaar ge­le­den, op 21 maart 2009, ver­trok ze met haar ou­ders en haar vriend Lan­der op ski­va­kan­tie naar Frank­rijk, een be­stem­ming waar ze nooit ar­ri­veer­den. Om 5u reed een dron­ken be­stuur­der met 180 ki­lo­me­ter per uur ach­ter­aan in op de wa­gen van het vier­tal. "Lan­der en ik wa­ren aan het sla­pen", ver­telt Sop­hie. “Tot ik plots ge­wekt werd door een lui­de knal en naar vo­ren ge­ka­ta­pul­teerd werd. De wa­gen ging ze­ven keer over de kop. Lan­der en mijn moe­der wer­den uit de auto ge­slin­gerd.”

Pas na 55 mi­nu­ten wa­ren de hulp­dien­sten ter plaats en bui­ten was het on­ge­veer tien gra­den on­der nul. Al die tijd lag Sop­hie bij het be­we­ging­lo­ze li­chaam van Lan­der, die la­ter in het zie­ken­huis over­leed. Haar moe­der heeft lan­ge tijd in coma ge­le­gen, maar over­leef­de het, on­danks zwa­re let­sels. “Ik had en­ke­le wat fy­sie­ke ver­won­din­gen op­ge­lo­pen, zo­als een ge­bro­ken schou­der, maar dat stel­de niets voor in ver­ge­lij­king met wat ik men­taal door­maak­te", zegt Sop­hie.

In shock

Haar ge­tui­ge­nis werd maan­dag ge­pu­bli­ceerd door Char­lie ma­ga­zi­ne, waar Sop­hie sta­ge loopt, en werd mas­saal ge­deeld op so­ci­a­le me­dia. De web­si­te van het ma­ga­zi­ne lag zelfs ge­rui­me tijd stil, om­dat de ser­ver het gro­te aan­tal be­zoe­kers niet aan­kon. “Ik heb dit ver­haal vo­rig jaar uit­ge­schre­ven voor me­zelf en de na­be­staan­den van Lan­der", ver­telt Sop­hie. “Om te ver­tel­len hoe zijn laat­ste mo­men­ten zijn ge­weest. Ik ben een paar keer bui­ten be­wust­zijn ge­weest en in shock ge­gaan, maar ik kan me nog al­les her­in­ne­ren van wat er zich die nacht heeft af­ge­speeld. De film die ik heb neer­ge­schre­ven, be­staat uit alle her­in­ne­rin­gen die ik heb van het on­ge­val en die mij ook al­tijd bij­blij­ven.”

“De eer­ste vier ja­ren na het on­ge­val, wa­ren enorm zwaar", zegt Sop­hie. "Maar ook nu draag ik het dra­ma nog al­tijd mee. Zoi­ets ver­geet je nooit. ’s Nachts wak­ker wor­den, dat ge­beurt steeds min­der, maar tel­kens wan­neer ik een on­ge­val zie ge­beu­ren of een am­bu­lan­ce zie rij­den, moet ik nog al­tijd te­rug­den­ken aan Lan­der en wat er zes jaar ge­le­den is ge­beurd.”

Stren­ge­re straf­fen

Het on­ge­val heeft ook Sop­hie's kijk op het le­ven com­pleet ver­an­derd. “Ik ben er me be­wust van hoe kwets­baar we als mens zijn. Ik wil daar­om zo veel mo­ge­lijk ge­nie­ten van het le­ven, maar dat maakt me soms ook bang", zegt de Ant­werp­se. "Bang om­dat het snel ge­daan kan zijn. Ge­luk­kig haalt die ge­dach­te nooit de bo­ven­hand.”

Sop­hie heeft ook meer­de­re ke­ren ge­pro­beerd om de dron­ken be­stuur­der die het on­ge­val ver­oor­zaak­te te con­tac­te­ren. “Om hem met de neus op de fei­ten te druk­ken", legt ze uit. "Waar­om was hij dron­ken ach­ter het stuur ge­kro­pen? Ik wil­de we­ten hoe hij om­ging met het feit dat hij de oor­zaak was van de dood van Lan­der. Geen wraak­ge­voe­lens, maar ik was ver­drie­tig en kwaad. Het was niet de eer­ste keer dat die chauf­feur on­der in­vloed reed. Hij was al meer­de­re ke­ren be­boet. Maar nu rijdt hij op­nieuw vro­lijk rond: een geld­boe­te en op­nieuw zijn rij­be­wijs be­ha­len, dat was al­les. Daar­om blijf ik ook plei­ten voor stren­ge­re straf­fen voor wie dron­ken ach­ter het stuur kruipt. Jaar­lijks val­len er in ons land achthonderd ver­keers­do­den, waar­van min­stens een kwart ver­oor­zaakt wordt door dron­ken au­to­mo­bi­lis­ten. Dit the­ma moet veel meer on­der de aan­dacht ge­bracht wor­den.”

Wak­ker schud­den

“We mo­gen ook de fa­mi­lie van Lan­der niet ver­ge­ten", be­na­drukt Sop­hie. “Het draait nu al­le­maal rond mijn ver­haal, maar ook zij lij­den enorm. Ik heb een su­per goe­de band met zijn fa­mi­lie. Ze heb­ben mijn va­der ook nooit iets ver­we­ten, ook niet toen de dron­ken be­stuur­der val­se ver­kla­rin­gen af­leg­de en de schuld van het on­ge­val in de schoe­nen van mijn va­der pro­beer­de te schui­ven. We heb­ben veel steun ge­had aan el­kaar.”

Door nu met haar ver­haal naar bui­ten te ko­men, hoopt Sop­hie men­sen wak­ker te schud­den. “Ik doe dit niet voor me­zelf om mijn ver­driet te ver­wer­ken, ik heb deze ge­beur­te­nis al een plaats kun­nen ge­ven", zegt Sop­hie. “Ik had nooit ver­wacht dat dit ver­haal zo veel ge­deeld zou wor­den op so­ci­a­le me­dia. Het is fijn om te zien wat dit los­maakt bij men­sen. Het raakt hen. Ik hoop dan ook dat er ge­volg aan ge­ge­ven wordt: denk twee keer na voor je in je auto stapt.”

Lees het volledige verhaal op onderstaande website.

Sophie Lodewijks WERELD 10/03/2015 Charlie Magazine (waar ze stage loopt)

14-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
13-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn eigen verhaal...deel 4
Klik op de afbeelding om de link te volgen
In 2003 kreeg mijn leven echter een nieuwe kans…ik had voor de 16° verjaardag van mijn zoon internet laten binnen leggen en natuurlijk, wilde ik ook wel weten wat chatten was.
Ik leerde via een chatbox een man kennen die een zeer positieve wending aan mijn leven zou geven. Hij was 64 jaar, met een hoop levenservaring dus en godsdienstleraar. Maar wel één met een redelijk open vizier.
Ik had in mijn jeugd, net als zovele van jullie, vaak zo hard geroepen om hulp van boven dat ik alle geloof kwijt was.
Door de lange gesprekken met hem, hervond ik mijn geloof.
Op een dag in juli 2003 gingen we naar de zoo en om elf uur gingen we iets drinken. Ik nam, zoals altijd wijn…maar ik zag hem kijken…en van toen af aan heb ik hem langzaam aan verteld van mijn boottochtjes op de Alco 1, 2 en 3…Zijn zus was bij AA en van hem hoorde ik daar voor het eerst over praten.
In december verscheen in mihet gemeentelijk maandblad een artikel over de plaatselijke groep Carpe Diem. Ik heb dat uitgescheurd en een tijd lang bij me gedragen in de achterzak van mijn broek. Veranderde ik van broek dan ging het papiertje mee. Het heeft dan nog tot 23 januari 2004 geduurd eer ik de moed had om het te gebruiken. Ik stuurde een sms…dat ik hulp nodig had. Het was ook vlak voor mijn zoon zijn 17de verjaardag, hoe kon ik hem vertellen over de gevaren van drank als ik zelf een zuipschuit bleef…
De contactpersonen van die groep hebben me dan door het weekend geloodst en op maandag 26 januari beklom ik voor het eerst de 23 treden naar het lokaal waar de groep vergadert. Op dat moment voelde het aan alsof ik de Eifeltoren op moest.
Maar het gevoel dat ik kreeg, eenmaal aan tafel, was er één dat ik nooit gekend had. Een gevoel van thuiskomen, het binnen varen in een veilige thuishaven.
Op die dag verkocht ik de Alco 3 en scheepte in op een cruiseschip en begon mijn tocht naar ontdekkingen in mezelf en bij anderen.
 
Tot zover het verhaal van mijn weg met alcohol. De dag dat ik inscheepte op het cruiseschip is 23 januari 2004. Dat is inmiddels meer dan 10 jaar geleden. Over mijn nuchtere leven vertel ik zeker en vast een volgende keer !

13-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
12-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn eigen verhaal...deel 3
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Alles ging prima tot…mijn 40ste verjaardag.
Die avond was het kerstfeest in de serviceflats waar ik werkte en moest ik samen met mijn twee collega’s opdienen. Na afloop dronken ze een glaasje en voor ik het wist dronk ik er één mee. Want, zeiden ze, op je 40 ste verjaardag mag je toch wel eentje drinken…
Wist ik toen veel dat ik juist dat eentje moest laten staan…
 
Ik schafte mij een klein jacht aan, de Alco 3…en dat was heerlijk. Geen motoren gesputter…neen ik liet me nu volop meegaan op de baren. Begon hoe langer hoe meer te drinken, hoe langer hoe vroeger en hoe langer hoe sterker.
Opstaan om half zeven en het eerste dat ik deed was naar de barkast gaan, alles met alcohol in was welkom.
 
In 2002 zag ik het niet meer zitten en schreef een lange brief aan mijn toenmalige huisarts. Ze kwam langs, exact 5 minuten, om te zeggen dat ik moest minderen…jaja zeg…ik moest minderen…dat kon ik wel…ipv 10 glazen per dag, 9…als zij het niet zo erg vond…zij een dokter…waar maakte ik mij dan zorgen over…en dus…de Alco 3 vaarde lustig door...
 
 

12-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
11-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn eigen verhaal...deel 2
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Na een paar weken ruilde ik mijn rubberbootje in voor een motorboot, de Alco 2. Tussen 1982 en 1986 heb ik daar aardig wat mee rond gevaren. Oh die wereld van volwassenen was toch zo prachtig niet.
 
Maar in mei 1986 stuurde ik mijn Alco 2 de haven in…ik was zwanger. Negen maanden bleef het bootje onaangeroerd liggen, maar verkopen deed ik het niet.
In januari 1987 werd mijn zoon geboren en voltrok zich een klein wonder. Voor het eerst was daar iemand die mij nodig had, onvoorwaardelijk. Wat kon het die kleine baby schelen hoe ik eruit zag, mijn liefde voor hem was veel belangrijker.
 
De volgende tien jaar gaf ik hem alles wat ik in me had aan warmte en tederheid. Af en toe koos ik nog wel eens een rivier uit om de Alco 2 weer even te testen maar ik lette er wel op dat ik niet te ver ging, mijn kleine baasje had mij nodig.
 
Maar kinderen worden groter en dat besefte ik toen hij zo’n 10 was, af en toe al eens bij een vriendje bleef slapen, alleen met de fiets naar school wilde…Hij had me nog wel nodig maar niet meer op dezelfde manier. Deze periode viel samen met het besef dat ik een jaar later 40 zou worden…
En toen begonnen de gedachten in mijn hoofd te ratelen…
Is dat nu al wat er was in het leven ? Bestond die liefde met een grote L zoals beschreven in boeken, zoals men in liedjes hoorde of zoals men in films zag…bestond dat dan echt niet ?
 
Begin 1997 raakte ik in een depressie…mijn geluk is geweest dat één van mijn toenmalige vriendinnen de symptomen herkende en me het adres van een psychotherapeut door gaf.
Voor ik de eerste keer naar hem ging had ik alles op geschreven…alles wat me dwars zat…alles wat jullie tot hiertoe hoorden…
Samen zijn we dan in april aan een herstel beginnen werken en op 26 mei 1997 stopte ik ook met drinken, verkocht de Alco 2, en concentreerde me op de therapie. Zo’n 10 maanden ben ik daar elke week naar toe gegaan. En toen ik in februari 1998 stopte met de therapie ben ik een cursus psychologie gaan volgen. Ik vond het zo boeiend om gehoord te hebben wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelde dat ik ook best eens wilde weten hoe dat bij andere mensen zat.

11-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
10-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn eigen verhaal... deel 1
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Hallo, mijn naam is Gerd en ik ben een tevreden en nuchtere alcoholiste.
 
Ik wil jullie graag even mee terug in de tijd nemen, zo’n goede 40 jaar.
 
Ik was toen zo’n 15, werd gepest op school en kon daar niet mee leven.
Op een dag ontdekte ik dat wijn en bier mijn pijn , toch een tijdje, deed verdwijnen. Ik stapte in een rubberbootje, de Alco 1, en ging er af en toe mee varen, op zoek naar verdoving en gevoelens van roes.
Jarenlang dobberde ik daarmee rond, tot ik op mijn 19° een jongen leerde kennen die me wou, die MIJ wou…WAUW…dacht ik, eenmaal gehuwd laat ik die jongeren en hun pesterijen achter me, en stap ik de wereld van de volwassenen binnen. Ja dat zag ik wel zitten. Dat het niet gemakkelijk zou zijn dat wist ik wel maar ik zou wel groeien, ik zou wel open bloeien…in die wereld van volwassenen…
 
We werkten hard, af en toe nam ik mijn bootje nog wel eens maar al bij al, het ging. Tot in 1982 mijn vader overleed.
Toen leerde ik de “grote mensenwereld” kennen. Ik mocht huilen tussen het overlijden en de begrafenis, maar daarna, ging het leven weer verder want ons huis moest afbetaald…dus ik ook snel weer aan de slag.

10-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
09-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FOETAAL ALCOHOL SYNDROOM deel 3
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Aleksander Tryksza
Op het proces-Tryksza is de diagnose FAS niet gevallen, omdat hij niet alle specifieke kenmerken van het syndroom vertoont. Tryksza is gematigd intelligent en heeft een normale lichaamsbouw. Toch heeft Cynthia met een bang hart de verslaggeving over het proces gevolgd. Tryksza’s biologische moeder was immers ook verslaafd aan drugs en alcohol. Bovendien was de getuigenis van zijn pleegmoeder bij momenten al te herkenbaar. Aleksanders opvliegendheid, zijn manipulatief karakter, zijn hyperactiviteit, maar ook zijn charmante, sociale en bij momenten poeslieve gedrag. Kortom, Dr. Jekyll en Mr. Hyde in én en dezelfde jongeman.

Cynthia beseft dat de buitenwereld vol gevaren zit voor haar adoptiedochter. Ze hoopt haar met een combinatie van antipsychotica, een natuurlijk slaapmiddel, ADHD-remmers en gepaste zorg voor erger te behoeden. Het kind loopt school in het bijzonder onderwijs en verblijft op semi-internaat in een Medisch Pedagogisch Centrum. Het geeft haar de structuur en voorspelbaarheid die ze nodig heeft. ‘Opgeven is geen optie. Mijn dochter heeft me nodig. We zien elkaar graag.’
Maaike hoopte ook zulke ondersteuning te vinden. Maar zij heeft geen opvangplaats gevonden. Twee adoptiekinderen heeft ze. De oudste is meerderjarig en leidt een normaal leven. Haar zeventienjarige zoon, daarentegen, zit in een gesloten psychiatrische instelling wegens ernstig grensoverschrijdend gedrag.

‘Mijn zoon is een binnenlands adoptiekind. Hij was twee toen hij in het gezin kwam. Wegens zijn hyperactief gedrag stelde de kinderarts de diagnose ADHD. Maar er was iets meer aan de hand, vertelde de arts. Iets waar hij niet de vinger op kon leggen.’
De jongen vertoonde zo’n ernstige leer- en gedragsstoornissen dat hij al zijn derde kleuterklas moest overdoen. Ook de lagere school lukte niet. Hij gooide taken en agenda weg. Nodigde zichzelf op verjaardagsfeestjes uit. Ging ’s ochtends vroeg de buren uit bed bellen om met hun Playstation te spelen. Kwam voortdurend met spullen van anderen thuis. Verwaarloosde zijn hygiëne.

Tanden poetsen, douchen, ..., zelfs zulke elementaire handelingen voerde de jongen alleen onder duidelijke instructies en controle uit. Maaike gaf haar job op om fulltime voor de jongen te zorgen. Dag en nacht was ze ermee bezig. Het leidde tot depressie en relatieproblemen. ‘De buitenwereld ziet een druk, maar lief kind. Het onbegrip maakte je frustratie des te groter. Het doet ongelooflijk pijn om te zien dat je kind niet kan veranderen.’
Pas op zijn veertiende kreeg Maaikes zoon de diagnose FAS, na een spoedopname in een psychiatrische kliniek. ‘Een FAS-kind overleeft volgens zijn basisinstincten, alsof er geen harde schijf in zijn hoofd zit. Tegelijk is hij ongelooflijk goed in liegen. Een arts zei me dat FAS-kinderen niet in staat zijn lief te hebben. Ik wil dat niet geloven, omdat ik denk dat mijn zoon toch aan mij is gehecht. Maar hij weerstaat niet aan primaire impulsen. Toen in zijn puberteit nieuwe hormonen vrijkwamen, is het helemaal fout gelopen.’
FAS Stichting
Maaike weet dat de biologische moeder van haar adoptiezoon een zwangere tiener was. Aan het adoptiebureau had ze beweerd dat ze niet dronk tijdens de zwangerschap, maar dat is nooit gecontroleerd.
‘Ik leef van dag tot dag. Straks is mijn zoon meerderjarig, maar hij zal nooit een normaal leven kunnen leiden. Dat weet hij zelf ook. Het is niet zijn schuld dat zijn moeder dronk.’

Het hoeft nochtans niet fout te lopen met FAS-kinderen, zegt de Nederlandse pleegmoeder Martha Krijgsheld. Zij voedt vier kinderen met het Foetaal Alcohol Syndroom op. Eén anekdote staat op haar netvlies gebrand, en zegt volgens haar alles over de kwetsbaarheid van FAS-kinderen. ‘Mijn twee zoontjes stonden met een buurjongen voor een groot venster, elk met een steen in de hand. De buurjongen telde af. Drie, twee, één, ... Mijn kinderen gooiden de ruit aan diggelen, de buurjongen wandelde fluitend weg met de steen nog in zijn hand.’
Zestien jaar geleden ving ze een eerste pleegkind op, van twee jaar. Het jongetje bloeide op, maar na korte tijd stokte de vooruitgang. Het kind werd agressief en was steeds moeilijker te bereiken. Toevallig was het ook bij hem een Zuid-Afrikaanse arts die de diagnose stelde, vertelt Krijgsheld. In bepaalde provincies van Zuid-Afrika zou tot vier procent van de kinderen aan FAS lijden. Het is een kwalijk gevolg van een vroegere gewoonte om een deel van het loon in alcohol uit te betalen.

Omdat informatie schaars en gespecialiseerde hulp onbestaande was, richtte Krijgsheld in 2002 de FAS Stichting op om ouders en slachtoffers met elkaar in contact te brengen. Ook wil de Stichting informeren over de gevaren van alcohol tijdens de zwangerschap. ‘Want FAS kan misschien niet genezen worden, het is wel perfect te voorkomen.’

Ondertussen telt Nederland vijf gespecialiseerde poliklinieken voor FAS-patiënten. Martha’s oudste pleegkind is uiteindelijk in een zorginstelling geplaatst, omdat zijn gedrag te veel druk op het gezin legde. De drie andere lukt het wel thuis op te voeden. ‘Structuur, structuur, structuur, ..., dat is het antwoord’, zegt ze. ‘Tachtig procent van de FAS-kinderen redt het niet zelfstandig in de volwassenheid. Als zij geen goede opvang krijgen, eindigen ze in de criminaliteit of de prostitutie. Maar het is niet hun schuld dat alcohol hun hersenen beschadigde.’
Net dat besef doet ook ouders als Maaike en Cynthia doorzetten. ‘Hoe moeilijk dat kind mijn leven ook heeft gemaakt, ik zie het graag.’

www.fasstichting.nl

 

09-03-2015 om 13:51 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
08-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gebed op zondag
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Gebed bij verslaving
 
Heer, ik ken mensen die vast zitten in
de ijzeren greep van een verslaving.
Zij lijken er niet meer uit te kunnen komen.
Breek de banden van het kwaad
dat hen gevangen houdt en open voor hen
de weg naar herstel.
 
Laat hen open staan voor de mensen
die hen kunnen helpen.
En geef dat zij bemoediging vinden bij U;
Dat vragen wij door Christus onze Heer.
 
Amen.

08-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FOETAAL ALCOHOL SYNDROOM deel 2
Klik op de afbeelding om de link te volgen

‘Alcohol is puur gif voor foetussen’, zegt ontwikkelingspsychologe Nadine Meeus van het Steunpunt Adoptie, dat ouders voorbereidt op adoptie. ‘Mensen doen nog altijd veel te licht over drinken tijdens de zwangerschap. Dat excessief drinken schadelijk is, ja, dat weten we allemaal. Maar we beseffen niet dat zelfs één glas al schade kan aanrichten. De impact van alcohol is onvoorspelbaar, afhankelijk van vrouw tot vrouw. Nultolerantie hoort de norm te zijn.’
Alcohol zou zelfs schadelijker zijn dan drugsgebruik. Het kind van een heroïnegebruiker wordt verslaafd geboren en zal tijdens zijn eerste levensdagen letterlijk moeten afkicken. Het zal ook bijzondere hechtingsproblemen ondervinden, omdat gevoelens van stress en rust in de baarmoeder gepaard gingen met aan- of afwezigheid van drugs in het bloed. Maar drugs zouden niet dezelfde blijvende schade aan lichaam en hersenen van de foetus aanrichten.
‘Alcohol, daarentegen, is een gif tijdens de hele zwangerschap’, vertelt Meeus. ‘Het tast de organen aan die groeien tijdens het moment van consumptie. Dat kunnen de nieren zijn, of de hersenen, afhankelijk van het moment van drinken. Foetussen van moeders die de hele zwangerschap door blijven drinken, ontwikkelen de volle vorm van FAS. Men noemt het syndroom teratogeen: er valt niets meer te genezen.’

Het syndroom is in Vlaanderen amper bekend, omdat het vrij zelden vastgesteld wordt, aldus Meeus. ‘In tegenstelling tot bijvoorbeeld Engeland, met zijn hoge percentage alcoholmisbruik en tienerzwangerschappen. Maar het vermoeden groeit dat veel kinderen die in de bijzondere jeugdzorg terechtkomen wegens gedragsstoornissen, eigenlijk aan FASD lijden. Er zijn ook meer en meer aanwijzingen dat wat als een hechtingsstoornis werd omschreven bij vorige generaties adoptiekinderen, eigenlijk alcoholschade is. De weinige officiële FAS-diagnoses vormen slechts het topje van de ijsberg.’

Special needs
Nadine Meeus is niet verrast door het verhaal van Cynthia. Ze werkte vroeger tien jaar in een centrum voor ontwikkelingsstoornissen. In al die tijd werd ze daar twee keer met een geval van FAS geconfronteerd. ‘Maar in de periode dat Kazachstan nog een adoptieland was, zag ik er acht in één jaar tijd.’
FAS komt uiteraard niet alleen bij adoptie- of pleegkinderen voor, maar vraagt in die gevallen wel om meer aandacht dan nu het geval is. Uit een Zweeds onderzoek bleek dat van alle kinderen die uit voormalige Oostbloklanden werden geadopteerd, na vijf jaar bij dertig procent van hen FAS werd vastgesteld.

‘Het aanbod gezonde adoptiekinderen daalt zienderogen, het aanbod aan kinderen met zogenaamde special needs stijgt evenredig. Vandaag heeft de helft van de adoptiekinderen extra zorg nodig wegens mentale of fysieke beperkingen. Dat gaat van een te opereren hazenlip op klompvoet, tot het onherstelbare Foetale Alcohol Syndroom. Probleem is dat adoptieouders daar onvoldoende op zijn voorbereid en de nu al overbevraagde Vlaamse jeugdzorg daar niet op is voorzien.’
Kandidaat-adoptieouders worden tegenwoordig wel geïnformeerd over special needs-kinderen. Er wordt hen ook expliciet gevraagd of ze bereid zijn zo’n kind te adopteren. Alleen ontstaat door de lange wachttijden een ongelooflijke spanning tussen de verwachtingen en de realiteit, zegt Meeus. ‘Kwetsbare mensen met een grote kinderwens adopteren vandaag kinderen waarvan ze vier jaar eerder rationeel hadden beseft dat ze die zorg niet aankunnen.’
Het gevolg zijn accidenten, rechtszaken en vruchteloze zoektochten naar gespecialiseerde hulp. ‘Nog los van de wachtlijsten is er in Vlaanderen geen gespecialiseerde hulp voor FAS-kinderen beschikbaar. Het is eigenlijk onverantwoord wat we die adoptieouders en hun kinderen aandoen.’

Tweede brein
Ook Cynthia voelde zich bedrogen, maar met veel doorzettingsvermogen probeert ze het meisje de structuur te bieden die ze nodig heeft om de dag zonder te veel stress of angst door te komen.
‘Typisch voor FAS-kinderen is dat ze de link oorzaak-gevolg niet kunnen leggen. Straffen helpt daarom niet. Hun korte termijngeheugen is vaak zo beperkt dat ze al na korte tijd niet meer weet waarom ze in de hoek staat.’ Cynthia’s dochter heeft voortdurend een tweede brein nodig dat in haar plaats nadenkt en oordeelt. Motorisch kan ze zich ondertussen aankleden, maar het lukt haar niet omdat ze de opvolging van handelingen niet kent. Of omdat ze zo ontzettend makkelijk is afgeleid.
Veel gedragskenmerken lijken op die van ADHD of autisme. Met dat verschil dat FAS-kinderen zeer moeilijk leren wat ze fout of goed deden. Ze automatiseren ook geen kennis of gedrag. De ene dag tellen ze probleemloos tot twintig, de volgende dag lukt dat niet meer. Niet omdat ze niet willen, maar omdat ze niet kunnen. Daardoor zijn ze vaak mentaal en emotioneel maar half zo oud als leeftijdsgenoten. ‘Vriendjes maken is niet makkelijk. Het erge is dat mijn dochtertje dat beseft. ‘Stom hoofd’, zegt ze dan, ‘ik kan niet praten. Ik kan niets.’ Hun hunkering om er toch bij te horen, maakt ze erg beïnvloedbaar. Daardoor lopen ze een groot risico om zelf ook verslaafd te worden. Of om voor hun achttiende in aanraking te komen met het gerecht. Niet omdat ze kwaad willen doen, maar omdat ze hun impulsen niet onder controle hebben. Als ik mijn dochter los laat, ben ik bang dat het fout loopt.’

08-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
07-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FOETAAL ALCOHOL SYNDROOM deel 1
Klik op de afbeelding om de link te volgen

ONBEKEND EN ONDERSCHAT: DE ONHERSTELBARE SCHADE VAN HET FOETAAL ALCOHOL SYNDROOM
‘Alsof er geen harde schijf in zijn hoofd zit’ De Standaard |15/02/2014 | Lieven Sioen

Hebben het alcohol- en drugsgebruik door zijn biologische moeder van Aleksander Tryksza een moordenaar gemaakt? Want zelfs het grootste pleeg- of adoptiemoederhart kan de schade niet herstellen die alcoholmisbruik aanricht bij foetussen. ‘Dit is slechts het topje van de ijsberg.’

In het weeshuis in Kazachstan had Cynthia meteen door dat er iets mis was met haar meisje. Door haar manier van communiceren. Haar tengere en kleine lichaamsbouw. Haar zwakke motoriek.
Drie jaar had Cynthia naar dit moment uitgekeken. Ze had de lange adoptieprocedure doorlopen en de voorbereidingscursussen gevolgd. Daarin werd ook het thema ‘special needs’ besproken, adoptiekinderen die extra zorg vragen wegens lichamelijke of mentale beperkingen. Cynthia had aangegeven dat ze liever geen special needs-kindje wilde adopteren.
In Kazachstan zetten de adoptiediensten haar erg onder druk. Ze zag zogezegd spoken. Haar meisje van bijna zes was gezond en normaal. Ze was gescreend en Cynthia zou het medisch dossier mee naar huis krijgen.
‘Adoptie is een emotionele rollercoaster. Als je in zo’n weeshuis staat, tussen al die kinderen zonder ouders, raakt je oordeel vertroebeld. Bovendien wil je op zo’n moment dat kind niet in de steek laten. Je hoopt dat het met veel liefde en goede zorgen zijn ontberingen wel te boven zal komen.’

Enkele maanden later zat Cynthia op het vliegtuig naar België, met haar adoptiedochtertje naast zich en het Russische medisch dossier in haar tas. Thuis werd haar vermoeden bevestigd. Haar dochtertje was zeer impulsief, kende hysterische woedeaanvallen en haar mentale en motorische achterstand ten opzichte van leeftijdsgenoten groeide, in plaats van te verkleinen.
Cynthia liet het dossier vertalen. Daarin stond zwart op wit dat de biologische moeder alcoholverslaafd was. Na extra onderzoek kon ze een naam kleven op de problematiek van haar kind: het Foetaal Alcohol Syndroom, of FAS.
‘Haar hersenen en verschillende lichaamsfuncties zijn onherroepelijk beschadigd door het alcoholgebruik tijdens de zwangerschap. Het was een Zuid-Afrikaanse geneticus die de diagnose stelde. In Zuid-Afrika is FAS een wijdverspreid probleem. Hier is het amper bekend onder artsen en hulpverleners. Kinderen met FAS worden vaak als moeilijk bestempeld, of krijgen de diagnose ADHD. Want aan hun uiterlijk is niet meteen te zien dat ze hersenbeschadigd zijn. Emotioneel en cognitief is mijn dochter maar half zo oud als haar leeftijdsgenoten. Ze telt tot tien met een telraam. En die schade is onherstelbaar. Klassieke opvoedingstechnieken werken daarom niet.’

Nultolerantie
FAS is de meest extreme vorm van wat specialisten het Foetaal Alcohol Spectrum Disorder (FASD) noemen, een glijdende schaal van beperkingen die te wijten zijn aan alcoholgebruik tijdens de zwangerschap. De aandoening werd voor het eerst beschreven in de jaren zeventig, door Amerikaanse onderzoekers in Indianenreservaten, en Canadezen in Inuit-gemeenschappen. FAS is herkenbaar aan de combinatie van vier criteria. De kinderen hebben een sterk vertraagde groei. Hun moeder gebruikte alcohol tijdens de zwangerschap. Door neurologische afwijkingen zijn ze motorisch, sociaal, emotioneel en cognitief beperkt. En ze vertonen specifieke gezichtsafwijkingen: kleinere schedel, smalle oogspleetjes, lage oren, dunne bovenlip en een afgeplat gootje onder de neus. Door de alcohol zijn de hersenen zelfs fysiek minder ontwikkeld. Vooral de frontale hersenkwabben, waar onder meer het vermogen tot empathie is gelokaliseerd, zijn onvolgroeid, waardoor ook de schedel anders is gevormd.
In de VS zouden 1 à 2 op duizend kinderen met FAS worden geboren, en 3 à 5 met FASD. In Engeland zou het om zevenduizend kinderen met FASD gaan.

07-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
06-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Animatiefilmpje

http://beat.drugabuse.com/addiction-in-its-simplest-form-short-animation/

(eventueel link kopiëren in google)

06-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
05-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drunkorexia: eerst veel drank, dan weinig eten.
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Drunkorexia is een groeiend fenomeen:
Studentes die zich elk weekeinde te buiten gaan
aan drank en de rest van de week nauwelijks eten
en extreem fitnessen om een buikje tegen te gaan.
“k stond meestal met mijnneus vooraan op de
vrijdagmiddagborrel. Gewoon, een paar wijntjes om
het weekend op een gezellige manier in te luiden.
Het subtiele startsein van weer een weekend vol alcohol
en stappen met mijn vriendinnen. En dan is het
ineens, veel te snel, weer maandag. En dan moet het
weekend vol alcohol worden gecompenseerd met een week
zonder eten.’’
Eerder moe, sneller dronken, haaruitval: dat zijn symptomen
van drunkorexia, waaraan Marije (23) sinds twee jaar lijdt.
Het fenomeen is met name populair onder vrouwelijke
studenten; in het weekend gaan de meiden veel uit en die
uitspatting moet doordeweeks gecompenseerd worden met
diëten of zelfs vasten. Volgens specialisten is het een
gevaarlijke trend, volgens Marije het beste van twee werelden:
veel drinken en toch een mooi lijf houden.
 
Elske van den Berg, manager behandelzaken bij centrum
voor Eetstoornissen Novarum (nl), merkt dat drunkorexia
de laatste tijd vaker voorkomt. Wat haar betreft, ligt de
oorzaak met name bij het feit dat jongeren meer zijn gaan
drinken.
 
Marije was vroeger een slanke den. Vriendinnen
waren er altijd jaloers op dat ze alles kon eten zonder aan
te komen. Totdat ze als eerste van haar vriendinnengroep
ging studeren in een andere stad. ,,Alle clichés van het
studentenleven werden werkelijkheid. Een broodje
shoarma na het stappen, veel biertjes, en ’s avonds stond
er geen bordje aardappels en groente meer voor me klaar,
zoals thuis. Je kunt je dus wel voorstellen hoe snel de kilo’s
er ineens aankwamen’’, zegt Marije.
Ze leefde er in het eerste jaar van haar studententijd lekker
Op los, ging van feestje naar feestje en werd uitgenodigd
voor veel borrels. Tijdens een van die borrels ontmoette
ze een studiegenoot die een jaar hoger zat. Zij vertelde Marije
dat je alle drankcalorieën kunt compenseren door doordeweeks
de rem te zetten op zowel eten als drinken.
,,In eerste instantie lachte ik deze optie een beetje weg.
Wat een overdreven gedoe. Maar toch bleef het rond zoemen
in mijn achterhoofd’’, zegt Marije.
Een paarweken later organiseerde haar opleiding een gala,
waarbij het verplicht was om een date mee te nemen.
Via via kreeg Marije te horen dat een groep jongens van haar
opleidinging een WhatsApp-groep over haar en haar figuur
sprak. Het kwam erop neer dat ze door haar ‘meisjesbierbuik’
geen gewilde partner voor het gala was.
Marije: ,,Toen ik daar achter kwam, ging bij mij de knop
om. Ik wilde gewoon weer lekker in mijn lijf zitten en een paar
kilo afvallen. Maar omdat ik geen zin had in belerende
opmerkingen van mijn vriendinnen, bleef ik wel stevig
doordrinken in de weekenden. Het beste van twee
werelden eigenlijk: een mooi lijf en tegelijkertijd lol
blijven hebben in de weekenden.’’
,,Doordeweeks eet ik ’s ochtends een appel, ’s middags
twee crackers met smeerkaas en ’s avonds hou ik
het bij een salade of een licht soepje.
En daarnaast sta ik drie keer per week te zweten in de
sportschool. Ik merk wel dat het mij lichamelijk steeds
meer begint op te breken. Ik ben veel sneller moe, ik slaap
slecht door de stress rondom het eten en heb moeite om
me te concentreren. En vooral op maandag vind ik het
nog wel eens lastig om me aan de gestelde regels te
houden, want dan heb ik meestal nog een kater van het
weekend.’’
In Nederland zijn nog geen cijfers over hoe vaak deze
eetstoornis voorkomt.
 
Drunkorexia valt onder ‘eetstoornis niet anderszins
omschreven’.
Volgens het Rijksinstituut voor Volksgezondheid (nl)
Vallen ongeveer 150.000 mensen in deze categorie.
Deze eetstoornis is extra schadelijk voor de gezondheid.
Voedsel vertraagt namelijk de opname van alcohol.
Met een lege maag heeft de alcohol dus veel meer
effect; je kunt makkelijker bewusteloos raken of een
alcoholvergiftiging krijgen.
Van den Berg vindt het een zorgelijke ontwikkeling.
,,Veel drinken is de laatste jaren steeds normaler
geworden. En daar komt bij dat op het gebied van
eten een soort sociale acceptatie gaande is die steeds
verder opgerekt wordt; denk aan maaltijdvervangers,
koolhydraatarme diëten en sapkuren. Er wordt minder
vaak gezegd: Meid, wat ben je raar aan het
eten. Ga even normaal doen.’’
 
,,Het belang van er goed uitzien wordt steeds groter.
Dus als je een avond lekker los wilt gaan, moet je
daarna betalen met extreem rommelen met eten.
Het is een soort druk dat je niet alleen slim moet zijn,
maar ook in een bepaalde mal moet passen qua uiterlijk.
En die mal gaat steeds meer knellen. Dus daar past
een avondje pizza eten en bier drinken niet in.’’
Linda Duits, communicatiewetenschapper
aan de Universiteit Utrecht, onderschrijft dit probleem.
,,De grondslag van drunkorexia ligt bij een veel groter
probleem, namelijk dat vrouwen over het algemeen
problematisch omgaan met calorieën. En daar komt bij
dat studenten nog onder sociale druk staan om veel
te drinken. Die combinatie kan ontaarden in diëten.’’
Wel geeft Duits aan dat dit soort eetstoornissen al
langer bestaat. In de jaren tachtig hielden veel vrouwen
zich aan een soortgelijk ‘witte wijn dieet’.
,,Maar hoewel de naam drunkorexia is afgeleid van
anorexia, zal het voor veel meisjes, met name jonge
studenten, een voorbijgaande fase zijn.
Anorexia en boulimie zijn ernstige psychische stoornissen,
waar meer factoren voor nodig zijn. Het is begrijpelijk
dat ouders zich zorgen maken, maar je
krijgt niet zomaar anorexia.’’
 
Wieke Esschendal 9/2/2015 Dagblad van het Noorden
www.dvhn.nl

NEDERLAND

Geen maatregelen tegen drunkorexia

Staatssecretaris van Rijn onderneemt geen activiteiten die zich specifiek richten op het fenomeen ‘drunkorexia'.

Dat is zijn antwoord op de kamervragen die Tweede Kamerlid Marith Rebel (PvdA) stelde naar aanleiding van bovenstaand bericht.
Volgens Van Rijn komen er vanuit het Trimbos-instituut of verslavingszorginstellingen geen vragen of signalen over drunkorexia en daarom ziet hij geen reden nader onderzoek te doen of een voorlichtingsprogramma te starten. Wel vindt hij dat het belang van een gezonde leefstijl, gezond gewicht en weinig alcohol drinken altijd benadrukt moet blijven worden.

Bron : Lef magazine (zie links)

 

 

05-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
04-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overleden (1)
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Vandaag sta ik stil bij het overlijden van mijn vriendin Mich, nu 7 jaar geleden.
Ik ontmoette haar voor het eerst op internet, in de groep Alcoholproblemen.
Het klikte vrij snel tussen ons. Onze dankbaarheid voor het nuchter zijn en
blijven liep als een rode draad doorheen al onze berichten. Toen mijn mama in
oktober 2005 overleed is ze, samen met 2 andere leden van die groep naar mijn
vergadering gekomen. Een rit van dik honderd km op een maandagavond…
Nadien bleek dat ook zij het nog zo moeilijk had met het overlijden van haar mama
zijn we er samen aan gaan werken en zijn we tot aanvaarding gekomen.
Haar laatste 2 smsjes staan nog altijd in mijn gsm.
 
Michke, ik denk aan je gedurende het hele jaar,
maar vandaag mag jij hier niet ontbreken.
Ik ben zo dankbaar dat wij een stuk levensweg samen hebben kunnen afleggen.
Ik hou van je !
 

04-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
03-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alleen vandaag
Klik op de afbeelding om de link te volgen
Er zijn iedere week twee dagen waarover wij ons niet
ongerust moeten maken, twee dagen die vrij zouden
moeten zijn van angst en bezorgdheid.
 
Eén dag van deze dagen is gisteren, met al zijn vergissingen
en zijn zorgen, zijn gebreken en zijn flaters, zijn pijnen
en zijn smarten. Geen geld ter wereld kan "gisteren"
terugbrengen. Wij kunnen geen enkele daad van gisteren
herdoen. Wij kunnen geen enkel woord dat wij hebben
uitgesproken doen verdwijnen. Gisteren is in de eeuwigheid.
 
De andere dag waarover wij ons niet moeten verontrusten is
"morgen" met zijn mogelijke ongelukken, zijn lasten zijn
wonderlijke beloften enz... misschien zijn teleurstellingen.
Voor wat morgen betreft kunnen wij niets doen. Morgen
zal de zon opgaan in haar pracht of achter dikke wolken,
maar zij zal opkomen. Tot zij opgaat behoort morgen ons
niet toe, want morgen is nog niet aangebroken
 
Er blijf ons slechts één dag over VANDAAG. Ieder menselijk
wezen kan het hoofd bieden aan de strijd van één enkele dag.
Het is slechts dan, wanneer gij en ik er de lasten aan toevoegen
van die twee geduchte eeuwigheden, gisteren en morgen,
dat wij onszelf ontmoedigen. Het is niet de ondervinding v
an vandaag die de mens naar zwakzinnigheid voert.
Het zijn de wrok en de bitterheid over wat gisteren gebeurde
of de vrees van wat morgen kan brengen.
Laten wij daarom ons best doen om slechts één dag tegelijk te leven.
 
uit : bezinning voor elke dag van het jaar (officiële AA lectuur)

03-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
02-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Robin Williams 21/7/1951 - 11/8/2014
Klik op de afbeelding om de link te volgen
‘Je denkt dat de alcohol de angst zal doen verdwijnen.
Maar dat doet het niet’
 
dinsdag 12 augustus 2014, 09u58 Het Nieuwsblad Auteur: rdc
 
Acteur Robin Williams heeft in zijn leven lang gekampt
met depressies en een alcohol- en cocaïneverslaving.
Daar maakte hij, eerder ongebruikelijk, geen geheim van. 
‘Uiteindelijk besef je dat je jezelf voortdurend belachelijk
maakt’,
klonk het bijvoorbeeld in 2010 in een erg open gesprek in
de Britse krant The Guardian.
Het interview met journaliste Decca Aitkenhead kwam er
naar aanleiding van de in dat jaar uitgekomen
film ‘World’s Greatest Dad’. Maar in een gesprek daarover
draaide al snel uit op een gesprek over alcohol, depressie
en ontwenning. Aitkenhead beschrijft hem als ‘intens zen,
met een trillende baritonstem, alsof hij een lofrede brengt
op een begrafenis. Hij lijkt zacht en vriendelijk, zelfs teder,
maar met een overweldigende indruk van verdriet.’
Voor de geboorte van zijn oudste zoon in 1983 was Williams
gestopt met drinken, en hij bleef maar liefst 20 jaar nuchter.
Maar in Alaska greep hij ineens opnieuw naar de fles.
‘Het leek alsof ik nabij het einde van de wereld was.
Ik voelde mij eenzaam en bang, en ik dacht: misschien helpt
het om te drinken. Het was het slechtste dat ik kon doen.
Even krijg je het warm en voel je je geweldig,
maar voor je het weet heb je een probleem.’
Benauwdheid
Volgens Williams was het niet het overlijden van zijn vriend
en collega-acteur Christopher Reeve dat hem naar de
alcohol dreef. ‘Neen. Het is veel egoïstischer dan dat.
Het gaat om bang zijn, en je denkt dat de alcohol die angst
zal doen verdwijnen. Maar dat doet het niet.’ Waar Williams
bang voor was? ‘Alles.
Het is een algemeen gevoel van arggghhh. Angst en
benauwdheid.’
Na een week besefte hij dat hij een probleem had.
‘Eerst lieg je nog tegen jezelf, denk je dat je er zo mee kunt
stoppen, maar voor je het weet ben je drie jaar later nog
steeds niet gestopt.’ Teruggrijpen naar cocaïne deed hij
echter niet - ‘ik wist dat dat me de dood in zou jagen.
Wat is er bovendien zo leuk aan paranoia en impotentie?’
Na die drie jaar belandde Williams uiteindelijk in een
ontwenningskliniek. ‘Drie jaar geen plezier beleven,
is lang. Maar uiteindelijk besef je dat je jezelf voortdurend
belachelijk maakt.’ Op het moment van het gesprek gaat
de acteur nog wekelijks naar AA-bijeenkomsten.
‘Ik moet. Het doet me goed.’ ‘Ongelukkig is oké’
In 2010 gaat alles volgens Williams voortaan op een
gezapiger tempo. ‘Ik besef nu dat ik me schaamtelijk
gedroeg. Ik deed dingen die de mensen deden walgen.
Het is moeilijk om er van daar terug bovenop te geraken.’
Minder werken leek hem dan ook een goed idee.
‘Op een bepaald moment grapten de mensen dat het moeilijk
was om nog een film te zien zónder mij.’
Williams zegt gelukkig te zijn. ‘Of toch gelukkiger dan vroeger.
En niet meer bang om ongelukkig te zijn.
Dat is ook oké. Alles is oké.
Het is een cadeau om dat te beseffen.’
 
 
(foto Julia DeWanti bezoek zeker de website
 
 

02-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.4 tips om van een slechte dag toch nog iets goeds te maken
Ben je met het verkeerde been uit bed gestapt?
Krijg je slecht nieuws? Voel je je niet zo goed?
Heb je pijn of werkt het weer op je gemoed?
Met deze 4 tips van life coach Wim Annerel hoef je
niet bij de pakken te blijven zitten. Je kan je dag
én je gemoed ombuigen. Zo kan je van elke dag
in je leven iets moois maken!
 
Lukt het niet om de dag goed te starten?
Door je ochtend goed en welgezind te starten, zorg je
ervoor dat ook de rest van de dag een succes wordt.
Maar niet elke dag begint zo geweldig. Misschien heb je
slecht geslapen of zuigt het miezerige weer alle energie
uit je lijf. Een ander scenario is dat je ochtend heel goed
verloopt, maar dat je er na de lunch vermoeid, down of
ongeïnspireerd bijloopt.
 
Wat doe je dan?
Wees dankbaar voor wat je hebt. Je wordt er gelukkiger van!
Is de dag nu verloren en kan je alleen maar hopen dat het
morgen beter wordt?
Gelukkig niet! Vandaag is immers helemaal nog niet voorbij.
Misschien kan je er toch nog iets goeds uit halen!
Doorbreek je negatieve gevoelens, buig ze om en zorg voor
een nieuwe start. Om je dag met nieuwe kracht en een goed
gemoed verder te zetten, kan je kiezen uit deze tips.
Onderzoek welke voor jou het beste werken.

Tip 1. Waardeer wat je hebt

Dit is de simpelste tip die je het eenvoudigst in praktijk kan
brengen. Ga twee minuten ergens in stilte zitten of staan.
Zeg tegen jezelf: “Oké, ik voel me misschien niet zo super
op dit moment, maar waarvoor kan ik dankbaar zijn en
wat kan ik in mijn leven waarderen?”
Vaak komt er dan één eenvoudig ding in je op: de maaltijd
die je goed gesmaakt heeft, je goede gezondheid, het feit dat
je een dak boven je hoofd hebt …
Het is dat ene ding waar je dankbaar voor bent,
dat je geest opent en je gedachten wegleidt van negativiteit.
Op dat ene ding kan je dan verder bouwen met dankbare gedachten.
Van het dak boven je hoofd spring je naar de warmte in je kamer,
naar de kat die naast je ligt in de zetel, naar het feit dat je lekker
droog binnen zit terwijl het buiten pijpenstelen regent ...
Die mentale sprongetjes kan je maken door gewoon je aandacht
door de kamer te laten gaan. Gewoon zoals je van de ene steen
in de rivier op de andere zou springen. Neem je tijd om al die dingen
te appreciëren. Dit brengt meer geluk, warmte en openheid in je
gemoedstoestand.
 
Wetenschappelijk aangetoond: dankbaarheid helpt
Professor Robert Emmons heeft zijn hele leven gewijd aan
het wetenschappelijk onderzoek rond dankbaarheid.
De resultaten van zijn onderzoek zijn opvallend:
depressieve mensen zijn tot 50% minder dankbaar.
Dankbaarheid kan leren door bijvoorbeeld bovenstaande
oefening vaak te doen. Trouwens, wist je dat je door dankbaarder
te zijn ook gelukkiger wordt? Dat is wetenschappelijk aangetoond!

Tip 2. Gedraag je zoals je je zou willen voelen

Emoties werken ook in de omgekeerde richting. Als je je positiever
of enthousiaster wil voelen, handel dan zoals iemand die positief
of enthousiast is.
Als je je positiever wil voelen, handel dan zoals iemand die positief is
Misschien voel je je totaal niet zo, maar toch kan je je best doen.
Denk bijvoorbeeld aan de taak die je gaat doen als iets dat boeiend
en plezierig is. Praat met een ander op een positieve en enthousiaste
manier. Of begin al glimlachend en zingend aan je klusje(s).
 
Anders denken, verandert je uitstraling
Professor Amy Cuddy heeft bewezen dat je door het veranderen
van je non-verbale gedrag, ook je fysiologische reacties verandert.
Door jezelf bijvoorbeeld te gedragen als krachtig en sterk,
verandert ook het denken over jezelf en krijg je een andere uitstraling.
“Doe alsof, tot je het echt wordt", stelt professor Cuddy.
Ofwel “Fake it until you make it.”

Tip 3. Kom in beweging

Wie langdurig zit, verhoogt het risico op kanker, diabetes e
n hartaandoeningen Word actief en kom in beweging wanneer
je je negatief en besluiteloos voelt of gewoon ‘vast’ zit.
Ga een halfuurtje wandelen, fietsen, fitnessen … het laat je
spanningen en je stress wegsmelten.
Je laadt je batterijen weer op en scherpt je focus aan.
Je krijgt het weer gemakkelijker om beslissingen te nemen
en om actie te ondernemen.
Door intensief te bewegen, ontstaat er bijna automatisch een
verandering in je gemoedstoestand. Het geeft een gevoel van
ruimte in je hoofd.

Doe dit als je veel zit of een zittend beroep hebt

Ga regelmatig eens staan. Ook kortstondig bewegen, i
s een absolute must. Er is al veel geschreven over de
negatieve impact van langdurig zitten.
 
Wie dagelijks meer dan vier uur zit, zou aanzienlijk meer
risico lopen op het ontwikkelen van kanker, diabetes en
hartaandoeningen.
Die kans stijgt volgens experten nog dramatischer bij mensen
die zes tot acht uur per dag of meer zitten.

Tip 4. Geef eens vaker een compliment

Dit is een leuke tip, die niet alleen jouw gemoedstoestand,
maar ook die van een ander verbetert.
Complimentjes zijn véél waardevoller dan centjes!
Besteed één minuutje van je tijd om een eigenschap, talent
of iets anders te vinden bij iemand die je dagelijks ziet,
zoals je partner, (klein)kind, collega, buur, vriend of vriendin …
Laat het iets zijn dat je echt en gemeend waardeert in die persoon.
Het kan gaan om een goede eigenschap, een talent of iets wat die
persoon doet. Geef hem of haar dan het compliment dat je hebt
gevonden.
Daarmee vang je drie vliegen in één klap!
De persoon in kwestie zal zich blij voelen door jouw compliment,
jij gaat je beter voelen over jezelf en bij het maken van het
compliment krijg je positieve gevoelens terug van de persoon
die je blij hebt gemaakt.
Zo verbeter je dus het gemoed van jullie beiden!

Succes!

Life Coach
Wim Annerel  http://www.wimannerel.be/

02-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
01-03-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gebed op zondag
God,
schenk mij kalmte om te aanvaarden
wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik kan veranderen
en wijsheid om het verschil hiertussen te zien.
Om één dag tegelijkertijd te leven om van één
moment tegelijkertijd te genieten
Om moeilijke tijden te accepteren als het pad
naar de vrede
Om deze zondige wereld, net als Hij deed,
te aanvaarden zoals het is, niet zoals ik wil dat
deze zou zijn
Om er op te vertrouwen dat Hij alle dingen zal rechtzetten
als ik me aan Zijn wil overgeef;
Om in dit leven gelukkig genoeg te zijn, en om met
Hem overgelukkig te zijn:
Voor altijd !
 
(Dit prachtige gebed dook al heel vroeg op en werd toegeschreven aan Marcus Aurelius maar werd  in 1943 in het Engels bekend gemaakt door een man met de naam Reinhold Niebuhr, en had de titel "Serenity Prayer" (Gebed om Kalmte). De woorden hebben een bijzondere betekenis voor hen die vaak "op zoek zijn naar vredigheid" in woelige, wanhopige of onzekere tijden in hun levens.)

01-03-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
28-02-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dronkaard rijdt van de brug (filmpje)


Ook dit kan spijtig genoeg gebeuren !

28-02-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
27-02-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe werkt alcohol in ons lichaam ?
Alcohol wordt in het bloed opgenomen door de maag en de darmen.
Via de bloedbaan komt alcohol overal in het lichaam terecht.
Alcohol verdooft. Het heeft met name effect op de overdracht van
signalen in zenuwen en hersenen.
Alcohol verlaat het lichaam weer grotendeels doordat de lever
het afbreekt. De afbraak van de alcohol van 1 consumptie duurt
ongeveer anderhalf uur. Dit afbraakproces is niet te versnellen,
ook niet met bijvoorbeeld koffie of een snack. Het maakt niet uit
of iemand bier of bijvoorbeeld jenever heeft gedronken.
Het percentage alcohol van jenever is weliswaar veel hoger,
maar een jeneverglas is veel kleiner. In elk standaardglas zit
ongeveer 10 gram pure alcohol.
Hoe meer alcohol iemand in korte tijd drinkt, hoe hoger de
concentratie in het bloed en hoe groter de effecten. Iemand
voelt eerder en meer effect van sterke drank omdat de alcohol
dan sneller in het bloed komt. Dit komt doordat het een hoger
percentage alcohol heeft (35%). Er zijn bieren met een hoger
percentage dan 5%. Drinken van dit soort bieren geeft ook
sneller effect.
Als alcohol op de nuchtere maag wordt gedronken komt het
eerder en directer in de bloedbaan dan wanneer er voedsel
in de maag zit; de alcoholconcentratie in het bloed stijgt
dus sneller, het effect is dan ook groter.
Het effect van alcohol is niet bij iedereen hetzelfde. Dat heeft
onder andere te maken met lichaamsgewicht en het vochtgehalte
in het lichaam. Hoe minder vocht, hoe meer effect alcohol heeft:
de concentratie in het bloed stijgt dan sneller. Iemand van 50 kilo
heeft minder vocht in zijn lichaam dan iemand van 100 kilo,
en ondervindt dus veel eerder het effect van alcohol. Alcohol
heeft daarom ook sneller effect bij vrouwen, want zij zijn
gemiddeld lichter van gewicht en hebben bovendien naar
verhouding minder lichaamsvocht dan mannen.
Een ander verschil in effect is te zien bij mensen die regelmatig
drinken. Het lichaam went binnen korte tijd aan alcohol. Daarom
is al snel meer alcohol nodig om bepaalde effecten te bereiken.
Maar het lichaam went niet aan alle effecten; het negatieve effect
van alcohol op het reactievermogen blijft bijvoorbeeld onverminderd
optreden.
(bron : internet)

27-02-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
25-02-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Literatuur 1
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Ik ga hier ook regelmatig boeken plaatsen die, volgens mij, de moeite zijn om te lezen als je met een alcohol verslaving kampt. Ik begin die reeks met een tweemaandelijks magazine. Spijtig genoeg in de winkel niet in België verkrijgbaar. Wel in Nederland en ik heb het via abonnement. Het is een tijdschrift over alle vormen van verslaving en iedereen haalt eruit wat voor haar of hem nuttig is. Het magazine heet LEF en je vind de verwijzing naar hun website bij de lijst links. Dit is de cover van hun laatste nummer.

25-02-2015 om 00:00 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)
24-02-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er mag zeker gelachen worden...
Klik op de afbeelding om de link te volgen

24-02-2015 om 18:08 geschreven door Gerd


>> Reageer (0)


Foto

Inhoud blog
  • Belgen grootste drinkers op vakantie
  • Literatuur 4
  • Gebed op zondag
  • Grapje 4
  • Wijn in de gevangenis op doktersvoorschrift !!!!!

    Bezoekershoekje

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Laatste commentaren
  • zomaar (Mieke Bollen)
        op Welkom !
  • Mooi blogje (Maarten)
        op Liedjestekst 2 : DJ Kicken
  • hartverwarmend (heide)
        op Welkom !
  • Foto

    Archief per week
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015

    Interessante links
  • AA Vlaanderen
  • SOS Nuchterheid
  • Vereniging voor alcohol en andere drugsproblemen
  • De Druglijn
  • LEF magazine
  • Online Zelfhulp alcohol
  • De Belgische gids van de patiĆ«nt
  • Online Zelfhulp/stoppen
  • Online Zelfhulp/dag per dag
  • Allerlei verslavingen

    Foto

    22/02/2015 Winterwandeling 5 km met pauze voor heerlijke koffie.


    Foto

    Ik hou nu zoveel van koffie als ik ooit van drank deed.


    Lopen loutert
    alsof er iemand met je meeloopt,
    die fluistert: 'Wees nu eens stil'.
    Lopen loutert
    alsof er iemand met je meeloopt,
    die vraagt: 'Zou het ook zó kunnen zijn?'
    Lopen loutert
    alsof er iemand met je meeloopt,
    die je opnieuw de ogen opent.

    Ga dàn,
    gelouterd,
    weer terug
    om in je leven uit te dragen
    wat je hebt ont-dekt
    wat tevoorschijn is gekomen,
    zodat het vrucht kan dragen!

    Liesbeth Dercksen.

    Onderweg, een levensreis 

     

     


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!