God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
“WEES WAAKZAAM, WANT GIJ WEET NIET OP WELKE DAG UW HEER KOMT.” (MATTEÜS 24,42-51)
Dikwijls gaan wij ongehoord slordig en onachtzaam met ons liefhebben om. We behoeden en voeden het niet als ons kostbaarste geschenk, En hoe gaan we om met Gods liefde, de bron en de kern van ons leven? We leven er meestal gewoon aan voorbij.
Heer God, ... vergeef mij. Ik leef zo dikwijls alsof U er niet bent. Ik vergeet U. Tot ik in de rats zit. pas dan denk ik aan U.
LEER ONS ONZE DAGEN NAAR WAARDE TE SCHATTEN. (PSALM 90
God van liefde en leven, die zich schaart aan de kant van de geringen en geen mens verloren laat gaan, Gij, die geen mens ten prooi laat vallen aan wie hem haten, die naar elke mens omziet in duisternis, ziekte en machteloosheid, blijf hen nabij, vannacht en morgen en altijd.
Wij bidden U om vrede; vrede in ons eigen hart, en vrede in onze wereld, vrede tussen Joden en Palestijnen, vrede in Oekraïne, in Syrië, in Irak, in Afrika,...... vrede, overal waar mensen samenleven. Dat wij blijven geloven, tegen alle verdrukking in, dat uw vrede eens werkelijkheid zal worden. Wijs ons hiertoe de weg, doe ons inzien wat ons tot vrede strekt.
Uiteraard is het niet meer dan menselijk dat twijfels,vragen, wellicht boosheid en intens verdriet aanwezig zijn als het gaat om de dood en het lijden.Het zijn universele thema`s waar de mensheid al eeuwen mee worstelt en de talloze generaties na ons zullen dat ook blijven doen. Ja evenzo christenen die toch de hoop op hun verlosser hebben gevestigd maken die worstelingen net zo goed door; maar we zijn ook op weg naar die eeuwigheid, we worden met regelmaat geconfronteerd met de eindigheid van ons bestaan, die in een oogwenk voorbij kan zijn. En toch hebben wij naast alle vragen en verdriet een hoop die we in ons dragen, vergezeld van het verlangen om in eeuwigheid bij Hem te zijn, waar geen pijn, verdriet,tranen en leed meer zal zijn.
Zonder Jezus zijn we verloren, niet alleen in het hier en nu, maar zeker in de eeuwigheid.
Sterven is thuiskomen,maar hoe vaak we dat ook gehoord hebben, we verlangen er eigenlijk nooit naar om thuis te komen. We blijven liever waar we zijn. Je weet wat je hebt,je moet nog nog maar afwachten wat komen zal.Hoe aantrekkelijk het hiernamaals ook voorgesteld wordt,het neemt onze angst voor de dood niet weg.
We hangen aan het leven,ook al zijn onze persoonlijke verhoudingen problematisch,zijn onze financiële omstandigheden zorgelijk,en is onze gezondheid zwak. Toch moeten we weten dat Jezus is gekomen de dood van zijn angel te ontdoen. Jezus helpt ons inzien dat we niet bang hoeven te zijn voor de dood, omdat de dood ons naar de diepste vervulling van onze wensen leidt.We kunnen dat niet gemakkelijk geloven,maar telkens als we daar opnieuw een beetje op durven vertrouwen,komen we dichter bij die waarheid in de buurt.
Wij sporen u aan, broeders en zusters, iedereen die zijn dagelijks werk verwaarloost terecht te wijzen, de moedelozen hoop te geven, op te komen voor de zwakken, met iedereen geduld te hebben. Zie erop toe dat niemand kwaad met kwaad vergeldt en streef altijd naar het goede, zowel voor elkaar als voor ieder ander.
Geloof je in een hiernamaals? Ik wel; het is essentieel voor mij.
Zo vaak wordt gebeden tot een heilige en zijn voorspraak ingeroepen. Wel het gebeurt mij even goed dat ik tot iemand die ik moet missen bid en zeg "doe jij nu eens een goed woord en maak eens dat ik de weg weer vind."
Heb je goed geslapen?vroeg ik. Neen,meneer,was het antwoord.Ik ga juist om slaappillen. Ik houd het niet meer vol.... Het lawaai meneer,het lawaai,het is verschrikkelijk! De radio van boven,de tv van beneden, de disco van tegenover.Om 3 uur sliep ik even in,maar om 4 uur zetten mijn buurman de brommer buiten om te gaan vissen en hij vertrok met het het geluid van een straaljager. Ik ben van miserie in de namiddag naar een stil bos getrokken,maar ik was nauwelijks daar of er installeerde zich vlak bij mij een stel jonge mensen met een draagbaar radiotoestel dat keihard aanstond.
Nooit waren er zoveel overspannen mensen zoveel zenuwzieken en hartpatiënten. We hebben in deze moderne tijd,de zin voor de stilte verloren.En toch hebben we de stilte zo broodnodig, niet alleen om tot rust te komen,maar ook om weer eens mens te worden,in plaats van een gek gedraaid wieltje in een groot raderwerk!
Hou van de stilte,zoek de stilte er ligt een stuk van je geluk!
